Menaion February 2

ΤΗ Β' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η Υπαπαντή τού Κυρίου, καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά τρία Προσόμοια Στιχηρά, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τόν απερίγραπτον Λόγον καί υπερούσιον, τόν ουρανίοις θρόνοις, εποχούμενον δόξη, εισδέχεται αγκάλαις ο Συμεών, εκβoών. Νύν απόλυσον, κατά τό ρήμά σου Σώτερ, η τών πιστών, σωτηρία καί απόλαυσις.

Βρέφος ορών σε εβόα ο θαυμαστός Συμεών, τόν πρό αιώνων Λόγον, εκ Πατρός γεννηθέντα. Φρίττω καί πτοούμαι χερσίν εμαίς, αγκαλίσασθαι Δέσποτα, αλλ' εν ειρήνη τόν δούλόν σου εκζητώ, νύν απόλυσoν ως εύσπλαγχνος.

Νύν ανοιγέσθω η πύλη η επουράνιος, ο εκ Πατρός αχρόνως, γεννηθείς Θεός Λόγος, ετέχθη εκ Παρθένου, σάρκα λαβών, τήν βροτείαν βουλόμενος, ανακαλέσασθαι φύσιν ως αγαθός, καί βαλείν εν δεξιά τού Πατρός.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Ανδρέου Κρήτης

Σήμερον η Ιερά Μήτηρ, καί τού Ιερού υψηλοτέρα, επί τό Ιερόν παραγέγονεν, εμφανίζουσα τώ κόσμω, τόν τού κόσμου Ποιητήν, καί νόμου πάροχον, όν καί εν αγκάλαις υποδεξάμενος, ο πρεσβύτης Συμεών, γεραίρων εκραύγαζε. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου, ότι είδόν σε τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια,

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Σήμερον ο Σωτήρ, ως βρέφος προσηνέχθη, εν τώ ναώ Κυρίου, καί χερσί γηραλέαις, ο Πρέσβυς τούτον δέχεται.

Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτληριόν σου,

Άνθραξ ο προοφθείς, τώ θείω Ησαϊα, Χριστόν ως εν λαβίδι, χερσί τής Θεοτόκου, νύν τώ Πρεσβύτη δίδοται.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Φόβω τε καί χαρά, αγκάλαις τόν Δεσπότην, ο Συμεών κατέχων, ζωής ητείτο λύσιν, υμνών τήν Θεομήτορα.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δέχου ώ Συμεών, η Πάναγνος εβόα, εν αγκάλαις ως βρέφος, τόν Κύριον τής δόξης, καί κόσμου τό σωτήριον.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, εκ σού γάρ ανέτειλεν ο Ήλιος τής δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τούς εν σκότει. Ευφραίνου καί σύ Πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τόν ελευθερωτήν τών ψυχών ημών, χαριζόμενος ημίν καί τήν Ανάστασιν.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕPIΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά Ιδιόμελα ταύτα Στιχηρά, δευτερούντες αυτά.

Ήχος α'

Γερμανού Πατριάρχου

Λέγε Συμεών, τίνα φέρων εν αγκάλαις, εν τώ ναώ αγάλλη; τίνι κράζεις καί βοάς; Νύν ηλευθέρωμαι, είδον γάρ τόν Σωτήρά μου. Ούτός εστιν, ο εκ Παρθένου τεχθείς, ούτός εστιν ο εκ Θεού Θεός Λόγος, ο σαρκωθείς δι' ημάς, καί σώσας τόν άνθρωπον. Αυτόν προσκυνήσωμεν.

Δέχου Συμεών, όν υπό τόν γνόφον, Μωσής νομοθετούντα, προεώρα εν Σινά, βρέφος γενόμενον, νόμω υποταττόμενον. Ούτός εστιν, ο διά νόμου λαλήσας ούτός εστιν, ο εν Προφήταις ρηθείς, ό σαρκωθείς δι' ημάς, καί σώσας τόν άνθρωπον. Αυτόν προσκυνήσωμεν.

Δεύτε καί ημείς, άσμασιν ενθέοις, Χριστώ συναντηθώμεν, καί δεξώμεθα αυτόν, ού τό σωτήριον ο Συμεών εώρακεν. Ούτός εστιν, όν ο Δαυϊδ καταγγέλλει ούτός εστιν, ό εν Προφήταις λαλήσας, ο σαρκωθείς δι' ημάς, καί νόμω φθεγγόμενος. Αυτόν προσκυνησωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Ιωάννου Μοναχού

Ανοιγέσθω η πύλη τού ουρανού σήμερον, ο γάρ άναρχος Λόγος τού Πατρός, αρχήν λαβών χρονικήν, μή εκστάς τής αυτού θεότητος, υπό Παρθένου ως βρέφος τεσσαρακονθήμερον, Μητρός εκών προσφέρεται, εν ναώ τώ νομικώ καί τούτον αγκάλαις εισδέχεται ο Πρέσβυς. Απόλυσον κράζων, ο δούλος τώ Δεσπότη, οι γάρ οφθαλμοί μου είδον τό σωτήριόν σου, ο ελθών εις τόν κόσμον, σώσαι γένος ανθρώπων, Κύριε, δόξα σοι.

Είσοδος, Προκείμενον, καί τά Αναγνώσματα.

Τής Εξόδου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 12, 51 & 13, 2 καί εκλογή)

Ελάλησε Κύριος πρός Μωσήν τή ημέρα εκείνη, ή εξήγαγε τούς υιούς Ισραήλ εκ γής Αιγύπτου, λέγων, αγίασόν μοι πάν πρωτότοκον πρωτογενές, διανοίγον πάσαν μήτραν εν τοίς υιοίς, Ισραήλ. Είπε δέ Μωϋσής πρός τόν λαόν. Μνημονεύετε τήν ημέραν ταύτην, εν ή εξήλθετε εκ γής Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας, εν γάρ χειρί κραταιά εξήγαγεν υμάς Κύριος εντεύθεν. Καί φυλάξασθε τόν νόμον αυτού. Καί έσται, ως άν εισαγάγη σε Κύριος ο Θεός εις τήν γήν τών Χαναναίων, όν τρόπον ώμοσε τοίς πατράσι σου, καί αφοριείς πάν διανοίγον μήτραν τά άρσενικά τώ Κυρίω. Εάν δέ ερωτήση σε μετά ταύτα ο υιός σου λέγων. Τί τούτο; καί ερείς αυτώ. Ότι εν χειρί κραταιά εξήγαγεν ημάς Κύριος εκ γής Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Ηνίκα δέ εσκλήρυνε Φαραώ τού εξαποστείλαι ημάς, απέκτεινε Κύριος πάν πρωτότοκον εν γή Αιγύπτου, από πρωτοτόκων ανθρώπων έως πρωτοτόκων κτηνών, διά τούτο εγώ θύω τώ Κυρίω πάν διανοίγον μήτραν τά αρσενικά, καί πάν πρωτότοκον τών υιών μου λυτρώσομαι. Καί έσται εις σημείον επί τής χειρός σου, καί ασάλευτον πρό τών όφθαλμών σου, ότι ούτως έφη Κύριος ο παντοκράτωρ. Ότι τά πρωτότοκα τών υιών σου δώσεις εμοί. Καί έσται πάς ός άν τέξη παιδίον άρσεν, τή ημέρα τή ογδόη περιτεμεί τήν σάρκα τής ακροβυστίας αυτού. Καί τριάκοντα καί τρείς ημέρας ουκ εισελεύσεται εις τό αγιαστήριον τού Θεού πρός τόν lερέα, έως πληρωθώσιν αι ημέραι τής καθάρσεως. Καί μετά ταύτα προσοίσει τώ Κυρίω αμνόν ενιαύσιον άμωμον εις ολοκαύτωμα, καί νεοσσόν περιστεράς, ή Τρυγόνος, επί τήν θύραν τής σκηνής τού Μαρτυρίου πός τόν lερέα, ή αντί τούτων, προσοίσει έναντι Κυρίου δύο νεοσσούς περιστερών, ή δύο τρυγόνας. Καί εξιλάσεται περί αυτού ο Ιερεύς, ότι απόδομα αποδεδομένοι ουτοί μοί εισιν εκ πάντων τών υιών Ισραήλ, καί είληφα αυτούς, καί ηγίασα αυτούς εμοί, αντί τών πρωτοτόκων τών Αιγυπτίων, ή ημέρα επάταξα πάν πρωτότοκον εν γή Αιγύπτου, από ανθρώπου έως κτήνους, είπεν ο Θεός ο ύψιστος, ο άγιος Ισραήλ.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

( Κεφ. 6, 1-12)

Εγένετο τού έτους, ού απέθανεν Οζίας ο Βασιλεύς, είδον τόν Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού καί επηρμένου, καί πλήρης ο οίκος τής δόξης αυτού. Καί Σεραφίμ ειστήκεισαν κύκλω αυτού, έξ πτέρυγες τώ ενί καί έξ πτέρυγες τώ ενί, καί ταίς μέν δυσί κατεκάλυπτον τά πρόσωπα αυτών, ταίς δέ δυσί κατεκάλυπτον τούς πόδας, καί ταίς δυσίν επέταντο. Καί εκέκραγεν έτερος πρός τόν έτερον καί έλεγον, «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πάσα η γή τής δόξης αυτού». Καί επήρθη τό υπέρθυρον από τής φωνής, ής εκέκραγον, καί ο οίκος ενεπλήσθη καπνού. Καί είπον. Ώ τάλας εγώ! (ότι κατανένυγμαι) ότι άνθρωπος ών, καί ακάθαρτα χείλη έχων, εν μέσω λαού ακάθαρτα χείλη έχοντος εγω οικώ, καί τόν Βασιλέα Κύριον Σαβαωθείδον τοίς Οφθαλμοίς μου. Καί απεστάλη πρός με έν τών Σεραφίμ, καί εν τή χειρί αυτού είχεν άνθρακα, όν τή λαβίδι έλαβεν από τού θυσιαστηρίου. Καί ήψατο τού στόματός μου, καί είπεν, Ιδού, ήψατο τούτο τών χειλέων σου καί αφελεί τάς ανομίας σου, καί τάς αμαρτίας σου περικαθαριεί. Καί ήκουσα τής φωνής Κυρίου λέγοντος. Τίνα αποστείλω; καί τίς πορεύσεται πρός τόν λαόν τούτον, καί είπον, Ιδού εγώ ειμι, απόστειλόν με. Καί είπε, Πορεύθητι, καί ειπέ τώ λαώ τούτω, Ακοή ακούσετε, καί ου μή συνήτε, καί βλέποντες βλέψετε, καί ού μή ίδητε. Επαχύνθη γάρ η καρδία τού λαού τούτου, καί τοίς ώσί βαρέως ήκουσαν, καί τούς οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μή ποτε ίδωσι τοίς οφθαλμοίς, καί τοίς ωσίν ακούσωσι, καί τή καρδία συνώσι, καί επιστρέψωσι, καί ιάσομαι αυτούς. Καί είπα, Έως πότε, Κύριε; καί είπεν, Έως άν ερημωθώσι πόλεις παρά τό μή κατοικείσθαι, καί οίκοι παρά τό μή είναι ανθρώπους, καί η γή καταλειφθήσεται έρημος. Καί μετά ταύτα μακρυνεί ο Θεός τούς ανθρώπους, καί πληθυνθήσονται οι εγκαταλειφθέντες επί τής γής.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 19, 1-6, 12, 16, 19-21)

Ιδού Κύριος καθήσεται επί νεφέλης κούφης, καί ήξει εις Αίγυπτον, καί σεισθήσεται τά χειροποίητα Αιγύπτου από προσώπου αυτού, καί η καρδία αυτών ηττηθήσεται εν αυτοίς. Καί ταραχθήσεται τό πνεύμα αυτών εν αυτοίς, καί τήν βουλήν αυτών διασκεδάσω, καί παραδώσω τήν Αίγυπτον εις χείρας κυρίων σκληρών, τάδε λέγει Κύριος Σαβαώθ. Καί πίονται οι Αιγύπτιοι ύδωρ τό παρά θάλασσαν, ο δέ ποταμός εκλείψει καί ξηρανθήσεται. Τάδε λέγει Κύριος, Πού εισι νύν οι σοφοί σου; καί αναγγειλάτωσάν σοι, καί ειπάτωσαν. Τί βεβούλευται Κύριος Σαβαώθ επ' Αίγυπτον. Τή ημέρα εκείνη έσονται οι Αιγύπτιοι ως γυναίκες, εν φόβω καί εν τρόμω από προσώπου τής χειρός Κυρίου Σαβαώθ, ήν αυτός επιβαλεί αυτοίς. Καί έσται θυσιαστήριον τώ Κυρίω εν χώρα Αιγυπτίων, καί στήλη πρός τό όριον αυτής τώ Κυρίω. Καί έσται εις σημείον εις τόν αιώνα Κυρίω εν χώρα Αιγύπτου, ότι κεκράξονται πρός Κύριον, καί αποστελεί αυτοίς άνθρωπον, ός σώσει αυτούς. Καί γνωστός έσται Κύριος τοίς Αιγυπτίοις, καί γνώσονται οι Αιγύπτιοι τόν Κύριον εν τή ημέρα εκείνη, καί ποιήσουσι θυσίαν καί δώρον, καί εύξονται ευχάς τώ Κυρίω, καί αποδώσουσι.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α' Ανατολίου

Ο παλαιός ημερών, ο καί τόν νόμον πάλαι εν Σινά δούς τώ Μωσεί, σήμερον βρέφος οράται, καί κατά νόμον, ως νόμου Ποιητής, τόν νόμον εκπληρών, ναώ προσάγεται, καί τώ Πρεσβύτη επιδίδοται. Δεξάμενος δέ τούτον Συμεών ο δίκαιος, καί τών δεσμών τήν έκβασιν ιδών τελεσθείσαν, γηθοσύνως εβόα. Είδον οι οφθαλμοί μου, τό απ' αιώνος Μυστήριον αποκεκρυμμένον, επ' εσχάτων τούτων ημερών φανερωθέν, φώς διασκεδάζον, τών απίστων εθνών τήν σκοτόμαιναν, καί δόξαν τού νεολέκτου Ισραήλ, διό απόλυσον τόν δούλόν σου, εκ τών δεσμών τούδε τού σαρκίου, πρός τήν αγήρω καί θαυμασίαν άληκτον ζωήν, ο παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Ο αυτός

Ιωάννου Μοναχού

Σήμερον ο πάλαι τώ Μωσεί, εν Σινά νόμον επιδούς, τοίς νομικοίς υποκύπτει θεσμοίς, δι' ημάς εύσπλαγχνος γεγονώς. Νύν ο καθαρός Θεός, ως παιδίον άγιον, μήτραν διανοίξαν αγνήν, εαυτώ ώς Θεός συγκομίζεται, τής τού νόμου κατάρας ελευθερών, καί φωτίζων τάς ψυχάς ημών.

Ήχος β'

Ανδρέου Πυρού

Όνπερ οι άνω Λειτουργοί τρόμω λιτανεύουσι, κάτω νύν ο Συμεών, υλικαίς αγκάλαις δεχόμενος, τό θείον τοίς ανθρώποις ενούσθαι εκήρυττε, καί βροτόν τόν ουράνιον Θεόν οπτανόμενος, αναχωρών τών επί γής, χαρμονικώς ανέκραζεν, ο τοίς εν σκότει τό ανέσπερον φώς αποκαλύπτων, Κύριε δόξα σοι,

Ο αυτός

Γερμαανού

Σήμερον Συμεών εν ταίς αγκάλαις, τόν Κύριον τής δόξης υποδέχεται, όν υπό τόν γνόφον πρώην ο Μωϋσής εθεάσατο, εν τώ όρει τώ Σινά πλάκας δόντα αυτώ. Ούτός εστιν, ο εν τοίς Προφήταις λαλών, καί τού νόμου Ποιητής, ούτός εστιν όν ο Δαυίδ καταγγέλλει, ο τοίς πάσι φοβερός, ο έχων τό μέγα καί πλούσιον έλεος.

Ο αυτός Γερμανού

Οι δέ, Ιωάννου Μοναχού

Τόν Ιερόν η Ιερά Παρθένος προσεκόμισεν, εν Ιερώ τώ Ιερεί, πλώσας δέ αγκάλας ο Συμεών, εδέξατο τούτον αγαλλόμενος, καί εβόησε. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε.

Ο αυτός, Τού αυτού

Ο Κτίστης ουρανού καί γής, εν αγκάλαις εβαστάζετο, υπό αγίου Συμεών τού πρεσβύτου σήμερον, αυτός γάρ εν Πνεύματι Αγίω έλεγε. Νύν ηλευθέρωμαι, είδον γάρ τόν Σωτήρά μου.

Ο αυτός, Ανατολίου

Οι δέ, Ανδρέου Ιεροσολυμίτου

Σήμερον Συμεων ο πρεσβύτης, εν τώ Ναώ εισέρχεται, χαίρων τώ πνεύματι τόν Νομοδότην Μωσέως, καί πληρωτήν τού νόμου, αγκάλαις εισδέξασθαι, εκείνος μέν, διά γνόφου καί φωνής αμυδράς, θεόπτης ηξίωτο, καί κεκαλυμμένω προσώπω τών Εβραίων τάς απίστους καρδίας διήλεγξεν, ούτος δέ, τόν προαιώνιον Λόγον τού Πατρός, σωματωθέντα εβάστασε, καί τών Εθνών απεκάλυψε τό φώς, τόν Σταυρόν καί τήν Ανάστασιν. Καί Άννα Προφήτις αναδείκνυται, τόν Σωτήρα λυτρωτήν τού Ισραήλ κηρύττουσα. Αυτώ βοήσωμεν. Χριστέ ο Θεός ημών, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Ήχος δ'

Ανδρέου Κρήτης

Σήμερον η Ιερά Μητηρ, καί τού Ιερού υψηλοτέρα, επί τό Ιερόν παραγέγονεν, εμφανίζουσα τώ κόσμω, τόν τού κόσμου Ποιητήν, καί τού νόμου πάροχον, όν καί εν αγκάλαις υποδεξάμενος, ο πρεσβύτης Συμεών, γεραίρων εκραύγαζε. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου, ότι ειδόν σε τόν Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Τού αυτού

Ερευνάτε τάς Γραφάς, καθως είπεν εν Ευαγγελίοις Χριστός ο Θεός ημών, εν αυταίς γάρ ευρίσκομεν αυτόν, Τικτόμενον καί σπαργανούμενον, τιθηνούμενον καί γαλακτοτροφούμενον, περιτομήν δεχόμενον, καί υπό Συμεών βασταχθέντα, ού δοκήσει ουδέ φαντασία, αλλ' αληθεία τώ κόσμω φανέντα, πρός όν βοήσωμεν, ο πρό αιώνων Θεός, δόξα σοι.

Καί νύν... Ο αυτός

Γερμανού, οι δέ Ανατολίου

Ο παλαιός ημερών, νηπιάσας σαρκί, υπό Μητρός Παρθένου τώ Ιερώ προσάγεται, τού οικείου νόμου πληρών τό επάγγελμα, όν Συμεών δεξάμενος έλεγε. Νύν απολύεις εν ειρήνη κατά τό ρήμά σου τόν δούλόν σου, είδον γάρ οι οφθαλμοί μου τό σωτηριόν σου Κύριε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Ιδιόμελα

Ήχος βαρύς

Κοσμά Μοναχού

Κατακόσμησον τόν νυμφώνά σου Σιών, καί υπόδεξαι τόν Βασιλέα Χριστόν, άσπασαι τήν Μαριάμ, τήν επουράνιον πύλην, αύτη γάρ θρόνος Χερουβικός ανεδείχθη, αύτη βαστάζει τόν Βασιλέα τής δόξης, νεφέλη φωτός υπάρχει η Παρθένος, φέρουσα εν σαρκί Υιόν πρό Εωσφόρου, όν λαβών Συμεών εν αγκάλαις αυτού εκήρυξε λαοίς, Δεσπότην αυτόν είναι, ζωής καί τού θανάτου, καί Σωτήρα τού κόσμου.

Τόν εκλάμψαντα πρό αιώνων εκ Μητρός, επ' εσχάτων δέ εκ μήτρας Παρθενικής, φέρουσα εν τώ ναώ, η απειρόγαμος Μήτηρ, τόν εν Σιναίω νομοθετήσαντα όρει, τή διατάξει τή νομική πειθαρχούντα, προσήγεν Ιερεί, πρεσβύτη καί δικαίω, Χριστόν τόν Κύριον, ιδείν χρηματισθέντι, όν δεξάμενος Συμεών εν ταίς αγκάλαις αυτού, ηγαλλιάσατο βοών, Θεός υπάρχει ούτος, Πατρί συναϊδιος, καί Λυτρωτης τών ψυχών ήμών.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Τόν οχούμενον εν άρμασι Χερουβίμ, καί υμνούμενον εν άσματι Σεραφίμ, φέρουσα εν αγκάλαις η Θεοτόκος Μαρία, απειρογάμως εξ αυτής σαρκωθέντα, τόν Νομοδότην νόμου, πληρούντα νόμου τάξιν, εδίδου χερσί πρεσβύτου lερέως, ζωήν δέ φέρων, ζωής ητείτο λύσιν, λέγων, Δέσποτα, νύν απόλυσόν με, μηνύσαι τώ Αδάμ, ως είδον άτρεπτον βρέφος, Θεόν προαιώνιον, καί Σωτήρα τού κόσμου.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. δ'

Ανδρέου Κρήτης

Ο τοίς Χερουβίμ εποχούμενος, καί υμνούμενος υπό τών Σεραφίμ, σήμερον τώ θείω Ιερώ κατά νόμον προσφερόμενος, πρεσβυτικαίς ενθρονίζεται αγκάλαις, καί υπό Ιωσήφ εισδέχεται δώρα θεοπρεπώς, ως ζεύγος τρυγόνων τήν αμίαντον Εκκλησίαν, καί τών εθνών τόν νεόλεκτον λαόν, περιστερών δέ δύο νεοσσούς, ως αρχηγός Παλαιάς τε καί Καινής. Τού πρός αυτόν χρησμού δέ Συμεών, τό πέρας δεξάμενος, ευλογών τήν Παρθένον, Θεοτόκον Μαρίαν, τά τού πάθους σύμβολα τού εξ αυτής προηγόρευσε, καί παρ' αυτού εξαιτείται τήν απόλυσιν βοών. Νύν απολύεις με Δέσποτα, καθώς προεπηγγείλω μοι, ότι είδόν σε τό προαιώνιον φώς, καί Σωτήρα Κύριον τού Χριστωνύμου λαού.

Απολυτίκιον Ήχος α'

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Αυτόμελον

Χορός Αγγελικός, εκπληττέσθω τό θαύμα, βροτοί δέ ταίς φωναίς, ανακράξωμεν ύμνον, ορώντες τήν άφατον, τού Θεού συγκατάβασιν, όν γάρ τρέμουσι, τών ουρανών αι Δυνάμεις, γηραλέαι νύν, εναγκαλίζονται χείρες, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο ών σύν τώ Πατρί, επί θρόνου αγίου, ελθών επί τής γής, εκ Παρθένου ετέχθη, καί βρέφος εγένετο, χρόνοις ών απερίγραπτος, όν δεξάμενος, ο Συμεών εν αγκάλαις, χαίρων έλεγε. Νύν απολύεις Οικτίρμον, ευφράνας τόν δούλόν σου.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατέπλαγη Ιωσήφ

Νηπιάζει δι' εμέ, ο Παλαιός τών ημερών, καθαρσίων κοινωνεί, ό καθαρώτατος Θεός, ίνα τήν σάρκα πιστώση μου, τήν εκ Παρθένου. Καί ταύτα Συμεων μυσταγωγούμενος, επέγνω τόν αυτόν, Θεόν φανέντα σαρκί, καί ως ζωήν ησπάζετο, καί χαίρων, πρεσβυτικώς ανεκραύγαζεν. Απόλυσόν με, σέ γάρ κατείδον, τήν ζωήν τών απάντων.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα...

Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον, Ήχος δ'

Μνησθήσομαι τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά.

Στίχ. Εξηρεύξατο η καρδία μου λόγον αγαθόν λέγω εγώ τά έργα μου τώ βασιλεί η γλώσσά μου κάλαμος γραμματέως οξυγράφου.

Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τής Θεοτόκου...

Καί νύν... τό αυτό...

Είτα Ιδιόμελον Ήχος πλ. β'

Ανοιγέσθω η πύλη τού ουρανού σήμερον, ο γάρ άναρχος Λόγος τού Πατρός, αρχήν λαβών χρονικήν, μή εκστάς τής αυτού θεότητος, υπό Παρθένου ως βρέφος τεσσαρακονθήμερον, Μητρός εκών προσφέρεται εν ναώ τώ νομικώ, καί τούτον αγκάλαις εισδέχεται ο Πρέσβυς. Απόλυσον κράζων, ο δούλος τώ Δεσπότη, οι γάρ οφθαλμοί μου είδον τό σωτήριόν σου, ο ελθών εις τόν κόσμον, σώσαι γένος ανθρώπων, Κύριε, δόξα σοι.

Μετά τούτο ψάλλεται ο Κανών, ού η ακροστιχίς.

Χριστόν γεγηθώς Πρέσβυς αγκαλίζεται.

Ποίημα Κοσμά Μοναχού

Ωδή α' Ήχος γ' Ο Ειρμός

«Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Ρανάτωσαν ύδωρ νεφέλαι. Ήλιος εν νεφέλη γάρ κούφη, εποχούμενος επέστη, ακηράτοις ωλέναις, Χριστός εν τώ ναώ ως βρέφος, διό πιστοί βοήσωμεν. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ισχύσατε χείρες Συμεών, τώ γήρα ανειμέναι, καί κνήμαι παρειμέναι δέ Πρεσβύτου, αυθυβόλως κινείσθε Χριστού πρός υπαντήν. Χορείαν σύν Ασωμάτοις στήσαντες, άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Συνέσει ταθέντες ουρανοί ευφράνθητε, αγάλλου δέ η γή, υπερθέων γάρ εκ κόλπων, ο τεχνίτης φοιτήσας, Χριστός υπό Μητρός Παρθένου, Θεώ Πατρί προσάγεται, νήπιος ό πρό πάντων, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι».

Ο πρωτότοκος εκ Πατρός πρό αιώνων, πρωτότοκος νήπιος, Κόρης αφθόρου, τώ Αδάμ χείρας προτείνων επέφανε.

Νηπιόφρονα, τόν γεγoνότα απάτη, πρωτόπλαστον έμπαλιν επανορθώσων, Θεός Λόγος, νηπιάσας επέφανε.

Γής απόγονον, παλινδρομήσασαν ταύτη, θεότητος σύμμορφον φύσιν ο Πλάστης, ως ατρέπτως νηπιάσας ανέδειξε.

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Εν τώ όρει τώ Σινά, πάλαι κατείδε Μωϋσής, τά οπίσθια Θεού, καί αμυδρώς θείας φωνής, κατηξιώθη εν γνόφω τε καί θυέλλη, νύν δέ Συμεών, τόν σαρκωθέντα Θεόν, ατρέπτως δι' ημάς ενηγκαλίσατο, καί γεγηθώς ηπείγετο τών τήδε, πρός τήν ζωήν τήν αιώνιον, διό εβόα. Νύν απολύεις, τόν δούλόν σου Δέσποτα.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αι νέσεως».

Γηθόμενος Συμεών, τών απορρήτων μύστα, η Θεοτόκος εβόα, όν υφ' αγίου πάλαι κεχρημάτισαι Πνεύματος, νηπιάσαντα Λόγον, Χριστόν εναγκαλίζου, κράζων αυτώ. Επλήσθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Ήν ήλπισας Συμεών ηλικιώτην βρεφών, χαίρων υπόδεξαι Χριστόν, τού lσραήλ τού θείου τήν παράκλησιν, τόν νόμου Ποιητήν καί Δεσπότην, πληρούντα νόμου τάξιν, κράζων αυτώ. Επλήσθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Θεώμενος Συμεών Λόγον τόν άναρχον, μετά σαρκός, ως εν θρόνω Χερουβικώ, Παρθένω εποχούμενον, τόν αίτιον τού είναι τά πάντα, ως βρέφος, εκπλαγείς εβόα αυτώ. Επλήσθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα».

Συνείς ο θείος Πρέσβυς, τήν προφανείσαν, πάλαι τώ Προφήτη δόξαν, χερσί Λόγον βλέπων Μητρός κρατούμενον, ώ χαίροις, εβόα Σεμνή, ως γάρ θρόνος περιέχεις τόν Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Προκύψας ο Πρεσβύτης, καί τών ιχνών εωθέως εφαψάμενος, τής απειρογάμου καί Θεομήτορος, πύρ, έφη, βαστάζεις Αγνή, βρέφος φρίττω αγκαλίσασθαι Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ρύπτεται Ησαϊας, τού Σεραφίμ τόν άνθρακα δεξάμενος, ο Πρέσβυς εβόα τή Θεομήτορι, σύ ώσπερ λαβίδι χερσί λαμπρύνεις με, επιδούσα όν φέρεις, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ωδή ς' ΟΕιρμός

«Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου».

Σιών σύ λίθος, εναπετέθης, τοίς απειθούσι πρoσκόμματoς, καί σκανδάλου πέτρα, αρραγής πιστών σωτηρία.

Βεβαίως φέρων, τού τόν χαρακτήρα, πρό αιώνων σε φύσαντος, τήν βροτών δι' οίκτον, νύν ασθένειαν περιέθου.

Υιόν Υψίστου, Υιόν Παρθένου, Θεόν παιδίον γενόμενον, προσκυνήσαντά σε, νύν απόλυσον εν ειρήνη.

Κοντάκιον Ήχος α'

Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τώ τόκω σου, καί χείρας τού Συμεών ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας καί νύν έσωσας ημάς Χριστέ ο Θεός. Αλλ' ειρήνευσον εν πολέμοις τό πολίτευμα, καί κραταίωσον Βασιλείς ούς ηγάπησας, ο μόνος φιλάνθρωπος.

Ο Οίκος

Τή Θεοτόκω προσδράμωμεν, οι βουλόμενοι κατιδείν τόν Υιόν αυτής, πρός Συμεών απαγόμενον, όν περ ουρανόθεν οι Ασώματοι βλέποντες, εξεπλήττοντο λέγοντες, θαυμαστά θεωρούμεν νυνί καί παράδοξα, ακατάληπτα, άφραστα, ό τόν Αδάμ δημιουργήσας βαστάζεται ως βρέφος, ο αχώρητος χωρείται εν αγκάλαις τού Πρεσβύτου, ο επί τών κόλπων απεριγράπτως υπάρχων τού Πατρός αυτού, εκών περιγράφεται σαρκί, ού θεότητι, ο μόνος φιλάνθρωπος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Β' τού αυτού μηνός, η Υπαπαντή τού Κυρίου ημών Ιησού Χιστού, εν ή εδέξατο αυτόν εις τάς αγκάλας αυτού ο δίκαιος Συμεών.

Στίχοι

· Κόλπους Πατρός τυπούσι τού σού, Χριστέ μου,

· Τού Συμεών αι χείρες, αι φέρουσί σε.

· Δέξατο δευτερίη Χριστόν Συμεών παρά Νηώ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αγαθοδώρου.

Στίχοι

· Αγαθοδώρω δώρον εξ εμών λόγων,

· Δωρώ, δοθέντι τώ Θεώ δι' αιμάτων.

Αυτώ τώ Θεώ η δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Αδάμ εμφανίσων άπειμι, εις Άδου διατρίβοντι, καί τή Εύα προσκομίσων ευαγγέλια, Συμεών ανεβόα, σύν Προφήταις χορεύων. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Γένος χοϊκόν ρυσόμενος Θεός, έως τού Άδου ήξει, αιχμαλώτοις δέ παρέξει πάσιν άφεσιν, καί ανάβλεψιν πονηροίς, ως αλάλοις βοήσαι. Ευλογητός, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Καί σού τήν καρδίαν άφθορε, ρομφαία διελεύσεται, Συμεών τή Θεοτόκω προηγόρευσεν, εν Σταυρώ καθορώσης, τόν Υιόν ώ βοώμεν. Ευλογητός ο Θεός, ό τών Πατέρων ημών.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Λαός Ισραήλ τήν σήν δόξαν, τόν Εμμανουήλ ορών παιδίον εκ Παρθένου, πρό προσώπου τής θείας κιβωτού νύν χόρευε. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ιδού, Συμεών ανεβόα, τό αντιλεγόμενον σημείον ούτος έσται, Θεός ών καί παιδίον, τούτω πίστει μέλψωμεν. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ζωή πεφυκώς ούτος έσται, πτώσις ααπειθούσι, νηπιάσας Θεός Λόγος, ως ανάστασις πάσι, τοίς πίστει μέλπουσιν. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ

Ψαλλόμενα εν τή Ωδή ταύτη

Ήχος γ'

· Ακατάληπτόν εστι, τό τελούμενον εν σοί, καί Αγγέλοις καί βροτοίς, Μητροπάρθενε αγνή.

Ο Ειρμός

«Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν».

· Αγκαλίζεται χερσίν, ο Πρεσβύτης Συμεών, τόν τού νόμου Ποιητήν, καί Δεσπότην τού παντός.

Ο Ειρμός

· Βουληθείς ο Πλαστουργός, ίνα σώση τόν Αδάμ, μήτραν ώκησε τήν σήν, τής Παρθένου καί αγνής.

Τοίς πρίν νεογνών τρυγόνων ζεύγος, δυάς τε ήν νεοσσών, ανθ' ών ο θείος Πρέσβυς, καί σώφρων Άννα προφήτις, τώ εκ Παρθένου τεχθέντι, καί οίω γόνω Πατρός, εν τώ ναώ προσιόντι, λειτουργούντες εμεγάλυνον.

· Γένος άπαν τών βροτών, μακαρίζει σε Αγνή, καί δοξάζει σε πιστώς, ως Μητέρα τού Θεού.

· Δεύτε, ίδετε Χριστόν, τόν Δεσπότην τού παντός, όν βαστάζει Συμεών, σήμερον εν τώ ναώ.

· Επιβλέπεις πρός τήν γήν, καί ποιείς τρέμειν αυτήν, καί πώς γέρων κεκμηκώς, σέ κατέχει εν χερσί;

· Ζήσας έτη Συμεών, έως είδε τόν Χριστόν, καί εβόα πρός αυτόν. Νύν απόλυσιν ζητώ.

Απέδωκάς μοι εβόα Συμεών, τού Σωτηρίου σου Χριστέ αγαλλίασιν, απόλαβέ σου τόν λάτριν, τόν τή σκιά κεκμηκότα, νέον τής χάριτος, ιεροκήρυκα μύστην, εν αινέσει μεγαλύνοντα.

· Η λαβίς η μυστική, η τόν άνθρακα Χριστόν, συλλαβούσα εν γαστρί, σύ υπάρχεις Μαριάμ.

· Θέλων ενηνθρώπησας, ο προάναρχος Θεός, καί ναώ προσφέρεσαι, τεσσαρακονθήμερος.

· Κατελθόντ' εξ ουρανού, τόν Δεσπότην τού παντός, υπεδέξατο αυτόν, Συμεων ο Ιερεύς.

· Λάμπρυνόν μου τήν ψυχήν, καί τό φώς τό αισθητόν, όπως ίδω καθαρώς, καί κηρύξω σε Θεόν.

· Μητροπάρθενε αγνή, τί προσφέρεις τώ ναώ, νέον βρέφος αποδούς, εν αγκάλαις Συμεών;

Ιεροπρεπώς άνθωμολογείτο, Άννα υποφητεύουσα, η σώφρων καί Οσία, καί Πρεσβυρά τώ Δεσπότη, εν τώ ναώ διαρρήδην, τήν Θεοτόκον δέ ανακηρύττουσα, πάσι τοίς παρούσιν εμεγάλυνεν.

· Νύν απόλυσιν ζητώ, από σού τού Πλαστουργού, ότι ειδόν σε Χριστέ, τό σωτήριόν μου φώς.

· Όν οι άνω λειτουργοί, τρόμω λιτανεύουσι, κάτω νύν ο Συμεών, αγκαλίζεται χερσί.

Δόξα...

· Η τή φύσει μέν Μονάς, τοίς προσώποις δέ Τριάς, φύλαττε τούς δούλους σου, τούς πιστεύοντας εις σέ.

Καί νύν...

· Θεοτόκε η ελπίς, πάντων τών Χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τούς ελπίζοντας εις σέ.

Ο Ειρμός

Εξαποστειλάριον, αυτόμελον

Εν πνεύματι τώ ιερώ παραστάς ο Πρεσβύτης, αγκάλαις υπεδέξατο, τόν τού νόμου Δεσπότην, κραυγάζων. Νύν τού δεσμού με, τής σαρκός απόλυσον, ως είρηκας εν ειρήνη, είδον γάρ τοίς οφθαλμοίς, αποκάλυψιν εθνών, καί Iσραήλ σωτηρίαν. (Εκ γ')

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν

Νόμον τόν εν γράμματι, αποπληρών ο φιλάνθρωπος, τώ ναώ νύν προσάγεται, καί τούτον εισδέχεται, γηραιαίς αγκάλαις, Συμεών ο πρέσβυς, Νύν απολύεις με βοών, πρός τήν εκείθεν μακαριότητα, κατείδον γάρ σε σήμερον, σάρκα θνητήν περικείμενον, τόν ζωής κυριεύοντα, καί θανάτου δεσπόζοντα.

Φώς εις αποκάλυψιν, εθνών επέφανας Κύριε, επί κούφης καθήμενος, νεφέλης ο Ήλιος, τής δικαιοσύνης, νόμου τό σκιώδες, αποπληρών καί τήν αρχήν, καθυποφαίνων τής νέας χάριτος, διό σε θεασάμενος, ο Συμεών ανεκραύγαζεν. Εκ φθοράς με απόλυσον, ότι είδόν σε σήμερον.

Κόλπων τού γεννήτορος, μή χωρισθείς τή θεότητι, σαρκωθείς ως ευδόκησας, αγκάλαις κρατούμενος, τής Αειπαρθένου, χερσίν επεδόθης, τού θεοδόχου Συμεών, ο τή χειρί σου κρατών τά σύμπαντα, διό Νύν απολύεις με, περιχαρώς ανεκραύγαζεν, εν ειρήνη τόν δούλόν σου, ότι ειδόν σε Δέσποτα.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'

Γερμανού

Ο εν χερσί πρεσβυτικαίς, τήν σήμερον ημέραν, ως εφ' άρματος Χερουβίμ, ανακλιθήναι ευδοκήσας Χριστέ ο Θεός, καί ημάς τούς υμνούντάς σε, τής τών παθών τυραννίδος, ανακαλούμιενος ρύσαι, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δοξολογία Μεγ. καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν

Τά Τυπικά, καί εκ τού Κανόνος, η γ' καί ς' Ωδή. Ει δέ βούλει, ειπέ τά παρόντα Αντίφωνα.

Αντίφωνον Α'

Στίχ. Εξηρεύξατο η καρδία μου λόγον αγαθόν.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. Η γλωσσά μου κάλαμος γραμματέως οξυγράφου.

Ταίς Πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. Εξεχύθη χάρις εν χείλεσί σου.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. Διά τούτο ευλόγησέ σε ο Θεός εις τόν αιώνα.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Δόξα... Καί νύν...

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Αντίφωνον Β'

Στίχ. Περίζωσαι τήν ρομφαίαν σου επί τόν μηρόν σου δυνατέ.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού, ο εν αγκάλαις τού Δικαίου Συμεων βασταχθείς, ψάλλοντάς σοι, Αλληλούϊα.

Στίχ. Καί έντειναι καί κατευοδού καί βασίλευε.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...

Στίχ. Τά βέλη σου ηκονημένα δυνατέ, λαοί υποκάτω σου πεσούνται.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού.

Στίχ. Ράβδος ευθύτητος η ράβδος τής βασιλείας σου.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού...

Δόξα... Καί νύν...

Ο μονoγενής Υιός, καί Λόγος τού Θεού...

Αντίφωνον Γ'

Στίχ. Άκουσον θύγατερ καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου.

Ήχος α'

Στίχ. Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οι πλούσιοι τού λαού.

Χαίρε κεχαριτωμένη...

Στίχ. Μνησθήσομαι τού ονόματός σου, εν πάση γενεά καί γενεά.

Χαίρε κεχαριτωμένη...

Ε ι σ ο δ ι κ ό ν

Εγνώρισε Κύριος τό Σωτήριον αυτού εναντίον πάντων τών εθνών.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Κοντάκιον Ήχος α'

Εις τό Εξαιρέτως

Ήχος γ'

Θεοτόκε η ελπίς, πάντων τών Χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τούς ελπίζοντας εις σέ.

Κοινωνικόν

Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καί τό όνομα Κυρίου επικαλέσομαι. Αλληλούϊα.