ΤΗ ΙΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ερμύλου καί Στρατονίκου.

Τή αυτή ημέρα συμψάλλομεν καί τήν Ακολουθίαν τών Αγίων Αββάδων, διά τό αποδίδοσθαι τήν Εορτήν εις τάς ιδ'.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Mαρτύρων.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Ερμύλος ο ένδοξος, καί ο θεόφρων Στρατόνικος, η δυάς η θαυμάσιος, Τριάδα τήν άκτιστον, καθομολογούντες, πολύθεον πλάνην, μετά πολλούς τούς αικισμούς, καί τάς βασάνους κατετροπώσαντο, καί νίκης διαδήματι, στεφανωθέντες πρεσβεύουσι, δωρηθήναι τοίς πέρασι, τήν ειρήνην καί έλεος.

Τού Λόγου γενόμενος, Μάρτυς διάκονος, Έρμυλε, εκλογή θείου Πνεύματος, τώ λύθρω τού αίματος, τής ιερωσύνης, στολήν επιχρώσας, ιερωτέραν αληθώς, καί λαμπροτέραν ταύτην ετέλεσας, καί νύν είς τά βασίλεια, τά νοητά μεταβέβηκας, πρεσβευτής τών τιμώντων σε, χρηματίζων θερμότατος.

Ξεσμούς καρτερήσαντες, ταίς προσταγαίς τού δικάζοντος, έν σαργάνη εβλήθητε, καί τέλος μακάριον, καί πνιγμόν υδάτων, άμφω δεδεγμένοι, τόν πολυμήχανον εχθρόν, τούτοις εμφρόνως εναπεπνίξατε, καί νύν περιπολεύετε, περιχαρώς τά ουράνια, υπέρ πάντων δεόμενοι, Αθληταί γενναιότατοι.

Στιχηρά Προσόμοια τών Οσίων

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι;

Μεγάλως ηγωνίσασθε Άγιοι, τών βαρβάρων υπομείναντες, τήν έφοδον γενναίως, τάς ψυχάς εναποθέμενοι, τοίς ξίφεσι προθύμως, Μαρτύρων ανεδήσασθε στεφάνους. Αγγέλοις συναυλίζεσθε αξίως. Πολλή υμών η καρτερία, καί μείζονα τά χαρίσματα. Πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Όσιοι Χριστού ηγωνίσασθε, τών προσκαίρων αλογήσαντες, τού βίου εκουσίως, τής σαρκός καθυπετάξατε, τό φρόνημα γενναίως, καί ξίφει εν Χριστώ τελειωθέντες, Αγγέλοις συναυλίζεσθε αξίως, διό υμών τά μνημόσυνα, σεμνύνοντες ικετεύομεν. Πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καλώς πολιτευσάμενοι Άγιοι, τών Μαρτύρων τούς αγώνας, μιμησάμενοι γενναίως, τά βραβεία ουρανόθεν, εκομίσασθε νομίμως. Υμείς γάρ, μαχαιρών κατεφρονήσατε, βασάνους, ως εκείνοι υπεμείνατε, ίνα ομού αναδήσησθε, τόν στέφανον τής αθλήσεως. Πρεσβεύσατε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ήμών.

Δόξα...

Ήχος πλ. δ' Τού Στουδίτου

Όσιοι Πατέρες, μελετήσαντες ημέρας καί νυκτός εν νόμω Κυρίου, ηξιώθητε τού ξύλου τής ζωής σύμφυτοι γενέσθαι, καί ο καρπός υμών, αθλήσεως στεφάνους εξήνθησε. Παρρησίαν έχοντες πρός τόν αγωνοθέτην Θεόν, καί ημίν αιτήσασθε, ιλασμόν καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... ο αυτός

Σήμερον η κτίσις φωτίζεται, σήμερον τά πάντα ευφραίνονται, τά ουράνια άμα καί τά επίγεια. Άγγελοι καί άνθρωποι συμμίγνυνται, όπου γάρ Βασιλέως παρουσία, καί η τάξις παραγίνεται. Δράμωμ εν τοίνυν επί τόν Ιορδάνην, ίδωμεν πάντες τόν Ιωάννην, πώς βαπτίζει κορυφήν, αχειροποίητον, καί αναμάρτητον. Διό αποστολικήν φωνήν προσάδοντες, συμφώνως βοήσωμεν, Επεφάνη η χάρις τού Θεού, η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, καταυγάζουσα καί παρέχουσα πιστοίς τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Ώφθη τό Πατρικόν, απαύγασμα τής δόξης, εν Ιορδάνου ρείθροις, βαπτίσματι καθαίρον, τόν ρύπον τών ψυχών ημών.

Στίχ. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστάφη εις οπίσω.

Δέχου δουλοπρεπώς, Προφήτα Ιωάννη, τόν Λυτρωτήν τού κόσμου, καί βάπτισον τόν Κτίστην, βροτών εις αναγέννησιν.

Στίχ. Τί σοί εστι θάλασσα, ότι έφυγες; καί σοί Ιοράνη ότι ανεχώρησας εις τά οπίσω;

Ήλθεν ο φωτισμός, η λύτρωσις εφάνη, εν Ιορδάνου ρείθροις, συνέλθωμεν ρυφθήναι, καί άσαι τόν Φιλάνθρωπον.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τόν ισάγγελον βίον πολιτευσάμενοι, πόνοις ασκητικοίς Πατέρες Όσιοι, εγκρατεία τό σώμα δουλαγωγήσαντες, καθυπετάξατε τώ πνεύματι, εργάται γενόμενοι τών εντολών τού Κυρίου, τό αρχέτυπον κάλλος, τής εικόνος εφυλάξατε, καί αθλητικούς αγώνας, εκ τών ασκητικών ιδρώτων διηνύσατε, καί διπλοίς στεφάνοις κατακοσμηθέντες, εκτενώς τόν Σωτήρα ικετεύσατε, σωθήναι ημάς.

Καί νύν... Ο αυτός

Τά τών Αγγέλων στρατεύματα εξίσταντο, ορώντά σε σήμερον εν τώ Ιορδάνη, γυμνόν εστώτα Σωτήρ έν τοίς ύδασι, καί τήν άχραντον κορυφήν σου υποκλίναντα, βαπτισθήναι υπό Ιωάννου, σού γάρ πτωχεύσαντος εκουσίως, ο κόσμος επλουτίσθη, Κύριε δόξα σοι.

Απολυτίκιον Ήχος δ΄

Ο Θεός τών Πατέρων ημών ο ποιών αεί μεθ' ημών κατά τήν σήν επιείκειαν, μή αποστήσης τό έλεος σου αφ' ημών, αλλά ταίς αυτών ικεσίας , εν ειρήνη κυβέρνησον τήν ζωήν ημών.

Απολυτίκιον τής εορτής Ήχος α'

Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η τής Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, τού γάρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, καί τό Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου τού λόγου τό ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Ο Δεσπότης σήμερον, εν Ιορδάνη επέστη, βαπτισθείς εν ύδασιν, υπό τού θείου Προδρόμου, άνωθεν ο Πατήρ δέ προσεμαρτύρει. Ούτός εστιν ο Υιός ο αγαπητός μου, καί το Πνεύμα επεφάνη, εν ξένη θέα, περιστεράς επ' αυτόν.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτο

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Τήν έρημον πολίσαντες, εν ευσεβεία Θεού, τά πάθη ερημώσαντες, εν εγκρατεία σαφώς, ως φοίνιξ ηνθήσατε, βότρυας ψυχοτρόφους, αρετών θεοφόροι, φέροντας τοίς ανθρώποις, γλυκασμόν υπέρ μέλι, διό καί μεγαλύνομεν πίστει τήν μνήμην υμών.

Δόξα... καί νύν

Τής Εορτής, όμοιον

Τά ρείθρα ηγίασας τά Ιορδάνια, τό κράτος συνέτριψας τής αμαρτίας, Χριστέ ο Θεός ημών, υπέκλινας τή παλάμη, σεαυτόν τού Προδρόμου, καί έσωσας εκ τής πλάνης, τών ανθρώπων τό γένος, διό σε ικετεύομεν. Σώσον τόν κόσμον σου.

Ο Κανών τής Εορτής καί τών Αγίων δύω. Κανών τών Μαρτύρων, ού η Ακροστιχίς.

Τών σών γεραίρω Μαρτύρων Σώτερ κλέος.

Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

«Άσωμεν τώ Κυρίω πάντες λαοί, τώ εν θαλάσση Ερυθρά, τόν Φαραώ βυθίσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται».

Τίμιοι ως αστέρες θεολαμπείς, τώ στερεώματι σοφοί, τής Εκκλησίας ώφθητε, καταυγάζοντες ημάς, θείαις λαμπρότησι Μάρτυρες.

Ώφθητε ώσπερ άνθρακες νοητοί, προσαναπτόμενοι πυρί, τού Πνεύματος Αοίδιμοι, καί ειδώλων τήν πυράν, ρείθροις αιμάτων εσβέσατε.

Νάμασι προσκλυζόμενοι τού Χριστού, τού εν τοίς ρείθροις τήν ημών, ασέβειαν βυθίσαντος, αθεϊας ποταμούς, Μάρτυρες απεξηράνατε.

Θεοτοκίον

Στήσόν μου αμαρτίας τούς οχετούς, η τού θανάτου τήν φθοράν, τώ τόκω σου μαράνασα, καί κατάνυξίν μοι δός, Θεοκυήτορ Πανάμωμε.

Κανών τών Οσίων, ού η Ακροστιχίς,

Άθλους ανυμνείν Πατέρων κλέος μέγα.

Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Ασκήσει φωτοειδείς γενόμενοι, Μακαριώτατοι, θεοειδείς εδείχθητε σαφώς, τή κενώσει τού αίματος, διό συνεπαγάλλεσθε, τοίς Ασκηταίς Χριστού καί Μάρτυσι.

Θαλάσση τή τών δακρύων πρότερον, εναπεπνίξατε, τόν Φαραώ Σοφοί τόν νοητόν, τών αιμάτων δέ ύστερον, τοίς οχετοίς ωλέσατε, καί αφανία παρεπέμψατε.

Λαμπρύνων ο φωτοδότης Κύριος, υμών τήν άθλησιν, υπομονή θεράποντες Χριστού, φωταυγή απειργάσατο, καί εμφανή τήν άσκησιν, υπέρ αυγάς ηλίου λάμπουσαν.

Ου θλίψις ουκ αλγεινών επίτασις, ού μακρυσμός παντελής τών κοσμικών φροντίδων, Αθληταί, ου βαρβάρων ανήμερος, επιδρομή τής κρείττονος, ημάς ελπίδος απηγάγετο.

Θεοτοκίον

Υπάρχων ο κατά φύσιν Κύριος, πάσιν αχώρητος, εν σοί χωρείται Δέσποινα βροτός, ευσπλαγχνία γενόμενος, ίνα βροτούς δι' άφατον φιλανθρωπίαν διασώσηται.

Τών Μαρτύρων

Ωδή γ'

«Τόν φόβον σου Κύριε, εμφύτευσον ταίς καρδίαις τών δούλων σου καί γενού ημίν στερέωμα, τοίς σέ εν αληθεία, επικαλουμένοις».

Ρεόντων τό άστατον μισήσαντες τών μελλόντων εποθήσατε, αδιάρρευστον απόλαυσιν, γενναίοι Στρατιώται, Χριστού τού Παμβασιλέως.

Ανδρείως αντέστητε θεόφρονες, παρανόμως τώ προστάσσοντι, ασεβεία υποκλίνεσθαι, καί νίκης ουρανόθεν, εύρατε στεφάνους.

Ινδάλματα πλάνης ηδαφίσατε, απλανείς Χριστομάρτυρες, εαυτούς δέ ανεστήσατε, ναούς σεπτούς καί στήλας, τής θεογνωσίας.

Θεοτοκίον

Ρομφαία τό πρίν η στρεφομένη, τάς εισόδους μοι δίδωσιν, αιδουμένη τήν κεντήσασαν, Παρθενομήτορ λόγχην, τόν εκ σού τεχθέντα.

Τών Οσίων

Ουκ εν σοφία

Συντετριμμένη, διανοία Θεόν θεραπεύσαντες, συνετρίψατε εχθρού, μεγαλαυχίαν Μακάριοι, ξίφει συντριβόμενοι, καί θανατούμενοι.

Αποσκοπούντες, τών μενόντων Σοφοί τό αϊδιον, τών αστάτων καί ρευστών, τό χαμερπές απεκρούσασθε, όθεν μακαρίζεσθε, Οσιομάρτυρες.

Νόμω τώ θείω, ευσεβεί διανοία πειθήσαντες, τής σαρκός τάς ηδονάς, δι' εγκρατείας ωλέσατε, καί νύν εναθλήσαντες, δόξης ετύχετε.

Θεοτοκίον

Υπεραγία, υπεράγιον Λόγον κυήσασα, καθαγίασον ημών, καί τάς ψυχάς καί τά σώματα, τών μακαριζόντων σε, τήν Παναμώμητον.

Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω Καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Θεού, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου Φιλανθρωπε».

Κάθισμα τών Mαρτύρων

Ήχος α' Τόν τάφον σου Σωτήρ

Εν ύδασιν ομού, τό μακάριον τέλος, εδέξασθε σοφοί, εν αυτοίς τόν βεελίαρ, βυθίσαντες χάριτι, τού Θεού ημών Μάρτυρες, όθεν στέφανον, ως νικηφόροι λαβόντες, συναγάλλεσθε, ταίς τών Αγγέλων χορείαις, μεθ' ών ημών μέμνησθε.

Δόξα... τών Οσίων Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ως πάροικοι δεικνυμενοι, καί παρεπίδημοι, καλύβας πηξάμενοι, εν ταίς ερήμοις σαφώς, ησκήσατε Όσιοι, γύμνωσιν κοσμηθέντες, αρετών τή ενδύσει, σύμμορφοι γεγονότες, τών Χριστού παθημάτων, διό καί υπεμείνατε, τήν τών βαρβάρων σφαγήν.

Καί νύν... τής Εορτής όμοιον

Οφώς ως ιμάτιον περιβαλλόμενος, τά ρείθρα περιβάλλεται τά Ιορδάνια, Χριστός ο Θεός ημών, άνωθεν μαρτυρούντος, τού Πατρός τώ συνθρόνω, κάτωθεν προσφοιτώσης, τής τού Πνεύματος δόξης, αυτός εστιν ο φωτίζων καί αγιάζων ημάς.

Τών Μαρτύρων

Ωδή δ'

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Ως τού Λόγου διάκονος, λόγοις σου τήν άλογον εστηλίτευσας, Μάρτυς Έρμυλε απόνοιαν, τών παρανομούντων προθυμότατα.

Μίαν φύσιν θεότητος, μίαν εξουσίαν, καί κυριότητα, οι θεόφρονες κηρύξαντες, πολυθέου πλάνης κατεφρόνησαν.

Αναρτήσει ξεόμενος, καί ταίς αλγηδόσι περιδονούμενος, απερίτρεπτος διέμεινας, αθλητά θεόφρον Μάρτυς Έρμυλε.

Θεοτοκίον

Ραθυμία καθεύδοντα, καί τή αμαρτία συγκαλυπτόμενον, πρός με, τάνοιαν με Πάναγνε, ως τού Λόγου Μήτηρ ανακάλεσαι.

Τών Οσίων

Eπαρθέντα σε ιδούσα

Μή τοίς πάθεσι τού σώματος ηττηθέντες, τόν δυσμενή ηττήσατε, καί θανατωθέντες, ξίφει Παμμακάριστοι, ζωήν πρός ουράνιον, χαίροντες ομού μετετέθητε.

Νεκρωθέντες πρός θανάτου δι' εγκρατείας, εθελουσίως Όσιοι, τών παρανομούντων ακουσίως ξίφεσι, δεινώς τεθανάτωσθε, ζήν μετά θανείν πιστευόμενοι.

Επιάνθητε ως άρνες τή εγκρατεία, καί ως κριοί επίσημοι, χερσίν αιμοβόρων, λύκων αναιρεθέντες, ζωήν πρός αιώνιον, Όσιοι Χριστού προσηνέχθητε.

Ιερείς τε καί πρεσβύται καί νεανίσκοι, οι Ραϊθω καί Σίναιον, όρος κατοικούντες, Μάρτυρες γεγόνασιν, οσίως βιώσαντες, καί βιαιοτάτως τεθνήξαντες.

Θεοτοκίον

Νεουργεί τήν ανθρωπότητα νέον βρέφος, ο πρό αιώνων Κύριος, οφθείς εκ Παρθένου, καί βροτός γενόμενος, αυτώ μελωδήσωμεν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Τών Mαρτύρων

Ωδή ε'

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Τών βασάνων τά νέφη, Μάρτυρες πανεύφημοι ου κατεκάλυψαν, τήν υμών ανδρείαν, υπέρ ήλιον γάρ πεφανέρωται, ευσεβείας φέγγει, τούς ευσεβείς φωταγωγούσα, καί Δαιμόνων τόν ζόφον εξαίρουσα.

Υπερβάντες τούς όρους, τούς τής ανθρωπότητος θεομακάριστοι, καί τώ υπέρ φύσιν, ενωθέντες τελείαις καθάρσεσι, τάς πικράς βασάνους, καί τούς ξεσμούς, καί τάς αικίσεις, υπηνέγκατε γνώμης στερρότητι.

Ρωμαλέως αντέστης, Μάρτυς τώ δικάζοντι ένδοξε Έρμυλε, καί φωνής ακούσαι, ουρανόθεν Παμμάκαρ ηξίωσαι, τώ καλούντι πόθω, προσομιλών ως αθλοθέτη, καί τούς τούτου ρωννύοντι Μάρτυρας.

Θεοτοκίον

Ως καλή ως ωραία, ως τή καθαρότητι περιαστράπτουσα, τόν ωραίον κάλλει, εσωμάτωσας Λόγον καί τέτοκας, τόν τό είναι πάσι, θεουργικώς Παρθενομήτορ, παρεχόμενον πλούτω χρη στότητος.

Τών Οσίων

Συ Κύριέ μου φώς

Παράδεισος τρυφής, ζωής ξύλον τόν Κύριον, εδείχθητε μέσον έχων, τόν υμών ως θυσίαν, τό αίμα προσδεξάμενον.

Αιμάτων τούς κρουνούς, τών δακρύων συνάψαντες, τοίς ρεύμασι θεοφόροι, τόν πολύμορφον όφιν, εν τούτοις εβυθίσατε.

Τερπνότητα Θεού, καθοράν ηξιώθητε, αιώνιον ευφροσύνην, αντί κόπων καί πόνων, μακάριοι ειλήφατε.

Θεοτοκίον

Εκύησας Θεόν, υπέρ λόγον καί έννοιαν, καί έμεινας μετά τόκον, ως πρό τόκου Παρθένος, Αγνή θεοχαρίτωτε.

Τών Mαρτύρων

Ωδή ς'

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως, Ιωνάς. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Ναμάτων ζωοποιών πληρωθέντες, ποταμίοις απερρίφητε ρείθροις, καί εν αυτοίς, δεδεγμένοι τό τέλος, τόν τής κακίας προστάτην επνίξατε, Πανεύφημοι, καί νύν ημίν, ιαμάτων κρουνούς αναβλύζετε.

Σαργάνη υποβληθέντες προθύμως, παρεδόθητε βυθώ Αθλοφόροι, καί πρός ζωήν, ανηνέχθητε θείαν, τά δι' αιώνος υμίν ελπιζόμενα, ευράμενοι χαρμονικώς, μεγαλόφρονες Άγιοι Μάρτυρες.

Ωράθης εν τώ πικρώς τιμωρείσθαι, καί ραβδίζεσθαι Στρατόνικε Μάρτυς, υπομονής απερίτρεπτος στύλος, επερειδόμενος βάσει τής Πίστεως, τήν ένστασιν τών διωκτών, αφανίζων καί λόγοις καί πράξεσι.

Θεοτοκίον

Τά πάθη τής ασθενούσης ψυχής μου, καί τό άλγος τής καρδίας Παρθένε, καί τού νοός, εκτροπάς πολυτρόπους, ως συμπαθής Θεοτόκε θεράπευσον, καί κόπασον τό χαλεπόν, τών παθών μου κλυδώνιον δέομαι.

Τών Οσίων

Θύσω σοι μετά φωνής

Ρήξαντες, προσπαθείας δεσμά δι' ασκήσεως, βιαιοτάτω θανάτω, τών δεσμών τού σώματος λύεσθε, καί αλύτω, αγαπήσει δεσμείσθε τού Κτίσαντος.

Ως όρη, υψηλή πολιτεία δεικνύμενοι, τόν καταλήψεσθαι όρη, καί τήν κτίσιν πάσαν επαπειλούντα, δυναστεία, τού Χριστού τοίς ποσίν υπετάξατε.

Νάμασιν, αρδευθέντες δακρύων Μακάριοι, γή ως καλή τε καί πίων, μαρτυρίου στάχυν καρποφορείτε, αποθήκαις, αιωνίοις Χριστώ συντηρούμενον.

Θεοτοκίον

Κοίμησον, τών παθών τής σαρκός μου τά κύματα, τή ακοιμήτω σου Κόρη, ικεσία δέομαι καί μή δώης, αμαρτίας, αφυπνώσαί με ύπνον βαρύτατον.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον τών Οσίων

Ήχος α' Τά άνω ζητών

Εκ τής κοσμικής, συγχύσεως εφύγετε, καί πρός γαληνήν, κατάστασιν μετέστητε, μαρτυρίου αίμασι, καί ασκήσεως πόνοις στεφόμενοι, όθεν καί ανεδείχθητε, μαρτύρων καί. Οσίων ομόσκηνοι.

Ο Οίκος

Τά επί γής νεκρώσαντες μέλη, ζωηφόρω νεκρώσει, τού Χριστού καί Θεού τό πάθος εξεικονίσατε, πρότερον εν τή καλή ασκήσει, καί τό δεύτερον πάλιν εν τή αθλήσει. Όθεν αυτός, καί διπλούς τούς στεφάνους κατέπεμψε, ταίς κάραις υμών Πατέρες, ετοιμάσας σκηνήν επουράνιον, καί τόπον τόν αιώνιον, ένθα νύν αγαλλόμενοι ώφθητε, Μαρτύρων καί Οσίων ομόσκηνοι.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Mαρτύρων Ερμύλου καί Στρατονίκου.

Στίχοι

· Η σαργάνη ναύς, Ερμύλω Στρατονίκω,

· Κοινόν κατάπλουν εις βυθόν ποιουμένοις

· Έρμυλον ηδ' ετάρον δεκάτη πνίξε τρίτη Ίστρος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήιμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιακώβου, τού από τής Νισίβεως.

Στίχοι

· Τόν Ιάκωβον θνητόν όντα τή φύσει,

· Θνητοίς ομοίως μή θανείν ουκ ήν πρέπον.

Τή αυτή ημέρα, Ο Άγιος Μάρτυς Αθανάσιος ραβδιζόμενος τελειούται.

Στίχοι

· Ράβδοις Αθανάσιε σαυτόν εκδίδως,

· Σπεύδων θανείν μέν, ζήν δέ πολλώ κρειττόνως.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Παχώμιος καί Παπυρίνος εν ποταμώ τελειούνται.

Στίχοι

· Τοιούτον εύρε καί Παπυρίνος τέλος,

· Οίον σύ Παχώμιε, βληθείς εις ύδωρ.

Τή αυτή ημέρα, Τά εγκαίνια τής Μονής τού Προφήτου Ηλιού, τής καλουμένης τού Βαθέος Ρύακος.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, έλέησον ημάς. Αμήν.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ζ'

«Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ μετέβαλον βοώντες. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας».

Έρρει μελίρρυτός σου γλώσσα, εκ τού στόματος πικρίαν τής καρδίας, Στρατονίκου τού σού, συνάθλου κατευνάζων, αναβοώντος Έρμυλε, ο Θεός ευλογητός εί.

Ράβδον δυνάμεως κατέχων, τόν σωτήριον Σταυρόν γενναίε Μάρτυς, ραβδισμούς καρτερών, προθύμως αναμέλπεις. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Κήτους γαστρός ο διασώσας, συνεχόμενον Προφήτην παραδόξως, ποταμίων υμών, υδάτων διασώζει τά νικηφόρα λείψανα, μετά τέλος Αθλοφόροι.

Θεοτοκίον

Λύων τής Εύας τήν κατάραν, τήν πανάμωμον κατώκησας γαστέρα, ευλογίας πηγήν, βλυστάνων τοίς βοώσιν. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Τών Οσίων

Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι

Λελαμπρυσμένοι, τής εγκρατείας τοίς πυρσεύμασιν, άθλοις Ιεροίς τε Μάρτυρες προφανώς, φωτιζόμενοι μετέβητε, πρός φέγγος άδυτον, καί ημέρας υιοί χρηματίζετε.

Εθελουσίως, τών εν κόσμω ηδέων ξενούμενοι, ξένως τώ βροτοίς οφθέντι διά σαρκός, ωκειώθητε τά μένοντα, καί μή φθειρόμενα, αγαθά κληρωσάμενοι Όσιοι.

Ο θείος Παύλος, καί Ιωάννης καί Θεόδουλος, Νείλος, εφεξής τε πάντες πανευκλεώς, καί θανόντες καί βιώσαντες, μακαριζέσθωσαν, Ασκηταί καί αοίδιμοι Μάρτυρες.

Θεοτοκίον

Σέ τήν τό μάννα, τής ζωής εν κοιλία βαστάσασαν, πάλαι μανναδόχος στάμνος ως αληθώς, προετύπου εμφανέστατα. Ευλογημένη σύ, εν γυναιξί πανάμωμε Δέσποινα.

Τών Μαρτύρων

Ωδή η'

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τού, τούς ιδών, τόν δημιουργόν, καί, Λυτρωτήν ανεβόα, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς άνυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Εγκαρτερείς τυπτόμενος, καί δεινώς σπαθιζόμενος, καί τοις νιφετοίς, τών αλγεινών κυκλούμενος, αοίδιμε Έρμυλε, τού Στρατονίκου δέ ποδηγός, πρός τής ευσεβείας, τούς αγώνας εγένου, μεθ' ού καί ανεβόας, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Οι ακλινείς τό φρόνημα, καί γενναίοι τήν άθλησιν, καί τών ουρανίων, δωρεών επάξιοι, οι λίθοι οι έντιμοι, τά τών πιστών προπύργια, λίθοις κελευσθέντες, ού προσένειμαν σέβας. Θεώ δέ τώ τών όλων, ανεβόων Δεσπότη. Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σού τάς πλευράς τοίς όνυξιν, ανορύττων ο τύραννος, καί τοίς σπαθισμοίς, ανηλεώς συγκόπτων σε, τόν νούν ουκ εσάλευσεν, ερηρεισμένον θεία στοργή, καί τού Λυτρωτού, κατανοούντα τό κάλλος, ώ νύν εν παρρησία, γεγηθώς ανακράζεις, Λαός υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ο κατά πάντα τέλειος, καί τή φύσει απρόσιτος, ώφθη προσιτός μοι, σάρκα περικείμενος, εκ σού Απειρόγαμε, όν εκτενώς ικέτευε, τών ανομιών μου τό φορτίον σκορπίσαι, καί σώσαι μελωδούντα. Ιερείς ευλογείτε, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τών Οσίων

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Μέγιστος χορός ασκητικοίς, ανδραγαθήμασιν, ωραϊζόμενος, Οσίους σήμερον άπαντας, χορευτάς ενθέους δείκνυσιν, ανευφημούντας μέν αυτόν, Χριστώ δέ ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ετύθητε οίά περ αμνοί, βαρβάρων ξίφεσι, κατακοπτόμενοι, καί προσηνέχθητε τέλεια, τώ τυθέντι Λόγω σφάγια, καί πρωτοτόκων εν σκηναίς κατεσκηνώσατε, μελωδούντες. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν κυριον.

Γυμνοί πάσης όντες ηδονής, τόν τούς προπάτορας, απογυμνώσαντα, Πατέρες Όσιοι κάκιστον, δυσμενή απεγυμνώσατε, καταστολήν δέ Ιεράν, ως εναθλήσαντες ειληφότες, τούτον αισχύνην Σοφοί ενεδύσατε.

Θεοτοκίον

Ανοίγεται πάλιν διά σού, ο πρίν Παράδεισος, καί επεισάγεται, ο πρίν κατάκριτος άνθρωπος, καί Θεούται αληθέστατα, Θεοχαρίτωτε Αγνή, βροτών τό φύραμα τών βοώντων. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Τών Μαρτύρων

Ωδή θ'

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος εκών, κατήλθε μέχρι καί σώματος, παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος. Διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Ιστίω Μάρτυρες Χριστού, τών βασάνων διελθόντες τό πέλαγος, εγκαθωρμίσθητε, πρός τούς λιμένας τής αναπαύσεως, όπου Μάρτύρων οι χοροί, Δικαίων ομήγυρις, ένθα τό άδυτον φώς, καί χαρά εορταζόντων τώ πνεύματι.

Ώθρισαν οι θεοφεγγείς, αληθείας μεγαλόφρονες Μάρτυρες, πρός τόν εκλάμψαντα, πρό Εωσφόρου άδυτον Ήλιον, παραδραμόντες τό βαθύ, σκότος τών κολάσεων, καί νύν αυγάζουσι, σωτηρίας φωτισμόν ταίς ψυχαίς ημών.

Σήμερον μνήμην Ιεράν, τής αθλήσεως υμών Παμμακάριστοι, η Εκκλησία Χριστού, επιτελούσα άγει χαρμόσυνον, καί φωτοφόρον εορτήν, Θεόν μεγαλύνουσα, τόν στεφοδότην υμών, μεγαλύνοντα υμάς ως θεράποντας.

Ήρθητε πρός περιφανές, μαρτυρίου αληθώς ύψος άγιον, καί κατειλήφατε, τού πόθου πέρας όντως μακάριοι, τήν βασιλείαν τού Θεού, λαβόντες ασάλευτον, Μάρτυς Στρατόνικε, σύν Ερμύλω τώ σοφώ καί θεόφρονι.

Θεοτοκίον

Φείσαί μου Σώτερ ο τεχθείς, καί φυλάξας τήν τεκούσάν σε άφθορον, μετά τήν κύησιν, όταν καθίσης κρίναι τά έργα μου, τάς ανομίας παρορών, καί τάς αμαρτίας μου, ως αναμάρτητος, ελεήμων ως Θεός καί φιλάνθρωπος.

Τών Οσίων

Λίθος αχειρότμητος

Ιερολογίαις Ιεραίς, τούς Οσίους δεύτε Πατέρας, τούς εν Ραϊθώ καί Σιναίω, βεβιωκότας εν Οσιότητι, καί ευσεβώς αθλήσαντας, μεγαλοφώνως μεγαλύνωμεν.

Ως πανευκλεείς Αθλοφόροι, οι εν ασκήσει υμών πόνοι! ως υπερφερείς οι αγώνες, εν οίς τόν πλάνον κατεπαλαίσατε! ως θαυμαστή η άθλησις, δι' ής νομίμως κατεστέφθητε!

Σώμα καί ψυχήν τώ Κυρίω, καθιερώσατε οσίως, τοίς τής εγκρατείας ιδρώσιν, αγιασθέντες καί ταίς τού αίματος, επιρροαίς ξηράναντες, βαρβαρικής κακίας θάλασσαν.

Η θεοφεγγής υμών μνήμη, άνατολαίς λαμπρυνομένη, τών διά Χριστόν υμών πόνων, τάς διανοίας πάντων Μακάριοι, περιαυγάζει χάριτι, τού παντουργού καί θείου Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Φρίττει Χερουβίμ καθορώντα, τόν εν αυτοίς, αρρήτω λόγω, επικαθεζόμενον Λόγον, Μητρός αγκάλαις βρέφος κρατούμενον, σού Παναγία Δέσποινα, υψηλοτέρα πάσης κτίσεως.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας, τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τών Οσίων

Εν πνεύματι τώ ιερώ

Τοίς πόνοις τής ασκήσεως, τόν αρχέκακον όφιν, εις τέλος απεκτείνατε, επί τέλους δέ στέφη, τού μαρτυρίου ήρασθε, τών Πατέρων καύχημα, καί τών Μαρτύρων η δόξα, Ραϊθώ καί Σιναίου, η πανέορτος πληθύς, τών θαυμασίων Πατέρων.

Τής Εορτής όμοιον

Φωτός αδύτου γέγονεν, η παρούσα ημέρα. Χριστός γάρ η αλήθεια, ήλθεν νύν επεφάνη, ψαλμοίς αυτόν επαξίως, καί ωδαίς υμνήσωμεν, ως Πλάστην τε καί Δεσπότην. Ώ καινού μυστηρίου! τού Αδάμ ο Ποιητής, βουλήσει άνθρωπος ώφθη.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Αι Αγγελικαί

Δεύτε καί ημείς, εν αισθήσει της καρδίας, δράμωμεν πιστοί, εν τοίς ρείθροις Ιορδάνου, καί τόν Χριστόν ιδόντες, σαρκικώς βαπτιζόμενον, υπό Ιωάννου τού Προδρόμου, νύν σύν αυτώ δοξολογούντες, αυτώ κράξωμεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Στίχ. Η θάλασσα είδε καί έφυγεν, ο Ιορδάνης εστάφη εις οπίσω.

Νύν τού Ιεσσαί, ανεβλάστησεν η ράβδος, θείαν κιβωτόν, καί τού μάννα θεοδόχον, εξ ής προήλθεν άνθος, τής ζωής τό ακήρατον, όν ο Ιορδάνης καταπτήξας, καί ο Ιωάννης χειραπτήσας, πιστώς έκραζεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Στίχ. Τί σοί εστι θάλασσα, ότι έφυγες; καί σοί Ιοράνη ότι ανεχώρησας εις τά οπίσω;

Άσατε ωδαίς, αι ουράνιαι Δυνάμεις, ψάλατε βροτοί, καί αγάλλεσθε συμφώνως, ιδού γάρ ο Δεσπότης, τού Πατρός τό απαύγασμα, έρχεται εν ρείθροις, Ιορδάνου, ίνα βαπτισθή υπό τού δούλου, λαοί κράξωμεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Μακάριοί εστε Όσιοι, καί Μάρτυρες Χριστού τού Θεού. Όσιοι μέν, ότι δικαιοσύνης χάριν εδιώχθητε. Μάρτυρες δέ, ότι μάχαιρα υμάς ουκ εχώρισε τής αγάπης τού Χριστού, καί διά τούτο χαίρετε, ότι πολύς ο μισθός υμών εν τοίς ουρανοίς.

Καί νύν... ο αυτός

Σήμερον η κτίσις φωτίζεται, σήμερον τά πάντα ευφραίνονται, τά ουράνια άμα καί τά επίγεια Άγγελοι καί άνθρωποι συμμίγνυνται, όπου γάρ Βασιλέως παρουσία, καί η τάξις παραγίνεται. Δράμωμεν τοίνυν επί τόν Ιορδάνην, ίδωμεν πάντες τόν Ιωάννην, πώς βαπτίζει κορυφήν αχειροποίητον καί αναμάρτητον. Διό Αποστολικήν φωνήν προσάδοντες, συμφώνως βοήσωμεν. Επεφάνη η χάρις τού Θεού, η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, καταυγάζουσα, καί παρέχουσα πιστοίς τό μέγα έλεος.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.