ΤΗ ΚΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής ευρέσεως τής τιμίας κεφαλής τού Αγίου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν στίχους ι' καί ψάλλομεν τό, Ιδιόμελον τής ημέρας δίς, καί τό Μαρτυρικόν καί τά Προσόμοια τού Τριωδίου, είτα τά παρόντα γ' προσόμοια τού Προδρόμου, δευτερούντες τό α'.

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Χαίροις η Ιερά Κεφαλή, καί φωτοφόρος καί Αγγέλοις αιδέσιμος, η ξίφει τμηθείσα πάλαι, καί τμητικοίς ελεγμοίς, ασελγείας αίσχος διακόψασα, πηγή η τοίς θαύμασι, τούς πιστούς καταρδεύουσα, η τού Σωτήρος, τήν σωτήριον έλευσιν, καταγγείλασα, καί τήν πτήσιν τού Πνεύματος, πάλαι κατανοήσασα, πρός τούτον σκηνώσασαν, τής Παλαιάς τε καί Νέας, η μεσιτεύσασα χάριτος, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι τό μέγα έλεος.

Στάμνω εγκεκρυμμένη ποτέ, η τού Προδρόμου κεφαλή πεφανέρωται, λαγόνων αναδοθείσα, εκ τών τής γής εμφανώς, καί θαυμάτων ρείθρα αναβλύζουσα, καί γάρ εν τοίς ύδασι, κεφαλήν εναπέλουσε, τού υπερώα, νύν στεγάζοντος ύδασι, καί ομβρίζοντος τοίς βροτοίς θείαν άφεσιν, Ταύτην ούν μακαρίσωμεν, τήν όντως αοίδιμον, καί εν τή ταύτης ευρέσει, περιχαρώς εορτάσωμεν, Χριστόν δυσωπούσης, τού δωρήσασθαι τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Κάρα η τόν αμνόν τού Θεού, ανακηρύξασα σαρκί φανερούμενον, καί πάσι τής μετανοίας, τάς σωτηρίους οδούς, θείαις υποθήκαις βεβαιώσασα, η πρίν τού Ηρώδου, παρανομίαν ελέγξασα, καί διά τούτο, εκτμηθείσα τού σώματος, τήν χρόνιον, υποστάσα κατάκρυψιν, ώσπερ φωτοφανής ημίν, ανέτειλεν ήλιος, Μετανοείτε βοώσα, καί τώ Κυρίω προστίθεσθε, ψυχής κατανύξει, τώ παρέχοντι τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Θησαυρός ενθέων δωρεών, η θεοφρούρητος κάρα σου Πρόδρομε, εκ τών τής γής λαγόνων ανέτειλεν, ήν ημείς πιστώς αρυσάμενοι, καί προσκυνούντες ένδοξε, πλουτούμεν διά σού Χριστού Βαπτιστά, θαυμάτων τά παράδοξα, καί τών πταισμάτων τήν συγχώρησιν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεταβολή τών θλιβομένων, απαλλαγή τών ασθενούντων, υπάρχουσα Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν καί λαόν, τών πολεμουμένων η ειρήνη, τών χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία τών πιστών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Eν ξύλω τήν ζωήν ημών, ορώσα η πανάμωμος Θεοτόκος, κρεμαμένην μητρικώς, ωδύρετο βοώσα, Υιέ μου καί Θεέ μου, σώσον τούς πόθω ανυμνούντάς σε.

τά αναγνώσματα τού Τριωδίου

Εις τόν Στίχον, τό Ιδιόμελον τής ημέρας δίς, καί τό Μαρτυρικόν. Είτα.

Δόξα... Ήχος β'

Η τών θείων εννοιών πανσεβάσμιος θήκη, καί τής αρρήτου ουσίας τρανώς η προβλέψασα, τό μυστήριον Κάρα σου, ως εκ λαγόνων μητρικών, εκ τών ταμείων τής γής, σήμερον ανατέταλκεν, Ιωάννη πανεύφημε, καί ευωδίασε πάσαν τήν υφήλιον, αγιασμού προχέουσα μύρον, καί νοητώς κηρύττουσα μετανοίας οδόν, καί τώ Σωτήρι τών όλων πρεσβεύουσα, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε η ελπίς ημών, Θεοτόκε άχραντε, χαίρε η δι' Αγγέλου δεξαμένη τό χαίρε, χαίρε η τεκούσα Πατρός τό απαύγασμα, ευλογημένη χαίρε σεμνή, Παναγία Παρθένε μόνη πανύμνητε, σέ δοξάζει πάσα κτίσις τήν Μητέρα τού φωτός.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Βοτρυν τόν παμπέπειρον Αγνή, όν αγεωργήτως εν μήτρα εκυοφόρησας, ξύλω ως εώρακας, τούτον κρεμάμενον, θρηνωδούσα ωλόλυζες, καί έκραζες, Τέκνον, γλεύκος εναπόσταξον, δι' ού η μέθη αρθή, πάσα τών παθών ευεργέτα, δι' εμού τής σέ τετοκυίας, σού τήν ευσπλαγχνίαν ενδεικνύμενος.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Εκ γής ανατείλασα η τού Προδρόμου κεφαλή, ακτίνας αφίησι τής αφθαρσίας, πιστοίς τών ιάσεων, άνωθεν συναθροίζει, τήν πληθύν τών Αγγέλων, κάτωθεν συγκαλείται, τών ανθρώπων τό γένος, ομόφωνον αναπέμψαι, δόξαν Χριστώ τώ Θεώ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Ως θείον θησαύρισμα, εγκεκρυμμένον τή γή, Χριστός απεκάλυψε τήν κεφαλήν σου ημίν, Προφήτα καί Πρόδρομε, Πάντες ούν συνελθόντες, εν τή ταύτης ευρέσει, άσμασι θεηγόροις, τόν Σωτήρα υμνούμεν, τόν σώζοντα ημάς εκ φθοράς ταίς ικεσίαις σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ταχύ προκατάλαβε, πρίν δουλωθήναι ημάς, εχθροίς βλασφημούσί σε, καί απειλούσιν ημίν, Χριστέ ο Θεός ημών, άνελε τώ Σταυρώ σου, τούς ημάς πολεμούντας, γνώτωσαν πώς ισχύει, Ορθοδόξων η πίστις, πρεσβείαις τής Θεοτόκου μόνε Φιλάνθρωπε.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Αναδοθείσα ως χρυσός εκ μετάλλων, η Ιερά σου κεφαλή παραδόξως, εκ τών αδύτων γής επλούτισε, Χριστού Βαπτιστά, πάντας τούς προστρέχοντας, εν τή ταύτης ευρέσει, ύμνοις μεγαλύνοντας, τόν Σωτήρα καί Κτίστην, τούτοις διδόντα μάκαρ διά σού, λύσιν πταισμάτων, καί πλούσιον έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ού σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τού ευχαρίστως ανυμνείν εκ καρδίας, τά σά ελέη Δέσποινα οι δούλοί σου, κράζοντες καί λέγοντες, Παναγία Παρθένε, πρόφθασον καί λύτρωσαι, εξ εχθρών αοράτων, καί αναγκών καί πάσης απειλής, σύ γάρ υπάρχεις, ημών η αντίληψις.

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ο Ηρώδης Πρόδρομε, παρανομήσας, τήν τιμίαν κάραν σου, ξίφει απέτεμε δεινώς, ως έκφρων οίστρω ο δείλαιος, ήν περ εκ πόθου, Πιστοί ασπαζόμεθα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Μωϋσής εώρακε, πυρφόρον βάτον, σέ τό πύρ βαστάσασαν, τό τάς ψυχάς φωταγωγούν, καί μή φλεχθείσαν Πανάμωμε, δρόσου δέ μάλλον, πλησθείσαν τής χάριτος.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα...

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον Ήχος δ'

Εκεί εξανατελώ κέρας τώ Δαυίδ, ητοίμασα λύχνον τώ Χριστώ μου.

Στίχ. Μνήσθητι, Κύριε τού Δαυϊδ, καί πάσης τής πραότητος αυτού.

Τό, Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον, Κατά Λουκάν

Τώ καιρώ εκείνω, ήκουσεν Ηρώδης...

Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τού σού Προδρόμου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός...

Καί τό Ιδιόμελον

Ήχος πλ. β'

Η τών θείων εννοιών πανσεβάσμιος θήκη, καί τής αρρήτου ουσίας τρανώς η προβλέψασα, τό μυστήριον Κάρα σου, ως εκ λαγόνων μητρικών, εκ τών ταμείων τής γής, σήμερον ανατέταλκεν, Ιωάννη πανεύφημε, καί ευωδίασε πάσαν τήν υφήλιον, αγιασμού προχέουσα μύρον, καί νοητώς κηρύττουσα μετανοίας οδόν, καί τώ Σωτήρι τών όλων πρεσβεύουσα, υπέρ τών ψυχών ημών.

Είτα ο Κανών τού Προδρόμου μετά τών ειρμών εις ς' καί τά Τριώδια τής ημέρας ως καθεκάστην.

Ο Κανών τού Προδρόμου

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

O Ειρμός

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Δεύτε ευφήμω τή γλώττη καί πανσθενεί, κροτουμένη Πνεύματι, εκ χειλέων ευαγών, τήν τού Λόγου Πρόδρομον φωνήν, εν ωδαίς πνευματικαίς, πιστοί δοξάσωμεν.

Ειρηνική καταστάσει γαληνιά, καί απείροις πλήθεσιν, Εκκλησία η Χριστού, ευσταθώς ποιμαίνεται τών σοί, τήν ετήσιον ωδήν, βοώντων Πρόδρομε.

Tήν πρός Θεού δεδομένην ως θησαυρον, ημίν αναφαίρετον, θεοφόρον κορυφήν, τού Προδρόμου άπαντες ωδαίς, επαξίως πανδημεί, πιστοί τιμήσωμεν.

Θεοτοκίον

Tόν σεαυτής δεξαμένη Δημιουργόν, ως αυτός ηθέλησεν, εξ ασπόρου σου γαστρός, υπέρ νούν σαρκούμενον Αγνή, τών κτισμάτων αληθώς, εδείχθης Δέσποινα.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής ομολογίας σου».

Γαστήρ στειρεύουσα βλαστόν, σέ προσήνεγκε θείον, τής εθνών Εκκλησίας, ευκλεή Νυμφαγωγόν, Χριστώ τώ όντως Θεώ, καί Νυμφίω, ταύτην μνηστευόμενον.

Τήν σήν θεόφθογγον φωνήν, Πρόδρομε Ιωάννη, ουδέ ξίφει επέσχεν, η αθλία μοιχαλίς, τήν θείαν γάρ σου ημίν, εμφανίζεις, κάραν τήν υπόγαιον.

Πανηγυρίζουσα φαιδρώς, η ποθούσά σε πόλις, ευωχείται ώς όλβον, ευραμένη μυστικόν, καί κρήνην ανελλιπή, ιαμάτων Πρόδρομε τήν κάραν σου.

Θεοτοκίον

Τού θείου τόκου σου Αγνή, πάσαν φύσεως τάξιν, υπερβαίνει τό θαύμα, Θεόν γάρ υπερφυώς, συνέλαβες εν γαστρί, καί τεκούσα, μένεις αειπάρθενος.

Κάθισμα Ήχος δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Ως εν ταμείω θησαυρός εναπόθετος, η τού Προδρόμου κεφαλή εφυλάττετο, εν υδρία κρυβείσα, η φωνή τού Λόγου, ως σίτος καταχωσθείσα εις βάθος γής, ανήκε καρποφορούσα θείαν ζωήν, Ταύτης πάντες τιμήσωμεν, τήν εύρεσιν, τόν Χριστόν, δοξάζοντες τόν δόντα αυτή, χάριν βρύειν ιάματα.

Δόξα... όμοιον

Τού βαπτιστού η κεφαλή κατεκρύπτετο, ως μαργαρίτης υπό γήν εν τή υδρία, καί ως λύχνος θεόφωτος αγλαϊζομένη, εκλάμπει θαυματουργούσα κόσμω παντί, ως όρθρος εξανατέλλων πανευπρεπής, τού Ηλίου ο Πρόδρομος, καί ανεσπέρω φωτί, μηνύων πάλιν ημίν, ίδε κραυγάζει ο Αμνός τού Θεού.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει, εν τή σκηνή τού Ιωσήφ σπουδή επέστη, ο Ασώματος λέγων τή απειρογάμω ο κλίνας τή καταβάσει τούς ουρανούς, χωρείται αναλλοιώτως όλως εν σοί, όν καί βλέπων εν μήτρα σου, λαβόντα δούλου μορφήν, εξίσταμαι κραυγάζειν σοι, Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Της πάλαι γέγονας, σφραγίς πανόλβιε, εμφανώς Διαθήκης καί Προφητών, πέρας εχρημάτισας, καί νυμφοστόλος δέ σεπτός, τής καινής εδείχθης Πρόδρομε.

Τριχίνοις ράκεσι, συνήθως Πρόδρομε, τήν τιμίαν ηνέσχου καί ευκλεή, Κάραν σου καλύπτεσθαι, βασιλικής αλουργίδος, ως εσθήτι αγαλλόμενος.

Τή αίγλη Πρόδρομε, τού θείου Πνεύματος, τήν τιμώσάν σε πόλιν διηνεκώς, πρέσβευε φαιδρύνεσθαι, καί εν τή σή σοφέ μνήμη, σύν Αγγέλοις επαγάλλεσθαι.

Θεοτοκίον

Νεκρόν με έδειξε, φυτού απόγευσις, τής ζωής δέ τό ξύλον εκ σού φανέν, Πάναγνε ανέστησε, καί Παραδείσου τής τρυφής, κληρονόμον με κατέστησε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανα καλούμενον».

Ουκ έφυς κάλαμος Βαπτιστά, ταίς πειραστικαίς τού δυσμενούς, αύραις αεί ριπιζόμενος, πύργος δέ τού θείου λαού ακράδαντος, δυνάμει Ηλιού γάρ ώφθης καί πνεύματι.

Ο τήν θεότητα αθετών, καί κατασμικρύνων τήν δόξαν, τού υπό σού βαπτισθέντος Χριστού, τήν τε θείαν χάριν σού νοσφιζόμενος, ενδίκως περιβόλων θείων απείργεται.

Αφθόνου ήνοιξας σύ πηγής, πύλην τοίς υμνούσί σε ημίν, πόθω αοίδιμε Πρόδρομε, χάριτος τής θείας βλυζούσης νάματα, καί ρείθρα ιαμάτων πάντας ευφραίνοντα.

Θεοτοκίον

Φορούσα κάλλος τό νοητόν, τής ωραιοτάτης σου ψυχής, νύμφη Θεού εχρημάτισας, κατεσφραγισμένη τή παρθενία Σεμνή, καί φέγγει τής αγνείας, κόσμον φαιδρύνουσα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Προφήτην σε έφησεν η αλήθεια Χριστός, καί Προφητών υπέρτερον, Βαπτιστά τε καί Πρόδρομε τής ζωής, αυτόν γάρ εώρακας, ον Προφήται καί νόμος προκατήγγειλαν.

Ουκ έφερε κρύπτεσθαι, τών θαυμάτων η πηγή, ο θησαυρός τής χάριτος, η αοίδιμος Κάρα σου Βαπτιστά, Προφήτα καί Πρόδρομε, αλλ' οφθείσα προχέει ιαμάτων πηγάς.

Πανόλβιον καύχημα, καί αγ λάϊσμα φαιδρόν, καί θυρεόν σωτήριον, η φιλόχριστος αύτη καί ευκλεής, προβάλλεται πόλις σου, τήν σεπτήν σου καί θείαν Κάραν Πρόδρομε.

Θεοτοκίον

Ο μέγας προέγραψεν, εν Προφήταις Μωϋσής, σέ κιβωτόν καί τράπεζαν, καί λυχνίαν καί στάμνον συμβολικώς, σημαίνων τήν σάρκωσιν τήν εκ σού τού Υψίστου Μητροπάρθενε.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Προφήτα Θεου, καί Πρόδρομε τής χάριτος, τήν Κάραν τήν σήν, ως ρόδον Ιερώτατον, εκ τής γής ευράμενοι, τάς ιάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, καί γάρ πάλιν ως πρότερον, εν κόσμω κηρύττεις τήν μετάνοιαν.

Ο Οίκος

Εκ τού Κυρίου τήν μαρτυρίαν ειληφώς Ιωάννη, υπέρ πάντας βροτούς υπέρτερος εχρημάτισας, όθεν επαίνους τών εγκωμίων προσενέγκαι σοι δέδοικα, αλλά πόθω εκβιασθείς, τή ωδή εγχειρήσαι τετόλμηκα, διό μή απαξιώσης συνεργός μοι γενέσθαι Πανεύφημε, ίνα ισχύσω στεφανώσαί σου κορυφήν τήν αγίαν τρισόλβιε, καί γάρ σύ έν κόσμω κηρύττεις τήν μετάνοιαν.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΔ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής ευρέσεως τής τιμίας κεφαλής τού Αγίου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου.

Στίχοι

· Εκ γής προφαίνει Πρόδρομος σεπτήν Κάραν,

· Καρπούς παραινών αξίους ποιείν πάλιν.

· Ο Βαπτίσας πρίν υδάτων πηγαίς όχλους,

· Γήθεν φανείς βάπτιζε πηγαίς θαυμάτων.

· Εικοστήν Προδρόμοιο φάνη Κάρη αμφί τετάρτην.

Ταίς τού σού Προδρόμου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Δροσoβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Τής Παρθένου ο βλαστός σε υπέρ άπαντας, έφη εν γεννητοίς γυναικών, ως γάρ άσαρκος καί ισάγγελος επί τής γής, αυτώ πεπολίτευσαι βοών, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Εν νηδύϊ τής Παρθένου τόν σκηνώσαντα, έγνως στειρωτικής εκ γαστρός, καί χρησάμενος, τή μητρώα Πρόδρομε φωνή, σκιρτών ανεκραύγαζες αυτώ, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Μεμακάρισται τώ όντι εν ταίς πόλεσιν, αύτη νύν παναοίδιμε, κτησαμένη σε, πολιούχον, Πρόδρομε Χριστού, διό εορτάζουσα βοά, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Διά σού Μήτερ Παρθένε φώς ανέτειλε, πάση τή οικουμένη φαιδρόν, τόν γάρ Κτίστην, σύ τών απάντων τέτοκας Θεόν, όν αίτησαι Πάναγνε ημίν, καταπεμφθήναι τοίς Πιστοίς τό μέγα έλεος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Απεστάλη βοώντος φωνή ο Πρόδρομος, ταίς ερήμοις καρδίαις, τήν τού Υιού τού Θεού, πίστιν ευσεβή, εγκεντρίζων τού όντως Θεού, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ετοιμάσατε φάσκει καί νύν ο Πρόδρομος, τού Κυρίου τήν τρίβον, δι' αγιότητος, ούτος γάρ ελθών, σύν Πατρί καί τώ Πνεύματι, ταίς ημών καρδίαις, οικήσει εις αιώνας.

Τή φωνή ακοήν μέν τή τού Γεννήτορος, οφθαλμούς δέ τή θέα, τού θείου Πνεύματος, όλος δέ αφή, Ιωάννης ο Πρόδρομος, σέ χειροθετήσας, Χριστέ θεοφορείται.

Θεοτοκίον

Χρυσαυγής σε λυχνία προδιετύπωσε, δεξαμένην αφράστως, φώς τό απρόσιτον, γνώσει τή αυτού, καταυγάζον τά σύμπαντα, όθεν σε υμνούμεν, Αγνή εις τούς αίωνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς σέ μακαρίζομεν».

Σαφώς τής πλήρους δεκάδος Πρόδρομε, τών εντολών σύ φύλαξ εξ ισχύος γενόμενος, καταλλήλως πρός Χριστού τετίμησαι, χαρισμάτων δεκάδι, όθεν τού Λόγου σε μύστην τε καί φίλον νύν ειδότες, σέ μακαρίζομεν.

Χριστού προφήτης τε καί Απόστολος, Αγγελός τε καί Πρόδρομος τής θείας σαρκώσεως, Βαπτιστής καί Ιερεύς καί Μάρτυς πιστός, κήρυξ τε τοίς εν Άδου, σύ εχρημάτισας, καί τοίς παρθενεύουσι κανών, καί τής ερήμου βλαστός.

Ψυχής τό άπιστον δειγματίζεται, Ιερουργού χειρός νενεκρωμένης τώ θαύματι, βλαστησάσης αύθις διά τής πίστεως, σής γάρ εκφανθείσης Κάρας Μακάριε, η καταποθείσα παλάμη ανακαινίζεται.

Θεοτοκίον

Παθών ιάματα αρυσώμεθα, τώ ευκλεεί τεμένει τού Προδρόμου προστρέχοντες, εν αυτώ γάρ πάρεισιν Αγγέλων χοροί, πνεύματά τε δικαίων, πάντων η Δέσποινα, σύν τώ Βαπτιστή, Ιωάννη ιάσεις νέμουσα.

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Λαμπροφανής ανέτειλεν, η τιμία σου Κάρα, εκ τών αδύτων κόλπων γής, Πρόδρομε Ιωάννη, λύχνε φωτός τού αύλου, ής τήν εύρεσιν πόθω, τελούντες δυσωπούμέν σε, τών δεινών ευρείν λύσιν, καί τόν καιρόν, ευμαρώς ανύσαι τής εγκρατείας, πρεσβείαις σου πανεύφημε, Βαπτιστά τού Σωτήρος.

Θεοτοκίον

Ψυχαγωγείται Πάναγνε, τών πιστών η θεόφρων, ομήγυρις λατρεύουσα, καί πιστώς ανυμνούσα, σέ Θεοτόκον κυρίως, ταίς πρεσβείαις σου όθεν, τών νηστειών τόν δίαυλον, δός ημίν εκτελέσαι, θεοπρεπώς, καί Σταυρόν τόν τίμιον προσκυνήσαι, καί πάθη τά σωτήρια, τού Υιού καί Θεού σου.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Ήνοιξε προπύλαια, τής εγκρατείας η πάνσεμνος, κεφαλή σου Πανεύφημε, καί τρυφήν προέθηκεν, ηδυτάτην πάσι, θείων χαρισμάτων, ών περ μετέχοντες πιστώς, τό τής νηστείας τραχύ γλυκαίνομεν, καί πίστει ευφημούμέν σε, καί εκβοώμεν Χριστώ τώ Θεώ, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών. (Δίς)

Μύρα ώσπερ νάματα, η κεφαλή αποστάζουσα, τού Προδρόμου αέναα, καί τραπέζη σήμερον, αποτεθειμένη, μυστική καί θεία, ευωδιάζει νοητώς, καί άηδίαν ελαύνει θλίψεων, καί ευφροσύνης άπαντας, πληροί τούς πόθω κραυγάζοντας, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Έτεμεν η Κάρα σου, καθάπερ ξίφος τομώτατον, κεφαλάς ανομούντων εχθρών, καί νάματα έβλυσεν, ευνομούσι πάσι, τών θείων χαρίτων, καί διά τούτό σε πιστώς, ανευφημούμεν φίλον καί Πρόδρομον, Ιωάννη τού Κτίσαντος, καί εκβοώμεν αυτώ εκτενώς, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τήν πανσεβάσμιον Κάραν, τού Βαπτιστού σου Κύριε, φανερωθείσαν σήμερον εκ γής, μετά φωνής αινέσεως, αρυσάμενοι πιστώς, εις πρεσβείαν φιλάνθρωπε, οι επταικότες δούλοί σου, προσάγοντες αιτούμεθα, δι' αυτής επιτυχείν εν ημέρα κρ ίσεως, παρά σού τόν ιλασμόν καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Φιλάγαθε Θεέ καί Σωτήρ, τούς δούλους σου περίσωζε, από πάσης, περιστάσεως δεινής, πρεσβείαις τού Προδρόμου, καί πάντων τών Αγίων, καί τής Μητρός σου ταίς εντεύξεσιν.

Εις τόν Στίχον, τό Ιδιόμελον τής ημέρας δίς, καί τό Μαρτυρικόν. Είτα.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Η πρώην επί πίνακι, τό τού Ηρώδου άθεσμον μύσος ελέγξασα, τήν δέ μετάνοιαν πάσι κηρύξασα πιστοίς, τιμία κεφαλή τού Βαπτιστού σου Κύριε, εκ τών ταμείων τής γής αναφανείσα, πρόκειται τοίς Πιστώς προσιούσιν αυτή, καί απτομένοις εν φόβω, καί προσκυνούσι πόθω ψυχής, βραβευομένη λύσιν πταισμάτων, καί αιτημάτων παρέχει τά σωτήρια, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής, σέ ικετεύομεν, Πρέσβευε Δέσποινα, μετά καί τού Προδρόμου, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τό, Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω.

Ποιούμεν δέ μετανοίας μεγάλας τρείς.

Συνάπτομεν δέ καί τήν πρώτην ώραν, καί τάς λοιπάς εφεξής, λέγοντες εν αυταίς Απολυτίκιον καί Κοντάκιον τού Προδρόμου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν Στιχολογίαν τών, Πρός Κύριον, εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν τό Ιδιόμελον τής ημέρας δίς, καί τό Μαρτυρικόν, καί τά Προσόμοια τού Τριωδίου, είτα τού Αγίου τά παρόντα γ'.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Δεύτε τήν τιμίαν κεφαλήν, τήν αποτμηθείσαν τώ ξίφει, τού Βαπτιστού οι πιστοί, σήμερον τιμήσωμεν, εν τή ευρέσει αυτής, υπαντώντες εν ά σμασι, τιμώντες εκ πόθου, χάριτας προχέουσαν, τών ιαμάτων ημίν, ήν περ, ο ληρώδης Ηρώδης, πάλαι προαπέτεμεν οίστρω, τή Ηρωδιάδι συμπλεκόμενος. (Δίς)

Ως περ εκ μετάλλων ο χρυσός, ούτως εκ τής γής τού Προδρόμου, η κεφαλή δα δουχεί, στάμνω διαλάμπουσα, καί Φθεγγομένη τρανώς, τού Ηρώδου ελέγχουσα, μοιχείαν καί φόνον, αίγλη τε φωτίζουσα, τάς διανοίας ημών, ήν περ, ασπαζόμενοι πίστει, σήμερον τιμήσωμεν ύμνοις, ως υπέρ ημών Θεώ πρεσβεύουσαν.

Πάλαι ώσπερ θείος θησαυρός, στάμνω κεκρυμμένη η Κάρα, τού Βαπτιστού εν τή γή, σήμερον τοίς πέρασιν, αποκαλύπτεται, ώσπερ πλούτος προχέουσα, πηγάς ιαμάτων, νόσους θεραπεύουσα, ψυχάς φωτίζουσα, όθεν θυμηδίας απάσης, χάριν απολαύοντες ύμνοις, ταύτην ευλαβώς εγκωμιάσωμεν.

Δόξα... Ήχος β'

Η τών θείων εννοιών πανσεβάσμιος θήκη, καί τής αρρήτου ουσίας, Τρανώς η προβλέψασα, τό μυστήριον Κάρα σου, ως εκ λαγόνων μητρικών, εκ τών ταμείων τής γής, σήμερον ανατέταλκεν, Ιωάννη πανεύφημε, καί ευωδίασε πάσαν τήν υφήλιον, αγιασμού προχέουσα μύρον, καί νοητώς κηρύττουσα μετανοίας οδόν, καί τώ Σωτήρι τών όλων πρεσβεύουσα, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε

Φόβος πολυτρόπων πειρασμών, καί τών αναγκών καταιγίδες, νύν με χειμάζουσι, καί βυθός καλύπτει με, τής απογνώσεως, ο χειμών τών πταισμάτων μου, δεινώς με ταράττει, πρόφθασον καί λύτρωσαι κλυδωνιζόμενον, μόνη τών πιστών η γαλήνη, καί πρός τόν λιμένα τής άνω, θείας κληρουχίας με εισάγαγε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Πόνους υπομείνασα πολλούς, εν τή τού Υιού καί Θεού σου, σταυρώσει Άχραντε, έστενες δακρύουσα, καί ολολύζουσα, Οίμοι τέκνον γλυκύτατον! αδίκως πώς πάσχεις; πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο πάσαν γήν εκπληρών; όθεν, Παναγία Παρθένε, σέ παρακαλούμεν εν πίστει, ίλεων ημίν τούτον απέργασαι.

Είσοδος μετά τού Ευαγγελίου, τό, Φώς ιλαρόν, τό Προκείμενον, καί τά Αναγνώσματα τής ημέρας, τό, Κατευθυνθήτω, καί ευθύς τό Προκείμενον τού Αποστόλου, τό, Αλληλούϊα, καί τό Ευαγγέλιον, καί καθεξής η θεία Λειτουργία τών Προηγιασμένων.

Εισερχόμενοι δέ εις τήν τράπεζαν, καταλύομεν έλαιον καί οίνον, άνευ τής πρώτης εβδομάδος.