ΤΗ Η' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜHΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού στρατηλάτου, καί τού Αγίου Προφήτου Ζαχαρίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά παρόντα Στιχηρά τών Αγίων.

Προσόμοια τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. α' Χαίροις ασκητικών

Χαίροις ο στρατιώτης Χριστού, ο τροπωσάμενος εχθρού τήν παράταξιν, τώ όπλω τής ευσεβείας, ο τών πιστών στηριγμός, ο πολλαίς βασάνοις ωνησάμενος, Θεού τήν ουράνιον, βασιλείαν Θεόδωρε, εν ή χορεύων, καί μεθέξει θεούμενος, καί λαμπόμενος, καθαραίς διαδόσεσι, μέμνησο τών τιμώντων σου, τήν μνήμην τήν ένδοξον, καί προσκυνούντων εν πίστει, τήν τών λειψάνων σου λάρνακα, αφ' ής αναβλύζει, τοίς αιτούσιν ευρωστία, καί μέγα έλεος.

Χαίροις η Ιερά κεφαλή, τών Αθλοφόρων τό σεπτόν ακροθίνιον, ο κόσμος τής Εκκλησίας, ο καθαιρέτης εχθρού, δωρεών ενθέων ο επώνυμος, λαμπτήρ τήν υφήλιον, καταυγάζων τοίς θαύμασι, στύλος ο μέγας, διαμείνας ασάλευτος, ταίς προσρήξεσι, τών απείρων κολάσεων, λόγχη τής καρτερίας σου, ο κτείνας τόν δράκοντα, ο αριστεύσας μεγάλως, ως στρατιώτης αήττητος, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Όπλω τού ζωηφόρου Σταυρού, τήν τών ειδώλων συντριβήν εργασάμενος, μαστίγων υπέστης πείραν, καί επί ξύλου ταθείς, σπαραγμούς παμμάκαρ εκαρτέρησας, υφ' ών συντριβόμενος, καί λαμπάσι φλεγόμενος, σταυρώ υψώθης, τιτρωσκόμενος βέλεσι, καί τά όμματα, υπ' αυτών εκτυφλούμενος, όθεν σε μακαρίζομεν, καλώς εναθλήσαντα, καί ουρανίων στεφάνων, επιτυχόντα Θεόδωρε, Χριστόν εκδυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Προσόμοια τού Προφήτου

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι

Έχων πολιτείαν ισάγγελον, τοίς Αγγέλοις θεοφάντορ, συνωμίλεις προφανώς, δι' αυτών τά υπέρ νούν καταλαμπόμενος τόν νούν, συμβόλων, θαυμασίων ανακάθαρσιν, μεγάλων, Μυστηρίων αποκάλυψιν, προφητικήν προαγόρευσιν, πνευματιΚήν ανακαίνισιν. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Άγγελος εφάνης επίγειος, επί γής τούς ουρανίους, συλλαλούντας εσχηκώς, θεωρός υπερκοσμίων, θεαμάτων γεγονώς. Λυχνία, νοητόν φώς απαστράπτουσα. Ελαία, ψαλμικώς ειπείν κατάκαρπος, θεουργικήν αποστάζουσα, τοίς ευσεβέσι πιότητα. Ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τής ελπιζομένης θεώσεως, απολαύων ως Προφήτης, αληθέστατος Θεού, καί τρανώς τής αϊδίου, εμπιπλάμενος τρυφής, καί δόξαν ανεκλάλητον θεώμενος, καί κάλλους διαδήματι κοσμούμενος, υπέρ ημών τών υμνούντων σε, δυσώπησον εκτενέστερον, θεόληπτε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. α'

Σήμερον ανέτειλεν υπέρ τόν Εωσφόρον, η σεβάσμιος μνήμη τού αθλοφόρου Χριστού, τών πιστών τάς καρδίας ανενδότως φωτίζουσα, καί τά νέφη τών ψυχών αποδιώκουσα, τή ενεργεία καί χάριτι τού Πνεύματος, πρός όν φιλομάρτυρες ανακράξωμεν. Χαίροις, ο τοίς πιστοίς αναδειχθείς θεοδώρητος χάρις, καί τών θαυμάτων τά πλήθη εφαπλών, τοίς εις σέ προστρέχουσι, Θεόδωρε μακάριε. Χριστόν απαύστως πρεσβεύων μή ελλίπης, τών αιωνίων άγαθών επιτυχείν, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν πάνσεπτον μνήμην σου.

Καί νύν... Τής Εορτής

Ο αυτός

Ο παλαιός ημερών, νηπιάσας σαρκί, υπό Μητρός Παρθένου τώ Iερώ προσάγεται, τού οικείου νόμου πληρών τό επάγγελμα, όν Συμεών δεξάμενος έλεγε, Nύν απολύεις εν ειρήνη κατά τό ρήμά σου τόν δούλόν σου, είδον γάρ οι οφθαλμοί μου, τό σωτήριόν σου Κύριε.

Εν τή Τεσσαρακοστή

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. α'

Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον, όμοιον

Ως αμνόν σε Λόγε, η αμνάς καί Παρθένος, πρός Ισφαγήν χωρούντα, καθορώσα εβόα, Ω ξένου τολμήματος! πώς άνομοι σφάττουσι, τόν τούς ανθρώπους ζωούντα; Μέγα σου Υιέ μου τό έλεος!

Tού Προφήτου

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. δ'

Τί υμάς καλέσωμεν Άγιοι

Νύμφην σε Παρθένον εκήρυξαν, τής αξίας τού Πατρός, καί τής θεότητος αυτού, οι Θεόν αξιωθέντες, κατιδείν σωματικώς, καί Λόγου καί Θεού Κόρη Γεννήτριαν, καί Πνεύματος Αγίου οικητήριον, εν σοί γάρ πάν τής θεότητος, σωματικώς κατεσκήνωσε, τό πλήρωμα, πληρεστάτης ούσης χάριτος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ξύλω προσπηγνύμενον Κύριε, ως εώρακεν ασπόρως, η τεκούσά σε Αμνάς, κατεξαίνετο τάς όψεις, καί εβόα εν κλαυθμώ, Υιέ μου πώς σφαγήν φέρεις τήν άδικον, πώς θνήσκεις, ο αθάνατος ώς άνθρωπος; Λόγον μοι δός φώς γλυκύτατον, βλέψον Μητέρα θρηνούσάν σε, καί δόξασον, ταύτην Λόγε τή εγέρσει σου.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Υπόδεξαι φησί Συμεών, τόν Κτίστην τών απάντων χερσίν, ώ Πρεσβύτα, αγκαλίζου τόν Χριστόν, όν η Παρθένος Κόρη, εγέννησεν ασπόρως, εις αγαλλίασιν τού γένους ημών.

Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτληριόν σου,

Τού νόμου Ποιητήν καί Θεόν, όν φρίττουσιν Αγγέλων πληθύς, συνελθόντες, ανυμνήσωμεν λαοί, τόν μόνον ευεργέτην, καί νόμου Νομοδότην, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Νύν απολύεις Δέσποτα, τόν δούλόν σου ως είρηκας, εν ειρήνη, ότι είδόν σε Χριστέ, τό φώς τό πρό αιώνων, δεσμού με τού σαρκίου, εις απολύτρωσιν εθνών Ισραήλ.

Δόξα... Τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ'

Τών τού Θεού δωρεών ως επώνυμον, καί τής αυτού κληρονόμον μακαριότητος, πάντες ευφημήσωμεν Πιστοί, καί μακαρίσωμεν επαξίως, Θεόδωρον τόν γενναίον μεγαλομάρτυρα, τής οικουμένης τόν υπέρμαχον, πρεσβεύει γάρ Χριστώ τώ Θεώ, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής, ο αυτός

Ο τοίς Χερουβίμ εποχούμενος, καί υμνουμενος υπό τών Σεραφίμ, σήμερον τώ θείω ιερώ, κατά νόμον προσφερόμενος, πρεσβυτικαίς ενθρονίζεται αγκάλαις, καί υπό Ιωσήφ εισδέχεται δώρα θεοπρεπώς, ως ζεύγος τρυγόνων τήν αμίαντον Εκκλησίαν, καί τών εθνών τόν νεόλεκτον λαόν, περιστερών δέ δύο νεοσσούς, ως αρχηγός Παλαιάς τε καί καινής, τού πρός αυτόν χρησμού δέ Συμεών, τό πέρας δεξάμενος, ευλογών τήν Παρθένον, Θεοτόκον Μαρίαν, τά τού πάθους σύμβολα, τού εξ αυτής προηγόρευσε, καί παρ αυτού εξαιτείται τήν απόλυσιν βοών, Νύν απολύεις με Δέσποτα, καθώς προεπηγγείλω μοι, ότι είδόν σε τό προαιώνιον φώς, καί Σωτήρα Κύριον τού Χριστωνύμου λαού.

Απολυτίκον Ήχος δ'

Στρατολογία αληθεί Αθλοφόρε, τού ουρανίου στρατηγός Βασιλέως, περικαλής γεγένησαι Θεόδωρε, όπλοις γάρ τής πίστεως, παρετάξω εμφρόνως, καί κατεξωλόθρευσας, τών δαιμόνων τά στίφη, καί νικηφόρος ώφθης αθλητής, όθεν σε πίστει αεί μακαρίζομεν.

Δόξα... Τού Προφήτου Ήχος β'

Τού Προφήτου σου τήν μνήμην Κύριε εορτάζοντες, δι' αυτού σε δυσωπoύμεν, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Ήχος α'

Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, εκ σού γάρ ανέτειλεν ο Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τούς εν σκότει. Ευφραίνου καί σύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τόν ελευθερωτήν τών ψυχών ημών, χαριζόμενος ημίν καί τήν Ανάστασιν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Καθισμα τού Μάρτυρος

Ήχος δ' Ο υψωθείς έν τώ Σταυρώ

Ο μεγαλώνυμος Χριστού αθλοφόρος, ο επιπόθητος Θεώ καί Αγγέλοις, ο θαυμαστός καί ένδοξος Θεόδωρος, πάσας τάς υφήλιον, Ιεράς Ρκκλησίας, σήμερον τώ Πνεύματι, τώ αγίω ευφραίνει, καί εορτάζειν πάντας εν χαρά, παρασκευάζει αυτού τό μνημόσυνον.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Εν τώ όρει τώ Σινά, πάλαι κατείδε Μωϋσής, τά οπίσθια Θεού, καί αμυδρώς θείας φωνής, κατηξιώθη εν γνόφω τε καί θυέλλη, νύν δέ Συμεών, τόν σαρκωθέντα Θεόν, ατρέπτως δι' ημάς ενηγκαλίσατο, καί γεγηθώς επείγετο τών τήδε, πρός τήν ζωήν τήν αιώνιον, διό εβόα, Νύν απολύεις, τόν δούλόν σου Δέσποτα.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος α' Τού λίθου σφραγισθέντος

Θησαυρέ τών αιώνων, η ζωή τών απάντων, δι' εμέ νηπιάσας υπό νόμον εγένου, ο πάλαι χαράξας εν πλαξί, τόννομονεντώ ορειτώ Σινά, ίνα πάντας απαλλάξης, εκ τής τού νόμου πάλαι δουλείας. Δόξα τή ευσπλαγχνία σου Σωτήρ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Είτα ψάλλονται οι Κανόνες, ο τής Εορτής εις ς' καί τών Αγίων οι παρόντες δύο εις η'.

Ο Κανών τού Μάρτυρος, ού η Ακροστιχίς.

Φερώνυμον δώρόν σε τού Θεού σέβω. Νικολάου.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις

Νικολάου

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Φερωνυμία θεολήπτου κλήσεως καλλωπιζόμενος, καί δωρεών θείων, θησαυρός δεικνύμενος, καί μαρτυρίου χάριτι, Μάκαρ κεκοσμημένος, τούς υμνητάς σου χαρίτωσον, ύμνοις σε τιμώντας Θεόδωρε.

Έργω καί λόγω σού τήν θεοδώρητον, κλήσιν πιστούμενος, τάς δωρεάς νέμεις, δωρεάν τοίς χρήζουσι, δώρημα γάρ πάν τέλειον, άνωθεν καταβαίνον, εκ τού Πατρός προσδεχόμενος, άπαντας πλουτίζεις τιμώντάς σε,

Ρώμην θεόθεν νηπιόθεν πάνσοφε, λαβων καί σύνεσιν, πάθη σαρκός, πάντα, πρότερον καί δαίμονας, ανδρείως καταβέβληκας, ύστερον δέ καθείλες, εχθρών τυράννων τό φρύαγμα, Μάκαρ συμμαχία τού Πνεύματος.

Ως εντρεχής καί νουνεχής καί φρόνιμος, κατεσοφίσω σοφώς, τόν σοφιστήν Μάκαρ, τής κακίας ρήμασι, καί πράγμασι Λικίνιον, εδελέασας δείξας, νεκροίς ξοάνοις λατρεύοντα, καί κεναίς ελπίσι τρεφόμενον.

Θεοτοκίον

Νικός μοι δίδου Παναγία άχραντε, τώ καταφεύγοντι, υπό τήν σήν σκέπην, τών δεινών εξαίρουσα, αεί με ταίς πρεσβείαις σου, καί γάρ τέτοκας Λόγον, τόν τώ Πατρί συναϊδιον, ομού τε τώ Πνεύματι σύνθρονον.

Ο Κανών τού Προφήτου, ού η Ακροστιχίς.

Εκπλήττομαί σου τούς λόγους Ζαχαρία. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ διαγαγόντι τόν λαόν αυτού, εν Ερυθρά θαλάσση, ότι μόνος ενδόξως δεδόξασται ».

Έχων τόν φωτοδότην, ταίς σαίς υπακούοντα δεήσεσι, φωτισμόν μοι παράσχου, Ζαχαρία Προφήτα θεσπέσιε.

Κατακεκοσμημένος, κάλλεσι τής θείας ωραιότητος, τών Αγγέλων τό κάλλος, εθεώρεις ψυχής ωραιότητι.

Πλήρης αγιωσύνης, αγγελομιμήτου καί φαιδρότητος, συλλαλούντας Αγγέλους, καί φωτίζοντας έσχες θεόληπτε.

Θεοτοκίον

Λέλυται η κατάρα, Εύας τής Προμήτορος Πανάμωμε, τόν Χριστόν γάρ τεκούσα, ευλογίαις τόν κόσμον επλούτισας.

Τού Μάρτυρος

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουρανίας αψίδος οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών Πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Νεανίας ωραίος, πανευπρεπής δέδειξαι, κάλλει καταλλήλως εμπρέπων, ψυχής καί σώματος, ωραϊζόμενος, τών αρετών ευμορφία καί μαρτύρων στίγμασι, καλλωπιζόμενος.

Υπό θείας προνοίας, οδηγηθείς ώδευσας, τρίβον μαρτυρίου Δεσπότου, τού τήν καρδίαν σου, Μάκαρ πλατύναντος, ταίς δωρεαίς τών χαρίτων, καί πρός τήν ουράνιον κλίσιν ιθύναντος.

Μεγαλόφρονι γνώμη, περιφρονών Πάνσοφε, τών ηδέων τού κόσμου, καί τών τού βίου τερπνών, ουδέν προέκρινας, τής τού Σωτήρος αγάπης, αλλ' αυτόν επόθησας, ψυχής ευθύτητι.

Θεοτοκίον

Ικετεύω σε μόνην, τήν τόν Θεόν τέξασαν, τόν εις ευλογίαν κατάραν, τήν πρίν αμείψαντα, καί χρηματίσαντα, υπέρ ανθρώπων κατάρα, Κόρη παντευλόγητε, καί κόσμον σώσαντα.

Τού Προφήτου

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως ο Κύριος, καί ουκ έστι δίκαιος ως ο Θεός ημών, όν υμνεί πάσα κτίσις, ουκ έστι δίκαιος πλήν σου Κύριε».

Η άνωθεν χάρις σοι επεσκίασε τής προνοίας τήν άφραστον, θείαν κυβέρνησιν, δι' Αγίων Αγγέλων διδάσκουσα Πάνσοφε, Μάκαρ καί φωτίζουσα.

Τήν θείαν χρηστότητα παιδευόμενος, εμυήθης Πανόλβιε, ώς καθαρώτατος κατακάρπως οικείσθαι, τό θείον αγίασμα, τήν πόλιν τήν πανίερον.

Τό τείχος τό άρρηκτον, η ασφάλεια τού λαού τού θεόφρονος, γέγονας Κύριε, καί ψυχών σωτηρία, ως πάλαι προήγγειλε, Προφήτης ο θεσπέσιος.

Θεοτοκίον

Ο τόκος ο άφθορος, καί η άχραντος Θεοτόκε σου κύησις, τόν κόσμον ερρύσατο, εκ φθοράς καί θανάτου. Σωτήρα γάρ έτεκες, Λόγον τόν αϊδιον.

Κάθισμα τού Μάρτυρος

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Θεϊκήν παντευχίαν αναλαβών, καί ειδώλων τήν πλάνην καταλαβών, Αγγέλους διήγειρας, ευφημείν τούς αγώνάς σου, τώ γάρ θείω πόθω, τόν νούν πυρπολούμενος, τού εν πυρί θανάτου, γενναίως κατετόλμησας, όθεν φερωνύμως, τοίς αιτούσί σε νέμεις, τά θεία δωρήματα, αθλοφόρε Θεόδωρε, διά τούτο βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν άγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Τού Προφήτου

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Διϊππευόμενα άρματα έβλεψας, ηνιοχούμενα χειρί τού πάντων Θεού, τούς ασωμάτους λειτουργούς, Ζαχαρία θεσπέσιε, οίς συναγαλλόμενος, ως προφήτης αοίδιμε, αίτησαι ιθύνεσθαι, πρός οδόν θείας γνώσεως, τούς πίστει αδιστάκτω τελούντάς σου, μνήμην Προφήτα τήν πανίερον.

Καί νύν... Τής Εορτής, όμοιον

Εκ τής Παρθένου σε σωματωθέντα Χριστέ, χαίρων εδέξατο ο Ιερός Συμεών, Νύν απολύεις εκβοών, τόν δούλόν σου ώ Δέσποτα, Άννα δέ η άμεμπτος, Προφήτις καί ένδοξος, τήν ανθομολόγησιν, καί τόν ύμνον προσήγέ σοι. Ημείς δέ Ζωοδότα βοώμέν σοι. Δόξα τώ ούτως ευδοκήσαντι.

Εν τή Τεσσαρακοστή

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Ακατανόητον, καί ακατάληπτον, υπάρχει Δέσποινα θεοχαρίτωτε, τό πεπραγμένον επί σοί, φρικτόν όντως μυστήριον! τόν γάρ απερίληπτον, συλλαβούσα εκύησας, σάρκα περιθέμενον, εξ αχράντων αιμάτων σου, όν πάντοτε Αγνή ώς Υιόν σου, δυσώπει τού σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η απειρόγαμος, Αγνή καί Μήτηρ σου, Χριστέ ορώσά σε νεκρόν κρεμάμενον, επί τού ξύλου μητρικώς, θρηνούσα απεφθέγγετο, Τί σοι ανταπέδωκε, τών Eβραίων ο άνομος, δήμος καί αχάριτος, ο πολλών καί μεγάλων σου, Υιέ μου δωρεών απολαύσας; Υμνώ σου τήν θείαν συγκατάβασιν.

Τού Μάρτυρος

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοί κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε».

Ο πρός Θεόν, πόθος σου πάσαν ημαύρωσε, προσπαθείας, ϋλην Παμμακάριστε, δόξαν τερπνήν, πλούτον καί Τρυφήν, καί περιφανεiας τό περιβόητον ύψωμα, εντεύθεν ανυψώθης, πρός περίβλεπον ύψος, μαρτυρίου πρός δόξαν αμάραντον.

Νόμω καινώ, ζωοποιούντι τώ Πνεύματι, πεφραγμένος, νόμον ανομώτατον, παρανομούντων νεανικώς, ανέτρεψας μάκαρ, διό νομίμως ενήθλησας, καί στέφος ανεδήσω, τό τής δικαιοσύνης, εκ χειρός τού Δεσπότου Θεόδωρε.

Δώρον Θεού, δέδοσαι κόσμω φερώνυμον, δώρον θείον, δώρον αξιέραστον, δώρον πλουτίζον πάντα πιστόν, δώρον δεχομένοις, γλυκύ καί πράγμα καί όνομα, τό πάσι καταπέμπον, καταλλήλως τάς δόσεις, καί πληρούν τάς αιτήσεις τών δούλων σου.

Ως μιμητής, τού προσπαγέντος εν ξύλω Χριστού, μετά πάσαν, αικίαν τού σώματος, μετά πολλάς στρέβλας πονηράς, τάς τών μιαιφόνων, χριστομιμήτως ετάθης σταυρώ, καί βέλεσιν ετρώθης, καί δεινώς συνεκόπης, αλλ' ερρύσθης εκ τούτων δυνάμει Χριστού.

Θεοτοκίον

Καλλοποιόν, καί γής Δεσπότην κυήσασαν, απορρήτω τόκω κατά χρέος σε, πάντες πιστοί, γλώσση καί ψυχή, κόσμου Βασιλίδα, καί Δέσποιναν ονομάζομεν, διό τής τυραννούσης, πονηράς συνηθείας, ελευθέρωσον τούς σέ γεραίροντας.

Τού Προφήτου

Ο Ειρμός

«Εξ όρους κατασκίου, Λόγε ο Προφήτης, τής μόνης Θεοτόκου, μέλλοντος σαρκοώσθαι, θεοπτικώς κατενόησε, καί εν φόβω, εδοξολόγει σου τήν δύναμιν».

Μίαν μέν φωτιστικήν, ουσίαν σέβειν, εν Ηλίοις δέ, Τρισίν οριζομένην, ταίς εις τά όντα προόδοις πληθυνομένην, σαφώς διδάσκεις Παμμακάριστε.

Άρμα τού Θεού, γενόμενος Προφήτα, άρματα οράν, ποικίλα τών Αγγέλων, περιοδεώσαι τά πάντα κατηξιώθης, μετά ευταξίας πορευόμενα.

Ιεροπρεπή πολύφωτον λυχνίαν, σύμβολον οράς, τής θείας φωταυγείας, επισκοπής τε Παμμάκαρ τής παντεπόπτου, δι' ής τά πάντα περισώζεται.

Θεοτοκίον

Σύμβολα τής σής, Αγνή, κυοφορίας, οι θεοειδείς, Προφήται προτυπούσι, πολυειδώς προχαράττοντες, καί ποικίλως, δι' αινιγμάτων οι θεόφρονες.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον; αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Ρητορεύεις τήν δόξαν, ένδοξε Θεόδωρε σύν παρρησία πολλή, τού σαρκί παθόντος, καί θανάτω τόν θάνατον λύσαντος, καί μαστίγων πείραν, πολλών λαβων λύσση τυράννου, σταυρικήν καταδίκην υπήνεγκας.

Ολοτρόπω προθέσει, σταύρωσιν εκούσιον Χριστού μιμούμενος, τήν αυτήν υπέστης, τιμωρίαν σταυρώ προσηλούμενος, αντί δέ τής λόγχης, βελών πολλών πληγάς εδέξω, οφθαλμών κόρας τε εξορυττόμενος.

Νικηφόρος ωράθης, άρτιος ολόκληρος μετά τήν σταύρωσιν, καί τήν άλλην πάσαν, τών μελών συγκοπήν τε καί νέκρωσιν, ο νικήσας κόσμον, σέ γάρ Χριστός χειρί Αγγέλου, ως ζωής αρχηγός ανεζώωσεν.

Συνιδόντα τά πλήθη, τό εν σοί γενόμενον θαώμα Θεόδωρε, τήν φωνήν επήραν, μεγαλύνοντα Χριστού τήν δύναμιν, τού δέ λυμεώνος, καί αλαζόνος Λικινίου, στηλιτεύοντα λύσσαν τήν άλογον.

Θεοτοκίον

Όλον τέτοκας Κόρη, τό φώς τό αιώνιον τοίς ανυμνούσί σε, τόν Χριστόν ασπόρως, σωματώσασα, όν εξιλέωσαι, τού σωθήναι πάντας, εκ πειρασμών τού αλλοτρίου, Παναγία Παρθένε Θεόνυμφε.

Τού Προφήτου

Ο Ειρμός

«Ο εκ νυκτός αγνοίας, θεογνωσία φαιδρύνας τά πέρατα, φώτισόν με τώ όρθρω, τής φιλανθρωπίας σου Κύριε».

Ο καθαρός καρδία, καί διανοίας προβλέπων οξύτητι, πάθος τό τού Σωτήρος, αξιοπρεπώς μακαρίζεται.

Υπερφυώς αγία, χαίρε Σιών, ο Προφήτης προτρέπεται, ήξει ο Βασιλεύς σου δίκαιος καί σώζων πραότητι.

Τών Προφητών η δόξα, τών θεηγόρων ανδρών η ευπρέπεια, κόσμον περιαυγάζει, τή τής προφητείας λαμπρότητι.

Θεοτοκίον

Ο τής Παρθένου τόκος, αναγεννήσας ημάς ηλευθέρωσε, τών πρίν αμαρτημάτων, δι' ημάς αμαρτία γενόμενος.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μσυ, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Εξέλαμψας αρεταίς, καί διδαχαίς διά βίου σου, εξήστραψας δέ λαμπροίς, αγώσι Θεόδωρε, καί νύν περιβόητος, εν θαυματουργίαις, καί θερμός προστάτης πέφηνας.

Τοίς κάμνουσιν ιατρός, τοίς αιχμαλώτοις ανάρρυσις, μεσίτης αμαρτωλοίς, υπευθύνων άφεσις, πενθούσι παράκλησις, πρός Θεού εδόθης συμπαθέστατε Θεόδωρε.

Ουκ έστι κόρος τών σών, καλών απείρων Θεόδωρε, ουδέ τής σής καλλονής, σταθμός ισοστάσιος, διό τόν διάπυρον, πόθον μου προσδέχου, χορηγών μοι χάριν άφθονον.

Θεοτοκίον

Λαμψάτω νύν επ εμέ, η άφατος ευσπλαγχνία σου, βυθού με αμαρτιών, καί τής απογνώσεως, Κόρη απαλλάττουσα, καί πρός μετανοίας, τούς λιμένας εμβιβάζουσα.

Τού Προφήτου

Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών, η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως, Ιωνάς, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Υπάρχων προφητικής ανάπλεως, επιπνοίας εσομένων τήν γνώσιν, υπερφυώς, μυηθείς απεστάλης, ανακηρύττειν τήν χάριν τήν μέλλουσαν, ημέραν τε τήν τού σταυρού, τήν γνωστήν τώ Κυρίω θεόληπτε.

Συνέσει πνευματική κοσμούμενος, δωρεών τών υπέρ νούν ηξιώθης, αγγελικάς, εμφανείας καί τάξεις, καί ομιλίας καί δόξαν θεώμενος, Πανόλβιε τά θαυμαστά, διδασκούσας καί θεία Μυστήρια.

Λαμπάδιον αρετών κτησάμενος, φωτισμόν θεογνωσίας πυρσεύεις, τήν μυστικήν, προμηνύων λαμπάδα, τής υπέρ λόγον τού Λόγου σαρκώσεως, φανήσεσθαι θεοπρεπώς, εκ Σιών Ζαχαρία θεόληπτε.

Θεοτοκίον

Ο στήσας τόν ουρανόν ανέδειξεν, ουρανόν σε λογικόν Θεοτόκε, τήν καλλονήν, Ιακωβ αγαπήσας, καί εκ γαστρός σου θεότητος Ήλιος, ανέτειλε σωματικώς, καί τόν κόσμον εφαίδρυνε χάριτι.

Kοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Ανδρεία ψυχής, τήν πίστιν οπλισάμενος, καί ρήμα Θεού, ως λόγχην χειρισάμενος, τόν εχθρόν κατέτρωσας τών Μαρτύρων κλέος Θεόδωρε, σύν αυτοίς Χριστώ τώ Θεώ, πρεσβεύων μή παύση υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Τών αθλητών τό έκλαμπρον κάλλος δεύτε πάντες, τοίς ύμνοις τών στεφάνων, πιστοί Θεόδωρον καταστέψωμεν, δώρον Θεού γάρ μέγα τώ κόσμω αναδέδεικται, λάμψεσι ταίς τών θαυμάτων, τόν γάρ εχθρόν εκνικήσας Βελίαρ άθλοις σεπτοίς, ομβρίζει αντί αιμάτων, κρουνηδόν ιαμάτων τά ρεύματα. Εν τούτοις ούν πάσι χαίρει Χριστώ, καί δίδωσιν ειρήνην ανέκλειπτον, διό βοώμεν αυτώ. Πρεσβεύων μή παύση υπέρ πάντων ημων.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Η' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τού Στρατηλάτου.

Στίχοι

· Ων Θεόδωρος αξίαν Στρατηλάτης,

· Υπήρξε τμηθείς τού Θεού Στρατηλάτης.

· Όμβριμον ογδοάτη Θεοδώρου αυχένα κόψαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Ζαχαρίου.

Στίχοι

· Ίππους εώρας τούς νόας Ζαχαρία,

· Δι' ών πρός ύψος ουρανών αφιππάσω.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες Νικηφόρος καί Στέφανος, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Ξεσθείσι Νικηφόρω καί τώ Στεφάνω,

· Νικηφόρου στέφανος επλάκη τέλους.

Τή αυτή ημέρα, αι Άγιαι Μάρθα καί Μαρία αι αδελφαί, καί ο Όσιος Λυκαρίων ο Μάρτυς, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Άς περ παρήξεν εις τό φώς γαστήρ μία,

· Μάρθαν Μαρίαν, έν στερεί φωτός ξίφος.

· Άφωνος ήκει πρός ξίφος Λυκαρίων,

· Έναντι τού κείροντος οίον αρνίον.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Μάρτυρος

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Bαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι παίδες εν τή καμίνω, αγαλλομένω ποδί, ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Υψούμενον Κύριον, επί τού ξύλου καί καταράξαντα, τόν μεγάλαυχον όφιν, κατανοήσας συνανυψώθης αυτώ, χριστομιμήτως εν σταυρώ καί θάνατον, υπενεγκών Αθλητά, συνεξανέστης αυτώ.

Θεού σε Θεόδωρε, τής ακηράτου δόξης θερμόν εραστήν, εγνωκώς τώ σώ πόθω, ολοκαρδίως ψυχήν προσέδησα, τήν προσδοκίαν πάσαν τής ελπίδος μου, ανατεθείς επί σοί, μή υπερίδης με.

Εδόξασας Κύριον, τοίς μέλεσί σου ενδοξαζόμενον, εν βουλαίς τών Αγίων, τόν σέ μεγάλως αντιδοξάσαντα, τερατουργίαις καί ποικίλοις θαύμασι, καί περιόντα τή γή, καί μετά τέλος Σοφέ.

Θεοτοκίον

Αγίων τόν άγιον, τέτοκας μόνη θεοχαρίτωτε, απορρήτω κυήσει, καί γάρ Παρθένος έμεινας άχραντε, ως πρό τού τόκου, διό σοι κραυγάζομεν τήν τού Αγγέλου φωνήν. Ευλογημένη Αγνή.

Τού Προφήτου

Ο Ειρμός

«Παίδες Εβραίων εν καμίνω, κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πύρ, μετέβαλον βοώντες. Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας».

Γήν επί πάσαν σού Προφήτα, διελήλυθεν ο φθόγγος ο θεόπνους, καί ρημάτων τών σών, η δύναμις βοώσα. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Όλος ταίς άνω λαμπηδόσι, φωτιζόμενος τά μέλλοντα εώρας, ως παρόντα, διό, Πανόλβιε εβόας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ύμνοις γεραίρω σε Παρθένε, τήν τιμήσασαν τήν φύσιν τών ανθρώπων, ατιμία δεινή, τό πρίν κατακριθείσαν. Ευλογημένος πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Τού Μάρτυρος

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών. Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν, ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ο λυμεών Λικίνιος, ο λυσσώδης καί βέβηλος, όλον εαυτόν ολοτελώς τοίς δαίμοσιν, εκδούς υποβάλλει σε, τιμωριών ποικίλων ποιναίς, νώτον καί τό στήθος, τοίς βουνεύροις συγκόπτων, εν σφαίραις μολυβδίναις, τόν αυχένα συντρίβων, πλευράς όνυξι ξαίνων, καί φλέγων ταίς λαμπάσιν.

Υπομονήν ανένδοτον, καρτερίαν ανάλωτον, καί υπερφυή ανδρείαν ενδειξάμενος, ποικίλαις κολάσεσι, καί χαλεπαίς στρεβλώσεσι, πάντων τών Μαρτύρων, υπερέβης τούς άθλους, παθών Δεσποτικών δέ, τώ σταυρώ κοινωνήσας, καί πλέον υπομείνας, μειζόνως εδοξάσθης.

Σταυρώ ταθείς Θεόδωρε, τά Χριστού υστερήματα, εν σαρκί οικεία εκπληροίς τών θλίψεων, ου χείρας καί πόδας γάρ, μόνον προσηλωθείς καρτερείς, αλλά καί περόνη, σιδηρά διεπάρης, τό κρύφιόν σου μέλος, εκτμηθείς τούς διδύμους, καί βέλεσιν ομμάτων, εξορυχθείς τάς κόρας.

Θεοτοκίον

Ουρανομήκη κλίμακα, νοητήν σε γινώσκομεν, δι' ής καταβάς, μετά σαρκός ο Υψιστος, ανθρώποις ωμίλησε, καί ταπεινούς ανύψωσε, πρός τήν υψηλήν, τών ουρανών πολιτείαν, εντεύθεν ανωτέραν, ουρανών καί Αγγέλων, καί πάντων ποιημάτων, τιμώμέν σε Παρθένε.

Τού Προφήτου

Ο Ειρμός

«Τόν εν όρει αγίω δοξασθέντα, καί εν βάτω πυρί το τής Αειπαρθένου, τώ Μωϋσή Μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Σιών όρος η πόλις η αγία, χαίρε σφόδρα ο θείος Ζαχαρίας, Αγγέλων ο συνόμιλος προτρέπεται, καί σύ δέ αγάλλου, Ιερουσαλήμ, εις πάντας τούς αιώνας.

Ζαχαρία Προφήτα κατατέρπου, πληρωθέντας θεώμενος τούς λόγους, ούς προηγόρευσας τώ Πνεύματι λαμπόμενος, Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, βοών εις τούς αιώνας.

Αναμέσον ορέων κατασκίων, εθεώρεις εστώτας τούς Αγγέλους, τήν επί πάντων πρόνοιαν μυούντάς σε, ένδοξε Προφήτα, καί υμνολογούντας, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Χαίρε θρόνε πυρίμορφε Κυρίου, χαίρε πύλη αϋλου φρυκτωρίας, χαίρε νεφέλη κούφη η τόν Ήλιον, τής δικαιοσύνης, λάμψασα τώ κόσμω αγνή Θεοκυήτορ.

Τού Μάρτυρος

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Εξέστη τών Αγγέλων δήμος τήν σήν, Στρατηλάτα τηρών γενναιότητα, πάς ο παρών, όχλος κατεπλάγη τότε τάς σάς, ανδραγαθίας ένδοξε, έφριξε δαιμόνων η στρατιά, τά σά τρόπαια, νύν δέ, κροτεί κόσμος τά γέρα, καί πάς πιστός υμνεί τά θαύματα.

Βοάται παρά πάσης σχεδόν πνοής, τά πολλά σου καί μέγιστα τρόπαια, τά επί σοί, τέρατα δειχθέντα καί διά σού, η εκ νεκρών ανέγερσις, η ολοκληρία εκ συντριβής, η ρώσις τών νοσούντων, η λύσις τών δεσμίων, καί τών εν θλίψει η παράκλησις.

Ως έχων παρρησίαν πρός Χριστόν, υπέρ ού πάσας υπήνεγκας, μέχρι τομής, καύσεως θανάτου τε καί σταυρού, εγκαρτερών Θεόδωρε, αίτησαι συγγνώμην ημίν κακών, τώ κόσμω τήν ειρήνην, νίκας τοίς Βασιλεύσι, καί σωτηρίαν τοίς τιμώσί σε.

Θεοτοκίον

Υψώθη εδοξάσθη γένος βροτών, καί τιμής ηξιώθη τής κρείττονος, διά τής σής, Κόρη συγγενείας καί θεϊκής, υιοθεσίας έτυχε, τή σή μεσιτεία, καί γάρ Θεός, ωράθη σαρκοφόρος, εκ σού αρρήτω τρόπω, άτρεπτος μείνας τή θεότητι.

Τού Προφήτου

Ο Ειρμός

«Σέ τήν απειρόγαμον Θεού Μητέρα τού Υψίστου, σέ τήν υπέρ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις δοξολογίαις μεγαλύνομεν».

Άπασαν τήν αίσθησιν, καταλιπών νοϊ τώ θείω, καί καθαρωτάτω πάνσοφε, φωτοφόρος παρίστασαι, τάς υπέρ τού κόσμου ικεσίας ποιούμενος, όθεν πάντες σε Ζαχαρία μεγαλύνομεν.

Ρήσεσιν επόμενοι, τών σών χειλέων θεοφάντορ, Κύριον επικαλούμεθα, δι' αυτού τε σω ζόμενοι, ως τής αληθείας σε Προφήτην καί κήρυκα, Ζαχαρία τής ευσεβείας μακαρίζομεν.

Ίλεων απέργασαι, ταίς σαίς πρεσβείαις τόν Δεσπότην, τοίς τήν Ιεράν καί εύσημον, εορτήν σου θεόπνευστε, πίστει εκτελούσι, καί σέ πόθω γεραίρουσιν, ώς Προφήτην καί θεηγόρον αληθέστατον.

Θεοτοκίον

Άβυσσον θαυμάτων σε, καί χαρισμάτων Θεοτόκε, πέλαγος Αγνή γινώσκοντες, καί σαφώς επιστάμενοι, τή σή προστασία πεπειθότες προστρέχομεν, καί συντόνως πρός τήν σήν σκέπην καταφεύγομεν.

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Μεγαλoμάρτυς ένδοξε, τού Χριστού Στρατηλάτα, καί θείον εγκαλλώπισμα, τών σεπτών αθλοφόρων, Θεόδωρε γενναιόφρον, μή ελλίπης αιτείσθαι, τώ Βασιλεί τά τρόπαια, καί ειρήνην τώ κόσμω, καί ιλασμόν, τών αμαρτημάτων καί σωτηρίαν, τοίς εκτελούσι πάνσοφε, τήν φωσφόρον σου μνήμην.

Τής Εορτής

Εν πνεύματι τώ Ιερώ, παραστάς ο Πρεσβύτης, αγκάλαις υπεδέξατο, τόν τού νόμου Δεσπότην, κραυγάζων, Νύν τού δεσμού με, τής σαρκός απόλυσον, ως είρηκας εν ειρήνη, είδον γάρ τοίς οφθαλμοίς, αποκάλυψιν εθνών, καί Ισραήλ σωτηρίαν.

Εις τούς Aίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Αθλητής γενναιότατος, στρατιώτης αήττητος, εν Αγίω Πνεύματι αναδέδειξαι, καταβαλων τόν πολέμιον, σοφία τών λόγων σου, καί τών έργων σου σοφέ, καρτεραίς επιδείξεσιν, όθεν είληφας, τούς στεφάνους τής νίκης, καί ταίς άνω, όμηγυρεσι συνήφθης, κλέος Μαρτύρων Θεόδωρε.

Καί σταυρώ αναρτώμενος, καί τάς σάρκας τυπτόμενος, οξυτάτοις βέλεσι τιτρωσκόμενος, καί επί ξύλου τεινόμενος, καί πλευράς ξεόμενος, καί παντοίαις χαλεπαίς, αλγηδόσι κυκλούμενος, απαράτρωτος, καί αήττητος ώφθης τή δυνάμει, τού Σταυρώ προσηλωθέντος, κλέος Μαρτύρων Θεόδωρε.

Θείον άγαλμα γέγονας, ευσεβείας πανόλβιε, δυσσεβών αγάλματα βδελυξάμενος, καί Ιερείον ολόκληρον, καί θύμα ευπρόσδεκτον τώ τυθέντι διά σέ, καθαρώς, προσαγόμενος, τώ δοξάσαντι, τήν αγίαν σου μνήμην καί θαυμάτων, θησαυρόν σε τοίς εν κόσμω, δωρησαμένω Θεόδωρε.

Δοξα... Ήχος πλ. δ'

Αθλητικήν ανδρείαν, καί λογικήν λατρείαν ευσεβώς καθοπλισθείς, Αθλοφόρε Χριστού, καί στερρώς παραταχθείς τή δυνάμει αυτού, τών ειδώλων τό ασεβές, καί τών Τυράννων τό απηνές, ασθενές απέδειξας, καταφρονών τών βασάνων, καί τού προσκαίρου πυρός. Αλλ' ώ θείων δωρεών καί πράγμα καί όνομα, από πάσης περιστάσεως, τή πρεσβεία σου σώζε, τούς τελούντας τήν μνήμην σου.

Καί νύν... Τής Εορτής Ήχος β'

Ο Κτίστης ουρανού καί γής, εν αγκάλαις εβαστάζετο, υπό αγίου Συμεών τού πρεσβύτου σήμερον, αυτός γάρ εν Πνεύματι αγίω έλεγε, Νύν ηλευθέρωμαι είδον γάρ τόν Σωτήρά μου.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Ο πάντα τή χειρί, περιέχων ως Κτίστης, καί δεσπόζων απάντων, υπό χειρών Πρεσβύτου, εν τώ ναώ προσάγεται.

Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτληριόν σου,

Αγάλλου Συμεών, καί η Άννα ευφραίνου, ιδού γάρ επεφάνη, ο Λυτρωτής τού κόσμου, ως βρέφος προσαγόμενος.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Λέλυσαι τής φθοράς, Συμεών θεοφόρε, εν χερσί τόν πάντα, κατέχοντα βαστάζων, είδες γάρ τό σωτήριον.

Δόξα... Τού Αγίου Ήχος πλ. δ'

Αθλητικόν συστησάμενος στάδιον κατά τής πλάνης, ηνδραγάθησας Θεόδωρε, τή πυριφθόγγω γλώττη σου, καταισχυνας Λικινίου τό απάνθρωπον, διό καί σύν Αγγέλοις χορεύων μακάριε, αίτησαι Χριστώ τώ Θεώ, όπως ϊλεως γενήσεται ημίν, εν τή ημέρα τής κρίσεως.

Καί νύν... τής Εορτής Ήχος βαρύς

Φώς είς αποκάλυψιν εθνών ήλθες εξ ουρανού Σωτήρ ημών, καί προελθών εκ τής Παρθένου, επανεπαύσω εν αγκάλαις τού δικαίου Συμεών, έδει γάρ σε Ζωοδότα τών απάντων, υπό τού Πρεσβύτου γνωρισθήναι, ότι παρεγένου απολύσαι αυτόν, κατά τό ρήμά σου, ο έχων τό μέγα έλεος.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, κατά τήν τάξιν, καί Απόλυσις.