ΤΗ Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Προεόρτια τών Φώτων, καί μνήμη τού Αγίου Προφήτου Μαλαχίου, καί τού Αγίου Μάρτυρος Γορδίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχ. ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Προφήτου.

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, εί καί κριτηρίω

Κύριε, σοί τόν σόν Προφήτην ικέτην, καί πρεσβευτήν προχειρίζομαι, ού ταίς ικεσίαις οικτίρμον, καί ταίς πρεσβείαις ως εύσπλαγχνος, απεγνωσμένης ψυχής, τά πταίσματα διάλυσον, ουσιώδη κεκτημένος, καί φυσικήν αγαθότητα.

Ρήματα, τής θεοκινήτου σου γλώττης, εκβεβηκότα Θεώμενος, σέ νύν μακαρίζω Προφήτα, τής αληθείας αγάμενος, σύ γάρ φωνή λιγυρά, τόν κόσμον περιήχησας, τήν τού Κυρίου προαγορεύων, παρουσίαν τήν σωτήριον.

Άγγελος, αγγελομιμήτω σου βίω, επί τής γής εχρημάτισας, καί προσηγορίαν Αγγέλου, παναρμονίως επλούτησας, τήν καλλονήν τής ψυχής, τώ κάλλει τώ τού σώματος, καταλλήλως συναρμόσας, Μαλαχία παμμακάριστε.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια τού Μάρτυρος.

Ήχος ο αυτός

Ώ τού παραδόξου θαυματος

Κορυφουμένην Θεώμενος, τήν τής απάτης αχλύν, φυγαδεύων εμάκρυνας, αθλοφόρε Γόρδιε, τόν Θεόν προσδεχόμενος, πολλοίς δέ πόνοις, εγγυμνασάμενος, καί ταίς νηστείαις παιδοτριβούμενος, ώσπερ αισθόμενος, τής σαυτού δυνάμεως, αγωνιστής, ώρμησας αυτόκλητος, πρός τόν αντίπαλον.

Σφόδρα πεποιθώς κατείληφας, τών δυσμενών τήν πληθύν, παναοίδιμε Γόρδιε, παρ' ουδέν ηγούμενος, τών ανόμων τό θέατρον, καί στάς εν μέσω, κήρυξ αυτόμολος, μεγαλοφώνως Χριστόν εκήρυξας, Κτίστην καί Κύριον, τώ Πατρί συνάναρχον, καί τώ σεπτώ, Πνεύματι ομότιμον, καί συναϊδιον.

Ξίφει κεφαλήν τεμνόμενος, από ζωής εις ζωήν, εκ θνητής εις αθάνατον, καί φθαρτής πρός άφθαρτον, προφανώς μεταβέβηκας, μή αναμείνας φύσεως νέκρωσιν, αλλ' αυθαιρέτως θανείν ελόμενος. Ώ τών αγώνων σου, Αθλοφόρε Γόρδιε! δι' ών Χριστόν, Μάρτυς εμεγάλυνας, τόν μόνον εύσπλαγχνον.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος δ' Ιωάννου Mοναχού

Ω τού παραδόξου θαύματος! ο εν Πνεύματι Αγίω βαπτίζων καί πυρί, εν Ιορδάνη έρχεται βαπτισθήναι υπό Ιωάννου, Θεός ού γυμνός, ουδέ άνθρωπος ψιλός, αλλ' εν δυσί ταίς φύσεσιν, εις ο αυτός Υιός μονογενής, ζητών μέν τό βάπτισμα, ως άνθρωπος εκ θνητού, αίρων δέ ως Θεός, τήν αμαρτίαν τού κόσμου, καί παρέχων πάσι τό μέγα έλεος.

Απόστιχα. Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Ιδού ο φωτισμός τών πιστών, ιδού ο ιλασμός ημών, επιβαίνειν, μέλλει ρείθροις ποταμού, τόν ρύπον όπως πλύνη, κακίας τών ανθρώπων, καί αναπλάση συντριβέντας ημάς.

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιιμ.

Ως είδέ σε ερχόμενον, ο Πρόδρομός σου Κύριε, καί αιτούντα, βαπτισθήναι υπ' αυτού, εν φόβω ανεβόα, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς σε βαπτίσω τόν αμόλυντον,

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Συνέλθωμεν πιστοί νοητώς, πρός τάς τού Ιορδάνου ροάς, θαύμα μέγα, όπως ίδωμεν σαφώς, ο Κτίστης γάρ τών όλων, επιφανείς ωράθη, καί βαπτισθήναι παραγέγονε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'

Εν Ιορδάνη ποταμώ Χριστός ο Θεός ημών, μολεί πρός τό Bάπτισμα, καθάραι θέλων ημάς, εκ τών ανομιών ημών, τή αυτού επιφανεία, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Απολυτίκιον Προεόρτιον

Ήχος δ'

Ετοιμάζου Zαβουλών, καί ευτρεπίζου Νεφθαλείμ. Ιορδάνη ποταμέ, στήθι υπόδεξαι σκιρτών, τού βαπτισθήναι ερχόμενον τόν Δεσπότην. Αγάλλου ο Αδάμ σύν τή Προμήτορι, μή κρύπτετε εαυτούς, ως εν Παραδείσω τό πρίν, καί γάρ γυμνούς ιδών υμάς επέφανεν, ίνα ενδύση τήν πρώτην στολήν, Χριστός εφάνη, τήν πάσαν κτίσιν, θέλων ανακαινίσαι.

Εν τοίς Αποδείπνοις ψάλλομεν τό παρόν Τριώδιον, ού η Ακροστιχίς.

Τετράδι ψαλώ

Ωδή γ' Ήχος β' Ο Ειρμός

«Της πίστεως εν πέτρα με στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ηυφράνθη γάρ τό πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν, ουκ έστιν άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε».

Εν κενοίς η επίνοια τού Ηρώδου, τού μέλλοντας τυχείν τής ελευθερίας, ανόμως ανελόντος παίδας, Χριστός γάρ, ο λυτρωτής ημών, ζωήν χαρίζεται, πάσι τήν ανώλεθρον βαπτιζόμενος.

Τό δεινόν βουλευτήριον τού Ηρώδου, νηπίων πρίν απέκτεινε νεολαίαν, τήν Βηθλεέμ αιμάτων πληρώσαν, νύν δέ, τή Εκκλησία Χριστός έρχεται, τέκνα πολλά, διά τού Βαπτίσματος εισποιήσασθαι.

Έτερον Τριώδιον, ού η Ακροστιχίς.

Προσάββατόν τε

Ωδή ε' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός

«Πρός σέ ορθρίζω, τόν δι' ευσπλαγχνίαν, σεαυτόν τώ πεσοντι, κενώσαντα ατρέπτως, καί δούλου χειρί, βαπτισθήναι θελήσαντα, Λόγε Θεού, τήν ειρήνην πα ράσχου μοι φιλάνθρωπε».

Ρυφθέντες φρένας, καί προκαθαρθέντες, μυστηρίου μεθέξει, φρικτής οικονομίας, άπαντες πιστοί, ερχομένω Χριστώ, υπαντήσωμεν, Ιορδάνου τοίς ρείθροις εκκαθάραι ημάς.

Οράτε φίλοι, τήν φωνήν τού Λόγου, τού Ηλίου τόν λύχνον, τόν φίλον τού Νυμφίου, Μετανοείτε τοίς λαοίς εκβοώντα, καί σπεύσατε καθαρθήναι, τού Κτίστου εις υπάντησιν.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Ρήμα Τυράννου, επεί υπερίσχυσεν, επταπλασίως κάμινος, εξεκαύθη ποτέ, εν ή Παίδες ουκ εφλέχθησαν, βασιλέως πατήσαντες δόγμα, αλλ' εβόων. Πάντα τά έργα Κυρίου, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Αποκενούντες, δακρύων πηγάς οι πιστοί, έξ οφθαλμών καθάρωμεν, πάντα ρύπον ψυχών, καί φώς εν φωτί τρισσόν οψόμεθα, βαπτισθήναι Χριστού ερχομένου, ώ προσμαρτυρήσει Πατήρ ουρανόθεν, καί Πνεύματος Αγίου, λάμψει παρουσία, περιστεράς εν είδει.

Δάκρυον άπαν, Χριστός αφαιρούμενος, από παντός προσώπου, προέρχεται ψυχών, πολυώδυνα νοσήματα, ανωδύνως εν ύδατι παύων, καί παλαιωθέντας ανθρώπους, καινίζων τή παλιγγενεσία, τούς υμνολογούντας αύτον εις τούς αιώνας.

Ιερουργούνται, ψυχαί τού Βαπτίσματος, τώ θεοσδότω λουτρώ, καί Πνεύματος πυρί, του τά πάθη εκκαθαίροντος, καί τήν ύλην συμφλέγοντος πάσαν, μοχθηράς κακίας, καί χάριν διδόντος, βοάν εν κατανύξει. Σέ υπερυψούμεν, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Έτερος

Στήλην κακίας

Από βλεφάρων, ψυχών κακίας ύπνον εκτιναξάμενοι, τάς πονηρίας αφελώμεθα, πιστοί καρδιών ημών, καί δάκρυσι θερμοίς, λούσωμεν φρένας, θεαταί τού επιφανέντος, όπως οφθώμεν, τόν Χριστόν δοξάζοντες εις τούς αιώνας.

Βέβηλον έπος, πονηρών εννοημάτων μή προσενέγκωμεν, λόγον δέ θείον μελετήσαντες, τοίς ύμνοις προσάξωμεν τώ Λόγω, δι' ημάς σαρκί φανέντι, καί φωτίζοντι τούς εν σκότει, όν πάσα κτίσις ευλογεί, δοξάζουσα εις τούς αιώνας.

Βάθους σοφίας, κεκρυμμένον μυστήριον, νύν φανερούται βροτοίς, Θεού κριμάτων νύν η άβυσσος, πιστοίς εκκαλύπτεται, Θεού μετά σαρκός εν γή φανέντος, εις ανάπλασιν βροτείου γένους, όν πάσα κτίσις ευλογεί, δοξάζουσα εις τούς αιώνας.

Απαγορεύεις, Ιωάννη όπερ δράσεις τάχος υπείκων μου, Άφες ούν άρτι, ούτω πρέπον γάρ ημίν εστιν άπασαν, πληρώσαι αληθώς δικαιοσύνην, ο Δεσπότης τώ δούλω έφη, όν πάσα κτίσις ευλογεί, δοξάζουσα εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Στήλην κακίας, τού δεινού Ηρώδου πάντες εκμυκτηρίσαντες, πρός Ιορδάνην δεύτε. ίωμεν, πιστοί ίν, οψώμεθα, Χριστόν τόν λυτρωτήν, υπό Προδρόμου, βαπτιζόμενον σαρκί εν ρείθροις, όν πάσα κτίσις ευλογεί, δοξάζουσα εις τούς αιώνας».

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Ψυχαίς καθαραίς, καί αρρυπώτοις χείλεσι, δεύτε μεγαλύνωμεν, τήν ακηλίδωτον, καί υπέραγνον Μητέρα τού Εμμανουήλ, δι' αυτής τώ εξ αυτής, προσφέροντες πρεσβείαν τεχθέντι. Φείσαι τών ψυχών ημών, Χριστέ ο Θεός, καί σώσον ημάς».

Αγνώμων μηδείς, καί πρός Χριστόν αχάριστος, έστω τό μακρόθυμον τής ανοχής αυτού, καί χρηστότητος υβρίζων καταφρονήσει, αλλ' εν φόβω καί χαρά δουλεύσωμεν, αυτώ μελωδούντες. Φείσαι τών ψυχών ημών, Χριστέ ο Θεός, καί σώσον ημάς,

Λέγει τοίς λαοίς, τών απειθών ο Πρόδρομος. Τίς υμίν υπέδειξεν, εκ τής οργής φυγείν, εχιδνών γεννήματα τής μελλούσης; μετανοίας ούν καρπούς, ενδείξασθε αξίους βοώντες. Φείσαι τών ψυχών ημών, Χριστέ ο Θεός, καί σώσον ημάς.

Ωπηρωτικής, αγνωμοσύνης τόλμημα! όν γάρ οι αλλόφυλοι, ως λυτρωτήν Χριστόν, προσεκύνησαν εν δώροις τετιμηκότες, οι οικείοι μανικώς, εζήτουν αποκτείναι φανέντα. Φείσαι τών ψυχών ημών, Χριστέ ο Θεός, καί σώσον ημάς.

Έτερος

Τήν τιμιωτέραν

Ο λέθριον πτώμα τό τού Αδάμ, νύν επανορθώσων, επεφάνη νέος, Αδάμ, τήν ελευθερίαν, τής παλιγγενεσίας, παρέχων παραδόξως, διά Βαπτίσματος.

Νόμον καί Προφήτας αποπληρών, καί δικαιοσύνην, εκτελών ο πάντων Σωτήρ, νύν υπό παλάμης, χειροθετείται δούλου, δουλείας αφαρπάζων, εχθρού τόν άνθρωπον.

Τοίς Έθνεσιν έλαμψε μέγα φώς, τοίς εσκοτισμένοις, θεϊκή ανέσχεν αυγή, τοίς εν σκιά πάλαι θανάτου καθημένοις, ο Ήλιος τής δόξης, Χριστός ανέτειλεν.

Εκύκλουν Αγγέλων αι στρατιαί, τόν εν Ιορδάνη, βαπτιζόμενον Λυτρωτήν, καί τρόμω τό μέγα, Μυστήριον ανύμνουν, τής τούτου απορρήτου, συγκαταβάσεως.

Είτα τόν Ειρμόν

«Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ, καί ενδοξοτέραν, ασυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν».

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ

Τήν ωραιότητα

Ο απερίγραπτος ών τή θεότητι, περιγραφόμενος ύλη τού σώματος, μέλλει προέρχεσθαι ροαίς, Ιορδάνου τού βαπτισθήναι. Τούτον καθαρότητι, διανοίας δεξώμεθα, πάντων γάρ εργάσασθαι, τήν ανάπλασιν βούλεται, πρός όν νύν εκβοήσωμεν φόβω. Δόξα Χριστέ τή επιφανεία σου.

Δόξα... Καί νύν... όμοιον

Επιφανέντος σου εν Ιορδάνη Σωτήρ, επί τά ύδατα τού βαπτισθήναι σαρκί, αι τών Αγγέλων στρατιαί, εξίσταντο καθορώσαι, δούλω παριστάμενον, τόν Δεσπότην τής κτίσεως, άνωθεν εκήρυττε, σέ Πατήρ ο προάναρχος, διό μετ' ευφροούνης βοώμέν σοι. Δόξα Χριστέ τή επιφανεία σου.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν ομότιμον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, σαρκωθέντα δι' οίκτον καί βαπτιζόμενον, τών Αγγέλων οι χοροί, βλέποντες έτρεμον, καί Ιορδάνης ποταμός, ευλαβηθείς καί φοβηθείς, εστράφη εις τά οπίσω, ημάς ανάγων πρός ύψος, τής σωτηρίας, πάθεσι ρεύσαντας.

Δόξα... Καί νύν... όμοιον

Ο συνάναρχος Λόγος Πατρί καί Πνεύματι, μορφωθείς διά σπλάγχνα νύν τό αλλότριον, βαπτισθήναι δι' ημάς, ήδη επείγεται, υπαντήσωμεν αυτώ, διανοία καθαρά, Ευλογητός εί βοώντες, Χριστέ Σωτήρ ευεργέτα, ο αγιάσαι ημάς ερχόμενος.

Κανόνες τρείς, ο Προεόρτιος εις ς' τού Προφήτου εις δ' καί τού Μάρτυρος εις δ'.

Ο Προεόρτιος, ού η ακροστιχίς, κατά Αλφάβητον.

Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Ανοίξω τό στομα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα».

Αβύσσους προστάγματι, δημιουργήσας φιλάνθρωπε, τήν γήν ο τοίς ύδασι, κρεμάσας Κύριε, ταπεινούμενος, προέρχη βαπτισθήναι, ποταμίοις ρεύμασι, πλύνων με ρύπου παθών.

Βουλήσει επτώχευσας, τόν εκουσίως πτωχεύσαντα, κακών επιδόσεσιν, εμέ πλουτίζων Χριστέ, καί εν ύδασι, προέρχη Ιορδάνου, Βάπτισμα αιτούμενος, ο αναμάρτητος.

Γηράσαντα πταίσμασι, κόσμον καινίζων Φιλάνθρωπε, ξένην αναγέννησιν, έρχη ποιήσασθαι, διά ύδατος καί πνεύματος ανθρώποις, όθεν, σου δοξάζομεν, τήν επιφάνειαν.

Δαυίδ θείω Πνεύματι, προκελαδών απεφθέγγετο. Τί σοι έστι θάλασσα, ότι νύν έφυγες; καί τί ότι σύ, εστράφης Ιορδάνη, Χριστόν θεασάμενος, γυμνόν εστώτα εν σοί;

Έτερος Κανών τού Προφήτου, ού η Ακροστιχίς.

Μαλαχίου με τό κλέος δοξαζέτω.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

«Η κεκομμένη τήν άτομον έτεμε, καί είδεν ήλιος γήν, ήν ουκ εθεάσατο, αλάστορα εχθρόν τό ύδωρ κατεπόντισε, καί άβατον διήλθεν Ισραήλ, ωδή δέ ανεμέλπετο. Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Μετά τής άνω χορείας γηθόμενος, καί ταύτη συγχορεύων καί συναγαλλόμενος, καί θείου φωτισμού, αξίως εμφορούμενος, θεόπνευστε, τούς πίστει τήν σεπτήν, σού, μνήμην εορτάζοντας, τώ Κυρίω ψάλλοντας, πρεσβεύων διαφύλαττε.

Αγγελoμόρφω ψυχής ωραιότητι, καί κάλλει διαπρέπων, πάλιν τώ τού σώματος, τήν άνωθεν αυγήν, τής θείας επιλάμψεως, εδέξω θεηγόρε τηλαυγώς, καί χαίρων ανεκραύγαζες, τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Λελογισμένως ανύων τόν βίον σου, καί τρόπων ευκοσμία, καθωραϊζόμενος, καί ήθεσι χρηστοίς, Παμμάκαρ σεμνυνόμενος, Προφήτης αληθείας ευσεβής, κραυγάζων εναπέφηνας. Τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Θεοτοκίον

Άχραντε Μήτηρ Θεού Παντοκράτορος, η Βασιλίδος φυλής, Δέσποινα βλαστήσασα, καί μόνη τόν Θεόν, τόν πάντων βασιλεύοντα, γεννήσασα σαρκί υπερφυώς, κινδύνων με διάσωσον, τώ Υιώ σου ψάλλοντα. Ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Έτερος Κανών τού Μάρτυρος, ού η ακροστιχίς.

Μάρτυρα Γόρδιον ύμνοισιν μελιηδέσιν άδω.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος ο αυτός

«Άσωμεν τώ Κυρίω πάντες λαοί, τώ εν θαλάσση Ερυθρά τόν Φαραώ βυθίσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται».

Μάρτυς τής αληθείας, Γόρδιε παμμάκαρ γνωριζόμενος, φωτοφόρον μοι χάριν, ουρανόθεν παράσχου ταίς πρεσβείαις σου.

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ τόν Αθλοφόρον ενισχύσαντι, κατά τών αντιπάλων, καί στεφάνω τής νίκης κοσμήσαντι.

Ρώμη καί πανοπλία, τού Παμβασιλέως κρατυνόμενος, τών τυράννων καθείλες, τήν μανίαν πανένδοξε Γόρδιε.

Τόνοις τής ευσεβείας, εγγεγυμνασμένος δι' ασκήσεως, τούς αγώνας υπέδυς, εκουσίως πανεύφημε Γόρδιε.

Θεοτοκίον

Ύδατος αλλομένου, εις αθανασίαν ώφθης σκήνωμα, τού πηγάζοντος πάσι, τήν ζωήν τοίς ανθρώποις Θεόνυμφε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον».

Ευφράνθητι έρημος διψώσα, βροτών φύσις άπασα ιδού, τό ύδωρ επιφαίνεται, τό τής ζωής αρδεύόν σε, γονιμωτάτως χάριτι, Χριστός η πάντων ανάπλασις.

Ζητήσαί με γνώμη πλανηθέντα, προέρχη εν ύδασι Χριστέ, εν οίς Καταδυόμενος, βυθίζεις μου τά πταίσματα, καί εκ βυθού ανάγεις με, πάσης κακίας ως εύσπλαγχνος.

Ήλιον οράν σε μέλλων Λόγε, γυμνούμενον κρύπτει τάς αυγάς, έρχη γάρ γυμνωθέντα με, απάτη τή τού όφεως, διά τού σού Βαπτίσματος, στολήν ενδύσαι σωτήριον.

Τού Προφήτου

Συ εί τό στερέωμα

Χαίρεις νύν Θεώμενος, τήν τών προρρήσεων έκβασιν, μάκαρ τών σών, τετελειωμένην, Μαλαχία θεόληπτε.

Ίασιν εν πτέρυξιν, έχων ανέτειλεν Ήλιος, ο νοητός, τής δικαιοσύνης, ως προέφης θεόπνευστε.

Θεοτοκίον

Όλην τήν ελπίδα μου, εν σοί Πανάμωμε τίθημι, όλην πρός σέ, χαίρων ανατείνω, τήν ψυχήν καί διάνοιαν.

Τού Μάρτυρος

Ουκ έστιν Άγιος

Ρεόντων τό άστατον λογιζόμενος, καί μενόντων τήν σύστασιν, Μάρτυς, αοίδιμε, ενθυμούμενος μάκαρ, ατρόμως τό στάδιον, υπήλθες τής αθλήσεως.

Απέθου τήν πρόσκαιρον ματαιότητα, καί συνέθου Πανόλβιε, τοίς αεί διαμένουσι, καί φυγών τούς ανθρώπους, Αγγέλων ομόσκηνος, θεόφρον εχρημάτισας.

Γεώδη φρονήματα καταλέλοιπας, πολιτείαν ουράνιον, Μάρτυς ευράμενος, καθοράν γάρ μή φέρων, τής πλάνης τό φρύαγμα, εις έρημον εμάκρυνας.

Θεοτοκίον

Ουκ έστιν άμεμπτος ως σύ Δέσποινα, καί ουκ έστιν άχραντος, πλήν σου πανάμωμε, εν γαστρί γάρ τόν Κτίστην, τών πάντων εχώρησας, τόν μόνον πολυέλεον.

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος, ως ο Θεός ημών, όν υμνεί πάσα κτίσις, ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα τού Προφήτου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Προφητείας τήν χάριν πεπλουτηκώς, εσομένων τήν γνώσιν θεοπρεπώς, μεμύησαι εν Πνεύματι, Μαλαχία θεόπνευστε, καί προλέγεις άπασι, Χριστού τήν επέλευσιν, καί Εθνών πανόλβιε, τήν θείαν ανάκλησιν, όθεν τήν σεπτήν σου, εορτάζομεν μνήμην, καί πόθω υμνούμέν σε, καί πιστώς μακαρίζομεν, εκβοώντές σοι ένδοξε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... τού Μάρτυρος, όμοιον

Πυρωθείς τή αγάπη τού Ιησού, αυθαιρέτω βουλήσει Μάρτυς σοφέ, προθύμως εις θάνατον, σεαυτόν παραδέδωκας, καί σταδίου εν μέσω, αυτόκλητος ίστασο, εκβοών τοίς τυράννοις, ιδού εγώ πάρειμι. Όθεν καί τήν πλάνην παρρησία ελέγξας, ετμήθης τήν κάραν σου, καί ζωήν πρός τήν άληκτον, μεταβέβηκας ένδοξε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... Προεόρτιον

Ήχος ο αυτός

Αυλών Ποιμενικών

Χορός προφητικός, προκηρύττων χαίρει, τό Βάπτισμα Χριστού τήν ζωήν αναβλύζον. Κράζει ο Ησαίας, αντλήσαι ύδωρ τό καθαρτήριον. Γράφει ο Θεοπάτωρ, πώς εκ προσώπου φεύγει η θάλασσα, τού ευδοκία σώζοντος Θεού, τό γένος τών ανθρώπων.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Θάμβει συσχεθήσεται ο ουρανός, καί τά τών Αγγέλων στρατεύματα, δουλοπρεπώς σε, αφικνούμενον Χριστέ, πρός τόν σόν δούλον βλέποντες, καί επιζητούντα τό Βάπτισμα.

Ιωάνη σκίρτησον, έρχεται γάρ, πάντας ο λυτρούμενος Κύριος, υποκλιθήναι, ο τή χειρί σου ταπεινώς, όπως ταπεινωθέντα με, θείω ανυψώση Βαπτίσματι.

Κλίνας καταβέβηκας τούς ουρανούς, επί τήν Παρθένον Φιλάνθρωπε, καί Ιωάννη, υποκλίνεις κορυφήν, επιζητών τό Bάπτισμα, δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Λύων τάς αμέτρους μου Λόγε σειράς, τών αμαρτημάτων εν ύδασι, τού Ιορδάνου, επισπεύδεις προσελθείν, καί βαπτισθήναι Δέσποτα, δόξα τή πολλή ευσπλαγχνία σου.

Τού Προφήτου

Εισακήκοα Κύριε

Υποφήτης γενόμενος, τής θεαρχικής Μάκαρ αγαθότητος, πάσιν Έθνεσιν εκήρυξας, τήν γεγενημένην απολύτρωσιν.

Μυηθείς διά Πνεύματος, τής υπερφυούς τού Λόγου σαρκώσεως, τό απόρρητον μυστήριον, Μαλαχία μάκαρ προηγόρευσας.

Θεοτοκίον

Επί σοί ανατίθημι, πάσαν προσδοκίαν τής σωτηρίας μου, καί τού βίου τήν κυβέρνησιν, Kεχαριτωμένη Μητροπάρθενε.

Τού Μάρτυρος

Εξ όρους κατασκίου

Ρήσεων Χριστού, παμμάκαρ υπακούσας, χαίρων τήν φθαρτήν, κατέλιπες στρατείαν, καί Βασιλεί εστρατεύθης τώ ουρανίω, στεφανηφόρε Μάρτυς Γόρδιε.

Διεθρύβησαν μάρτυς, όρη τών τυράννων, ετάκησαν δέ, βουνοί οι τών ειδώλων, τή καρτερά σου αθλήσει καί παρρησία, στεφανηφόρε προσεγγίσαντα.

Ίσχυσας Σταυρού, τή θεία δυναστεία, δήμω δυσσεβεί, βοάν μεγαλοφώνως. Τοίς μή ζητούσιν ευρέθην μηδ' ερωτώσι, νύν πεποιθότως εμφανίζομαι.

Όλην κατά σού, θεόφρον τού τυράννου, ήγειρας σοφέ, τήν άσχετον μανίαν, καταπλαγέντος παμμάκαρ τής διανοίας, καί τής ψυχής σου τό ανάστημα.

Θεοτοκίον

Νύμφη τού Θεού, Μαρία Θεοτόκε, ρύσαί με δεινών, πταισμάτων καί κινδύνων, καί πρός γαλήνης λιμένα καί σωτηρίας, ταίς σαίς πρεσβείαις καθοδήγησον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

Μακράν τό ανθρώπινον, από Θεού γενόμενον, ο Λόγος Θεού κατοικτειρήσας, άνθρωπος ώφθη, καί Βαπτισμώ θεουργώ, τούτο οικειοί θεοπρεπώς, καί πρός τό αρχέτυπον, επανάγει αξίωμα.

Νεκρούς χρηματίσαντας, ημάς ταίς παραβάσεσιν, έρχη Ζωοδότα πανοικτίρμον, αναζωώσαι ταίς, Ιορδάνου ροαίς, όθεν σου δοξάζομεν πιστώς, νύν τήν επιφάνειαν, καί άφατον έλεος.

Ξενίζεται άπασα, ψυχή εννοουμένη σου, Λόγε τήν φρικτήν οικονομίαν! πώς αναπλάσαι πάντα βουλόμενος, έρχη επιβήναι ποταμού, ρεύμασι γυμνούμενος, ο φώς αναβαλλόμενος.

Τού Προφήτου

Ο εκ νυκτός αγνοίας

Tήν φοβεράν ημέραν, τής τού Χριστού παρουσίας παρήγγειλας, Μαλαχία θεόφρον, θείω φωτιζόμενος Πνεύματι.

Ο τών ψυχών τόν ρύπον, αναχωνεύων καί πλύνων τή χάριτι, ως εν πόα πλυνόντων, ούτως σε θεόφρον εδόξασε.

Θεοτοκίον

Κράτος θανάτου Κόρη, τώ ζωηφόρω σου τόκω διέλυσας, Παναγία Παρθένε, καί ζωήν επήγασας άλυπον.

Τού Μάρτυρος

Ο αυτός

Υπεισελθών ατρόμως, καί ρωμαλέως ως λέων τό θέατρον, πέτρας ώσπερ αψύχους, Μάκαρ ελογίσω τούς άφρονας.

Μεμυημένος Μάρτυς, τής θεοπνεύστου Γραφής τά διδάγματα, πάντα πρός σωτηρίαν, εύρες επαλείφοντα Γόρδιε.

Νενοηκώς θεόφρον, τήν σταθεράν σου ο Τύραννος ένστασιν, πέτρα καθάπερ κύμα, τή σή διερράγη στερρότητι.

Θεοτοκίον

Ο εκ τής σής νηδύος, υπερουσίως Παρθένε σαρκούμενος, θεογνωσίας αίγλη, κόσμον κατελάμπρυνε Πάναγνε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες».

Οι σκότει πάλαι καθήμενοι, τό φώς επιδημήσαν Θεώμενοι, χαράς εμπλήσθητε, ιδού επέφανε Κύριος, τά Ιορδάνου ρείθρα περιβαλλόμενος.

Πώς βλέψει σε αφικόμενον, ο Πρόδρομος Σωτήρ καί αιτούμενον, τό θείον Βάπτισμα, πώς σε ροαί υποδέξονται, τού Ιορδάνου, ρείθρον όντα αφέσεως;

Ρανάτωσαν ευφραινόμεναι, νεφέλαι νοητήν αγαλλίασιν, ιδού αφίκετο, τού βαπτισθήναι ο Κύριος, διασκεδάζων νέφη τών καρδιών ημών.

Τού Προφήτου

Τήν δέησιν εκχεώ

Λαμφθείσά σου η σοφή διάνοια, υπ' αυτής τής θεϊκής φωταυγίας, καί τών χαμαί, χωρισθείσα πραγμάτων, τής τών μελλόντων ηξίωται γνώσεως, τήν κλήσιν γάρ τήν τών Έθνών, καί τού νόμου τήν παύσιν προείρηκας.

Ελήλυθεν αληθώς ο Κύριος, όν ημείς περιχαρώς εζητούμεν, εις τόν ναόν, όν αυτός εκ Παρθένου, ευλογημένης σοφώς ώ κοδόμησεν, ως έφησεν υπό Θεού, ελλαμφθείς Μαλαχίας ο ένδοξος.

Θεοτοκίον

Ο άναρχος τού Πατρός Mονογενής, ο αυτός μονογενής εκ Παρθένου, σωματωθείς, απορρήτως ετέχθη, καί τήν τεκούσαν Παρθένον εφύλαξε, Θεός γάρ ήν αληθινός, ει καί φύσιν ανθρώπου ανέλαβε.

Τού Μάρτυρος

Ως τόν Προφήτην

Ιερουργείται θυσία, καί δεκτή προσφορά σοι προσάγεται, σταζόμενος αίματι, ο Γόρδιος Δέσποτα, τό εκούσιον Πάθος σου μιμούμενος.

Σεσοβημένος τάς φρένας, σοί φθαρτόν υπισχνείτο δοξάριον, τώ δόξαν ακήρατον, Γόρδιε πλουτήσαντι, καί αθάνατον ζωήν θησαυρίσαντι.

Ιθυτενείς τάς ελπίδας, πρός Θεόν κεκτημένος παρέδραμες, τού βίου τό άστατον, καί ξίφει τεμνόμενος, πρός ευρύχωρον πλάτος μεταβέβηκας.

Θεοτοκίον

Νενεκρωμένον τόν νούν μου, τών παθών τρικυμίαις ανάστησον, ζωήν τήν αιώνιον, Χριστόν η κυήσασα, τόν παρέχοντα πάσι τά ιάματα.

Ο Ειρμός

«Ως τόν Προφήτην ερρύσω, εκ βυθού κατωτάτου Χριστέ ο Θεός, καμέ τών πταισμάτων μου, ρύσαι ως φιλάνθρωπος, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου δέομαι».

Κοντάκιον τού Προφήτου

Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Τής σοφίας έμπλεως, τής υπερσόφου καί θείας, Μαλαχία μέγιστε, σύ πεφυκώς ως Προφήτης, άνωθεν αυτόν τόν όντα Θεού σοφίαν, έδειξας τοίς πάσι κάτω αναστραφέντα, διά τούτό σε τιμώμεν, τελούντες πίστει τήν θείαν μνήμην σου.

Έτερον τού Μάρτυρος

Ήχος β'

Τήν εν πρεσβείαις

Τόν εν αθλήσει αήττητον στρατιώτην, καί εν βασάνοις ανίκητον στεφανίτην, Γόρδιον πάντες ανευφημήσωμεν, τόν εξ Εώας μέγαν, όντως αστέρα λάμψαντα, τό θείον αγλάϊσμα τών Μαρτύρων Χριστού.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Γ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Μαλαχίου.

Στίχοι

· Ο κλήσιν αυχών Αγγέλου Μαλαχίας,

· Αυχεί μάλιστα τήν μετ' Αγγέλων στάσιν.

· Εκ ρεθέων Μαλαχίου απέπτατο εν τρίτη ήτορ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Γορδίου.

Στίχοι

· Καί τίς παρέλθη Γόρδιον τόν οπλίτην,

· Πρός φρικτόν όπλον στερρόν άνδρα τό ξίφος;

· Τμηθείς αμφί τρίτη πέσε Γόρδιος εν κονίησιν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Πέτρου τού Σημειοφόρου, τού εν τώ Αγίω Ζαχαρία τής Ατρώας κειμένου.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες, Μήτηρ καί δύο τέκνα, πυρί τελειούνται.

Στίχοι

· Μητρός φλεγείσης, καί τά τέκνα πρός φλόγα,

· Τετριγότα τρέχουσιν ως στρουθού τέκνα.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Συντριβέντα με τοίς πταίσμασι, καί κείμενον, εν σκότει Κύριε, τής παραβάσεως, οικτείρας ηλέησας, δι' αγαθότητα, καί εν ύδασι, τού Ιορδάνου Κύριε, παραγίνη βαπτισθήναι.

Τί τό ξένον τούτο θέαμα; εβόησαν Aγγέλων τάγματα, ο λίμνας καί ποταμούς, ποιήσας προστάγματι, τά Ιορδάνια, ρείθρα έρχεται, περιβαλέσθαι, τούτοις γάρ, τόν Αδάμ ανακαινίζει.

Ύψος άφατον, καί βάθος μή μετρούμενον, υπάρχει Δέσποτα, οικονομία η σή, πάσαν υπερβαίνουσα, νοός κατάληψιν, πώς δι' ύδατος, καί Παναγίου Πνεύματος, τούς βροτούς αναχωνεύεις.

Τού Προφήτου

Παίδες Εβραίων

Σύ τού δεσπόζοντος τών όλων, τήν σεβάσμιον προείπες παρουσίαν, Μαλαχία Προφήτα, μακάριε κραυγάζων. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Δέχου πρεσβεύοντα Οικτίρμον, τόν αοίδιμον Προφήτην Μαλαχίαν, υπέρ τών ευσεβώς, υμνούντων καί βοώντων. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Όλω μοι όλος ασυγχύτως, καθ' υπόστασιν ηνώθης Θεού Λόγε, εκ Παρθένου σεπτής, φορέσας με οικτίρμον. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Τού Μάρτυρος

Ο τούς Παίδας δροσίσας

Μαρτυρίου τό κλέος κεκτη μένος, μετ' Αγγέλων χορεύεις, στεφηφόρος Χριστώ κραυγάζων. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ευσεβή παρρησίαν κεκτημένος, δυσσεβείς καταισχύνεις, αναμέλπων μεγαλοφώνως. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Λυτρωθήναι πταισμάτων νύν δυσώπει, τούς εν πίστει υμνούντας τήν σήν μνήμην, Χριστώ βοώντας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ιοβόλους ακάνθας αμαρτίας, ιαμάτων πλημμύρα τών σών, αμβλύνεις Θεοκυήτορ, ευλογημένη Πάναγνε, η Θεόν ασπόρως τέξασα.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Φωνή τού Γεννήτορος εξ ύψους, Υιόν μαρτυρήσει ομοούσιον, βαίνοντα εν ύδασι, καί τήν ευλογίαν σου, τούτοις προσεπιπέμποντα, ευλογημένε Χριστέ, καί Πνεύμά σε τό Άγιον πάσιν, επανακηρύξει, Θεόν σεσαρκωμένον.

Χόρευε η κτίσις αισθομένη, Θεού τήν αγίαν επιφάνειαν. Άγγελοι υμνήσατε, θάλασσα ευφράνθητι, Λίμναι Πηγαί σκιρτήσατε, καί Ποταμοί μυστικώς, κροτήσατε εν ύμνοις, επέστη, ο ταίς ευλογίαις, υμάς Χριστός λαμπρύνων.

Ψάλωμεν Κυρίω εν αινέσει, τώ επιφανέντι εν τοίς ύδασι, καί τήν συντριβήν ημών, τούτοις αναπλάσαντι, καί κεφαλάς συντρίψαντι, τών αοράτων εχθρών, καί κράξωμεν. Υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ω θαύμα θαυμάτων! πώς ο πάσης, επέκεινα κτίσεως Θεός ημών, κτίζεται καί πλάττεται, εκ τής Θεομήτορος, καί καινουργεί θελήματι, καί αναπλάττει ημάς, δι' ύδατος καί Πνεύματος πλάσιν, θαυμασιωτάτην, ο μόνος ευεργέτης.

Τού Προφήτου

Νικηταί Τυράννου

Ξενωθείς απάσης, υλικής εμφάσεως Ιεροφάντα, θεϊκής ακτίνος, ώφθης ακηλίδωτον έσοπτρον ιμέλπων. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Απορρήτου δόξης, θεατής σύ γέγονας, καί μυστηρίων, ουρανίων μάκαρ, κήρυξ εχρημάτισας, μέλπων απαύστως. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάνΤας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ζωής σε Μητέρα, καί Θεού γεννήτριαν επεγνωκότες, ορθοδόξω πίστει, πάντες μακαρίζομεν Παρθενομήτορ, ευλογούντες άμα τόν τόκον σου Άχραντε, καί υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Μάρτυρος

Οι θεορρήμονες παίδες

Η επομένη σοι χάρις αοράτως, καταλαμπρύνουσα Μάρτυς, ανδραγαθίας ενέπλησεν, Ευλογείτε βοώντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Δρόμω συντόνω χρησάμενος Αθλοφόρε, πρός τό ποθούμενον τέλος, τής Βασιλείας κατήντησας, Ευλογείτε κραυγάζων τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Εις απεράντους αιώνας διαμένει, η τών Μαρτυρων σου δόξα, καί η αθάνατος εύκλεια. Ευλογούμεν διό σε απαύστως τόν Κύριον, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένον τόν Λόγον συλλαβούσα, τόν πρίν ασώματον Εύας, αράν τής πάλαι ανέτρεψας, ευλογίαν Παρθένε, τώ κόσμω κυήσασα, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Οι θεορρήμονες Παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν πλάνην, καταπατύντες υπέψαλλον. Εύλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αϋλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιεράν πανήγυριν, τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε».

Ίδε ο Αμνός, ο αίρων τά πταίσματα τής ανθρωπότητος, ήλθεν επεδήμησε, καί πρός τόν δούλον αι τών τό Βάπτισμα, δουλοπρεπώς εφίσταται, ελευθερώσαι ζητών, δουλωθέντας, ημάς τώ αλάστορι, καί τό κάλλος πρίν απολέσαντας.

Ώφθη εμφανώς, Θεός σωματούμενος, δι' αγαθότητα, καί τά Ιορδάνια, περιβαλέσθαι έρχεται νάματα, ο περιβάλλων νέφεσι, τόν ουρανόν αληθώς, τούτου πάντες, νύν προεορτάσωμεν, τήν σεπτήν εν χαρά Επιφάνειαν.

Σκίρτησον χαρά, καί προετοιμάσθητι, καθυποδέξασθαι, ύδωρ τό αλλόμενον, ώ Ιορδάνη εις αιωνίαν ζωήν, οι ποταμοί χορεύσατε, βλέποντες νύν τής τρυφής, τόν χειμάρρουν, ρείθροις επιβαίνοντα, καί κακίας τήν χύσιν ξηραίνοντα.

Ηύγασεν ημίν, ημέρα σωτήριος, τοίς εν νυκτί τών παθών, πάντοτε καθεύδουσι, καί γάρ επέστη Χριστός ο Κύριος, δικαιοσύνης Ήλιος, ών καί νοούμενος, υποκλίναι, δούλω κεφαλήν αυτού, καί σαρκί βαπτισθήναι θελήματι.

Θεοτοκίον

Φρίττει Χερουβίμ καί πάσα ουράνιος φύσις Πανάμωμε, τόν υπέρ κατάληψιν, σεπτόν σου τόκον όμοιωθέντα ημίν, δι' ευσπλαγχνίαν άφατον, καί βαπτισθέντα σαρκί, ού τήν θείαν, πάντες Επιφάνειαν, εορτάζομεν νύν αγαλλόμενοι.

Τού Προφήτου

Έφριξε πάσα ακοή

Επέστη η θεοφεγγής, τού Προφήτου εορτή καί σεβάσμιος, περιαυγάζουσα, τούς συνελθόντας πίστει καί ψάλλοντας, προφητικαίς μαρμαρυγαίς, καί πάσι πηγάζουσα, ψυχών ιάματα, καί φωτίζουσα φαιδρώς τούς θεόφρονας.

Τήρησον τή ζωαρχική, κραταιά τε δεξιά σου Φιλάνθρωπε, τήν Εκκλησίαν σου, ταίς ικεσίαις τού σού θεράποντος, τού προθεσπίσαντος ημίν τήν σήν ενανθρώπησιν, δι' ής ανέτειλε, σωτηρία καί πιστών απολύτρωσις.

Θεοτοκίον

Ώριμον δρέπομαι ζωήν, μή βλαπτόμενος τώ ξύλω τής γνώσεως, σύ γάρ Πανάμωμε, ζωής τό ξύλον Χριστόν εξήνθησας, τόν τάς εισόδους τής ζωής, τοίς πάσι γνωρίσαντα, διό σε πάναγνε, Θεοτόκον οι πιστοί καταγγέλλομεν.

Τού Μάρτυρος

Τόν προδηλωθέντα

Ίλεων γενέσθαι, δυσώπησον τόν Δεσπότην, τοίς έν πίστει σε τιμώσι, καί τήν σήν φωτοφόρον, καί σεπτήν Εορτήν εκτελούσι, Γόρδιε Mαρτύρων εγκαλλώπισμα.

Νύν τής ακηράτου, τρυφής καί τής θεοπτίας, εμφορούμενος Γόρδιε, καί φωτός ανεσπέρου, εν σκηναίς αιωνίοις κομίζη, τάς επικαρπίας τών αγώνων σου.

Αύτη η ημέρα, τήν σήν άθλησιν επείδεν, ήν ουκ ημαύρωσεν ο χρόνος, ουκ εκάλυψε λήθη, αλλ' αεί τοίς υμνούσί σε πίστει, Μάρτυς ανατέλλει ώσπερ ήλιος.

Δόξαν τήν ρευστήν, καί φθαρτήν καί πεπατημένην, παριδων θεόφρον Μάρτυς, αϊδίου νύν δόξης, καί χαράς αληθούς απολαύεις, θρόνω τού Δεσπότου παριστάμενος.

Θεοτοκίον

Ως διασωθέντες, Παρθένε πρίν τής κατάρας, διά τού σού θείου τόκου, επαξίως υμνούμεν, ευχαρίστως πάντες μελωδούντες. Χαίρε Θεοτόκε η ελπίς ημών.

Ο Ειρμός

«Τόν προδηλωθέντα, εν όρει τώ Νομοθέτη εν πυρί καί βάτω, τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ϋμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Μάρτυρος

Γυναίκες ακουτίσθητε

Γορδίου τού θεόφρονος, καί πανενδόξου Μάρτυρος, αύτη επείδεν ημέρα, τήν άθλησιν, ης τήν μνήμην, λαμπρώς νύν εκτελέσωμεν, Χριστού γάρ υπερήθλησε. Διαναστώμεν προθύμως, ώ φιλομάρτυρες πάντες, πρός αρετών ευκαρπίαν.

Προεόρτιον

Εν Πνεύματι τώ Ιερώ

Τήν Bηθλεέμ αφέμενοι, τό καινότατον θαύμα, πρός, Ιορδάνην δράμωμεν, εκ ψυχής θερμοτάτης, κακείσε κατοπτεύσωμεν τό φρικτόν Μυστήριον, θεοπρεπώς γάρ επέστη, γυμνωθείς ο Χριστός μου, επενδύων με στολήν, τής ουρανών Βασιλείας.

Εις τούς Αίνους ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. β'

Αι Αγγελικαί

Θρόνον ουρανόν, κεκτημένος ο Δεσπότης, ήλθεν επί γής, σαρκωθείς εκ τής Παρθένου, καί πρός τόν Ιορδάνην, επιστάς τό καθάρσιον, πάντων εξαιρεί τόν Ιωάννην. Αι πατριαί τής γής απάσης, αυτώ ψάλλωμεν Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Έφθασε Χριστός, πρός τά ρείθρα Ιορδάνου, Bάπτισμα αιτών, ο καθαίρων άμαρτίας. Πάσα η γή σκιρτάτω. Ουρανοί ευφραινέσθωσαν. Χαίρε τών Εθνών η Εκκλησία, τώ Βασιλεί νυμφευομένη, πιστώς βόησον. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Όρη γλυκασμόν, ευφροσύνης σταλαξάτω, χείρας μυστικώς, νύν κροτήσατε τά Έθνη, η έρημος ανθείτω Ιορδάνη υπόδεξαι, δεύρο Βαπτιστά τώ μυστηρίω, τού Λυτρωτού υπούργει χαίρων, λαοί μέλψωμεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Φώς τό εκ φωτός, υπέρ χρόνον προεκλάμψαν, τοίς εν τή νυκτί, καθημένοις επεφάνη, καί σκότος αμαρτίας, εκκαθάραν εφώτισε. Χόρευσον Αδάμ, ευφραίνου Εύα, η λύτρωσις Χριστός επέστη, Δαυϊδ βόησον. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα... όμοιον

Άστρον Ιακώβ, εξανέτειλε τώ κόσμω, καί τήν φλογεράν, τών ανθρώπων αμαρτίαν, αναλαβών ενθάπτει, Ιορδάνου τοίς νάμασι, λάμπων τής θεότητος τώ φέγγει, καί φωτισμόν θεογνωσίας, διδούς Έθνεσιν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Καί νύν... όμοιον

Νόμου πληρωτής, κατά σάρκα χρηματίσας, ήλθεν ο Χριστός, απαρχήν τής σωτηρίας, επί τόν Ιορδάνην, εκτελέσαι ως εύσπλαγχνος, καί τώ Βαπτιστή καθυποκλίνει, τήν κορυφήν πιστώς βοώντι, λαοί κράξωμεν. Ευλογημένος ο φανείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Απόστιχα Στιχηρά

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Από τής Βηθλεέμ, επί τόν Ιορδάνην, μεταβώμεν, εκεί γάρ, τό φώς τοίς εν τώ σκότει, αυγάζειν ήδη άρχεται.

Στίχ. Διά τούτο μνησθήσομαί σου εκ γής Ιορδάνου καί Ερμωνιιμ.

Γή η τού Zαβουλών, οι πέραν Ιορδάνου, ακούσατε, Εγγίζει, Χριστός η σωτηρία, τό φώς η απολύτρωσις.

Στίχ. Είδοσάν σε ύδατα ο Θεός, είδοσάν σε ύδατα καί εφοβήθησαν.

Ευτρέπιζε καί σύ, Ιορδάνη τό ρείθρον, ο πυρί γάρ βαπτίζων, εγγίζει τού καινίσαι, τό συντριβέν πλαστούργημα.

Δόξα... Καί νύν... όμοιον

Ώφθη τό πατρικόν, απαύγασμα τής δόξης, εν ρείθροις Ιορδάνου, Βαπτίσματι καθαίρον, τόν ρύπον τών ψυχών ημών.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.