ΤΗ ΚΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου, Eπισκόπου Σμύρνης.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β’

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Ότε τής Παρθένου ο καρπός, καί ζωαρχικώτατος σπόρος, εις γήν ενέπεσε, τότε σε πολύκαρπον, στάχυν εβλάστησε, τούς πιστούς διατρέφοντα, τοίς τής ευσεβείας, λόγοις τε καί δόγμασι, καί τής αθλήσεως, τούτους αγιάζοντα θείω, αίματι καί Ιερωσύνης, μύρω καθαγνίζοντα Πολύκαρπε.

Έδυς εκ τού κόσμου πρός Θεόν, ταίς μαρμαρυγαίς αποστίλβων, τού μαρτυρίου σου, έστης τής εφέσεως ως τό ακρότατον, ορεκτών φθάσας Όσιε, καί τής μακαρίας, αίγλης εμφορούμενος, ής νύν ικέτευε, πάντας εν μεθέξει γενέσθαι, τούς τήν σήν πανίερον μνήμην, Μάκαρ εορτάζοντας Πολύκαρπε.

Ότε επί ξύλου τού Σταυρού, η αληθινή κρεμασθείσα, υψώθη άμπελος, τότε σέ κατάκαρπον, κλήμα εξέτεινε, τή δρεπάνη τεμνόμενον, σεπτού μαρτυρίου, καί τοίς τών κολάσεων, ληνοίς πατούμενον, ούπερ ευφροσύνης κρατήρα, πίστει συγκεράσαντες, Πάτερ, τούς σεπτούς αγώνάς σου δοξάζομεν.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Πάντων θλιβομένων η χαρά, καί αδικουμένων προστάτις, καί πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις χειμαζομένων λιμήν, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων, σκέπη καί αντίληψις, καί βακτηρία τυφλών, Μήτερ τού Θεού τού γψίστου, σύ υπάρχεις άχραντε, σπεύσον, δυσωπούμεν ρύσασθαι τούς δούλους σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ύβρεις υπομείναντα πολλάς, καί επί Σταυρού υψωθέντα, τόν τού παντός Ποιητήν, βλέψασα Πανάχραντε, έστενες λέγουσα, Υπερύμνητε Κύριε, γιέ καί Θεέ μου, πώς τιμήσαι θέλων σου, τό πλάσμα Δέσποτα, φέρεις εν σαρκί πολλή ευσπλαγατιμίαν, Δόξα τη χνία, καί συγκαταβάσει σου φιλάνθρωπε.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγεται ο Κανών, ού η Ακροστιχίς.

Τόν θείον Πολύκαρπον εν άσμασιν ευφημήσω. Θεοφάνους.

Ωδή α Ήχος β’ Ο Ειρμός

«Δεύτε λαοί, ά σωμενάσμα Χριστώ τώ Θεώ, τώ διελόντι θάλασσαν, καί οδηγήσαντι, τόν Λαόν, όν ανήκε, δουλείας Αιγυπτίων, ότι δεδόξασται».

Τή τού Χριστού, φωτοχυσία λαμπόμενος, καί τής αυτου ελλάμψεως, Πάτερ πληρούμενος, τήν ζοφώδη ψυχήν μου, καταύγασον θεόφρον, ταίς ικεσίαις σου.

Ο φωτισμός, τού σωτηρίου κηρύγματος, τήν καθαράν καρδίαν σου, καθάπερ έσοπτρον, ακηλίδωτον Πάτερ, αστράψας τάς ακτίνας, πάσιν εξέλαμψε.

Νόμου καινού, στηλογραφία σύ γέγονας, εγyεyραμμένον έχουσα, Πάτερ ού μέλανι, αλλά Πνεύματι θείω, τής χάριτος τής θείας, τό Ευαγγέλιον.

Θεοτοκίον

Θεόν εκ σού, σωματωθέντα γινώσκοντες, άνευ σαρκός θελήματος, τόν πρό τής κτίσεως, καί πρό πάντων αιώνων, κυρίως Θεοτόκον, ομολογούμέν σε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Στερέωσον ημάς εν σοί Κύριε, ό ξύλω νεκρώσας τήν αμαρτίαν, καί τόν φόβον σου εμφύτευσον, εις τάς καρδίας ημών τών υμνούντων σε».

Ελαία ψαλμικώς ειπείν κατάκαρπος, εγένου Πολύκαρπε θεοφάντορ, εν τώ οίκω τού Κυρίου σου, ιλαρότητα φέρων τού κηρύγματος.

Ιθύνας εμμελώς θεομακάριστε, τόν νούν σου προστάγμασι τού Σωτήρος, επαξίως εχρημάτισας, τής αυτού Εκκλησίας ποιμήν άριστος.

Ολόκληρον σαυτόν Χριστώ προσήγαγες, ως ζώσαν θυσίαν τώ μαρτυρίω, συνειδήσεως μαρτύριον, προαθλήσας Παμμάκαρ δι' ασκήσεως.

Θεοτοκίον

Νεκρώσεως ημών τόν χούν ετίναξας, τεκούσα τήν όντως αθανασίαν, καί στολάς ημίν εξύφανας, αφθαρσίας Παρθένε τή γεννήσει σου.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Τόν τής χάριτος βότρυν εν τή ψυχή, αληθώς γεωργήσας Πάτερ σοφέ, ως οίνον εξέβλυσας, τόν τής πίστεως λόγον, τόν ευφραίνοντα πάντων, Πιστών τήν διάνοιαν, καί θαυμάτων ώφθης απέραντον πέλαγος, όθεν καί Μαρτύρων, καλλονή ανεδείχθης, πυρί τελειούμενος, καί φωτός αξιούμενος, αϊδίου Πολύκαρπε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν Μνήμην σου.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Τού Ηλίου νεφέλη τού νοητού, θείου φέγγους λυχνία χρυσοφαής, άσπιλε αμόλυντε, υπεράμωμε Δέσποινα, τήν σκοτεινήν ψυχήν μου, τυφλώττουσαν πάθεσι, τής απαθείας αίγλη, καταύγασον δέομαι, καί μεμολυσμένην τήν καρδίαν μου πλύνον, ροαίς κατανύξεως, μετανοίας τε δάκρυσι, ίνα πόθω κραυγάζω σοι, πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν Αμνόν καί Ποιμένα καί Λυτρωτήν, η Αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς εκβοώσα, Ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε Κύριε, τού ελέους η άβυσσος, καί πηγή ανεξάντλητος, σπλαγχνίσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσί σου πίστει, τά θεία παθήματα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τήν ακοήν τής σής οικονομίας, καί εδόξασά σε, μόνε φιλάνθρωπε».

Πολυκαρπίαν φέρουσα, τών αρετών πολύκαρπος φυτεία, τώ Δεσπότη ώφθης, Πάτερ Πολύκαρπε.

Ολοκαύτωμα τέλειον, καί καθαρά θυσία προσηνέχθης, τώ Σωτήρι πάντων, Πάτερ Πολύκαρπε.

Λαόν ευσεβώς Όσιε, καθοδηγών πρός φώς θεογνωσίας, τόν τής άθεϊας ζόφον απήλασας.

Υμνολογούμεν Ένδοξε, τήν τής ψυχής στερράν σου καρτερίαν, καί τών σών άγωνων τό ακαθαίρετον.

Θεοτοκίον

Καταλάμπρυνον Άχραντε, τήν ζοφεράν ψυχήν μου τώ φωτί σου, η τό φώς τεκούσα τό ενυπόστατον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ο τού φωτός αρχηγός, καί τών αιώνων Ποιητής Κύριος, εν τώ φωτί τών σών προσταγμάτων, οδήγησον ημάς, εκτός σου γάρ άλλον, Θεόν ου γινώσκομεν».

Αίγλη τού Πνεύματος σύ, καταλαμπόμενος τόν νούν Όσιε, συμβολικώς, πυρί φλεγομένω, σαφώς εμυήθης, τήν διά πυρός σου, θεόφρον τελείωσιν.

Ρείθρον εδέξω ζωής, ως εκ χειμάρρου τής τρυφής Όσιε, τώ μαθητή τώ ηγαπημένω, μεμαθητευμένος, τώ αρυσαμένω, σοφίας τήν άβυσσον.

Πλούτον καί δόξαν, λαμπράν καί μήκος βίου, καί ζωήν άφθαρτον, η αληθής σοφία Χριστός σοι, δεδώρηται Πάτερ, ως διαφερόντως αυτόν αγαπήσαντι.

Θεοτοκίον

Ο παλαιός ημερών, ως επί πόκον υετός Πάναγνε, επί τήν σήν, γαστέρα κατήλθε, τήν ηγιασμένην, καί νέος εφάνη, Αδάμ ο φιλάνθρωπος.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Νεκρωθείς θεηγόρε τώ κόσμω παντί, μόνω δέ Χριστώ ζών καί πολιτευόμενος, πρός τόν Χριστόν μεθέστηκας, ζωτικήν αφθαρσίαν καααρπούμενος.

Ευσχημόνως οδεύων Μακάριε, τέκνον τε φωτος καί ειρήνης δεικνύμενος, τόν τής νυκτός πρωτότοκον, καί πολέμιον έγνως Μαρκίωνα.

Νουθετούμενοι Πάτερ τοίς λόγοις σου, πάσαν εκτρεπόμεθα βέβηλον αίρεσιν, καί πονηρά συνέδρια, τών διττάς πρεσβευόντων αρχάς δυσσεβώς.

Θεοτοκίον

Αμαρτίαν τού κόσμου τόν αίροντα, άχραντον Αμνόν συλλαβούσα Πανάμωμε, αμαρτιών συγχώρησιν, εκδυσώπει δοθήναι τοίς δούλοις σου.

Κοντάκιον Ήχος α'

Χορός Αγγελικός

Καρπούς τούς λογικούς, τώ Κυρίω προσφέρων, Πολύκαρπε σοφέ, αρετών δι' ενθέων, εδείχθης αξιόθεος, Ιεράρχα μακάριε, όθεν σήμερον, οι φωτισθέντες σοίς λόγοις, ανυμνούμέν σου, τήν αξιέπαινον μνήμην, δοξάζοντες Κύριον.

Ο Οίκος

Τήν τής σοφίας χρηστότητα αρυσάμενος, εξ αυτής Πάτερ έπλησας θεογνωσία τήν ποίμνην σου, καί τής παναγίας καί αρρήτου θεότητος τό τρισήλιον ήστραψας, τού Πατρος τό αγέννητον, Υιού δέ τήν γέννησιν καί εκπόρευσιν Πνεύματος, μίαν θεότητα, μίαν δόξαν τρανώς εκδιδάξας, καί ειδώλων αθεϊαν εκ ποδών αποποιήσας, καρπούς 6έ ωρίμους, ψυχάς πιστευόντων προσάγων τούτω ένδοξε, εν ώ βεβαπτίσμεθα, εις όν καί Πιστεύομεν, δοξάζοντες Κύριον.

Συναξάριον

Τή ΚΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου, Επισκόπου Σμύρνης.

Στίχοι

· Σοί Πολύκαρπος ωλοκαυτώθη Λόγε,

· Καρπόν πολύν δούς εκ πυρός ξενοτρόπως.

· Εικάδι εν τριτάτη κατά φλόξ Πολύκαρπον έκαυσεν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Οσίων πατέρων ημών, Ιωάννου, Μωϋσέως, Αντιόχου, καί Αντωνίνου.

Στίχοι

· Σύνταγμα τετράριθμον ανδρών τιμίων,

· Συντάσσεταί σοι, καί μεθίσταται βίου.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Γοργονία, η αδελφή τού Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Τιμώ τελευτήν σήν σιγή, Γοργονία,

· Γρηγορίου μέλψαντος αυτήν εκ λόγων.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Κλήμης ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Κλήμης, τό κλήμα τής νοητής αμπέλου,

· Καινόν τι γλεύκος, αίμα τμηθείς εκχέει.

Τή αυτή η μέρα, η Αγία Μάρτυς Θεή ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Θεήν αποσκώπτουσαν εις Θεούς πλάνους,

· Οι τής πλάνης κτείνουσι προστάται ξίφει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Οσίων πατέρων ημών Ζεβινά, Πολυχρονίου, Μωσέως, καί Δαμιανού.

Στίχοι

· Θείος Ζεβινάς λήξιν εις θείαν φθάνει,

· Λήξαντος αυτώ τού παρ' ανθρώποις βίου.

· Πολυχρόνιος, καί συνασκηταί δύω.

· Οι τρείς ομού πληρούσι τούς ζωής χρόνους.

Ταίς αυτών αγίαις Πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Εικόνος χρυσής, εν πεδίω Δεηρά λατρευoμένης, οι τρείς σου Παίδες κατεφρόνησαν, αθεωτάτου προστάγματος, μέσον δέ πυρός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Στερρώ λογισμώ, καιομένης τής φλογός επέβης Ένδοξε, ως οι τρείς Παίδες οι τήν κάμινον, πυρί αϋλω δροσίσαντες, μέσον δέ πυρός ανακράζων, ακατάφλεκτος έμεινας, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Μακάριος εί, καί καλώς σοι έσται νύν κατασκηνώσαντι, ένθα Δικαίων τά σκηνώματα, ένθα Μαρτύρων στρατεύματα, ένθα τών σοφών Αποστόλων αι χορείαι κραυγάζουσιν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ακάρπους τό πρίν, πολυκάρπους τώ Χριστώ ψυχάς προσήνεγκας, γεωργία τή τού Πνεύματος, καθομαλίσας καί εύσταχυν, ταύταις καταθέμενος σπόρον, καί κραυγάζειν επαίδευσας, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Σύ μόνη Θεού, τού τά σύμπαντα σοφώς δημιουργήσαντος, Μήτηρ εδείχθης απειρόγαμος, Παρθενομήτορ Πανάχραντε, όθεν ευσεβώς σοι Παρθένε, ανακράζομεν λέγοντες, Ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

Ωδή η’ Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ιερουογήσας ευσεβώς, τού Χριστού τήν μυστικήν ιερουργίαν, λογικόν ιερείον, αυτός προσήχθης Θεώ θυσία δεκτή καί ευάρεστος, ολοκαρπουμένη, Πολύκαρπε τρισμάκαρ.

Νεανικήν εν πολιά, βαθυτάτη τήν ανδρείαν επεδείξω, τού Σταυρού τή δυνάμει, διαναστήσας σαυτού, πρός θείους αγώνας τό φρόνημα, Ιερομαρτύρων, Χριστού κλέος θεόφρον.

Επερειδόμενος Σταυρώ, καί τόν ιεραρχικόν κόσμον αξίως, ενδυσάμενος Πάτερ, εις τόν ναόν τού Θεού εισήλθες ιδίω σου αίματι, τώ Αρχιποίμενι, Χριστώ εμφανισθήναι.

Υπέρ Χριστού σφαγιασθείς, ως επίσημος κριός Ιεροφάντορ, μιμητής ανεδείχθης, τών παθημάτων αυτού, καί δόξης εγένου συμμέτοχος, καί τής βασιλείας, αυτού ισυγκληρονόμος.

Θεοτοκίον

Φωτοειδής στύλος πυρός, καί νεφέλη φωτεινή προηγουμένη, πρός ουράνιον κλήρον, Θεογεννήτορ Αγνή, γενού μοι Παρθένε πανάμωμε, τώ εν τή ερήμω τού βίου πλανωμένω.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι πιστοί ομοφρόνως μεγαλύνομεν».

Η φωτοφόρος σου μνήμη, ανατείλασα Πάτερ, φωτίζει τάς ψυχάς τών ευσεβώς, ταύτην τελούντων θεσπέσιε, καί μετόχους τής θείας, φωτοφανείας πάντας εκτελεί, ήν αξίως θεόφρον, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Μετά τής άνω χορείας, τών αγίων Αγγέλων, τώ θρόνω τού Δεσπότου παρεστώς, τούτον δυσώπει τού φθάσαι ημάς, τό σωτήριον πάθος, καί τήν αυτού ανάστασιν φαιδρώς, αρετής πολυτρόπους, ιδέας εκτελέσαντας.

Η τής άγίας Τριάδος, κατανόησις Πάτερ, τρανώς ουκ εν αινίγμασιν ως πρίν, ως καθαρώ τήν καρδίαν σοι, διασχόντι τήν ύλην, καί τών δεσμών λυθέντι τής φθοράς, κατοπτεύεται μάκαρ, Πολύκαρπε πανόλβιε.

Στεφηφορούντά σε Πάτερ, καί βραβείον τής νίκης, δεξάμενον εκ θείας δεξιάς, καί τούς αγώνας τελέσαντα, καί φωτός πληρωθέντα, Πιστεύοντες Πολύκαρπε σοφέ, πρεσβευτήν τώ Χριστώ σε, προθύμως προβαλλόμεθα.

Θεοτοκίον

Ως Θεοτόκον σε Κόρη, καί Μητέρα τού Λόγου, καί πρόξενον υπάρχοuσαν ημίν, τής αϊδίου καί θείας ζωής, ως τής δικαιοσύνης τόν Ήλιον εκλάμψασαν ημίν, οι Πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Πολλούς καρπούς προσήνεγκας, Χριστώ σοφέ Πολύκαρπε, τούς διά σού σεσωσμένους, βροτούς εκ πλάνης δαιμόνων, Ιερομάρτυς ένδοξε, Αγγέλων ισοστάσιε, καί Αποστόλων σύσκηνε, μεθ' ών μνημόνευε Πάτερ, τών σέ τιμώντων εκ πόθου.

Θεοτοκίον

Ερράγη Μητροπάρθενε, τό τού φραγμού μεσότοιχον, καί οι θνητοί τοίς Αγγέλοις, τώ σώ συνήφθημεν τόκω, καί νύν Θεογεννήτρια, νηστεύειν ημάς κράτυνον, καί φθάσαι τήν τριήμερον, ανάστασιν τού Υιού σου, ειλικρινώς προσκυνή σαι.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.