ΤΗ ΙΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μελετίου, Αρχιεπισκόπου Αντιοχείας τής μεγάλης.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Μελετήσας μακάριε, Ιεράρχα Μελέτιε, νόμον τόν σωτήριον, καθως γέγραπται, ξύλον εδείχθης εν ύδατι, ασκήσεως κείμενον, καί καρπούς τών αρετών, προβαλλόμενον χάριτι, τού φωτίσαντος, τήν αγίαν ψυχήν σου καί παντοίων, δεκτικήν εργασαμένου, πνευματικών επιλάμψεων.

Ωραιώθησαν Πάνσοφε, γραφικώς σιαγόνες σου, ως τρυγόνες στέργουσαι τήν εγκράτειαν, καί τήν τρυφήν διαπτύουσαι, εφέσει Μελέτιε, τής τρυφής τής νοητής, ήν Χριστός σοι χαρίζεται, προσδεξάμενος, τούς πολλούς σου αγώνας καί τόν ζήλον, τόν διάπυρον όν έσχες, προκινδυνεύων τής πίστεως.

Εγκρατεία εμάρανας, τής σαρκός τά σκιρτήματα, καί παθών Μελέτιε, κατεκράτησας, καί απαθείας λαμπρότητι, σεαυτόν εφαίδρυνας, καί αγνώς καί καθαρώς, τώ Χριστώ Ιερούργησας, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Τή σαρκί καθ' υπόστασιν, ενωθέντα τόν άσαρκον, καί Πατρί συνάναρχον, Λόγον Πάνσοφε, δίχα τροπής καί συγχύσεως, σοφώς εδογμάτισας, ενεργούντα δέ διττώς, καταλλήλως ταίς φύσεσιν, εξ ών σύγκειται, καί εν αις θεωρείται, εις υπάρχων, αδιαίρετος τώ όντι, τούτο κακείνο νοούμενος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Εν θαλάσση με πλέοντα, εν οδώ με βαδίζοντα, εν νυκτί καθεύδοντα περιφρούρησον, επαγρυπνούντα χαρίτωσον, τόν νούν μου Πανάμωμε, καί ευόδωσον ποιείν, τού Κυρίου τό θέλημα, όπως εύροιμι, εν ημέρα, τής δίκης τών εν βίω, πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ο προσφυγων εν τή σκέπη σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί Ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, η αμνάς η τέξασα επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο, Υιέ ποθεινότατε, πώς εν ξύλω τού Σταυρού, ανηρτήθης Μακρόθυμε; πώς τάς χείράς σου, καί τούς πόδας σου Λόγε προσηλώθης, υπ' ανόμων, καί τό αίμα, τό σόν εξέχεας Δέσποτα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, λέγεται ο Κανών, ού η Ακροστιχίς.

Τούς σούς επαίνους εξυφαίνω παμμάκαρ.

Ποίημα Θεοφάνους

Ωδή α' Ήχος πλ. δ' Ο Ειρμός

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Τώ φωτοδότη παρεστώς ολόφωτος, φωτί τής γνώσεως, τό ζοφερόν όμμα, τής ψυχής μου φώτισον, καί τήν αχλύν απέλασον, τών παθών σαίς πρεσβείαις, ως Ιεράρχης γάρ όσιε, έχεις παρρησίαν Μελέτιε.

Ο εν τοίς κόλποις τού Πατρός καθήμενος, ο συναϊδιος, καί συμφυής Λόγος, τώ τεκόντι κήρυκα, τής εαυτού γεννήσεως, προχειρίζεται μόνος, ως Αποστόλων ομότροπον, σέ νύν θεοφόρε Μελέτιε.

Υπό τής θείας φωτισθείς ελλάμψεως, τόν εξ ανάρχου Πατρός, μονογενή Λόγον, άκτιστον αιώνιον, θεολογήσας, Όσιε, τούς Αρείου συμμάχους, ομόφρονάς τε συνέχεας, θεία παντευχία φραξάμενος.

Θεοτοκίον

Σεσαρκωμένον Παναγία τέτοκας, τόν πρίν ασώματον, θεαρχικόν Λόγον, μόνη εξ αιώνος γάρ, ακτίσι καθαρότητος, Παρθενίας τε κάλλει, καί παναμώμοις χαρίσμασι, πέφηνας αξία πανάμωμε.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Οστερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στηριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, Άγιος μόνε Φιλάνθρωπε».

Στερεωτέραν τήν ψυχήν, αδάμαντος κεκτημένος, τό σαθρόν σύ τής αιρέσεως δόγμα, ευσεβεία πυρσωθείς, Πανόλβιε κατέπαυσας, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις θεόφρον δοξάζομεν.

Ομοιωθείς δι' αρετών, τοίς τού Χριστού Αποστόλοις, τήν εκείνων αυθεντίαν καί θρόνον, εκληρώσω προφανώς, Μελέτιε πανένδοξε, ορθοδοξίας στύλος, καί ευσεβείας γενόμενος.

Υιοθετούμενος Θεώ, τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, ού κατήγαγες εις κτίσιν αφρόνως, αλλ' εδόξασας Πατρί, συνάναρχον καί σύνθρονον, Δημιουργόν καί Κτίστην, τών γεγονότων Θεόληπτε.

Θεοτοκίον

Σού τήν άγίαν ο Θεός γαστέρα κατασκηνώσας, εσαρκώθη Θεομήτορ ως οίδε, καί διέσωσεν ημάς, τοίς ζωηφόροις πάθεσιν, όθεν σε σωτηρίας, πύλην Παρθένε γινώσκομεν.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Μελετήσας ημέρας τε καί νυκτός, εν τώ νόμω Κυρίου Πάτερ σοφέ, ως ξύλον κατάκαρπον, εφ' υδάτων τού Πνεύματος, φυτευθέν ωράθης, διό Ιεράτευσας, τώ Θεώ αμέμπτως, Αρείου τό άθεον, καί τού Σαβελλίου, τόν κακόδοξον τρόπον, σαφώς βδελυξάμενος, όρθοδόξω φρονή ματι, Ιεράρχα Μελέτιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... όμοιον

Τήν σοφίαν τού Λόγου καταμαθών, καί τό γράμμα τού νόμου αποβαλών, πάσιν ανεκήρυξας, τόν τής χάριτος λόγον, καί τών ψυχών τάς πλάκας, λαξεύσας τή γλώττη σου, εν αυταίς εχάραξας, τα θεία διδάγματα, όθεν καί τού γνόφου, διαβάς τήν νεφέλην, καλυπτόμενος σώματι, αναλάμπεις τώ Πνεύματι, Ιεράρχα Μελέτιε. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο τών όλων Δεσπότης καί Ποιητής, εξ αχράντου σου μήτρας σάρκα λαβών, προστάτιν σε έδειξε, τών ανθρώπων Πανάμωμε, διά τούτο πάντες, πρός σέ καταφεύγομεν, ιλασμόν πταισμάτων, αιτούμενοι Δέσποινα, καί αιωνιζούσης, λυτρωθήναι βασάνου, καί πάσης κολάσεως, τής εκείσε δεόμεθα, καί εν πίστει βοώμέν σοι. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τού δοθήναι πάσι Κόρη άφεσιν, τοίς ευσεβώς προσιούσι, τή σκέπη τή θεία σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ο σταυρόν υπομείνας ως αγαθός, τού Αδάμ τήν πτωχείαν αναλαβών, μόνε αναμάρτητε, υπεράγαθε Κύριε, τού θανάτου εύσπλαγχνε, τό κράτος κατέλυσας, καί τώ πάθει σου Δέσποτα, τόν κόσμον διέσωσας. Όθεν Ζωοδότα, τήν πεσούσαν ψυχήν μου, οικτείρησον δέομαι, όταν κρίνης τά έργα μου, δικαιοκρίτα φιλάνθρωπε, καί δός μοι πανοικτίρμον Θεέ, τών πταισμάτων άφεσιν ως εύσπλαγχνος, ότι μόνος υπάρχεις, φύσει αναμάρτητος.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Σύ μου ισχυς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Άββακούμ σοί κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε».

Επιφανώς, Ιερομύστα διέπρεψας, τόν τού Πέτρου, θρόνον κληρωσάμενος, τού παρ' αυτού Πάτερ τού Χριστού, χειροτονηθέντος, ού καί τόν τρόπον εζήλωσας, Υιόν Θεού τού ζώντος, τόν Σωτήρα δοξάζων, διδαχαίς ταίς εκείνου επόμενος.

Παντοδαποίς, κεκοσμημένος χαρίσμασι, Μοναρχίας, κήρυξ εχρημάτισας, τής εν Πατρί καί μονογενεί, Λόγω νοουμένης καί θείω Πνεύματι Πάνσοφε. Μονάδα γάρ ουσίας, εν Τριάδι προσώπων, υφεστώτων εδίδαξας Όσιε.

Ανακραθείς, κάλλει τώ πρώτω θεσπέσιε, καί τή αίγλη, τούτου συμμορφούμενος, καί πυρσωθείς θείαις αστραπαίς, κατά μετουσίαν, τή Εκκλησία φώς δεύτερον, εγένου θεοφάντορ, φωτισμόν ευσεβείας, αναφαίνων τοίς πίστει προστρέχουσιν.

Θεοτοκίον

Ίνα μορφήν, τήν κεχωσμένην τοίς πάθεσιν, εκζητήσης, πλούτου αγαθότητι, Παρθενικήν ώκησας νηδύν, εξ ής η Σοφία, Θεού ναόν ώκοδόμησας, δι' ού συνανεστράφης, τοίς ανθρώποις οικτίρμον, καί διέσωσας κόσμου τά πέρατα.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Νεμομένης ατόπως, πάντας τής αιρέσεως τής κακοδαίμονος, υπερήρας Πάτερ, ευγενεία ψυχής καί φαιδρότητι, καί πανάγνω γνώμη, καί σταθηρά θεοσεβεία, θεοφάντορ παμμάκαρ Μελέτιε.

Ολικαίς προθυμίαις, τούς Αρειανόφρονας καταστρεψάμενος, ορθοδόξω πίστει, θεοφόρε τό κράτος εκύρωσας, εν Τριάδι ένα, Θεόν ημίν ανακηρύττων, παμμακάριστε Πάτερ Μελέτιε.

Υπερθέου Τριάδος, μύστης εχρημάτισας παναληθέστατος, τώ Πατρί τόν Λόγον, όμοούσιον σέβων καί σύνθρονον, καί τό θείον Πνεύμα, ομοφυές Πατρί καί Λόγω, πανσεβάσμιε Πάτερ Μελέτιε.

Θεοτοκίον

Στρατηγίαι τών άνω, Πάναγνε Δυνάμεων σέ μακαρίζουσι, γενεαί δέ πάσαι, τών ανθρώπων αξίως δοξάζουσι, διά σού γάρ μόνης, οι επί γής τοίς ουρανίοις, συναφθέντες υμνούμεν τόν τόκον σου.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, Ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Εξήρανας ποταμούς, θεόφρον τούς τής αιρέσεως, ηνέω ξας δέ πηγάς, δογμάτων ορθότητος, αήττητος πρόμαχος, τής ορθοδοξίας, γεγονώς ώ παμμακάριστε.

Ξηράνας τό θολερόν, Αρείου ρείθρον καί άθεον, κατήρδευσας δαψιλώς, τής χάριτος νάμασι, πιστών τά συστή ματα, καί τής Εκκλησίας, τήν ευπρέπειαν εκόσμησας.

Υπάρχων διαπρεπής, ενθέοις επιτηδεύμασιν, εγένου περιφανής, Πάτερ πρακτικώτατος, ακλόνητος σύμμαχος τής θεοσεβείας, καί Ποιμένων προηγουμενος.

Θεοτοκίον

Φωτίζουσι τάς ψυχάς, τών ορθοδόξως υμνούντων σε, αι ρήσεις τών προφητών, τήν σήν προμηνύουσαι, πανάχραντον σύλληψιν, καί τήν υπέρ λόγον, θεονυμφευτόν σου γέννησιν.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τοίς τών αιμάτων σου ρείθροις

Ορθοδοξίας τοίς τρόποις κοσμούμενος, τής Εκκλησίας προστάτης καί πρόβολος, εδείχθης παμμάκαρ Μελέτιε, καταπυρσεύων τά πέρατα δόγμασι, λαμπτήρ Εκκλησίας φαεινότατε.

Ο Οίκος

Τών Αποστόλων ομότροπόν σε, καί ομόδοξον πάντες εγνωκότες πιστοί, καί σύνθρονον Πάτερ Όσιε, καί τής Τριάδος μύστην καί λάτριν, καί Διδάσκαλον μέγαν τής Εκκλησίας, υπέρ αυτής τήν ψυχήν σου τρισμάκαρ προθέμενον, τώ ζήλω τής ευσεβείας πυρσούμενον, θεόφρον Μελέτιε, συιμφώνως πάντες ανυμνούμέν σε, τήν σεπτήν σου καί ένθεον γεραίροντες κοίμησιν, λαμπτήρ Εκκλησίας φαεινότατε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μελετίου, αρχιεπισκόπου Αντιοχείας τής μεγάλης.

Στίχοι

· Τάς χείρας αίρων Μελέτιος Κυρίω,

· Ταίς χερσί σου τίθημι τήν ψυχήν, λέγει.

· Δωδεκάτη Μελέτιος έδυ χθόνα πουλυβότειραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Οσίας Μαρίας, της μετονομασθείσης Μαρίνος.

Στίχοι

· Στολή Μαρίνον μαρτυρεί τήν Μαρίαν,

· Ταφή Μαρίαν δεικνύει τόν Μαρίνον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημων Αντωνίου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

· Ουδέν τι προσχών Αντώνιος τοίς κάτω,

· Καλών δικαίως ηξιώθη τών άνω.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Σατορνίνος καί Πλουτίνος ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Τά θνησιμαία ταύτα τών τετμημένων,

· Σατορνίνου πέφυκε καί τού Πλουτίνου.

Ταίς αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι παίδες εν τή καμίνω, αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Αγία σε Σύνοδος, πρωτοστατούντα έσχε Θεόληπτε, ήν τό Άγιον Πνεύμα, εκ τών περάτων εις έν συνήθροισεν, υμνολογούσαν αυτού τήν θεότητα. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ισότιμον έλαχες, τήν προεδρείαν τοίς Αποστόλοις Χριστού, καί τήν ένθεον τούτων, διδασκαλίαν εκληρονόμησας, καί πολιτείαν μιμούμενος έψαλλες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Νούν έχων οξύτατον, προς θεοπτίαν ανατεινόμενον, τήν τών αίρετιζόντων, αμβλυωπίαν εξεμυκτήρισας, τούς ευσεβείς δέ διδάσκων εκραύγαζες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ως έσοπτρον άχραντε, σύ τής αγίας στίλβουσα χάριτος, φωτοτόκος Παρθένε, καί Θεοτόκος πάναγνε γέγονας, διό συμφώνως τώ τόκω σου ψάλλομεν. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών. Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Περιφανώς εδίδαξας, μίαν σέβειν θεότητα, τήν εν τώ Πατρί καί Υιώ καί Πνεύματι, καί δύναμιν άπειρον, καί βασιλείαν μίαν σαφώς, τών ιδιωμάτων, άσφαλώς τηρουμένων, εκάστη υποστάσει, ή καί ψάλλων εβόας. Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Αγιωσύνης τέμενος, Ιεράρχα γενόμενος, πάντας αγιάζεις, τούς τώ σώ ονόματι, καλείσθαι σπουδάζοντας, καί τήν εικόνα Πάτερ τήν σήν, σχέσει τή πρός σέ, διαχαράττοντας πόθω, καί πίστει μελωδούντας. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Μυσταγωγίαις άριστα, τήν σήν ποίμνην εφώτισας, νύν δέ πρωτοτόκων, Εκκλησίαν ηύξησας, προσθήκη γενόμενος, τοίς απ' αιώνος λάμψασιν, ιεραρχικαίς καί μυστικαίς λειτουργίαις, μεθ' ών βοάς απαύστως. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Μεμυημένοι Πάναγνε, τό επί σοί Μυστήριον, καί τήν γενομένην, διά σού δρεπόμενοι, ψυχών απολύτρωσιν, καί σωτηρίαν κράζομεν, σύν τώ Γαβριήλ, τώ Αρχαγγέλω τό Χαίρε, βοώντες Θεοτόκε, καί πιστώς μελωδούντες. Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Αϋλως τώ αϋλω παρεστηκώς, όν καί Κτίστην τών όλων καί Κύριον, καί τού Πατρός, Λόγον καί σοφίαν ουσιωδώς, καί συμφυώς υπάρχοντα, σύ εθεολόγεις ειλικρινώς, αιτούμενος μή παύση, σωθήναι τούς εν πίστει, σέ θεηγόρε μακαρίζουσιν.

Καμάτοις ενιδρούντα πνευματικοίς, καί προθύμως εισέτι μαχόμενον, υπέρ αυτού, τοίς Πνευματομάχοις σέ καθορών, τό καθαρόν καί Άγιον, Πνεύμα στεφανώσαν ως νικητήν, προσέλαβεν αξίως, καί ταίς άνω Παμμάκαρ, χοροστασίαις συνηρίθμησεν.

Αγώνας διανύσας τούς ευαγείς, καί τόν δρόμον τελέσας τόν κάλλιστον, καί τήν ορθήν, πίστιν εκδιδάξας πανευσεβώς, δικαιοσύνης στέφανον, παρά τού τών πάντων Δημιουργού, εδέξω θεηγόρε, συνόδω διδασκάλων, ύμνοις εξ ύμνων προπεμπόμενος.

Θεοτοκίον

Ραδίως Θεοτόκε διαπεράν, τόν τού βίου παράσχου μοι κλύδωνα, τών πειρασμών, τάς επαναστάσεις καί τών παθών, ως αγαθή πραϋνουσα, καί καθοδηγούσα πρός αρετής, ουράνιον πορείαν, όπως ως ευεργέτην, ακαταπαύστως μεγαλύνω σε.

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Ηπαμφαής επέστη, τού Ιεράρχου εορτή, δεύτε προθύμως εν ταύτη, ανευφημήσωμεν Xριστόν, τόν θαυμαστόν εν Αγίοις, καί μόνον Κύριον όντα.

Θεοτοκίον

Ελπίς τών απηλπισμένων, καταφυγή Χριστιανών, σύν Αποστόλοις Προφήταις, καί Μάρτυσι τόν σόν Υιόν, ικέτευε υπέρ πάντων, τών σέ πιστώς προσκυνούντων.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ώς σύνηθες, καί Απόλυσις.