ΤΗ Δ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ισιδώρου τού Πηλουσιώτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Είς τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία τής Εορτής, καί τρία τού Αγίου.

Στιχηρά τής Εορτής

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Θεοφανείας αρρήτου νύν εορτάζομεν, σωτηριώδη χάριν, εκ Παρθένου γάρ Κόρης, ατρέπτως νηπιάσας Χριστός ο Θεός, εν ναώ τώ Θεώ καί Πατρί, υπό Μητρός νύν προσάγεται, όν λαβών, Συμεών ενηγκαλίσατο.

Εν τοίς Προφήταις ωράθης, ως θέμις ήν Ιησού, σέ θεαθήναι πάλαι αλλά νύν Θεού Λόγε, σαρκί παντί τώ κόσμω, ώφθης εκών, εκ Παρθένου Μαρίας Χριστέ, σού τό σωτήριον πάσι τοίς εξ Αδάμ, εμφανίσας ως φιλάνθρωπος.

Ο εν Σιναίω τώ όρει τόν νόμον τάξας ποτέ, νύν εν Σιών τή πόλει, εκπληρών τά τού νόμου, χερσί τής Θεοτόκου, βρέφος Χριστέ, σύν τοίς ολοκαυτώμασι, τού Συμεών εν αγκάλαις εις τόν ναόν, εισαχθήναι κατεδέξω σαρκί.

Στιχηρά τού Αγίου.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Θεωρίαις καί πράξεσι, πρός Θεόν ανυψούμενος, διά βίου Πάνσοφε διετέλεσας, τής θεωρίας επίβασιν, τήν πράξιν πηξάμενος, καί σοφώς τών ορεκτών, αγαπήσας τό έσχατον, ού γενόμενος, εφέσεως έστης μακαρίου, αξιούμενος νύν τέλους, καί τρισηλίου ελλάμψεως.

Τή πλημμύρα τής χάριτος, καί τοίς όμβροις τών λόγων σου, καταρδεύεις άπαντας τούς θεόφρονας, τής ανωτάτω σοφίας γάρ, κρατήρι τό στόμα σου, επιθείς ως εκ πηγής, δαψιλώς σύ εξήντλησας, καί διέδωκας, πανταχού τάς ακτίνας τών δογμάτων, επιστέλλων καί διδάσκων, καί νουθετών αξιάγαστε.

Εγκρατεία τό φρόνημα, τής σαρκός εθανάτωσας, ζωηφόρον νέκρωσιν ενδυσάμενος, καί τής ψυχής τήν κατάστασιν, πλατύνας Πανόσιε, εναργώς χωρητικήν, χαρισμάτων τού Πνεύματος απετέλεσας, καί δοχείον εγένου θεοπνεύστων, διδαγμάτων καί σοφίας, τής υπέρ νούν ενδιαίτημα.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος βαρύς

Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, ήλθες επί γής εξ ουρανού Σωτήρ ημών, καί προελθών εκ τής Παρθένου, επανεπαύσω εν αγκάλαις τού δικαίου Συμεών! έδει γάρ σε Ζωοδότα τών απάντων, υπό τού Πρεσβύτου γνωρισθήναι, ότι παρεγένου απολύσαι αυτόν, κατά τό ρήμά σου, ό έχων τό μέγα έλεος.

Εν τή Τεσσαρακοστή

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος δ' Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Επομβρίας Πανάχραντε, τής τού Πνεύματος χάριτος, τήν εμήν διάνοιαν καταδρόσισον, η τήν σταγόνα κυήσασα, Χριστόν τόν τήν άμετρον, ανομίαν τών βροτών, οικτιρμοίς αποσμήχοντα, καί κατάκλυσον, τήν πηγήν τών παθών μου, καί χειμάρρου, καταξίωσον τρυφής με, τή αειζώω πρεσβεία σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα σε, επί ξύλου ως έβλεψεν, αμνάς η κυήσασα επωδύρετο, καί μητρικώς σοι εφθέγγετο, Υιέ ποθεινότατε, πώς εν ξύλω τού Σταυρού, ανηρτήθης μακρόθυμε; πώς τάς χείράς σου, καί τούς πόδας σου Λόγε προσηλώθης, υπ' ανόμων καί τό αίμα, τό σόν εξέχεας Δέσποτα;

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Δέχου ώ Συμεών, τόν Κύριον τής δόξης, καθώς εχρηματίσθης, εκ Πνευματος αγίου, ιδού γάρ παραγέγονε.

Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτληριόν σου,

Φέρουσα η Αγνή, καί άχραντος Παρθένος, τόν Πλάστην καί Δεσπότην, ως βρέφος εν αγκάλαις, εν τώ ναώ εισέρχεται.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Μέγα καί φοβερόν, Μυστήριον καί ξένον! ο πάντα περιέπων, καί βρέφη διαπλάττων, ως βρέφος αγκα λίζεται.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Σήμερον Συμεών εν ταίς αγκάλαις τόν Κύριον τής δόξης υποδέχεται, όν υπό τόν γνόφον πρώην ο Μωϋσής εθεάσατο, εν τώ όρει Σινά πλάκας δόντα αυτώ. Ούτός εστιν, ο εν τοίς Προφήταις λαλών, καί τού νόμου Ποιητής, όν ο Δαυϊδ καταγγέλλει, ο τοίς πάσι φοβερός, έχων τό μέγα καί πλούσιον έλεος.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, εκ σού γάρ ανέτειλεν ο Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τούς εν σκότει. Ευφραίνου καί σύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τόν ελευθερωτήν τών ψυχών ημών, χαριζόμενος ημίν καί τήν Ανάστασιν.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Χορός Αγγελικός

Ο ων σύν τώ Πατρί, επί θρόνου αγίου, ελθών επί τής γής, εκ Παρθενου ετέχθη, καί βρέφος εγένετο, χρόνοις ων απερίγραπτος, όν δεξάμενος, ό Συμεων εν αγκάλαις, χαίρων έλεγε, Νύν απολύεις Οικτίρμον, ευφράνας τόν δούλόν σου.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Σαρκί νηπιάσαντα, εξ απειράνδρου Μητρός, χερσί γηραλέαις σου, αγκαλισθείς Συμεών, Xριστόν τόν Θεόν ημών, έλαβες τής εξόδου, τήν απόφασιν δόξn, είληφας τών θαυμάτων, τήν αέναον χάριν, διό σε αξιοχρέως πάντες δοξάζομεν.

Δόξα... Καί νύν... το αυτό

Είτα λέγομεν τόν κανόνα τής Εορτής, καί τού Αγίου τούτον, ο η ακροστιχίς.

Σέ τών Μοναστών τό κλέος μέλπω Πάτερ. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Συντετριμμένης καρδίας τόν στεναγμόν, επακούσας Δέσποτα, τής ψυχής μου τήν δεινήν, συντριβήν θεράπευσον ευχαίς, τού Οσίου σου Χριστέ, ως παντοδύναμος.

Επιβάς θεοσόφως τής πρακτικής, αρετής, Ισίδωρε, θεωρίας ακραιφνούς, τήν τερπνήν εμφάνειαν, Θεώ, ομιλών διαπαντός σαφώς επλούτησας.

Τώ τής σοφίας κρατήρι προσαγαγών, τό σόν στόμα Πάνσοφε, τών εκείθεν δωρεών, τήν ροήν εξήντλησας Θεώ, επινίκιον ωδήν ανακρουόμενος.

Θεοτοκίον

Ως επί κούφης νεφέλης ο Πλαστουργός, επί σοί ελήλυθε, καθελείν ως δυνατός, τά Αιγύπτου Δέσποινα αγνή, χειροποίητα Χριστός ως παντοδύναμος.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν Άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ό υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στε ρεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου».

Νοός οξύτητι σαφώς, τήν τών όντων αθροίσας, Παναοίδιμε φύσιν, δι' αυτής τήν αρχικήν, αιτίαν ως καθαρός, θεολόγος απλανώς κατέλαβες.

Μελέτην θέμενος τρανώς, τού θανάτου τόν βίον, θεοφόρε τρισμάκαρ, τών παθών τάς υλικάς, ενέκρωσας αφορμάς, απαθείας συσχεθείς τώ έρωτι.

Ο πίσω χαίρων τού Χριστού, τόν σταυρόν σου βαστάσας, ηκολούθησας Πάτερ, εν ασκήσει καρτερά, καί τούτω ως δυνατόν, ωμoιώθης βίου καθαρότητι.

Θεοτοκίον

Νομίμων φύσεως εκτός, τόν Δεσπότην τεκούσα, Θεοτόκε Παρθένε, τής πάλαι παρακοής, διέλυσας τήν αράν, ευλογίας τήν πηγήν βλυστάνουσα.

Κάθισμα τού Αγίου

Ήχος γ' Θείας πίστεως

Βίβλος γνώσεως διδασκαλίας, πλούτω πίστεως συντεταγμένη, τώ πανάγνω ανεδείχθης εν Πνεύματι, ανακαλύπτων τά θεία τοίς χρήζουσι, καί τήν ζωήν θησαυρίζων τοίς θέλουσι, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος πλ. δ' Ανέστης εκ νεκρών

Ετέχθης εκ Μητρός, ο προάναρχος Λόγος, προσήχθης τώ ναώ, ακατάληπτος μένων. Χαίρων δέ ο Πρεσβύτης, εν ταίς αγκάλαις σε υπεδέξατο, κράζων. Νύν απολύεις, όν επεσκέψω κατά τό ρήμά σου, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Εν τή Τεσσαρακοστή

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος γ' Θείας πίστεως

Θεία γέγονας, σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπερέχουσα, τον υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι, παρέχουσα Σεμνή τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος, αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη Κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι τέκνον μου! πώς πάσχεις; θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Αφθόνως Όσιε, Χριστώ πειθόμενος, τόν δοθέντα σοι πλούτον ως ευπειθής, δούλος διαδέδωκας, καί τής αφράστου σε χαράς, ο Δεσπότης κατηξίωσε.

Σοφίας πέλαγος, διανηξάμενος, τόν καλόν μαργαρίτην ως αγαθός, έμπορος εκέρδησας, καί τούτον μόνον θησαυρόν, αδαπάνητον επλούτησας.

Τώ θείω Πνεύματι, καταλαμπόμενος, τάς ακτίνας τών λόγων ηλιακώς, πάσιν εξαπέστειλας, τής σωτηρίας τών πιστών θεοφάντορ ορεγόμενος.

Θεοτοκίον

Ως όντως άφθεγκτα, καί ακατάληπτα, τά τής σής Θεοτόκε θεοπρεπούς, πέφυκε κυήσεως, τοίς επί γής καί ουρανού, αειπάρθενε Μυστήρια.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Νεκρώσει Πάνσοφε τών παθών, έξω γεγονώς καί τής σαρκός, πόθω Θεώ προσωμίλησας, τώ καθαρωτάτω καί λαμπροτάτω φωτί, καί μόνην απαιτούντι τήν καθαρότητα.

Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, νύν ο θεοφόρος αυγασθείς, στύλος Ολόφωτος γέγονε, πάσι πέμπων θείου φωτός, τάς θείας αυγάς, καί ζόφον τής αγνοίας αποσειόμενος.

Ο θέλων πάντας ως αγαθός, πάνσοφε σωθήναι ποδηγόν, τοίς πλανομένοις σε έδειξε, πολλούς επιστρέφειν πρός σωτηρίας οδόν, Ισίδωρε τρισμάκαρ, Πάτερ πανόλβιε.

Θεοτοκίον

Κυρίως στόματι καί ψυχή, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, ομολογώ σε πανάμωμε, σεσωματωμένον Θεόν τεκούσαν Αγνή, καί βίου σε προστάτιν πίστει προβάλλομαι.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Λογίω τών κρίσεων, κοσμηθείς ως Ιερεύς, λογιστικώς εδίκασας, θεοφόρε καί σώματι καί ψυχή, τό χείρον τώ κρείττονι, υποτάξας εμφρόνως αξιάγαστε.

Ευτόνως τήν Αίγυπτον, τών παθών καί τής τρυφής, σύ Μοναστών τό καύχημα, τής εγκρατείας Ένδοξε ταίς πληγαίς, ετάζων εμάστιξας, τοίς πιστοίς ομαλίζων τήν διάβασιν.

Θεοτοκίον

Ο φέρων τά σύμπαντα, δυναστεία θεϊκή, καί συγκρατών ως εύσπλαγχνος, σαίς αγκάλαις Πανάμωμε σαρκωθείς, ως βρέφος βαστάζεται, ο Πατρί κατ ουσίαν συναϊδιος.

Κοντάκιον Ήχος α'

Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τώ τόκω σου, καί χείρας τού Συμεών ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας καί νύν έσωσας ημάς Χριστέ ο Θεός. Αλλ' ειρήνευσον εν πολέμοις τό πολίτευμα, καί κραταίωσον Βασιλείς ούς ηγάπησας, ο μόνος φιλάνθρωπος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Δ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ισιδώρου τού Πηλουσιώτου

Στίχοι

· Πηλουσιώτα, χαίρε, πολλά μοι,

· Τόν πηλόν εκδύς, καί χαράς τυχων ξένης.

· Εν δ' lσίδωρον έθεν το τετάρτη σήματι λυγρώ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Νικολάου ομολογητού τού Στουδίτου.

Στίχοι

· Έδοξε τώ στήσαντι μέτρα τώ βίω,

· Καί Νικόλαον εκμετρήσαι τόν βίον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου ιερομάρτυρος Αβραμίου, επισκόπου Αρβήλ τής Περσίδος.

Στίχοι

· Πώς τούτο φρικτόν τοίς αθληταίς Κυρίου,

· Έφασκε δεικνύς Αβράμιος τό ξίφος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήιμη τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού εν Ειρηνοπόλει, ενός τών Τριακοσίων δεκαοκτώ Αγίων Πατέρων, τών εν Νικαία, καί μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοκτίστου.

Στίχοι

· Θείοις σκεπασθείς πίστεως θείας όπλοις,

· Γυμνοί τράχηλον Θεόκτιστος τώ ξίφει.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος καί θαυματουργός, Ιάσιμος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Αλλ' Ιασίμου καί μόνη κωφή κόνις,

· Νέμει νοσούσι τήν ιάσιμον χάριν.

Ταίς αυτών Αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Στερεώματι τής πίστεως ενέθετο, καθάπερ Πάτερ ήλιον, ο Δεσπότης σε καταλάμπειν φέγγει νοητώ, ψυχάς τών βοώντων εκτενώς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ήμων.

Μολυσμούς σαρκός καί πνεύματος απέπλυνας, Μάκαρ δακρύων χεύμασι, καί γενόμενος θεοφόρε φώς τοίς επί γής, τούς πάντας εδίδαξας βοάν, Ευλογητός εί ό Θεός, ό τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Επί άσειστον κρηπίδα όντες πίστεως, σέ Θεομήτορ άχραντε, ομολογούμεν Θεοτόκον. Λόγον γάρ Θεού, ασπόρως εγέννησας ημίν. Ευλογημένος ο καρπός, τής σής κοιλίας Αγνή.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς, Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ϋδατι έφλεξας' άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σε υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αί ώνας».

Λογικήν ως θυσίαν πάντα τόν βίον σου, εις οσμήν ευωδίας Πάτερ προσήγαγες, τώ επί Σταυρού, κρεμασθέντι Χριστώ τώ Θεώ, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Πλεονάζεις τόν πλούτον καί μετά θάνατον, τούς εμψύχους σου λόγους, ώσπερ πολύτιμον, πάσι τοίς πιστοίς, κληροδοσίαν λιπών, τοίς υπερυψούσι, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ωραιώθης Παμμάκαρ κάλλει τών λόγων σου, τού Αγίου γάρ ώφθης Πνεύματος κάλαμος, γράφων ευσεβώς, τούτου γνώσιν τήν ένθεον, τοίς υπερυψούσι, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Πρός τήν σήν καταφεύγω σκέπην Πανάμωμε, καί προστάτιν ζωής μου τανύν προβάλλομαι, σέ τήν υπέρ νούν, Θεόν Λόγον κυήσασαν, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σε μακαρίζομεν».

Ακτίς καθάπερ φωτός ενήστραψε, σού τή ψυχή τής χάριτος ό λόγος πανόλβιε, διά σού δέ πάσα η γή πεπλήρωται, τούτου τής λαμπηδόνος, ής οι μετέχοντες, τόν τής σής σοφίας θησαυρόν, Πάτερ θαυμάζομεν.

Τρισί προσώποις μονάδα φύσεως, τοίς πατρικοίς επόμενος θεόφρον διδάγμασι, θεοφρόνως προσκυνείν εδίδαξας, σέβειν θεολογούντας, άκτιστον άναρχον, πάσι τοίς πιστοίς τόν φωτισμόν αναπηγάζουσαν.

Ευρών τών πόνων τών σών τά έπαθλα, εν ουρανοίς ζωής ατελευτήτου λαβόμενος, τοίς υμνούσι πάνσοφε τήν μνήμην σου, αίτησαι σωτηρίαν, μάκαρ Ισίδωρε, θρόνω τού Σωτήρος μετ' Αγγέλων παριστάμενος.

Θεοτοκίον

Ρευστήν ό Λόγος Θεού ό άρρευστος, μορφήν λαβων ανθρώπους αφθαρσίαν ενέδυσεν, ευδοκία πατρική σκηνώσας εν σοί, τή κεχαριτωμένη, όθεν Πανάχραντε, σύν ταίς ουρανίαις, Στρατιαίς, σέ μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον τού Αγίου

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ιδρώσι τής ασκήσεως, παθών τήν φλόγα έσβεσας, καί απαθείας πρός ύψος, αναδραμων θεοφόρε, τώ τού Χριστού νύν βήματι, παρέστης αγαλλόμενος, υπέρ ημών δεόμενος, Ισίδωρε τών τελούντων, τήν παναγίαν σου μνήμην.

Τής Εορτής, όμοιον

Εκ σού Θεογεννήτρια, ο Κτίστης ουρανού καί γής, τεχθείς αφράστως ως οίδεν, εν τώ ναώ νύν ως βρέφος, εισήχθη επωλένιος, όν Συμεών δεξάμενος, Θεός υπάρχεις Δέσποτα, Σωτήρ καί ρύστης εβόα, βροτών τού γένους Χριστέ μου.

Εις τόν Στίχον, τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Ρύπου δίχα Χριστός, γεννάται εκ Παρθένου, ως εκ Πατρός αρρεύστως, Υιός πρό Εωσφόρου, ό τόν, Αδάμ λυτρούμενος.

Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτληριόν σου,

Πύλαι τών ουρανών, ανοίχθητε, Χριστός γάρ, εν τώ ναώ ως βρέφος, υπό Μητρός Παρθένου, Θεώ Μητρί προσάγεται.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Μέγα καί φοβερόν, Μυστήριον καί ξένον! ο πάντα περιέπων, καί βρέφη διαπλάττων, ως βρέφος αγκαλίζεται.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Φέρουσα η Αγνή, καί άχραντος Παρθένος, τόν Πλάστην καί Δεσπότην, ως βρέφος εν αγκάλαις, εν τώ ναώ εισέρχεται.

Η λοιπή, Ακολουθία τού Όρθρου ως σύνηθες, καί Απόλυσις.