ΤΗ ΙΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου καί Θεοφόρου Πατρός ημών Αντωνίου τού Μεγάλου.

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε, εν τώ μνήματι σαυτόν, χαίρων περιέκλεισας Πάτερ, υπέρ αγάπης Χριστού, φέρων σταθερώτατα, τάς τών δαιμόνων ποινάς, προσευχή δέ καί χάριτι, απέδειξας τούτων, πάχνης αδρανέστερα, τά βουλευτήρια, τότε επεκρότησαν τάξεις, τών Αγγέλων κράζουσαι. Δόξα, τώ ενδυναμούντί σε Αντώνιε. (Δίς)

Άλλος, ανεδείχθης Ηλιού, έχων τούς κλεινούς φοιτητάς σου, ως Ελισαίον σοφέ, οίς περ καί τήν χάριν σου, διπλήν κατέλιπες, αρπαγείς ως εν άρματι, αιθέριος Πάτερ, όθεν ζών τώ πνεύματι, νύν συναγάλλη αυτοίς, πάντων μνημονεύων παμμάκαρ, τών επιτελουντων σου πόθω, τήν σεπτήν πανήγυριν Αντώνιε.

Ώσπερ, ο θεόπτης Μωϋσής, γνόφω νοητώ υπεισήλθες, θεωριών αληθώς, αύθις δέ κατώπτευσας, όν περ επόθεις τρανώς, δοξασθείς δέ τό πρόσωπον, τή αίγλη εκείνου, Πάτερ καθωδήγησαι, εις σωτηρίου μονάς, όθεν συνελθόντες θεόφρον, χαίροντες κραυγάζομεν. Δόξα, τώ σέ ενισχύσαντι Θεώ ημών.

Δόξα... Ήχος β'

Τόν επί γής Άγγελον, καί εν ουρανοίς άνθρωπον Θεού, τού κόσμου τήν ευκοσμίαν, τήν τρυφήν τών αγαθών καί τών αρετών, τών Ασκητών τό καύχημα, Αντώνιον τιμήσωμεν, πεφυτευμένος γάρ εν τώ οίκω τού Θεού, εξήνθησε δικαίως, καί ωσεί κέδρος εν ερήμω, επλήθυνε τά ποίμνια Χριστού, τών λογικών προβάτων, εν οσιότητι καί δικαιοσύνη.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Αδιόδευτε πύλη, μυστικώς εσφραγισμένη, ευλογημένη Θεοτόκε, δέξαι τάς δεήσεις ημών, καί προσάγαγε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, ίνα σώση διά σού τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ώφθης εκ μητρικών, σπαργάνων θεοφόρε, ηγιασμένον σκεύος, Αντώνιε καί οίκος, τού Παναγίου Πνεύματος.

Στίχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τών οσίων αυτού.

Δόλους τών πονηρών, δαιμόνων θριαμβεύσας, τή τού Σταυρού δυνάμει, ετράνωσας τήν δόξαν, Χριστού Πάτερ Αντώνιε.

Στίχ. Μακάριος ανήρ, ο φοβούμενος τόν Κύριον.

Ήρθης ως Ηλιού, εν άρματι πυρίνω, καί συνεκράθης μάκαρ, αμέσως τή Τριάδι, Αντώνιε παγκόσμιε.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον όμοιον

Άνω σε οι χοροί, Θεοτόκε Παρθένε, υμνούσι σύν τοίς κάτω, δοξάζοντες απαύστως, τόν Τόκον σου τόν άχραντον.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τόν ζηλωτήν Hλίαν τοίς τρόποις μιμούμενος, τώ Βαπτιστή ευθείαις ταίς τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, τής ερήμου γέγονας οικιστής, καί τήν οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου, διό πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Στιχολογούμεν τήν α' Στάσιν τού Μακάριος ανήρ, Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ο εξ υψίστου κληθείς

Ο φωτισθείς ταίς τού Πνεύματος ακτίσιν, ότε σε ο ένθεος έρως ανέφλεξε, καί τήν ψυχήν ανεπτέρωσεν, αυτό ποθήσαι, τό τής αγάπης όντως ακρότατον, τότε κατεφρόνησας, σαρκός καί αίματος, καί έξω κόσμου γεγένησαι, πολλή ασκήσει, καί ησυχία τούτω ενούμενος, όθεν επλήσθης, ως εζήτησας, τών εκείθεν καλών καί ανέλαμψας, ως Αστήρ καταυγάζων, τάς ψυχάς ημών Αντώνιε. (Δίς)

Ο τών δαιμόνων τά τόξα καί τά βέλη, συντρίψας τή χάριτι, τού θείου Πνεύματος, καί τήν κακίαν καί ένεδραν, αυτών τοίς πάσι, δηλοποιήσας θείοις διδάγμασι, ταίς θείαις λαμπρότησι καταστραπτόμενος, τών Μοναστών διαυγέστατος, φωστήρ εγένου, καί τής ερήμου πρώτος διάκοσμος, καί τών νοσούντων εμπειρότατος, καί σεπτός ιατρός καί αρχέτυπος, χαρακτήρ εναρέτου, αγωγής Πάτερ Αντώνιε. (Δίς)

Ο χαρισμάτων ενθέων πεπλησμένος, σέ ως ακηλίδωτον, έσοπτρον Πάτερ ευρών, Χριστός τών θείων εμφάσεων, λαμπράς οικείου, μαρμαρυγάς φωτός σοι εξήστραψεν, εντεύθεν ιάσεων, άφθονος ώφθης πηγή, διατροφή τε λιμώττουσι, καί τών διψώντων, δι' επομβρίας άρδων τήν έφεσιν, τάς ψυχικάς δέ διαθέσεις ορών, σού τώ λόγω σοφώς εβελτίους Θεώ, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Ο καθαρός τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν, Άγγελος επίγειος, βροτός ουράνιος, τής παρθενίας διδάσκαλος, τής εγκρατείας, ηκριβωμένη στάθμη Αντώνιε, συνών τώ Δεσπότη σου, καί τήν ασίγητον δοξολογίαν μακάριε, σύν τοίς Αγγέλοις, καί τοίς Οσίοις πάσι καί Μάρτυσι, τούτω προσάγων, τούς τελουντάς σου, τήν Ιεράν μνήμην πάντοτε, χαλεπών εκ κινδύνων, καί πταισμάτων ελευθέρωσον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Συκεώτου

Τό κατ' εικόνα τηρήσας αλώβητον, νούν ηγεμόνα κατά παθών ολεθρίων, ασκητικώς ενστησάμενος, εις τό καθ' ομοίωσιν ως δυνατόν ανελήλυθας, ανδρικώς γάρ τήν φύσιν εκβιασάμενος, έσπευσας τό χείρον, καθυποτάξαι τώ κρείττονι, καί τήν σάρκα δουλώσαι τώ πνεύματι, όθεν μοναζόντων, ανεδείχθης ακρότης, πολιστής τής ερήμου, ευδρομούντων αλείπτης, κανών αρετής ακριβέστατος, καί νύν εν ουρανοίς, τών εσόπτρων λυθέντων Αντώνιε, καθαρώς εποπτεύεις τήν αγίαν Τριάδα, εντυγχανων αμέσως, υπέρ τών πίστει καί πόθω τιμώντων σε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς μή μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου τόν αλόχευτον τόκον, ο γάρ αχρόνως εκ Πατρός, εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ημάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είσοδος, τό Προκείμενον τής ημέρας καί τά Αναγνώσματα.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι, καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται. Ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, καί ώς ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών, καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας, οι πεποιθότες επ' αυτώ, συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τόν αιώνα ζώσι, καί εν Κυρίω ο μισθός αυτών, καί η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται τό βασίλειον τής ευπρεπείας, καί τό διάδημα τού κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τή δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, καί τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζήλον αυτού, καί οπλοποιήσει τήν κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα δικαιοσύνην, καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δέ απότομον οργήν εις ρομφαίαν, συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τούς παράφρονας. Πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, καί ως από ευκύκλου τόξου, τών νεφών, επί σκοπόν αλούνται, καί εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ' αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν αποτόμως, αντιστήσεται αυτοίς πνεύμα δυνάμεως, καί ώς λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς. Καί ερημώσει πάσαν τήν γήν ανομία, καί η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν, Βασιλείς, καί σύνετε, μάθετε, δικασταί, περάτων γής, ενωτίσασθε, οι κρατούντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι επί όχλοις Εθνών. Ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, καί η δυναστεία παρά Υψίστου.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 4, 7-15)

Δίκαιος εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται. Γήρας γάρ τίμιον, ού τό πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται. Πολιά δέ εστι φρόνησις ανθρώποις, καί ηλικία γήρως, βίος ακηλίδωτος. Ευάρεστος Θεώ γενόμενος ηγαπήθη, καί μεταξύ αμαρτωλών μετετέθη. Ηρπάγη, μή κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού, ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού, βασκανία γάρ φαυλότητος αμαυροί τά καλά, καί ρεμβασμός επιθυμίας μεταλλεύει νούν άκακον. Τελειωθείς εν ολίγω, επλήρωσε χρόνους μακρούς, αρεστή γάρ ήν Κυρίω η ψυχή αυτού, διά τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας. Οι δέ λαοί ιδόντες, καί μή νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία τό τοιούτον ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος β'

Τού Στουδίτου

Ασκητικόν γυμνάσιον, συγκροτήσας επί γής, Όσιε Αντώνιε, τάς τών παθών προσβολάς εν τή ροή τών δακρύων σου, πάσας απήμβλυνας, καί κλίμαξ θεία καί σεπτή, εις ουρανούς ανάγουσα, τοίς πάσιν εγνωρίσθη, ο θεόληπτος βίος σου, ευσεβείας γάρ καρπούς, εν αυτώ ενδειξάμενος, Ιατρεύεις δι' αυτών, τάς ασθενείας τών παθών, τών πιστώς εκβοώντων σοι. Χαίροις τής Εώας αστήρ χρυσαυγέστατε, καί τών Μοναζόντων λαμπαδούχε καί ποιμήν. Χαίροις αοίδιμε, τό τής ερήμου κάλλιστον θρέμμα, καί τής Εκκλησίας ακράδαντον έρεισμα. Χαίροις τών πλανωμένων, ο μέγας οδηγός. Χαίροις τό ημέτερον καύχημα, καί τής οικουμένης φαιδρόν αγαλλίαμα.

Ο αυτός

Τόν επί γής Άγγελον, καί εν ουρανοίς άνθρωπον Θεού, τού κόσμου τήν ευκοσμίαν, καί τήν τρυφήν τών αγαθών καί τών αρετών, τών Ασκητών τό καύχημα, Αντώνιον τιμήσωμεν, πεφυτευμένος γάρ εν τώ οίκω τού Θεού, εξήνθησε δικαίως, καί ωσεί κέδρος εν ερήμω, επλήθυνε τά ποίμνια Χριστού, τών λογικών προβάτων, εν οσιότητι καί δικαιοσύνη.

Ο αυτός

Όσιε Πάτερ, εκ βρέφους τήν αρετήν επιμελώς ασκήσας, όργανον γέγονας τού Αγίου Πνεύματος, καί παρ' αυτού λαβών, τών θαυμάτων τήν ενέργειαν, έπεισας τούς ανθρώπους, καταφρονείν τών ηδέων, νύν δέ τώ θείω φωτί, καθαρώτερον ελλαμπόμενος, φώτισον καί ημών τάς διανοίας, Πάτερ Αντώνιε.

Ήχος γ' Ανατολίου

Όσιε Aντώνιε, τής στερροτάτης ασκήσεως, τήν καυστικήν καί εύψυχον διατριβήν, ως εν αϋλοις αναπαυόμενος ετέλεσας, τοίς ερημοτέροις γάρ, σεαυτόν συνάψας πνευματικώς, τάς πυριφλέκτους φαρέτρας τών δαιμόνων κατεπάτησας, καί υπεράνω πάσης αρετής γεγονώς, συναυλίζη Αγγέλοις, εν τή Βασιλεία τών ουρανών. Διό πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Όσιε Πάτερ, τής φωνής τού Ευαγγελίου τού Kυρίου ακούσας, τόν κόσμον κατέλιπες, τόν πλούτον καί τήν δόξαν, εις ουδέν λογισάμενος, όθεν πάσιν εβόας. Αγαπήσατε τόν Θεόν, καί ευρήσετε χάριν αιώνιον, μηδέν προτιμήσητε τής αγάπης αυτού, ίνα όταν έλθη εν τή δόξη αυτού, εύρητε ανάπαυσιν μετά πάντων τών Αγίων, ού ταίς ικεσίαις Χριστέ, φύλαξον, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Χαίροις τών ασκητών αρχηγός, γεγενημένος καί αήττητος πρόμαχος, παθών γάρ εκτέμνων ρίζας, καί τών δαιμόνων ορμάς, υποστάς ανδρείως εθριάμβευσας, αυτών τήν ασθένειαν, καί ψυχόλεθρον πλάνησιν, τήν τού Σταυρού δέ, τού Σωτήρος ενέργειαν, καί ανίκητον, εφανέρωσας δύναμιν, ήν καί περιζωσάμενος, ενίκησας άπαντας, θείαν, διά τούς αθετούντας την σαρκός επιφάνειαν, Χριστού, όν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τών οσίων αυτού.

Στύλος φωτοειδής αρεταίς, εστηριγμένος, καί νεφέλη σκιάζουσα, εγένου τοίς εν ερήμω, πρός ουρανόν από γής, τόν Θεόν ορώντων προηγούμενος. Σταυρού βακτηρία, τήν τών παθών ρήξας θάλασσαν, τόν νοητόν δέ, Αμαλήκ τροπωσάμενος, ανεμπόδιστον, τήν ουράνιον άνοδον, εύρες θεομακάριστε, καί κλήρον ακήρατον, σύν Ασωμάτοις τώ θρόνω, περιχαρώς παριστάμενος, Χριστού, όν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Μακάριος ανήρ, ο φοβούμενος τόν Κύριον.

Χαίροις αγγελικαίς ομιλών, χοροστασίαις εν υψίστοις Αντώνιε, τόν βίον γάρ τούτων Πάτερ, επί τής γής αληθώς, αρετήν ασκήσας πεπολίτευσαι, φανείς καθαρώτατον, ακηλίδωτον έσοπτρον, ακτινοβόλους, αστραπάς εισδεχόμενον, τάς τού Πνεύματος, τού Αγίου πανόλβιε, όθεν καταυγαζόμενος, εώρας τά μέλλοντα, πάντα προλέγων εκ θείας, φωτοφανείας μυούμενος, Χριστού, όν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Συκεώτου

Τών Μοναστών τά πλήθη, τόν καθηγητήν σε τιμώμεν Αντώνιε, διά σού γάρ τήν τρίβον, τήν όντως ευθείαν, πορεύεσθαι έγνωμεν. Μακάριος εί, τώ Χριστώ δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβεύσας τήν δύναμιν. Αγγέλων συνόμιλε, τού Παύλου συμμέτοχε τού Θηβαίου, μεθ' ών πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ανύμφευτε Παρθένε, η τόν Θεόν αφράστως συλλαβούσα σαρκί, Μήτηρ Θεού Υψίστου, σών οικετών παρακλήσεις δέχου Πανάμωμε, η πάσι χορηγούσα, καθαρισμόν τών πταισμάτων. Νύν τάς ημών ικεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθήναι πάντας ημάς.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τόν ζηλωτήν Hλίαν τοίς τρόποις μιμούμενος, τώ Βαπτιστή ευθείαις ταίς τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, τής ερήμου γέγονας οικιστής, καί τήν οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου, διό πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τήν ψυχήν σου δεσμεύσας πόθω Χριστού, τά γεώδη μμιισήσας πάντα σαφώς, ηυλίσθης Πάτερ Όσιε, εν ερήμοις καί όρεσι, τού γνωστικού γάρ ξύλου, γευσάμενος ένδοξε, ως εξ αδύτων μύστης, αγγελικώς διέλαμψας, όθεν καί τόν γνόφον, διαβάς τής σαρκός σου, τό σκότος εδίωξας, τών δαιμόνων μακάριε, Μοναζόντων ο πρόκριτος. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς έορτάζουσι πόθω, την Αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον εν σή γαστρί, συλλαβούσα αφλέκτως Μήτηρ Θεού, αφράστως απεκύησας, τόν τά πάντα ποιήσαντα, καί εν αγκάλαις έσχες, τόν πάντα κατέχοντα, καί έκ μαζών εθήλασας, τόν κόσμον εκτρέφοντα, όθεν δυσωπώ σε, Παναγία Παρθένε, ρυσθήναι πταισμάτων μου, όταν μέλλω παρίστασθαι, πρό προσώπου τού Κτίστου μου. Δέσποινα Παρθένε αγνή, τήν σήν βοήθειαν τότε παράσχου μοι, καί γάρ δύνασαι, όσα θέλεις Πανάχραντε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν Aσκητήν τού Κυρίου ύμνοις τιμήσωμεν, ως νεκρώσαντα πάσας τάς προσβολάς τών παθών, δι' έγκρατείας καί στερράς υπομονής αληθώς, καί καταισχύναντα σφοδρώς, τόν αντίπαλον εχθρόν, καί πάσας τούτου επάρσεις, καί νύν πρεσβεύοντα τώ Κυρίω, ελεηθή ναι τάς ψυχάς ημών.

Δοξα, τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε πύλη Κυρίου η αδιόδευτος, ήν προεκήρυξαν πάντες οι δικαιότατοι, καί ο Προφήτης Δανιήλ, Όρος αλάξευτον, καί Δαυϊδ ο μελωδός, σύν Μωϋσεί καί τοίς λοιποίς, Βάτον καί Στάμνον καί Ράβδον, Νεφέλην Πύλην καί θρόνον, μέγα Όρος αναδειχθείσαν ημίν.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Tήν Σοφίαν καί Λόγον

Τούς θορύβους τού βίου καταλιπών, τόν σταυρόν σου επ' ώμων αναλαβών, όλον ανατέθεικας, σεαυτόν τώ Κυρίω σου, καί σαρκός έξω Πάτερ, καί κόσμου γενόμενος, τού Αγίου γέγονας, συνόμιλος Πνεύματος, όθεν καί πρός ζήλον, τούς λαούς διεγείρων, τάς πόλεις εκένωσας, τάς ερήμους επόλισας, θεοφόρε Αντώνιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Τώ φωτί λαμπομενος, τώ απροσίτω, ως αστήρ εξέλαμψας, εν ταίς ερήμοις, διδαχαίς, καταφωτίζων Αντώνιε, τούς αδιστάκτω ψυχή προσιόντας σοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Επελεύσει Πνεύματος, τού Παναγίου, τού Πατρός τόν σύνθρονον, καί ομοούσιον φωνή, Αγνή Αγγέλου συνέλαβες, Θεοκυήτορ, Αδάμ η ανάκλησις.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα...

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον Ήχος δ'

Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Στίχ. Τί ανταποδώσωμεν τώ Κυρίω περί πάντων, ών ανταπέδωκεν ημίν.

Πάσα πνοή. Ευαγγέλ. Οσιακόν

Μετά τόν Ν'

Δόξα... Ταίς τού σού Οσίου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Ιδιόμελον Ήχος πλ. β'

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, δι' ών εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου. Τών δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας. Παρρησίαν έχων πρός Κύριον, ειρήνην αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών.

Ο Κανών τής Θεοτόκου εις ς' καί τού Οσίου εις η', ού η Ακροστιχίς.

Aντώνιον τόν θείον ευφη μείν θέμις.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν. Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Αθανασίας καί ζωής λαβόμενος, τής αιωνίου σαφώς, καί τριλαμπούς αίγλης, Πάτερ εμφορούμενος, τώ φωτισμώ τής χάριτος, τήν ζοφώδη ψυχήν μου, καταυγασθήναι δυσώπησον, όπως επαξίως υμνήσω σε.

Νέος υπάρχων ηλικία σώματος, καινήν οδόν αρετής, αναλαβων ταύτην, ακινδύνως ώδευσας, νόμω καινώ πειθόμενος, τού Σωτήρος Τρισμάκαρ, καί ζωηφόροις προστάγμασι, τού Ευαγγελίου επόμενος.

Τή τρισηλίω λαμπηδόνι Πάνσοφε, καταλαμπόμενος, τό δυσμενές μάκαρ, τών δαιμόνων φρύαγμα, καί τών θηρών τά χάσματα, αικισμών τε τούς πόνους, αράχνης δίκην διέλυσας, θείω πυρακτούμενος έρωτι.

Θεοτοκίον

Ως Θεού Μήτηρ παρρησίαν έχουσα, πρός τόν τεχθέντα εκ σού, μονογενή Λόγον, τόν Πατρί συνάναρχον, καί συμφυή τώ Πνεύματι, δυσωπούσα μή παύση, Κινδύνων σώσαι Πανάμωμε, τούς σέ Θεοτόκον δοξάζοντας.

Καταβασία

Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ'

«Ο στερεώσας κατ' αρχάς τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε φιλάνθρωπε».

Νενευρωμένω λογισμώ, καί σταθηρά διανοία, τών παθών καταμαράνας τήν φλόγα, απαθείας τήν φαιδράν, καταστολήν Αντώνιε, περιεβάλου Πάτερ, καί σωτηρίου ιμάτιον.

Ισχυροτάταις προσβολαίς, δαιμόνων θρασυνομένων, καί θηρίων τάς μορφάς μιμουμένων, κατεφρόνησας αυτών, τής ασθενούς δυνάμεως, τόν κραταιόν γάρ είχες, εν τοίς πολέμοις συλλήπτορα.

Ο θεοφόρος τάς αρχάς, τού σκότους καί εξουσίας, θριαμβεύσας εγκρατεία συντόνω, τροπαιούχος νικητής, Αντώνιος εγένετο, τών ασκητών η δόξα, καί μοναζόντων τό καύχημα.

Θεοτοκίον

Νενεκρωμένον μου τόν νούν, τή τής ζωής ενεργεία, τής εκ σού φανερωθείσης τώ κόσμω, εξανάστησον Αγνή, καί πρός ζωήν οδήγησον, η τού θανάτου πύλας, λύσασα μόνη τώ κόσμω σου.

Καταβασία

Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τόν Σταυρόντού Κυρίου άρας σοφέ, καί αυτώ μέχρι τέλους ακολουθών, τόν νούν ουχ υπέστρεψας, εντώ κόσμω θεόσοφε, αλλ' εγκρατείας πόνοις, τά πάθη ενέκρωσας, καί ναόν ητοίμασας, σαυτόν τώ Κυρίω σου, όθεν χαρισμάτων αμοιβήν εκομίσω, ιάσθαι νοσήματα, καί διώκειν τά πνεύματα, θεοφόρε Αντώνιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως πανάμωμος Νύμφη τού Ποιητού, ως απείρανδρος Μήτηρ τού Λυτρωτού, δοχείον ως υπάρχουσα, τού Παρακλήτου Πανύμνητε, ανομίας με όντα, αισχρόν καταγώγιον, καί δαιμόνων παίγνιον εν γνώσει γενόμενον, σπεύσον καί τής τούτων, κακουργίας με ρύσαι, λαμπρόν οικητήριον, δι' αρετής απαρτίσασα, Φωτοδόχε ακήρατε, δίωξον τό νέφος τών παθών, καί τής άνω μεθέξεως αξίωσον, καί φωτός ανεσπέρου πρεσβείαις σου.

Ωδή δ'

«Σύ μου ισχύς Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε».

Τών αρετών, κλίμακι θεία χρησάμενος, πρός τό ύψος, Πάτερ αναβέβηκας, καί τόν Θεόν είδες επ' αυτήν, επεστηριγμένον, καί δωρεάς διανέμοντα, χειρί πλουσιωτάτη, τοίς Πιστώς μελω δούσι. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Όλος Θεώ, καθιερώθης Αντώνιε, μόνος μόνω, πάνσοφε ενούμενος, δι' αρετής, καί καθομιλών, καί θεοφανείας, ως καθαρός αξιούμενος, τής γής καί τών γηϊνων, αποστάς γάρ αξίως, τήν ουράνιον εύρες απόλαυσιν.

Νούν καί ψυχήν, κεκαθαρμένος Αντώνιε, τήν απάτην, Πάτερ τήν ψυχόλεθρον, καί μηχανάς, δόλους τε πικρούς, καί τάς φαντασίας, τών δυσμενών εφανέρωσας, παθών γάρ εδιδάχθης, καί μαθών εκδιδάσκεις, Μοναζόντων τά πλήθη Πανόλβιε.

Θεοτοκίον

Θεόν εκ σού, τόν σαρκωθέντα δυσώπησον, τόν ατρέπτως, ο ήν διαμείναντα, καί φυσικώς, ίσον τώ Πατρί, καί σοί τή Τεκούση, γενόμενον ομοούσιον, συγχώρησιν πταισμάτων, καί ψυχών σωτηρίαν, τοίς υμνούσί σε πίστει δωρήσασθαι.

Καταβασία

Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αι νέσεως.

Ωδή ε'

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Ενοικούντά σοι έχων, τόν τά πάντα βλέποντα Θεόν μακάριον, εκδιδάσκοντά σε, καί φωτίζοντα καί συνετίζοντα, τών ψυχών Τρισμάκαρ, τών καθαρών καί μακαρίων, τάς ανόδους οράν κατηξίωσαι.

Ιαμάτων σοι χάριν, κατά νοσημάτων ποικίλων δεδώρηται, καί κατά πνευμάτων, ακαθάρτων Χριστός εξουσίαν Σοφέ, τήν γάρ φύσιν Πάτερ, νενικηκώς τών υπέρ φύσιν, χαρισμάτων μετέσχες τού Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Οι σέ τείχος πλουτούντες, καί τή προστασία σου περιφρουρούμενοι, δόξη, εγκαυχώμενοι τή σή θεία σέ μακαρίζομεν, σύ γάρ Παναγία, τήν τών ψυχών ημών πηγάζεις, ευφροσύνην τε καί αγαλλίασιν.

Καταβασία

Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ωδή ς'

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως συνωθεί απογνώσεως, αλλ' αυτός τήν κραταιάν, χείρά μοι έκτεινον, ως τώ Πέτρω, καί εκ βυθού φθοράς ανάγαγε».

Νόμιμον αθλητικώς, πολιτείαν απαλών εξ ονύχων αναλαβών θεόφρον, μέχρι τέλους διέσωσας, καί ως θείος αριστεύς, στέφανον είληφας, τόν τής νίκης, παρά τού πάντων Βασιλεύοντος.

Έχοντες πρός τόν Θεόν, πρεσβευτήν σε δυνατώτατον Μάκαρ, καί κοινωνόν φροντίδων, καί προστάτην καί πρόμαχον, καί μεσίτην ευμενή, πάντων σωζόμεθα τών κινδύνων, καί πειρασμών καί περιστάσεων.

Θεοτοκίον

Ύψωσας παναληθώς, τήν πεσούσαν τών ανθρώπων ουσίαν, τόν εν μορφή τή θεία, καί Πατρός έν ισότητι, καθορώμενον Υιόν, τόν αναλλοίωτον Θεοτόκε, άνευ σποράς κυοφορήσασα.

Καταβασία

Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Τούς βιωτικούς θορύβους απωσάμενος, ησυχαστικώς τόν βίον εξετέλεσας, τόν Βαπτιστήν μιμούμενος, κατά πάντα τρόπον Οσιώτατε, σύν αυτώ ούν σε γεραίρομεν, Πατέρων Πάτερ Αντώνιε.

Ο Οίκος

Τής τού Χριστού φωνής επακούσας, επορεύθης Οπίσω τών αυτού εντολών, γυμνός τού βίου γενόμενος, καί απορρίψας φροντίδας πάσας τών χρημάτων, κτημάτων, καί οικετών σου, καί αδελφής τήν στοργήν, θεοφόρε Αντώνιε, καί μόνος εν τοίς ερήμοις, τώ Θεώ Ομιλών καθαρώτατα, γνώσεως χάριν είληφας, ήν μοι πέμψον υμνείν σε μέλλοντι, Πατέρων Πάτερ Αντώνιε.

Συναξάριον

Τή ΙΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αντωνίου τού Μεγάλου.

Στίχοι

· Έχει τι μείζον ουρανός καί τών Νόων,

· Έξαρχον Αντώνιον Ασκητών έχων.

· Εβδομάτη δεκάτη Αντώνιον ένθεν άειραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου καί θεοφόρου Πατρός ημών καί θαυματουργού Αντωνίου τού Νέου, τού εν τή Σκήτει τής Βερροίας ασκήσαντος.

Στίχοι

· Αντώνιον δέ τόν Nέον πού τακτέον,

· Ει μή παρ' αυτώ τώ πάλαι Αντωνίω;

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Αχιλλάς εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Όπλοις Αχιλλεύς τάς κάτω πορθεί πόλεις,

· Πόνοις Αχιλλάς τήν άνω πλουτεί πόλιν.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι Παίδες, εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Φιάλαι πεφύκασι, τών αρωμάτων αι σιαγόνες σου, αρετών ευωδίας, καί σωτηρίας αρωματίζουσαι, ως εκ λειμώνος, τοίς πόθω κραυγάζουσιν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Η χάρις τού Πνεύματος, τού Παναγίου σοί ενοικήσασα, τών πνευμάτων διώκτην, τής πονηρίας Πάτερ ειργάσατο, καί Mοναζόντων αλείπτην κραυγάζοντα. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Μαρίαν τήν άχραντον, καί παναγίαν. ανευφημήσωμεν, δι' αυτής γάρ η χάρις, ημίν πηγάζει τών υπέρ νούν δωρεών, ως εκ χειμάρρου τής θείας χρηστότητος, ήν ευσεβεί λογισμώ, νύν μακαρίζομεν.

Καταβασία

Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, Τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Εν προσευχαίς τό άγρυπνον, εν νηστείαις τό εύτονον, τό καρτερικόν, εν πειρασμοίς κτησάμενος, νοός καθαρότητι, επί γής ως Άγγελος, πεπολιτευμένος, τώ Θεώ ανεβόας. Οι Παίδες ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ικετηρίαις Όσιε, δεήσεσι χρώμενος, σύ διηνεκώς, πρός τόν Θεόν ανέδραμες, πρός ύψος μετάρσιον, τούς τών δαιμόνων βρόχους φυγών, ελευθερωθείς δέ, τής αυτών τυραννίδος, θεόφρον dναμέλπεις, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Νέος Μωσής γενόμενος, εν ερήμω τό τρόπαιον, κατά τών εχθρών καί πολεμίων έστησας, λαού προηγούμενος, τών Ασκητών συστήματος, τού εν ευφροσύνη, καί σεμνή πολιτεία, βοώντος. Τόν Δεσπότην, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Θεογεννήτορ Πάναγνε, τής ψυχής μου τά τραύματα, καί τής αμαρτίας, τάς ουλάς εξάλειψον, πηγαίς αποσμήχουσα, ταίς εκ πλευράς τού Τόκου σου, καί τοίς εξ αυτής, αποκαθαίρουσα ρείθροις, πρός σέ γάρ ανακράζω, καί πρός σέ καταφεύγω, καί σέ επικαλούμαι, τήν Κεχαριτωμένην.

Καταβασία

Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή Θ'

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός ώφθη τοίς ανθρώ, ποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Επέστη η φωσφόρος σου Εορτή παμμακάριστε Πάτερ Αντώνιε πλήρης χαράς, πλήρης ευφροσύνης πνευματικής, πλήρης Αγίου Πνεύματος, πλήρης ευωδίας καί φωτισμού, καί νύν σε κεκτημένοι, ασκήσεως κανόνα, καί νομοθέτην αγαλλόμεθα.

Μή παύση ικετεύων τόν Λυτρωτήν, πανσεβάσμιε Πάτερ δωρήσασθαι, τοίς ευλαβώς, μνήμην σου τελούσι τήν Ιεράν, τήν τών πταισμάτων άφεσιν, τήν τών χαρισμάτων διανομήν, τήν θείαν προστασίαν, ψυχών τήν σωτηρίαν, καί αιωνίαν απολύτρωσιν.

Ισάγγελος βιώσας επί τής γής, τήν ισάγγελον εύρες φαιδρότητα, τής γάρ αυτών, θεοειδεστάτης μαρμαρυγής, εν μετουσία γέγονας, οίς καί συναγάλλη διηνεκώς, ως ένθεος Προφήτης, ως Μάρτυς στεφηφόρος, ως Μοναζόντων ακροθίνιον.

Θεοτοκίον

Συνέλαβες Παρθένε δίχα σποράς, τόν τά σύμπαντα δημιουργήσαντα, Λόγον Θεού, άνευ θελημάτων τών τής σαρκός, άνευ φθοράς δέ τέτοκας, άνευθεν ωδίνων τών μητρικών, διό σε Θεοτόκον, καί γλώσση καί καρδία, ομολογούντες μεγαλύνομεν.

Καταβασία

Θεοτόκε η ελπίς, πάντων τών Xριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τούς ελπίζοντας εις σέ.

Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Καινήν οδόν καί άτριπτον, ανθρώποις εκ νεότητος, αναλαβών θεοφόρε, ταύτην θερμώς έως τέλους, ανεπιστρόφως ώδευσας, νόμω καινώ πειθόμενος, Χριστού, καί πρώτος πέφηνας, καθηγητής τής ερήμου, καί Μοναζόντων ακρότης.

Έτερον Εν Πνεύματι τώ Ιερώ

Φωστήρ φωστήρων γέγονας, Μοναστών δέ αλείπτης, καί αρχηγός Αντώνιε, οικουμένης τό κλέος, διδάσκων οία γενναίος, στρατηγέτης άριστα, τάς τών δαιμόνων εφόδους, μή πτοείσθαι αρρωγόν, κεκτημένους τόν Χριστόν, τής πλάνης τόν καθαιρέτην.

Έτερον όμοιον

Εν σώματι διατελών, τών Αγγέλων τόν βίον, υπήλθες ώσπερ άσαρκος, καί τώ κόσμω εδείχθης, φωστήρ αειλαμπέστατος, καί τοίς πάσιν έδειξας, Αντώνιε θεοφόρε, Μοναζόντων τό κλέος, Ασκητών η καλλονή, καί τών Πατέρων η δόξα.

Θεοτοκίον

Ελπίς τού κόσμου αγαθή, Θεοτόκε Παρθένε, τήν σήν άμαχον Δέσποινα, προστασίαν αιτούμεν, οι θλίψεσι συσχεθέντες, καί κλυδωνιζόμενοι, τού βίου ταίς τρικυμίαις, στήσον αύρας τών παθών, καί λιμένα εις Θεού, εμβίβασον θελημάτων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Όσιε Πάτερ Αντώνιε, σύ τόν ζυγόν τού Χριστού, επί ώμων αράμενος, τώ Σταυρώ τήν έπαρσιν, τού Σατάν καταβέβληκας, καί τάς ερήμους, πόλεις ανέδειξας, διά τού τρόπου τής πολιτείας σου. Ώ παμμακάριστε, Ασκητών τό καύχημα, διό Χριστόν, απαυστως ικέτευε, ελεηθήναι ημάς.

Όσιε Πάτερ Αντώνιε, διά τήν όντως ζωήν, εν τώ μνήματι κέκλεισαι, μηδόλως πτοούμενος, προσβολάς τού αλάστορος, τάς μετά κτύπων καί κρότων Όσιε, ταίς δέ ευχαίς σου, ταύτας ηδάφισας. Ώ καρτερόψυχε, τής ερήμου πρώταρχε, διό καί νύν, πάντες σε γεραίρομεν, καί μακαρίζομεν.

Πίστει συνελθόντες πάντες σε, ως Ασκητήν τού Χριστού, σέ τιμώμεν Αντώνιε, γεγηθώς γάρ ώδευσας, εν ερήμοις σαφέστατα, καθηγητής τε ταύτης εγένου πιστός, όθεν σοι πάντες, ημείς κραυγάζομεν. Ώ παμμακάριστε, Μοναστών τό καύχημα, τώ Λυτρωτή, απαύστως ικέτευε, εις τό σωθήναι ημάς.

Πάτερ Πατέρων Αντώνιε, τή ακορέστω στοργή, τού Χριστού καί τώ έρωτι, τήν ψυχήν κινούμενος, εν ερήμοις εζήτησας, αυτόν θορύβους, εκκλίνας άπαντας, καί μόνος τούτω, μόνω ωμίλησας, νοϊ ενούμενος, καί φωτός πληρούμενος, ώ καί ημών, τάς ψυχάς καταύγασον, τών ανυμνούντων σε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ανατολίου

Ουρανοδρόμω επιβάς οχήματι θεσπέσιε, τών αρετών κατέλαβες, τήν ακρόπολιν δι' ασκήσεως, εκ τής ερήμου πολεύων, τής άνω Ιερουσαλήμ, τά υπερκόσμια, καί τών εκ πόνων αγώνων, αξίως τά γέρα κομισάμενος, ταίς ουρανίαις συναγάλλη, ταξιαρχίαις Παμμακάριστε, τών αιωνίων αγαθών κληρονόμος, καί τής Βασιλείας οικήτωρ γενόμενος. Αλλά πρέσβευε θεοφόρε Αντώνιε, τώ Σωτήρι τών όλων, ειρηνεύσαι τόν κόσμον, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.

Δοξολογία μεγάλη καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν

Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος, Ωδή γ' καί ς'.