ΤΗ ΚΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Νηπίων, τών υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, ών ο αριθμός χιλιάδες ιδ' καί τού Οσίου Πατρός ημών Μαρκέλλου, Hγουμένου τής Μονής τών Ακοιμήτων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων Νηπίων.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Θησαυρόν τόν κρυπτόμενον, εκζητών ο παράνομος, τούς ακάκους σήμερον, Παίδας έθυσε, καί η Ραχήλ απαράκλητος, υπήρχε τήν άδικον, κατοπτεύουσα σφαγήν, καί τόν άωρον θάνατον, ούς εθρήνησε, δονουμένη τά σπλάγχνα, αλλά τούτους, επευφραίνεται εν κόλποις, τού Αβραάμ άρτι βλέπουσα.

Βασιλέα τόν άχρονον, υπό χρόνον γενόμενον, βασιλεύς παράνομος επεζήτησε, καί μή ευρών ανελείν αυτόν, τών Παίδων εθέρισεν, απειρόκακον πληθύν, ούς ειργάσατο Μάρτυρας, ως ουκ ώετο, καί πολίτας τής άνω βασιλείας, τήν αυτού εις τούς αιώνας, παραφροσύνην ελέγχοντας.

Εκ Παρθένου τεχθέντι σοι, προαιώνιε Κύριε, καί δι' αγαθότητα νηπιάσαντι, χορός Νηπίων προσήνεκται. Μαρτύρων εν αίματι, τήν αθόλωτον ψυχήνλαμπρυνθείς δικαιότατα, ά κατώκισας, εις Μονάς αειζώους, τήν Ηρώδου, στηλιτεύοντα κακίαν, καί ωμοτάτην παράνοιαν.

Στιχηρά τού Οσίου, όμοια

Εγκρατείας υπόδειγμα, ανεδείχθης Μονάζουσι, θεοφόρε Μάρκελλε καί ασκήσεως, υπογραμμός ταπεινώσεως, στύλος επαιρόμενος, από γής πρός ουρανόν, καί αγνείας συνόμιλος, ησυχίας τε, αληθούς όντως φύλαξ, καί ανδρείας, στήλη έμψυχος κανών τε, πρός αρετήν ακριβέστατος.

Θεωρίας τής κρείττονος, επιβάς Πάτερ Μάρκελλε, τά γεώδη άπαντα καί επίκηρα, καί περιών εν τώ σώματι, παρείδες καί άϋλον, πολιτείαν επί γής, επεσπάσω δοξάζων Χριστόν, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Τήν ψυχήν καί τό σώμά σου, ταίς ενθέοις επτέρωσας, αρεταίς ώ Μάρκελλε, καί συνόμιλος, τών Ασωμάτων γεγένησαι, γηίνων αμέτοχος, ενδεικνυμενος τερπνών, διά πόθον τού Κτίστου σου, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Δοξα... τών Αγίων Ήχος πλ. δ'

Ανδρέου Κρήτης

Ηρώδης ο παράνομος, θεωρών τόν αστέρα, υπέρ πάσαν κτίσιν λαμπρότερον, εταράττετο, καί γαλακτοτροφούμενα Βρέφη, εξ αγκαλών μητρικών αφήρπαζεν. Η δέ Ελισάβετ, λαβούσα τόν Ιωάννην, πέτραν παρεκάλει. Δέξαι Μητέρα μετά τέκνου. Όρος εδέξατο τόν Πρόδρομον, φάτνη εφύλαττε τόν θησαυρόν, όν αστήρ εμήνυσε, Μάγοι προσεκύνουν, Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... τής Εορτής, ο αυτός

Παράδοξον μυστήριον, οικονομείται σήμερον! καινοτομούνται φύσεις, καί Θεός άνθρωπος γίνεται, όπερ ήν μεμένηκε, καί ο ουκ ήν προσέλαβεν, ου φυρμόν υπομείνας, ουδέ διαίρεσιν.

Απόστιχα Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Μυστήριον φρικώδες ορώ, Θεός γάρ ο κατέχων δρακί, πάσαν κτίσιν, περιέχεται σαρκί, εν φάτνη τών αλόγων, καί ράκει σπαργανούται, ο σπαργανών ομίχλη θάλασσαν.

Στίχ. Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, Κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου.

Ο άσαρκος σαρκούται Θεός, καί άρχετσι ο άναρχος, καί ο πλήρης, νύν κενούται εν σμικρώ, Σπηλαίω εκ Παρθένου, καί βρέφος γαλουχείται, ο διατρέφων πνοήν άπασαν.

Στίχ. Εκ γαστρός πρό Εωσφόρου εγέννησά σε, ώμοσε Κύριος, καί ου μεταμεληθήσεται. Σύ Ιερεύς εις τόν αιώνα, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Σκιρτώσι τή γεννήσει Χριστού, Ποιμένες καί δοξάζουσι, σύν Αγγέλοις, καί αστήρ δορυφορεί, καί Μάγοι προσκυνούσι, καί άνθρωποι σωθέντες, τήν Θεοτόκον μεγαλύνουσι.

Δόξα... τών Αγίων Ήχος πλ. δ'

Ανδρέου Κρήτης

Τού Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ τής Ιουδαίας, τών Ιουδαίων τό κράτος κατήργηται. Σκιρτάτω τά Νήπια, υπέρ Χριστού σφαττόμενα, Ιουδαία οδυρέσθω, φωνή γάρ ηκούσθη εν Ραμά, Ραχήλ κλαίουσα, τά τέκνα αυτής. Βρέφη γάρ Ηρώδης ανελών ο παράνομος, απεπλήρου τήν Γραφήν, τήν Ιουδαίαν εμπιπλών αθώου αϊματος, καί η γή μέν ηρυθραίνετο τοίς τών Nηπίων αίμασιν, η εξ Εθνών δέ εκκλησία, μυστικώς αγνίζεται, καί στολήν ενδύεται. Ήλθεν η αλήθεια, ο Θεός επέφανε, τοίς εν σκιά καθημένοις, εκ Παρθένου γεννηθείς, εις τό σώσαι ημάς.

Καί νύν... τής Εορτής, ο αυτός

Κύριε, εν Βηθλεέμ παραγέγονας, εν τώ Σπηλαίω παρώκησας, ο ουρανόν τόν θρόνον έχων, εν φάτνη ανεκλίθης, όν στρατιαί κυκλούσιν Αγγέλων, Ποιμέσι συγκατέβης, ίνα σώσης ως εύσπλαγχνος τό γένος ημών δόξα σοι.

Απολυτίκιον τών Αγίων Ήχος α'

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

Τού Οσίου Ήχος πλ. δ'

Εν σοί Πάτερ ακριβώς διεσώθη τό κατ' εικόνα, λαβών γάρ τόν σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ καί πράττων εδίδασκες, υπεροράν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής πράγματος αθανάτου. Διό καί μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Όσιε Μάρκελλε τό πνεύμά σου.

Καί τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τώ κόσμω, τό φώς τό τής γνώσεως, εν αυτή γάρ οι τοίς άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σέ προσκυνείν, τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, καί σέ γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Καί τά λοιπά τού Εσπερινού καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν.

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος πλ. δ'

Τό προσταχθέν μυστικώς

Αγαλλιάσθω ουρανός, γή ευφραινέσθω, ότι ετέχθη επί γής, ο Αμνός τού Θεού, παρέχων τώ κόσμω τήν απολύτρωσιν. Ο Λόγος, ο εν τοίς κόλποις ών τού Πατρός, προήλθεν εκ τής Παρθένου, άνευ σποράς, όν οι Μάγοι εξίσταντο, Ορώντες εν Βηθλεέμ, τικτόμενον ώς νήπιον, όν δοξάζει τά σύμπαντα.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν.

Κάθισμα Ήχος ο αυτος

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ουρανός μοι εφάνης σήμερον γή, επί σοί γάρ γεννάται ο Ποιητής, καί φάτνη ανακλίνεται, εν Βηθλεέμ τής Ιουδαίας, σύν Αγγέλοις υμνούσι, καί Ποιμένες απαύστως, Εν υψίστοις δόξα, ειρήνη τώ Κόσμω τε, είδον γάρ αστέρα, οδοιπορούντα οι Μάγοι, οξέως τε προέτρεχον, τού προσάξαι τά δώρα αυτών, χρυσόν σμύρναν καί λίβανον, ώς πάντων υπάρχοντι Θεώ, καί Βασιλεί αιωνίω, καί Κτίστη τού παντός, εν σπηλαίω δι' οίκτον, επιφανέντι βροτοίς.

Ο Κανών τής Εορτής, καί τών Αγίων Nηπίων, συνηνωμένος μετά τού Οσίου, ού η Ακροστιχίς.

Νεογνά Χριστού θύματα στέφω λόγοις.

Εν δέ τοίς Θεοτοκίοις, Γεωργίου.

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω, ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν».

Νεοποιείται η κτίσις καί η βροτών, φύσις αναπλάττεται, εν σαρκί τού Ποιητού, πάντων υπέρ έννοιαν Χριστού, τικτομένου εξ αγνής, καί παναχράντου Μητρός.

Εκ στελεχών νεοφύτων η τού Χριστού, Εκκλησία σήμερον, ώσπερ άνθη ευθαλή, δρεψαμένη αίματα τερπνώς, εφηδύνεται αυτοίς καί ωραϊζεται.

Οι ποταμοί τών αιμάτων τών ευσεβών, Παίδων τήν απόνοιαν, καί μανίαν νοητώς, τού Ηρώδου έκλυσαν, διό, υποβρύχιον αυτού ώφθη τό θέσπισμα.

Τού Οσίου

Γνώσιν δεξάμενος Πάτερ παρά Θεού, αληθή καί άπταιστον, επεζήτησας αυτόν, διά βίου Μάρκελλε σεμνού, καί ενθέοις αρεταίς, επεθεράπευσας.

Θεοτοκίον

Γή τής προτέρας κατάρας τής εν Εδέμ, λύτρωσιν εδέξατο, εν αυτή τού Λυτρωτού, γεννηθέντος Άχραντε εκ σού, καί καινίσαντος αυτήν, καί αγιάσαντος.

Ωδή γ'

«Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής όμολογίας σου».

Νεφέλαι στάξατε εν γή, γλυκασμόν ευφροσύνης, εκ νεφέλης φωτός γάρ, ανέτειλεν ο Χριστός, εν Σπηλαίω σαρκικώς, υπέρ πάσαν, έννοιαν τικτόμενος.

Απημφιάσατο τήν πρίν, τών ανθρώπων η φύσις, ακοσμίαν καί κόσμον, περιέθετο τερπνόν, τού κοσμήτορος αυτής, εκ Παρθένου, σαρκί ανατείλαντος.

Χορός θεόλεκτος βρεφών, εν σαρκί γεννηθέντι, προσηνέχθη τώ Κτίστη, ως θυσία μυστική, τυθείσα διά σφαγής, μαρτυρίου, καί θείας αθλήσεως.

Τού Οσίου

Ρωμαλεότητι ψυχής, κατ' εχθρών νοουμένων, οπλισθείς θεοφόρε, διέκοψας τάς αυτών, παρατάξεις κραταιώς, καί νίκην, ανεδήσω Μάρκελλε.

Θεοτοκίον

Εκ τών αχράντων σου Αγνή, καί τιμίων αιμάτων, σαρκωθείς απορρήτως, ο Λόγος ο τού Θεού, ανέδειξεν ως Θεός, τών κτισμάτων, σέ απάντων Δέσποιναν.

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής όμολογίας σου».

Κάθισμα τών Αγίων Νηπίων

Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον

Τώ τεχθέντι σήμερον, εκ τής Παρθένου, τών Νηπίων στράτευμα, ως Ποιητή καί Βασιλεί, δεκτά προσάγονται σφάγια, προτεθυμένα, Χριστώ διά πίστεως.

Δόξα... Τού Οσίου, ο αυτός

Ταχύ προκατάλαβε

Αγνείας τοίς άνθραξι, προκαθαρθείς τήν ψυχήν, τό σώμα εστόμωσας, πρός απαθείας ισχύν, Πατήρ ημών Μάρκελλε, όθεν καί ανεδείχθης, ενδιαίτημα θείον, νόσους αποδιώκων, καί φωτίζων τούς πίστει, αεί προσερχομένους σοι, καί ευφημούντάς σε.

Καί νύν... Τής Εορτής Όμοιον

Ενθέως ευφραίνεται η κτίσις σήμερον. Χριστός γάρ ο Κύριος, Πατρός ανάρχου Υιός, εκ Κόρης γεννάται αγνής, άπαν τό τών ανθρώπων, γένος αθανατίζων, λύων τε τήν κατάραν, τής προμήτορος Εύας. Διό ευχαριστούντες αυτώ, εν ύμνοις δοξάσωμεν.

Ωδή δ'

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Ιδούσαι Κύριε, τήν εν Σπηλαίω σου, συγκατάβασιν τάξεις Αγγελικαί, φόβω εξεπλάγησαν, καί διανύμνησαν Χριστέ, τό ανείκαστόν σου έλεος.

Συνέσει Κύριε, ο τεκτηνάμενος, πάσαν κτίσιν βουλήσει σωματικώς, σεαυτόν ηρίθμησας, εν τοίς ποιήμασι τοίς σοίς, καί εν τούτοις αναπέπαυσαι.

Τό ξίφος ώθησε, μανείς ο άνομος, καί παράφρων Ηρώδης καθ' εαυτού, ανελείν πειρώμενος, τόν Ευεργέτην τού παντός, καί ανώλεθρον θεότητι.

Τού Οσίου

Οι πόνοι Όσιε, καί οι ιδρώτές σου, τών αιμάτων τοίς ρείθροις τοίς τών Βρεφών, κεκραμένοι Μάρκελλε, τώ γεννηθέντι εν σαρκί, δώρα τίμια προσήχθησαν.

Θεοτοκίον

Ωραίαν κάλλει σε, υπεραστράπτουσαν, τού Υιού σου ακτίσιν οι τών εθνών, δωροφόροι Άχραντε, ιδόντες θέαμα καινόν, καί παράδοξον ανύμνησαν.

Ωδή ε'

«Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Υπερεκκέχυται ο κρατήρ, ο τής ευσπλαγχνίας σου Χριστέ, εις τά ποιήματα άπαντα, καί αφθόνου ταύτα, ελέους έπλησε, σαρκί επιφανέντος, καί γεννηθέντος σου.

Θύματα άμωμα τώ Χριστώ, σήμερον προσήχθησαν ομού, καί μυστικώς ανηνέχθησαν, ως πυρί τώ ξίφει ολοκαυτούμενα, τά Βρέφη, καί τών θείων βραβείων έτυχον.

Τού Οσίου

Υλώδους Όσιε τήν ψυχήν, σχέσεως καί πάσης γεηράς, καί επικήρου τερπνότητος, πόνοις εκκαθάρας τής σής ασκήσεως, ισάγγελος εδείχθης, εν κόσμω Μάρκελλε.

Θεοτοκίον

Ρείθρα επήγασε νοητά, τής αθανασίας ο εκ σού, σαρκί τεχθείς, εν Σπηλαίω Αγνή, καί τήν τών ανθρώπων φύσιν κατήρδευσεν, αφθαρσία πλουτίσας, αυτήν ως εύσπλαγχνος.

Ωδή ς'

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθoρών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Μύρα ευωδέστατα, αναδέδωκεν η γή, εν ταύτη υπέρ έννοιαν, τού ακενώτου μύρου εκ τής Αγνής, σαρκί αναβλύσαντος, καί βροτούς, ευωδίας θείας πλήσαντος.

Αίμασιν εφοίνιξεν, ο Ηρώδης τών Bρεφών, τήν Βηθλεέμ ο δείλαιος, αλλά ταύτα βοήσαντα πρός Θεόν, ένδικον ειργάσαντο, τήν αυτού καταδίκην, καί τόν όλεθρον.

Τού Οσίου

Τού βίου τό πρόσκαιρον, καί τό άστατoν σαφώς, κατανοήσας Μάρκελλε, πρός τά αεί εστώτα τήν τής ψυχής, ανύψωσας έφεσιν, ών επέτυχες, πόνοις τής ασκήσεως.

Θεοτοκίον

Γεννάται ο άχραντος, Θεός Λόγος εν γαστρί, εκ σού εν χρόνω Άχραντε, ίνα ζωήν τήν άχρονον τοίς εν γή, καί λήξιν αιώνιον, χορηγήση, καί δόξαν τήν ακήρατον.

Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθoρών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Αστήρ Μάγους έπεμψε, πρός τόν τεχθέντα, καί Ηρώδης άδικον, στρατόν απέστειλε κενώς, φονοκτονήσαι οιόμενος, τόν εν τή φάτνη ως Νήπιον κείμενον.

Ο Οίκος

Τών άνω καί τών κάτω νύν ομού ευφραινομένων, εν τή επιφανεία τού πάντων Βασιλέως, Ηρώδης μόνος συναλγεί, σύν τοίς προφητοκτόνοις Ιουδαίοις, εικός γάρ μόνους αυτούς οδύρεσθαι, ου γάρ από τού νύν βασιλεύσουσιν, αλλ' η βασιλεία τού Κυρίου, καί έτι κρατήσει, τά θράση τών εχθρών αποκρουομένη, καί τά πλήθη τών πιστών συγκαλουμένη, μετά τών σεπτών Νηπίων τού κατοπτεύειν, τόν εν τή φάτνη ως Νήπιον κείμενον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Κθ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών αγίων Νηπίων, τών υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, χιλιάδων δεκατεσσάρων.

Στίχοι

· Διά ξίφους άωρα μητέρων Βρέφη,

· Ανείλεν εχθρός τού βρεφοπλάστου Βρέφους.

· Νήπια αμφ' ενάτην τάμον εικάδι παππάζοντα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη πάντων τών Χριστιανών καί αδελφών ημών τών έν λιμώ καί δίψει καί μαχαίρα καί κρύει τελειωθέντων.

Τελείται δέ η αυτών Σύναξις εν τοίς Χαλκοπρατείοις εις τόν ναόν τής Υπεραγίας Θεοτόκου, ένθα η αγία σορός.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Μαρκέλλου, Ηγουμένου τής Μονής τών Ακοιμήτων.

Στίχοι

· Αϋπνία δούς πάντα τόν ζωής χρόνον

· Μάρκελλε, κοιμήθητι μικρόν εν τάφω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Θαδδαίου τού Ομολογητού.

Στίχοι

· Καί Θαδδαίος ίσχυσε κατά τής πλάνης,

· Ομολογητής αναφανείς ως μέγας.

Τή αυτή ημέρα, τά εγκαίνια τού ναού τών αγίων 40 Mαρτύρων πλησίον τού Χαλκού τετραπύλου.

Ο εν αγίοις Πατήρ ημών Γεώργιος ο επίσκοπος Νικομηδείας, ο ποιητής ασματικών τινων κανόνων καί ετέρων γλαφυρών ύμνων, εν ειρήνη τελειούται.

Οι Όσιοι πατέρες Βενιαμίν καί Αθηνόδωρος εν ειρήνη τελειούνται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Απεμείωσε τήν νύκτα ο τεχθείς σαρκί, Ήλιος εκ Παρθένου Μητρός, καί επηύξησε τήν διττήν ημέραν τοίς πιστοίς, βοώσιν αυτώ ειλικρινώς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Σαλευθείσαν αθεότητι τήν άπασαν, κτίσιν ο εν Σπηλαίω τεχθείς, επεστήριξεν επιγνώσει πάλιν τή αυτού, απαύστως κραυγάζουσαν αυτώ. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τά ανεύθυνα μέν βρέφη απεθέρισεν, Ηρώδης μιαιφόνω χειρί, τών ελπίδων δέ, τών ματαίων όλως εκπεσών, τήν ένδικον δίκην εαυτώ, θεοκτονίαν μελετών εναπεγράψατο.

Τού Οσίου

Εν πυρί μέν τής ασκήσεως κατέφλεξας, Μάρκελλε τάς τής σαρκός ηδονάς, απαθείας δέ τή δρόσω ήρδευσας ψυχάς, βοών τώ Χριστώ ειλικρινώς. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ίδεν άπασα η κτίσις Θεονύμφευτε, τά θεία μεγαλείά σου, εν σαρκί εκ σού, τού Δεσπότου πάντων καί Θεού, τεχθέντος εν πόλει Βηθλεέμ, καί σύν τοίς Μάγοις καί Ποιμέσι σέ άνύμνησεν.

Ωδή η'

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις, δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Φωτοφόρον η κτίσις, στολήν ενδέδυται, καί κατήφειαν πάσαν, όλως απέθετο, τού καινοποιού καί Δεσπότου τεχθέντος εν γή, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ως χρυσίον καί σμύρναν, Χριστέ καί λίβανον, τάς ημών ικεσίας, δέξαι φιλάνθρωπε, καί ως τών Βρεφών τών αγίων τά αίματα, πρόσδεξαι οικτίρμον, διδούς ημίν ελέη.

Λελυμένα τού βίου, καί τής παρούσης ζωής, δι' ενθέου θανάτου, βρέφη ανεύθυνα, πρός τόν αθλοθέτην Θεόν εχωρήσατε, τόν τήν αιώνιον, ζωήν ημίν διδούντα.

Τού Οσίου

Οσιότητος όπλοις, Όσιε Μάρκελλε, παρατάξεις Δαιμόνων κατεπολέμησας, καί ως νικητής, κατ' αυτών ήρας τρόπαια, καί θαυμάτων χάριν, εκ τού Θεού εδέξω.

Θεοτοκίον

Ο εκ σού εν Σπηλαίω, τεχθείς Πανάχραντε, αιωνίους άνθρώποις, σκηνάς ηυτρέπισε, τοίς ειλικρινώς, Θεοτόκον υμνούσί σε, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς Οσίοις, δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν».

Γνωστόν εδείχθη Χριστέ τό έλεος, τό υπέρ νούν τής σής φιλανθρωπίας τοίς Έθνεσιν, εν σαρκί γάρ Δέσποτα επτώχευσας, ίνα πλούτου μετόχους, κρείττονος Κύριε, ποιήσης ημάς ως αγαθός, καί πολυέλεος.

Οσός Παρθένε τόκος ο άρρητος, ξένην βροτοίς καί θείαν παρασχών αναγέννησιν, καί τήν κτίσιν πάσαν εκαινούργησε, καί τούς εν γή, Αγγέλοις ήνωσεν άδοντας, καί δοξολογούντάς σε αεί καί μεγαλύνοντας.

Ισχύς Ηρώδου τού πολεμήτορος, τή τών βρεφών μανέντος αναιρέσει ησθένησε, τήν αήττητον γάρ ταύτα δύναμιν, εκ Θεού εζωσμένα, χάριτι πίστεως, πρός τόν αθλοθέτην καί Θεόν, φαιδρώς ανέδραμε.

Τού Οσίου

Σταυρόν επ' ώμων άρας Μακάριε, τόν τού Χριστού, καί πάθη τά αυτού εκμιμούμενος, εσταυρώθης τώ κόσμω καί μέτοχος, δόξης τής ανεκφράστου, γέγονας Όσιε, εν ή καί ημών σών υμνωδών, μέμνησο πάντοτε.

Θεοτοκίον

Υιούς Θεού ημάς απειργάσατο, ο γεννηθείς σαρκί Θεός εκ σού Παναμώμητε, καί τό πρώτον δέδωκεν αξίωμα, τοίς αυτόν δεξαμένοις, καί Θεομήτορα, σέ δοξολογούσιν εκτενώς, καί μεγαλύνουσιν.

Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν».

Εξαποστειλάριον τών Νηπίων

Τών μαθητών όρώντων σε

Η Βηθλεέμ μή στύγναζε, αλλ' ευθύμει, τών ιερών Νηπίων τή αναιρέσει, θύματα γάρ τέλεια τώ Δεσπότη, Χριστώ προσανηνέχθησαν, υπέρ αυτού γάρ σφαγέντα, συμβασιλεύουσι τούτω.

Τού οσίου Όμοιον

Τά τής σαρκός σκιρτήματα θεοφόρε, δι' εγκρατείας πάσης κατακοιμίσας, άγρυπον εθέσπισας καί πάννυχον, εν τή Μονή σου Μάρκελλε, δοξολογίαν τελείσθαι, Χριστού εις αίνεσιν Πάτερ.

Τής Εορτής Όμοιον

Επί τής γής ειρήνη καί εν ανθρώποις, Θεοκυήτορ γέγονεν ευδοκία. Άγγελοι χορεύοντες εκραύγαζον. Εν τοίς υψίστοις δόξα σοι, τώ γεννηθέντι αφράστως, εν Βηθλεέμ εκ Παρθένου.

Εις τούς Αίνους, Στιχ. Προσόμια τών Νηπίων.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ω τής Ηρώδου πορώσεως! κατά Θεού εμμανείς, τού σαρκί νηπιάσαντος, Βηθλεέμ τοίς βρέφεσι, τόν θυμόν επαφίησι, καί ξίφει πάντα, δημίων δίδωσι, ζωής στερήσαι, τόν ζωής αίτιον, τούτων οιόμενος, τής σφαγής τώ αίματι, ο λυμεών, τού καρπού τής φύσεως, ο απηνέστατος. (Δίς)

Μάγοι εκ Περσίδος φθάσαντες, εις τήν Ιερουσαλήμ, τόν Ηρώδην ετάραξαν, καί μανείς ο δείλαιος, τά Νήπια κατέσφαττεν, ως βότρυες δέ, Χριστώ προσήχθησαν, ει καί μητρώων μαζών εσπάσθησαν, οι Νεομάρτυρες, τόν Ηρώδην πλήξαντες, διό Χριστόν, πίστει ικετεύουσιν, εις τό σωθήναι ημάς.

Κλαίει η Ραχήλ τά Νήπια, εν τή Ραμά δέ φωνή, νύν μεγάλη ακούεται, ο Ηρώδης μαίνεται, καί αθέως φρυάττεται, ο Ιωάννης φεύγει εν όρεσι, λίθος Μητέρα σύν τέκνω δέχεται, ο Ζαχαρίας δέ, εν Ναώ φονεύεται, ο δέ Χριστός, φεύγει αφείς έρημον, Εβραίων οίκημα.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Ηρώδης ο παράνομος, θεωρών τόν αστέρα, υπέρ πάσαν κτίσιν λαμπρότερον, εταράττετο, καί γαλακτοτροφούμενα Βρέφη, εξ αγκαλών μητρικών αφήρπασεν. Η δέ Ελισάβετ, λαβούσα τόν Ιωάννην, πέτραν παρεκάλει. Δέξαι Μητέρα μετά τέκνου. Όρος εδέξατο τόν Πρόδρομον, φάτνη εφύλαττε τόν θησαυρόν, όν αστήρ εμήνυσε. Μάγοι προσεκύνουν, Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν... ο αυτός

Εν Βηθλεέμ συνέδραμον Ποιμένες, τόν αληθή μηνύοντες Ποιμένα, τόν καθήμενον επί τών Χερουβίμ, καί ανακείμενον εν φάτνη, Νηπίου μορφήν δι' ημάς ανειληφότα, Κύριε δόξα σοι.

Απόστιχα Στιχηρά Ιδιόμελα τών Νηπίων.

Ήχος α' Κυπριανού

Τώ αχράντω σου τόκω, Χριστέ ο Θεός, πρώτη θυσία γέγονε τά Νήπια, Ηρώδης, γάρ χειρώσασθαι, σέ τόν αχείρωτον βουληθείς, ηγνόησε μαρτύρων προσάγων σοι χορόν. Διό σε ικετεύομεν τόν ενανθρωπήσαντα, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς αγίοις αυτού, ο Θεός Ισραήλ.

Ήχος β' Τού αυτού

Εις τά ώτα τού Κυρίου Σαβαώθ, εισεληλύθει η σφαγή υμών, Βρέφη τίμια, δι' αυτόν γαρ τό αίμα εξεχέατε, καί εν κόλποις Αβραάμ επαναπαύεσθε, καί τήν Ηρώδου εις αιώνας, μισητήν κακίαν καταγγέλλετε, δυνάμει τού τεχθέντος Χριστού.

Στιχ. Τοίς αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Ήχος γ'

Μισητή τού Ηρώδου η παιδοκτονία, διά τήν αυτού μιαιφονίαν, καί σεπτή η τών Παίδων θυσία, ως ηλικιώτις Χριστού, τής ημών σωτηρίας, τού καινού σφαγίου προθυομένη καί προπεπονθυία. Μή κλαίε Ραχιήλ τά τέκνα, μιμνησκομένη τών κόλπων Αβραάμ, ένθα πάντων εστίν ευφραινομένων ή κατοικία.

Δόξα... Τού Οσίου

Ήχος πλ. β'

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν, ο φθογγος τών κατορθωμάτων σου, δι ών εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου. Τών Δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας. Παρρησίαν έχων πρός Χριστον τόν Θεόν, ειρήνην αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... τής Εορτής, ο αυτός

Χορεύουσιν Άγγελοι πάντες εν ουρανώ, καί αγάλλονται σήμερον, σκιρτά δέ πάσα η κτίσις, διά τόν γεννηθέντα εν Βηθλεέμ Σωτήρα Κύριον, ότι πάσα πλάνη τών Ειδώλων πέπαυται, καί βασιλεύει Χριστός εις τούς αιώνας.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.