ΤΗ ΙΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Παμφίλου, καί τών σύν αυτώ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Προσόμοια Στιχηρά.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Αποστόλων ισάριθμοι, Αθλοφόροι γενόμενοι, λογισμόν ομόζηλον ανελάβετε, μή πτοηθέντες τήν άθεον, τυράννων ωμότητα, αλλ' ανδρείως καί στερρώς, τόν Σωτήρα κηρύξαντες, υπεμείνατε, τών μελών τάς στρεβλώσεις, τή ελπίδι τάς μελλούσας απολαύσεις, ήδη καρπούμενοι Πάνσοφοι.

Καρτερία νικήσαντες, τών αθέων τήν ένστασιν, καί ποικίλοις είδεσι προσπαλαίσαντες, κολαστηρίων τόν στέφανον, αξίως εδέξασθε, εκ χειρός ζωαρχικής, κληρoυχίαν ανώλεθρον, νύν πλουτήσαντες, εν σκηναίς αιωνίοις τώ Σωτήρι, καί Δεσπότη τών απάντων, συμβασιλεύοντες Ένδοξοι.

Σύν Παμφίλω θεόφρονι, καί Ουάλεντι Σέλευκος, Δανιήλ, Θεόδουλος, Ησαϊας τε, Ιερεμίας Ηλίας τε, καί θείος Πορφύριος, Παύλος, Ιουλιανός, Σαμουήλ ο θαυμάσιος, νύν τιμάσθωσαν, υμνωδίαις ασμάτων καί ποικίλοις, εγκωμίοις οι γενναίοι, καί αεισέβαστοι Μάρτυρες.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Επομβρίαις πανάχραντε, τής τού Πνεύματος χάριτος, τήν εμήν διάνοιαν καταδρόσισον, η τήν σταγόνα κυήσασα, Xριστόν τόν τήν άμετρον, ανομίαν τών βροτών, οικτιρμοίς αποσμήχοντα, καί κατάκλυσον, τήν πηγήν τών παθών μου, καί χειμάρρου, καταξίωσον τρυφής με, τή αειζώω πρεσβεία σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, αμνάς η κυήσασα επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο. Υιέ ποθεινότατε, πώς εν ξύλω τού Σταυρού, ανηρτήθης μακρόθυμε; πώς τάς χείράς σου, καί τούς πόδας σου Λόγε προσηλώθης, υπ' ανόμων καί τό αίμα, τό σόν εξέχεας Δέσποτα;

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν αναγινώσκεται ο Κανών, ού η Ακροστιχίς.

Δήμον δωδεκάριθμον Αθλοφόρων αναμέλπω. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας, Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Δυνάμει, τού Παναγίου Πνεύματος, η δωδεκάριθμος, συγκροτηθείσα φάλαγξ καρτερώς, δυσσεβούντων τήν άθεον, καί πονηράν παράταξιν, ως νικηφόρος ετροπώσατο.

Η σχύνθη, τοίς αθλοφόροις Μάρτυσιν, ο δυσμενής προσβαλών, τήν γάρ αυτού φαρέτραν ο δεινός, εκκενώσας πικρότατα, καταβαλείν ουκ ίσχυσε, τών αριστέων τήν στερρότητα.

Μανίας, ελληνικής τό φρύαγμα, κατεπατήσατε, θεία συνέσει Μάρτυρες Χριστού, καί σοφία κοσμούμενοι, ή αντιπείν ουκ, ίσχυσαν, οι ευσεβέσιν αντικείμενοι.

Ο θείος, καί θεηγόρος Πάμφιλος, επαληθεύουσαν, πεπλουτηκως τήν κλήσιν αληθώς, τής φιλίας τόν σύνδεσμον, πρός τόν Χριστόν ετήρησε, μέχρι θανάτου αδιάρρηκτον.

Θεοτοκίον

Νεφέλην, δικαιοσύνης Ήλιον, ημίν εκλάμψασαν τόν τού Πατρός Υιόν μονογενή, Θεοτόκε πανύμνητε, πανευσεβώς δοξάζοντες, διαπαντός σε μακαρίζομεν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Διέπρεψας ευσεβώς, έργω καί λόγω καί σεπτώ χρίσματι, Μάρτυς Χριστού Πάμφιλε, τής ιερωσύνης θεόσοφε.

Ως λύρα πανευπρεπής, όμολογίας εμμελώς άδουσα, φθόγγους Χριστού Μάρτυρες, συγκεκροτημένοι γεγόνατε.

Δραμόντες πρός τόν σκοπόν, τής ουρανίου καί σεπτής κλήσεως, ως νικηταί στέφανον, παρά τού Δε σπότου ειλήφατε.

Θεοτοκίον

Εσκήνωσεν εν ημίν, ο εν υψίστοις κατοικών Πάναγνε, υπερφυώς σάρκα γάρ, εκ σού προσλαβών ημφιάσατο.

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Κολαστηρίων φοβερών προκειμένων, οι τού Κυρίου Αθληταί οι γενναίοι, εν απτοήτω χαίροντες φρονηματι, τούτοις προσωμίλησαν, τής σαρκός αλογούντες, όθεν εκληρώσαντο, αιωνίζουσαν δόξαν, υπέρ ημών πρεσβεύοντες αεί, τών ευφημούντων αυτών τά παλαίσματα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ού σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τού ευχαρίστως ανυμνείν εκ καρδίας, τά σά ελέη Δέσποινα οι δούλοί σου, κράζοντες καί λέγοντες, Παναγία Παρθένε, πρόφθασον καί λύτρωσαι, εξ εχθρών αοράτων, καί αναγκών καί πάσης απειλής, σύ γάρ υπάρχεις, ημών η αντίληψις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ εσχάτων σε σαρκί τετοκυία, επί Σταυρού κρεμάμενον ορώσά σε Χριστέ, οίμοι! ποθεινότατε, Ιησού ανεβόα, πώς ο δοξαζόμενος, ως Θεός υπ' Αγγέλων, υπό ανόμων νύν βροτών Υιέ, θέλων σταυρούσαι; Υμνώ σε μακρόθυμε.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον, τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Κεκοσμημένη τοίς θείοις τών Αποστόλων, καί Προφητών χαρίσμασιν η χοροστασία, ώφθη τών Μαρτύρων σου, η τούτων ισάριθμος, Δέσποτα φανείσα προνοία σου.

Από ποικίλων αχθέντες πολιτευμάτων, ως εν βραχεί ολόκληρον τύπον εκκλησίας, σώζειν ηξιώθητε, συμφώνως κραυγάζοντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ραδιουργίαι τυράννων καί μεθοδείαι, τούς Αθλητάς ουκ έκαμψαν ουδέ τών βασάνων, πόνοι εμαλάκισαν, προθύμως κραυγάζοντας. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ιθυνόμενος παλάμη τή τού Δεσπότου, τόν δι' αυτόν εκούσιον θάνατον υπέστη, δήμος ο πανεύφημος, Μαρτύρων κραυγάζοντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Θεηγορίαις ενηχούμενοι Θεοτόκε, ταίς περί σού καί βλέποντες, τούτων τάς εκβάσεις, Χαίρέ σοι κραυγάζομεν, Παρθένε Πανάμωμε, οι λελυτρωμένοι τώ τόκω σου.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς Άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Μή φέρων τοίς εν γή, προσανέχειν ώ Πάμφιλε, τήν ένθεον πολιτείαν, ήν εκ βρέφους μετήλθες, αθλήσει κατελάμπρυνας.

Ο θεία πολιά, καί συνέσει κοσμούμενος, τής πόλεως τής Αγίας, ωρμημένος Ουάλης, ως Μάρτυς εστεφάνωται.

Νούν έχων τού Χριστού, ως τού Παύλου ομώνυμος, πανεύφημε τών Μαρτύρων, τώ στεφάνω νομίμως, αθλήσας κατηγλάϊσαι.

Θεοτοκίον

Ανώρθωσας Αγνή, τό τής Εύας ολίσθημα, κυήσασα Θεόν Λόγον, τόν τών κατερραγμένων, τήν πτώσιν ανορθώσαντα.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Ελπίσιν, αιωνίου ζωής στηριζόμενοι, τάς τών σωμάτων στρεβλώσεις, γεγηθότες έφερον οι γενναίοι, οι τών θείων, υποφητών σου Σώτερ ομώνυμοι.

Θανάτω, τήν ζωήν τήν αμείνω ωνήσαντο, ο Σαμουήλ καί Ηλίας, Δανιήλ καί θείος Ιερεμίας, καί πρός τούτοις, ο Ησαϊας ο μεγαλώνυμος.

Λαμπτήρας, τώ Θεώ φαεινούς, νύν η Αίγυπτος, εξανατέλλει η πάλαι, βαθυτάτω σκότει καλυπτομένη, τής αγνοίας, θεογνωσίας φέγγος πλουτήσασα.

Θεοτοκίον

Όρος σε, Δανιήλ εθεώρει Πανάμωμε, εξ ού ετμήθη ο λίθος, ο συντρίψας πάσαν πλάνης εικόνα, καί πληρώσας, θεογνωσίας πάντα τά πέρατα.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Φιλήσας Χριστού, τά θεία θελήματα, εδείχθης Πιστών, ακέστωρ φιλόχριστος, γενναιόφρον Πάμφιλε, διά τούτο καί μακαρίζομεν, τήν σεπτήν σου πανήγυριν. Πρεσβεύων μή παύση υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Ιδού εξέλαμψεν η φωσφόρος, καί φωταυγής θεία μνήμη τού στερρού αθλητού, Παμφίλου τού θεοκήρυκος, πάντων τάς όψεις καί τάς καρδίας καταυγάζουσα φέγγει τώ ανεσπέρω. Περιχαρώς, ώ φιλέορτοι, δεύτε συνδράμωμεν, καί τήν τούτου θείαν ημέραν, ως καλήν εορτήν ενιαύσιον, τοίς άσμασι καταστέψωμεν, ευλογούντες υμνούντες τόν Κύριον, τόν τούτον αξίως στεφανώσαντα. Πρεσβεύει γάρ απαύστως υπέρ πάντων ημών.

Συναξάριον

Τή ΙΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Παμφίλου, Ουάλεντος, Παύλου, Σελεύκου, Πορφυρίου, Ιουλιανού, Θεοδούλου, Ηλία, Ιερεμίου, Ησαϊου, Σαμουήλ καί Δανιήλ.

Στίχοι

· Υπέρ τό πάν σε Πάμφιλος φιλών Λόγε,

· Καί τήν τομήν ηγείτο τής κάρας φίλην.

· Παύλον Σέλευκος, καί Σέλευκον ουάλης,

· Bλέπων τομή χαίροντα, τήν τομήν φέρει.

· Ήλαντο πρός πύρ Μάρτυρες θείοι δύο,

· Θείου πόθου πύρ έν τρέφοντες οι δύο.

· Σταυρούσι δούλοι τής πλάνης επί ξύλου,

· Καί Θεόδουλον, δούλοι Εσταυρωμένου.

· Κλήσεις Προφητών καί τελευτάς Μαρτύρων,

· Αυχούσι πέντε μάρτυρες τετμημένοι.

· Έκτη καί δεκάτη ξίφους τάμε Πάμφιλον ακμή.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων τών εν Μαρτυροπόλει, καί τού Οσίου Μαρουθά, τού ανεγείραντος τήν πόλιν επ' Ονόματι τών Μαρτύρων.

Στίχοι

· H κλήσις έργον μαρτυρωνύμω πόλει,

· Πολλών εν αυτή μαρτυρησάντων ξίφει.

· Στέρξας Μαρουθάς τόν Θεόν σφόδρα σφόδρα,

· Θεώ παραστάς, τέρπεται σφόδρα σφόδρα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Φλαβιανού.

Στίχοι

· Ζωής ματαίας εκπεραιώσας χρόνον,

· Ζή Φλαβιανός εις τόν αιώνα χρόνον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Φλαβιανού, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Εν τή καμίνω Αβραμιαίοι παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε».

Φαιδρώ προσώπω, καί διανοίας καθαρότητι, μάρτυς προορών τήν μένουσάν σε χαράν, τών βασάνων κατεφρόνησας, καταξεόμενος ανηλεώς, Παμμάκαρ Πορφύριε.

Ο Νεανίας, τρείς εν καμίνω σώσας Θεός, ούτος αθλοφόρε Μάκαρ σε δι' αυτόν, εν πυρί ολοκαυτούμενον, σαφώς προσδέχεται, ως ευωδέστατον θύμα Πορφύριε.

Ρώμη ψυχής τε, κεκοσμημένος καί τού σώματος, πάσαν τού τυράννου Σέλευκε τήν ισχύν, καταβέβληκας πανεύφημε, Ευλογημένος εί, ο Θεός, μου κραυγάζων καί Κύριος.

Θεοτοκίον

Ως Θεοτόκος, ωραιοτέρα πάσης κτίσεως έφυς, τού Θεού γάρ γέγονας αληθώς, ενδιαίτημα πανάγιον. Ευλογημένη σύ, εν γυναιξί Πανάμωμε Δέσποινα,

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Νόμοις σύ πειθόμενος Χριστού, απέθου άπαντα Πάνσοφε Σέλευκε, ως στρατιώτης δέ γέγονας, ευσεβείας καί διδάσκαλος, καί τών χηρών καί ορφανών επιμελούμενος, καί κραυγάζων. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Αίγλη αναλάμπων νοητή, Πρεσβύτα ένδοξε, Μάρτυς θεόδουλε, καί δούλος γνήσιος γέγονας, τόν Δεσπότην εκμιμούμενος, ού τόν σταυρόν επιποθών, σταυρόν υπέμεινας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα κραυγάζων τόν Κύριον.

Ναός φανείς, Ιουλιανέ, τού θείου Πνεύματος, τρόπων χρηστότητι, κατακε, κόσμησαι, πλήρης μέν, ευσεβείας καί πρα ότητος, πλήρης δέ πίστεως οφθείς, ολοκαυτούμενος, Ευλογείτε, πάντα τά έργα κραυγάζων τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Αμήτωρ ο Λόγος εκ Πατρός υπάρχων πρότερον, απάτωρ γέγονεν, εκ σού τό δεύτερον Πάναγνε, σαρκωθείς ο πρίν ασώματος, δι' ευσπλαγχνίαν βουληθείς, σώσαι τούς ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη Χριστός, συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Μόνην τήν ουράνιον έχειν ζωήν ποθούντες,, Αθλοφόροι, τών τής επικήρου καί φθαρτής, μεγαλοφρόνως κατεφρονήσατε, καί νύν τροφής τής κρείττονος, καί τής μακαρίας απολαύετε.

Ένδον νύν τού θείου λειμώνος, περιχορεύετε προθύμως, τών απαυγασμάτων τή πηγή, παρεστηκότες Μάρτυρες ένδοξοι, αφ' ής απαρυόμενοι, τάς λαμπηδόνας καταλάμπεσθε.

Λόγω καθηράμενοι θείω, τάς τών ψυχών υμών κηλίδας, καί τούς δερματίνους χιτώνας, διά βασάνων αποδυσάμενοι, πανευπρεπές ιμάτιον, τού σωτηρίου ημφιάσασθε.

Πάντων τών εν πίστει τελούντων, τήν παναοίδιμόν σου μνήμην, τής δωδεκαρίθμου χορείας, νύν μεμνημένη, πρός τον Δεσπότην Χριστόν, τής μετά σού σκηνώσεως αξιωθήναι καθικέτευσον.

Θεοτοκίον

Ως Μήτηρ τού μόνου Δεσπότου, πάντων κτισμάτων υπερτέρα, πέφηνας Παρθένε Μαρία, διό πιστοί σε, πάντες Πανάμωμε, αεί επαγαλλόμενοι, εν υμνωδίαις μεγαλύνομεν.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, κατά τήν τάξιν, καί Απόλυσις.