ΤΗ ΚΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Πορφυρίου, Επισκόπου Γάζης.

ΕIΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α' Τών ουρανίων ταγμάτων

Τοίς τών δακρύων σου ρείθροις, Μάκαρ Πορφύριε, τόν τής ψυχής καθάρας, ρύπον έσβεσας φλόγα, παθών τής αμαρτίας, καί τήν στολήν, εν πορφύρα χρωννύμενος, εν ουρανίοις πολεύη διά παντός, εις αιώνας αγαλλόμενος.

Ορθοδοξίας εμπρέπων, θείοις υψώμασιν, Αρχιερέων κλέος, τή λυχνία ετέθης, άξιος εργάτης, μισθόν αληθώς, τών σών πόνων δρεπόμενος, καί διά τούτο χαρίσματα εκ Θεού, εκομίσω Παμμακάριστε.

Ο μυστιπόλος τής κάτω, φρικτής τραπέζης εκεί, εν ουρανοίς Κυρίω, τήν θυσίαν προσφέρει, τήν άϋλον καί θείαν, αϋλως αεί, εποπτεύων ημάς ταίς αυτού, πρός τήν αγίαν Τριάδα πρεσβυτικαίς, ικεσίαις ο Πορφύριος.

Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον

Παραπτωμάτων πελάγει κλυδωνιζόμενος, τώ γαληνώ λιμένι, τής αχράντου πρεσβείας, τής σής Θεοκυήτορ, προσπεφευγώς, ανακράζω σοι, Σώσόν με, τήν κραταιάν σου ορέξασα δεξιάν, τώ οικέτη σου Πανάμωμε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ιδού κατείδον ρομφαίαν, τήν διελθούσάν μου, νύν τήν καρδίαν Τέκνον, ως προείπόν μοι πάλαι, ότε σε εώρων, πάντων υιών, γηγενών ωραιότερον, τώ γάρ Σταυρώ εκουσίως μετά ληστών, ως κακούργος απηώρησαι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγομεν τόν Κανόνα, ού η ακροστιχίς.

Τό πορφυρίζον Ποιμένων άνθος σέβω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ' Ο Ειρμός

«Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ διαγαγόντι τόν λαόν αυτού, εν Ερυθρά θαλάσση, ότι μόνος ενδόξως δεδόξασται».

Ταύτην τήν φωτοφόρον, μνήμην σου γεραίροντι Πορφύριε, φωτοφόρον μοι αίγλην, ουρανόθεν δοθήναι ικέτευε.

Όλον από σπαργάνων, σεαυτόν Κυρίω προσανέθηκας, καί αυτώ εκολλήθης, καί ψυχή καί καρδία Πορφύριε.

Πάθη προθανατώσας, πάντα δι' σκήσεως Πορφύριε, Ιερεύς ανεδείχθης, τού ζωής καί θανάτου δεσπόζοντος.

Θεοτοκίον

Όμβρον εισδεξαμένη, σού εν τή νηδύϊ τόν ουράνιον, Θεοτόκε Παρθένε, αμαρτίας τούς όμβρους εξήρανας.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Ράβδω τών δογμάτων σου, επί νομάς ζωής Όσιε, τήν ιεράν, Ποίμνην σου ποιμάνας, τώ Θεώ ευηρέστησας.

Φέγγει θείας γνώσεως, τούς εν νυκτί δεινών Όσιε, φωταγωγών, έδειξας ημέρας, κοινωνούς διά πίστεως.

Ύψει διαπρέποντα, τών αρετών Θεός τέθεικεν, εν υψηλή, Πάνσοφε λυχνία, τούς Πιστούς καταυγάζοντα.

Θεοτοκίον

Ρύσαι με πρεσβείαις σου, τών τού εχθρού βελών Άχραντε, καί λογισμών, τών επεμβαινόντων, αφειδώς τή καρδία μου.

Κάθισμα Ήχος δ’

Ταχύ προκατάλαβε

Εν πέτρα τής πίστεως, ερηρεισμένος σοφέ, τήν πέτραν επόθησας, ήν είδε πρίν Δανιήλ, Χριστόν τόν Θεόν ημών, ύψωσας τήν φωνήν σου, καί τόν νούν πρός τόν Κτίστην, έβαλες τούς οχλούντας, τή σαρκί πολεμίους, τή σή σφενδόνη Γάζης ο σεπτός, πρόβολος Πάτερ Πορφύριε.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Εκαίνισας Άχραντε, τώ θείω τόκω σου, φθαρείσαν τοίς πάθεσι, τών γηγενών τήν θνητήν, ουσίαν καί ήγειρας, πάντας εκ τού θανάτου, πρός ζωήν αφθαρσίας, όθεν σε κατά χρέος, μακαρίζομεν πίστει, Παρθένε δεδοξασμένη, ως Προεφήτευσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόν Yιόν καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση, συγχώρησιν πταισμάτων ημίν δωρήσασθαι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Ισουργόν τώ Γεννήτορι, Λόγον διαγγέλλων τοίς ματαιόφροσι, πρός ευσέβειαν εζώγρησας, καί Θεώ τών όλων καθιέρωσας.

Ζωτικαίς επιπνεύσεσι, τήν πρός τελευταίαν ώραν εγγίζουσαν, ιερώτατε εζώωσας, εις πολλών καί ταύτης αναγέννησιν.

Ολονύκτοις δεήσεσι, καί ταίς πανημέροις Ίσιε στάσεσι, τήν καρδίαν απετέλεσας, τού Θεού τών όλων καταγώγιον.

Θεοτοκίον

Νεκρωθέντα με Πάναγνε, πάλιν ανεζώωσας ως κυήσασα, τήν ζωήν τήν ενυπόστατον, τόν Υιόν καί Λόγον τού Γεννήτορος.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Φώτισον ημάς, τοίς προστάγμασί σου Κύριε, καί τώ βραχίονί σου τώ υψηλώ, τήν σήν ειρήνην παράσχου ημίν Φιλάνθρωπε».

Πρόρριζον τεμών, τήν άκανθαν τήν φιλήδονον, εκαρποφόρησας τόν άσταχυν, τής ευσεβείας Ιεράρχα πανσεβάσμιε.

Ο όμβροις σών ευχών, ουρανούς Σοφέ διήνοιξας, καί υετόν τή γή διένειμας, αιρετιζόντων αποπνίξας τά ζιζάνια.

Ίθυνας ροπή, θείου Πνεύματος ολόκληρον, λαόν καί πόλιν εις λιμένα ζωής, διεκφυγόντα αθεϊας τό κλυδώνιον.

Θεοτοκίον

Μόνην γενεών, εκ πασών σε εξελέξατο, ο Πλαστουργός, καί αναπλάττει ημάς, εν σοί οικήσας, Θεοτόκε αειπάρθενε.

Ωδή ς’ Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Εφέσεως αληθούς επέτυχες, εγκρατεία ταπεινώσας τά πάθη, καί πρός Θεόν, προσεχώρησας χαίρων, καί ορεκτών ακροτάτω παρίστασαι, Πορφύριε Ιεραρχών, καί Ποιμένων κανών ακριβέστατος.

Νοήσας σου τής ψυχής τό ωραίον, καθωράθη εν σταυρώ ηπλωμένος, ο υψωθείς, εν αυτώ εκουσίως καί τήν αυτού φυλακήν εγχειρίζει σοι, εμφαίνων σοι τήν πρός αυτόν, καί στοργήν καί τελείαν οικείωσιν.

Ως Πέτρου τού Kορυφαίου τόν ζήλον, καί τήν πίστιν θεηγόρε πλουτήσας, τώ τμητικώ, ευσεβείας σου λόγω, τό κακουργόν εθανάτωσας γύναιον, τού Μάνεντος φθοροποιά, δολερώς υποσπείρον διδάγματα.

Θεοτοκίον

Νεκρώσει τε καί φθορά υπαχθέντα, τόν πρωτόπλαστον Παρθένε Μαρία, τόν νεκρωτήν, τού θανάτου τεκούσα, εις αφθαρσίαν μετήγαγες Άχραντε, καί έδειξας τούς γηγενείς, ουρανίους Θεόν σωματώσασα.

Κοντάκιον Ήχος β’

Τοίς τών αιμάτων σου

Ιερωτάτοις σου τρόποις κοσμούμενος, Ιερωσύνης στολαίς κατηγλάϊσαι, Παμμάκαρ θεόφρον Πορφύριε, καί ιαμάτων εμπρέπεις υψώμασι, πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Υπεραστράπτει πλέον ηλίου, Πορφυρίου η μνήμη τού σοφού, αστραπαίς θαυμάτων πάσαν τήν κτίσιν φωταγωγούσα, καί διώκουσα πλάνην τήν τών ειδώλων, καί τούς πιστούς σελαγίζουσα, πάντας ευφραίνει, Θεώ γάρ ευαρεστήσας επί γής, τών ισημείων απείληφε τήν χάριν, πάντας ιάσθαι, παρεστώς τή Τριάδι ολόφωτος, καί πρεσβεύων απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Συναξάριον

Τή ΚΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Πορφυρίου, Επισκόπου Γάζης.

Στίχοι

· Ώ τίς παρέλθη, τίς δέ καί παραδράμη

· Τόν Πορφύριον, κάν παρήλθεν εκ βίου;

· Πορφυρίοιο νέκυν κρύψε χθών εικάδι έκτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Φωτεινής τής Σαμαρείτιδος, ή ωμίλησεν ο Χριστός εν τώ φρέατι, καί τών σύν αυτή.

Στίχοι

· Ρίπτουσι τήν σήν Σαμαρείτιν εις φρέαρ,

· Τήν εις φρέαρ σοι συλλαλήσασαν Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Φωτώ, η αδελφή αυτής, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Φερνήν ταλάντων μυρίων ανταξίαν,

· Φωτώ φέρει σοι τήν κάραν φώτων Πάτερ.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Φωτίς, η ετέρα αδελφή αυτής, εις δύο προσδεθείσα δένδρα, καί διαμερισθείσα, τελειούται.

Στίχοι

· Δώσεις έπαθλον δενδροάθλω Φωτίδι,

· Δενδρώνα τερπνόν τής Εδέμ Θεού Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, η αγία Παρασκευή, η ετέρα αδελφή αυτής, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Η Παρασκευή πρός ξίφος τόν αυχένα,

· Έτοιμον είχε καί παρεσκευασμένον.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Κυριακή, ετέρα αδελφή αυτής, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Εκ Κυριακής ουδέ τού ξίφους φόβος,

· Τού Κυρίου τόν θείον εκβάλλει φόβον.

Τή αυτή ημέρα, ο άγιος Μάρτυς Ιωσής, ο υιός τής Αγίας Φωτεινής, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Τομεύς τραχήλων εξεγύμνου τό ξίφος,

· Ιωσή δέ τράχηλος ού φρίττει ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, ο άγιος Φωτεινός, ο έτερος υιός αυτής, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Τίς ούτος ατμός εκ ζεόντων αιμάτων;

· Φωτεινός άρτι Μάρτυς ετμήθη κάραν.

Τή αυτή ημέρα, ο άγιος Σεβαστιανός ο Δούξ ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Σεβαστιανώ τούτον είπω τόν λόγον.

· Σεβάζομαί σε, τήν κάραν τετμημένον.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ μετέβαλον βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας

Άρνας ποιμάνας επί χλόην, αληθείας ως αρνίον τώ ποιμένι, προσηνέχθης Χριστώ, Πορφύριε κραυγάζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Νέμει Kαμάτων σου τά γέρα, κατοικίζων σε, μοναίς εν ακηράτοις, Ιησούς ο Χριστός, Πορφύριε βοώντα, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θαύμασι πλείστοις καί σημείοις, κατεκόσμησε τόν βίον σου τρισμάκαρ, ο Χριστός δν ποθών, Πορφύριε εβόας, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Οίκτειρον σώσόν με Παρθένε, τόν οικτίρμονα τεκούσα Θεόν Λόγον, καί φωτί τώ εν σοί, καταύγασον βοώντα, Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ωδή η’ Ο Ειρμός

«Οι θεορρήμονες Παίδες εν τή καμίνω, σύν τώ πυρί καί τήν φλόγα, καταπατούντες εκραύγαζον, Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον».

Σεσοφισμένω σου λόγω κατεβλήθη, ο σοφιστής τής κακίας, Ιεροκήρυξ πανόλβιε, ευσεβών δέ καρδίαι, ενθέως ευφράνθησαν.

Συναγελάζη Πατέρων ομ ηγύρει, καί συνευφραίνη Οσίων, Πάτερ μακάριε πνεύμασιν, Ευλογείτε τά έργα κραυγάζων τόν Κύριον.

Εξεδάφισας τεμένη τών δαιμόνων, ναόν Θεού εδομήσω, εν ώ πληθύς μέλπει οσίων, Ευλογείτε τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Βασιλικήν αλουργίδα πορφυρώσας, εξ αρετών σου, καί ταύτην, ως Ιερεύς στολισάμενος, εις τά άνω χορεύεις, βασίλεια Όσιε.

Θεοτοκίον

Ως ανωτέραν σε πάντων τών ποιημάτων, καί ουρανών πλατυτέραν, Παρθενομήτορ ηγάπησεν, ο Υιός σου, καί σάρκα εκ σού ανελάβετο.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο ύψιστος, εκών κατήλθε μέχρι καί σώματος, Παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον Θεοτόκον, οι Πιστοί μεγαλύνομεν».

Ιστίω Πάτερ νοητώ, εκπεράσας τό τού βίου κλυδώνιον, οιακιζόμενος, παλάμη θεία τού Παντοκράτορος, πρός τούς λιμένας τής ζωής, σοφώς κατέπλευσας, χαράς λαβόμενος αιωνίου, καί τερπνής απολαύσεως.

Ώριμος πλήρης ημερών, τών τού Πνεύματος γενόμενος Όσιε, καί τήν απάθειαν, ως διπλοϊδα περιβαλλόμενος, ιερωσύνης στολισμώ, λάμπων μεταβέβηκας, εις φώς ανέσπερον, τού Κυρίου καθοράν τήν τερπνότητα.

Στόματι θείον γλυκασμόν, αρυσάμενος, ηρεύξω Μακάριε, λόγον σωτήριον, παθών πικρίαν αποδιώκοντα, καί γλυκασμώ πνευματικώ, πάντας ενηδύνοντα, τούς τήν ετήσιον εκτελούντάς σου θεόφρον πανήγυριν.

Ήλιον έγνως τόν Χριστόν, ομιλήσαντα ημίν μετά σώματος, καί ταίς λαμπρότησι ταίς τούτου Πάτερ, ψυχής τά όμματα, καταυγασθείς ολολαμπής, αστήρ εχρημάτισας, θέσει θεούμενος, ιερέ θαυματουργέ Πάτερ Όσιε.

Θεοτοκίον

Φείσαί μου Σώτερ ο τεχθείς, καί φυλάξας τήν τεκούσάν σε άφθορον, μετά τήν κύησιν, όταν καθίσης Κρίναι τά έργα μου, τάς ανομίας παρορών, καί τάς αμαρτίας μου, ως αναμάρτητος, ελεήμων, ως Θεός καί φιλάνθρωπος.

Εξαποστειλάριον

Επεσκέψατο ημάς

Μεταναστεύσας τήν πολλήν, ύπαρξιν διεσκόρπισας, τούς πλάνη δέ σκορπισθέντας, θαύμασιν αποστολικοίς, συνήγαγες Πορφύριε, αλλά πρέσβευε Πάτερ, σωθήναι τούς δούλους σου.

Θεοτοκίον

Επί σοί μετά Θεόν, ελπίζομεν Πανάχραντε, καί τώ εκ σού προελθόντι, συσταυρούμενοι Χριστώ, ταίς πρός αυτόν πρεσβείαις σου, απροσκόπτους εις τέλος, ημάς διαφύλαξον.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.