ΤΗ ΚΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Προκοπίου τού Δεκαπολίτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον έν μάρτυσι

Κατ' εικόνα γενόμενος, τού Θεού καί ομοίωσιν, κατ' αρχήν τής πλάσεως Παμμακάριστε, τό τής εικόνος αξίωμα, τηρείν διεσπούδασας, λογισμώ πανευσεβεί, καί νοός καθαρότητι, καί αγνότητι, καί παθών εγκρατεία καί τηρήσει, τών Χριστού διαταγμάτων, καί ευσεβεία Πανόλβιε.

Τή ασκήσει τό πρότερον, προσλαβών καί τήν άθλησιν, θεοφρόνως ύστερον, ευηρέστησας, δι' αμφοτέρων τώ Κτίσαντι, τώ μόνω τήν κάθαρσιν, απαιτούντι παρ' ημών, καί ψυχής τήν ευγένειαν, ού τήν ένσαρκον, παρουσίαν δοξάζων προσεκύνεις, τήν εικόνα τήν αγίαν, τής κατ' αυτόν ανθρωπότητος.

Τούς τού Λόγου τήν σάρκωσιν, δυσσεβώς αθετήσαντας, διελέγχων όσιε, διετέλεσας, δια μαστίγων ετάσεως, πάσης τε κακώσεως, καί δεσμών καί φυλακής, βεβαιών τήν αλήθειαν, όθεν γέγονας, τής Χριστού βασιλείας κληρονόμος, καί χαράς ανεκλαλήτου, καί αϊδίου ελλάμψεως.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η Θεόν τόν αχώρητον, εν γαστρί σου χωρήσασα, φιλανθρώπως άνθρωπον χρηματίσαντα, καί τό ημέτερον φύραμα, εκ σού προσλαβόμενον, καί θεώσαντα σαφώς, μή παρίδης με Πάναγνε, νύν θλιβόμενον, αλλ' οικτείρησον τάχος καί παντοίας, δυσμενείας τε καί βλάβης, τού πονηρού ελευθέρωσον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ ως εώρακε, καθηλούμενον Κύριε, η αμνάς καί Μήτηρ σου εξεπλήττετο, καί, Τί τό όραμα, έκραζεν, Υιέ ποθεινότατε; ταύτά σοι ο απειθής, δήμος ανταποδίδωσιν, ο παράνομος, ο πολλών σου θαυμάτων απολαύσας; Αλλά δόξα τή αρρήτω, συγκαταβάσει σου Δέσποτα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγεται ο Κανών, έχων Ακροστιχίδα τήν δε.

Τούς σούς αγώνας ευπρεπώς μέλπω Μάκαρ.

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω, ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον Θεώ, επινίκιον ωδήν εβόα άσωμεν».

Τής ευσεβείας τώ φίλτρω κατασχεθείς, καί τώ θείω έρωτι, τρικυμίας κοσμικάς, απεκρούσω Όσιε, Θεώ, επινίκιον ωδήν ανακρουόμενος, ο φωτοφόρος σου βίος καί τό φαιδρόν, τής ψυχής καί σύντονον, ευσεβεία συγκραθέν, αρετής εικόνισμα λαμπρόν, εν σοί Όσιε, τρανώς απηκριβώσατο.

Υπερφυείδα δουχία καί φωταυγεί, τού Χριστού λαμπόμενος, τών παθών τάς προσβολάς, εγκρατώς εμάρανας βοών, επινίκιον ωδήν τώ Παντοκράτορι.

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένον τόν Λόγον θεοπρεπώς, συλλαβούσα Πάναγνε, τόν πρίν άσαρκον ημίν, υπέρ φύσιν τέτοκας Αγνή, μετά γέννησιν Παρθένος διαμείνασα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου».

Σού η θεόληπτος ψυχή, τώ τής πίστεως ζήλω, πυρπολουμένη Μάκαρ, τών ανόμων τήν πικραν, μανίαν καί τόν θυμόν, θεοφόρε, κραταιώς διέλυσεν.

Οικείοις αίμασι βαφείς, τών Μαρτύρων τούς άθλους, εμιμήσω τρισμάκαρ, αικισμούς τών ασεβών, ανδρειοτάτη ψυχή, υπομείνας, καρτερικώς Προκόπιε.

Υπέστης Όσιε διπλούς, τούς αγώνας εμφρόνως, τάς αιρέσεις ελέγχων, καί λεόντων τάς ορμάς ανδρείως υπενεγκών, θεοφρόνως, πάνσοφε Προκόπιε.

Θεοτοκίον

Σοφία Λόγος τού Πατρός, ο πρό πάντων αιώνων, επ' εσχάτων τών χρόνων, απορρήτως σαρκωθείς, εξ απειράνδρου Μητρός, Θεοτόκον ταύτην απειργάσατο.

Κάθισμα Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ασώματος εν βίω εγνωρίσθης Πατήρ ημών, καί ένσαρκος Αγγέλοις, ανεδείχθης συνδίαιτος, τώ κόσμω κατά Παύλον σταυρωθείς, τώ σοί εσταυρωμένω αληθώς, καί εις ουράνιον οικών, τή διανοία χώρον ο γήϊνος, Δόξα τώ ευδοκήσαντι εν σοί, δόξα τώγνωρισθέντι σοι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τάς χείράς σου τάς θείας, αίς τόν Κτίστην εβάστασας, Παρθένε Παναγία, σαρκωθέντα χρηστότητι, προτείνασα δυσώπησον αυτόν, λυτρώσασθαι ημάς εκ πειρασμών, καί παθών καί τών κινδύνων, τούς ευφημούντας πόθω, καί βοώντάς σοι, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρώ σου προσπαγέντος, υπό τών παρανόμων, καί στρατιωτών Σώτερ λόγχη, τήν πλευράν ορυγέντος, η Πάναγνος ωδύρετο πικρώς, τά σπλάγχνα κοπτομένη μητρικώς, καί τό πολύ σου καί φρικτόν, τής ανοχής εξίστατο βοώσα, Δόξα τή πρός ανθρώπους σου στοργή, δόξα σου τή χρηστότητι, δόξα τώ εν τώ θανάτω σου βροτούς αθανατίζοντι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Χριστός μο υ δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Αρδεύων Όσιε, δακρύων χεύμασι, τήν καρδίαν σου Μάκαρ τών αρετών, σπόρον εγεώργησας, εκ διανοίας καθαράς, οσιώτατε Προκόπιε.

Γεώδες φρόνημα, τώ θείω Πνεύματι, καθυπέταξας Πάτερ ασκητικόν, βίον ανελόμενος, καί συνταττόμενος χοροίς, τών Μαρτύρων Παμμακάριστε.

Ως Μάρτυς ένθεος, καί αληθέστατος, υπέρ τής ευσεβείας αιρετικήν, ήλεγξας απόνοιαν, τής γάρ μανίας αληθώς, τών αθέων κατεφρόνησας.

Θεοτοκίον

Νομίμων άνευθεν, θεσμών Πανάμωμε, συλλαβούσα τόν Κτίστην δίχα φθοράς, τούτον απεγέννησας, καί Θεοτόκος αληθώς, καί κυρίως εχρημάτισας.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Αγιασθέντα ασκητικώς, καί τελειωθέντα σε δι' αίματος, γεραίρομεν Όσιε, μνήμη γάρ δικαίων μετ' εγκωμίων αεί, πιστώς επιτελείται, καί μνημονεύεται.

Σοφώς ο πάντα μεταποιών, καί μετασκευάζων πρός τό κρείττον, ως βούλεται Κύριος, τή τών δυσσεβούντων μιαιφονία τή σή, ασκήσει μαρτυρίου, κλέος προσέθετο.

Επί τών ώμων αναλαβών, τήν διά Σταυρού πανοπλίαν, σύ τώ Χριστώ ηκολούθησας, τών οπίσω Πάτερ λήθην ποιούμενος, καί τοίς έμπροσθεν δρόμοις επεκτεινόμενος.

Θεοτοκίον

Υμνούμεν Πάναγνε τόν εκ σού, σάρκα παθητήν τε καί θνητήν, περιβαλλόμενον Κύριον, καί τεθεωμένην απεργασάμενον, ενώσει ασυγχύτω τή καθ' υπόστασιν.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Προβαίνων αείμνηστε, από δόξης αληθώς, ασκητικής ανέδραμες, πρός Μαρτύρων ανδρείαν τε καί Τιμήν, οικείου εξ αίματος, ερυθράν πορφυρίδα περικείμενος.

Ρεόντων τό άστατον, λογισάμενος ψυχή, καί λογισμώ θεόφρονι, τοίς αεί διαμένουσιν αγαθοίς, καί πέρας ουκ έχουσιν, ευσεβώς επτερώθης Παμμακάριστε.

Εγκράτειαν σύντονον, καί πραότητα Χριστός, σέ καθορών πλουτήσαντα, φιλανθρώπως επέβλεψεν επί σέ, καί Ιδόξης ανέδειξε, κοινωνόν θεοφόρε Παναοίδιμε.

Θεοτοκίον

Πανάμωμε Δέσποινα, τής ψυχής μου τά δεινά, καί χαλεπά συντρίμματα, χειρουργίαις ιάτρευσον μυστικαίς, δραστήρια φάρμακα, τού Υιού σου βαλούσα τά παθήματα.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών, καί ομολογητού Προκοπίου τού Δεκαπολίτου.

Στίχοι

· Ουδέν, Δεκαπολίτα, γής πάσαι πόλεις,

· Πρός τήν νοητήν, ένθα περ τάττη, πόλιν.

· Εικάδι εβδομάτη Προκοπίω τέρμα φαάνθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Γελασίου, ός τό Βάπτισμα κελευσθείς διαπαίξαι παρά τού, Άρχοντος, βαπτίζεται αληθώς, καί ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Φώτισμα μέλλων εκγελάν, γελάς πλάνην,

· Πλυθείς δέ Γελάσιε, εκτέμνη κάραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θαλλελαίου.

Στίχοι

· Ο Θαλλέλαιος φαιδρώς, ήκει πρός πόλον,

· Θαλλοίς ελαιών, αρεταίς εστεμμένος.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Στέφανος, ο συστησάμενος τό γηροκομείον τού Αρματίου, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Γήρει Στέφανος πρύτανις ζωής πόρου,

· Όν περ θανόντα Πρύτανις στέφους στέφει.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Νήσιος βουνεύροις τυπτόμενος, τελειούται.

Στίχοι

· Νεύροις βοείοις Νήσιος πάσχων φέρει,

· Νευρούμενος γάρ τών πόνων λήθην έχει.

Οι Όσιοι πατέρες ημών Ασκληπιός Ιάκωβος καί Τιμόθεος οι εν Καισαρεία εν ειρήνη τελειούνται.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού τόν τύραννον έπεισε βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Ως υπέρλαμπρος ο βίος σου θεόσοφε, γέγονε δι' ασκήσεως, ούτως ώφθη σου, προφανώς η άθλησις στερρά, Χριστόν γάρ εδόξασας βοών, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σωφροσύνη καθαρότητα θεσπέσιε, Πάτερ περιζωσάμενος, εν ανδρεία δέ, μαρτυρίου στέφανον λαμπρόν, δεξάμενος χάριτι βοάς, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Μή τήν άχραντον εικόνα προσκυνούντές σου, Σώτερ οι ασεβέστατοι, τόν οικέτην σου μαστιγούντες, έξεον δεινώς, υμνούντα καί κράζοντα πρός σέ, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ευφραινόμενοι τώ τόκω σου Πανάμωμε, πάντες σε μακαρίζομεν, δι αυτού γάρ νύν, σαρκικής γεννήσεως ημείς, ρυσθέντες κραυγάζομεν αυτώ, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Λελυμένος τής ϋλης καί πρό θανάτου οφθείς, μετετέθης εντεύθεν πρός τήν ακήρατον, Όσιε ζωήν, τώ θανάτω χρησάμενος, κλίμακι προσφόρω, Προκόπιε θεόφρον.

Πεπλησμένος εφάνης φωτός τής πίστεως, καί πρός άδυτον φέγγος Πάτερ εφοίτησας, πάσαν υλικήν, αποθέμενος έφεσιν, όθεν σε τιμώμεν, Προκόπιε θεόφρον.

Ωπλισμένος δυνάμει τού θείου Πνεύματος, πονηρίας πνευμάτων ετρέψω φάλαγγας, όθεν ουρανών, πύλαι σοι ηνεώχθησαν, Μάκαρ ανυμνούντι, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Μακαρίζουσι πάσαι γενεαί Δέσποινα, ως προέφης η μόνη θεομακάριστος, σέ τήν αληθή, Θεοτόκον καί πάναγνον, ήν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν».

Αθλείν νομίμως Σοφέ ελόμενος, τών παθών ορμάς δι' εγκρατείας ενέκρωσας, καί σαρκός σκιρτήματα θεράπον Χριστού, όθεν τής απαθείας, νύν τήν ανώλεθρον, σύν ταίς ασωμάτοις Στρατιαίς, εύρες απόλαυσιν.

Κριτή δικαίω φαιδρώς παρίστασαι, ως νικητής στεφάνους αμαράντους δεξάμενος, εκτενώς Προκόπιε δεόμενος, υπέρ τών εκτελούντων, σού τήν πανίερον, μνήμην καί τήν θείαν εορτήν, τής μεταστάσεως.

Αυγαίς τρισί νύν καταλαμπόμενος, ταίς εκ μιάς αφράστως προϊούσαις θεότητος, πανολβίου λήξεως ηξίωσαι, καί τερπνής θυμηδίας, συναγαλλόμενος, ταίς υπερκοσμίαις Στρατιαίς, Πάτερ Προκόπιε.

Θεοτοκίον

Ρευστήν ο Λόγος Θεού ο άρρευστος, μορφήν λαβών ανθρώπους αφθαρσίαν ενέδυσεν, ευδοκία Πατρική σκηνώσας εν σοί, τή Κεχαριτωμένη, όθεν Πανάχραντε, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Σαρκίου τού τιμίου σου, απολυθείς Προκόπιε, παρέστης νύν σύν Αγγέλοις, τή απροσίτω Τριάδι, πρός ήν ημών μνημόνευε, τών εκτελούντων ένδοξε, τήν παναγίαν μνήμην σου, καί σέ τιμώντων εκ πόθου, Πάτερ σοφέ Ιεράρχα.

Θεοτοκίον

Τό μέγα καταφύγιον, καί σκέπη τών ψυχών ημών, η ουρανών πλατυτέρα, καί Χερουβίμ υπερτέρα, τόν σόν Yιόν δυσώπησον, υπέρ οικείων δούλων σου, Θεοκυήτορ πάναγνε, όπως ρυσθείημεν πάντες, αμαρτιών καί κινδύνων.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, κατά τήν τάξιν, καί Απόλυσις.