ΤΗ Λ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυ Ιππολύτου, Πάπα Ρώμης.

Η Ακολουθία τούτου ψάλλεται εν τοίς Αποδείπνοις. Εις δέ τόν Εσπερινόν καί τόν Όρθρον ψάλλομεν τήν Aκολουθίαν τών Αγίων τριών Ιεραρχών, Βασιλείου τού Μεγάλου, Γρηγορίου τού Θεολόγου καί Ιωάννου τού Χρυσοστόμου. Εις τό Απόδειπνον η Ακολουθία τού Αγίου Ιππολύτου.

Ο Κανών, Ιωάννου Mοναχού.

Ωδή α' Ήχος δ'

«Άρματα Φαραώ, καί τήν δύναμιν αυτού, έρριψεν εις θάλασσαν, ο κραταιός εν πολέμοις, άσωμεν αυτώ άσμα καινόν, ότι ενδόξως δεδόξασται».

Δεύτε μαρτυρικαίς, ευφημήσωμεν ωδαίς, τόν ιερομάρτυρα, θεοφεγγεί καθορώντες, χάριτι φαιδρώς εκλάμποντα, Χριστόν δοξάζοντες πάντοτε.

Σύ Ποίμνην λογικήν, πρός Χριστού εγχειρισθείς, τούτον εκμιμούμενος, προκινδυνεύων αρίστως Πάτερ, τήν ψυχήν προτέθεικας, καί διπλώ στεφάνω κεκόσμησαι.

Τώ ιερατικώ, εκ προστάγματος Θεού, τής αγαλλιάσεως, προκεχρισμένος ελαίω, τώ μαρτυρικώ Ιππόλυτε, επεσφραγίσθης δι' αίματος.

Θεοτοκίον

Άφλεκτον Μωϋσής, εν τώ όρει Σινά, βάτον εθεάσατο, σέ ζωγραφούσαν Παρθένε, αίγλη μή φλεχθείσαν θείου πυρός, καί γάρ Θεόν εκύησας.

Ωδή γ'

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Άρνας λογικούς εποίμανας, καί ώσπερ αρνίον, τών σών προβάτων προτέθυσαι, τόν απάντων Αρχιποίμενα, καί Θεού αμνόν μιμούμενος.

Γάλα λογικόν Ιππόλυτε, τούς ποιμαινομένους, θεοπνεύστως επότισας, τό Χριστού δέ τής μαρτυρίας, χαίρων πέπωκας ποτήριον.

Στίφους αθλητών ηγούμενος υπέρ ευσεβείας, υπέδυς τό μαρτύριον, ένα δοξάζων Θεόν Πατέρα, σύν τώ καί θείω Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Χαίροις Μήτηρ απειρόγαμε, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί σου χωρήσασα, καί τεκούσα σεσαρκωμένον, ως Θεόν ομού καί άνθρωπον.

Κάθισμα Ήχος α'

Φωστήρ αειλαμπής, ανεδείχθης τώ κόσμω, φωτίζων αστραπαίς, τών ενθέων σου λόγων, ημών τήν διάνοιαν, Ιεράρχα Ιππόλυτε. Όθεν άπαντες, τήν ιεράν σου καί θείαν, μνήμην σήμερον, χαρμονικώς εκτελούμεν, καί πίστει γεραίρομεν.

Ωδή δ'

«Τής σής επί γής παρουσίας Χριστέ ο Θεός, προμηνύων ο προφήτης τήν έλευσιν, μετά χαράς εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Τών αρετών σου ως πολύπλοκος η θεία σειρά, ως Ποιμήν γάρ καί Μάρτυς Ιππόλυτε, παρά Θεού τετίμησαι, σφόδρα εν αυτώ ευφραινόμενος.

Τήν προσφοράν τού Άβελ υπερβέβηκας, λογικούς γάρ προσενήνοχας άρνας Θεώ, καί τού οικείου αίματος, χαίρων τώ Δεσπότη απέσπεισας.

Αιρετιζόντων τήν παλίμφημον κακόνοιαν, διά τού Πνεύματος τρεψάμενος Μακάριε, Ιερομάρτυς άριστος, πόθω τού Δεσπότου γεγένησαι.

Θεοτοκίον

Ως είδον οι Άγγελοι Παρθένε Αγνή, εκ τής γαστρός σου προελθόντα τόν Υιόν τού Θεού, εν ευφροσύνη έλεγον. Δόξα τή κυήσει σου Δέσποινα.

Ωδή ε'

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Σύ Μάρτυς αληθώς, ιερεύσι γεγένησαι, καί Μάρτυσιν ιεράρχης, καί διτταίς απαστράπτεις, ταίς χάρισιν Ιππόλυτε.

Λίθοι μέν διαυγείς, εν χρυσώ διαπρέπουσιν Ιππόλυτε, τώ δέ φέγγει, τής σής ιεραρχίας, η αίγλη τής αθλήσεως.

Μύθους ελληνικούς, ευσεβώς σύ διήλεγξας, ώ άριστε τών Μαρτύρων, καί παράνομον πλάνην, Εβραίων θεία χάριτι.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Ωδή ε'

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Τέθυκας, τώ Σωτήρι θυσίαν αινέσεως, εν Εκκλησία Οσίων, ως Θεού μεσίτης τε καί ανθρώπων, καί προθύμως, τήν ψυχήν σου προσήξας δι' αίματος.

Είληφας, χαρισμάτων πληθύν διά Πνεύματος Ιερομάρτυς θεόθεν, εν ανοίξει θείων χειλέων σου, καί προσάγεις, ευχαρίστως σαυτόν θανατούμενος.

Ως θείον, τών αθλητών σου Χριστέ τό σύστημα, τών εν ελπίδι κειμένων, ως παρόντων ήδη κατατρυφώντων, καί ηδίω, τής ζωής ηγουμένων τόν θάνατον.

Θεοτοκίον

Ω θαύμα, τών απάντων θαυμάτων καινότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα ουκ εστενοχώρησε.

Ωδή ζ'

«Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί»

Μαρτυρικαίς μαρμαρυγαίς, ιερατικαίς τε φωτίζεις Ιερομάρτυς πεφηνώς, τούς βοώντας Χριστώ εν τή μνήμη σου. Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Τόν προγνωσθέντα τηλαυγώς, άθλον ιερώτατον Πάτερ, τού μαρτυρίου καθορών, εφεστώτά σοι χαίρων εκραύγαζες. Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Ο τάς αικίας ενεγκών, υπό τής εμπύρου αγάπης, τού μαρτυρίου καρτερώς, παρρησία εβόα Ιππόλυτος. Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τήν αλοχεύτως εν γαστρί, καί υπερφυώς δεξαμένην, τόν αναλλοίωτον Θεόν, ευσπλαγχνία βροτοίς ενδημήσαντα, υπερύμνητον Δέσποιναν, επαξίως ευφημούμεν ως Θεοτόκον.

Ωδή η'

«Τόν εν μορφή Αγγέλου οραθέντα, εν καμίνω πυρός τοίς υμνολόγοις, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε Παίδες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ως λιπαρά καί πίων η θυσία! ο καλός γάρ Ποιμήν, προβάτου δίκην προσάγεται, Χριστώ κραυγάζων. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Μαρτυρικώ στεφάνω εξαστράπτων, τή Εκκλησία σου Χριστέ, ο Ιεράρχης ανέτειλεν, Υμνείτε παίδες, γεγηθώς ανακράζων, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τή τού απειλουμένου αποφάσει, ο τού Χριστού αθλητής, θανάτου χαίρων Ιππόλυτος, εβόα. Παίδες, τόν Χριστόν ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τήν απορρήτως καί ασπορως συλλαβούσαν, καί τεκούσαν τήν χαράν, τή οικουμένη Χριστόν τον Θεόν, υμνείτε παίδες, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

«Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγόνων σου προήλθε, σαρκοφόρος, ός ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν».

Ως πανευκλεής ιερομάρτυς, διττώ κατελάμπρυνας τώ φέγγει, τήν Χριστού Εκκλησίαν, καί ευφραίνεις τάς καρδίας τών σέ υμνούντων, όθεν σε πάντες, επαξίως μακαρίζομεν.

Πηγήν αναβλύσας διδαγμάτων, Παμμάκαρ Χριστού τή Εκκλησία, μαρτυρικών εξ αιμάτων, τούς κρουνούς ποταμηδόν τώ Θεώ προσφέρεις, όθεν σε πάντες, επαξίως μακαρίζομεν.

Εδίδαξας ένα θεηγόρε, Θεόν προσκυνείσθαι εν Τριάδι, Δημιουργόν απάντων, ορατών τε ποιημάτων καί αοράτων, μαρτυρικώ τε, εκοσμήθης διαδήματι.

Θεοτοκίον

Αστράπτων σοι Άγγελος επέστη, καί μαργαρυγαίς τής παρθενίας, σφοδρώς σου αντηστράφθη, εαυτού ως τής οικείας επιλελήσθαι δόξης, τό Χαίρε, διό φόβω σοι εφθέγξατο.

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Ιερωσύνης τήν χάριν, Πάτερ δεξάμενος, θείαις διδασκαλίαις, κατεφώτισας πάντας Ιππόλυτε θεόφρον, καί ιεραίς, συγγραφαίς διεσάφησας, τών Προφητών θείους λόγους τρανών ημίν, τά εκείσε εμφερόμενα.

Ο μολογίας ενθέου, στέφει κοσμούμενος, καί τών αιμάτων λύθρω, τήν τής Ιερωσύνης, στολήν καταποικίλας, όλως λαμπρός, καί ωραίος παρέστηκας, τώ Βασιλεί

καί Δεσπότη καί ποιητή, παμμακάριστε Ιππόλυτε.

Δόξα...

Ως παρρησίαν Παμμάκαρ, πρός τόν Σωτήρα Χριστόν, νύν κεκτημένος πάντας, διάσωζε κινδύνων, τούς πίστει, σε τιμώντας, καί πειρασμών, καί δεινών περιστάσεων, καί εκ παθών καί πταισμάτων καί αναγκών, ευπροσδέκτοις ικεσίαις σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ραβδώ τής σής προστασίας, Θεοκυήτορ Αγνή, τά θηριώδη πάθη, τής αθλίας ψυχής μου, απέλασον εντεύθεν, ειρηνικώς, πρός ζωήν με ιθύνουσα, καί τή αγία σε Ποίμνη τών εκλεκτών, σού προβάτων συναρίθμησον.

ΤΗ Λ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών εν Αγίοις Πατέρων ημών καί Οικουμενικών Διδασκάλων Βασιλείου τού Μεγάλου, Γρηγορίου τού Θεολόγου καί Ιωάννου τού Χρυσοστόμου.

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εν τώ ύψει Βασίλειε, τής Χριστού αγαπήσεως, αναβάς κατώπτευσας τά απόρρητα, αυτού καί θεία μυστήρια, άπερ ανεκάλυψας, καί ετράνωσας λαοίς, ευσεβείας ως κήρυξ σοφός, διό πρέσβευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς πιστώς εφεπoμένους, τοίς σοίς διδάγμασιν Όσιε.

Τούς συνδέσμους διέλυσας, τών αιρέσεων Όσιε, τή σοφία λόγων καί τών δογμάτων σου, καί εις Ομόνοιαν ήθροισας, ορθοδόξου Πίστεως, τούς ευγνώμονας Χριστόν, ευφημούντας Γρηγόριε, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς πιστώς προσδεχομένους, τά σά θεόφθογγα δόγματα.

Αρραγή σε θεμέλιον, ο Χριστός υπεστήριξε, τή αυτού Εκκλησία Πάτερ Όσιε, τηρούντα ταύτην ασάλευτον, καί ακαταμάχητον, τών εχθρών ταίς προσβολαίς, θεορρήμον Χρυσόστομε, καί πρεσβεύοντα, εκ παθών ψυχοφθόρων λυτρωθήναι, τούς διψώντας τών σών λόγων, καί νοημάτων τό πέλαγος.

Τής Τριάδος εκλόγια, ακηράτου λειμώνός τε, άνθη τά μυρίπνοα καί τερπνότατα, τού νοητού, ως υπάρχοντας, ακτίνας Ηλίου τε, καί φωτίσαντας τήν γήν, ταίς αυτών θείαις λάμψεσιν, ευφημήσωμεν, Ιωάννην τόν μέγαν σύν τώ θείω, Θεολόγω Γρηγορίω, καί τόν υψίνουν Βασίλειον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Άνθρωποι τού Θεού, καί πιστοί ικέται, λειτουργοί Κυρίου, άνδρες επιθυμιών, σκεύη εκλογής, στύλοι καί στηρίγματα τής Εκκλησίας, βασιλείας κληρονόμοι, μή παρασιωπάτε, τού βοάν υπέρ ημών πρός Κύριον.

Καί νύν... Θεοτοκίον Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Η χάρις υπερίσχυσεν, η πίστις επεκράτησεν, επληρώθη, πάντα γνώσεως Θεού, διά τών Αποστόλων, διά τών Διδασκάλων, καί σωτηρίαν επλουτήσαμεν.

Στίχ. Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη, καί αγαλλιάσονται επί τών κοιτών αυτών.

Ουράνια μυστήρια, ανθρώπινα μαθήματα, χαρισμάτων συνδρομή παντοδαπών, μετά κατορθωμάτων, νικώντων πάντα λόγον, τούς τρείς Αγίους εθαυμάστωσεν.

Στίχ. Οι Ιερείς σου Κύριε ενδύσονται, δικαιοσύνην καί οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.

Βασίλειος ο ένθεος νούς, Γρηγόριος η θεία φωνή, Ιωάννης ο παγκόσμιος λαμπτήρ, οι τρείς τής ανωτάτω, θεράποντες Τριάδος, καί λειτουργοί συνδοξαζέσθωσαν.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Εύ δούλοι αγαθοί καί πιστοί, εύ εργάται τού αμπελώνος Χριστού, οι καί τό βάρος τής ημέρας βαστάσαντες, καί τό δεδομένον τάλαντον αυξήσαντες, καί τοίς μεθ' υμάς ελθούσι μή φθονήσαντες, διό ήνοικται πύλη βασιλείας υμίν. Εισελθόντες ούν εις τήν χαράν τού ποιήσαντος, πρεσβεύσατε υπέρ ημών, Άγιοι Διδάσκαλοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος από σού εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε, άλλ, αιτείται τήν χάριν, καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τής αιτήσεως.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ως τών Αποστόλων ομότροποι, καί τής οικουμένης Διδάσκαλοι, τώ Δεσπότη τών όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τή οικουμένη δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχών τό μέγα έλεος.

Καί Απόλυσις

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡIΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν Ψαλμόν, ψάλλομεν τήν α' στάσιν τού, Μακάριος ανήρ. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τά τής χάριτος όργανα, τάς κιθάρας τού Πνεύματος, τάς ευσήμους σάλπιγγας τού κηρύγματος, τάς φοβερόν καί εξάκουστον, εξ ύψους ηχούσας βροντάς, καί τήν δόξαν τού Θεού, γνωριζούσας τοίς πέρασι, τούς τρείς Κήρυκας, τής μεγάλης Τριάδος, Ιωάννην καί Βασίλειον αξίως, σύν Γρηγορίω τιμήσωμεν. (Δίς)

Τής Τριάδος οι πρόμαχοι, ευσεβείας οι πρόβολοι, οι μετά τούς δώδεκα τρείς Απόστολοι, οι εξ Εδέμ αναβλύζοντες, τό ζών ύδωρ ποταμοί, καί τό πρόσωπον τής γής, ζωηρύτως ποτίζοντες, θείοις ρεύμασι, τά μεγάλα στοιχεία, τά τήν πίστιν, ώσπερ κτίσιν συνιστώντα, αξιοχρέως τιμάσθωσαν. (Δίς)

Ουκ εισί λαλιαί φησιν, ουδέ λόγοι λεγόμενοι, ών ουχί ακούονται αι ψωναί αυτών, εις πάσαν γήν γάρ καί θάλασσαν, ο φθόγγος εξέδραμε, τών ενθέων καί σοφών, Διδασκάλων τής κτίσεως, όθεν άριστα, τοίς αυτών θείοις νόμοις συγκροτείται, καί συνέχεται πρός μίαν, ορθοδοξίαν τά πέρατα.

Τά τού Πνεύματος όργανα, αληθείας τάς σάλπιγγας, τούς τού Λόγου Ρήτορας ευφημήσωμεν, φωναίς ασμάτων τοίς δόγμασιν, αυτών οι επόμενοι, ικετεύοντες αυτούς, παρρησίαν ως έχοντας, πρός τόν Κύριον, τού αιτήσαι ειρήνην σταθηράν μέν, εις αεί τή οικουμένη, ημίν δέ πάσι συγχώρησιν.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τάς μυστικάς σήμερον τού Πνεύματος σάλπιγγας, τούς θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεν, τούς μελωδήσαντας έν μέσω τής Εκκλησίας, μέλος εναρμόνιον θεολογίας, Τριάδα μίαν απαράλλακτον, ουσίαν τε καί θεότητα, τούς καθαιρέτας Αρείου, καί Ορθοδόξων προμάχους, τούς πρεσβεύοντας πάντοτε Κυρίω, ελεηθήναι τάς Ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς μή μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου τόν αλόχευτον τόκον, ο γάρ αχρόνως εκ Πατρός εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ήμάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είσοδος, τό Προκείμενον τής ημέρας καί τά Αναγνώσματα.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ.1, 8-11, 15-17)

Είπε Μωσής πρός τούς υιούς Ισραήλ. Ίδετε παραδέδωκα ενώπιον υμών τήν γήν, εισελθόντες κληρονομήσατε τήν γήν, ήν ώμοσε Κύριος τοίς πατράσιν ημών, τώ Αβραάμ καί τώ Ισαάκ καί τώ Ιακώβ, δούναι αυτοίς αυτήν, καί τώ σπέρματι αυτών μετ' αυτούς. Καί είπον πρός υμάς εν τώ καιρώ εκείνω λέγων. Ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς. Κύριος ό Θεός ημών επλήθυνεν υμάς, καί ιδού εστε σήμερον ως τά άστρα τού ούρ ανού τώ πλήθει. Κύριος ο Θεός τών Πατέρων ημών προσθείη ύμιν, ως εστέ, χιλιοπλασίως καί ευλογήσαι ημάς, καθότι ελάλησεν υμίν. Καί έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς, καί επιστήμονας, καί συνετούς, καί κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ' υμών, χιλιάρχους, καί εκατοντάρχους, καί πεντηκοντάρχους, καί δεκάρχους, καί γραμματοεισαγωγείς τοίς Κριταίς ημών. Καί ενετειλάμην τοίς κριταίς υμών εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων. Διακούετε ανά μέσον τών αδελφών υμών, καί κρίνετε δικαίως ανά μέσον ανδρός, καί ανά μέσον τού αδελφού αυτού, καί ανά μέσον τού προσηλύτου αυτού. Ούκ επιγνώσεσθε πρόσωπον εν κρίσει, κατά τόν μικρόν καί κατά τόν μέγαν κρινείς, ού μή υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου, ότι η κρίσις τού Θεού εστιν.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 14-18, 20-21)

Είπε Μωσής πρός τούς υΙούς Ισραήλ. ιδού Κυρίου τού Θεού σου ο ουρανός, καί ο ουρανός τού ουρανού, η γή, καί πάντα όσα εστίν εν αυτοίς. Πλήν τούς Πατέρας ημών προείλετο Κύριος αγαπάν αυτούς, καί εξελέξατο τό σπέρμα αυτών μετ' αυτούς, υμάς παρά πάντα τά έθνη, Κατά τήν ημέραν ταύτην. Καί περιτεμείσθε τήν σκληροκαρδίαν υμών, καί τόν τράχηλον υμών ού σκληρυνείτε έτι. ο γάρ Κύριος ο Θεός ημών, ούτος Θεός τών θεών, καί Κύριος τών κυρίων, ο Θεός ο μέγας καί ισχυρός καί φοβερός, όστις ου θαυμάζει πρόσωπον, ού δ' ού μή λάβη δώρον, ποιών κρίσιν προσηλύτω, καί ορφανώ, καί χήρα, καί αγαπά τόν προσήλυτον, δούναι αυτώ άρτον καί ιμάτιον. Κύριον τόν Θεόν σου φοβηθήση, καί αυτώ μόνω λατρεύσεις, καί πρός αυτόν κοληθήση, καί επί τώ ονόματι αυτού ομή. Αυτός καύχημά σου, καί αυτός Θεός σου όστις εποίησέ σοι τά μεγάλα καί ένδοξα ταύτα, ά είδον οι οφθαλμοί σου.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1- 9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ού μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, καί ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν Έθνη, καί κρατήσουσι λαών, καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας. Οι πεποιθότες επ' αυτώ, συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί εν αγάπη, προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς Οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα Νείλου τού Ξανθοπούλου.

Ήχος β'

Δεύτε τής ουρανίου Τριάδος οι λατρευταί, τήν επίγειον τριάδα, τών θείων Ιεραρχών ευφημήσωμεν, τόν Γρηγόριον, τής θεολογίας τόν επώνυμον, τόν Bασίλειον, τής βασιλείας τον φερώνυμον, καί Ιωάννην, τόν όντως χαριτώνυμον, τούς σοφίας βυθούς, τού Πνεύματος τά ρείθρα τά ωκεάνεια, τάς πηγάς τάς αεί βλυζούσας, τό ύδωρ τό ζών τό αλλόμενον, τούς διαυγείς μαργαρίτας, τούς επιγείους φωστήρας, τής Εκκλησίας τούς οίακας, τά αγλαόκαρπα δένδρα, τούς οικονόμους τής χάριτος, Χριστού μου τό στόμα, καί τής Τριάδος τούς υπερμάχους, τούς εξ αυτής αμέσως ελλαμπομένους, καί Πρεσβεύοντας απαύστως, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ο αυτός

Τούς αναφθέντας άνθρακας, εκ τού αστέκτου πυρός, οι δι' αυτών φωτισθέντες, πιστώς ανευφημήσωμεν. Ούτοι γάρ τή πρός αυτό ενώσει εκπυρωθέντες, φωστήρες τού κόσμου εγένοντο, ζωτική τοίς πτωχοίς χρηματίζοντες δύναμις, Πατέρα καί Υιόν, καί Πνεύμα Άγιον, ευσεβώς ανακηρύττοντες, οίς καί ημείς προσείπωμεν. Χαίροις τριάδος, Τριάς η θεόσοφος.

Ήχος πλ. β'

Τού Δαυϊδ τήν σφενδόνην τήν τρίπλοκον, τού Σολομώντος σπαρτίον τό κόκκινον, τό τού Λόγου φραγγέλιον τρίπλοκον, τούς σοφούς Ιεράρχας, Βασίλειον τόν μέγαν, Γρηγόριον τόν θείον καί Ιωάννην τόν Χρυσόστομον, πιστώς ανευφημήσωμεν, τόν νοητόν γάρ Γολιάθ, τώ ακρογωνιαίω λίθω καταβαλόντες, τήν Πίστιν πρός ομόνοιαν ήγαγον, τώ ερυθραίω τού Χριστού περιτειχίσαντες αίματι, καί τούς θεοκαπήλους αιρεσιάρχας, τών περιβόλων τής θείας τού Χριστού Ποίμνης, μακράν απελάσαντες διά τών λόγων, καί έτι τήν πίστιν στηρίζουσι, καί πρεσβεύουσι Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ήχος πλ. δ'

Επεφάνη η χάρις τού Θεού πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς διά τών Διδασκάλων, τά ήθη κοσμηθέντας, τούς τρόπους βελτιωθέντας, θεογνωσίας αίγλη, τόν νούν περιλαμφθήναι, διό κράξωμεν. Τριάς αγία, Κυρία τού παντός, ταίς τών τριών σου Ποιμένων προσευχαίς, τό σόν ποίμνιον τούτο, εν ειρήνη συντήρησον, ασφαλώς καί αλύπως, καί σώσον ως φιλάνθρωπος.

Ήχος πλ. β'

Τριάς Αγία καί προσκυνητή, δόξα τή σοφή προνοία σου, ότι τρισσούς μεγάλους φωστήρας, τοίς ανθρώποις εξ ανθρώπων εχαρίσω, τώ φωτί λαμπαδουχούντας, τής σής επιγνώσεως, καί τή αίγλη φρυκτωρούντας, τών σωτηρίων σου καί σεπτών θελημάτων, δι' ών η οικουμένη, φώς γνώσεως πλουτούσα, τήν σήν δόξαν αυγάζεται, καί πρός τήν βασιλείαν σου τήν μακαρίαν σπεύδει, τούτων ημάς ταίς θείαις υπακούειν πείθουσα διδασκαλίαις, καί αυτή τών ευχών τών υπέρ ημών επάκουσον, ως Θεός πανοικτίρμων, καί τάς ψυχάς ημών σώσον φιλάνθρωπε.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τούς Ιεράρχας τού Χριστού, καί τών Πατέρων κλέος, τής Πίστεως τούς πύργους, καί τών Πιστών Διδασκάλους καί φύλακας, συνελθόντες ώ φιλέορτοι, ασματικοίς εγκωμίοις, υμνήσωμεν λέγοντες. Χαίροις τής Εκκλησίας φωστήρ, Βασίλειε σοφέ, καί στύλε απερίτρεπτε. Χαίροις, ο νούς ο ουράνιος, Αρχιερεύ μέγιστε, Θεολόγε Γρηγόριε. Χαίροις, ώ Χρυσολόγε πάγχρυσε Ιωάννη, ο τής μετανοίας διαπρύσιος κήρυξ. Αλλ' ώ Πατέρες τρισόλβιοι, μή παυσησθε αεί πρεσβεύειν Χριστώ, υπέρ τών πίστει καί πόθω τελούντων υμών, τήν πανίερον, καί θείαν πανήγυριν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο αυτός

Τήν τών παρθένων καλλονήν, καί χαρμονήν τών Νόων, τήν μόνην Θεοτόκον, καί τών Πιστών αρραγές περιτείχισμα, συνελθόντες ώ φιλέορτοι, ασματικοίς εγκωμίοις, υμνήσωμεν λέγοντες. Χαίροις, Παρθενομήτορ Αγνή, Λυχνία χρυσαυγής, καί πύλη επουράνιε. Χαίροις σκηνή αγιάσματος, η τόν Θεόν χωρήσασα εν μήτρα σου Πανάχραντε. Χαίροις τών ουρανίων Ταγμάτων υπερτέρα, απάντων ασυγκρίτως. Διό Μητράναδρε Δέσποινα, μή λίπης φρουρούσα τούς δούλους σου, τούς ανυμνούντάς σε πίστει καί πόθω αεί, καί τόν τόκον σου προσκυνούντας τόν άσπορον.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Νείλου τού Ξανθοπούλου

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Χαίροις Ιεραρχών η Τριάς, τής Εκκλησίας τά μεγάλα προπύργια, οι στύλοι τής ευσεβείας, ο τών πιστών εδρασμός, τών αιρετιζόντων η κατάπτωσις, Χριστού οι ποιμάναντες, τόν λαόν θείοις δόγμασι, καί ταίς ποικίλαις, αρεταίς οι εκθρέψαντες, οι τής χάριτος, διαπρύσιοι κήρυκες, νόμους οι προεκθέμενοι, Χριστού τώ πληρώματι, οι οδηγοί πρός τά άνω, τού Παραδείσου αι είσοδοι, Χριστόν καταπέμψαι, ταίς ψυχαίς ημών αιτείτε, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη, καί αγαλλιάσονται επί τών κοιτών αυτών.

Χαίροις Ιεραρχών η Τριάς, ουρανοβάμονες επίγειοι Άγγελοι, τού κόσμου η σωτηρία, η τών ανθρώπων χαρά, καί τής οικουμένης οι διδάσκαλοι, τού Λόγου οι πρόμαχοι, ιατροί επιστήμονες, τών νοσημάτων, τής ψυχής καί τού σώματος, οι αείροοι, ποταμοί οι τού Πνεύματος, λόγοις οι καταρδεύσαντες, τής γής άπαν πρόσωπον, οι Θεολόγοι, αι Βάσεις, οι χρυσολόγοι οι ένθεοι, Χριστόν καταπέμψαι, ταίς ψυχαίς ημών αιτείτε, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Οι Ιερείς σου Κύριε ενδύσονται, δικαιοσύνην καί οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.

Χαίροις Ιεραρχών η Τριάς, τού επιγείου στερεώματος Ήλιος, ακτίνες καί δα δουχίαι, εκ τρισηλίου αυγής, τών εσκοτισμένων η ανάβλεψις τά άνθη τά εύοσμα, Παραδείσου τά κάλλιστα, ο Θεολόγος ο σοφός τε Βασίλειος, ο Χρυσόστομος, τά πυξία τού Πνεύματος. Πλάκες αι θεοχάρακτοι, μαζοί οι εκβλύζοντες, τής σωτηρίας τό γάλα, τό τής σοφίας αγλάϊσμα, Χριστόν δυσωπείτε, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Σαλπίσωμεν εν σάλπιγγι ασμάτων, χορεύσωμεν εόρτια, καί σκιρτήσωμεν αγαλλόμενοι, εν τή πανδήμω πανηγύρει τών Διδασκάλων ημών, Βασιλείς καί Άρχοντες συντρεχέτωσαν, καί τούς Ιεράρχας κροτείτωσαν εν ύμνοις, ως δογμάτων βλύσαντας, ποταμούς υπερμεγέθεις, τρείς καλλιρρόους αειζώους τού Πνεύματος, ποιμένες καί Διδάσκαλοι, τούς τής σεπτής Τριάδος, τρισσούς Ιερομύστας, συνελθόντες ευφημήσωμεν, οι φιλόσοφοι τούς σοφούς, οι Ιερείς τούς ποιμένας, οι αμαρτωλοί τούς προστάτας, οι πένητες τούς πλουτιστάς, οι εν θλίψεσι τούς παραμυθούντας, τούς συνοδίτας οι οδοιπόροι, οι εν θαλάσση τούς κυβερνήτας, οι πάντες τούς πανταχού θερμώς προφθάνοντας, θείους Αρχιεράρχας, εγκωμιάζοντες ούτως είπωμεν, Πανάγιοι Διδάσκαλοι, σπεύσατε εξελείν τούς πιστούς, εκ τών τού βίου σκανδάλων, καί ρύσαι κολάσεων, τών αιωνίων ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Γερμανού Πατριάρχου

Σαλπίσωμεν εν σάλπιγγι ασμάτων, προκύψασα γάρ άνωθεν, η παντάνασσα Μητροπάρθενος, ταίς ευλογίαις καταστέφει τούς ευφημούντας αυτήν, Βασιλείς καί Άρχοντες συντρεχέτωσαν, καί τήν Βασιλίδα κροτείτωσαν εν ύμνοις, Βασιλέα τέξασαν, τούς θανάτω κρατουμένους πρίν, απολύσαι φιλανθρώπως ευδοκήσαντα, Ποιμένες καί Διδάσκαλοι, τήν τού καλού Ποιμένος υπέραγνον Μητέρα, συνελθόντες ευφημήσωμεν, τήν λυχνίαν τήν χρυσαυγή, τήν φωτοφόρον νεφέλην, τήν τών Χερουβίμ υπερτέραν, τήν έμψυχόν τε κιβωτόν, τόν πυρίμορφον τού Δεσπότου θρόνον, τήν μανναδόχον χρυσέαν στάμνον, τήν ζωηφόρον τού Λόγου πλάκα, απάντων Χριστιανών τό καταφύγιον, άσμασι θεηγόροις, εγκωμιάζοντες, ούτως είπωμεν. Παλάτιον τού Λόγου, αξίωσον τούς ταπεινούς ημάς, τής ουρανών βασιλείας, ουδέν γάρ αδύνατον τή μεσιτεία σου.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Τούς τρείς μεγίστους φωστήρας τής Τρισηλίου θεότητος, τούς τήν οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τούς μελιρρύτους ποταμούς τής σοφίας, τούς τήν κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τόν μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, σύν τώ κλεινώ Ιωάννη, τώ τήν γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες οι τών λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν, αυτοί γάρ τή Τριάδι, υπέρ υμών αεί πρεσβεύουσιν.

Έτερον Ήχος δ'

Ως τών Αποστόλων ομότροποι, καί τής οικουμένης Διδάσκαλοι, τώ Δεσπότη τών όλων πρεσβεύσατε, ειρήνην τή οικουμένη δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Φωστήρες υπέρλαμπροι, τής Εκκλησίας Χριστού, τόν κόσμον εφωτίσατε, ταίς διδαχαίς υμών, Πατέρες θεόσοφοι, τήξαντες τάς αιρέσεις, πάντων τών κακοδόξων, σβέσαντες τάς φλογώδεις, τών βλασφήμων συγχύσεις, διό ως Ιεράρχαι Χριστού, πρεσβεύσατε σωθήναι ημάς.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Παρθένε πανύμνητε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, Μαρία Θεόνυμφε, καί απειρόγαμε, Πιστών η αντίληψις, ρύσαι παντός κινδύνου, καί παντοίας ανάγκης, Δέσποινα Θεοτόκε, τούς εν πίστει καί πόθω, τή σκέπη σου προσφεύγοντας, μόνη Θεόνυμφε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Εν λειμώνι τών Γραφών, καθάπερ μέλισσαι Σοφοί, προσιπτάμενοι υμείς, περιεδρέψασθε καλώς, καί τών ανθέων τά άριστα καί τό μέλι, πάσι τοίς πιστοίς τών διδαγμάτων υμών, προτίθεσθε ομού, εις πανδαισίαν αυτών, καί διά τούτο άπας γλυκαινόμενος, μετ' ευφροσύνης κραυγάζει. Πάρεστε πάλιν, καί μετά πότμον, τοίς υμάς ευφημούσι Μακάριοι.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τρικυμίας τών παθών, ο ασυνείδητος εγώ, χειμαζόμενος Αγνή, επικαλούμαί σε θερμώς. Μή με παρίδης τόν δείλαιον απολέσθαι, άβυσσον ελέους η τέξασα, πλήν σου γάρ άλλην ελπίδα ού κέκτημαι. Μή ούν εχθροίς επίχαρμα καί γέλως, ο πεποιθώς σοι οφθήσομαι, καί γάρ ισχύεις, όσα καί βούλει, ως Μήτηρ ούσα τού πάντων Θεού.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Οι σοφοί Διδάσκαλοι, τής οικουμένης, οι Θεόν δοξάσαντες, έργοις καί λόγοις επί τής γής, μεγαλυνέσθωσαν σήμερον, ώς σωτηρίας ημίν όντες πρόξενοι.

Δόξα... όμοιον

Εορτάζει σήμερον η Εκκλησία, τήν σεπτήν πανήγυριν, τών Διδασκάλων τών τριών, καί γάρ αυτοί εστερέωσαν, τήν Εκκλησίαν αυτών θείοις δόγμασιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Προστασία άμαχε, τών θλιβομένων, καί θερμή αντίληψις, τών πεποιθότων επί σέ, εκ τών κινδύνων με λύτρωσαι, σύ γάρ υπάρχεις, η πάντων βοήθεια.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα...

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον Ήχος δ'

Οι Ιερείς σου Κύριε ενδύσονται, δικαιοσύνην καί οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.

Στίχ. Τό ατόμα μου λαλήσει σοφίαν, καί η μελέτη τής καρδίας μου σύνεσιν.

Τό, Πάσα πνοή. Ευαγγέλιον Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τών Διδασκάλων...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Είτα Στίχος, Ελέησόν με ο Θεός...

Καί τό Στιχηρόν Ιδιόμελον

Ήχος πλ. β'

Εξεχύθη η χάρις εν χείλεσιν υμών, Όσιοι Πατέρες, καί γεγόνατε Ποιμένες τής τού Χριστού Εκκλησίας, διδάσκοντες τά λογικά πρόβατα, Πιστεύειν εις Τριάδα ομοούσιον, εν μιά θεότητι.

Οι Κανόνες, ο τής Θεοτόκου μετά τών Ειρμών εις ς' καί οι τών Αγίων εις η'.

Κανών τής Θεοτόκου, Ποίημα Ιωάννου Ευχαϊτων, ού η ακροστιχίς, άνευ τύν Ειρμών.

Τούς προστρέχοντας εις σέ σώζε, Παρθένε.

Ωδή α' Ήχος β'

Ο Ειρμός

«Δεύτε λαοί, άσωμεν άσμα Χριστώ τώ Θεώ, τώ διελόντι θάλασσαν, καί οδηγήσαντι τόν λαόν όν ανήκε, δουλείας Αιγυπτίων, ότι δεδόξασται».

Τόν ευσεβώς, σέ Θεοτόκον κυρίως αγνήν, ομολογούντα Άχραντε, ψυχής καί σώματος, χαλεπών εκ κινδύνων, καί νόσων καί πταισμάτων, σύ με διάσωσον.

Όλην εν σοί, τών χαρισμάτων τήν άβυσσον, αποκειμένην έγνωμεν, διό προσφεύγοντες, Θεοτόκε προθύμως, τή σκέπη σου τή θεία, διασωζόμεθα.

Υπέρ ημών, τών σέ υμνούντων δυσώπησον, τόν σαρκωθέντα Πάναγνε, εκ τών αχράντων σου, καί τιμίων αιμάτων, ρυσθήναι εκ πταισμάτων, καί νοσημάτων πικρών.

Σέ οι πιστοί, καύχημα πάντες κεκτήμεθα, καταφυγήν καί στήριγμα, καί αγαλλίαμα, καί ψυχών σωτηρίαν, ελπίδα τε καί τείχος, θεοχαρίτωτε.

Κανών τών Αγίων. Ποίημα τού αυτού Ιωάννου ού η ακροστιχίς.

Τρισήλιον Φώς τρείς ανήψεν ηλίους.

Ωδή α'

Ήχος καί Ειρμός ο αυτός

Τίς αμοιβή; τίς ανταπόδοσις πρέπουσα, τοίς ημετέροις άνθρωποι, προσενεχθήσεται, παρ' ημών ευεργέταις; δι' ών πρός τό εύ είναι, χειραγωγούμεθα.

Ρητορικαί, γλώσσαι καί τέχναι καί μέθοδοι, καί πάσα λόγων δύναμις, νύν εις υπόθεσιν, συγκινείσθωσαν μίαν, καί τούς τετιμηκότας, αντιτιμάτωσαν.

Ίδιον μέν, ουδέν ηνέσχοντο κτήσασθαι, εν γή οι Ουρανόφρονες, φύλακες δ' ώφθησαν, τού κοινού καί προστάται, κοινών ούν καί τών ύμνων, καταξιούσθωσαν.

Θεοτοκίον

Σέ τήν κοινήν, φιλοτιμίαν Πανάμωμε, τής ημετέρας φύσεως, πάντες δοξάζομεν, χείλος έν γεγονότες, καί μίαν συμφωνίαν, αποτελέσαντες.

Έτερος Kανών τών Αγίων

Ποίημα τού αυτού

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Ουκ ανθρωπίνης τό παρόν εγχείρημα, σπουδής κατόρθωμα, αλλ' η τού σού θρόνου, πάρεδρος Φιλάνθρωπε, σοφία συνεργείτω μοι, λόγου χάριν διδούσα, δι' ής δοξάσαι δυνήσομαι, ούς αυτή καλώς προεδόξασεν.

Ώσπερ κρατήρ υπερερρύη Δέσποτα, η αγαθότης σου, καί ο πολύς πλούτος, τής φιλανθρωπίας σου, υπερχυθείς διώδευσεν, ως καί άλλους Αγγέλους, μετά σαρκός υποστήσασθαι, τούς νύν προκειμένους είς έπαινον.

Εξ ουρανού τοίς Ουρανίοις έπρεπε, καί τά εγκώμια. Αγγελικός ύμνος, τοίς θείοις αρμόδιος, θεοί γάρ κατά μέθεξιν, οιτόν φύσει καί μόνον, αληθινόν Θεόν έχοντες, ζώντα εν αυτοίς καί φθεγγόμενον.

Μνήμην Δικαίων ο θεόφρων σύλλογος, μετ' εγκωμίων τελεί, οίς η Θεού Μήτηρ, ως αυτών κεφάλαιον, εικότως συνδοξάζεται, τελευταίαν καί πρώτην, καί μέσην τάξιν επέχουσα, καί τής ευφημίας μετέχουσα.

Καταβασία

«Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Τής Θεοτόκου

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ο ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Πρεσβείαις σου Αγνή Θεόν όν έτεκες, παράσχου ευϊλατον σοίς ικέταις, τοίς προστρέχουσι τή σκέπη σου, καί πιστώς προσκυνούσί σου τήν κύησιν.

Ρημάτων τής εμής ψυχής επάκουσον, Παρθένε, δεινώς εκταραττομένης, ήν ειρήνευσον Πανύμνητε, αεί ταύτην κινδύνων διασώζουσα.

Όλην μου τήν ζωήν διακυβέρνησον, Παρθένε ελπίς μου καί προστασία, πειρασμών καί περιστάσεων, λυτρουμένη δεινών με αειπάρθενε.

Σοφίαν τού Θεού τήν ενυπόστατον, αγκάλαις ως φέρουσα Θεοτόκε, εξ αγνοίας καί πλανήσεως, λυτρωθήναι τούς υμνούντάς σε ικέτευε.

Τών Αγίων

Εν πέτρα με τής πίστεως

Η σάλπιγξ η μεγάλη τής Εκκλησίας, ο λύχνος ο φωτίζων τήν οικουμένην, ο κήρυξ ο τώ φθόγγω περιλαμβάνων, πάντα τά πέρατα, ο μεγαλώνυμος, συγκροτεί τήν σύναξιν ταύτην Βασίλειος.

Λαμπρός από τού βίου καί τών πραγμάτων, λαμπρός από τού λόγου καί τών δογμάτων, εν πάσιν υπερλάμπων πάντας ως άλλοις, αστέρας ήλιος, ο πολυϋμνητος, Θεολόγος σήμερον μακαρίζεται.

Ιδού τό φώς τού κόσμου, τώ κόσμω φαίνει, ιδού τής γής τό άλας, τήν γήν ηδύνει. Ιδού τό ζωής ξύλον αθανασίας, καρπούς προβάλλεται, ο χρυσούς Άγιος, οι θανείν μή θέλοντες, δεύτε τρυφήσατε.

Θεοτοκίον

Ο πάντα εκ μή όντων όντα ποιήσας, καί φύσιν δούς εκάστω τών γενομένων, αυτός καί τάς δοθείσας φύσεις αμείβειν, οίδεν ως βούλεται, όθεν ακούεται, καί Παρθένος τίκτουσα, τίς ου θαυμάσεται;

Έτερος τών Αγίων

Ο στερεώσας

Οι τών ηθών διορθωταί, καί τών ψυχών οικονόμοι, οι σωτήρες οι κοινοί τών απάντων, οι καί πράξεων ημίν, καί λόγων τύπους δείξαντες, οι παιδευταί τού βίου, λαμπροί λαμπρώς ευφημείσθωσαν.

Πνεύμα ενέπλησε Θεού, Βασίλειον επιστήμης, τών πυρίνων δέ γλωσσών έσχε μίαν, ο Γρηγόριος καί πύρ, υψηγορίας έπνευσε, τό τού Χριστού δέ στόμα, εν Ιωάννη ελάλησε.

Τού νύν αιώνος τήν σαφώς, καταργουμένην σοφίαν, η μωρία τού κηρύγματος έχει, υποκύπτουσαν, αυτή καί δουλικώς λατρεύουσαν, κήρυκας γάρ η χάρις, σοφούς προβάλλεται ρήτορας.

Θεοτοκίον

Ο εν τή μήτρα τής αγνής, κατασκηνώσας Παρθένου, τάς ψυχάς τών θεοφόρων Αγίων, οικητήρια ποιεί, καί τοίς εκείνων στόμασι, τά κατά τήν Μητέρα, διερμηνεύει μυστήρια.

Καταβασία

«Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τούς μεγάλους φωστήρας τούς φεραυγείς, Εκκλησίας τούς πύργους τούς αρραγείς, συμφώνως αινέσωμεν, οι τών καλών απολαύοντες, καί τών λόγων τούτων, Ομού καί τής χάριτος, τόν σοφόν Χρυσορρήμονα, καί τόν μέγαν Βασίλειον, σύν τώ Γρηγορίω, τώ λαμπρώ Θεολόγω, πρός ούς καί βοήσωμεν, έκ καρδίας κραυγάζοντες, Ιεράρχαι τρισμέγιστοι, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν Αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα... όμοιον

Τήν σοφίαν λαβόντες παρά Θεού, ως, Απόστολοι άλλοι τρείς τού Χριστού, τώ λόγω τής γνώσεως, συνιστάτε τά δόγματα, ά τό πρίν εν λόγοις, απλοίς κατεβάλλοντο, Αλιείς, εν γνώσει, δυνάμει τού Πνεύματος, έδει γάρ καί ούτω, τό απλούν ημών σέβας, την σύστασιν κτήσασθαι, δι' υμών Πανσεβάσμιοι, όθεν πάντες βοώμεν υμίν. Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ψυχήν μου Παρθένε τήν ταπεινήν, τήν εν ζάλη τού βίου τών πειρασμών, νύν ως ακυβέρνητον, ποντουμένην τώ κλύδωνι, αμαρτιών τε φόρτω, οφθείσαν υπέραντλον, καί εις πυθμένα άδου, ελθείν κινδυνεύουσαν, φθάσον Θεοτόκε, πρεσβειών σου ελέει, γαλήνην παρέχουσα, καί κινδύνων εξαίρουσα, σύ λιμήν γάρ αχείμαστος, πρεσβεύουσα τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Τής Θεοτόκου

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τήν ακοήν τής σής οικονομίας, καί εδόξασά σε μόνε φιλάνθρωπε».

Τών τραυμάτων μου Δέσποινα, τών τής ψυχής, σαρκός τε νοσημάτων, η Θεόν τεκούσα, λύσιν παράσχου μοι.

Ριπιζόμενον πάθεσι, καί λογισμοίς, καί βίου τρικυμίαις, ελπίδι Παρθένε, καί πίστει βεβαίωσον.

Εκ περιστάσεως ρύσαί με, Μήτερ Θεού, καί ζάλης καί κινδύνων, ταίς σαίς ικεσίαις, μόνη πανύμνητε.

Χειμαζόμενον κλύδωνι, βιωτικών, εξάρπασον Παρθένε, πρός τόν σόν λιμένα, καθοδηγούσά με.

Τών Αγίων

Ελήλυθας εκ Παρθένου

Νοήμονες, εκ τής κάτω σοφίας γενόμενοι, κυβέρνησιν Ένδοξοι, παρά τής θείας εκτήσασθε, όθεν ως θεράπαιναν, ταύτην εκείνη πανσόφως υπετάξατε.

Φιλόσοφοι, τούς σοφούς ει φιλείτε, σοφίσθητε, καί λέγειν διδάχθητε, πάντες οι λόγους θαυμάζοντες, πράξεως ακρίβειαν, καί θεωρίας εντεύθεν εξασκούμενοι.

Θεοτοκίον

Ως όψιμος, υετός επ' εσχάτων ο πρώϊμος, υδάτων αιώνων τε, Δημιουργός εις τήν μήτραν σου, έσταξε Πανάμωμε, κατά καιρόν αναψύχων τούς εκλείποντας.

Έτερος τών Αγίων

Σύ μου ισχύς Κύριε

Στύλος πυρός, λαού πιστού προηγούμενος, καί φλογίζων, τούς εχθρούς τής Πίστεως, τάς δέ φυλάς, σώζων ασφαλώς, τάς εφεπομένας, ο Μέγας ώφθης Βασίλειος, θαρσείτω καί νικάτω, η Χριστού Εκκλησία, τηλικούτον πλουτήσασα πρόμαχον.

Γλώσσης τρυφή, καί ακοής πάσης ήδυσμα, ό σός λόγος, πέφυκε Γρηγόριε, μάννα ζωής, δρόσος γλυκασμού, μέλι τό εκ πέτρας, Αγγέλων άρτος ουράνιος, απλήστως εμφορείσθαι, τής ηδύτητος πείθων, καί πληρών ηδονής τούς μετέχοντας.

Ο ποταμός, τών χαρισμάτων τού Πνεύματος, επληρώθη, μέχρι καί προχύσεως, καί τό καλόν, πρόσωπον τής γής, ως τρυφής χειμάρρους, από χρυσού άρδει στόματος, ευφραίνων καί πιαίνων, τού Χριστού πάσαν πόλιν τοίς τών θείων κυμάτων ορμή μασι.

Θεοτοκίον

Φύσιν απλήν, ανασχομένην συνθέσεως, καί φανείσαν, κρείττονα συγχύσεως, επί τού σού, Δέσποινα Υιού, οι τρείς θεοφόροι, δογματισταί ωμολόγησαν, εκ δύο θελημάτων, καί διπλής ενεργείας, τόν διπλούν κατά φύσιν γνωρίσαντες.

Καταβασία

«Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αι νέσεως».

Τής Θεοτόκου

Ωδη ε' Ο Ειρμός

«Ο τού φωτός χορηγός, καί τών αιώνων ποιητής Κύριος, εν τώ φωτί, τών σών προσταγμάτων, οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον, Θεόν ού γινώσκομεν».

Όπλον αήττητον, κατά ποικίλων πειρασμών έχοντες, τών δυσμενών, πάσης επηρείας, λυτρούμεθα αεί, οι σέ Θεοτόκον, Αγνή επιστάμενοι.

Νόμου τό πλήρωμα, η ανωτέρα Χερουβίμ τέτοκας, τόν τού Θεού, εκ σού σαρκωθέντα, Υιόν μονογενή, όν υπέρ τών δούλων, τών σών εξιλέωσαι.

Τόν τού παντός Ποιητήν, εν ταίς αγκάλαις σου Αγνή φέρουσα, τούτον ημίν, ταίς σαίς ικεσίαις, εύϊλατον δίδου, τοίς νύν εκ καρδίας, πρός σέ καταφεύγουσιν.

Από στενώσεως, τής κατωδύνου μου ψυχής δέησιν, τών οικτιρμών μόνη τή τεκούση, τόν αίτιον Λόγον, προσφέρω ο τάλας, οικτείρασα σώσόν με.

Τών Αγίων

Ο φωτισμός

Σύ τήν πηγήν, τών σαυτού χαρισμάτων, εκπιείν όλην, Φιλάνθρωπε δέδωκας τοίς Αγίοις, ελαττωθείσαν, ουδαμώς τή κενώσει, τόν δέ κόσμον πάντα μεθύσασαν, τοίς εκ τής κοιλίας, αυτών θείοις ρεύμασι.

Τί μοι χρυσός, τί μοι πλούτος καί δόξα καί δυναστεία; καπνοί διαρρέοντες εις αέρα, πάντα οιχέσθω, αύρα πάντα φερέτω, εμοί πλούτος είς πολυέραστος, η τών Διδασκάλων, τριάς ρητορεύουσα.

Ρεί ποταμός, αμβροσίαν καί νέκταρ, ρεί τοίς πεινώσιν, αθάνατος βρώσις, καί τοίς διψώσιν, άφθαρτος πόσις, ύδωρ ζών εις αιώνας, καί συνέχον ζώντας τούς πίνοντας, πάντες πλημμυρούσης, ζωής εμφορήθητε.

Θεοτοκίον

Έσχεν ισχύν, καθ' ημών η κακία, αλλ' ουκ εις τέλος, ησθένησε γάρ μετά τήν Παρθένον, τόν εν ισχύϊ Δυνατόν τετοκυίαν, υπελθόντα σαρκός ασθένειαν, καί τόν δυνατόν εν κακία νεκρώσαντα.

Έτερος τών Αγίων

Ίνα τί με απώσω

Τούς τών θείων πραγμάτων, καί τών ανθρωπίνων σοφούς επιστήμονας, τάς τών όντων φύσεις, φιλαλήθως ημίν σαφηνίσαντας, καί τόν τούτων Κτίστην, πάσι γνωρίσαντας ως θέμις, ευχαρίστοις φωναίς αμειψώμεθα.

Τό πικραίνον καί στύφον, τών πρός σωτηρίαν φαρμάκων εγλύκαναν, ταίς σοφαίς τών λόγων, επωδαίς τε καί τέχναις καί χάρισι, τών ψυχών οι θείοι θεραπευταί, θέλγεσθε πάντες, ευσεβείς καί τερπόμενοι σώζεσθε.

Σιωπά λόγος άπας, τών θεοκηρύκων λαλούντων τά ένθεα, καί κρατεί τής πάλαι, Διαθήκης η νέα προβάλλουσα, τά σεπτά πυξία, τών εν αυτή νομοθετούντων, οίς ρυθμίζεται, πάς Πιστών σύλλογος.

Θεοτοκίον

Τήν αθάνατον φύσιν, η θνητή παρέδραμεν εις αγιότητα, καί Παρθένος Κόρη, τούς ασάρκους Αγγέλους παρήλασεν, ως Θεόν τεκούσα, τόν Βασιλέα τών Αγγέλων, ώ προσβλέπειν εκείνοις αδύνατον.

Καταβασία

«Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα».

Τής Θεοτόκου

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε».

Σωτηρίας λιμένα γινώσκων σε, πλέων πολυφρόντιδος βίου τό πέλαγος, επικαλούμαι Δέσποινα, κυβερνήτιν ψυχής μου γενέσθαι σε.

Ενεδύθην στολήν κακουχούμενος, Μήτερ αειπάρθενε, τής αφροσύνης μου, αλλ' η Θεόν κυήσασα, τής χαράς τόν χιτώνα αντίδος μοι.

Ιεράς πολιτείας εκπέπτωκα, ρα θυμών ο δείλαιος, αλλ' επανάγαγε, ευλογημένη Πάναγνε, προσταγαίς τού Υιού σου ρυθμίζουσα.

Συμπαθείας με θείας αξίωσον, η τόν συμπαθέστατον Λόγον κυήσασα, τόν τώ ιδίω αίματι, εκ φθοράς τούς ανθρώπους ρυσάμενον.

Τών Αγίων

Άβυσσος αμαρτημάτων

Ίδια εν τή Τριάδι, τριττά συνθεολογείτε, τήν αγεννησίαν τού Πατρός, τού Λόγου τήν γέννησιν, καί Πνεύματος, τήν εκπόρευσιν μόνου.

Σήμερον τώ οίκωτούτω, περιφανής σωτηρία, δύο γάρ καί τρείς συνηγμένους, Χριστός εις τό όνομα, αυτού τιμών, μέσος πάρεστι τούτων.

Άπειρον τής γής τό βάθος, πρός τό ουράνιον ύψος, αλλ' από τής γής τούς Αγίους, εξήρεν επέκεινα τών ουρανών, ο ουράνιος έρως.

Θεοτοκίον

Νέαν σε πηγήν Παρθένε, καί αφορμήν μυστηρίων, έχοντες οι τρείς θεηγόροι, καιναίς υποθέσεσι καινοπρεπή, προσαρμόζουσι φράσιν.

Έτερος τών Αγίων

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Τριάδα Mοναδικήν, θεολογείν εδιδάχθημεν, Μονάδα Τριαδικήν, υμνείν παρελάβομεν, προσκυνείν εμάθομεν, παρά τών Πατέρων, μίαν Φύσιν τρισυπόστατον.

Ο Λόγος ήν εν αρχή, πρός τόν Πατέρα συνάναρχος, τώ Λόγω Πνεύμα συνήν, αλλ' εκ τού Γεννήτορος, απλή Ομοούσιος, συμφυής θεότης, ως οι θείοι φασί Κήρυκες.

Συνάπτω καί διαιρώ, τά συναπτώς διαιρούμενα, έν αμερές εννοώ, καί τρία φαντάζομαι. Διδασκάλους δέχομαι, τρείς θεοφορήτους, ούτω πείθοντας πιστεύειν με.

Θεοτοκίον

Αμήτωρ πρό τής σαρκός, απάτωρ μετά τήν σάρκωσιν, Υιός Πατρός καί Μητρός, ό ταύτα καλούμενος, υπέρ νούν αμφότερα, τώ Θεώ γάρ πρέπει, τών θαυμάτων τά παράδοξα.

Καταβασία

«Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου».

Kοντάκιον Ήχος β'

Τούς ασφαλείς

Τούς Ιερούς καί θεοφθόγγους Κήρυκας, τήν κορυφήν τών Διδασκάλων Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν τών αγαθών σου καί ανάπαυσιν, τούς πόνους γάρ εκείνων καί τόν κάματον, εδέξω υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν, ο μόνος δοξάζων τούς Αγίους σου.

Ο Οίκος

Τίς ικανός τά χείλη διάραι, καί κινήσαι τήν γλώσσαν πρός τούς πνέοντας πύρ, δυνάμει Λόγου καί Πνεύματος; όμως τοσούτον ειπείν θαρρήσω, ότι πάσαν παρήλθον τήν ανθρωπίνην φύσιν οι τρείς, τοίς πολλοίς καί μεγάλοις χαρίσμασι, καί εν πράξει καί θεωρία, τούς κατ' άμφω λαμπρούς υπεράραντες, διό μεγίστων δωρεών τούτους ηξίωσας, ως πιστούς σου θεράποντας, ο μόνος δοξάζωντούς Αγίους σου.

Συναξάριον

Τή Λ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών εν Αγίοις Πατέρων ημών καί Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου τού Μεγάλου, Γρηγορίου τού Θεολόγου καί Ιωάννου τού Χρυσοστόμου.

Στίχοι

· Ομού δίκαιον τρείς σέβειν Εωσφόρους,

· Φώς τρισσολαμπές πηγάσαντες εν βίω.

· Κοινόν τόν ύμνον προσφέρειν πάντας θέμις,

· Τοις εκχέασι πάσι κοινήν τήν χάριν.

· Έαρ χελιδών ού καθίστησι μία.

· Αι τρείς αηδόνες δέ τών ψυχών έαρ.

· Τήν μέν νοητήν η Τριάς λάμπει κτίσιν,

· Τριάς γε μήν αύτη δέ τήν ορωμένην.

· Απώλεσαν μέν οι πάλαι Θεού σέβας,

· Εξ Ηλίου τε καί Σελήνης αφρόνως.

· Κάλ λος γάρ αυτών θαυμάσαντες καί τάχος,

· Ώσπερ θεοίς προσήγον ουκ ορθώς σέβας.

· Εκ τών τριών τούτων δέ φωστήρων πάλιν,

· Ημείς ανηνέχθημεν εις Θεού σέβας,

· Κάλλει βίου γάρ, τή τε πειθοί τών λόγων,

· Πείθουσι πάντας τόν μόνον Κτίστην σέβειν.

· Κτίσιν συνιστά τήν δε τήν ορωμένην,

· Τό Πύρ, Αήρ, Ύδωρ τε, καί Γής η φύσις.

· Οι δ' αύ συνιστώντές Τε κόσμον τόν μέγαν,

· Τήν πρός Θεόν τε Πίστιν, ως άλλην κτίσιν

· Στοιχειακής φέρουσι Τριάδος τύπον.

· Μέλει γάρ αυτοίς ουδενός τών γηϊνων,

· Καί γήϊνον νούν έσχον ουδέν εν λόγοις.

· Ο Γρηγόριος γάρ πύρ πνέει νούς τόν λόγον,

· Πρός ύψος αύ πείθοντα πάντα εκτρέχειν.

· Τοίς λιποθυμήσασι δ' εκ παθών πάλιν,

· Αναπνοή τις οι Βασιλείου λόγοι.

· Μιμούμενος δέ τήν ροήν τών υδάτων,

· Ο καρδίαν τε καί στόμα χρυσούς μόνος,

· Τούς εκτακέντας εκ παθών αναψύχει.

· Ούτω πρός ύψος τήν βροτών πάσαν φύσιν,

· Εκ τής χθονός φέρουσι τοίς τούτων λόγοις.

· Λάμψεν ενί τριακοστή χρυσοτρισήλιος αίγλη.

Τών τριών τούτων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών καί πάντων τών αγίων, τάς τών αιρέσεων επαναστάσεις κατάβαλε καί ημάς εν ομονοία καί ειρηνική καταστάσει διαφύλαξον καί τής ουρανίου σου βασιλείας αξίωσον. Ότι ευλογητός εί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Τή αυτή ημέρα, Άθλησις τού Ιερομάρτυρος Ιππολύτου Πάπα Ρώμης καί τών σύν αυτώ Κενσουρίνου, Σαβαϊνου, Χρυσής καί τών λοιπών.

Στίχοι

· Τόλμη θάλασσαν Ιππόλυτος εισδύνει,

· Οία κροαίνων ίππος εν λείω πέδω.

· Τείνων τράχηλον τώ ξίφει Kενσουρίνος,

· Ην οία ξυρώ τοίς συνάθλοις ακόνη.

· Σπλάγχνα φλέγουσι Σαβαϊνου λαμπάσι,

· Τά παμπόνηρα τέκνα τής ασπλαγχνίας.

· Χρυσή βυθώ βληθείσα, παστώ τού πόλου,

· Νύμφη πρόσεισι προσφάτως λελουμένη.

· Ιππόλυτον πόντου τριακοστή έκτανε ρεύμα.

Τή αυτή η μέρα, Άθλησις τού Αγίου Μάρτυρος Θεοφίλου τού Νέου.

Στίχοι

· Ο Θεόφιλος τήν φίλην τμάται κάραν,

· θεούς φιλήσαι μή θελήσας βαρβάρων.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τής Θεοτόκου

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεηρά λατρευομένης, οι τρείς σου Παίδες κατεφρόνησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Σταυρώ προσπαγείς, ο εκ σού σωματωθείς Θεογεννήτρια, Αδάμ διέρρηξε τό χειρόγραφον, όν νύν δυσώπει Πανάμωμε, άπαντας κινδύνων ρυσθήναι, τούς εν πίστει κράζοντας. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ελπίς αγαθή, προσδοκία τε Πιστών υπάρχεις Δέσποινα, καί νύν δεόμεθα δωρήσασθαι, σής συμπαθείας τό πέλαγος, πάσι τοίς εις σέ πεποιθόσι, καί τώ Υιώ σου κραυγάζουσιν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σκοτία δεινή, τή τού βίου συσχεθείς τόν συλλυπούμενον, καί συναλγούντα ού κατέλαβον, τή σή Παρθένε λαμπρότητι, λύσον τήν αχλύν τών πταισμάτων, καί καταύγασον ψάλλοντα. Ευλογητός εί ο Θεός, ό τών Πατέρων ημών.

Ωραίαν στολήν, σωτηρίων εντολών διά Βαπτίσματος, αμφιασάμενος απημαύρωσα, δι' αμελείας ο δείλαιος, νύν δέ σοι προστρέχω Παρθένε, τόν χιτώνα αιτούμενος, τής σωφροσύνης διά σού, πάλιν ενδύσασθαι.

Ζωής εκπεσών, ακηράτου μέν τό πρίν ο Αδάμ σέσωσται, διά τού Τόκου σου νύν δέ Πάναγνε, τόν αρρωστία κρατούμενον σώσον, επιρρώσασα Κόρη, καί αξίωσον ψάλλειν σοι. Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Τών Αγίων

Αντίθεον πρόσταγμα

Ηττάται Μακάριοι καί δραπετεύει, η πρίν ανυπόστατος, θρασύτης τών αιρέσεων, κηρός δέ τηκόμενος, από προσώπου πυρός, νόθον άπαν δόγμα τοίς υμών, πυρπνόοις φθόγγοις, προσβάλλον δείκνυται.

Ψευδείς μέν εξέκλιναν Ελλήνων ύθλους, πειθώ δέ τήν τύραννον, ανθρώποις μόνην είλοντο, υφ' ής τήν αλήθειαν, οι τρείς τονώσαντες, ούτως άπαν σύστημα Πιστών, χειρούνται λόγοις καί καταπείθουσι.

Θεοτοκίον

Εν σοί πάσα πρόρρησις επανεπαύθη, καί πέρας εδέξατο, ξενίζουσα τούς λέγοντας, εκ σού δέ λαμπροτέρα καί τών προρρήσεων, θαύματα πηγάζουσιν, Αγνή, σοφούς δηλούντα τούς ερμηνεύοντας.

Έτερος τών Αγίων

Θεού συγκατάβασιν

Σιγώσαι καί κράζουσαι, ορώμεναί τε καί ακουόμεναι, αρετής καί σοφίας, οι θεηγόροι στήλαι γεγόνασιν, έργω καί λόγω, βοάν προτρεπόμενοι. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεού φωνάς άνωθεν, επιβροντώσας ημίν εξαίσιον, αστραπών τε βολίδας, τούς υμών φθόγγους Σοφοί δεχόμενοι, συμμελωδούμεν υμίν, καί συμψάλλομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ριφήσονται χάλαζαι, εκ πετροβόλων γλωσσών συντρίβουσαι, τά σαθρά τών δογμάτων, εί τις εις μέσον παρρησιάσηται, τών κενολόγων, ορθά μή φθεγγόμενος. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Παρθένον οικήσας σε, καί μετά τόκον Παρθένον έλιπεν, ο αμείβων στοιχεία, Θεοκυήτορ Μαρία πανάχραντε, πρός όν βοώμεν, σύν σοί Παναμώμητε. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Καταβασία

«Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Τής Θεοτόκου

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Εξασθενεί μου νύν ο νούς, εις τά βάθη εμπεσών τής ατιμίας, ως εντεύθεν ποικίλοις περιπαρήναι κακοίς, αλλά σύ με Παρθένε θεράπευσον, τώ τής απαθείας φωτί περιβαλούσα.

Πύργον ισχύος ασφαλή, καί κρηπίδα καί φρουράν καί προστασίαν, κεκτημένοι σε πίστει, διασωζόμεθα νύν υμνούντες τόν Τόκον σου Πάναγνε, καί υπερυψούντες εις πάντας τούς αιώνας.

Αθανασίας διαυγή, επιστάμεθα πηγήν σε Θεοτόκε, ως τεκούσαν τόν Λόγον, τού αθανάτου Πατρός, τόν πάντας θανάτου λυτρούμενον, τούς υπερυψούντας αυτόν εις τούς αιώνας.

Ρείθρον ιάσεων ημίν, αενάως τοίς πιστοίς Αγνή πηγάζεις, ού τήν άφθονον χάριν, απαρυόμενοι νύν, υμνούμεν τόν Τόκον σου Άχραντε, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Τών Αγίων

Ινδάλματος χρυσού

Νοούμεν ευσεβώς, καί δοξάζομεν ομότιμον μίαν φύσιν, απειροδύναμον Μονάδα τε καί Τριάδα, τήν πάντα ταύτα, λόγοις κυβερνώσαν κρείττοσιν, ούτω γα ρ δοξάζειν, οι τρείς θεοφόροι παρεγγυώσιν, οίς συμπροσκυνούμεν, αυτήν εις τούς αιώνας.

Ηνώθησαν οι τρείς, θεοκήρυκες ενώσαντες τήν Τριάδα, καί τό αμέριστον πάσι τετηρηκότες τή θεία φύσει, μίαν παρ' αυτής αντέλαβον, αμέριστον δόξαν, εις έπαινον ένα συγκαλουμένην, τούς υπερυψούντας, αυτήν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Λαβών τό καθ' ημάς, αντιδούς τε τό οικείον ο Ευεργέτης, έδρασε μόνον, ουκ έπαθε δέ Παρθένε, θεοποιεί γάρ, αλλ' ουκ εις φθοράν μεθίσταται, μάλλον δέ καί πάσχων, εκών διά πάθους τά πάθη λύει, ώς οι τρείς Πατέρες, ημάς μυσταγούσιν.

Έτερος τών Αγίων

Επταπλασίως κάμινον

Ούς ο Θεός συνήνωσεν εις ομότιμον ένωσιν, εγκωμιαστής, μή χωριζέτω άνθρωπος, αλλ' ίσους ηγούμενος, εν τοίς αυτοίς χαρίσμασιν, ίσων καί τών ύμνων, μελωδών αξιούτω, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Οι δυνατοί καί άμαχοι, τής θεότητος σύμμαχοι, καί τής αληθείας, αψευδείς συνήγοροι, τά βάθη τού Πνεύματος, καλώς ανερευνήσαντες τάς θεοπρεπείς, περί Θεού υπολήψεις, εκείθεν συνιστώσι, καί διδάσκουσι ψάλλειν. Λαός υπερυψούτε, Xριστόν εις τούς αιώνας.

Εξ ουρανού μέν μέγιστοι, δύω λύχνοι φωτίζουσιν, εκ διαδοχής, αλλήλων τήν υφήλιον, εκ γής δέ φανότερον, τήν σύμπασαν αυγάζουσι, τρείς κατά ταυτό, υπερμεγέθεις φωστήρες, συλλάμποντες αλλήλοις, καί συμψάλλοντες άμα. Λαοί υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Υπέρ ημών η σάρκωσις, καί τά πάθη τά τίμια, δι' ημάς Θεός, μετά νεκρών εγένετο, θανάτου μέν άγευστος, οία παθών ελεύθερος, τή δέ πρός τήν σάρκα, τήν θνητήν κοινωνία, λεγόμενος καί πάθους, μετασχείν καί θανάτου, αυτόν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

«Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τής Θεοτόκου

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ Αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Θεομακάριστε Κόρη, τήν ελπίδα μου πάσαν προθύμως ανατίθημι εν σοί, σώσόν με Μήτηρ τής όντως ζωής, καί τρυφής αενάου, πλησθήναι καθικέτευε Αγνή, τόν εν πίστει καί πόθω, σέ ύμνοις μεγαλύνοντα.

Επιφανείσα Παρθένε, τής ψυχής μου τόν ζόφον, φωτός σου ταίς αϋλοις αστραπαίς, αύγασον πύλη τού θείου φωτός, καί πυρός αιωνίου, ρυσθήναι καταξίωσον Αγνή, τόν εν πίστει καί πόθω, σέ ύμνοις μεγαλύνοντα.

Νενοσηκότας ορώσα, καί ψυχήν καί τό σώμα, καί βεβλημένους πάθεσι δεινοίς, τή ευσπλαγχνία σου Δέσποινα, θεραπεύσασα λύσον τών νύν παρενοχλούντων λυπηρών, ίνα πάντες σέ ύμνοις, απαύστως μεγαλύνωμεν.

Εν τή γαστρί σου σκηνώσας, εκ γαστρός πρό αιώνων, πατήρ όνπερ εγέννησεν Υιόν, τέλειος γέγονεν άνθρωπος, καί πηγήν χαρισμάτων, σέ Θεομήτορ έδειξεν ημίν, τοίς πιστώς προσκυνούσι τήν άφραστόν σου γέννησιν.

Τών Αγίων

Ανάρχου Γεννήτορος

Μεγάλυνον ψυχή μου, τούς εν Ιεράρχαις, Φωστήρας τρείς μεγάλους.

Ιδού τό υμέτερον, γεώργιον καί ποίμνιον, υπέρ ού τούς μεγίστους πόνους υπέστητε, εις έν συνελθόντες ομού τε, τούς τρείς υμάς συμπαραλαβόντες, κοινήν έχει αίνεσιν, τήν υμών ηδίστην ένωσιν.

Mεγάλυνον ψυχή μου τούς τρισσολαμπτήρας, Χριστού τής Εκκλησίας.

Ου δίστομον μάχαιραν, η χάρις αλλά τρίστομον, κατά τών πολεμίων αυτής προβάλλεται, έν ουρανοχάλκευτον ξίφος, τρισίν ακμαίς κατεστομωμένον, αεί προμαχόμενον, τριλαμπούς μιάς θεότητος.

Μεγάλυνον ψυχή μου, τούς κεκοσμηκότας, Χριστού τήν Εκκλησίαν.

Υμών τό πολίτευμα, εν ουρανοίς ήν Ένδοξοι, καί τήν σάρκα φορούντων, έτι τήν άσπιλον, ούς ειλικρινώς νύν οικούντες, τούς επί γής ημάς στεφομένους, τά άνω πρεσβεύετε, καί φρονείν καί πραγματεύεσθαι.

Θεοτοκίον

Mεγάλυνον ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν, καί ενδοξοτέραν τών άνω στρατευμάτων.

Στενεί με τό πλάτος σου, τών μεγαλείων Δέσποινα, καταπνίγον τόν λόγον υπό πυκνότητος, καί μοι παραδόξως συμβαίνει, τό απορείν εκ τής ευπορίας, διό τόν τοσούτόν σε, μεγαλύναντα δοξάζομεν.

Έτερος τών Αγίων

Εξέστη επί τούτω

Μεγάλυνον ψυχή μου, τους τής Παναγίας, Τριάδος τρείς Ποιμένας.

Επήρθη τής Τριάδος η αρετή, καί τά πάντα τής δόξης επλήρωσεν, άλλην ημίν, αίγλην αναλάμψασα τριλαμπή, ως εαυτής απαύγασμα, τούς επουρανίους μυσταγωγούς, δι' ών επί τήν θείαν, εκείνης θεωρίαν, οι ευσεβούντες οδηγούμεθα.

Μεγάλυνον ψυχή μου, τούς εκ Τρισηλίου, Φωστήρας τρείς μεγάλους.

Ουκ έστι δευτερείον εν τοίς τρισί, τά πρεσβεία γάρ έκαστος φέρεται, πρώτος δοκών, καί τούς ομοτίμους υπερνικών, εξοικειούται μάλλον δέ, τήν αλλήλων νίκην περιχαρώς, ου χώρα γάρ ενταύθα, τώ φθόνω παρρησίας, λυμαινομένω τήν ομόνοιαν.

Δόξα...

Μεγάλυνον ψυχή μου, τής τρισυποστάτου, καί αδιαιρέτου θεότητος τό κράτος.

Πατέρας η ευσέβεια τούς αυτής, πρωτοτόκους υιούς αναδείξασα, τέκνα γεννά, γνήσια καί άμωμα δι' αυτών, τελειούμενα Πνεύματι, τώ ζωήν λαλήσαντι εν αυτοίς, καί σώζειν εξαιτείται, εις τέλος τήν ειρήνην, ήν απ' αυτών εκληρονόμησε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεγάλυνον ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν, τών άνω στρατευμάτων.

Υιόν Θεού τού ζώντος η τών σοφών, Διδασκάλων ακρότης εκήρυξε, τόν σόν Υιόν, εξ αποκαλύψεως Πατρικής, ουκ εκ σαρκός καί αίματος, τούτο μυηθείσα Μήτερ Θεού, διό σε καί Παρθένον, διδάξασα Μητέρα, καί Θεοτόκον εμεγάλυνε.

Καταβασία

Θεοτόκε η ελπίς, πάντων τών Xριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τούς ελπίζοντας εις σέ.

«Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Τά τού φωτός δοχεία, τάς φεγγοβόλους αστραπάς, Βασίλειον νύν τόν Μέγαν, Γρηγόριον Θεολόγον, Χρυσόστομον Ιωάννην, ανευφημήσωμεν πάντες.

Έτερον, όμοιον

Η ενιαία θεότης, Πατήρ Υιός καί τό Πνεύμα, ταίς Βασιλείου πρεσβείαις, Γρηγορίου καί Ιωάννου, καί τής αγνής Θεοτόκου, μή χωρισθείην σής δόξης.

Θεοτοκίον, όμοιον

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καί δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τού Βασιλέως, ακατανόητον θαύμα, πώς γαλουχείς τόν Δεσπότην;

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Ποίοις ευφημιών στέμμασι

Ποίοις ευφημιών στέμμασι, στεφανώσωμεν τούς Διδασκάλους; τους διηρημένους τοίς σώμασι, καί συνημμένους τώ Πνεύματι, τούς τών θεοφόρων Πρωτοστάτας, Τριάδος, τούς ισαρίθμους καί θεράποντας, φωστήρας, τής οικουμένης διαλάμποντας, τής Εκκλησίας τούς στύλους, ούς στεφάνοις δόξης, ως νικήσαντας στεφανοί, Χριστός ο Θεός ημών, ο έχων τό μέγα έλεος.

Ποίοις υμνωδιών κάλλεσιν, αναδήσωμεν τούς θεοφόρους; τούς ουρανομύστας καί κήρυκας, τής ορθοδοξίας υπάρχοντας, τούς ακραιφνεστάτους θεολόγους, τόν μέγαν ιεροφάντορα Βασίλειον, τόν θείον, καί θεορρήμονα Γρηγόριον, καί Ιωάννην τόν πάνυ, τόν χρυσούν τήν γλώτταν, ούς εδόξασεν η Τριάς, αξίως ο Κύριος, ό έχων τό μέγα έλεος.

Ποίοις εγκωμιών ρήμασιν, επαινέσωμεν τούς Ιεράρχας; τούς ισαποστόλους εν χάριτι, καί ομοτίμους χαρίσμασι, τούς τής ασεβείας καταλύτας, σωτήρας, καί οδηγούς λόγω καί πράγματι. Ποιμένας, χριστομιμήτους διά πίστεως, τούς επιγείους Αγγέλους βροτούς ουρανίους, ούς ετίμησεν ο Χριστός, τής δόξης ο Κύριος, ο έχων τό μέγα έλεος.

Ποίοις ευφημιών στέμμασι, καταστέψωμεν τόν Χρυσολόγον, άμα Βασιλείω Γρηγόριον; τά σεπτά δοχεία τού Πνεύματος, τούς στερρούς τής πίστεως προμάχους, τούς στύλους τής Εκκλησίας, Πιστών στήριγμα, απάντων, αμαρτανόντων παραμύθιον, πηγάς βλυζούσας τό νάμα, εξ ού αρυόμενοι, ηδυνόμεθα ταίς ψυχαίς, αιτούντες συγχώρησιν, σφαλμάτων καί μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος ο αυτός

Πρός τό, Σήμερον ο Χριστός

Σήμερον αι ψυχαί, τών γηγενών υψούνται εκ γηϊνων. Σήμερον ουράνιοι γίνονται, τών Αγίων εν τή μνήμη, αι γάρ πύλαι τών ουρανών επαίρονται, καί ημίν τά τού Δεοπότου γνωρίζονται. Οι λόγοι τούς λόγους κηρύττουσι, καί αι γλώσσαι τά θαύματα μέλπουσιν, ημείς δέ, πρός τόν Σωτήρα βοώμεν. Δόξα σοι Χριστώ τώ Θεώ, τοίς γάρ Πιστοίς ειρήνη, διά τούτων εγεyόνει.

Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον

Σήμερον ο Χριστός, εν τώ Ναώ προσφέρεται ως βρέφος. Σήμερον υπό Νόμον γίνεται, ο Μωσεί διδούς τόν Νόμον, τών Αγγέλων αι στρατιαί τεθάμβηνται, εν αγκάλαις γηραιαίς κατεχόμενον, τόν συνέχοντα πάντα θεώμεναι. Συμεών ευλαβείας πλησθείς καί χαράς εβόα. Νύν απολύεις με Σώτερ, εκ τής επικήρου ζωής πρός τήν αγήρω λήξιν, είδον γάρ σε καί ευφράνθην.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Δίδοται καί άγιον έλαιον τοίς Αδελφοίς.

Εις τήν Λειτουργίαν, Τυπικά, καί εκ τών Κανόνων τών Αγίων, Ωδή γ' καί ς'.

Προκείμενον

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Ο Απόστολος πρός Εβραίους

Αδελφοί, πείθεσθε τοίς ηγουμένοις υμών...

Ζήτει Δεκεμβρίω ς'.

Αλληλούϊα.

Στίχ. Εξομολογήσονται οι ουρανοί τά θαύματά σου Κύριε, καί τήν αλήθειάν σου εν εκκλησία αγίων.

Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον

Είπεν ο Κύριος τοίς εαυτού μαθηταίς. Υμείς εστε τό φώς τού κόσμου...

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος, Αλληλούϊα.