ΤΗ Α' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τά προεόρτια τής Υπαπαντής τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, καί μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά εφεξής Προσόμοια, Στιχηρά.

Τών προεορτίων

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Η σεπτή ευτρεπίζεται, Εκκλησία εισδέξασθαι, εν αυτή τόν Κύριον, ώσπερ νήπιον, επιδημούντα καί χάρισι, νοητώς φαιδρύνοντα, τό πιστότατον αυτής, καί φιλόθεον σύστημα, ώ καί κέκραγε. Σύ εί δόξα καί κλέος καί ο κόσμος, τού πληρώματός μου Λόγε, ο νηπιάσας σαρκί δι' εμέ.

Η παστάς η πολύφωτος, καί σκηνή η υπέρτιμος, καί ναός ο Άγιος καί ευρύχωρος, ένδον θαλάμων εισάγουσα, τού Ναού τόν Κύριον, προμνηστεύεται αυτόν, τή σεπτή Εκκλησία αυτού, ικετεύουσα, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς κυρίως Θεοτόκον, ταύτην απαύστως δοξάζοντας.

Συμεών Ιερώτατε, τήν ελπίδα ήν κέκτησαι, τόν Χριστόν θεάσασθαι, δεύρο πρόσελθε, εν τώ ναώ υπόδεξαι, αγκάλαις καί βόησον. Νύν απόλυσον Σωτήρ, εκ τής γής με τόν δούλόν σου, καί συγκάλεσον, τήν Προφήτιδα Άνναν τού δοξάσαι, μετά σού τόν Ευεργέτην, σαρκί φρικτώς νηπιάζοντα.

Τού Μάρτυρος Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Τρύφων παναοίδιμε τρυφής, ακηράτου μέτοχος, εν ουρανοίς εχρημάτισας, διαφανέστατα, γενικούς αγώνας, διαθλήσας ένδοξε, καί μάρτυς αληθείας γενόμενος, Χριστόν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Τρύφων παναοίδιμε φωτός, αοιδίου λάμψεσι, φωτοειδής όλος γέγονας, καταστρεψάμενος, τήν ζοφώδη πλάνην, καί τούς κοσμοκράτορας, τού σκότους καθελων θεία χάριτι, διό ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Τρύφων παμμακάριστε χαράς, καί αγαλλιάσεως, αγγελικής κατηξίωσαι, απαρνησάμενος, τά τερπνά τού βίου, καί ψυχής στερρότητι, τά πάντα παρ' ουδέν ηγησάμενος, καί καρτερώτατα, διανύσας τό Μαρτύριον, νύν πρεσβεύεις, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος β' Κυπριανού

Υπερφρονήσας τών τήδε γεηρών, Παμμάκαρ Τρύφων σεβάσμιε, πρός τό σκάμμα ανδρείως έσπευσας, καί τή πάλη δι' αίματος, σύ εντέχνως Μάρτυς τόν υπερήφανον καθελών, εκομίσω τής νίκης στέφος, Χριστόν τόν Θεόν ημών, εκλιπαρών δι' ημάς μή ελλίπης Αθλοφόρε, εις τό σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Προεόρτιον, ο αυτός

Σήμερον Συμεών εν ταίς αγκάλαις, τόν Κύριον τής δόξης υποδέχεται, όν υπό τόν γνόφον πρώην ό Μωϋσής εθεάσατο, εντώ ορειτώ Σινά, πλάκας δόντα αυτώ. Ούτός εστιν, ο εν τοίς Προφήταις λαλών, καί τού νόμου Ποιητής, ουτός εστιν όν ο Δαυϊδ καταγγέλλει, ο τοίς πάσι φοβερός, ο έχων τό μέγα καί πλούσιον έλεος.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια Προεόρτια.

Ήχος πλ. β' Τήν Ανάστασίν σου

Σέλας τό τρισήλιον εμφανώς, λάμψαν εκ Παρθένου καινοπρεπώς, αστραπαίς τής υπερφώτου θεότητος, εφαίδρυνε τήν σύμπασαν αρρήτως.

Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτληριόν σου,

Τήν εκ παραβάσεως τού Αδάμ, πτώσιν ενυπάρξασαν τοίς βροτοίς, Χριστός επανορθώσων επέφανεν, ατρέπτως νηπιάσας εκ Παρθένου.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Νόμον τόν εν Γράμματι εκπληρών, ό τού νόμου Κύριος καί δοτήρ, εν ναώ τώ νομικώ νύν προσάγεται, υπό Μητρός Παρθένου βρέφος θείον.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Τόν ιερόν η ιερά Παρθένος προσεκόμισεν, εν ιερώ τώ ιερεί, απλώσας δέ αγκάλας ο Συμεών, εδέξατο τούτον αγαλλόμενος, καί εβόησε. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε.

Απολυτίκιον τού Μάρτυρος

Ήχος δ'

Ο Μάρτυς σου Κύριε εν τή αθλήσει αυτού, τό στέφος εκομίσατο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί Προεόρτιον

Ήχος α' Χορός Αγγελικός

Ουράνιος χορός, ουρανίων αψίδων, προκύψας επί γής, καί φερόμενον βλέπων, ως βρέφος υπομάζιον, πρός ναόν τόν πρωτότοκον, πάσης κτίσεως, υπό Μητρός απειράνδρου, προεόρτιον, νύν σύν ημίν μελωδούσι, φρικτώς εξιστάμενοι.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Χορός, Αγγελικός

Ο ών σύν τώ Πατρί, επί θρόνου αγίου, ελθών επί τής γής, εκ Παρθένου ετέχθη, καί βρέφος εγένετο, χρόνοις ών απερίγραπτος, όν δεξάμενος, ο Συμεών εν αγκάλαις, χαίρων έλεγε. Νύν απολύεις οικτίρμον, ευφράνας τόν δούλόν σου.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Σαρκί νηπιάσαντα εξ απειράνδρου Μητρός, χερσί γηραλέαις σου, αγκαλισθείς Συμεών, Χριστόν τόν Θεόν ημών, έλαβες τής εξόδου, τήν απόφασιν δόξη, είληφας τών θαυμάτων, τήν αέναον χαριν, διό σε αξιοχρέως παντες δοξάζομεν.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Είτα ψάλλονται οι Κανόνες, ο μέν, Προεόρτιος μετά τών Ειρμών εις η' ο δέ τού Μαρτυρος εις δ'.

Κανών Προεόρτιος

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός

«Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι ωδήγησας λαόν, εν μέσω τής θαλάσσης, εκάλυψας δέ άρματα Φαραω καί τήν δύναμιν».

Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, τώ νηπιάσαντι σαρκί, καί νόμω υπακούσαντι, καί σώσαντι τόν άνθρωπον, δι' όν γέγονας άνθρωπος.

Αγκάλαις δεξάμενος ο Πρεσβύτης, τόν ζωοδότην καί Θεόν, τής ζωής απελύετο βοών. Νύν απολύεις με, κατείδον γάρ σε σήμερον.

Τοίς νόμοις τής φύσεως υπακούεις, καί τού Γράμματος θεσμοίς, κατά νόμον υπείκεις Χριστέ, ο πρίν υπαγορεύσας μοι τόν νόμον, εν τώ όρει Σινά.

Θεοτοκίον

Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου, ότι ετέχθης εκ Μητρός, Παρθένου αγίας, καί ταύτην ανέδειξας, ελπίδα τών ψυχών ημών.

Ο Κανών τού Μάρτυρος, φέρων Ακροστιχίδα.

Τρυφής μεθέξειν αξιωσόν με Τρύφων. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

«Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήν Αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα. Τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημών άσωμεν».

Τής όντως ενθέου εν ουρανοίς, τρυφής απολαύων, ως αήττητος Αθλητής, ταίς σαίς ικεσίαις τήν ψυχήν μου, τής τών παθών ρύσαι συγχύσεως.

Ρημάτων τών θείων ενηχηθείς, ετέλεσας ταύτα, Παναοίδιμε πρακτικώς, τήν αγιωσύνην αγαπήσας, καί σωφροσύνην ασπασαμενος.

Υπήρξας τώ όντι ποιμαντικός, ποιμαίνων ψυχής σου, εν σοφία τούς λογισμούς, ψυχάς επιστρέφων πλανωμένας, καί τώ Θεώ προσάγων Ένδοξε.

Θεοτοκίον

Φωτίζεις με φέγγει τώ νοητώ, απαύγασμα δόξης, η τεκούσα τό πατρικόν, πανάμωμε Κόρη, καί τόν ζόφον, τής αμαρτίας διασκέδασον.

Προεόρτιος

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Εν Κυρίω Θεώ μου, εστερεώθη ή καρδία μου, διό οι ασθενούντες περιεζώσαντο δύναμιν».

Ανοιγέσθω ο ναός, ό τού Θεού γάρ νύν επέστη ναός, ναούς ημάς ποιήσαι, τού αγίου αυτού Πνεύματος.

Νύν παρήλθεν η σκιά, καί αντεισήχθη η αλήθεια, τώς χάριτος ελθούσης, νύν υποδέχου τόν Xριστόν Συμεών.

Χήρα, Άννα σώφρων, η μεμονωμένη καί γνωστή τώ Θεώ, νύν ανθομολογείτω, τώ νηπιάσαντι σαρκί δι' ημάς.

Θεοτοκίον

Τήν Θεομήτορα Παρθένον, ορθοδόξως ανυμνήσωμεν, πρεσβεύει γάρ απαύστως, υπέρ ημών πρός τόν Κύριον.

Τού Μάρτυρος

Σύ εί τό στερέωμα

Ήμβλυνας τήν δύναμιν, τήν υπερήφανον ένδοξε, Μάρτυς Χριστού, τήν εκ τού Υψίστου ενδυσάμενος δύναμιν.

Σάρκα περικείμενος, οφρύν τήν άσαρκον έσβεσας, τού δυσμενούς, καί σεσαρκωμένον, Θεόν Λόγον εκήρυξας.

Μόνη φυγαδεύονται, τή παρουσία σου πνεύματα, τά πονηρά, πνεύματος Αγίου διωκόμενα χάριτι.

Θεοτοκίον

Έχων σε βοήθειαν, ουκ αισχυνθήσομαι Πάναγνε, Μήτηρ Θεού, έχων σε προστάτιν τής ζωής μου, σωθήσομαι.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα τού Μάρτυρος

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Τών πόνων μακάριε, Κατατρυφών τής σαρκός, τήν θείαν καί άπονον, εν Παραδείσω τρυφήν, αξίως απείληφας, στέφος αθανασίας, εκ Θεού δεδεγμένος, όθεν ιαμάτων, ποταμούς αναβλύζεις, τοίς πόθω καταφεύγουσι, Μάρτυς τή σκέπη σου.

Δόξα... Καί νύν... Προεόρτιον

Ήχος α' Τού λίθου σφραγισθέντος

Θησαυρέ τών αιώνων, η ζωή τών απάντων, δι' εμέ νηπιάσας, υπό νόμον εγένου, ο πάλαι χαράξας έν πλαξί, τόν νόμον εν τώ όρει Σινά, ίνα πάντας απαλλάξης, εκ τής τού νόμου πάλαι δουλείας. Δόξα τή ευσπλαγχνία σου Σωτήρ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου μόνε φιλάνθρωπε.

Προεόρτιος

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Τούς ουρανούς η αρετή σου κατεκαλυψε, καί η γή επληρώθη τής σής δόξης Χριστέ, διό απαύστως κράζομεν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Αι τάξεις τών Αγγέλων εξεπλάγησαν, εν ταίς αγκάλαις τού Πρεσβύτου θεασάμεναι, τόν σύν Πατρί καί Πνεύματι υμνούμενον, ως Υιόν καί Θεόν ημών.

Τό ημών ατελές οικειούμενος, ο παντέλειος Θεός, τή κατά νόμον προσαγωγή, τό τέλειον τής χάριτος ημίν εδωρήσατο.

Ως βρέφος εν αγκάλαις δεχόμενος, καί Θεόν τώ πνεύματι θεώμενος, ο Συμεών σωτήριον τού κόσμου, τόν Χριστόν ανεκήρυττε.

Μωσέως τιμιώτερος γέγονας, τού δεξαμένου νόμον εν τώ όρει Σινά, ότι Χριστόν τόν Κύριον αγκάλαις σου Πρεσβύτα εβάστασας.

Θεοτοκίον

Η Άννα προφητεύουσα τό μέλλον, τόν εκ τής μήτρας σου Θεόν προανηγόρευσε διό απαύστως πρέσβευε, σωθήναι Θεομήτορ τούς δούλους σου.

Τού Μάρτυρος

Εισακήκοα Κύριε

Θεωμένους κατέπληξας, Μάκαρ τούς τυράννους τή καρτερία σου, τάς βασάνους γάρ υπέμεινας, ως εν αλλοτρίω πάσχων σώματι.

Ενετρύφας Μακάριε, τοίς τών αλγηδόνων πόνοις νυττόμενος, νύν τρυφάς δέ καθαρώτερον, αϊδίου δόξης εμφορούμενος.

Ξεομένου τού σώματος ταίς τών σιδηρών ονύχων οξύτησιν, ενευρούτό σου θεσπέσιε, τής ψυχής ο τόνος θεία χάριτι.

Θεοτοκίον

Επί σέ τήν ελπίδα μου, πάσαν ανατίθημι Μητροπάρθενε, τήν ψυχήν μου διαφύλαξον, η Θεόν τεκούσα τόν Σωτήρά σου.

Προεόρτιος

Ωδη ε' Ο Ειρμός

«Ο ανατείλας τό φώς, καί φωτίσας τόν όρθρον, καί δείξας τήν ημέραν, δόξα σοι Ιησού, Υιέ τού Θεού, φιλάνθρωπε δόξα σοι».

Εν τή τού νόμου σκιά, τόν τής χάριτος λόγον, τρανώς εχρηματίσθη, Συμεων ο δίκαιος, σωματικώς τόν Χριστόν δεξάμενος.

Ούτος εις πτώσιν φησί, καί ανάστασιν κείται, εις πτώσιν τών απίστων, καί πιστών ανάστασιν, ο Συμεών, άρτι προεφήτευσε.

Θεοτοκίον

Θεοκυήτορ Αγνή, τόν Υιόν σου δυσώπει, λυτρώσασθαι κινδύνων, καί πάσης περιστάσεως, τούς σέ δοξάζοντας, Θεοτόκε άχραντε.

Τού Μάρτυρος

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Ινδάλματα τής πλάνης κατήργησας, Αθλοφόρε, εικόνι λατρεύειν γάρ, Θεού τού όντως ηγάπησας.

Νενίκηκας γενναίως τό φρόνημα, τού τυράννου τό άθεον πάνσοφε, Xριστού τή πίστει νευρούμενος.

Θεοτοκίον

Ανέκφραστος η σύλληψις γέγονε, σού Παρθένε ο τόκος απόρρητος, διαμεμένηκεν άχραντε.

Προεόρτιος

Ωδή ς' Ο Ε ιρμός

«Ως Ιωνάν τόν προφήτην, ελυτρώσω τού κήτους, Χριστέ ο Θεός, καμέ τού βυθού πταισμάτων, ανάγαγε καί σώσόν με, μόνε φιλάνθρωπε».

Εχρηματίσθη Πρεσβύτης, μή θανείν, πρίν ιδείν τόν Δεσπότην Χριστόν, αγκάλαις δέ σήμερον φέρει, καί τούτον προσδεικνύει, παντί τώ λαώ Ισραήλ.

Τόν ποιητήν τών αιώνων, ο Πρεσβύτης ως βρέφος δεξάμενος, Θεόν προαιώνιον έγνω, καί φώς εθνών, καί δόξαν, τού Ισραήλτόν Χριστόν.

Νυν Συμεων προφητεύει, νύν η Άννα ανθομολογεί τώ Θεώ, ό μέν τή Μητρί καί Παρθένω, η δέ τό εκ Παρθένου αναδειχθέντι σαρκί.

Θεοτοκίον

Ω μακαρία κοιλία, πόθεν ταύτην τήν δόξαν εβλάστησας; Θεός τό τεχθέν ώ Παρθένε, καί φώς εθνών, καί δόξα καί απολύτρωσις,

Τού Μάρτυρος

lλάσθητί μοι Σωτήρ

Ξηράνας τάς μυσαράς σπονδάς, καί κνίσσης μιάσματα, μανίας ειδωλικάς, σοίς αίμασιν ένδοξε, κατήρδευσας άπαντα, τά τής Εκκλησίας, ευγενή Τρύφων βλαστήματα.

Ιχώρες μαρτυρικοί, ως μύρον ευωδιάζουσι, τό αίμα τών Αθλητών, πηγάζει ιάματα, η κόνις τού σώματος, ψυχάς αγιάζει, τών πιστώς θεραπευόντων αυτούς.

Θεοτοκίον

Ως έμψυχος κιβωτός, εδέξω Λόγον τόν άναρχον, ως άγιον ιερόν, τόν Κτίστην εχώρησας, ως θρόνος πυρίμορφος, φέρεις τόν Δεσπότην, Θεομήτορ πάσης κτίσεως.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς

Τριαδική στερρότητι, πολυθεϊαν έλυσας εκ τώ περάτων Αοίδιμε, τίμιος εν Κυρίω γενόμενος, καί νικήσας τυράννους εν Χριστώ, τώ Σωτήρι τό στέφος είληφας τής μαρτυρίας σου, καί χαρίσματα θείων ιάσεων, ως αήττητος.

Ο Οίκος

Ιεράν πανδαισίαν προτίθεται φιλεόρτων τό σύστημα σήμερον, Προεόρτια σύμβολα φέρουσαν, τού Κυρίου τεσσαρακονθήμερον τήν εκ Παρθένου φρικτήν γέννησιν, καί Πρεσβύτου σεπτού εναγκάλισιν, καί σεπτού Αθλοφόρου μνημόσυνα, δι' αυτόν γάρ τόν Χριστόν, τελειούται νικητικώς, ως αήττητος.

Συναξάριον

Τή Α' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Τρύφωνος.

Στίχοι

· Σύ δέ Τρύφων τί; τό ξίφος θνήσκω φθάσας.

· Καιρός δέ τίς σου τού τέλους; Νουμηνία.

· Εν Φεβρουαρίοιο Τρύφων πρό τοίμης θάνε πρώτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Πέτρου τού εν Γαλατία.

Τή αυτή η μέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Βενδιμιανού.

Στίχοι

· Βενδιμιανός δένδρον αρετής μέγα,

· Φυτευθέν εις γήν, καί μεταχθέν εις πόλον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημων καί ομολογητού Βασιλείου, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης ορμωμένου εξ Αθηνών.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Τιμόθεος εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Τιμόθεος μετέσχε τιμής τής άνω,

· Μή τι προκρίνας τής Θεού τιμής κάτω.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς θεϊων, μετά δύο παίδων, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Θνήσκουσι παισίν ευπροθύμως εκ ξίφους.

· Όλη θείων είπετο προθυμία.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Καρίων, τήν γλώτταν εκτμηθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Φωνής στερήσει γλωττότμητος Καρίων,

· Γλωσσών πλάνων έπαυσεν υθλοφωνίαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Περπετούας, καί τών σύν αυτή Σαύρου, Ρευκάτου, Σατορλίνου, Σεκούνδου καί Φηλικιτάτης.

Στίχοι

· Τήν τών σφαγέντων Περπετούα πεντάδα,

· Ήμειψε, συσφαγείσα πρός τήν εξάδα.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Αναστάσιος ο εκ Ναυπλίου, καί εν Ναυπλίω ματυρή σας κατά τό 1654, εις λεπτά τμηθείς τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Προεόρτιος

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Ο τών Πατέρων Θεός, μή καταισχύνης ημάς, αλλά δώρησαι ημίν, εν παρρησία βοάν σοι. Ευλογντός εί ο Θεός».

Ο ενοικήσας Θεός, εν γαστρί τής Παρθένου, εν αγκάλαις Συμεών, ώσπερ εν θρόνω πυρίνω, σήμερον ενθρονίζεται.

Σύ τό γεώδες ημών, προσλαβόμενος Λόγε, ενηπίασας σαρκί, καί νομικών καθαρσιών, μετέσχες ώσπερ νήπιον.

Η σώφρων Άννα ημίν, προφητεύει τό μέλλον, καί προλέγει μυστικώς, τήν τών εθνών προσδοκίαν, καί Ισραήλ τήν λύτρωσιν.

Θεοτοκίον

Χαίρε η άσπορος γή, η τόν Λόγον εκ μήτρας, δίχα σπέρματος ανδρός, σεσαρκωμένον τεκούσα, η σκέπη τών ψυχών ημών.

Τού Μάρτυρος

Οι εκ τής lουδαίας

Στεφηφόρος χορεύεις, τοίς χοροίς τών Μαρτύρων συνευφραινόμενος, τήν πλάνην γάρ νικήσας, εν λόγω αληθείας, αναμέλπεις γηθόμενος, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ο Δεσπότης τών όλων, τών αυτού παθημάτων, στέφει τόν Μάρτυρα, καί τούτον εναυλίζει, σκηναίς επουρανίοις, κεκραγότα καί λέγοντα. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Νέον φέρουσα βρέφος, τόν πρό πάντων αιώνων Θεόν Πανάμωμε, εκ σού σωματωθέντα, μή παύση δυσωπούσα, τού σωθήναι τούς ψάλλοντας. Ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Προεόρτιος

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ωμολόγησαν οι αιχμάλωτοι Παίδες, εν τή καμίνω λέγοντες μεγάλη τή φωνή. Πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον».

Τόν δι' ηιμάς Καθημάς, βρέφος γενόμενον, υπό νόμον αχθέντα, ίνα τού νόμου πάντας απαλλάξη τού γραπτού, πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον.

Ιδών σε φώς ως νοερόν, Συμεών ο πρεσβύτης, αγκάλαις υπεδέξατο βοών. Νύν απολύεις με Λόγε, πρός τήν εν τώ πνεύματι, ζωήν εκ τής προσκαίρου.

Τόν πρό αιώνων Θεόν, τόν ευδοκήσαντα δι' ημάς νηπιάσαι, καί εν χερσί δεχθήναι τού πρεσβύτου Συμεών, πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον.

Θεοτοκίον

Τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ημίν έτεκεν η Παρθένος Μαρία, καί μετά τόκον έμεινε Παρθένος αγνή, πάντα τά έργα υμνείτε ως Κύριον.

Τού Μάρτυρος

Επταπλασίως κάμινον

Μέχρι τομής καί καύσεως, μέχρις αίματος χύσεως, μέχρι καί θανάτου, τελευταίον ήθλησας, αντικαθιστάμενος, πρός αμαρτίαν Μάρτυς Χριστού, νύν δέ τής ζωής, τής εν Χριστώ κρυπτομένης, λαβόμενος κραυγάζεις. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Επί τής γής ηγώνισαι, δυσσεβέσι μαχόμενος, πρός απατηλήν, καί θεομάχον πλάνησιν, πικρώς αναγκάζουσιν, εν ουρανοίς δέ Τρύφων τρυφάς, στεφανηφορών, καί σύν Αγγέλοις κραυγάζων. Οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψoύτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τυραννικήν διήλεγξας, αθεότητα Πάνσοφε, καί δαιμονικήν θεομαχίαν έσβεσας, ροαίς τών αιμάτων σου, τόν εν Τριάδι ένα Θεόν, αξιοπρεπώς καί καθαρώς αναγγέλλων, καί σέβων καί κραυγάζων. Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ρήμασι σοίς επόμενοι, μακαρίζομεν Πάναγνε, σέ τήν μακαρίαν, τήν σαρκί γεννήσασαν, τόν όντως μακάριον, τόν φώς οικούντα άδυτον, καί φωταγωγόν καί φωτοδότην Δεσπότην, όν Παίδες ευλογούσιν, Ιερείς ανυμνούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επλαπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ό τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών. Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν, ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Προεόρτιος

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Μεγαλύνομεν πάντες, τήν φιλανθρωπίαν σου, Κύριε Σωτήρ ημών, η δόξα τών δούλων σου, καί στέφανος τών πιστών, ο μεγαλύνας την μνήμην τής τεκούσης σε».

Ο πλαξίν εγχαράξας, τόν τού γράμματoς νόμον, χερσίν αγκαλίζεται, Πρεσβύτου ως νήπιον, καί αγιάγραφον ημίν, υπαγορεύει νόμον τό Ευαγγέλιον.

Σήμερον εν τώ ναώ, Συμεων ό πρεσβύτης, αγκάλαις εδέξατο, Χριστόν τόν Θεόν ημών, καί εβόησε λέγων. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα.

Τών Αγγέλων αι τάξεις, εν σαρκί κατιδούσαι, τόν Κτίστην τόν ίδιον, ως βρέφος γενόμενον, αγκάλαις τού Πρεσβύτου, τούτον εν φόβω υμνούσαι εδόξαζον.

Συμεων Θεοδόχε, τού Κυρίου αυτόπτα, καί νόμου καί χάριτος, αρχή καί συμπέρασμα, μνείαν ποιού καί ημών, τών τιμωντων τήν σεπτήν σου μετάστασιν.

Θεοτοκίον

Χαίρε πάνσεμνε Αγνή, παρθενίας καύχημα, καί τού κόσμου η χαρά, Μαρία Μήτηρ καί δούλη, τού Σωτήρος Χριστού, αυτόν δυσώπει υπέρ τών ψυχών ημών.

Τού Μάρτυρος

Σέ τήν απειρόγαμον

Υπέρ τά ορώμενα, αι τών Μαρτύρων προσδοκίαι, πλήρης αθανάτου λήξεως, καθοράται η τούτων ελπίς, πλήρης θυμηδίας καί χαράς, καί φαιδρότητος ανεκφράστου, όθεν αξίως μακαρίζονται.

Φώς εγένου δεύτερον, φωτί τώ πρώτω προσπελάσας, αίγλη τού αυτού πυρσούμενος, καί μορφούμενος Τρύφων σοφέ, καί ταίς αυτού χορηγουμέναις, ελλάμψεσι διαλάμπων, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Ώφθης ακατάπληκτος, εν τοίς αγώσιν Αθλοφόρε, ώφθης αληθώς επώνυμος, τής ενθέου καί θείας τρυφής, ής νύν απολαύων, καί τρανώς ενηδόμενος, σωτηρίαν τοίς σέ τιμώσιν ημίν αίτησαι.

Θεοτοκίον

Νέκρωσον τό φρόνημα, Θεογεννήτορ τής σαρκός μου, ζώωσον ψυχής τήν νέκρωσιν, ενεργεία τής όντως ζωής, τής εκ σού τεχθείσης κατά σάρκα, δι' άφατον ευσπλαγχνίαν, καί σωτηρίαν τών υμνούντων σε.

Ο Ειρμός

«Σέ τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα τού Υψίστου, σέ τήν υπέρ νούν κυήσασαν, διά λόγου τόν όντως Θεόν, τήν υψηλοτέραν τών αχράντων Δυνάμεων, ασιγήτοις δοξολογίαις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Μάρτυρος

Εν πνεύματι τώ lερώ

Τρυφής κατεμφορούμενος, παραδόξου καί θείας, Αγγέλοις ομοδίαιτος, εχρημάτισας Μάκαρ, καί χήνας νέμων εν νάπαις, πρός Θεού απείληφας, τήν χάριν τών ιαμάτων, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, θεραπεύειν τών βροτών, τάς ασθενείας καί νόσους.

Προεόρτιον, όμοιον

Τόν παίδα προσκoμίσασα, η πανάμωμος Κόρη, εν Ιερώ τετέλεκε, τά τού νόμου, καί τούτον, αγκάλαις ως εδέξατο, Συμεων ο δίκαιος, αντέφησε τή Παρθένω. Ούτος κείται εις πτώσιν, καί ανάστασιν πολλών, καί εις σημείον εν κόσμω.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια Προεόρτια.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Ρύπου δίχα Χριστός, γεννάται εκ Παρθένου, ως εκ Πατρός αρρεύστως, Υιός πρό Εωσφόρου, ό τόν Αδάμ λυτρούμενος.

Στίχ. Νύν απολύεις τόν δούλόν σου Δέσποτα, κατά τό ρήμά σου εν ειρήνη Κύριε, ότι είδον οι οφθαλμοί μου, τό σωτληριόν σου,

Πύλαι τών ουρανών, ανοίχθητε, Χριστός γάρ, εν τώ ναώ ως βρέφος, υπό Μητρός Παρθένου, Θεώ Πατρί προσάγεται.

Στίχ. Φώς εις αποκάλυψιν εθνών, καί δόξαν λαού σου Ισραήλ.

Δέχου ώ Συμεών, τόν Κύριον τής δόξης, καθως εχρηματίσθης, εκ Πνεύματος Αγίου, ιδού γάρ παραγέγονε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ο κτίστης ουρανού καί γής, εν αγκάλαις εβαστάζετο, υπό Αγίου Συμεών, τού πρεσβύτου σήμερον, αυτός γάρ εν Πνεύματι Αγίω έλεγε. Νύν ηλευθέρωμαι, είδον γάρ τόν Σωτήρά μου.

Η λοιπή, Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.