ΤΗ ΚΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Τιμοθέου, καί τού Αγίου Οσιομάρτυρος Αναστασίου τού Πέρσου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια τού Αποστόλου.

Ήχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες

Ακτίσι τού Πνεύματος σαφώς, σύ καταλαμπόμενος, ιεροφάντα Τιμόθεε, αριδηλότατος, ώς φωστήρ εδείχθης διατρέχων άπασαν, τήν γήν καί καταυγάζων τή χάριτι, καί νύν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην καί τό μέγα έλεος.

Θεόφρον Τιμόθεε τρυφής, τόν χειμάρρουν έπιες, καί θεοφρόνως επότισας Θεού επίγνωσιν, τούς θερμώς ποθούντας, τόν Χριστόν μιμούμενος, ώ νύν χαρμονικώς προσεχώρησας, δόξαν θεώμενος, τής Τριάδος τήν υπέρφωτον, καί ειρήνην, τήν απειροδύναμον.

Θεόφρον Τιμόθεε πυκναίς, αρρωστίαις σώματος, καί ασθενείαις ρωννύμενος, τόν νούν μακάριε, τό τής πλάνης κράτος, ευχερώς διέλυσας, Χριστού τή δυναστεία φραξάμενος, καί διεκήρυξας, υψηγόρως τό θειότατον, τής ειρήνης, ημίν Ευαγγέλιον.

Στιχηρά τού Μάρτυρος, όμοια

Τού κόσμου τά πέρατα τά σά, νύν εξάδει θαύματα, θαυματουργέ Αναστάσιε, θαυματουργίαις γάρ, αμειβόμενός σε, ο Χριστός εκόσμησε, βασάνους δι' αυτόν υπομείναντα, καί μετά θάνατον, αθανάτου κατηξίωσεν, ευδοξίας καί μακαριότητος.

Μαρτύρων τό καύχημα λαμπρά, αναστήσας τρόπαια, κατά τής πλάνης ομώνυμον, παμμάκαρ εύκλειαν, τή σή κλήσει φέρεις, Πανταχού φερόμενος στερρός ως νικητής Αναστάσιε, καί νύν ανάστησον, εκ πταασμάτων καταπτώσεως, τούς εν πίστει τιμώντας τήν μνήμην σου.

Μάρτυς Αναστάσιε στερρά, αναστήσας τρόπαια, κατά τής πλάνης απείληφας, διπλούν τόν στέφανον, τής ασκήσεώς σου, καί στερράς αθλήσεως, καί τής μέχρι θανάτου ενστάσεως, καί τών θαυμάτων σοι, επαξίως τήν ενέργειαν, ο Δεσπότης Χριστός εδωρήσατο.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τώ Θεώ προωρασμένος, καί τώ σοφώ Παύλω μεμαθητευμένος, εμυήθης τά θεία, καλώς πολιτευσάμενος, καί τήν πίστιν μέχρις αίματος, ανενδοιάστως σαφώς ενστερνισάμενος, πιστός τά πρός τόν Θεόν Αρχιερεύς ανεδείχθης, Τιμόθεε Απόστολε, όθεν τούς ειδωλομανούντας ελέγξας, ροπάλοις καί λίθοις καταικιζόμενος, έτυχες τού μαρτυρίου τών στεφάνων. Διό Παμμάκαρ πρέσβευε, υπέρ ημών τών εν πίστει τελούντων, τήν πάνσεπτον μνήμην σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξπυ θαύματος

Χαίρε Παρθένε Θεόνυμφε, χαίρε πιστών η ελπίς, χαίρε κόσμου καθάρσιον, χαίρε πάσης θλίψεως, η τούς δούλους σου σώζουσα, η τού θανάτου χαίρε κατάλυσις, ο ζωηφόρος χαίρε, Παράδεισος, χαίρε αντίληψις, τών προσκαλουμένων σε, χαίρε Θεού, θείον ενδιαίτημα, καί όρος άγιον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ω τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου φρικτού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος, έλεγεν, εν Σταυρώ σε ως έβλεψεν, εν μέσω δύω ληστών κρεμάμενον, όν ανωδίνως, φρικτώς εκύησεν, έκλαιε κράζουσα, Οίμοι τέκνον φίλτατον! πώς σε δεινώς, δήμος ο αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσεν.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Είτα λέγομεν Στιχηρόν Ήχος α'

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτού, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών εν τώ ηλίω έθετο τό σκήνωμα αυτού.

Τόν φωστήρα τόν πιστών καί Απόστολον, τόν εν Ευαγγελίω εμπρέψαντα Ταμόθεον, δεύτε λαοί υμνήσωμεν λέγοντες. Χαίροις ο τερπνός τής πίστεως ράδαμνος, τής τού θείου Παύλου υιοποιϊας Χαίροις ο σεπτός γνώμων τών αρετών, τό πολύσοφον στόμα τού Λόγου. Χαίροις τό τής πίστεως άγαλμα, καί τής Εκκλησίας τό στερέωμα.

Δόξα... Ήχος β'

Εμεγάλυνας Χριστέ, ως εν τή, Ιουδαία καί εν Βαβυλώνι, τού τιμίου Σταυρού τήν δύναμιν, έμαθον γάρ δι' αυτού, τήν ζωοποιόν τής Αναστάσεως Εορτήν, καί γέγονεν εν αυτοίς ο αιχμάλωτος, ελευθερωτής ειδωλομανίας, καί Μάρτυς απαράγραπτος τών θαυμάτων, ο νύν ευφημούμενος αθλητής, Αναστάσιος ο ένδοξος, σύν Αγγέλοις χορεύων, καί πρεσβεύων υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Μόνη, τόν αχώρητον Θεόν, αστενοχωρήτως εν μήτρα, εκυοφορησας, άνθρωπον γενόμενον δι' αγαθότητα, Παναγία Θεόνυμφε, διό δυσωπώ σε, τών στενοχωρούντων με, κακών απάλλαξον, όπως τήν στενήν ευθυπόρως, τρίβον διοδεύσας πρός πλάτος, φθάσω τής εκεί μακαριότητος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ύβρεις, υπομείναντα πολλάς, καί επί Σταυρού υψωθέντα τόν τού παντός Ποιητήν, βλέψασα Πανάχραντε, έστενες λέγουσα. Υπερύμνητε Κύριε, Υιέ καί Θεέ μου, πώς τιμήσαι θέλων σου, τό πλάσμα Δέσποτα, φέρεις εν σαρκί ατιμίαν; Δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία, καί συγκαταβάσει σου φιλάνθρωπε.

Απολυτίκιον τού Αποστολου

Ήχος δ'

Χρηστότητα εκδιδαχθείς, καί νήφων εν πάσιν, αγαθήν συνείδησιν ιεροπρεπώς ενδυσάμενος, ήντλησας εκ τού Σκεύους τής εκλογής τά απόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόν ίσον δρόμον τετέλεκας, Απόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς Ψυχάς ημών.

Δόξα... τού Οσιομάρτυρος

Ήχος α'

Τών Μαρτύρων το κλέος, καί οσίων τό καύχημα, καί τόν θησαυρόν τής Περσίας, τόν σοφόν Αναστάσιον, τόν μέγαν αντιλήπτορα πιστών, τόν κήρυκα τής πίστεως ημών, ταίς αγγελικαίς υμνωδίαις, εύφη μούμέν σε λέγοντες. Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντι δόξα τώ ενeργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕIΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, ο Κανών τής Οκτωήχου εις η' καί τών Αγίων εις ς', ού η ακροστιχίς άνευ τών Θεοτοκίων

Τιμόθεον τόν Απόστολον άσμασι τοίς δε γεραίρω. Θεοφάνους.

Κανών τού Αποστόλου

Ωδή α' Ήχος α'

«Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ Αθάνατε, ως πανσθενής υπενανίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα».

Τάς επαναστάσεις τών παθών, καί τής αγνοίας τόν ζόφον πρεσβείαις σου, Μάκαρ διασκέδασον, φωτιστική τής απαθείας χάριτι, όπως θεoφάντορ, νύν επ' αξίως υμνήσω σε.

Ίδων ο προγνώστης καί Θεός, σής διανοίας τό κάλλος Τιμόθεε, θείοις Αποστόλοις σε, συλλειτουργείν κατηξίωσεν ένδοξε, ο σοφή προνοία τών καθ' ημάς προμηθούμενος.

Μίαν υπερούσιον αρχήν, προνοουμένην τών όλων γινώσκομεν. Έλλην γάρ απόστολος, τή τού Χριστού λελαμπρυσμένος χάριτι, σύν τώ θείω Παύλω, συναριθμείται Τιμόθεος.

Κανών τού Μάρτυρος

Ήχος καί Ειρμός ο αυτός

Όρθρω λαμπροτάτω σου Χριστέ, τής αναστάσεως περιλαμπόμενος, ταύτης ο επώνυμος, Ανατολής εξορμηθείς ως ήλιος, νύν τήν Εκκλησίαν, περιαυγάζει τοίς θαύμασι.

Θείας αγαπήσεως πλησθείς, καρτερικώς τάς βασάνους υπέμεινας, μάρτυς Αναστάσιε, καί τώ

Χριστώ ασκητικοίς ηγλαϊσμένος κάλλεσι, χαίρων προσηνέχθης, ευώδες θύμα πανάριστε.

Θεοτοκίον

Ίλεων γενέσθαι τοίς πιστοίς, καί ευμενή Θεομήτορ δυσώπησον, Λόγον όν εγέννησας, σωματικώς ημίν επιδημήσαντα, σέ γάρ προστασίαν, καί σωτηρίαν κεκτήμεθα.

Τού Αποστόλου

Ωδή γ'

«O μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, άγιος ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος εν αγαθότητι».

Εχύθη παμμάκαρ δαψιλώς, η χάρις σού τοίς χείλεσι, καί ποταμούς δογμάτων ανέβλυσε, τήν Εκκλησίαν Χριστού αρδεύοντας, καί πολύχουν φέροντας, τόν καρπόν Τιμόθεε, χριστοκήρυξ θεόφρον Απόστολε.

Οι πόδες οι σοί προφητικώς, Παμμάκαρ ωραιώθησαν, πάντα γάρ νούν σαφώς υπερέχουσαν, ευηγγελίσω ειρήνην πάνσοφε, τήν τόν πάλαι λύσασαν, τών ανθρώπων πόλεμον, τόν Σωτήρα τών όλων καί Κύριον.

Νεκρών σού τά μέλη τής σαρκός, τώ λόγω καθυπέταξας, τήν τών χειρόνων Μάκαρ Τιμόθεε, ηγεμονίαν διδούς τώ κρείτονι, καί παθών εκράτησας, καί ψυχήν εφαίδρυνας, ρυθμιζόμενος Παύλου διδάγμασι.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Τήν τρίβον οδεύσας τήν στενήν εν πρώτοις δι' ασκήσεως, πρός μαρτυρίου κλέος προέκυψας διά βασάνων τρυφήν ευράμενος, διά πόνων ένδοξε Mάρτυς Αναστάσιε, τήν ουράνιον τέρψιν δρεπόμενος.

Ο τόνος τής αθλήσεως τής σής, εις πάσαν εξελήλυθε, τήν οικουμένην Μάρτυς αήττητε, πρός αμαρτίαν γάρ μέχρις αίματος, αντικαθιστάμενος, νικηφόρος γέγονας, καί στεφάνω τής νίκης κεκόσμησαι.

Θεοτοκίον

Εκ σού ανεβλάστησεν ημίν, τό άνθος τό αμάραντον, ευωδιάζον πάσαν τήν ανθρωπότητα, τώ θείωμύρω τής αυτού φύσεως, ο Πατρί συνάναρχος, καί εκ σού γενόμενος, υπό χρόνον Παρθένε παναμωμε.

Ο Ειρμός

«Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος έν αγαθότητι».

Κάθισμα τού Αποστόλου

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Τοίς θείοις χαρίσμασιν αγλαϊζόμενος, εκόσμησας ένδοξε, τήν Εφεισίων λαμπράν, μητρόπολιν Απόστολε, κήρυξ γάρ ανεδείχθης, μετά Παύλου τού θείου, πάσι προκαταγγείλας, τόν σωτήριον λόγον, διό πανηγυρίζομεν πίστει τήν μνήμην σου.

Δόξα... τού Μάρτυρος

Εν δόξη τελειότητος, ώφθης υπέρτιμος, ως θείαις λαμπόμενος, φωταγωγίαις τόν νούν, καί γνούς τού Σταυρού τήν ισχύν, όσιος εν ασκήσει, καί εν αίματι Μάρτυς, γέγονας θεοφρόνως Αναστάσιε Μάρτυς, διό καί τών θαυμάτων εν σοί, βλύζει τήν χάριν Χριστος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκαίνισας άχραντε, τώ θείω τόκω σου, φθαρείσαν εν πάθεσι, τών γηγενών τήν θνητήν, ουσίαν καί ήγειρας, πάντας εκ τού θανάτου, πρός ζωήν αφθαρσίας, όθενσε κατά χρέος μακαρίζομεν πάντες, Παρθένε δεδοξασμένη, ως προεφήτευσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Υιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων, ημίν δωρήσασθαι.

Τού Αποστόλου

Ωδή δ'

«Όρος σε τή χάριτι τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, έκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν Άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν».

Νομίμως παμμάκαρ εναθλήσαι ελόμενος, δι' εγκρατείας παντελούς, τάς τρικυμίας τών παθών, τώ νώ καθυπέταξας, τών αρετών καταλαβών τήν ακρότητα, μεγαλοκήρυξ θεόφρον Τιμόθεε.

Αστράψας ως ήλιος ο Παύλος εξέπεμψεν, ώσπερ ακτίνα φαεινήν, τήν οικουμένην δαψιλεί, φωτί καταλάμπουσαν, πυρσοφανώς σε θεοφάντορ Τιμόθεε, πρός οδηγίαν ημών καί βεβαίωσιν.

Ποθήσας θερμώς τών εφετών τό ακρότατον, καί δι' αγάπης συγκραθείς, πόθω κατάλληλον ζωήν, μετήλθες θεόληπτε, διά παντός, σού κατοπτεύων τόν έρωτα, καί τής αυτού θεωρίας πιμπλάμενος.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Ουδέν σε τής πρός Χριστόν αγάπης εχώρησεν, ου τών μελών η εκκοπή, ού τών βασάνων απειλή, ου ξίφος ού θάνατος, αλλ' ουδέ πύρ, ουδέ λιμός Αναστάσιε, τής ουρανίου χορείας ομόσκηνε.

Συντόνως επ' ώμων τόν σταυρόν σου αράμενος, κατηκολούθησας Χριστού, ταίς σωτηρίοις εωτολαίς, καί τούτου γενόμενος, εκμιμητής, μέχρι θανάτου Πανάριστε, νύν απολαύεις αυτού τής λαμπρότητος.

Θεοτοκίον

Χαράν σοι σαφώς ουρανόθεν αφικόμενος, ο Αρχιστράτηγος Αγνή, ευηγγελίσατο ειπών, Θεός εξελεύσεται, μετά σαρκός, εκ σού Παρθένε πανάχραντε, εις σωτηρίαν τών πόθω υμνούωτων σε.

Τού Αποστόλου

Ωδή ε'

«Θεός ών ειρήνης, πατήρ οικτιρμών, τής μεγάλης βουλής σου τόν Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν, όθεν θεογνωσίας, πρός φώς οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε φιλάνθρωπε».

Τού πρώτου καί πάντων, αιτίου Φωτός, ταίς αϋλοις λαμπάσι πυρσούμενος, τόν κόσμον κατεφαίδρυνας, κηρύγματι σεπτώ, φωστήρ τής ευσεβείας, ζωής λόγον επέχων, προφανώς δεδειγμένος, ιερομύστα παμμακάριστε.

Ο Παύλου τού θείου, στερρός μαθητής, διδασκάλου τοίς ίχνεσιν έπεται τά τούτου σπείρων άπασι, διδάγματα πιστοίς, δι' ών τής ευσεβείας, πρός φώς οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε Φιλάνθρωπε.

Λαμπρότης ο Παύλος, δευτέρα φανείς, λειτουργούσα τή πρώτη λαμπρότητι, τή ταύτης επιγνώσει, κατεφώτισεν ημάς, τούτου συστρατιώτης, Τιμόθεος εδείχθη, τή αυτού παντευχία , νικητικώς περιφραξάμενος.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Ο μέγα καυχώμενος, άμετρα πρίν, καί τήν γήν απειλών καταλήψεσθαι, καί μάτην φρυαττόμενος, τήν θάλασσαν σοφέ, εισάπαν εξαλείφειν ταίς σαίς ανδραγαθίαις, Αναστάσιε Μάρτυς, καταπατείται ο αντίθεος.

Νομίμως αθλήσας, μάρτυς Χριστού, καί νικήσας τών άθλων τά έπαθλα, θαυμάτων τήν ενέργειαν, κομίζεται σαφώς, νόσους γάρ θεραπεύει, καί δαίμονας ελαύνει, τού Χριστού τή δυνάμει, τερατουργών ο Aναστάσιος.

Θεοτοκίον

Κατάραν τής Εύας τής πάντων μητρός, τώ σώ τόκω Παρθένε κατήργησας, τώ κόσμω ευλογίαν, ανατείλασα Χριστόν, διό σε γεγηθότες, καί στόματι καί γλώττη, Θεοτόκον κυρίως, ομολογούωτες μακαρίζομεν.

Τού Αποστόλου

Ωδή ς'

«Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θήρ, οίον εδέξατο, τή Παρθένω δέ, ενοικήσας ο Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον, ής γάρ ουχ υπέστη ρεύσεως, τήν τεκούσαν κατέσχεν απήμαντον».

Άρμα τού Θεού, εφάνης Τιμόθεε, βαστάζων αυτού τό θείον όνομα, κατ' ενώπιον, τών αθέων τυράννων θεόληπτε, μή πτοούμενος τήν τούτων αγριότητα, σύ γάρ τήν ακαταμάχητον, τού Σωτήρος ισχύν ενεδέδυσο.

Στέφος ευπρεπές, εδέξω Τιμόθεε, πανόλβιε θεόφρον απόστολε, καί διάδημα, Βασιλείας αξίως περίκεισαι, καί παρέστηκας τώ θρόνω τού Δεσπότου σου, Παύλω συναγαλλιώμενος, εν σκηναίς ουρανίαις μακάριε.

Μύρου νοητού, Τιμόθεε πάντιμε, σαρκί δι' ημάς τού κενωθέντος, Χριστού οσφραινόμενος, ευωδίας τής τούτου μετείληφας, καί μετέδωκας, τοίς πίστει σοι προστρέχουσι, μύστα τών αρρήτων Άγιε, τής αυτού νοητής διαδόσεως.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Αίγλη τού Σταυρού, σοφώς λαμπρυνόμενος, τής πλάνης τό ζοφώδες διέλυσας, καί νενίκηκας, συμπλακείς τώ τυράννω πανένδοξε, καί χαίρων εκομίσω σου τά τρόπαια σοφέ, Μάρτυς Xριστού Αναστάσιε, συγχορεύων Μαρτύρων στρατεύμασιν.

Θεοτοκίον

Άπας ο χορός, θεόθεν μιμούμενος, ο τών Προφητών σου προηγόρευσε, τό μυστήριον, τής αφράστου καί θείας συλλήψεως, τής εκ σού τού Θεού Λόγου Μητροπάρθενε, σύ γάρ τήν αληθεστάτην τε, καί αρχαίαν βουλήν εφανέρωσας.

Ο Ειρμός

«Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θήρ, οίον εδέξατο, τή Παρθένω δέ, ενοικήσας ο Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον, ής γάρ ουχ υπέστη ρεύσεως, τήν τεκούσαν κατέσχεν απήμαντσν».

Κοντάκιον Ήχος α'

Χορός αγγελικός

Τόν θείον Μαθητήν, καί συνέκδημον Παύλου, Τιμόθεον πιστοί, ανυμνήσωμεν πάντες, σύν τουτω γεραίροντες, τόν σοφόν Αναστάσιον, τόν εκλάμψαντα, εκ τής Περσίδος ως άστρον, καί ελαύνοντα, τά ψυχικά ημών πάθη, καί νόσους τού σώματος.

Ο Οίκος

Ως αλιεύς εμπειρότατος, τά τής χάριτος ήπλωσε δίκτυα Παύλος ο μέγας Απόστολος, καί τόν θεηγόρον, ώσπερ θήραμα άγιον, είλκυσε πρίν Τιμόθεον, καί σύν τούτω τά πέρατα περιερχόμενος, εκ τού φάρυγγος είλκυσε τού διαβόλου τούς δεξαμένους τής Πίστεως τόν λόγον, εν οίς ήν καί ο γενναίος Αναστάσιος, πιστεύσας γάρ, τών Περσών τήν πλάνην κατέλιπε πάσαν, καί τού Χριστού τό όνομα επ' ώμων εβάστασεν, όθεν χάριτι θεία απελαύνει τά ψυχικά ημών πάθη, καί νόσους τού σώματος.

Συναξάριον

Τή ΚΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Τιμοθέου, μαθητού τού Αγίου Αποστόλου Παύλου.

Στίχοι

· Έρωτι θείων Τιμόθεος στεμμάτων,

· Τυφθείς βάκλοις, έβαψε γήν εξ αιμάτων.

· Εικάδι δευτερίη πνεύμ' ήρθη Τιμοθέοιο.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου οσιομάρτυρος Αναστασίου τού Πέρσου.

Στίχοι

· Αναστάσιος εν τραχήλω τόν βρόχον,

· Ως λαμπρόν όρμον ωραϊζεται φέρων.

· Εικάδι δευτερίη. Αναστάσιος βρόχον έτλη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων μαρτύρων Μανουήλ, Γεωργίου, Πέτρου, Λέοντος, Σιωνίου, Γαβριήλ, Ιωάννου, Λέοντος, Παρόδου καί τών λοιπών τριακοσίων εβδομήκοντα επτά.

Στίχοι

· Ξίφος Μανουήλ είς μέρη τέμνει δύω,

· Τιμώντ, ατμήτους ουσίας Χριστού δύω.

· Γεώργιον καί Πέτρον, οίς κοινόν σέβας,

· Τέμνουσι κοινή Δεσπότου κοινού χάριν.

· Άρρητον είχε τήν προθυμίαν Λέων,

· Ρήσσοντος αυτού τού ξίφους τήν γαστέρα.

· Δέος, ξίφους ταθέντος εγγύς αυχένων,

· Μακράν Γαβριήλ, καί μακράν Σιωνίου.

· Όντως στρατηγοί μή πτοούμενοι ξίφος

· Ιωάννης τε καί Λέων οι γεννάδαι.

· Βληθείς Πάροδος χειροπληθών εκ λίθων,

· Οδόν παρήλθεν ηδέως τήν τού βίου.

· Τρείς πενταρίθμους εικάδας κτείναν ξίφος,

· Συνήψεν αυτάς ενδεκαπλή επτάδι.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Αποστόλου

Ωδή ζ'

«Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινoν, κατανοούμεν οι Πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος».

Συγχορευτής, ουρανίου τάξεως, σύ επαξίως γεγονώς, συνευφραίνη χαρμονικώς, αίγλης φωτοδότιδος Μάκαρ εμφορούμενος, ιερομύστα Τιμόθεε, τόν αινετόν καταγγέλλων, Θεόν καί υπερένδοξον.

Ιερουργών, Χριστού Ευαγγέλιον, εξ αρετών περιωπής, θεογράφους επιστολάς, Παύλος ο θειότατος χαίρων εξαπέστειλεν, ως μαθητή σοι Τιμόθεε, τόν αινετόν καταγγέλλων, Θεόν, καί υπερένδοξον.

Τό ασθενές τής σαρκός ερρώννυεν, η ευτονία τής ψυχής, ως ασώματος γάρ εν γή, σύ πολιτευσάμενος, Μάρτυς εχρη μάτισας, τήν κεφαλήν συντριβόμενος, Ιερουργέ, Μυστηρίων Θεού θεομακάριστε.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Ο Αθλητής, τούς Πιστούς προτρέπεται, σαφές υπόδειγμα δεικνύς, τήν ανδρείαν τήν εαυτού, θείον νύν μιμήσασθαι, πάθος τό εκούσιον, υπέρ ημών ο υπέμενεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ισοσθενής, Τριάς πιστεύεται, τοίς ευσεβείας ερασταίς, οι γενναίοι γάρ Αθληταί, ταύτης υπερήθλησαν, αίματα εκχέοντες, μαρτυρικώς συμπλεκόμενοι, καί τάς ψυχάς προδιδόντες, σαφώς καί αναιρούμενοι.

Θεοτοκίον

Χαίρε σεμνή, τού Αδάμ τό κώδιον, εξ ού προήλθεν ο Ποιμήν, ενδυσάμενος αληθώς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, δι' ευσπλαγχνίαν ακατάληπτον, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Τού Αποστόλου

Ωδή η'

«Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον, ου γάρ ούς εδέξατο φλέγει Νέους, ως ουδέ πύρ τής θεότητος Παρθένου ήν υπέδυ νηδύν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας».

Στάσεως Αγγελικής ηξιωμένος, ανεδείχθης Τιμόθεε μάκαρ, ουρανών τά Τάγματα, μυηθείς γάρ υπερφυώς, τήν λαμπρότητα τήν τούτων εμιμήσω σοφέ, μεθ' ών αναμέλπεις ευφραινόμενος. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν κυριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Δύναμιν ενδεδυμένος ουρανόθεν, ως Απόστολος ώφθης θεόφρον, τήν επιδημήσασαν, ξενοτρόπως τοίς Μαθηταίς, τοίς τού Λόγου αυτόπταις ώ Τιμόθεε, μεθ' ών αναμέλπεις αγαλλόμενος. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Έστης τής εφέσεως σαφώς παμμάκαρ, τό ακρότατον οίά περ φθάσας, τών καλών Τιμόθεε, θεοκήρυξ διά παντός ελλαμπόμενος φωτί τώ τής Τριάδος τρανώς, καί νύν αναμέλπεις ευφραινόμενος. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Γήθεν σύ πρός ουρανους στεφανηφόρος, Αναστάσιε Μάρτυς ανέπτης, τήν απάτην άπασαν, τών δαιμόνων διεκφυyών καί πατήσας τών ειδώλων τά σεβάσματα, διό καί κραυγάζεις νύν γηθόμενος. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Έβαψας μαρτυρικώς σου εξ αιμάτων, τήν σήν χλαίναν πονόβλιε Μάρτυς, τό Σταυρού δέ σύμβολον, σκήπτρον φέρων σύ τώ Χριστώ , βασιλεύεις εις αιώνας Αναστάσιε, καί νύν αναμέλπεις ευφραινόμενος. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ο ταίς Αρχαγγελικαίς υμνoλογίαις, δοξαζόμενος πλούσιος Λόγος, δι' ημάς επτώχευσε σέ Μητέρα τήν καλλονήν Ιακωβ ευλογημένην έκλεξάμενος, διό ανυμνούντές σε κραυγάζομεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον, ού γάρ ούς εδέξατο φλέγει Νέους, ως ουδέ πύρ τής θεότητος, Παρθένου ήν υπέδυ νηδύν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας».

Τού Αποστόλου

Ωδή θ'

«Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος, έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν».

Ρήσις τού Δαυϊδ πεπλήρωται, ως αστραπή τή οικουμένη γάρ έφανας, τώ κηρύγματι, περιαυγάζων τά πέρατα, παναοίδιμε μάκαρ Τιμόθεε, διό σε θεοφάντορ, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Αίγλης αρχιφώτου Πάνσοφε, θεαρχικής καί τρισηλίου ελλάμψεως, εμπιπλώμενος, καί καθαρώς εμφορούμενος, τούς υμνούντάς σε μάκαρ περίσωζε, εκ ζόφου τών πταισμάτων, Ιερομύστα πανσεβάσμιε.

Ισόν σε Πατρί καί Πνεύματι, Μονογενές ορθά φρονoύντες δοξάζομεν, τοίς διδάγμασι, τών Αποστόλων σου Δέσποτα, στηριζόμενοι Παύλου τού κήρυκος, τής σής οικονομίας, καί Τιμοθέου τού Θεόφρονος.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Ρείθροις σών αιμάτων Ένδοξε, τήν τών ειδώλων πλάνην πάσαν κατέσβεσας, τό δέ πλήρωμα, τής Εκκλησίας εφαίδρυνας, υπέρ ής ικετεύων πανάριστε, μή παύση τόν Δεσπότην, ίνα σε πάντες μακαρίζωμεν.

Ω τής υπέρ λόγον δόξης σου, καί τής αρρήτου θείας όντως ελλάμψεως! ής μετέσχηκας, ως νικητής Αναστάσιε, τώ Δεσπότη, Χριστώ παριστάμενος, όν καί νύν εκδυσώπει, υπέρ ημών τών ανυμνούντων σε.

Θεοτοκίον

Ω τού φοβερού σου θαύματος! σύ γάρ Παρθένε Θεοτόκε, μυστήριον τό πρό γενεών, καί πρό αιώνων απόκρυφον, εν Θεώ τώ τά σύμπαντα κτίσαντι, τεκούσα Θεόν Λόγον, ανερμηνεύτως εφανέρωσας.

Ο Ειρμός

«Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος, έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθ' ημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σε Θεοτόκε, ακαταπαύστως μεγαλύνωμεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Δυάς φωτοειδέστατος, σήμερον απαστράπτουσα, φαιδρότερον τού ηλίου, πάσαν τήν κτίσιν φωτίζει, Τιμόθεος Απόστολος, τών Αποστόλων σύνθρονος, καί θείος Αναστάσιος, τών Μοναστών η τερπνότης, καί τών Μαρτύρων η δόξα.

Θεοτοκίον όμοιον

Πανάμωμε Μητρόθεε, τό μέγα περιήχημα, τών Αποστόλων Μαρτύρων, καί Προφητών καί Οσίων, τόν σόν Υίόν καί Κύριον, ιλέωσαι τοίς δούλοις σου, ημίν Θεογεννήτρια, όταν καθίση τού κρίναι, τά κατ' αξίαν εκάστω.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Είτα λέγομεν Ήχος α'

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού, ο Θεός Ισραήλ αυτός δώσει δύναμιν καί κραταίωσιν τώ λαώ αυτού ευλογητός ο Θεός.

Τόν γενναίον Αθλητήν Αναστάσιον, τόν υπέρ τής ευσεβείας, καλώς αγωνισάμενον, δεύτε λαοί υμνήσωμεν λέγοντες. Χαίροις, ο στερρός τής Πίστεως πρόμαχος, κατά τούς Προφήτας καί Αποστόλους. Χαίροις, ο τόν Χριστόν έχων εν σεαυτώ , μιμησάμενος έργω τόν Παύλον. Χαίροις, ο τών καμνόντων αχείμαστος λιμήν. Χαίροις τό ημέτερον καύχημα, καί τής οικουμένης αγαλλίαμα.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Όσιε Πάτερ, νικητής Μήδων καί Χαλδαίων γέγονας τών νοητών, πάσαν Βαβυλώνος πλάνην καθελών, τή δυνάμει τού Σταυρού, ου τώ λείω τών ηδονών εθέλχθης, ου τό πύρ τών Πειρασμών εδειλίασας, διό Χριστός ο Θεός ημών, βραβείοις σε νικητικοίς εστεφάνωσε, καί νύν σύν Αγγέλοις παριστάμενος, πρός Κύριον ικέτευε, αιτούμενος ειρήνην τώ κόσμω , καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίροις ασκητικών

Χαίροις περιστερά εκλεκτή, κεχρυσωμένη παρθενίας ταίς πτέρυξι, τρυγών τε ωραιοτάτη, καί χελιδών εκλεκτή, καί στρουθίον όλον καθαρώτατον, αμνάς η κυήσασα, τόν αμνόν τού Θεού ημών, δάμαλις θεία, τόν ζυγόν η βαστάσασα, τού βαστάζοντος, τά ημών αμαρτήματα, άμπελος η κατάκαρπος, βλαστάνουσα βότρυας, τής ευσεβείας τόν οίνον, τού μαρτυρίου εκβλύζοντας. Αυτόν εκδυσώπει, τοίς ικέταις σου δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Στάσα επί Σταυρού Ιησού, η σέ τεκούσα θρήνω δούσα ωδύρετο, βοώσα. Ου φέρω τέκνον, προσηλωμένον οράν, επί ξύλου, όν περ απεκύησα, εγω γάρ διέφυγον, τάς ωδίνας ως άνανδρος, καί πώς αρτίως, τή οδύνη συνέχομαι, καί σπαράττομαι, τήν καρδίαν η άμεμπτος; άρτι γάρ εκπεπλήρωται, τό ρήμα ο είρηκεν, ο Συμεών, ως ρομφαία, ψυχήν εμήν διελεύσεται. Αλλ' ώ νύν Υιέ μου, εξανάστηθι καί σώσον, τούς ανυμνούντάς σε.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.