ΤΗ ΚΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η Ανακομιδή τών Λειψάνων τού Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου τού Θεοφόρου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Θεολόγων ακρότητος, χρηματίσας διάδοχος, τοίς εκείνων ίχνεσιν ηκολούθησας, Ανατολής εξορμώμενος, καί Δύσει φαινόμενος, καί φωτίζων αστραπαίς, τού ενθέου κηρύγματος, ένθα Πάνσοφε, εκ τού κόσμου μέν έδυς, εις Θεόν δέ, εξανέτειλας τώ φέγγει, κατεστεμμένος τής χάριτος.

Ιερώς απεδόθη σου, τή σή πόλει τά λείψανα, Θεοφόρε πάνσοφε δι' αθλήσεως, αγιασθέντα λαμπρότερον, καί χάριτι στίλβοντα, τήν επάνοδον ημίν, πανηγύρεως πρόξενον, απειργάσατο, ευφροσύνης πληρούντα θεοπνεύστου, θυμηδίας εμπιπλώντα, τούς ευσεβώς σε γεραίροντας.

Αναλάμψας ως ήλιος, ταίς ακτίσι τού Πνεύματος, τά τού κόσμου πέρατα κατεφαίδρυνας, ταίς λαμπηδόσι τών άθλων σου, θερμώς προϊστάμενος καί συγγράφων αληθώς, ευσεβείας διδάγματα όθεν γέγονας, καί τροφή τώ Δεσπότη τώ τά πάντα, διατρέφοντι Παμμάκαρ, αδιαλείπτω χρηστότητι.

Εξ Εώας μέν πρότερον, Εωσφόρος Ιγνάτιε, εν Δυσμαίς διηύγασας φαεινότατος, νύν δέ τών θείων λειψάνων σου, έν τή επανόδω φαιδράς, τάς ακτίνας επί γής, αφ' εσπέρας εφήπλωσας, διό πρέσβευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Θεοφόρε Ιγνάτιε, τόν σόν έρωτα Χριστόν ενστερνισάμενος, μισθόν εκομίσω, τής ιερουργίας τού Ευαγγελίου τού Χριστού, τό τελειωθήναι δι' αίματος, διό σίτος γενόμενος τού αθανάτου Γεωργού, δι' οδόντων θηρίων ηλέσθης, καί άρτος ήδύς αυτώ ανεδείχθης, πρεσβεύων υπέρ ημών, Αθλητά μακάριε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Σώσόν με πάναγνε Δέσποινα, η τόν Σωτήρα Χριστόν, απορρήτως κυήσασα, σέ γάρ μόνην κέκτημαι, προστασίαν καί άρρηκτον, τείχος καί σκέπην, καί αγαλλίαμα, καί τής ψυχής μου, θείαν παράκλησιν, σύ ούν με λύτρωσαι, ακοιμήτου σκώληκος, καί τού πυρός, τού διαιωνίζοντος, Μήτερ Χριστού τού Θεού.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τί τό ορώμενον θέαμα, ό τοίς εμοίς οφθαλμοίς, καθοράται ώ Δέσποτα; ο συνέχων άπασαν κτίσιν ξύλω ανήρτησαι; καί θανατούσαι, ο πάσι νέμων ζωήν, η Θεοτόκος κλαίουσα έλεγεν, ότε εώρακεν, εν Σταυρώ υψούμενον, τόν εξ αυτής, ασπόρως εκλάμψαντα, Θεόν καί άνθρωπον.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος α'

Ω τής στερράς καί αδαμαντίνου σου ψυχής, αξιομακάριστε lγνάτιε! σύ γάρ πρός τόν όντως σόν εραστήν, ανένδοτον έχων τήν έφεσιν έλεγες. Ουκ έστιν εν εμοί, πύρ φιλόϋλον, ύδωρ δέ μάλλον ζών, καί λαλούν εν εμοί, ένδοθέν μοι λέγον. Δεύρο πρός τόν Πατέρα. Όθεν θείω Πνεύματι πυρπολούμενος, θήρας ηρέθισας, κόσμου σε θάττον χωρίσαι, καί πρός τόν ποθούμενον παραπέμψαι Χριστόν. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αμαρτωλών τάς δεήσεις προσδεχομένη, καί θλιβομένων στεναγμούς μή παρορώσα, πρέσβευε τώ εξ Αγνών λαγόνων σου, σωθήναι ημάς, Παναγία Παρθένε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων

Εν τώ Σταυρώ παρεστώσα τού σού Υιού καί Θεού, καί τήν μακροθυμίαν, τούτου αποσκοπούσα, έλεγες θρηνούσα, Μήτερ Αγνή. Οίμοι τέκνον γλυκύτατον! τί ταύτα πάσχεις αδίκως Λόγε Θεού; ίνα σώσης τό ανθρώπινον.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τών Αποστόλων γενόμενος, τήν πράξιν εύρες θεόπνευστε, εις θεωρίας επίβασιν, διά τούτο τόν λόγον τής αληθείας ορθοτομών, καί τή πίστει ενήθλησας μέχρις αίματος, Ιερομάρτυς Ιγνάτιε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν οι Κανόνες τής Οκτωήχου καί τού Αγίου εις ς', ού η ακροστιχίς.

Ιγνάτιον τόν Εώον εν άσμασιν αστέρα μέλπω. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ'

«Θαλάσσης τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Ιθύνας πρός αρετήν τόν βίον μου, φωτί καταύγασον, τής ενοικούσης χάριτος εν σοί, Θεοφόρε Ιγνάτιε, καί τών παθών τήν σύγχυσιν, ταίς σαίς πρεσβείαις διασκέδασον.

Γή ώσπερ γονιμωτάτη πέφηνας, εκατοστεύοντα, καρποφορών τόν σπόρον τώ Χριστώ, Θεοφόρε Ιγνάτιε, τώ τάς ψυχάς αρδεύοντι, τή έπομβρία τή τού Πνεύματος.

Νοήσας προγνωστική δυνάμει σου, τό ευγενές τής ψυχής, ο τού παντός Δεσπότης καί Θεός, Θεοφόρε Ιγνάτιε, μαρμαρυγαίς τού Πνεύματος, θεοφεγγέσι κατελάμπρυνεν.

Ακτίσι τού νοητού λαμπόμενος, Ηλίου πάνσοφε, Ανατολής εξώρμησας λαμπρώς, αισθητός ώσπερ ήλιος, τό ζοφερόν τής Δύσεως, περιαυγάζων τώ κηρύγματι.

Θεοτοκίον

Τριάδος τής υπερθέου Πάναγνε, τόν ένα τέτοκας, εκ σού σαρκί φανέντα καθ' ημάς, ευδοκία Γεννήτορος, καί συνεργεία Πνεύματος, τού παναγίου Θεονύμφευτε.

Ωδή γ'

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζούσα Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Ιάτρευσόν μου τόν νούν, κεκακωμένον τοίς δεινοίς πάθεσι, τοίς τής σαρκός Ιγνάτιε, Μάρτυς τού Χριστού παναοίδιμε.

Ομόφρονά σε Χριστός, τών Αποστόλων εδ ειδώς τέθεικε, θείω φωτί λάμποντα, εν ταίς Εκκλησίαις διδάσκαλον.

Νεκρούμενον διά σέ, τόν Ζωοδότην καθορών έδραμες, τόν δι' αυτόν θάνατον, πόθω υποστήναι Ιγνάτιε.

Τόν Λόγον τόν τού Πατρός, προκαθαρθείσα ώ Σεμνή Πνεύματι, τής λογικής φύσεως, επ' ευεργεσία γεγέννηκας.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζούσα Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Θείω Πνεύματι πεφωτισμένος, θράσος τύραννον εν παρρησία, ποιμαντική μεγαλοφρόνως κατήσχυνας, καί εκπεράσας τής πλάνης τό πέλαγος, πρός τόν λιμένα τόν θείον κατήντησας, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θείας φύσεως ουκ εχωρίσθη, σάρξ γενόμενος εν τή γαστρί σου, αλλά Θεός ενανθρωπήσας μεμένηκεν, ο μετά τόκον Παρθένον Μητέρα σε, ως πρό τού τόκου φυλάξας πανάμωμον, μόνος Κύριος. Αυτόν εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος Αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν. Οίμοι τέκνον μου! πώς πάσχεις θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον!

Ωδή δ'

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ο Θεοφόρος καλούμενος φερωνύμως, τόν γάρ Χριστόν ενδέδυται διά πολιτείας, πάντας επαλείφει λαμπρώς, Μαρτύρων στερρότητα, πόθω τών στεφάνων εισδέξασθαι.

Νενευρωμένος Ιγνάτιε τή δυνάμει, τού εν Σταυρώ παγέντος υπέρ σού Θεοφόρε, θήρας καθηρέθισας, τού κόσμου χωρίσαι σε, πρός τόν σόν ποθούμενον έρωτα.

Ερασθείς τής ωραιότητος τού Δεσπότου, καί πρός αυτόν τήν έφεσιν ανένδοτον έχων, τούτου τά παθήματα, προθύμως εζήλωσας, μάρτυς Θεοφόρε Ιγνάτιε.

Ωραϊσμένος πορφύρα τών σών αιμάτων, Αρχιερεύς, καί χρίσματι τής ιερωσύνης, Μάρτυς διαλάμπων Χριστώ, κραυγάζεις γηθόμενος. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Ο εκ μή όντων τά πάντα θεία δυνάμει, δημιουργών γεγέννηται εκ σού Θεομήτορ, κόσμον καταλάμπων φαιδρώς, ακτίσι θεότητος, καί θεογνωσίας λαμπρότησι.

Ωδή ε'

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Νύν πρόσωπον Χριστού, καθορών σύ πρός πρόσωπον, Ιγνάτιε τών εσόπτρων, αληθεία λυθέντων, ηνώθης σου τώ έρωτι.

Είλκυσας φωτισμόν, εκ πηγής φωτοδότιδος Ιγνάτιε, ταίς αχράντοις, σέ Χριστός γάρ παλάμαις, κρατήσας καθηγίασε.

Νούν Πνεύματι Θεού, κεκτημένος λαμπόμενον, Ιγνάτιε θεογράφους, επιστέλλεις ως πλάκας, τούς νόμους τούς τής χάριτος.

Θεοτοκίον

Ανωθέν σοι φωνήν, χαρμοσύνως εβόησεν, ο Άγγελος Θεοτόκε, τού Δεσπότου αφράστως, μηνύων σοι τήν σύλληψιν.

Ωδή ς'

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Σοφίας, ελληνικής διέλυσας δόγματα, τήν ενυπόστατον έχων, τού Θεού σοφίαν ιερομύστα, καί μετ, ήχου, τό τής πλάνης μνημόσυνον ώλεσας.

Μή παύση, υπέρ τών εκτελούντων τήν μνήμην σου, καθικετεύων Παμμάκαρ, πειρασμών ρυσθήναι χαλεπωτάτων, καί κινδύνων, Ιερεύς δεδειγμένος ευπρόσδεκτος.

Ανδρεία, καί φρονήσει διέπρεψας Όσιε, δικαιοσύνης τε κάλλει, Θεοφόρε Μάρτυς καί σωφροσύνης, καί τώ κύκλω τών αρετών, εφάνης κοσμούμενος.

Θεοτοκίον

Σε μόνην, τών ακανθών εν μέσω ευράμενος, ως καθαρώτατον κρίνον, καί κοιλάδων άνθος ώ Θεομήτορ, ο Νυμφίος, εκ τής γαστρός σου Λόγος προέρχεται.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Εξ Εώας σήμερον εξανατείλας, καί τήν κτίσιν άπασαν, καταλαμπρύνας διδαχαίς, τώ Μαρτυρίω κεκόσμηται, ο Θεοφόρος καί θείος Ιγνάτιος.

Ο Οίκος

Ιερεμίαν ο Θεός εκ μήτρας αγιάσας, καί πρό τού γεννηθήναι γινώσκων ως προγνώστης, δοχείον έσεσθαι αυτόν Πνεύματος Αγίου, εμπιπλά τούτον ευθύς, εκ νεαράς βιώσεως, καί Προφήτην τούτον, καί κήρυκα πάσιν αποστέλλει, προαγγέλλειν τήν αγίαν επί τής γής αυτού παρουσίαν. Τεχθείς ούν ο αυτός Θεός εκ Παρθένου, πρός τό κήρυγμα ελθών, εύρεν εκ βρέφους, άξιον αυτού τής χάριτος υποφήτην, τόν Θεοφόρον καί θείον Ιγνάτιον.

Συναξάριον

Τή Κθ' τού αυτού μηνός, Η Ανακομιδή τών Λειψάνων τού Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου τού Θεοφόρου.

Στίχοι

· Χάρις λέουσιν Iγνάτιε παμβόροις,

· Σού σώματος λιπούσι καί πιστοίς μέρος.

· Τή ενάτη επάνοδος Ιγνατίω εικάδι τύχθη.

Τή αυτή ημέρα, Mνήμη τών Αγίων επτά Μαρτύρων, τών εν Σαμοσάτοις τελειωθέντων, Φιλοθέου, Υπερεχίου, Αβίββου Ιουλιανού, Ρωμανού, Ιακώβου καί Παρηγορίου.

Στίχοι

· Υπέρ προσηλωθέντος εν Σταυρώ Λόγου,

· Επτά προσηλώθησαν Aθλητών κάραι.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Σιλουανού Επισκόπου, Λουκά Διακόνου, καί Μωκίου Αναγνώστου.

Στίχοι

· Σιλουανός Λουκάς τε σύν Μωκίω,

· Ήμβλυναν ορμάς καί λεόντων αγρίων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Σαρβήλου καί Βεβαίας τής αδελφής αυτού, τών έν Εδέσση παθόντων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Βαρσιμαίου, Επισκόπου Εδέσσης.

Στίχοι

· Δούς τήν βαρείαν σάρκα γή Βαρσιμαίος,

· Σύνεστι βαστάσασιν ημέρας βάρος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αφραάτου.

Στίχοι

· Ο σάρκα καί ζών νεκρός ών Αφραάτης,

· Αιωνίως ζή, καί νεκρός φανείς άπνους.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε».

Ιερωσύνης, ηγλαϊσμένος μύρω Όσιε θείω, καί Μαρτύρων αίματι κοσμηθείς, αμφοτέρωθεν διέπρεψας, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου κραυγάζων καί Κύριος.

Νομοθεσία, καταφαιδρύνας κόσμον άπαντα, άρτω ουρανίω έθρεψας τούς πιστούς, τώ Δεσπότη σου κραυγάζοντας. Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Ακτινοβόλοις, αυγαίς Παμμάκαρ φωτιζόμενος, αίγλης αρχιφώτου χύσει τε λαμπρυνθείς, τήν ουράνιον απείληφας, χαίρων απόλαυσιν, Θεοφόρε Μαρτύρων τό καύχημα.

Σίτος υπάρχων, Θεού ως έφης Παναοίδιμε, μύλαις κατηλέσθης Μάρτυς ταίς τών θηρών, καί τώ τρέφοντι τά σύμπαντα, θεία χρηστότητι, καθαρώτατος άρτος γεγένησαι.

Θεοτοκίον

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν. Ευλογημένη σύ, εν γυναιξίν υπάρχεις Πανάμωμε.

Ωδή η'

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Εστώς επί βήματος σοφέ, Τριάδα άκτιστον, εθεολόγησας, νού καθαρότητι Άγιε, διανοίας τε λαμπρότητι, μή πτοηθείς τυραννικών θρόνων ωμότητα, αλλ' εβόας. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ρυθμίσας εμφρόνως σου τόν νούν, τοίς θείοις δόγμασι, μάκαρ Ιγνάτιε, τόν δεισιδαίμονα τύραννον, τής απάτης προϊστάμενον, τοίς σοφίας οχετοίς, άρδην κατέκλυσας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα κραυγάζων τόν Κύριον.

Απείρω λαμπόμενος φωτί, τώ τής θεότητος Μάρτυς αήττητε, τής αθεότητος άστατον, εξηφάνισας σκοτόμαιναν, επιστολάς φωτοειδείς, πέμπων τοίς μέλπουσιν. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Μανίαν καί χάσματα θηρών, ουκ εδειλίασας, θείε Ιγνάτιε, η τού Υψίστου γάρ δύναμις, εκ Παρθένου ανατείλασα, τήν πανοπλίαν τού Σταυρού σέ περιέβαλεν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα βοώντα τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας, τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Έρως ο θειότατος Μάκαρ, κατακρατήσας τής ψυχής σου, κόσμου τάς υλώδεις φροντίδας, πυρί αϋλω πάσας κατέφλεξε, καί ορεκτών ακρότητι, στεφανηφόρον σε κατέστησε.

Λιμένι λαμπρώς καθωρμίσθης, γαληνοτάτω Θεοφόρε, ζάλην τών κυμάτων εκφυγών, ορμάς αγρίων καί λογικών θηρίων, καί νύν τρυφάς λαβόμενος, τής αιωνίου απολαύσεως.

Ποικίλω κοσμούμενος στέφει, ιερομύστα διαπρέπεις, τής ιερωσύνης γάρ εν σοί, εις εν συνήλθε καί μαρτυρίου κλέος, καί δι' αμφοίν ώς μέτοχος, τού σού Δεσπότου συνδεδόξασαι.

Ως ιεροφάντωρ υπάρχων, τή παρρησία κεχρημένος, πρός τόν σόν Δεσπότην καί Θεόν, τούς εκτελούντας πίστει τήν μνήμην σου, εκ πειρασμών Ιγνάτιε, νύν λυτρωθήναι καθικέτευε.

Θεοτοκίον

Ως τών ουρανών πλατυτέρα, καί Χερουβίμ αγιωτέρα, πάσης τε τής κτίσεως αγνή, τιμιωτέρα Θεόν εκύησας, εν ταίς αγκάλαις φέρουσα, τόν Πατρικοίς κόλποις καθήμενον.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας, τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλαριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τούς πόθω εορτάζοντας, τήν σήν φαιδράν επάνοδον, Ιγνάτιε Θεοφόρε, Ιερομάρτυς παμμάκαρ λύτρωσαι πάσης θλίψεως, καί βλάβης τού αλάστορος, διδούς πταισμάτων άφεσιν, ως ειληφώς εξουσίαν, παρά Χριστού τού Σωτήρος.

Θεοτοκίον, όμοιον

Εν δύο ταίς θελήσεσι, καί φύσεσι Πανάμωμε, μιά δέ τή υποστάσει, τίκτεις Θεόν απορρήτως, τόν δι' ημάς πτωχεύσαντα, μέχρι Σταυρού θελήματι, καί ημίν χαρισάμενον, τόν τής θεότητος πλούτον, Θεοκυήτορ Παρθένε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος α'

Στήλη έμψυχος, καί έμπνους εικών η ετήσιός σου επέστη Εορτή, Θεοφόρε Ιγνάτιε, τάς μυσταγωγίας σου καί τάς αριστείας σου κηρύττουσα, τήν υπέρ τής πίστεως μέχρις αίματος αντικατάστασιν, τήν μακαρίαν εκείνην καί αοίδιμον φωνήν, τήν, Ότι σίτός ειμι Θεού, λέγουσαν, καί δι' οδόντων θηρίων αλήθομαι. Διό μιμητής τού πάθους τού Χριστού σου γεγονώς, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Νοσούσαν Πανύμνητε δεινώς, Τήν ψυχήν μου πάθεσιν, πονηροτάτοις θεράπευσον, η τόν ακέστορα, καί Σωτήρα πάντων, τόν Χριστόν κυήσασα, τόν πάσαν μαλακίαν ιώμενον, τόν τραυματίσαντα, διαβόλου τήν κακόνοιαν, καί θανάτου υμάς απαλλάξαντα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σφαγήν σου τήν άδικον Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι, Τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως θνήσκεις; πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γήν κρεμάσας τοίς ύδασι; Μή λίπης μόνην με, Ευεργέτα πολυέλεε, τήν μητέρα, καί δούλην σου δέομαι.

Η λοιπή ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.