ΤΗ ΙΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήιμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Τήρωνος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Δώρον ο Χριστός πλουτοποιόν, σέ τή οικουμένη παρέσχεν, ώς ευεργέτης Θεός, δώρόν σου τό τίμιον αίμα Θεόδωρε, δι' αυτόν εκχεόμενον, καί θεοσεβείας, ζήλω προσφερόμενον, αυτώ δεξάμενος, ώ νύν ευσεβεί παρρησία, Μάρτυς παριστάμενος πάντας, τούς εις σέ προστρέχοντας διάσωσον.

Πύργος χρηματίζεις ασφαλής, τάς τών εναντίων εφόδους αποκρουόμενος, πρόμαχος αήττητος, τών ευφημούντων σε, οξυτάτη αντίληψις, θερμή προστασία, σύντομός τε λύτρωσις, κοινή βοήθεια, πρέσβυς δυνατώτατος μάκαρ, ρύστης ετοιμότατος πάντων, τών πιστώς αιτούντων σε Θεόδωρε.

Έχων τόν χειμάρρουν τής τρυφής, καί τό τής αφέσεως ύδωρ, Χριστόν ευϊλατον, Μάρτυς αληθέστατος, αυτού γενόμενος, τών χειμάρρων με λύτρωσαι, τών τής ανομίας ύδωρ μοι κατεύνασον, τό ανυπόστατον, παύσον, πειρασμών καταιγίδας. σώσον πρός τήν άνω γαλήνην, αξιομακάριστε Θεόδωρε.

Δόξα... Ήχος β'

Θείων δωρεών επώνυμόν σε γεραίρομεν, τρισμάκαρ Θεόδωρε, τού φωτός γάρ τού θείου, άδυτος φωστήρ αναδειχθείς, κατέλαμψας άθλοις σου, τήν σύμπασαν κτίσιν, τού πυρός ακμαιότερος φανείς, τήν φλόγα κατέσβεσας, καί τού δολίου δράκοντος, τήν κάραν συνέτριψας, διό εν τοίς άθλοις σου, Χριστός επικαμφθείς, εστεφάνωσε τήν θείαν κάραν σου, Μεγαλομάρτυς αθλητά. Ως έχων παρρησίαν πρός Θεόν, εκτενώς ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε

Δέξαι τήν ικέσιον ωδήν, τών σών οικετών Θεοτόκε, ήν σοι προσάγομεν. Δέσποινα διάσωσον, απορουμένους ημάς, καί κινδύνων εξάγαγε, τήν ποίμνην σου ταύτην, πίστει σοι προσπίπτουσαν, εν τώ σεπτώ σου ναώ, σύ γάρ τόν Σωτήρα τεκούσα, έχεις παρρησίαν ως Μήτηρ, εκτενώς πρεσβεύειν τού σωθήναι ημάς.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε η αμίαντος αμνάς, έβλεψε τόν ίδιον άρνα, επί σφαγήν ως κριόν, θέλοντα ελκόμενον, θρηνούσα έλεγεν, Ατεκνώσαι νύν σπεύδεις με, Χριστέ τήν τεκούσαν, τί τούτο πεποίηκας, ο Λυτρωτής τού παντός; όμως, ανυμνώ καί δοξάζω, σού τήν υπέρ νούν τε καί λόγον, άκραν συγκατάβασιν Φιλάνθρωπε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος β'

Τήν θεοδώρητον χάριν τών θαυμάτων σου Μάρτυς Θεόδωρε, πάσιν εφαπλοίς τοίς πίστει σοι προστρέχουσι, δι' ής ευφημούμέν σε λέγοντες, Αιχμαλώτους λυτρούσαι, θεραπεύεις νοσούντας, πενομένους πλουτίζεις, καί διασώζεις πλέοντας, μάταιον δρασμόν επέχεις οικετών, καί ζημίας φανέρωσιν ποιείς, τοίς συληθείσιν Αθλητά, καί στρατιώτας παιδεύεις, τής αρπαγής απέχεσθαι, νηπίοις χαρίζη συμπαθώς τά αιτήματα, θερμός ευρίσκη προστάτης τοίς επιτελούσί σου τό ιερόν μνημόσυνον, μεθ' ών καί ημίν, Αθλητά Ιερώτατε, τοίς ανυμνούσί σου τό μαρτύριον, αίτησαι παρά Χριστού τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ότε εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Νέον, ουρανόν καινοφανή, οι τού ουρανίου αυτόπται, σέ καθορώντες Θεού, δόξαν διηγούντί σοι, ουρανομήκη πρός γήν, καί χειρών αυτού ποίησιν, αγγέλλουσι κόσμω, έχοντες στερέωμα, τού σαρκωθέντος εκ σού, φθόγγος γάρ ο τούτων εξήλθε, μέχρι γής περάτων Παρθένε, τόκον κηρυττόντων σόν τοίς έθνεσι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε εν Σταυρώ σε η Αμνάς, Άρνα τόν οικείον εώρα, κατακεντούμενον, ήλοις ωλοφύρετο, εκπληττομένη σφοδρώς, καί δακρύουσα έλεγε. Πώς θνήσκεις Υιέ μου, θέλων τό χειρόγραφον, τού πρωτοπλάστου Αδάμ, ρήξαι καί θανάτου λυτρώσαι, άπαν τό ανθρώπινον; Δόξα τή οικονομία σου μακρόθυμε.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Μεγάλα τά τής πίστεως κατορθώματα! εν τή πηγή τής φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, ο άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ηγάλλετο, πυρί γάρ ολοκαυτωθείς, ως άρτος ηδύς, τή Τριάδι προσήνεκται. Ταίς αυτού ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγομεν τόν Κανόνα, ού η Ακροστιχίς

Τούς προσκαλουμένους σε σώζε Παμμάκαρ. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν, μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν».

Τόν θείον αγώνα Μάρτυς Χριστού, διηγωνισμένος, καί τόν δρόμον τετελεκώς, τήν πίστιν τηρήσας τής ενθέου, δικαιοσύνης εύρες στέφανον.

Ουράνιος ένδοξε χορευτής, σύν τοίς Ασωμάτοις, χρηματίζων τούς επί γής, σέ προσκαλουμένους εκ κινδύνων, καί περιστάσεων εκλύτρωσαι,

Υπερφυή δόξαν παρά Χριστού, λαβών, Αθλοφόρε, τήν γήν πάσαν περιπολείς, ρυόμενος πάντας τούς εν πίστει, μετ' ευλαβείας ανυμνούν, τάς σε.

Θεοτοκίον

Σοφίαν καί Λόγον η τού Πατρός, αφράστως τεκούσα, τής ψυχής μου τό χαλεπόν, θεράπευσον τραύμα καί καρδίας, τήν αλγηδόνα καταπράϋνον.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Πύρ τό τών βασάνων σε, ου κατεπτόησεν, όθεν πύρ, τών πειρασμών, τών σοί προσφευγόντων, καταπαύεις Θεόδωρε.

Ρύσαι ταίς πρεσβείαις σου, τής κατεχούσης με θλίψεως, Μάρτυς Χριστού, πάσαν ομαλίζων, τήν τού βίου τραχύτητα.

Όλην τήν καρδίαν μου, καί τήν διάνοιαν τείνω σοι, καί τήν ψυχήν, τής σής Αθλοφόρε, βοηθείας δεόμενος.

Θεοτοκίον

Στήσόν μου τόν άστατον, τών λογισμών Αγνή τάραχον, Μήτηρ Θεού, τήν πρός τόν Yιόν σου, κατευθύνασα κίνησιν.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν

Θεϊκήν παντευχίαν αναλαβών, καί ειδώλων τήν πλάνην καταβαλών, Αγγέλους διήγειρας, ευφημείν τούς αγώνάς σου, τώ γάρ θείω πόθω τόν νούν πυρπολούμενος, τού έν πυρί θανάτου, γενναίως κατετόλμησας, όθεν φερωνύμως, τοίς αιτούσί σε νέμεις, τά θεία δωρήματα, ιαμάτων χαρίσματα, αθλοφόρε Θεόδωρε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε Μήτηρ Θεού, τής ψυχής μου τά πάθη τά χαλεπά, θεράπευσον δέομαι, καί συγγνώιμην παράσχου μοι, τών εμών πταισμάτων, αφρόνως ών έπραξα τήν ψυχήν καί τό σώμα, μολύνας ο άθλιος, οίμοι! τί ποιήσω, εν εκείνη τή ώρα, ηνίκα οι Άγγελοι, τήν ψυχήν μου χωρίζουσιν, εκ τού αθλίου μου σώματος; τότε Δέσποινα βοήθειά μοι γενού, καί προστάτις θερμότατος, σέ γάρ έχω ελπίδα, ο ανάξιος δούλός σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί Λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ ωλόλυζε δακρύουσα, καί πικρώς εκβοώσα, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε, Κύριε, τού ελέους η άβυσσος καί πηγή ανεξάντλητος, σπλαγχνίσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσί σου πίστει, τά θεία παθήματα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Κυβερνήτην προβάλλομαι, σέ Θεού θεράπον, σύ με κυβέρνησον, τώ ιστίω τώ τού Πνεύματος, καί ταίς θειαις αύραις παναοίδιμε.

Από πάσης δεόμεθα, ρύσαι απειλής Παμμάκαρ Θεόδωρε, τούς εν πίστει μακαρίζοντας, καί τήν θείαν μνήμην σου γεραίροντας.

Λιτανεύων Θεόδωρε, τόν αγαθοδότην καί μεγαλόδωρον, τούς εν τόπω τής κακώσεως, τεταπεινωμένους επανόρθωσον.

Θεοτοκίον

Υπό χρόνον γενόμενον, τόν εκ τού Πατρός αχρόνως εκλάμψαν τα, Θεομήτορ ημίν τέτοκας, όν δυσώπει σώσαι τούς υμνούντάς σε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε, Σώσον ημάς, σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν».

Μαρτύρων πεφηνώς εγκαλλώπισμα, Μάρτυς Χριστού, τών πιστών βοήθεια, γενού καί τείχος ακράδαντον.

Ενώσει απολαύων τή κρείττονι, τών υπέρ νούν, αγαθών Θεόδωρε τούς σέ τιμώντας διάσωσον.

Νυπτόμενος τού κτίσαντος, τώ φίλτρω τήν τών κτιστών, απώσω προσπάθειαν, καί τώ Θεώ ευηρέστησας.

Θεοτοκίον

Ον έτεκες Παρθένε πανάμωμε, Θεόν Λόγον, εκτενώς ικέτευε, υπέρ τών πίστει υμνούντων σε.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Υπέρμαχος πεφυκώς, τής ευσεβείας θερμότατος, καί πλάνης στηλιτευτής, ειδώλων γενόμενος, δαιμόνων φαντάσματα, καί παθών εικόνας, τής ψυχής μου εξαφάνισον.

Στερέωμά μου γενού, καί τείχος Μάρτυς ασάλευτον, τό ασθενές καί σαθρόν, τό τής διανοίας μου, στηρίζων Θεόδωρε, ταίς σαίς προστασίαις, καί φυλάττων αδιάπτωτον.

Στρατείας φθοροποιού, καί φθειρομένης ηλόγησας, στρατείαν δέ τής ζωής, παμμάκαρ Θεόδωρε, τελείως ηγάπησας, εν ή νικηφόρος, ανεδείχθης αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Εξέλαμψεν εκ Σιών, η τού Υψίστου ευπρέπεια, τό πρόσλημμα τής σαρκός, καθ' ένωσιν άφραστον, εκ σού Αειπάρθενε, περιβεβλημένη, καί τόν κόσμον κατεφώτισεν.

Kοντάκιον Ήχος β'

Αυτόμελον

Πίστιν Χριστού ωσεί θώρακα, ένδον λαβών εν καρδία σου, τάς εναντίας δυνάμεις κατεπάτησας, Πολύαθλε, καί στέφει ουρανίω εστέφθης, αιωνίως ώς αήττητος.

Ο Οίκος

Τόν εν θρόνω φωτός εποχούμενον ευχαρίστως εν πίστει υμνούμέν σε, ότι δώρημα θείον δεδώρησαι τόν γενναίον τοίς άθλοις Θεόδωρον, τόν εν τώ βίω τρισμακάριστον, ως υπέρμαχον όντα τής αληθείας, καί λαμπρόν στεφανίτην σου Χριστέ ο Θεός, υπέρ ού μέχρι τέλους αντέσχεν, αθλών ως αήττητος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Τήρωνος.

Στίχοι

· Τήρων, ο δηλών αρτίλεκτον οπλίτην,

· Θεώπρόσεισιν, αρτίκαυστος οπλίτης.

· Εβδομάτη δεκάτη πυρί Τήρωνα πυρί φλεγέθουσιν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μαριάμνης, αδελφής τού Αγίου Φιλίππου τού Αποστόλου.

Στίχοι

· Αφείσα τήν γήν Μαριάμνη παρθένος,

· Τόν εκ Μαρίας Παρθένου Χριστόν βλέπει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημων Αυξιβίου.

Στίχοι

· Τόν Αυξίβιον ου παρόψεται λόγος,

· Φανέντα ληξίβιον εξ εναντίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών θεοστηρίκτου, καί Μνήμη τής ευρέσεως τών λειψάνων τού Αγίου Μηνά τού Καλλικελάδου.

Στίχοι

· Τήν γήν ορύξας ως δικέλλη τώ λόγω

· Μηνάν εκείθεν εκφέρω κεκρυμμένον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών εν ευσεβεί τή Μνήμη γενομένων Βασιλέων Μαρκιανού καί Πουλχερίας.

Τελείται δέ η αυτών Σύναξις εν τή μεγάλη Εκκλησία.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Οι εκ τής Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τή πίστει τής Τριάδος, τήν φλόγα τής καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί».

Σέ ζωής μου προστάτην, καί συλλήπτορα φέρω τής σωτηρίας μου, καί φύλακα θεόφρον, ασφάλειαν διδόντα, τοίς εν πίστει κραυγάζουσιν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ως τερπνότατον θύμα, σεαυτόν τώ Κυρίω καί ιερώτατον, προσήνεγκας Παμμάκαρ, καί πυρί τών βασάνων, ωλοκαύτωσας ένδοξε, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Ζωτικής επιπνοίας, εμφορούμενος Μάκαρ τού θείου Πνεύματος, τά πνεύματα διώκεις, τάς νόσους θεραπεύεις, καί κραυγάζεις γηθόμενος. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Εκ γαστρός σου προήλθε, σαρκωθείς ο τών όλων Παρθένε Κύριος, διό σε Θεοτόκον, φρονούντες ορθοδόξως, τώ Υιώ σου κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών. Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Παντοδαπαίς Πανεύφημε, τρικυμίαις κυκλούμενοι, καί ταίς συμφοραίς τού βίου συνεχόμενοι, προστάτην οξύτατον, καί συνεργόν γινώσκοντες, πάντες οι πιστοί σε, πρεσβευτήν τώ Δεσπότη, προσάγομεν βοώντες. Μή ελλίπης πρεσβεύειν, υπέρ τών ανυμνούντων, τήν πάνσεπτόν σου μνήμην.

Αμαρτιών αλύσεσι, δεδεμένος Πανόλβιε, καί ταίς τών πταισμάτων μου σειραίς πεδούμενος, προσφεύγω τή σκέπη σου, στεφανηφόρε λύσιν αιτών, αλλ' ως θαυμαστήν, πρός τόν τών όλων Δεσπότην, θεόφρον παρρησίαν, κεκτη μένος δυσώπει, σωθήναι τούς υμνούντας, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Μαρτυρικαίς λαμπόμενος, αγλαϊαις πανεύφημε, ταίς Αγγελικαίς συνηριθμήθης τάξεσι, μεθ' ών αγαλλόμενος, καί συγχορεύων Μάρτυς αεί, θαυματοποιίαις, ιαμάτων φαιδρύνεις, τούς πόθω σε τιμώντας, καί πιστώς, μελωδούντας. Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Μετά σαρκός ωμίλησε, τοίς ανθρώποις ως εύσπλαγχνος, ο Δημιουργός καί Λυτρωτής τής κτίσεως, εκ σού απειρόγαμε, Θεογεννήτορ ταύτην λαβών, όθεν Θεοτόκον, οι Πιστοί σε κυρίως, δοξάζομεν, βοώντες, καί πιστώς μελωδούντες. Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Σέ τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα τού Υψίστου, σέ τήν υπέρ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις δοξολογίαις μεγαλύνομεν».

Αγρυπνόν σε φύλακα, Μεγαλομάρτυς κεκτημένοι, τών δυσμενών κακόνοιαν ευχερώς απελαύνοντα, καί ταίς Εκκλησίαις τήν ειρήνην βραβεύοντα, αθλοφόρε, ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Κράτος σοι δεδώρηται, καί δαιμόνων ο Δεσπότης, πάθη δέ ψυχής καί σώματος, θεραπεύεις Μακάριε, πανευσεβεστάτη παρρησία, δεόμενος τού Σωτήρος, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Αίγλην τήν τρισήλιον, καί ενιαίαν εποπτεύων, μίαν εν τρισί θεότητα, καί αρχήν υπεράρχιον, τήν αγαθοδότιν πηγήν αγαθότητος, Αθλοφόρε, τούς σέ υμνούντας περιφρούρησον.

Θεοτοκίον

Ρύσαί με πανάμωμε, τής νοητής αιχμαλωσίας, λύτρον αντιδούσα Δέσποινα, καί Υιού σου τήν σταύρωσιν, τήν υπέρ τής πάντων γενομένην λυτρώσεως, καί ειρήνης καί σωτηρίας τών υμνούντων σε.

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τοίς πάσι τά χαρίσματα, τών ιαμάτων Άγιε, σύ δαψιλώς, παροχεύεις, Θεόδωρε αθλοφόρε, ως έχων δέ πρός Κύριον, τήν παρρησίαν πάντοτε, τούς εκ θερμής σε πίστεως, προσκαλουμένους προφθάνεις καί διασώζεις Παμμάκαρ.

Θεοτοκίον

Ταίς σαίς αγκάλαις Άχραντε, βαστάσασα τόν Κύριον, τόν τή αχράντω παλάμη, διακρατούντα τά πάντα, αυτόν θεομακάριστε, ικέτευε ρυσθήναί με, χειρός δολίου δράκοντος, τού αναιδώς σπαράττοντος, τήν ταπεινήν μου καρδίαν εις ηδονάς ψυχοφθόρους.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν τά τρία ταύτα Προσόμοια Στιχηρά δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τη παμφαεί πανηγύρει, τού θείου Μάρτυρος, ευωχηθώμεν πάντες, καί Πιστώς ευφρανθώμεν, φιλέορτα τιμώντες, φαιδράν εορτήν, τής αυτού τελειώσεως, ασματικώς ανυμνούντες τόν, Ιησούν, τόν δοξάσαντα τήν μνήμην αυτού.

Τόν αριστέα τής άνω, στρατολογίας Πιστοί, ως καρτερόν οπλίτην, τής ημών πολιτείας, συμφώνως συνελθόντες, ωδαίς μυστικαίς, ευφημήσωμεν λέγοντες, Αξιοθαύμαστε Μάρτυς τού Ιησού, υπερεύχου τών υμνούντων σε.

Τής ευσεβείας τόν πλούτον, καί τήν λαμπρότητα, αθλητικοίς καμάτοις, σεαυτώ θησαυρίσας, πάση σου ισχύϊ, δώρον δεκτόν, τώ Χριστώ προσενήνοχας, αναπληρών έν τοίς έργοις μετά σπουδής, τήν θεοδώρητόν σου πρόσκλησιν.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Αγιωσύνης δωρεά, καί πλούτος θείας ζωής, πεφανέρωσαι τώ κόσμω θεόδωρε Χριστός γάρ σου σοφέ, τήν μνήμην εδόξασεν, εν ή συμφώνως οι πιστοί, γεγηθότες υμνούμεν, τούς αγώνας τών άθλων σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Όλην αποθέμενοι

Τετραυματισμένον με, ταίς ληστρικαίς τών Δαιμόνων, εφόδοις καί κείμενον, όλον ανενέργητον Παναμώμητε, εν οδώ πάντοτε, τού αστάτου βίου, σού ελέους προσδεόμενον, τάχος επίσκεψαι, η τών πεπτωκότων ανόρθωσις, καί δώρησαι τήν ίασιν, καί τήν σωτηρίαν μοι Δέσποινα, ίνα, σε δοξάζω, καί πόθω κατά χρέος ανυμνώ, τά μεγαλείά σου άχραντε, μόνη Μητροπάρθενε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν άρνα τόν ίδιον, αμνάς η άσπιλος πάλαι, καί άμωμος Δέσποινα, εν Σταυρώ υψούμενον ως εώρακε, μητρικώς ωλόλυζε, καί εκπληττομένη, ανεβόα. Τί τό όραμα, τέκνον γλυκύτατον, τούτο τό καινόν καί παράδοξον, πώς δήμος ο αχάριστος, βήματι Πιλάτου παρέδωκε, καί κατακρινούσι, θανάτω τήν απάντων σε ζωήν, άλλ άνυμνώ σου τήν άφατον, Λόγε συγκατάβασιν.

Εις τόν Στίχον τά Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Αθλητικήν ανδρείαν ευσεβώς καθοπλισθείς, Αθλοφόρε Χριστού, καί λογικής λατρείας, μυστικώς υπερμαχών, τή δυνάμει αυτού, τών ειδώλων τό δυσσεβές, καί τών τυράννων τό απηνές, ασθενές απέδειξας, καταφρονών τών βασάνων, καί τού προσκαίρου πυρός, αλλ' ως θείων δωρεών, καί πράγμα καί όνομα, από πάσης περιστάσεως, τή πρεσβεία σου σώζε, τούς εκτελούντας τήν μνήμην σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ω τού παραδόξου θαύματος

Όλος ο βίος μου άσωτος, η δέ ψυχή ασελγής, καί τό σώμα παμμίαρον, καί ο νούς ακάθαρτος, καί τά έργα παμβέβηλα, καί όλος όντως, ειμί υπεύθυνος, τής καταδίκης καί κατακρίσεως. Πού νύν πορεύσομαι; καί πρός τίνα φεύξομαι, ειμή πρός σέ; Δέσποινα σπλαγχνίσθητι, καί δεύρο σώσόν με.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ω τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου φρικτού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθένος έλεγεν, εν Σταυρώ ως εώρακεν, εν μέσω δύο ληστών κρεμάμενον, όν ανωδίνως φρικτώς εκύησε, κλαίουσα έλεγεν. Οίμοι! τέκνον φίλτατον, πώς ο δεινός, δήμος καί αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσε.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, κατά τήν τάξιν, καί Απόλυσις.