ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΤΥΠΙΚΩΝ

ΨΑΛΜΟΣ ΡΒ' (102)

Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον

Ευλογητός εί, Κύριε

Ήχος πλ. δ'

· Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί πάντα τά εντός μου τό όνομα τό άγιον αυτού.

· Ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, καί μή επιλανθάνου πάσας τάς ανταποδόσεις αυτού.

· Τόν ευϊλατεύοντα πάσας τάς ανομίας σου, τόν ιώμενον πάσας τάς νόσους σου.

· Τόν λυτρούμενον εκ φθοράς τήν ζωήν σου, τόν στεφανούντά σε εν ελέει καί οικτιρμοίς.

· Τόν εμπιπλώντα εν αγαθοίς τήν επιθυμίαν σου, ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου.

· Ποιών ελεημοσύνας ο Κύριος, καί κρίμα πάσι τοίς αδικουμένοις.

· Εγνώρισε τάς οδούς αυτού τώ Μωϋσή, τοίς υιοίς Ισραήλ τά θελήματα αυτού.

· Οικτίρμων καί ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος καί πολυέλεος, ουκ εις τέλος οργισθήσεται, ουδέ εις τόν αιώνα μηνιεί,

· Ου κατά τάς ανομίας ημών εποίησεν ημίν, ουδέ κατά τάς αμαρτίας ημών ανταπέδωκεν ημίν.

· Ότι κατά τό ύψος τού ουρανού από τής γής, εκραταίωσε Κύριος τό έλεος αυτού επί τούς φοβουμένους αυτόν.

· Καθόσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών, εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών.

· Καθώς οικτείρει πατήρ υιούς, ωκτείρησε Κύριος τούς φοβουμένους αυτόν, ότι αυτός έγνω τό πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χούς εσμεν.

· Άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος τού αγρού, ούτως εξανθήσει.

· Ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ, καί ουχ υπάρξει, καί ουκ επιγνώσεται έτι τόν τόπον αυτού.

· Τό δέ έλεος τού Κυρίου από τού αιώνος, καί έως τού αιώνος επί τούς φοβουμένους αυτόν.

· Καί η δικαιοσύνη αυτού επί υιοίς υιών, τοίς φυλάσσουσι τήν διαθήκην αυτού, καί μεμνημένοις τών εντολών αυτού τού ποιήσαι αυτάς.

· Κύριος εν τώ ουρανώ ητοίμασε τόν θρόνον αυτού, καί η βασιλεία αυτού πάντων δεσπόζει.

· Ευλογείτε τόν Κύριον, πάντες οι Άγγελοι αυτού, δυνατοί ισχύϊ, ποιούντες τόν λόγον αυτού, τού ακούσαι τής φωνής τών λόγων αυτού.

· Ευλογείτε τόν Κύριον, πάσαι αι δυνάμεις αυτού, λειτουργοί αυτού, οι ποιούντες τό θέλημα αυτού.

· Ευλογείτε τόν Κύριον, πάντα τά έργα αυτού, εν παντί τόπω τής δεσποτείας αυτού, ευλόγει, η ψυχή μου, τόν Κύριον.

*

Ήχος β'

Δόξα...

ΨΑΛΜΟΣ ΡΜΕ' (I45)

· Αίνει, η ψυχή μου, τόν Κύριον, αινέσω Κύριον εν τή ζωή μου, ψαλώ τώ Θεώ μου έως υπάρχω,

· Μή πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ουκ έστι σωτηρία.

· Εξελεύσεται τό πνεύμα αυτού, καί επιστρέψει εις τήν γήν αυτού.

· Εν εκείνη τή ημέρα απολούνται πάντες οι διαλογισμοί αυτού.

· Μακάριος, ού ο Θεός Ιακώβ βοηθός αυτού, η ελπίς αυτού επί Κύριον τόν Θεόν αυτού.

· Τόν ποιήσαντα τόν ουρανόν καί τήν γήν, τήν θάλασσαν καί πάντα τά έν αυτοίς.

· Τόν φυλάσσοντα αλήθειαν εις τόν αιώνα, ποιούντα κρίμα τοίς αδικουμένοις, διδόντα τροφήν τοίς πεινώσι.

· Κύριος λύει πεπεδημένους, Κύριος σοφοί τυφλούς, Κύριος ανορθοί κατερραγμένους, Κύριος αγαπά δικαίους, Κύριος φυλάσσει τούς προσηλύτους,

· Ορφανόν καί χήραν αναλήψεται, καί όδόν αμαρτωλών αφανιεί,

· Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου, Σιών, εις γενεάν καί γεγεάν.

Καί νύν...

Ο μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού, αθάνατος υπάρχων, καί καταδεξάμενος, διά τήν ημετέραν σωτηρίαν, σαρκωθήναυ εκ τής αγίας Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ό Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, Είς ών τής αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τώ Πατρί καί τώ άγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

* * *

Ε ι δ έ ν α ι χ ρ ή ότι τή μεγάλη Τεσσαρακοστή ο υ λ έ γ ο μ ε ν τούς τών Τυπικών Ψαλμούς, αλλά μετά τάς εν τή θ' Ώρα τρείς μεγάλας μετανείας, αρχόμεθα ευθύς τών Μ α κ α ρ ι σ μ ώ ν, ψάλλοντες ένα έ κ α σ τ ο ν αυτών, εις Ήχον πλ. δ', τό, Μνήσθητι Κύριε, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου, ωσαύτως καί μετά τό, Δόξα... καί τό, Καί νύν... ποιούμεν δέ καί μετάνοιαν μικράν μίαν εν εκάστω Μνήσθητι.

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ

Ήχος πλ. δ'

· Εν τή βασλεία σου μνήσθητί ημών, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου,

· Μακάριοι οι Πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών, εστν η βασιλεια τών ουρανών,

· Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται,

· Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι τήν γήν,

· Μακάριοι οι πεινώντες καί διψώντες τήν δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται,

· Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται,

· Μακάριοι οι καθαροί τή καρδία, ότι αυτοί τόν Θεόν όψονται.

· Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται,

· Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν ή βασιλεία τών ουρανών.

· Μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς, καί διώξωσι, καί είπωσι πάν πονηρόν ρήμα καθ' υμών, ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

· Χαίρετε καί αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς έν τοίς ουρανοίς.

Δόξα... Καί νύν...

Μετά ταύτα, ει μέν εστιν, ως είρηται, μεγάλη Τεσσαρακοστή, ενουμένων τών δύο Χορών λέγομεν, γεγωνοτέρα φωνή τό, Μνήσθητι ημών εκ τρίτου, ως έπεται, ποιούντες εν εκάστω καί μετάνοιαν μεγάλην μίαν, Ει δέ μή, λέγομεν αυτό χύμα καί άνευ μετανοιών.

· Μνήσθητι ημών, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου.

· Μνήσθητι ημών, Δέσποτα, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου.

· Μνήσθητι ημών, Άγιε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου.

Χορός ο επουράνιος υμνεί σε καί λέγει, Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός καί ή γή τής δόξης σου.

Στίχ. Προσέλθετε πρός αυτόν, καί φωτίσθητε, καί τά πρόσωπα υμών ου μή καταισχυνθή.

Χορός ο επουράνιος υμνεί σε καί λέγει, Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός καί η γή τής δόξης σου.

Δόξα...

Χορός άγίων Αγγέλων καί Αρχαγγέλων, μετά πασών τών επουρανίων Δυνάμεων, υμνεί σε καί λέγει, Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός καί η γή τής δόξης σου.

Καί νύν...

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων.

Και εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων, Φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι' ου τα πάντα εγένετο, Τον δι' ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα,Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα, Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς, Και ανελθόντα εις τους Ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός, Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος.

Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν , το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των Προφητών.

Εις Μίαν , Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, Ομολογώ εν Βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών, Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών, Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος, Αμήν.

Άνες, άφες, συγχώρησον, ο Θεός, τά παραπτώματα ημών, τά εκούσια καί τά ακούσια, τά εν έργω καί λόγω, τά εν γνώσει καί αγνοία, τά εν νυκτί καί ημέρα, τά κατά νούν καί διάνοιαν, τά πάντα ημίν συγχώρησον, ως αγαθός καί φλάνθρωπος.

Πάτερ ημών... Ότι σού εστιν...

Μεθ' ό:

1. Ει μέν εστι Δεσποτική εορτή, λέγομεν τό ταύτης Κοντάκιον, Ει δέ τύχη καί Άγιος εορταζόμενος εν ταυτώ, λέγεται πρώτον τό τού Αγίου Κοντάκιον, είτα Δοξα... Καί νύν... τό τής Εορτής.

2. Τήν Δ' Εβδομάδα τών Νηστειών, τό Κοντάκιον τής Σταυροπροσκυνήσεως, Ουκέτι φλογίνη ρομφαία...

3. Τήν Μεγάλην Εβδομάδα, τό Κοντάκιον εκάστης ημέρας, ως είρηται εν τή Α' Ώρα.

Τή Μεγάλη Δευτέρα

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς

Ο Ιακώβ ωδύρετο, τού Ιωσήφ τήν στέρησιν, καί ο γενναίος εκάθητο άρματι, ως βασιλεύς τιμώμενος, τής Αιγυπτίας γάρ τότε ταις ηδοναίς μή δουλεύσας, αντεδοξάζετο παρά τού βλέποντος τάς τών ανθρώπων καρδίας, καί νέμοντος στέφος άφθαρτον.

Τή Μεγάλη Τρίτη

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Τήν ώραν ψυχή, τού τέλους εννοήσασα, καί τήν εκκοπήν, τής συκής δειλιάσασα, τό δοθέν σοι τάλαντον, φιλοπόνως έργασαι ταλαίπωρε, γρηγορούσα καί κράζουσα, Μή μείνωμεν έξω τού νυμφώνος Χριστού.

Τή Μεγάλη Τετάρτη

Κοντάκιον Ήχος δ'

Ο υψωθείς

Υπέρ τήν Πόρνην Αγαθέ ανομησας, δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα, αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι, πόθω ασπαζόμενος, τούς αχράντους σου πόδας, όπως μοι τήν άφεσιν, ως Δεσπότης παράσχης, τών οφλημάτων κράζοντι Σωτήρ, Εκ τού βορβόρου τών έργων μου ρύσαί με.

Κατά δέ τάς λοιπάς εβδομάδας τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής λέγομεν καθ' Εκάστην τά εζής Κοντάκια:

α'. Τό τής Μεταμορφώσεως.

Ήχος βαρύς.

Επί τού όρους μετεμορφώθης, καί, ως εχώρουν οι Μαθηταί σου, τήν δόξαν σου, Χριστέ ο Θεός, εθεάσαντο, ίνα, όταν σέ ίδωσι σταυρούμενον, τό μέν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τώ δέ κόσμω κηρύξωσιν, ότι σύ υπάρχεις αληθώς, τού Πατρός τό απαύγασμα.

β', Τό Κοντάκιον τής ημέρας [Δευτέρας, Τρίτης κλπ. (ως έπονται)].

γ', Τό Κοντάκιον τού Αγίου τού Ναού.

δ', Τό Μαρτυρικόν τού Ήχου [όρα εν τώ τέλει τού Τριωδίου (Μαρτυρικόν τής ζ' Ωδής)].

ε', Δόξα... Μετά τών Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ...

ς', Καί νύν... Προστασία τών Χριστιανών...

Τά καθ' ημέραν Κοντάκια

Tή Δευτέρα, Κοντάκιον τών Ασωμάτων

Ήχος β'

Αρχιστράτηγοι Θεού, λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί, καί αρχηγοί Ασωμάτων, τό συμφέρον ημίν πρεσβεύσατε, καί τό μέγα έλεος, ως τών Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.

Τή Τρίτη, Κοντάκιον τού Τιμίου Προδρόμου

Ήχος β' Τά άνω ζητών

Προφήτα Θεού, και Πρόδρομε τής χάριτος, τήν Κάραν τήν σήν, ως ρόδον ιερώτατον, εκ τής γής ευράμενοι, τάς ιάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, καί γάρ πάλιν, ως πρότερον, έν κόσμω κηρύττεις τήν μετάνοιαν.

Τή Τετάρτη καί τή Παρασκευή, Κοντάκιον τού Σταυρού

Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικτιρμούς σου δώρησαι, Χριστέ ο Θεός Εύφρανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν την σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Τή Πέμπτη, Κοντάκιον τών Αγίων Αποστόλων

Ήχος β' Αυτόμελον

Τούς ασφαλείς, καί θεοφθόγγους Κήρυκας, τήν κορυφήν τών μαθητών σου, Κύριε, προσελάβου εις απόλαυσιν, τών αγαθών σου καί ανάπαυσιν, τούς πόνους γάρ εκείνων καί τόν θάνατον, εδέξω υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν, ο μόνος γινώσκων τά εγκάρδια.

Καί, τού Αγίου Νικολάου (τή αυτή ημέρα)

Ήχος γ' Η Παρθένος σήμερον

Εν τοίς Μύροις, Άγιε, ιερουργός ανεδείχθης, τού Χριστού γάρ, όσιε, τό Ευαγγέλιον πληρώσας, έθηκας, τήν ψυχήν σου, υπέρ λαού σου, έσωσας, τούς αθώ ους, εκ τού θανάτου, διά τούτο ηγιάσθης, ως μέγας Μύστης, Θεού τής χάριτος.

Τώ Σαββάτω, Κοντάκιον Νεκρώσιμον

Ήχος πλ. δ'

Μετά τών Αγίων άνάπαυσον, Χριστέ, τάς ψυχάς τών δούλων σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.

Καί τό Μαρτυρικόν Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς τής φύσεως, τώ Φυτουργώ τής κτίσεως, η οικουμένη προσφέρει σοι, κύριε, τούς θεοφόρους Μάρτυρας, Ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη βαθεία, τήν Εκκλησίαν σου, διά τής Θεοτόκου συντήρησον Πολυέλεε.

Τό δέ παρόν λέγεται καθ Εκάστην (εκτός τού Σαββάτου),

Προστασία τών Χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία, πρός τόν Ποιητήν αμετάθετε, μή παρίδης, αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, αλλά πρόφθασον, ως αγαθή, εις τήν βοήθειαν ημών, τών πιστώς κραυγαζόντων σοι, Τάχυνον εις πρεσβείαν, καί σπεύσον εις ικεσίαν, η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε, τών τιμώντων σε.

Κύριε ελέησον (μ')

Ο εν παντί καιρώ και πάση ώρα εν ουρανώ και επί γης προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός, ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυέσπλαγχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρίαν διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών , αυτός, Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς σου, Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον , τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης, Τείχισον ημάς αγίοις σου Αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης, ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.

Κύριε ελέησον (γ')

Δόξα... Και νυν...

Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Εν ονόματι Κυρίου, ευλόγησον Πατερ.

Ιερεύς Ο Θεός οικτειρήσαι ημάς, καί ευλογήσαι ημάς, επιφάναι τό πρόσωπον αυτού εφ' ημάς, καί ελεήσαι ημάς.

Καί ποιούμεν τάς τρείς μεγάλας μετανοίας, Καί εάν μέν δέν τελεσθή Προηγιασμένη, αμέσως ο Προεστώς αναγινώσκει τόν Προοιμιακόν καί ούτως άρχεται ο Εσπερινός.

Εάν όμως πρόκειται νά τελεσθή Λειτουργία τών Προηγιασμένων, μετά τό, «Ο Θεός οικτειρήσαι... » λέγομεν, τό

Τρισάγιον, Δόξα... Καί νύν... Παναγία Τριάς... Κύριε, ελέησον (γ'), Δόξα... Καί νύν... Πάτερ ημών... Ότι σού εστιν... Κύριε, ελέησον (ιβ').

Ο Ιερεύς τήν ακόλουθον Ευχή

Παναγία Τριάς, τό Ομοούσιον κράτος, η αδιαίρετος βασιλεία, η πάντων τών αγαθών αιτία ευδόκησον δή καί επ εμοί τώ αμαρτωλώ, στήριξον, συνέτισον τήν καρδίαν μου, καί πάσαν περίελέ μου τήν βεβηλότητα, φώτισόν μου τήν διάνοιαν, ίνα διά παντός δοξάζω, υμνώ, προσκυνώ καί λέγω Είς Άγιος, είς Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός, Αμήν.

Καί μετ' αυτήν

Είη τό όνομα Κυρίου ευλογημένον από τού νύν, καί έως τού αιώνος (εκ γ').

Ει δ' ουκ έστι Τεσσαρακοστή, μετά τό, Κύριε ελέησον (μ' ), ευθυς τό, Είη τό όνομα Κυρίου... εκ γ', Δόξα... Καί νύν... Είτα τόν επόμενον ψαλμον τής Τραπέζης.

ΨΑΛΜΟΣ ΛΓ' (33)

· Ευλογήσω τόν Κύριον εν παντί καιρώ, διά παντός η αίνεσις αυτού εν τώ στόματί μου.

· Εν τώ Κυριω επαινεθήσεται η ψυχή μου, ακουσάτωσαν πραείς καί ευφρανθήτωσαν.

· Μεγαλύνατε τόν Κύριον σύν εμοί, καί υψώσωμεν τό όνομα αυτού επί τό αυτό.

· Εξεζήτησα τόν Κύριον, καί επήκουσέ μου, καί εκ πασών τών θλίψεών μου ερρύσατό με.

· Προσέλθετε πρός αυτόν καί φωτίσθητε, καί τά πρόσωπα υμών ου μή καταισχυνθή,

· Ούτος ο πτωχός εκέκραξε, καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτού καί εκ πασών τών θλίψεων αυτού έσωσεν αυτόν,

· Παρεμβαλεί Άγγελος Κυρίου κύκλω τών φοβουμένων αυτόν, καί ρύσεται αυτούς.

· Γεύσασθε καί ίδετε, ότι χρηστός ο Κύριος, μακάριος ανήρ, ός ελπίζει επ' αυτόν.

· Φοβήθητε τόν Κύριον πάντες οι άγιοι αυτού, ότι ουκ έστιν υστέρημα τοίς φοβουμένοις αυτόν.

· Πλούσιοι επτώχευσαν καί επείνασαν, οι δέ εκζητούντες τόν Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού.

· Δεύτε, τέκνα, ακούσατέ μου, φόβον Κυρίου διδάξω υμάς,

· Τίς εστιν άνθρωπος ο θέλων, ζωήν αγαπών, ημέρας ιδείν αγαθάς;

· Παύσον τήν γλώσσάν σου από κακού, καί χείλη σου τού μή λαλήσαι δόλον,

· Έκκλινον από κακού, καί ποίησον αγαθόν, ζήτησον ειρήνην, καί δίωξον αυτήν,

· Οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους, καί ώτα αυτού εις δέησιν αυτών.

· Πρόσωπον δέ Κυρίου επί ποιούντας κακά, τού εξολοθρεύσαι εκ γής τό μνημόσυνον αυτών,

· Έκέκραξαν οι δίκαιοι, καί ο Κύριος εισήκουσεν αυτών, καί εκ πασών τών θλίψεων αυτών ερρύσατο αυτούς,

· Eγγύς Κύριος τοίς συντετριμμένοις τήν καρδίαν, καί τούς ταπεινούς τώ πνεύματι σώσει.

· Πολλαί αι θλίψεις τών δικαίων, καί εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος.

· Φυλάσσει Κύριος πάντα τά οστά αυτών, έν εξ αυτών ου συντριβήσεται.

· Θάνατος αμαρτωλών πονηρός, καί οι μισούντες τόν δίκαιον πλημμελήσουσι.

· Λυτρώσεται Κύριος ψυχάς δούλων αυτού, καί ου μή πλημμελήσουσι πάντες οι ελπίζοντες επ' αυτόν.

Δόξα... Καί νύν... Καί γίνεται Απόλυσις.

Ιστέον ότι τελουμένης τής θείας Λειτουργίας, ει μέν εστι Κυριακή, ή ημέρα Αγίου εορταζομένου, ψάλλονται εκ τών Τυπικών οι Ψαλμοί ρβ' 102 καί ρμε' 145 καί οι Μακαρισμοί, Ει δέ καθημερινή, ψάλλονται τά εξής, Αντίφωνα.

ΑΝΤΙΦΩΝΟΝ Α'

Ήχος πλ. α'

Στίχ. α', Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω, καί ψάλλειν τώ ονόματί σου, Ύψιστε.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς.

Στίχ. β', Τού αναγγέλλειν τό πρωϊ τό έλεός σου, καί τήν αλήθειάν σου κατά νύκτα.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. γ', Ότι ευθύς Κύριος ο Θεός ημών, καί ουκ έστιν άδικία εν αυτώ.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

ΑΝΤΙΦΩΝΟΝ Β'

Ήχος πλ. α'

Στίχ. α', Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο, ενεδύσατο ο, Κύριος δύναμιν καί περιεζώσατο.

Πρεσβείαις τών αγίων σου, σώσον ημάς, Κύριε.

Στίχ. β', Kαί γάρ εστερέωσε τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθησεται.

Πρεσβείαις τών αγίων σου...

Στίχ. γ', Τώ οίκω σου πρέπει αγίασμα, Κύριε, εις μακρότητα ημερών.

Πρεσβείαις τών αγίων σου...

Δόξα...

Πρεσβείαις τών αγίων σου...

Καί νύν...

Ο μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού, αθάνατος υπάρχων, καί καταδεξάμενος, διά τήν ημετέραν σωτηρίαν, σαρκωθήναυ εκ τής αγίας Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, ατρέπτως ενανθρωπήσας, σταυρωθείς τε, Χριστέ ό Θεός, θανάτω θάνατον πατήσας, Είς ών τής αγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τώ Πατρί καί τώ άγίω Πνεύματι, σώσον ημάς.

ΑΝΤΙΦΩΝΟΝ Γ'

Ήχος β'

Στίχ. α', Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω, αλαλάξωμεν τώ Θεώ τώ Σωτήρι ημών.

Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός, ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Στίχ. β', Προφθάσωμεν τό πρόσωπον αυτού εν εξομολογησε, καί εν ψαλμοίς αλαλάξωμεν αυτώ, ότι Θεός μέγας, Κύριος καί Βασιλευς μέγας επί πάσαν τήν γήν.

Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Στίχ. γ', Ότι εν, τή χειρί αυτού τά πέρατα τής γής, καί τά ύψη τών όρεων αυτού εισιν, ότι αυτού εστιν η θάλασσα, καί αυτός εποίησεν αυτήν, καί τήν ξηράν αί χείρες αυτού έπλασαν.

Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν Αγίοις θαυμαστός...

Δεύτε προσκυνησωμεν καί προσπέσωμμμεν Χριστώ, Σώσον, ημάς, Υιέ Θεού, ο εν, Αγίοις θαυμαστός.

ο β' Χορός συμπληροί τούτο, ψάλλων

ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.