ΤΗ ΙΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η προσκύνησις τής τιμίας Αλύσεως τού Αγίου καί Πανευφήμου Αποστόλου Πέτρου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Τήν απάτην εδέσμευσας, εν Κυρίω δεσμούμενος, καί ειρκτή Απόστολε συγκλειόμενος, διό σε πόθω γεραίρομεν, καί πίστει τήν Άλυσιν, ασπαζόμεθα τήν σήν, εξ αυτής δ' αρυόμενοι, ρώσιν σώματος, καί ψυχής σωτηρίαν κατά χρέος, ευφημούμέν σε θεόπτα, τών Ασωμάτων εφάμιλλε.

Διά σού γνώσιν δέχεται, αγνωσία κρατούμενα, τών Εθνών πολύσπορα γένη πρότερον, ών τήν εικόνα εδήλωσεν, εξ ύψους φερόμενον, σκεύος ένδοξε χωρούν, άπαν ζώον Απόστολε, όθεν πάσά σε, ηλικία δοξάζει προσκυνούσα, άς εφόρεσας Αλύσεις, υπέρ Χριστού προθυμότατα.

Ον ηρνήσω κρινόμενον, εγειρόμενον ύμνησας, εκ νεκρών Απόστολε καί εκήρυξας, εις τά τού κόσμου πληρώματα, Θεόν τε καί άνθρωπον, αγαθότητι πολλή, τοίς βροτοίς ομιλήσαντα, όθεν πόθω σε, μακαρίζομεν Πάτερ προσκυνούντες, άς εφόρεσας Αλύσεις, υπέρ Χριστού παναοίδιμε.

Δόξα... Ήχος πλ. β' Βύζαντος

Σήμερον ημίν η κρηπίς τής Εκκλησίας, Πέτρος, η πέτρα τής πίστεως, προτίθεται τήν τιμίαν αυτού Άλυσιν, εις ψυχικήν ευεξίαν. Δεύτε πάντες ταύτην προσπτυσσόμενοι, εν ευφήμοις ωδαίς, αυτόν καταστέψωμεν. Χαίροις ο θερμός τής πίστεως πρόμαχος, ο θερμή τή διανοία τόν Χριστόν ομολογήσας, Υιόν Θεού εν παρρησία πολλή. Χαίροις τής οικουμένης τό αγαλλίαμα, καί τής ουρανών Βασιλείας κλειδούχε. Χάριν πορίζου τοίς πόθω σε τιμώσι, καί τήν σήν σεβάσμιον Άλυσιν, προσπτυσσομένοις εκ πόθου, ως παριστάμενος τώ θρόνω τού Παντάνακτος Θεού, πρεσβείαν ποιούμενος, υπέρ ημών τών επταικότων.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε σύ εί η Άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής, σέ ικετεύομεν, πρέσβευε Δέσποινα, μετά τού Αποστόλου, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Εν ξύλω τήν ζωήν ημών, ορώσα η πανάμωμος, Θεοτόκος, κρεμαμένην μητρικώς, ωδύρετο βοώσα. Υιέ μου καί Θεέ μου, σώσον τους πόθω ανυμνούντάς σε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν

Άλυσιν τήν πάντιμον, εν ή παθών διαλέλυται, τά δεσμά, προσκυνήσωμεν, σεπτώς γάρ ηγίασται, δωρεαίς αρρήτοις, Πέτρου τού πανσόφου, καί παρ' αυτού ως αληθώς, εισδεδεγμένη χάριν αέναον, σειράς καί αύτη θλίψεων, καθώς αυτός παραπτώσεων, θεοσδότως συντέμνουσα, τών δεινών λύσιν δίδωσιν.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Λάμπει σου η Άλυσις, ώ Κορυφαίε αοίδιμε, ως σειρά επουράνιος, δι' ής αναγόμεθα από γής πρός ύψος, πυλών ουρανίων, καί ως κλειδούχω σοι σοφέ, καί υπερλάμπρω πιστώς πελάζομεν. Τάς κλείς τής βασιλείας ούν, εγχειρισθείς αξιάγαστε, συμπαθώς ημίν άνοιξον, τήν σωτήριον είσοδον.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Συμφωνον τόν αίνον σου, αγγελικαί τάξεις σήμερον, τοίς βροτοίς Πέτρε μέλπουσιν. Αγγέλου εισόδω γάρ, τήν πλευράν νυγείς σου, καί φρουράς προτρέχων, τήν εν Αλύσει συνοχήν, τοίς σέ δεσμούσι, δεσμόν απέλιπες, ημίν δέ ταύτην πάνσοφε, τήν χαρμονήν παρεχόμενος, τών πταισμάτων τά άλυτα, διαλύεις εγκλήματα.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Πάλιν ημίν ο θερμός προστάτης, συναγείρεται πρός πνευματικήν πανδαισίαν, Πέτρος, η πέτρα τής Πίστεως, τήν τιμίαν αυτού Άλυσιν προτιθείς ημίν, καθάπερ οψώνιον πολυτελές, εις νοσημάτων ιατρείον, εις θλιβομένων παραμυθίαν, εις λιμένα χειμαζομένων. Δεύτε πάντες ταύτην περιπτυξώμεθα, καί τόν αυτόν δοξάσαντα δυσωπήσωμεν. Ταίς αυτού ικεσίαις Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όλην αποθέμενοι

Γνώμη ολισθήσας τε, καί δουλωθείς τή τού πλάνου, απάτη Θεόνυμφε, πρός τήν υπερθαύμαστον ευσπλαγχνίαν σου, καί θερμήν δέησιν, Παναγία Κόρη, καταφεύγω ο Πανάθλιος, δεσμού με λύτρωσαι, τών πειρατηρίων καί θλίψεων, καί σώσόν με Πανάμωμε, τών δαιμονικών επιθέσεων, ίνα σε δοξάζω, καί πόθω ανυμνώ καί προσκυνώ, καί μεγαλύνω σε Δέσποινα, τήν αειμακάριστον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Ορώσά σε σταυρούμενον, Χριστέ η σέ Κυήσασα, ανεβόα. Τί τό ξένον, ο ορώ, μυστήριον Υιέ μου; πώς επί ξύλου θνήσκεις, σαρκί κρεμάμενος ζωής χορηγέ;

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Τήν Ρώμην μή λιπών, πρός ημάς επεδήμησας, δι' ών εφόρεσας τιμίων Αλύσεων, τών Αποστόλων Πρωτόθρονε, άς εν πίστει προσκυνούντες δεόμεθα, ταίς πρός Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ημίν τό μέγα έλεος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, Κανών τής Οκτωήχου εις καί τού Αποστόλου δύω. Ο παρών φέρει ακροστιχίδα, άνευ τών Θεοτοκίων.

Πέτρου τά δεσμά προσκυνούμεν εκ πόθου.

Ωδή α' Ήχος δ'

«Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Πέτρα στηριζόμενοι, ομολογίας ενθέου σου, Πρωτόθρονε καύχημα, τών Αποστόλων Χριστού, προσκυνούμέν σου, εν πίστει τάς Αλύσεις, εν αίς σου αι άχραντοι, χείρες εδέθησαν.

Έθετό σε Κύριος, τής εαυτού σωματώσεως, Απόστολε μάρτυρα, παναληθέστατον, διηγούμενον, αυτού τήν παρρησίαν, σταυρόν καί τόν θάνατον, καί τήν ανάστασιν.

Τρίτον αρνησάμενος, τοίς θεοκτόνοις τόν Κύριον, βροτόν ως ψιλότατον, ουδέν διήμαρτες, τής προτέρας σου, θεολογίας Πέτρε, εκήρυξας τούτον γάρ, Υιόν Θεού καί Θεόν.

Ρήξον τούς κλοιούς ημών, τής αμαρτίας Απόστολε, πιστώς προσκυνούντων σου, τήν θείαν Άλυσιν, καί τάς κλείς ημίν, τής άνω βασιλείας, σπλαγχνισθείς διάνοιξον, ως συμπαθέστατος.

Θεοτοκίον

Αγνείας τό πάναγνον, ο ρυπαρός τε καί άναγνος, εγώ ενδιαίτημα, μέλπειν ου σθένω σε, Απειρόγαμε, διό με τή χωνεία, τού Πνεύματος κάθαρον, ίνα δοξάσω σε.

Έτερος Κανών, Ήχος ο αυτός, ού η Ακροστιχίς.

Πέτρον γεραίρω τήν βάσιν τών δογμάτων. Ιωσήφ.

Ωδή α'

«Χοροί Ισραήλ, ανίκμοις ποσί, πόντον ερυθρόν, καί υγρόν βυθόν διελάσαντας, αναβάτας τριστάτας, δυσμενείς ορώντες εν αυτώ υποβρυχίους, εν αγαλλιάσει έμελπον. Άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται».

Πανηγυρίζει χορεύουσα, πάσα η Χριστού, Εκκλησία εν πνεύματι, ευφημούσά σε πίστει, καί τήν σήν Απόστολε, πρωτόθρονε ασπαζομένη, Άλυσιν Τιμίαν εκ πόθου, δέσμιος ήν εφόρεσας, δεσμών μάκαρ τόν τύραννον.

Εκ τού βυθού τής απάτης ζωγρών, Πέτρε τούς βροτούς, ως ιχθύας προσήγαγες, τώ σέ εκλεξαμένω, από αλιέων αληθώς, εις Κορυφαίον πάντων Μαθητών, διά τούτο Άλυσιν ήν εφόρεσας, ευλαβώς κατασπαζόμεθα.

Τώ θεμελίω τής πίστεως, πάντων τάς ψυχάς, τών πιστών ωκοδόμησας, καί τεμένη τής πλάνης, Πέτρε καταστρέψας, εδομήσω Εκκλησίας, σέ μεγαλοφώνως τιμώσας, μάκαρ καί τήν Άλυσιν, ήν περ πάνσοφε εφόρεσας.

Θεοτοκίον

Ρομφαίαι πάσαι δολίου εχθρού άχραντε Παρθένε, τελείως εξέλιπον, αφ ού λόγχη ετρώθη, ο τήν σήν γαστέρα, τήν αμόλυντον οικήσας Λόγος, ού γλυκυτάτω νύν τρώσαι έρωτι, τήν καρδίαν μου καθικετεύω σε.

Ωδή γ'

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ού γάρ έστιν άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Οίς σε Ηρώδης, ως κακούργον κλοιοίς κατεδίκασεν, εν αυτοίς σε νύν τιμά, η Εκκλησία πανεύφημε, Πέτρε τά παθήματα, σού προσκυνούσα πιστώς.

Υπέρ χρυσίον, καί πολύτιμον κόσμον κεκόσμηται, ταίς Αλύσεσι ταίς σαίς, η Εκκλησία Απόστολε, άς καί κατασπάζεται, σεμνυνομένη εν σοί.

Τετραδίοις, παραδούς ο Τετράρχης εν τέσσαρσι, καί Αλύσει περιθείς, εφρούρει Πέτρε τού κτείναί σε, εξ ών σε ερρύσατο, Χριστός Αγγέλου χειρί.

Από τού θείου, καί πανσέπτου χρωτός σου Απόστολε, μετασχόντα τά κλοιά, τά σοί προσψαύσαντα χάριτος, πάντας αγιάζουσι, τούς προσκυνούντας αυτά.

Θεοτοκίον

Ιδού κατάρας, τής αρχαίας ελύθη τό βρότειον, καί κατήργηται Σατάν, Αγνή τού πτώματος αίτιος, ημίν γάρ εγέννησας, τήν ευλογίαν αυτή.

Έτερος

Τόξον δυνατών ησθένησε

Όλος τώ φωτί, ενούμενος τώ καθαρωτάτω, αυτού ταίς θείαις μεθέξεσι, φώς ωράθης δεύτερον, Πέτρε καταυγάζον τάς ψυχάς ημών.

Νόμους τού Χριστού εκράτυνας, καί παρανομούντας, τήν ευνομίαν εδίδαξας, Αποστόλων ως Κορυφαίος, ως δογμάτων βάσις άσειστος.

Γλώσση ιερά εκήρυξας, Θεόν τόν παθόντα, καί Σταυρώ σαρκί ομιλήσαντα, διά τούτο Πέτρε τιμώμεν, τήν δεσμεύσασάν σε Άλυσιν.

Θεοτοκίον

Έστη μέχρι σού ο θάνατος, τής ακατασχέτου ορμής, σύ γάρ μόνη έτεκες, τήν πηγήν τής αθανασίας, Θεοτόκε Μητροπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τριάδος γενόμενος, τής υπερθέου ναός, εν οίκω αγίω σου, τούς σέ τιμώντας πιστώς, αγίασον φώτισον, πλήρωσον τάς αιτήσεις, καί παράσχου τάς λύσεις, πάντων τών επιόντων, τού Βελίαρ σκανδάλων, Χριστόν εκδυσωπών εκτενώς, Πέτρε Απόστολε.

Δόξα...

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Ως Κορυφαίον τών σοφών Αποστόλων, καί ως κλειδούχον ουρανών βασιλείας, ανευφημούμεν πίστει σε Απόστολε, καί κατασπαζόμεθα, καθαρά συνειδήσει, Πέτρε άς εφόρεσας, ως κακούργος Αλύσεις, τής κακουργίας λύων τού εχθρού, εξ ών ρυσθήναι ημάς καθικέτευε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών Χερουβίμ καί Σεραφίμ υπερτέρα, τού ουρανού τε καί τής γής πλατυτέρα, καί αοράτου κτίσεως καί τής ορατής, ώφθης υπερέχουσα, ασυγκρίτω συγκρίσει, όν ευρυχωρίαι γάρ, ουρανών ού χωρούσιν, εν σή γαστρί εχώρησας Αγνή, όν εκδυσώπει σωθήναι τούς δούλους σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ' εσχάτων σε σαρκί τετοκυία, επί Σταυρού κρεμάμενον ορώσά σε Χριστέ, Οίμοι ποθεινότατε, Ιησού ανεβόα! πώς ο δοξαζόμενος, ως Θεός υπ' Αγγέλων, υπό ανόμων νύν βροτών Υιέ, θέλων σταυρούσαι; υμνώ σε Μακρόθυμε.

Ωδή δ'

«Ο καθήμενος εν δόξη, επί θρόνου θεότητος, εν νεφέλη κούφη, ήλθεν Ιησούς ο υπέρθεος, τή ακηράτω παλάμη καί διέσωσε, τούς κραυγάζοντας. Δοξα Χριστέ τή δυνάμει σου».

Διαζώννυταί σου πίστει, νοητώς η βασίλειος, αλουργίς καί πόλις, Πέτρε τήν σειράν τήν υπέρτιμον, ήν αισθητώς προσκυνούσα κατασπάζεται, καί γεραίρει σου, καί τήν ισχύν καί τά θαύματα.

Εν φρουρά σε κλοιοφόρον, ο Ηρώδης απέθετο, τού αναγαγείν σε, δήμω θεοκτόνω Απόστολε, διασωθείς δέ θεόθεν καταλέλοιπας, εις προσκύνησιν, τά σά δεσμά τοίς οικέταις σου.

Στομωθείσα τή προσψαύσει, τού αχράντου σου σώματος, καί χαριτωθείσα, η περιτεθείσα σοι Άλυσις, αγιασμόν ημίν πάσι μεταδίδωσι, προσκυνούσιν αυτήν, διά σέ Πέτρε πάνσεπτε.

Μετά δέους τε καί πόθου, προσελθόντες προσπέσωμεν, τοίς δεσμοίς τού Πέτρου, διά τών συμβόλων προσάγοντες τώ Άποστόλω τήν πίστιν βεβαιούμενοι, τήν προσκύνησιν, ως πρός αυτόν διαβαίνουσαν.

Θεοτοκίον

Θεοτόκον ως τεκούσαν, σέ Θεόν μετά σώματος, ανυμνολογούμεν, πάσαν αποτρέποντες αίρεσιν, εν εαυτώ γάρ ο Λόγος, εξ αιμάτων σου, σάρκα έμψυχον, ζωοπλαστήσας επέφανεν.

Έτερος

Δι' αγάπησιν Οικτίρμον

Ρητορεύων τού Δεσπότου τά μεγαλεία, τών απειθών Εβραίων, τάς καρδίας πρός πίστιν, επέστρεψας ένθεον, ως έδρα τής Πίστεως.

Αι πορείαί σου εγνώσθησαν εφ' υδάτων, υπερβολή φιλίας, τού πεζεύσαντος ταύτα, Πέτρε καί τάς τρίβους σοι, τάς θείας γνωρίσαντος.

Ιατρείον κεκτημένοι αρρωστημάτων, παντοδαπών τήν θείαν, Αλυσίν σου Παμμάκαρ, ταύτην ασπαζόμεθα, πιστώς σε γεραίροντες.

Ρώμην, σώματος τού θείου τή καταθέσει, καθαγιάζεις Πέτρε, καί τήν Νέαν φωτίζεις, πίστει τήν τιμίαν σου κατέχουσαν Άλυσιν.

Θεοτοκίον

Ως παλάτιον ευρύχωρον κατοικήσας, ο Βασιλεύς τών όλων, τήν αγίαν σου, μήτραν, ώφθης σωματούμενον, πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή ε'

«Νύν αναστήσομαι, προφητικώς έφη ο Θεός, νύν υψωθήσομαι, νύν δοξασθήσομαι, τόν πεσόντα προσλαβών, εκ τής Παρθένου καί πρός φώς, τό θαυμαστόν ανυψών, τής εμής θεότητος».

Άρον Απόστολε, τής αμαρτίας μου τά κλοιά, τά επικείμενά μοι επαυχένια, καί ωθούντα πρός φθοράν, ως εξουσίαν τού Σωτήρος ειληφώς, τού δεσμείν καί λύειν τά πταίσματα.

Παύσον Πανεύφημε, τήν επανάστασιν τών εθνών, λύσον τά σκάνδαλα τής Εκκλησίας δέ, τήν ομόνοιαν διδούς, ο υπέρ ταύτης εν Αλύσει δεσμευθείς, ήν πιστώς καί περιπτυσσόμεθα.

Ρύσαι Απόστολε, αιχμαλωσίας τής νοητής, τούς προσκυνούντάς σου πιστώς τήν Άλυσιν, καί διάσωσον ημάς πρός ουρανίους, άς πεπίστευσαι σκηνάς, ως Ποιμήν ημών καί Διδάσκαλος.

Ούς εδικαίωσε τή μεσιτεία σου τή φρικτή, Πέτρε Απόστολε, ο σός Διδάσκαλος, βασιλεύειν εφ' ημάς, ορθοδοξούντας διαφύλαττε τή σή, κραταιά δεξιά πανεύφη με.

Θεοτοκίον

Είδεν ο ήλιος, απαυγασμάτων τών εαυτού, σέ διαφέρουσαν πολλώ Πανύμνητε, εξ ής ώφθη ο Θεός εναθρωπήσας, τούς τιμώντάς σε πρός φώς, ανυψών τής αυτού θεότητος.

Έτερος

Τόν φωτισμόν σου Κύριε

Τόν τού Πατρός συνάναρχον, εκήρυξας Υιόν, αποκαλύψει Πανεύφημε θεία, καί μακαρισμού κατηξιώθης, μακαρίου εκ στόματος.

Η νίκα φώς εώρακας, εκλάμψαν εν Θαβώρ, τάς τού ηλίου καλύπτον ακτίνας, φώς το εκ φωτός, ηυγάσθης Πέτρε, καί Xριστόν Θεόν έγνωκας.

Νεκρόν τριημερεύσαντα, εκήρυξας Χριστόν, δι' όν Αλύσεις εφόρεσας Πέτρε, άς περ προσκυνείν αξιωθέντες, ευσεβώς σε γεραίρομεν.

Θεοτοκίον

Βεβαρημένον Άχραντε, τώ φόρτω τών πολλών, αμαρτημάτων ελάφρυνόν με νύν, φέρειν τόν ζυγόν ενδυναμούσα, Χριστού τόν ελαφρότατον.

Ωδή ς'

«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός εκ φθοράς ανήγαγες, τήν ζωήν μου πολυέλεε».

Σήμερον ουράνιαι Δυνάμεις, καί Αποστόλων δήμοι, συνευφραίνονται τοίς επιγείοις, Πέτρε τών σών, παθημάτων βλέποντες, προσκυνούμενα τά σύμβολα.

Κροτούσιν Αγίων αι χορείαι, καί ολολύζει φάλαγξ, η δαιμόνιος δειματουμένη, Πέτρε τών σών παθημάτων βλέποντες, προσκυνούμενα τά σύμβολα.

Ύπνωσαν Αγγέλου παρουσία, οι στρατιώται Πέτρε, οι φρουρούντές σε, εκ τών χειρών δέ, άφνω τών σών, αι Αλύσεις έπεσον, άς αισίως ασπαζόμεθα.

Νεκράν Ταβιθάν εξαναστήσας, τούς δέ φρουρούς νεκρώσας, τών Αλύσεων εξετινάχθης, πάντα τά σά, υπέρ νούν Απόστολε, όθεν πίστει σε γεραίρομεν.

Θεοτοκίον

Ήλθον εις χειμώνα απωλείας, καί συνετάραξάν με, ποταμοί σφαλμάτων αμετρήτων, αλλ' επ' εμοί, σπλαγχνισθείσα Δέσποινα, πρός λιμένα θείον ίθυνον.

Έτερος

Εβόησε προτυπών

Αντίστροφον, παραδόξως υπέμεινας σταύρωσιν, ετοιμάσας, πρός ουράνιον τρίβον τούς πόδας σου, ήν ημάς βαδίζειν, Μαθητά τού Χριστού ενδυνάμωσον.

Συνώκησας, τή τών ζώντων ζωή καί δεσμούμενος, υπέρ ταύτης, τά δεσμά τού Βελίαρ συνέτριψας, τήν δεσμεύουσάν σε, διά τούτο σεβόμεθα Άλυσιν.

Ικέτευε, τόν Δεσπότην Παμμάκαρ τής κτίσεως, καταπέμψαι, ιλασμόν καί ειρήνην καί έλεον, τοίς δοξάζουσί σε, ως αυτού Μαθητήν γνησιώτατον.

Θεοτοκίον

Νεκρώσεως, δερματίνους χιτώνας ενδέδυται, ο Προπάτωρ, ο δέ Κτίστης αυτόν επενδυεται, εκ τών σών αιμάτων, σαρκωθείς υπέρ λόγον Πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος. Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού βασιλεύ τών δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τήν εν πρεσβείαις

Τόν Κορυφαίον καί πρώτον τών Αποστόλων, τής αληθείας τόν ένθεον υποφήτην, Πέτρον τόν μέγιστον ευφημήσωμεν, καί τήν αυτού εν πίστει, ασπασώμεθα, Άλυσιν, πταισμάτων τήν λύσιν κομιζόμενοι

Ο Οίκος

Τόν ευκλεή καί μέγαν Κυρίου Μαθητήν, επαξίως ποία γλώσσα βροτών, εγκωμιάσαι δυνήσεται; όν γάρ ευλόγως ο Θεός Λόγος εμακάρισε, ποίος νούς επαινέσει; όμως, επεί όπερ τις κατά δύναμιν κέκτηται, οφείλει Χριστώ προσφέρειν, τούτο δή καί ποιήσαι πειράσομαι. Αλλ' ώ φιλέορτοι, ευσεβώς τόν Πρωτόθρονον άσμασι στέψωμεν, πταισμάτων τήν λύσιν κομιζόμενοι.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΣΤ' τού αυτού μηνός, η προσκύνησις τής τιμίας Αλύσεως τού Αγίου καί ενδόξου Αποστόλου Πέτρου.

Στίχοι

· Σήν προσκυνούντα Πέτρε σειράν τιμίαν,

· Σειράς μακράς λύσόν με τών εγκλημάτων.

· Σειρήν προσκυνέω Πέτρου δεκάτη ενί έκτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τώς Αγίων μαρτύρων καί αυταδέλφων, Πευσίππου, Ελασίππου, καί Μεσίππου, καί Nεονίλλης τής μάμμης αυτών.

Στίχοι

· Κάν ώσιν ιππείς, κλήσεων σημασία,

· Πεζοί τρέχουσι τρίδυμοι τρείς πρός φλόγα.

· Νεονίλλα γραύς, αλλά πύρ ανημμένον,

· Ώς πέρ τις ακμάζουσα καρτερεί νέα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Δάνακτος.

Στίχοι

· Αφηρέθης τό Δέλτα σύν κάρα Δάναξ.

· Τμηθείς γάρ ώφθης ουρανοκράτωρ άναξ.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Aμήν.

Ωδή ζ'

«Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, Καί τους Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί».

Ο βασιλεύειν μέν δοκών, βεβασιλευμένος δέ μάλλον, υφ' ηδονής τό αρεστόν, Ιουδαίοις ποιών χειροπέδαις σε, σιδηραίς κατεδίκασεν, άς Απόστολε τιμώμεν σέ ανυμνούντες.

Υποχωρεί σοι Μαθητά, τού Χριστού η σύμπασα κτίσις, τά γάρ πελάγη πορευτά, τά κλοιά ως στυππεία, πυλώνες δέ, σιδηροί σοι ως άμφοδα, ελογίσθησαν δυνάμει τού Παρακλήτου.

Μάγους ψευδείς συναναιρών, νέκυας εγείρων χωλούς τε, καί παρειμένους υγιών, καί νοσούντας σκιά σου ιώμενος, κεκλεισμένων διήλθες πυλών, καί κλοιών προσκυνουμένων εξέδυς Πέτρε.

Εκ Παλαιστίνης ο Χριστού, ίππος καί Απόστολος Πέτρος, ως εκ βαλβίδος προελθών, καί τώ κόσμω κηρύξας εν Ρώμη μέν, τή προτέρα κατέπαυσε, τή δέ Νέα δούς τήν Άλυσιν προσκυνείσθαι.

Θεοτοκίον

Τής σής λοχείας τό καινόν, η Χαλδαϊκή φλόξ εδήλου, τούς Παίδας βλάπτουσα μηδέν, τοίς πολλοίς τοιγαρούν παραπτώμασι, φλογιζόμενον Δέσποινα, τής πρεσδείας σου τή δρόσω διάσωσόν με.

Έτερος

Αβραμιαίοι ποτέ

Τρίτον ηρνήσω Χριστόν, επερωτήσει όθεν, τριττή ιάταί σου τό έγκλημα, Πέτρε παναοίδιμε, καί στηριγμόν δεικνύει, πολλών σαλευομένων.

Ως δεσμευθείς τού Χριστού, τώ γλυκυτάτώ πόθω, δεσμοίς ποικίλοις προσωμίλησας, διό σου τήν Άλυσιν, λύουσαν πάθη Πέτρε, εν πίστει προσκυνούμεν.

Νύκτα βαθείαν δεινής, πολυθεϊας λύεις, τήν οικουμένην διερχόμενος, ως μέγιστος ήλιος, Πέτρε Χριστού αυτόπτα τών Αποστόλων κλέος.

Δόξα εγένου Χριστού, τούτον τοίς μέλεσί σου, δοξάσας Πέτρε παναοίδιμε, διό σε δοξάζομεν, καί τήν δεσμεύουσάν σε, Άλυσιν προσκυνούμεν.

Θεοτοκίον

Ο καταβάς επί τής γής, ως υετός Παρθένε, θεογνωσία πάσαν ήρδευσε, τήν γήν καί ανέδειξε, σέ τών Αγγέλων πάντων, Αγνή τιμιωτέραν.

Ωδή η'

«Λυτρωτά τού παντός παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Νομοθέτα Ποιμήν καί Διδάσκαλε, τών θρεμμάτων Χριστού Πέτρε ένδοξε, τούς ευσεβώς υμνούντάς σε, καί πιστώς προσκυνούντάς σου τάς Αλύσεις, αμαρτίας δεσμών απολύτρωσαι.

Ενοχλήσεις Δαιμόνων απέλασον, αμαρτίας χειμώνα κατεύνασον, νόσους κινδυνους θλίψεις τε, καί βαρβάρων εφόδους, διώκων Πέτρε, από τών τάς Αλύσεις τιμώντων σου.

Κεχαρίτωται πάς προσαπτόμενος, τής τιμίας σειράς σου Απόστολε, αγιασμού πληρούμενος, καί χαρά αναμέλπει. Πάντα τά έργα ευλογείτε, υμνείτε τόν Κύριον.

Πανδαισίας απάσης υπέρκειται, ηδονής τών σεπτών σου Αλύσεων, η ευλαβής προσκύνησις, σύ γαρ καί εστιάτωρ, τής ευφροσύνης, τής τοιαύτης ενθέου Απόστολε.

Θεοτοκίον

Εφερπύσας τρυφής εξορίζει με, δυσβουλίαις ο όφις ο δόλιος, βουλής δ' ο μέγας Άγγελος, βροτωθείς εκ σής μήτρας, τού Παραδείσου, οικητήρα καί πάλιν ειργάσατο.

Έτερος

Ειρμός ο αυτός

Γεωργών καρδιών Πέτρε λήϊα, ευφορώτατα ταύτα ετέλεσας, τώ Γεωργώ τής κτίσεως, τώ τάς κλείς σοι τας θείας παρεχομένω, τού δεσμείν τε καί λύειν εγκλήματα.

Μακαρίζομεν Πέτρε σε πάντοτε, καί τήν σήν ασπαζόμεθα Άλυσιν, ήν ως κακούργος έφερες, αναιρών τής κακίας τόν αρχηγέτην, καί δεσμών τοίς δεσμοίς σου Απόστολε.

Ακλονήτω σου πέτρα τής πίστεως, συντηρών Εκκλησίας τό πλήρωμα, τά διά μέσου σκάνδαλα αποδίωξον Πέτρε, καί ειρηναίαν, εξαιτού ταύτη μάκαρ κατάστασιν.

Τά δεσμά καί τό πάθος τό άχραντον, τού δεσμεύσαντος άδην καί θάνατον, περιφανώς εκήρυξας, διά τούτο Παμμάκαρ τήν λύσιν σου, ασπαζόμενοι αγιαζόμεθα.

Τριαδικόν

Ως τά άνω βοήσωμεν τάγματα, τρισαγίοις φωναίς τόν παναίτιον, Πατέρα νύν δοξάζοντες, καί Υιόν καί τό Πνεύμα, μίαν ουσίαν, μίαν δύναμιν, μίαν ενέργειαν.

Θεοτοκίον

Νοητήν σε λυχνίαν προέγραψεν, ο Προφήτης τό θείον λαμπάδιον, Θεογεννήτορ φέρουσαν, τό φωτίσαν τούς πρώην, εσκοτισμένους, τών κακών ταίς πολλαίς αμαυρώσεσι.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν. Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Ωδή θ'

«Απας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Νόων φύσις γεραίρουσα, τήν Ιεράν πανήγυριν τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε αγνή αειπάρθενε».

Όλος γλυκασμός, υπάρχεις Απόστολε ανευφημούμενος, πάσης θυμηδίας τε, πεπληρωμέναι αι πανηγύρεις σου, διό καί νύν τούς δούλους σου, εύφρανον αγίασον, καί φαιδρώς εορτάσαι αξίωσον.

Θραύσον τήν ισχύν, τών εθνών Απόστολε, τών πολεμούντων ημάς, καί τώ Βασιλεί ημών, αμάχω σθένει σου καθυπόταξον, έν χειροπέδαις άρχοντας, αυτών τή πόλει σου, θριαμβεύων, ένθα σου η Άλυσις, τών αχράντων χειρών νύν τετίμηται.

Όντως αληθείς, οι λόγοι σου Δέσποτα, ούς απεφήνω ειπών, ο πιστεύων εις εμέ, καί μείζονά μου έργα εργάσεται, ιδού γάρ ο Απόστολος, καί ζών τά πάθη σκιά, εξιάτο, καί νύν τοίς κλοιοίς αυτού, τά ποικίλα εργάζεται θαύματα.

Τριαδικόν

Ύψιστε Πατήρ, Υιέ καί Παράκλητε, Τριάς ομότιμε, ταίς τού Κορυφαίου σου, τών Αποστόλων Πέτρου δεήσεσι, τώ Βασιλεί συμμάχησον, εν τοίς πολέμοις αεί, τή δέ Πόλει, άσειστον ακλόνητον, ειρηναίαν παράσχου κατάστασιν.

Θεοτοκίον

Άπαντες βροτοί, υμνείν απορούντές σου, τό ξένον λόχευμα, τόν τού καταπτάντος σοι, Αγγέλου λόγον χαίροντες άδομεν. Χαίροις βροτών η λύτρωσις, τών πενομένων τροφή, τών δαιμονων, χαίροις αμυντήριον, χαίροις σπίλων εμών καθαρτήριον.

Έτερος

Ο τόκος σου άφθορoς εδείχθη

Ιδείν ηξιώθης τά μακρόθεν, πιστώς ελπιζόμενά σοι Πέτρε, καί καμάτων τά γέρα εκ Θεού, τού φιλανθρώπου χαίρων κομίζη, ού τή σαρκί σου, πάθος θείον εξεικόνισας.

Ως θείος κλειδούχος βασιλείας, τάς ταύτης υπάνοιξον εισόδους, τοίς πιστώς σε Τιμώσιν επί γής, καί τήν σεπτήν σου ασπαζομένοις, Άλυσιν Πέτρε, ήν δεσμούμενος εφόρεσας.

Συνών τώ Υιώ εν θαβωρίω, φωνής Πατρικής αυτόν δηλούσης, ηξιώθης ακούσαι τού σεπτού, Πνεύματος Πέτρε, σού τήν καρδίαν, κεκαρμένην παραδόξως καταυγάσαντος.

Ημίν τοίς εκ πόθου σε τιμώσι, καί τήν Άλυσιν ασπαζομένοις, μεθ' ής Πέτρε εδέθης ιλασμόν, καί οφλημάτων αίτησαι λύσιν, καί βασιλείας, ουρανίου τήν απόλαυσιν.

Θεοτοκίον

Φωτός οικητήριον εγένου, διό φωταγώγησόν με Κόρη, αμαυρούμενον πάσαις τού εχθρού, ταίς επηρείαις, όπως εν πίστει σε Παναγία, μεγαλύνω Μητροπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Ο Τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγόνων σου προήλθε, σαρκοφόρος ός ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ου σάρξ καί αίμα Πέτρε σοι, αλλ' ο Πατήρ ενέπνευσε, θεολογήσαι τόν Χριστόν, Υιόν Θεού Πατρός ζώντος, διό σε καί μακάριον, αυτός προεμαρτύρατο, καί φερωνύμως κέκληκε, Πέτρον ως πέτραν αρραγή, καί βάσιν τής Εκκλησίας.

Θεοτοκίον όμοιον

Παρθένος παναμώμητος, σύ εγνώσθης καί Μήτηρ, ως Θεόν τε καί άνθρωπον, υπέρ φύσιν τεκούσα, καί σωτηρία γέγονεν, η κυοφορία σου, τοίς μελωδούσιν εκ πόθου, Δόξα πρέπει Τιμή τε, καί προσκύνησις Τριάδι, τή αστέκτω καί θεία.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχ. Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Τούς πονους τού κηρύγματος, τιμώντές σου πανεύφημε, Κορυφαίε, καί τήν Άλυσιν πιστώς, προσκυνούντες υμνούμεν, Χριστόν τόν ζωοδότην, τόν ευεργέτην τών ψυχών ημών. (Δίς)

Ως εκ τής αθεϊας βυθού, ανήγαγες πανεύφη με τώ αγκίστρω, τού κηρύγματος βροτούς, καί ημάς αθυμίας, ανάγαγε πρεσβείαις, Πέτρε ταίς σαίς, πόθω υμνούντάς σε.

Πρεσβείαις σου ως θείαις κλεισί, Πανεύφημε ευτρέπισον ουρανίους, τάς εισοδους καί ημίν, τάς πύλας διανοίξας, ως έχων παρρησίαν, τοίς Κορυφαίόν σε δοξάζουσι.

Δόξα... Ήχος δ'

Τώ τριττώ τής ερωτήσεως, τώ Πέτρε φιλείς με, τό τριττόν τής αρνήσεως, ο Χριστός διωρθώσατο, διό καί πρός τόν κρυφιογνώστην ο Σίμων, Κύριε πάντα γινώσκεις, τά πάντα επίστασαι, σύ οίδας ότι φιλώ σε. Όθεν πρός αυτόν ο Σωτήρ. Ποίμαινε τά πρόβατά μου, ποίμαινε τήν εκλογάδα μου, ποίμαινε τά αρνία μου, ά εν τώ ίδίω αίματι περιεποιησάμην εις σωτηρίαν. Αυτόν ικέτευε θεομακάριστε Απόστολε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Ως πρεσβείαν ακοίμητον, καί παράκλησιν έμμονον, κεκτημένη Πάναγνε πρός τόν Κύριον, τούς πειρασμούς κατακοίμησον, τά κύματα πράυνον, τής αθλίας μου ψυχής, καί εν θλίψει υπάρχουσαν, τήν καρδίαν μου, παρακάλεσον Κόρη δυσωπώ σε, καί χαρίτωσον τόν νούν μου, όπως αξίως δοξάζω σε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, η Αμνάς η τέξασα επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο. Υιέ ποθεινότατε, πώς εν ξύλω τού Σταυρού, ανηρτήθης μακρόθυμε; πώς τάς χείράς σου, καί τούς πόδας σου Λόγε προσηλώθης, υπ' ανόμων καί τό αίμα, τό σόν εξέχεας Δέσποτα;

Ει βούλει, ποίησον Δοξολογίαν μεγάλην, ειδέ μή,

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος δ' Ανατολίου

Αξίως είληφας εκ Θεού τά χαρίσματα, σοφέ Απόστολε, πέτρα τής πίστεως, ανθ' ών τό αίμά σου τώ Κτίστη, ως γλύκιον έδεσμα προσήγαγες πανεύφημε, καί κλειδούχος χάριτι τών ουρανίων πυλών, πάσιν αναδέδειξαι, τοίς πίστει ευφημούσί σε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Έδωκας σημείωσιν

Ζόφος φοβερώτατος, ο τού θανάτου Θεόνυμφε, τήν ψυχήν κατατρύχει μου, τό δέ λογοθέσιον, εξιστάν καί τρέμειν, αεί τών δαιμόνων παρασκευάζει αγαθή, εξ ών με ρύσαι τή δυναστεία σου, Παρθένε απειρόγαμε, καί πρός λιμένα σωτήριον, καί πρός φώς τό ανέσπερον, τών Αγίων κατάταξον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Νεκρούμενον βλέπουσα, Χριστόν η πάναγνος Δέσποινα, καί νεκρούντα τόν δόλιον, ωλόλυζε κράζουσα, πικρώς τώ εκ σπλάγχνων, αυτής προελθόντι, καί τό μακρόθυμον αυτού αποθαυμάζουσα κατεπλήττετο. Τέκνον μου ποθεινότατον, μή επιλάθη τής δούλης σου, μή βραδύνης Φιλάνθρωπε, τό εμόν καταθύμιον.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν

Τυπικά καί από τού Κανόνος τού Αποστόλου Ωδή γ' καί ς'.

Προκείμενον Ήχος πλ. δ'

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Ο Απόστολος

Πράξεων τών Αποστόλων τό Ανάγνωσμα

Κατ' εκείνον τόν καιρόν...

Ζήτει Σάββατον δ' τού Πάσχα

Ευαγγέλιον Εωθινόν ια'

Τώ καιρώ εκείνω, εφανέρωσεν εαυτόν ο Ιησούς τοίς μαθηταίς αυτού...

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.