ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Προεόρτια τών Φώτων, καί η Σύναξις τών Αγίων Εβδομήκοντα Αποστόλων, καί μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοκτίστου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Αποστόλων.

Ήχος δ'

Εδωκας σημείωσιν

Κλεόπαν Ανδρόνικον, Σιλουανόν τε καί Άγαβον, Ανανίαν καί Φίλιππον, Πρόχορον Νικάνορα, Ρούφον καί Σωσθένην, Λίνόν τε καί Στάχυν, Στέφανον Τίμωνα Ερμάν, Φλέγοντα Μάρκον, Λουκάν Σωσίπατρον, Ιάσονα καί Γάϊον καί Τυχικόν, καί Φιλήμονα, ιεροίς μελωδήμασιν, οι πιστοί μακαρίσωμεν.

Νάρκισσος καί Τρόφιμος, Καίσαρ Zηνάς καί Αρίσταρχος, Μάρκος Σίλας καί Γάϊος, Ερμής καί Ασύγκριτος, Απολλως Κηφάς τε, Κλήμης καί Ιούστος, Κούαρτος Έραστος Λουκάς, Ονησιφόρος Κάρπος καί Εύοδος, Ματθίας καί Ιάκωβος καί Ουρβανός Αριστόβουλος, Τυχικός καί Αρίσταρχος, επαξίως τιμάσθωσαν.

Πούδην Ηρωδίωνα, καί Αρτεμάν καί Φιλόλογον, Ολυμπάν τε καί Ρόδιον, Aπελλήν Aμπλίαν, Πατροβάν καί Τίτον, Τέρπνον καί Θαδδαίον, Επαινετόν τόν θαυμαστόν, Αχαϊκόν τε, Ακύλαν Λούκιον, Βαρνάβαν Φουρτουνάτόν τε, καί Απολλώ τόν αοίδιμον, καί τόν Κρήσκην Τιμήσωμεν, τούς σεπτούς θεοκήρυκας.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια τού Οσίου.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε κατετρώθης τήν ψυχήν, έρωτι τώ θείω Παμμάκαρ, τόν σόν επάρας σταυρόν, χαίρων ηκολούθησας τώ σταυρωθέντι Χριστώ καί νεκρώσας τό φρόνημα, σαρκός εγκρατεία, Πνεύματος ενέργειαν ζώσαν εισδέδεξαι, λύειν νοσημάτων χειμώνα, θέρμη πρεσβειών ευπροσδέκτων, όθεν σε συμφώνως μακαρίζoμεν.

Ότε επιμόνοις προσευχαίς, καί συντονωτάτη νηστεία, τό Οπτικόν τής ψυχής, Πάτερ απεκάθηρας, ναός γεγένησαι, Τρισηλίου θεότητος, καί Ιερωσύνης, χρίσμα θείον άγιον υποδεξάμενος, ένδον τών αδύτων εισήλθες, θύων διά σέ τόν τυθέντα, διά συγκατάβασιν απόρρητον.

Πράος, ανεξίκακος οφθείς, εν ακεραιότητι γνώμης, Πάτερ θεόκτιστε, κατεκληρονόμησας, πραέων όντως τήν γήν, καί μεθέξει Θεούμενος, τρυφής απολαύεις, καί αγαλλιάσεως, καί χαρμονής αληθούς, ένθα μνημονεύων μή παύση, τών εορταζόντων εκ πόθου, καί τήν σήν Τιμώντων θείαν κοίμησιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος γ'

Φαιδρά μέν η παρελθούσα Εορτή, ένδοξος η παρούσα ημέρα. Εν εκείνη τόν Σωτήρα Μάγοι προσεκύνησαν, εν ταύτη δέ τόν Δεσπότην, δούλος κλητός εβάπτισεν. Εκεί Ποιμένες αγραυλούντες, είδον καί εθαύμασαν, ώδε φωνή τού Πατρός, τόν μονογενή Υιόν εκήρυξε.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Ολύχνος τώ Φωτί, η αυγή τώ Ηλίω, ο φίλος τώ Νυμφίω, ο Πρόδρομος τώ Λόγω, Προφήτα καθυπούργησον.

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιιμ.

Ήλθεν ο φωτισμός, η λύτρωσις εφάνη, εν Iορδάνη, δεύτε, συνέλθωμεν ρυφθήναι, καί άσαι προεόρτια.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Πάντα μοι διά σού, τά καλά Θεοτόκε, ο Θεός εν ανθρώποις, τό φώς εν Ιορδάνη, καγώ εν τώ φωτί αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Έρχεται πρός Ιορδάνην, Χριστός η αλήθεια, τού βαπτισθήναι υπό Ιωάννου, καί φησί πρός αυτόν. Εγώ χρείαν έχω υπό σού βαπτισθήναι, καί σύ έρχη πρός με; ου τολμώ ο χόρτος προσψαύσαι τώ πυρί, σύ με αγίασον Δέσποτα, τή θεία επιφανεία σου.

Aπολυτίκιον Ήχος γ'

Απόστολοι Άγιοι, πρεσβεύσετε τώ ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχάς ημών.

Καί Προεόρτιον Ήχος δ'

Ετοιμάζου Zαβουλών, καί ευτρεπίζου Νεφθαλείμ. Ιορδάνη ποταμέ, στήθι υπόδεξαι σκιρτών, τού βαπτισθήναι ερχόμενον τόν Δεσπότην. Αγάλλου ο Αδάμ σύν τή Προμήτορι, μή κρύπτετε εαυτούς, ως εν Παραδείσω τό πρίν, καί γάρ γυμνούς ιδών υμάς επέφανεν, ίνα ενδύση τήν πρώτην στολήν, Χριστός εφάνη, τήν πάσαν κτίσιν, θέλων ανακαινίσαι.

Εν τοίς Αποδείπνοις ο Κανών ού η ακροστιχίς.

Τή μακρά πέμπτη μακρόν ύμνον εξάδω.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

«Τμηθείση τμάται, πόντος ερυθρός, κυματοτρόφος δέ ξηραίνεται βυθός, ο αυτός ομού αόπλοις γεγονώς βατός, καί πανοπλίταις τάφος, ωδή δέ Θεοτερπής αναμέλπετο. Ενδόξως δεδόξασται, Χριστός ο Θεός ημών».

Η πανταιτία, καί παρεκτική ζωής, η άπειρος Σοφία τού Θεού, ωκοδόμησε τόν οίκον εαυτής, Αγνής εξ απειράνδρου Μητρός, πρός, Ιορδάνου δέ νύν ροάς έρχεται, αιτούσα τό Βάπτισμα, βροτών εις ανάπλασιν.

Μυσταγωγούσα, πάντας συγκαλεί, τούς εξ Εθνών η τού Θεού Σοφία, πρός τό φώς, τούς εν σκότει πρίν αγνοίας αφεγγούς, κειμένους εις επίγνωσιν αληθείας, ανάγουσα μυστικώς τώ Βαπτίσματι, καρδίας καθαίροντι, καί κτίζοντι Πνεύματι.

Ακουτισθώμεν, νύν προφητικών, εκπληρουμένων διά Πνεύματος φωνών, ο βαπτίζων γάρ εν Πνεύματι καί πυρί, επείγεται Χριστός πρός Ιορδάνην. Προσέλθετε πρός αυτόν καί φωτίσθητε, υμών γάρ τά πρόσωπα, ου καταισχυνθήσονται.

Ωδή γ' Ο Ειρμος

«Κύριος ών πάντων, καί κτίστης Θεός, τό κτιστόν ο απαθής, πτω χεύσας σεαυτώ ήνωσας, καί τοίς ρείθροις οίς έμελλες ελθείν, αυτός ών τοίς λαοίς προσεφώνεις. Ύδωρ τής ζωής αντλήσατε, καί πίστει στερεωθήσεσθε».

Ρύσιον ψυχών, καί σωμάτων άμα, τού Βαπτίσματος τήν χάριν, Σώτερ έρχη χαρίσασθαι, διά τούτο βραβεύεις νύν ημίν, καί χάριν αντί χάριτος κράζων. Ύδωρ τής ζωής αντλήσατε, καί πίστει στερεωθήσεσθε.

Άφρων ανήρ, ο μή γινώσκων Θεόν, διαφθείρεται καί γάρ, ατόποις επιτηδευμασιν, ελαττούται παντός εξ αγαθού, καί πάσης εκπίπτει σωτηρίας, ούπερ τής μερίδος άπαντες, οι Χριστόν γνόντες ρυσθείημεν.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Προκατιδών ο Προφήτης, τού μυστηρίου σου τό απόρρητον, Χριστέ προανεφώνησεν. Έθου κραταιάν, Βαπτίσματος τήν χάριν τοίς πίστει, τούτο δεχομένοις άπασιν, εις λύτρωσιν τών αμπλακημάτων ημών».

Επί τό Βάπτισμα σπεύδεις, τό τοίς θνητοίς πηγάζον τήν άφεσιν, πεφορτισμένοις άπασι, πταίσμασι κακοίς, κακώς εν μοχθηρία βιούσι, τήν κατά ψυχήν ανάπαυσιν αυτοίς, ως οικτίρμων παρέξειν επαγγειλάμενος.

Μεταλαβων τής σαρκός μου, τής σής θεότητος μεταδίδως μοι, είκων γάρ απαράλλακτος, ών τού σού Πατρός, χωρείς επί χειρών σου Σώτερ τό πλάσμα, πλήν τής αμαρτίας, άνθρωπος φανείς, τώ ομοίω καθαίρων, Λόγε τό όμοιον.

Πόμα καί χρίσμα καί Πνεύμα, τής σής σφραγίδος Σώτερ γνωρίσματα, καί μυστικά χαρίσματα, καί τών δωρεών τών θείων, αξιέραστα γέρα, τόν Μονογενή καί γάρ σε ιλασμόν, ο Πατήρ εις τόν κόσμον απέστειλεν.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τώ συνδέσμω τής δειλίας, συνεχόμενος νύν ο Πρόδρομος, παραιτείται τό βαπτίζειν, ευλαβώς Χριστόν θεασάμενος, γυμνόν εστώτα επί τού ύδατος, ύδατι στεγάζοντα τά υπερώα».

Η τό άσχετον κρατούσα, καί υπερώον εν αιθέρι ύδωρ, η αβύσσους χαλινούσα, καί θαλάσσας αναχαιτίζουσα, Θεού Σοφία, μολεί πρός Ιορδάνην. Βάπτισμα δέ δέχεται, χειρός εκ δούλου.

Μορφωθείς Αδάμ τόν πρώτον, Βαπτισμώ ήκει καθάραι Χριστός, ο νεφέλαις δέ τόν πόλον, περιβάλλων καί αναβαλλόμενος φώς, γυμνός οράται, εν Ιορδάνου ρείθροις, καί χειρί κατέχεται, ο πάντα φέρων.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Άβυσσος εσχάτη, αμαρτημάτων εκύκλωσέ με, καί τόν κλύδωνα μηκέτι φέρων, ως Ιωνάς τώ Δεσπότη βοώ σοι. Εκ φθοράς με άνάγαγε».

Κύριόν σε γνόντες, ουρανοί διηγούνται τήν σήν, Σώτερ δόξαν εν τή σή γεννήσει, νύν δέ Πατήρ σε κηρύττει, Υιόν αγαπητόν βαπτιζόμενον.

Ρύπον πάς ο φέρων, απορρυφθήτω δακρύων κρουνοίς, καί Χριστώ εν τρόμω προσερχέσθω, πυρί καί Πνεύματι θείω, καθάραι προϊόντι τήν φύσιν ημών.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Οι Παίδες εν Βαβυλώνι, καμίνου φλόγα ουκ έπτηξαν, αλλ' εν μέσω φλογός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών».

Νευστάζων κάραν πρός έχθραν, μηδείς δολίως κινήσειε, τώ πλησίον κακώς αποδούναι, κακόν αντί κακού μελετών, αλλ' εν αγάπη Κύριον, τόν φανέντα τιμήσωμεν.

Υμών Χριστού όσοι φίλοι, μικρόν προσκακοπαθή σατε, τούτω μορφωθέντι καί φανέντι, καθ' ημάς καί τό Βάπτισμα, επειγομένω δέξασθαι, τής εικόνος εις κάθαρσιν.

Μεθ' όστις εμού κατέλθη, καί συνταφή τώ Βαπτίσματι, μετ' εμού τής δόξης απολαύσει, καί τής αναστάσεως, Χριστός νύν επαγγέλλεται, ώ πιστώς υπαντήσωμεν.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Νόμων πατρώων οι μακαριστοί, εν Βαβυλώνι Νέοι προκινδυνεύοντες, βασιλεύοντος κατέπτυσαν, προσταγής αλογίστου, καί συνημμένοι, ώ ουκ εχωνεύθησαν πυρί, τού κρατούντος επάξιον, ανέμελπον τόν ύμνον. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Οι δαιτυμόνες τής Θεού τροφής, τής Βηθλεέμ τώ λόγω κατατρυφήσαντες, σύν Αγγέλοις τε δοξάσαντες, καί Ποιμέσι καί Μάγοις, τόν σαρκωθέντα, νύν πρός Ιορδάνην μυστικώς, πορευθώμεν οψόμενοι, μυστήριον τό μέγα, όπερ ήκει Χριστός εκτελέσων, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Νόμου τηρούντες τό κεφάλαιον, καί προφητών αγαπην ενστερνισάμενοι, μιμηταί Χριστού γενώμεθα, δι' αγάπησιν άκραν σάρκα λαβόντος, καί διά Βαπτίσματος ημάς τώ Πατρί καταλλάξαντος, καί διδάξαντος μέλπειν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Εδεξιούτο τόν ερχόμενον, τάς αμαρτίας πάντων καθάραι νάμασιν, αλλά τούτον διεκώλυε, συστελλόμενος φόβω. Εγω γάρ χρείαν έχω βαπτισθήναι υπό σού, τώ Νυμφίω αντέφησεν, ο φίλος η φωνή τε τώ Λόγω, καί Ηλίω ο λύχνος, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Ξενίας Δεσποτικής, καί αθανάτου τραπέζης, εν πενιχρώ σπηλαίω πρίν, απολαύσαντες, νύν πρός Ιορδάνην δράμωμεν, μυστήριον οψόμενοι ξένον, τό τής άνω λαμπρότητος πρόξενον».

Άπιτε τής Βηθλεέμ, οι τρυφηταί τών θαυμάτων, πρός χώραν Ιορδάνου, κακεί οψόμενοι, έργα μυστικώς τελούμενα, Βαπτίσματί τε τόν Χριστόν προσελθόντα, τόν Αδάμ αναπλάσαι, καί γάρ σεσάρκωται.

Δημιουργός γεννηθείς, εκ τού Πατρός πρό αιώνων, ετέχθη επ' εσχάτων, ατρέπτως σαρκωθείς, Κόρης εξ αγνής θεόπαιδος, διπλούς Θεός καί άνθρωπος θέλων, τόν Αδαμ αναπλάσαι διά Βαπτίσματος.

Ως άνθρωπος επέστης, ουσία ού φαντασία, ώς εις εν μέσω πάντων, ζητών τό Βάπτισμα, ο μόνος φύσει ανεύθυνος, ενθάψαι γάρ ευθύνας ήλθες, τών ανθρώπων, εν ύδασι βαπτιζόμενος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχυ προκατάλαβε

Ιδού παραγίνεται, πρός Ιορδάνην Χριστος, φωνεί τώ Προδρόμω τε. Δεύρο με βάπτισον, τόν πάσαν καθαίροντα, κόσμου τήν αμαρτίαν, ποταμίοις εν ρείθροις, εκτεινόν σου τήν χείρα, κορυφήν μου πρός θείαν, χειρός γάρ τό παράπτωμα, ήλθον ιάσασθαι.

Δόξα... Καί νύν... ο αυτός

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τόν Βασιλέα τού παντός καί Δεσπότην επί τό Βάπτισμα πιστοί καθορώντες, θεοπρεπώς ερχόμενον υμνήσωμεν αυτόν, τρίβους καρδιών ημών, ευτρεπίσωμεν πόθω, σπίλους αποπλύνοντες, τών δεινών εγκλημάτων. Ιδού γάρ σώσαι γένος τών βροτών, εν Ιορδάνου ροαίς παραγίνεται.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Ανέστης εκ νεκρών

Ο μέγας Βαπτιστής, τού Κυρίου αγάλλου, επέστη γάρ Χριστός, υπό σού βαπτισθήναι, τρέμεις ως υπηρέτης, ο γάρ Δεσπότης κεφαλήν κλίνει σοι, άψαι τής θείας κάρας, τού απτομένου χειρί τά σύμπαντα, καί ευδοκία σώζοντος Θεού, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Οι Κανόνες. ο Προεόρτιος εις ς' τών Αγίων Αποστόλων εις δ' καί τού Οσίου εις δ'. Προεόρτιος, ού η Ακροστιχίς.

Κατά Αλφάβητον. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Αγαλλιάσθω η κτίσις, αι πατριαί, τών Έθνών αδέτωσαν. Ιησούς ο Βασιλεύς, πάσης γής προέρχεται ροαίς, Ιορδάνου τήν ημών, ποιήσαι κάθαρσιν.

Βασιλικήν αλουργίδα παρθενικών, εξ αιμάτων Κύριε, ενδυσάμενος σαρκί, ποταμού πρός ρεύματα γυμνός, επιβαίνεις τήν ημών, ενδύων γύμνωσιν.

Γόνος Πατρός προανάρχου σύ πεφυκώς, πρός τόν Γόνον εύσπλαγχνε, Ζαχαρίου ευτελώς, παραγίνη βάπτισμα αιτών, όπως χάριτι υιούς Θεού ποιήσης ημάς.

Κανών τών Αποστόλων, ού η Ακροστιχίς.

Χριστού Μαθητάς δευτέρους επαινέσω. Ιωσήφ.

Ωδήα' Ήχος δ'

«Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Χριστώ μαθητεύσαντες, τώ δι' ημάς ύλη σώματος, φανέντι Πανεύφημοι, κατεφωτίσατε, κόσμον άπαντα, ακτίσιν ευσεβείας, τό σκότος μειώσαντες τής αθεότητος.

Ρεόντων αφέμενοι, τό πεφυρμένον καί άστατον, Χριστώ η κολούθησαν, Κρήσκης καί Πρόχορος, καί, Aνδρόνικος, Θαδδαίος καί Νικάνωρ, φωστήρες γενόμενοι, θεοειδέστατοι.

Ισχύν τού αλάστορος, κατεπαλαίσατε ένδοξοι, ισχύϊ τού Πνεύματος, τούς τή μανία τε, αθεότητος, τελείως παρεθέντας, ισχύος επλήσατε, καί θείας γνώσεως.

Σαρκός ομοιώματι, επιφανέντα τόν Κύριον, Αμπλίας εκήρυξε, Στάχυς καί Φίλιππος, ως Απόστολοι, ως θείοι Ιεράρχαι, ως όντες διάκονοι, τών υπέρ έννοιαν.

Θεοτοκίον

Τό θείον παλάτιον, τού Βασιλέως τιμήσωμεν, εν ώ κατεσκήνωσε, καθώς ηθέλησε, τήν απείρανδρον, καί μόνην Θεοτόκον, δι' ής εΘεώθημεν, υμνολογήσωμεν.

Κανών τού Οσίου. Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α' Ήχος β'

«Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα πανστρατιάν, η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δειδόξασται».

Τής τρυφής χειμάρρους ο Χριστός, νάμασι προέρχεται, δουλοπρεπώς τού Ιορδάνου λούσασθαι, τά όρη σκιρτήσατε, αγαλλίασιν, οι βουνοί περιζώσασθε, οι ρερυπωμένοι, κάθαρσιν πρός θείαν ευτρεπίσθητε.

Η φωσφόρος μνήμη σου ημίν, σήμερον εξέλαμψεν, ηλιακάς μαρμαρυγάς θεόκτιστε, τών κατορθωμά, των σου, τών παθών ημών, ελαυνούσας κατήφειαν, ήν επιτελούντες, πίστει σε καί πόθω μακαρίζομεν.

Πτερωθείς τώ πόθω Χριστού, γέγονας μετάρσιος, τής κοσμικής απαναστάς συγχύσεως, όθεν προσεχώρησας, πρός ασκήσεως τά επίπονα σκάμματα, καί δι' εγκρατείας, Άγγελος καθάπερ επεβίωσας.

Θεοτοκίον

Τήν Αγνήν αγνεύοντι νοϊ, δεύτε μακαρίσωμεν, τήν καλλονήν Ιακώβ ήν ηγάπησε, Θεός εκλεξάμενος, ήν κατώκησεν, ως σκηνήν αγιάσματος, ως τιμιωτέραν, πάντων τών κτισμάτων ανυμνήσωμεν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου».

Δεσπόζων πάντων ως Θεός, δούλου φέρεις εικόνα, καί πρός δούλον οικτίρμον, παραγίνη σαρκικώς, Βαπτίσματι θεουργώ, τής δουλείας, τού εχθρού εξαίρων ημάς.

Επέστης ρείθρω διατί; ποίαν κάθαρσιν θέλων, ποίον ρύπον εκπλύνειν, υπεράγαθε ζητών; υμνώ σου τήν υπέρ νούν, διά σπλάγχνα Λόγε συγκατάβασιν.

Ζητών τό πρόβατον Χριστέ, όπερ άγριος λύκος, κατεσπάραξε δόλω, Ιορδάνου ταίς ροαίς, εφίστασαι εκβοών, τώ Προδρόμω. Δεύρο σύ με βάπτισον.

Τών Αποστόλων

Τούς σούς υμνολόγους

Οία ποταμούς υμάς ο Λόγος, εις πάσαν εξέπεμψε τήν γήν, πληρούντες ταύτην Πάνσοφοι, αρδείαις θείου Πνεύματος, καί τόν φλογμόν εξαίροντες, τής αθεϊας εν χάριτι.

Υμνήσωμεν Τίμωνα τόν θείον, τόν Σίλαν τε καί Σιλουανόν, καί πίστει επαινέσωμεν, Επαινετόν τόν ένδοξον, καί Ουρβανόν καί Άγαβον, τούς αληθώς χριστοκήρυκας.

Μακάριοι ήδη γεγονότες, ως όντως μακάριον Θεόν, διδάσκαλον πλουτήσαντες, τούς πρίν αθλίους Πάνσοφοι, μετόχους απεδείξατε, ενθέου μακαριότητος.

Θεοτοκίον

Αγνή πρό τού τόκου καί εν τόκω, καί μετά τόν τόκον αληθώς, Παρθενομήτορ πέφηνας, Θεόν γάρ απεκύησας, όν Αποστόλων σύλλογος, περιφανώς ανεκήρυξεν.

Τού Οσίου

Εν πέτρα με τής πίστεως

Αβύσσους τώ προστάγματι ο ποιήσας, ο ύδατι στεγάζων τά υπερώα, εν ύδασι προέρχεται βαπτισθήναι, ψυχή γρηγόρησον, παθών καθάρθητι, αρετών προσφέρουσα τά βλαστήματα.

Η δύπνοον ως ρόδον τή γεωργία, τού Πνεύματος ασκήσεως εν λειμώνι, εξήνθησας θεόκτιστε ευωδίας, πληρών τούς ψάλλοντας, Θεώ εκάστοτε, Ως ουκ έστιν άγιος, πλήν σου Κύριε.

Ελαία ως κατάκαρπος εν τώ οίκω, Κυρίου ανεβλάστησας τώ ελαίω, τών πόνων σου θεόκτιστε ιλαρύνων, ημών τά πρόσωπα, ψαλλόντων, Όσιε. Ως ουκ έστιν άνιος, πλήν σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Πολλοί οι πολεμούντές με από ύψους, εν οδύνη εξέλι πεν η ζωή μου, κατέδυσα εις χάος πλημμελημάτων, σώσόν με Δέσποινα, μή υπερίδης με, προστασίαν άμαχον, σέ γάρ κέκτημαι.

Ο Ειρμός

«Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ευφράνθη γάρ τό πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν. Ουκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος πλήν σου Κύριε»

Κάθισμα τών Αποστόλων

Ήχος γ' Θείας πίστεως

Στύλοι άσειστοι τής Εκκλησίας, εδραιώματα τής ευσεβείας, γεγενημένοι Μαθηταί τού Θεού ημών, διατηρήσατε ταύτην αλώβητον, αποσοβούντες τού πλάνου τά σκάνδαλα, καί αιτούμενοι, Xριστόν τόν Θεόν εκάστοτε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... τού Οσίου Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ποιμάνας θεαρέστως τού Κυρίου τό ποίμνιον, τή σύριγγι τού λόγου, θεοφόρε Θεόκτιστε, εις χλόην απαθείας καί ζωής, προσήγαγες σωζόμενον Θεώ, καί πρός τούτον εκδημήσας, μισθόν τών πόνων είληφας επάξιον. Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού, πάσιν ιάματα.

Καί νύν... Προεόρτιον, όμοιον

Τού Ιησού γεννηθέντος, εκ Παρθένου Μαρίας, καί εν Ιορδάνη βαπτισθέντος υπό τού Ιωάννου, τό Πνεύμα κατήλθεν επ' αυτόν, ορώμενον εν είδει Περιστεράς, διά τούτο ο Προφήτης, σύν τοίς Αγγέλοις έλεγε κραυγάζων. Δόξα τή παρουσία σου Χριστέ, δόξα τή Βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Η νίκα είδέ σε, τό ρείθρον Κύριε, Ιορδάνου εστράφη, η δέ πολλοίς, πάθεσι κατάρρυπος, φύσις ημών πρός ουρανούς, ανεστράφη προσκυνούσά σε.

Θαμβείται ήλιος, ορών σε Ήλιε, σαρκικώς γυμνωθέντα καί μυστικώς, πάσαν καταυγάζοντα, τήν γυμνωθείσαν σκοτεινή, παραβάσει φύσιν Δέσποτα.

Ιδού η κάθαρσις, ιδού η λύτρωσις, η ανάπλασις πάντων, ο φωτισμός, ήλθεν εις τά ίδια, οικειωθώμεν ούν αυτώ, διά βίου καθαρότητος.

Τών Αποστολων

Tήν ανεξιχνίαστον

Θάλασσαν ετάραξαν την τών Εθνών, ταύτην επιβάντες οι πάνσοφοι, καθάπερ ίπποι, τού Σωτήρος Μαθηταί, καί τούς πιστούς διέσωσαν, ύδατι Αγίω καί Πνεύματι.

Ήστραψαν ως ήλιος επί τής γής, Πούδης Απελλής καί Φιλόλογος, καί Ηρωδίων, Ρούφός τε καί Πατροβάς, καί τούς πιστούς εφώτισαν, σκότους αγνωσίας ρυσάμενοι.

Τείνας εξαπέστειλε βέλη υμάς, ως ηκονημένα ο εύσπλαγχνος, βέλη συνθλώντα, τού εχθρού καί τούς δεινώς, τραυματισθέντας Ένδοξοι, χάριτι Θεού θεραπεύοντας.

Αίνεσιν προσάξωμεν τώ Λυτρωτή, ανυμνολογούντες Ροδίωνα, τόν θεηγόρον, καί Ερμήν τόν ευκλεή, καί τόν σοφόν Ασύγκριτον, Λίνόν τε τόν θείον καί Γάϊον.

Θεοτοκίον

Σέ μακαριώτατος πάλαι χορός, τών προφητευόντων εν Πνεύματι, θεηγορίαις, ιεραίς θεοπρεπώς, κατονομάζει Πάναγνε, Πύλην τε καί Όρος κατάσκιον.

Τού Οσίου

Ελήλυθας, εκ Παρθένου

Εστάλαξαν, γλυκασμόν οι τών πόνων ιδρώτές σου, πικρίαν εξαίροντες, τήν τών Δαιμόνων Αοίδιμε, νόσων φυγαδεύοντες, τάς αλμυράς διεκχύσεις αξιάγαστε.

Θεούμενος, ανενδότοις καθάρσεσιν Όσιε, φωστήρ εχρημάτισας, τών Μοναστών φαεινότατος, τύπος ακριβέστατος, καί ποδηγέτης, καί πύργος αδιάσειστος.

Διέρρηξας, τών παθών τάς θαλάσσας Θεόκτιστε, τή ράβδω τής Πίστεως, καί Φαραώ τόν αόρατον, Πάτερ κατεπόντισας, επαγγελίας πρός χθόνα φθάσας Όσιε.

Θεοτοκίον

Κεκράξομαι, εν νυκτί καί ημέρα Πανάμωμε, πρός σέ καί σωθήσομαι, καί ηδονών υπερβήσομαι, τείχος καί ρυσθήσομαι, πειρατηρίων, Δαιμόνων, μεσιτεία σου.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Καρποφορήσωμεν τώ Χριστώ, βίον καθαρόν, έρχεται γάρ, αποκαθαίρων τσίς ύδασι, τών αμαρτημάτων τόν ρύπον χάριτι, ο μόνος ευεργέτης καί αναμάρτητος.

Λαός εν σκότει τών δυσχερών, πάλαι ο καθήμενος τό φώς, επιφανέν σοι τό άδυτον, βλέψον, καί ταίς θείαις αυγαίς φωτίσθητι, καί τού επιφανέντος τήν χάριν ύμνησον.

Μέγα μυστήριον εκτελών, μέγιστον πρός Πρόδρομον τόν σόν, ώ μεγαλόδωρε Κύριε, έρχη σμικρυνθείσαν τήν ανθρωπότητα, αρρήτως μεγαλύνων διά Βαπτίσματος.

Τών Αποστόλων

Εξέστη τά σύμπαντα

Δεσμείν τε πανεύφημοι, καί λύειν ως Απόστολοι, λαβόντες υμείς τήν εξουσίαν, τούς δεδεμένους κακοπιστίας δεσμώ, ελύσατε, όθεν τήν υμών, μνήμην εορτάζομεν, πιστώς περιχορεύοντες.

Ενθέοις, Αρίσταρχος, τιμάσθω μελωδήμασι, Τέρτιος, ιάσων καί Σωσθένης, Καίσαρ καί Μάρκος, Λουκάς Σωσίπατρος, Κούαρτος καί θείος Απελλής, Κλήμης Επαφρόδιτος, καί ο πάνσοφος Έραστος.

Υμάς ως τούς Δώδεκα, απέστειλεν ο Κύριος, πάσαν εκριζούντας αθεϊαν, πάσιν ανθρώποις καταφυτεύοντας, γνώσιν θεϊκήν περιφανώς, ένδοξοι Απόστολοι, πρεσβευταί τών ψυχών ημών.

Θεοτοκίον

Τά όμματα φώτισον, Παρθένε τής καρδίας μου, λάμψον μοι ακτίνα μετανοίας, σκότους με ρύσαι διαιωνίζοντος, Πύλη τού φωτός Χριστιανών, πάντων τό προσφύγιον, τών πιστώς ανυμνούντων σε.

Τού Οσίου

Ο φωτισμός τών εν σκότει

Τών προσευχών, τώ αρότρω ανανεώσας, γήν τής καρδίας, ταύτη κατεβάλου τού λόγου σπόρον, Πάτερ θεόφρον, καί πολύχουν εδρέψω, ευκαρπίαν τών ευφημούντων σε, πάντων ευσεβών, τάς ψυχάς διατρέφουσαν.

Άγρυπνον νoύν, αενάως προσφέρων, Πάτερ θεόφρον, πάθη κατεκοίμισας ψυχοφθόρα, όρθρον πρός θείον, επειγόμενος φθάσαι, πρός αδύτου φωτός λαμπρότητα, τών ευφραινομένων, εν ώ η κατοίκησις.

Ως θεαυγής, καί φωσφόρος καί πλήρης τών χαρισμάτων, Πνεύματος τού θείου υπάρχων Πάτερ, τής ακακίας τό ανόθευτον ήθος, υποφαίνων πάσιν, εδείκνυες, Άγγελος καθάπερ, βιών μετά σώματος.

Θεοτοκίον

Ανατολής, τής εξ ύψους φανείσης, εδείχθης Πύλη, θρόνος επηρμένος τού Βασιλέως, ουρανομήκης, καί μετάρσιος Κλίμαξ, ή επέβη Χριστός Πανάχραντε, καί τοίς απωσμένοις, βροτοίς προσωμίλησεν.

Ωδή ς' Ο Ειρμος

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Ναμάτων ως έμπλεως, μυστικών ως ποταμός, ειρήνης μόνε Κύριε, πρός ποταμόν εφίστασαι εκ μικράς, σταγόνος αιτούμενος, βαπτισθήναι ο μόνος αναμάρτητος.

Ξενίζεται άνωθεν, τών Αγγέλων ο χορός, κατανοών γυμνούμενον, τόν ταίς νεφέλαις σκέποντα ουρανόν, καί κράζει. Τίς αύτη σου, ή πολλή πρός ανθρώπους συγκατάβασις;

Ο πλήρης κεκένωται, ο αόρατος ιδού, σωματωθείς επέφανεν, Ιορδάνη ευφράνθητι ποταμέ, τά ρείθρά σου πλήρωσον, όπως λούσης τήν πάντων αναγέννησιν.

Εις πάντα κόσμον ερράνατε, τό ύδωρ τής ζωής τό σωτήριον, νεφέλαι έμψυχοι, αναδειχθέντες Απόστολοι, καί τών πιστών καρδίας κατεδροσίσατε.

Ρημάτων θείων η δύναμις, υμών τήν τών ρητόρων ενίκησε, πολλήν δεινότητα, καί τούς ασόφους εσόφισε, μωραινομένους γνώσει τής πλάνης Πάνσοφοι.

Ο θείος Πούδης καί Τρόφιμος, Φιλήμων ο κλεινός καί Αρίσταρχος, Ονησιφόρος τε, καί Τυχικός ο πανάριστος, ως Μαθηταί τού Λόγου μεγαλυνέσθωσαν.

Θεοτοκίον

Υμνώ σε μόνη Πανύμνητε, δοξάζω σε αεί θεοδόξαστε, καί μακαρίζω σε, ήν γενεαί μακαρίζουσι, τών γενεών Παρθένε θεομακάριστε.

Τού Οσίου

Εν αβύσσω πταισμάτων

Πονηρίας υπέταξας πνεύματα, Πνεύματος Αγίου δειχθείς ενδιαίτημα, τού τήν ισχύν σοι πνεύσαντος, θεοφόρε παμμάκαρ Θεόκτιστε.

Λογική βακτηρία σου Όσιε, πόα τής ασκήσεως Πάτερ εξέθρεψας, τό λογικόν σου ποίμνιον, καί πρός μάνδραν ουράνιον ίθυνας.

Θεοτοκίον

Ουρανόν ο τανύσας βουλήματι, άλλον επί γής ουρανόν σε ανέδειξε, Θεογεννήτορ Άχραντε, καί εκ σού τοίς εν σκότει επέφανεν.

Ο Ειρμός

«Eν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον τών Αποστόλων

Ήχος β' Τά άνω ζητών

Χριστού Mαθητών, χορόν τών Εβδομήκοντα, ενθέως πιστοί, υμνήσωμεν σήμερον, καί πανηγυρίσωμεν, δι' αυτών γάρ πάντες εμάθομεν, Τριάδα σέβειν αμέριστον, υπάρχουσι γάρ λύχνοι θείας Πίστεως.

Ο Οίκος

Τών Εβδομήκοντα Άποστόλων τήν χορείαν, συμφώνως οι πιστοί, ιεραίς ευφημήσωμεν μελωδίαις, Στέφανον, Πρόχορόν τε καί Σίλαν καί Nικάνορα. Τίμωνα καί Αμπλίαν καί Παρμενάν, Απελλήν τε Ιάκωβον, Φίλιππον, Αρίσταρχον, καί Ματθίαν, Ηρωδίωνα, Κρήσκην καί Φλέγοντα Βαρνάβαν, Λίνον καί Ολυμπάν, Λουκάν καί Ασύγκριτον, καί τούς λοιπούς, υπάρχουσι γάρ λύχνοι θείας Πίστεως.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Δ' τού αυτού μηνός, Η Σύναξις τών αγίων καί ενδόξων Εβδομήκοντα Αποστόλων.

Στίχοι

· Τούς Εβδομήκοντ' ευκλεείς Αποστόλους,

· Καί ώδ' ομού σύμπαντας ευφημείν θέμις.

· Αμφί τετάρτην άνδρας αγακλεέας κυδαίνω.

Τή αυτή ημέρα, Ο Όσιος Θεόκτιστος, ο Ηγούμενος τού εν τώ Κουκούμω τής Σικελίας, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Εν γή χλοαυγεί τής Εδέμ Θεοκτίστω,

· Μοίραν δίδως, άκτιστε τού Θεού Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, Οι άγιοι έξ Μάρτυρες εν ειρήνη Τελειούνται.

Στίχοι

Ψυχαί διαυγείς έξ αποπτάσαι βίου,

Εξαπτέρυξι συμπαρίστανται Νόοις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Zωσίμου Μοναχού καί Αθανασίου Κομενταρησίου.

Στίχοι

· Αθανάσιος συνθανών τώ Ζωσίμω,

· Ένδον πέτρας ήδιστα καί συζήν έχει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής οσίας Απολλιναρίας τής Συγκλητικής.

Στίχοι

· Αίρουσιν εκ γής τήν Απολλιναρίαν.

· Καί γάρ κατοικείν ουρανούς ήν αξία.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Πώς σε ρείθρα υποδέξονται ποτάμια, τρυφής όντα χειμάρρουν Χριστέ; πώς ο Πρόδρομος, εκτενεί τήν χείρα επί σέ, χειρί πλαστουργήσαντα αυτόν, καί εκ χειρός τού πονηρού, εξαγαγόντα ημάς;

Ρείθρον Κύριε υπάρχων αγαθότητος, πρός ρείθρα Ιορδάνια, πώς εφίστασαι, αφθαρσίας νάματα ζητών; ποτίσαι τούς γεύσει πονηρά, καθυπαχθέντας τή φθορά, φθόνω τού όφεως.

Σταλαξάτωσαν τά όρη αγαλλίασιν, καί οι βουνοί σκιρτάτωσαν, ευφραινόμενοι, ποταμοί κροτείτωσαν χειρί, επέφανεν ήκει ο Χριστός, εν ποταμώ τά τών βροτών, ενθάψαι πταίσματα.

Τών Αποστόλων

Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει

Σαγηνεύσαντες τώ λόγω ανειλκύσατε, τής αθεϊας βυθού, Έθνη πολύσπορα, σημείοις καί τέρασιν επιστηρίξαντες, τά φρονήματα, τούτων σοφοί Απόστολοι, οδηγοί πεπλανημένων.

Εμβιβάσαντες πρός όρμον γαληνότατον, τούς θαλαττεύοντας, τή άλμη τών δυσχερών, σωτήρες εδείχθητε. Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Πάντες Εύοδον καί Κάρπον μακαρίσωμεν, καί Τυχικόν καί Κηφάν, Ιούστον καί Αρτεμάν, Ζηνάν τε τόν ένδοξον, ως τού Χριστού Μαθητάς, αναμέλποντες, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Αστραπόμορφοι τώ Πνεύματι γενόμενοι, Χριστού Απόστολοι, τούς κρατουμένους νυκτί, αγνοίας ερρύσασθε, καί πρός τό φώς τής ζωής, ωδηγήσατε, αναβοώντας πάντοτε. Ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ιλαστήριον Πανάμωμε γεγένησαι, αμαρτανόντων αεί, τεκούσα υπερφυώς, του κόσμου τόν αίροντα, την αμαρτίαν Χριστόν, ώ κραυγάζομεν. Ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Τού Οσίου

Αντίθεον πρόσταγμα

Δακρύων προσχύσεσιν εναποσβέσας, παθών υπεκκαύματα, Θεόκτιστε μακάριε, θαυμάτων ανέβλυσας, ρείθρα αείζωα, οίς περ αποπλύνονται, ψυχών τε καί σωμάτων, νόσοι αοίδιμε.

Δαυϊδ τήν πραότητα Πάτερ ζηλώσας, εκτήσω τό άμεμπτον, Ιώβ καί τήν απάθειαν, Ιακώβ τό άπλαστον, καί πίστιν τού Αβραάμ, Πέτρου τήν θερμότητα, μεθ' ών κατασκηνώσας, ημών μνημόνευε.

Θεοτοκίον

Ζωήν ενυπόστατον ημίν τεκούσα, θανάτω τόν θάνατον, Παρθένε καταργήσασαν, δεινών επικλύσεσι, θανατωθέντα με, ζώωσον πρεσβείαις σου Αγνή, ευλογημένη καί υπερένδοξε.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις, δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Τά ποτάμια ρείθρα μηλωτή έτεμεν, Ελισαίος τήν χάριν, τήν τού Βαπτίσματος, προσκιαγραφών, ήν Χριστός απειργάσατο, τούτοις επιβαίνων, ο μόνος ευεργέτης.

Yπεσήμανε πάλαι Προφήτης ένδοξος, τού Βαπτίσματος χάριν, αλσί τά ύδατα, άγονα τά πρίν, εκτελέσας πολύγονα, τού επιφανέντος, Θεού ημών δυνάμει.

Φάραγξ πάσα τών θείων δώρων πλησθήσεται, καί βουνός εναντίος ταπεινωθήσεται, καί τά σκολιά εις ευθέα τραπήσεται, τή τού σαρκωθέντος, Θεού επιφανεία.

Τών Αποστόλων

Παίδας ευαγείς

Nεώσαντες φρένας χερσωθείσας, αρότρω τού λόγου παναοίδιμοι, ταύταις τά σωτήρια, σπέρματα εσπείρατε, καί ευσεβείας άσταχυν εκατοστεύοντα, εδρέψασθε τών ανασωθέντων, τήν πληθύν Κυρίου, Απόστολοι πανσόφως.

Επαίνοις Ιάκωβον ενθέοις, Κλεόπαν Βαρνάβαν τε καί Στέφανον, Νάρκισσον τόν πάνσοφον, Mάρκον Αριστόβουλον, καί Απελλήν τιμήσωμεν, ως Αποστόλους Χριστού. Τόν Κύριον υμνείτε βοώντες, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σταυρόν αντί θώρακος φορούντες, πρός πάσας ανδρείως εχωρήσατε, φάλαγγας τού δράκοντος, πάνσοφοι Απόστολοι, καί ταύτας διολέσαντες, ούς ηχμαλώτευσεν, ανθρώπους συνελάβεσθε πίστει, καί τώ ζωοδότη, προσήξατε Δεσπότη.

Θεοτοκίον

Ω θαύμα επέκεινα θαυμάτων! πώς τίκτεις καί μένεις παρθενεύουσα; πάναγνε Θεόνυμφε. Λόγον γάρ εγέννησας, τόν τώ Πατρί συνάναρχον, ώ πάντες ψάλλομεν. Τόν Κύριoν υμνείτε τά έργα καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Οσίου

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Εν ακακία τήν ζωήν, διανύσας αληθώς θεόφρον Πάτερ, τού εχθρού τήν κακίαν, τελειοτάτω νοί, καθείλες, Υμνείτε τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, Θεόκτιστε κραυγάζων.

Νύν η αξίνη τών ψυχών, απειλεί τήν εκτομήν, ψυχή μου σπεύσον, καί παθών τάς ακάνθας, αποτεμούσα καρπούς, ωρίμους Κυρίω προσάγαγε, ταίς τού θεοφόρου, ευχαίς διασωθείσα.

Θεοτοκίον

Από πασών σε γενεών, εξελέξατο Χριστός εις κατοικίαν, εαυτώ Θεοτόκε, ανακαινίζων ημάς, φθαρέντας ενώσει τή κρείττονι, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμος

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σέ μεγαλύνομεν».

Χερσίν ο πλάσας Χριστέ τόν άνθρωπον, εν τή χειρί Προδρόμου υποκύπτεις ως άνθρωπος, ταπεινούμενος όπως υψώσης με, πάλαι ταπεινωθέντα, καί απολλύμενον, δόξα τή ενδόξω, καί φρικτή οικονομία σου.

Ψυχών η κάθαρσις ευτρεπίζεται, ο φωτισμός, η λύσις τών δεινών επεδήμησεν, Iορδάνη ποταμέ ευφράνθητι, χόρευσον πάσα η κτίσις, γή τε καί θάλασσα, κρότησον δοξάζουσα Xριστόν, τόν υπεράγαθον.

Ως ων απάντων καλών τό πλήρωμα, έρχη βοών τώ πλήρει, αγιότητος δούλω σου, εκπλαγέντι τήν σήν συγκατάβασιν. Έγγισον βάπτισόν με, θέλω πληρώσαι γάρ, φύσιν τών βροτών αγιασμού, καί καθαρότητος.

Τών Αποστόλων

Άπας γηγενής

Ίασαι ημών, Χριστέ τά παθήματα, τών Αποστόλων ευχαίς, τών αγαπησάντων σε, καί κηρυξάντων εν πάσιν έθνεσι, Θεόν ομού καί Κύριον, Δημιουργόν τού παντός, καί ειδώλων, πάσαν αμαυρότητα, διωξάντων φωτί τού κηρύγματος.

Ώσπερ αστραπαί, τώ κόσμω εξέλαμψαν, Λουκάς ομού καί Ερμής, Μάρκος Ανανίας τε, καί σύν Ματθία ο Ιερός Ολυμπάς, καί τών πιστών τό πλήρωμα, σαφώς εφώτισαν, ούς εν πίστει, σήμερον τιμήσωμεν, Ιεροίς καί σεπτοίς μελωδήμασι.

Στώμεν ευσεβώς, εν οίκω Θεού ημών, καί μακαρίσωμεν, τούς Ιεροκήρυκας, καί Διδασκάλους καί αγγελόφρονας, καί πλουτιστάς σωτήράς τε, καί αντιλήπτορας, καί προστάτας, πάντων χρηματίζοντας, τών τιμώντων αυτών τά μνημόσυνα.

Ήστραψαν φωτί, αϋλω τού Πνεύματος, Ακύλας Αχαϊκός, Κάρπος τε ο ένδοξος, καί Φουρτουνάτος σύν τοίς εξήκοντα, καί έξ Χριστού θεράπουσι, καί ιεροίς Μαθηταίς, καί καρδίας, πάντων καταυγάζουσι, τή φωσφόρω αυτών μνήμη σήμερον.

Θεοτοκίον

Φέγγος αστραπής, τού τόκου σου έλαμψε, καί κατεφαίδρυνε, πάσαν τήν υφήλιον, καί τόν προστάτην τού σκότους ώλεσε, Θεογεννήτορ πάναγνε, Αγγέλων καύχημα, καί ανθρώπων, πάντων τό διάσωσμα, τών απαύστοις φωναίς ευφημούντων σε.

Τού Οσίου

Ανάρχου Γεννήτορος

Θεού κτίσις πέφυκας, Θεόκτιστε ανόθευτος, μή νοθεύσας ψυχής σου τό κάλλος Όσιε, τών αμαρτημάτων κηλίσιν, αλλά σαυτόν, όλον ωραϊσας, καλών επιδόσεσι, διά τούτό σε γεραίρομεν.

Αρεταίς κοσμούμενος, αγάπη λαμπρυνόμενος, τών καλών ταίς ιδέαις καταστραπτόμενος, πρός τούς σούς μετέβης Πατέρας, Πάτερ σοφέ, εν πίονι γήρα, σίτος ώριμος, θησαυροίς θείοις τηρούμενος.

Η ποίμνη σου σήμερον, χορεύει εορτάζουσα, φωτοφόρον τήν μνήμην τής σής κοιμήσεως, ήν επευλογείν ουρανόθεν, καί μεταστάς, μή λίπης τρισμάκαρ, Θεώ παριστάμενος, σύν Αγγέλοις Παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Ζωήν η κυήσασα, βροτών εις απολύτρωσιν, νεκρωθείσαν Παρθένε τοίς παραπτώμασι, ζώωσον Αγνή τήν ψυχήν μου, ως συμπαθής, ως μόνη προστάτις, τών καταφευγόντων σου, εν τή σκέπη Παναμώμητε.

Ο Ειρμος

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου, ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα. Διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Καταλιπόντες κόσμον, οι Εβδομήκοντα Λόγε, σοί μαθητεύονται πόθω, τώ Λόγω καί Διδασκάλω, τής αγνωσίας τόν κόσμον, αποκαθαίροντες πίστει.

Προεόρτιον, όμοιον

Ο εκ Πατρός αχρόνως, πρό τών αιώνων γεννηθείς, Υιός καί σάρκα φορέσας, υπερφυώς εκ Γυναικός, προέρχεται βαπτισθήναι, εις αναγέννησιν κόσμου.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β' Αι Αγγελικαί

Όν περ η φωνή, τού βοώντος προετύπου, ήλθεν ο Χριστός, έν τοίς ρείθροις Ιορδάνου, καί τώ Προδρόμω έφη. Δεύρο πλύνόν με ύδασι, βάπτισόν με νύν συγκαταβάντα, τόν γάρ Αδάμ εκπλύναι ήλθον, τού πρίν πτώματος. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Ύψος ουρανού, ουδαμώς εξιχνιάσω, άστρων αριθμόν, ουδέ γήν αναμετρήσω, καί πώς τής κορυφής σου, τώ Δεσπότη ο Πρόδρομος, άψομαι χειρί; πώς δέ βαπτίσω, τόν φέροντα δρακί τήν κτίσιν, διό κράζω σοι. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Σύνθρονος Πατρί, καί τώ Πνεύματι υπάρχων, ταίς αγγελικαίς, στρατιαίς δορυφορούμαι, άλλά σμικρώ σπηλαίω εξενίσθην τικτόμενος, εν τή Βηθλεέμ δι' ευσπλαγχνίαν, διό καί νύν τήν δεξιάν σου, εμοί δάνεισον, ίνα καί πλύνω εν εμοί, τού κόσμου τά πταίσματα.

Έκλυσας ποτέ, αμαρτίας επί Νώε, λόγω διασχών, καταρράκτας ουρανίους, καί πώς σε Ιορδάνης, κατιδών υποστήσεται; ήδη γάρ τό ρείθρον αναστρέφει, επέγνω σε η κτίσις πάσα, καγώ κράζω σοι. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι

Δόξα... όμοιον

Ίνα πληρωθή, τού Πατρός η ευδοκία, ήλθον επί γής, ενδυσάμενος πτωχείαν. Ο ουρανός μοι θρόνος η δέ γή υποπόδιον, σοί δέ τόν αυχένα υποκλίνω, εν τούτω γάρ παρεγενόμην, εμέ βάπτισον, καί εν εμοί τά τών βροτών, καθαίροντα πταίσματα.

Καί νύν... όμοιον

Σύ τόν Ισραήλ, διά στύλου καί νεφέλης, πρίν φωταγωyών, καί δροσίζων εν ερήμω, σύ ο δεσπόζων πάντων, ο τή φύσει ανέκφραστος, δούλου τήν μορφήν πώς ενεδύσω; ου ψαύσω σου πυρός ο χόρτος, αυτός με βάπτισον, εγώ γάρ χρήζω υπό σού, Καθάρσιον δέξασθαι.

Απόστιχα, Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ώφθη τό πατρικόν, απαύγασμα τής δόξης, εν Ιορδάνου ρείθροις, Βαπτίσματι καθαίρον, τόν ρύπον τών ψυχών ημών.

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιιμ.

Δέχου δουλοπρεπώς, Προφήτα Ιωάννη, τόν Λυτρωτήν τού κόσμου, καί βάπτισον τόν Κτίστην, βροτών εις αναγέννησιν.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Ήλθεν ο φωτισμός, η λύτρωσις εφάνη, εν Ιορδάνη, δεύτε, συνέλθωμεν ρuφθήναι, καί άσαι προεόρτια.

Δόξα... Καί νύν... όμοιον

Σήμερον ο Χριστός, σωτήριον ανθρώποις, λυτήριον δωρείται, ψυχών καθαίρων ρύπον, πυρί τώ τού Βαπτίσματος.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.