ΤΗ ΚΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Mνήμη τών Αγίων Δισμυρίων, τών εν Νικομηδεία καέντων.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Φέρεις Aδαμιαίαν μορφήν, o ενμορφή Θεού υπάρχων παντέλειος, καί θέλεις χερσί κρατείσθαι, ο τή χειρί τού παντός, περιδεδραγμένος δυναστεία σου, Αγνή η πανάμωμος, προσεφθέγγετο λέγουσα. Πώς σε σπαργάνοις, ενειλήσω ως νήπιον, πώς θηλάσω σε, τόν τά σύμπαντα τρέφοντα; πώς μή τήν υπέρ έννοιαν, πτωχείαν θαυμάσω σου; πώς σε Υιόν μου καλέσω, δούλη σου νύν χρηματίζουσα; Υμνώ ευλογώ σε, τόν παρέχοντα τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Βρέφος σωματωθέν εξ αυτής, τόν προαιώνιον Θεόν η Πανάμωμος, Ορώσα, χερσί κρατούσα, καταφιλούσα πυκνώς, καί χαράς πλησθείσα, προσεφθέγγετο, αυτώ, Θεέ ύψιστε, Βασιλεύ αθεώρητε, πώς καθορώ σε, καί νοείν τό μυστήριον, ου δεδύνημαι, τής άμέτρου πτωχείας σου; Σπήλαιον γάρ σμικρότατον, καί τούτο αλλότριον, ένδον χωρεί σε τεχθέντα, καί Παρθενίαν μή λύσαντα, νηδύν συντηρούντα, ως πρό τόκου καί διδόντα, τό μέγα έλεος.

Ταύτα ικετικώς η Σεμνή, θαμβητικώς τε φθεγγομένη ακήκοε, τών Mάγων πρό τού Σπηλαίου, παρισταμένη ομού, καί πρός τούτους έφη. Τίνα θέλετε; υμείς, ως ορώ γάρ, αλλοδαπής χώρας ήλθετε, Περσών τό σχήμα, ου τό φρόνη μα έχοντες, ξένην άφιξιν, καί πορείαν πεποίησθε, καί πρός τόν ξενιτεύσαντα, εξ ύψους καί ξένως μοι, ενοικισθέντα ως οίδε, μετά σπουδής παρεγένεσθε, αυτόν προσκυνήσαι, τόν δωρούμενον τώ Κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στιχηρά Προσομοια τών Αγίων.

Ήχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες

Δισμύριοι Μάρτυρες Χριστού, τού Θεού τή χάριτι, συναθροισθέντες εν Πνεύματι, δήμος μακάριος, φωταυγείς αστέρες, πλάνης νύκτα λύσαντες, πρός άδυτον αυγήν μετετέθητε, καί νύν πρεσβεύσατε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Πληθύς πολυάριθμος πυρί, ήδη ωλοκαύτωται, καί ευωδίας επλήρωσε, τά επουράνια, καί τών πρωτοτόκων, εκλεκτήν ομήγυριν, εφαίδρυνε, χαράς τε επλήρωσε, νύν τά επίγεια, καί πρεσβεύει τού σωθήναι ημάς, τούς τελούντας, τήν ένδοξον μνήμην αυτών.

Παρθένοι νεάνιδες τών σών, μύρων οσφραινόμεναι, σοίς ηκολούθησαν ίχνεσι, τό σόν μιμούμεναι, ζωηφόρον πάθος, τό ψυχοσωτήριον, καί πρός τήν εκ νεκρών εξανάστασιν, εν σοί γηθόμεναι, Ευεργέτα κατωκίσθησαν, τού σού κάλλους, σαφώς απολαύουσαι.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ, καί πανηγυρίσατε πάντες, οι αγαπώντες Σιών. Σήμερον ο χρόνιος ελύθη δεσμός, τής καταδίκης τού Αδάμ, ο Παράδεισος ημίν ηνεώχθη ο όφις κατηργήθη, ήν γάρ ηπάτησε πρώην, νύν εθεάσατο, τού Δημιουργού γενομένην Μητέρα. Ώ βάθος πλούτου, καί σοφίας, καί γνώσεως Θεού! η προξενήσασα τόν θάνατον πάση σαρκί, τής αμαρτίας τό όργανον, σωτηρίας απαρχή εγένετο τώ κόσμω παντί, διά τής Θεοτόκου, βρέφος γάρ τίκτεται εξ αυτής, ο παντέλειος Θεός, καί διά τού τόκου, Παρθενίαν σφραγίζει, σειράς αμαρτημάτων, λύων διά σπαργάνων, καί διά νηπιότητος, τής Εύας θεραπεύει, τάς εν λύπαις ωδίνας. Χορευέτω τοίνυν, πάσα η κτίσις καί σκιρτάτω, ανακαλέσαι γάρ αυτήν, παραγέγονε Χριστός, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Απόστιχα Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος β' Οίκος τού Εφραθά

Όλον θεουργικώς, φορέσας εκ Παρθένου, Αδάμ Χριστέ τόν πρώτον, ετέχθης εν σπηλαίω, καί φάτνη εσπαργάνωσαι.

Στίχ. Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, Κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου.

Ψάλλε προφητικώς, Δαυϊδ κινών τήν λύραν, τής σής γάρ εξ οσφύος, εξ ής η Θεοτόκος, Χριστός γεννάται σή μερον.

Στίχ. Εκ γαστρός πρό Εωσφόρου εγέννησά σε, ώμοσε Κύριος, καί ου μεταμεληθήσεται. Σύ Ιερεύς εις τόν αιώνα, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Αίνον Θεοτερπή, μετά Ποιμένων Μάγοι, καί σύν Αγγέλοις δόξαν, τώ εκ Παρθένου φύντι, Θεώ πιστοί προσάξωμεν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Δόξα εν υψίστοις Θεώ, εν Βηθλεέμ ακούω, υπό Ασωμάτων σήμερον, τώ επί γής ειρήνην, ευδοκήσαντι γενέσθαι. Νύν η Παρθένος ουρανών πλατυτέρα, εξανέτειλε γάρ φώς τοίς εσκοτισμένοις, καί ταπεινούς ύψωσε, τούς αγγελικώς μελωδούντας. Δόξα εν υψίστοις Θεώ.

Απολυτίκιον τών Αγίων Ήχος δ'

Αθλοφόροι Κυρίου, μακαρία η γή, η πιανθείσα τοίς αίμασιν υμών, καί άγιαι αι σκηναί, αι δεξάμεναι τά πνεύματα υμών, εν σταδίω γάρ τόν εχθρόν εθριαμβεύσατε, καί Χριστόν μετά παρρησίας εκηρύξατε, αυτόν ως αγαθόν υπέρ ημών ικετεύσατε, σωθήναι δεόμεθα τάς ψυχάς ημών.

Καί τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τώ κόσμω, τό φώς τό τής γνώσεως, εν αυτή γάρ οι τοίς άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σέ προσκυνείν, τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, καί σέ γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Ανέστης εκ νεκρών

Παράδοξον πιστοί, τό μυστήριον τούτο! Θεός εκ γυναικός, εγεννήθη ως οίδε, τάγματα τών Αγγέλων, καταπλαγέντα τή καταβάσει αυτού, κράζουσιν ανυμνούντα. Ότι ετέχθη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Αυτόμελον

Αυλών ποιμενικών, καταπαύων άσμα, στρατός Αγγελικός, επεφώνει λέγων. Αίνον άσατε θείον, οι τών θρεμμάτων ηγεμονεύοντες, κράξατε ανυμνούντες. Ότι ετέχθη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Ο Κανών τής Εορτής. Είτα τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Πληθύς με σώζοις Καλλινίκων Μαρτύρων. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α'

«Ωδήν επινίκιον, άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι, θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, καί σώσαντι τόν Ισραήλ, ότι δεδόξασται».

Πληθύς πολυάριθμε, σεπτών Μαρτύρων, τά πλήθη εξάλειψον, τών πολλών πταισμάτων μου, τή μεσιτεία σου, καί δίδου λόγον ανυμνείν, τήν σήν πανήγυριν.

Λαμπτήρες υπέρφωτοι, τής Εκκλησίας, καλλίνικοι Μάρτυρες, τοίς οικείοις μέλεσι, Θεόν δοξάσαντες, τή φωτοφόρω νύν ημίν, μνήμη δοξάζεσθε.

Η πίστις η ένθεος, τών Αθλοφόρων, απίστων τήν άθεον, τυραννίδα ώλεσε, καί εξηφάνισε, τήν τών δαιμόνων πονηράν, ένστασιν χάριτι.

Θεόν παντοδύναμον, σάρκα λαβόντα, καί θάνατον λύσαντα, τώ θανάτω Μάρτυρες, ομολογήσαντες, εθανατώθητε ζωήν, λαβόντες άληκτον.

Θεοτοκίον

Υμνώ σε Πανύμνητε, ευλογημένη, Θεόν υπερύμνητον, εν σαρκί κυήσασαν, τόν μεγαλύναντα, τούς Αθλοφόρους, καί τόν εχθρόν κατα παλαίσαντας.

Ωδή γ'

«Στερεωθήτω η καρδία μου, εις τό θέλημά σου Χριστέ ο Θεός, ο εφ' υδάτων ουρανόν, στερεώσας τόν δεύτερον, καί εδράσας εν τοίς ύδασι, τήν γήν παντοδύναμε».

Ωραιοτάτως εκπυρούμενοι, τή Χριστού αγάπη Πανεύφημοι, υφαπτομένης τής πυράς, ουδαμώς επτοήθητε, αλλ' εν ταύτη τελειούμενοι, υφ' έν εδοξάσθητε.

Ζώση φωνή Θεόν κηρύττοντες, απειλάς αθέων ουκ έπτηξαν, αλλά τών Παίδων τήν φωνήν, ομοφρόνως εκραύγαζον, οι πανεύφημοι Οπλίται, τού Χριστού τελειούμενοι.

Ού δειλιώμεν πύρ ομόδουλον, οι γενναίοι άμα εκραύγαζον, αγαλλομένη δέ ψυχή, διά σέ θανατούμεθα, τόν θανόντα καί τόν θάνατον, Σωτήρ καταργήσαντα.

Θεοτοκίον

Ίνα Θεώση τό ανθρώπινον, ο Θεός εγένετο άνθρωπος, εκ σού Παρθένε τής Αγνής, υπέρ λόγον καί έννοιαν, διά τούτό σε συμφώνως, οι πιστοί μακαρίζομεν.

Ο Ειρμός

«Στερεωθήτω η καρδία μου, εις τό θέλημά σου Χριστέ ο Θεός, ο εφ' υδάτων ουρανόν, στερεώσας τόν δεύτερον, καί εδράσας εν τοίς ύδασι, τήν γήν παντοδύναμε».

Κάθισμα τών Αποστόλων

Ήχος α' Τόν τάφον σου Σωτήρ

Στρατός εν αριθμώ, Δισμυρίων Μαρτύρων, τιμώμενος ημίν ανατέλλει φωτίζων, καρδίας καί νοήματα, ευσεβών διά πίστεως, εξαφθέντες γάρ, θεία στοργή τού Δεσπότου, τέλος άγιον, διά πυρός οι γενναίοι, προθύμως εδέξαντο.

Δόξα... Καί νύν...

Τής Εορτής, όμοιον

Εν φάτνη δι' ημάς, τών αλόγων ετέθης, μακρόθυμε Σωτήρ, νηπιάσας βουλήσει. Ποιμένες δέ σε ύμνησαν, μετ' αγγέλων κραυγάζοντες. Δόξα αίνεσις, τώ επί γής γεννηθέντι, καί υψώσαντι, τών γηγενών τήν ουσίαν, Χριστώ τώ Θεώ ημών.

Ωδή δ'

«Εισακήκοα Κύριε, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην Κύριε, ότι τής αινέσεως πλήρης η γή».

Σού τώ πόθω προσέδησαν, καρδίας Λόγε οι Αθλοφόροι, διά σέ δέ θανατούμενοι, ως αρνία άμωμα, μιμηταί τού πάθους σου ώφθησαν.

Κυβερνήσαντες Άγιοι, πρός τόν λιμένα τής σωτηρίας, τάς ψυχάς υμών εν Πνεύματι, ζάλην διεφύγετε, ειδωλομανίας Μακάριοι.

Απερίτρεπτοι ώφθητε, εν τώ αγώνι τού μαρτυρίου, ακατάσειστοι, απτόητοι, διωκτών τήν ένστασιν, τή ενθέω πίστει νικήσαντες.

Θεοτοκίον

Λυτρωθέντες τώ τόκω σου, Ευλογημένη, τής πρίν κατάρας, ευλογίαν απειλήφαμεν, καί ζωήν καί λύτρωσιν, οι σέ Θεοτόκον δοξάζοντες.

Ωδή ε

«Τό φαεινόν ημίν εξανάτειλον, φώς τό απρόσιτον, τοίς ορθρίζουσιν επί τά κρίματα τών εντολών σου, Δέσποτα φιλάνθρωπε, Χριστέ ο Θεός ημών».

Λαμπροφανώς η μνήμη επέλαμψε τών Αθλοφόρων σου, καί εφώτισε τής γής τά πέρατα, ταίς τών θαυμάτων, θείαις διαδόσεσι, Χριστέ ο Θεός ημών.

Ιερουργοί θυσίαν προσάγοντες, θύματα τέλεια, προσηνέχθησαν Ολοκαυτούμενοι, σύν πάσιν άλλοις, πλείοσι συμμάρτυσι, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Ναοί Θεού υπάρχοντες Άγιοι, διά βαπτίσματος, τέλος άγιον, Ομού εδέξασθε, εν οίκω θείω καί πρός επουράνιον, Ναόν ανηνέχθητε.

Θεοτοκίον

Ίνα Θεός τοίς άνω συνάψειε, τούς ολισθήσαντας, παραβάσεως εις μέγα βάραθρον, τήν σήν γαστέρα ώκησε Πανάχραντε, καί σάρξ εχρημάτισε.

Ωδή ς'

«Τόν προφήτην Ιωνάν, εκμιμούμενος βοώ. Τήν ζωήν μου αγαθέ, ελευθέρωσον φθοράς, καί σώσόν με, Σωτήρ τού κόσμου, κράζοντα. Δόξα σοι».

Κορυφαίος ιερού, εχρημάτισας λαού, καί προέπεμψας αυτόν, εν χαρά πρός ουρανόν, αθλήσαντα, Ιερομάρτυς Άνθιμε Όσιε.

Ως χρυσίον καθαρόν, αναμέσον τού πυρός, η ευσέβεια υμών, Αθληταί τού Ιησού, εγνώρισται, ηλίου πλέον εναπαστράπτουσα.

Νεκρωθέντες τή σαρκί, τήν ζωήν τήν αληθή, εκληρώσασθε σοφοί, συνυπάρχοντες Χριστώ, τώ δείξαντι, δυνατωτέρους υμάς κολάσεων.

Θεοτοκίον

Μετά τόκον αληθώς, ως πρό τόκου Μαριάμ, τή δυνάμει τού εκ σού, σαρκωθέντος, Ιησού, διέμεινας, Παρθένος, όντως, θαύμα παράδοξον!

Ο Ειρμός

«Τόν προφήτην Ιωνάν, εκμιμούμενος βοώ. Τήν ζωήν μου αγαθέ, ελευθέρωσον φθοράς, καί σώσόν με, Σωτήρ τού κόσμου, κράζοντα. Δόξα σοι».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Δισμυρίων, τών εν Νικομηδεία καέντων.

Στίχοι

· Ως προσφοραί σοι Σώτερ εξωπτημέναι,

· Οι Δισμύριοι τού νεω κείνται μέσον.

· Ανέρας ογδοάτη κτάνεν εικάδι Δισμυρίους πύρ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών αγίων Μαρτύρων, τών από τής Συγκλήτου, έξω τής πυράς απολειφθέντων, καί τελειωθέντων.

Ο Άγιος Ίνδης, εν τή θαλάσση βληθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Ίνδην ακούω τού βίου λαβείν πέρας,

· Άκρον καταντήσαντα πρός βυθού πέρας.

Οι άγιοι Γοργόνιος καί Πέτρος εν τή θαλάσση τελειούνται.

Στίχοι

· Πόντος καλύπτει Γοργόνιον καί Πέτρον,

· Μνήμη δέ τούτων ού καλύπτεται χρόνω.

Ο Άγιος Μάρτυς Zήνων ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Zήνων κεφαλήν τέμνεται διά ξίφους,

· Μή προσκυνείν άγαλμα τού Ζηνός θέλων.

Ο Άγιος Μάρτυς Μαρδόνιος πυρί τελειούται.

Στίχοι

· Καί Μαρδόνιον Μαρτύρων έγνων ένα,

· Στέργοντα Xριστόν, καί στέργοντα πύρ φλέγον.

Ο Άγιος Δωρόθεος, ο Πρεπόσιτος, ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· ο Δωρόθεος, τήν κεφαλήν μου, λέγει,

· Δώρον κομίζω τώ Θεώ τετμημένην.

Ο άγιος θεόφιλος ο Διάκονος λιθοβοληθείς τελειούται.

Στίχοι

· Απόγραφε βληθέντα συχνοίς τοίς λίθοις,

· Καί θεόφιλον συλλόγω Θεού φίλων.

Ο Άγιος Μυγδόνιος. βόθρω εγχωσθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Κάν χωννύηται Μυγδόνιος εν βόθρω

· Εγνωσμένος τοίς πάσι Μάρτυς τυγχάνει.

Ο Άγιος Γλυκέριος, ο Πρεσβύτερος, πυρί τελειούται.

Στίχοι

· Ο Γλυκέριος, εις τό πύρ βεβλημένος,

· Έφη, Γλυκύς μοι τής τελευτής ο τρόπος.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Δόμνα, ξίφει τμηθείσα, τώ πυρί τελειούται.

Στίχοι

· Έκτην συνάπτω ταίς φρονίμοις Παρθένοις,

· Τήν ψευδόμωρον Δόμναν εκτετμημένην.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Τούς εν καμίνω Παίδάς σου Σωτήρ, ουχ ήψατο, ουδέ παρηνώχλησε τό πύρ, τότε οι τρείς ως εξ ενός στόματος, ύμνουν καί ευλόγουν λέγοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Αποσκοπούντες μόνα τά εκεί, Μακάριοι μένοντα, δυνάμει θεϊκή, ώσπερ οι τρείς εν Βαβυλώνι θείοι Παίδες, τού πυρός ανώτεροι, ώφθητε θείω φωτί καταλαμπόμενοι.

Ρήμα Τυράννου άλογον Σοφοί, φαυλίσαντες, σύν ιερωτάταις γυναιξί, καί κομιδή ως αληθώς, θείοις νηπίοις, προσφοραί ολόκληροι, τώ Βασιλεί τού παντός προσανηνέχθητε.

Τόν φωτισμόν τής γνώσεως Χριστού, προσφέροντες ένδον εν ψυχή πανευλαβώς, τό σκοτεινόν τής αθεϊας νέφος όντως, Αθληταί διήλθετε, καί εις αιώνιον φώς μετεβιβάσθητε.

Θεοτοκίον

Υψηλοτέρα ώφθης ουρανών κυήσασα, πάντων τόν Δεσπότην καί Θεόν, όν εκτενώς, καθικετεύουσα μή παύση, Παναγία άχραντε σώσαι, τούς πίστει θερμή δοξολογούντάς σε.

Ωδή η'

«Τόν τούς υμνολόγους εν καμίνω διασώσαντα Παίδας, καί τήν βροντόφλογον κάμινον, μεταβαλόντα εις δρόσον, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ρέουσιν ενθέου ευωδίας, ιαμάτων τά μύρα, Μαρτύρων τά λείψανα, καί παθών δυσωδίαν ξηραίνουσι, τών πίστει ανυμνολογούντων, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ώφθητε ως ρόδα Αθλοφόροι, ωραιότατα μέσον, περιχεόμενοι τού πυρός, καί Προθύμως εκράζετε. Υμνείτε καί υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Νεανίσκοι άμα καί Παρθένοι, καί πρεσβύται καί νέοι, Άγια Νήπια, γυναικών τε πληθύς αναρίθμητος, τής άνω έτυχον χορείας, ομού ενηθληκότες.

Θεοτοκίον

Ιεζεκιήλ σε πύλην βλέπει, κεκλεισμένην Παρθένε, δι' ής διώδευσεν, Ιησούς, ο σκηνώσας εν μήτρα σου, καί σάρκα εκ τών σών αιμάτων, φορέσας ασυγχύτως.

Ο Ειρμός

«Τόν τούς υμνολόγους εν καμίνω διασώσαντα Παίδας, καί τήν βροντόφλογον κάμινον, μεταβαλόντα εις δρόσον, Χριστόν τόν Θεόν υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

«Τήν φωτοφόρον νεφέλην, εν ή ο πάντων Δεσπότης, ως υετός εξ ουρανού, επί πόκον κατήλθε, καί εσαρκώθη δι' ημάς, γενόμενος άνθρωπος ο άναρχος, μεγαλύνομεν πάντες, ως Μητέρα, τού Θεού ημών αγνήν».

Ως εθελόθυτοι άρνες, ωλοκαυτώθητε άμα, καί ως θυσία καθαρά, τώ τυθέντι Δεσπότη, υπέρ ημών τών γηγενών, καλλίνικοι Μάρτυρες, προσήχθητε, καί στεφάνους τής νίκης, επαξίως, εκομίσασθε ομού.

Σύν τοίς Αγίοις Προφήταις, σύν τοίς σεπτοίς Αποστόλοις, σύν τοίς χοροίς τών εκλεκτών, καί αγίοις Αγγέλοις, πληθύς Μαρτύρων ευκλεών, Κυρίου δεήθητε, τού σώζεσθαι, πειρασμών καί κινδύνων, τούς εν πίστει, μακαρίζοντας υμάς.

Ηλιακών λαμπηδόνων, η ιερά υμών μνήμη, πλέον εκλάμπει Αθληταί, τών δαιμόνων τό σκότος, αποδιώκουσα αεί, καί πάντας φωτίζουσα, Πανεύφημοι, τούς εν πίστει καί πόθω, κατά χρέος, μακαρίζοντας υμάς.

Θεοτοκίον

Φώς η τεκούσα τό θείον, τό εκ Πατρός αναλάμψαν, τήν σκοτισθείσάν μου ψυχήν, ταίς απάταις τού βίου, καί γεγονυίαν τών εχθρών, Πανάμωμε παίγνιον, οικτείρησον, καί φωτί μετανοίας, σωτηρίου, καταξίωσον Αγνή.

Ο Ειρμός

«Τήν φωτοφόρον νεφέλην, εν ή ο πάντων Δεσπότης, ως υετός εξ ουρανού, επί πόκον κατήλθε, καί εσαρκώθη δι' ημάς, γενόμενος άνθρωπος ο άναρχος, μεγαλύνομεν πάντες, ως Μητέρα, τού Θεού ημών αγνήν».

Εξαποστειλάριον τών Αγίων

Γυναίκες ακουτίσθητε

Πληθύς Μαρτύρων πάντιμε, καί φάλαγξ θεοσύλλεκτε, τών Δυσμυρίων αγίων, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα, Θεόν εκδυσωπήσατε, ρυσθήναι πάσης θλίψεως, τούς νύν υμάς γεραίροντας, καί τήν λαμπράν εκτελούντας, καί πάμφωτον υμών μνήμην.

Τής Εορτής

Εικόνος ής μετέλαβον, θεουργικώς τής κρείττονος, εξώσθην οίμοι ο τλήμων! δι' ακρασίας τής πάλαι, σύ δέ Χριστέ ως εύσπλαγχνος, αρρήτως κοινωνήσας μοι, τού χείρονος μετείληφας, καινοποιήσας Σωτήρ με, Παρθενικών εξ αιμάτων.

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Τής οικείας χρηστότητος, ο Δεσπότης βουλόμενος, τοίς ανθρώποις τόν πλούτόν σου ο φιλάνθρωπος, καθυποδείξαι τό φύραμα, τό τούτων ανέλαβες, καί ετέχθης εν σαρκί, καί τό Σπήλαιον ώκησας, ίνα άπαντας, ουρανίους ποιήσης ανυψώσας, τούς αινούντας καί υμνούντας, τήν σήν ανέκφραστον Γέννησιν. (Δίς)

Τή δυνάμει νευρούμενοι, καί στερρώς κρατυνόμενοι, καί ενισχυόμενοι τού Παντάνακτος, εν ασθενεία τής φύσεως, αήττητοι Μάρτυρες, τόν αρχέκακον εχθρόν, κραταιώς ενικήσατε, καί πρεσβεύετε, δωρηθήναι τώ κόσμω τήν ειρήνην, καί πιστοίς τήν σωτηρίαν, ως αντιλήπτορες μέγιστοι.

Εν τοίς λόγοις Φιλόθεος, καί εν έργοις Δωρόθεος, καί θείος Μαρδόνιος, καί Γοργόνιος, σύν τώ Σεκούνδω καί Πέτρω τε, καί Ίνδη ηρίστευσαν, καί εχθρού παρεμβολάς, ετροπώσαντο χαίροντες, καί πρεσβεύουσιν, εκ παντοίων κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν σεπτήν αυτών πανήγυριν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'

Ακατάληπτον τό τελούμενον, εν Βηθλεέμ σήμερον μυστήριον! ο αόρατος οράται, ο άσαρκος σαρκούται, ο Λόγος παχύνεται, καί ο Ών γίνεται ο ουκ fιν, Παρθένος τίκτει εν Σπηλαίω βρέφος νέον, τόν Πλάστην τής φύσεως, φάτνη εκτυπούται, εις θρόνον επουράνιον, κτήνη απεικάζει, χερουβικήν παράστασιν, Ποιμένες θαυμάζουσι, Μάγοι δώρα προσφέρουσιν. Άγγελοι ανυμνούντες λέγουσι, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις γάρ ευδόκησεν αναλλοιώτως ο Εμμανουήλ.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος πλ. β' Αι Αγγελικαί

Άγει εορτήν, εν χαρά πάσα η Κτίσις, καί οι ουρανοί, σύν ημίν αγαλλιώνται, εν φάτνη γάρ ο Κτίστης, εκ Παρθένου τικτομενος, καί εν Βηθλεέμ τής Ιουδαίας, βρέφος νύν ωράθη παραδόξως, πρός όν είπωμεν. Ευλογημένος ο τεχθείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Στίχ. Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, Κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου.

Νέον δι' ημάς, Ιησού ώφθης παιδίον, ο εκ τού Πατρός πρό αιώνων ανατείλας, παλαιωθέντας πάλαι, παραβάσει βουλόμενος, πάντας καινουργήσαι τούς ανθρώπους, διό σοι πάντες ευχαρίστως, αεί κράζομεν. Ευλογημένος ο τεχθείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Στίχ. Εκ γαστρός πρό Εωσφόρου εγέννησά σε, ώμοσε Κύριος, καί ου μεταμεληθήσεται. Σύ Ιερεύς εις τόν αιώνα, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Ύμνησαν Xριστόν, εκ Παρθένου προελθόντα, όρη καί βουνοί, καί κοιλάδες καί πεδία, αστήρ δέ τούτον Μάγοις, ουρανόθεν υπέδειξε, κείμενον ως βρέφος εν σπηλαίω, σάρκα δουλικήν ημφιεσμένον, πρός όν κράζομεν. Ευλογημένος ο τεχθείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα... Όμοιον

Τίς σου η πολλή, καί ανείκαστος πτωχεία, δι' ής ο Αδάμ, κατεπλούτησε τά θεία; εβόα η Παρθένος, εν αγκάλαις κατέχουσα, τόν Εμμανουήλ Θεόν καί Κτίστην, σάρκα εξ αυτής ανειληφότα, πρός όν κράζομεν. Ευλογημένος ο τεχθείς, Θεός ημών δόξα σοι.

Καί νύν... όμοιον

Παιδίον ο προών, Βασιλεύς ο τών αιώνων, ετέχθη εκών, καί Υιός ημών εδόθη. Ακούσατε τά Έθνη, Ισραήλ ενωτίσθητι, γνώτε καί ηττάσθε, μεθ' ημών γάρ, ός λεπτυνεί καί εκλικμήσει, εκ γής άπασαν, καί βασιλείαν καί αρχήν, αυτώ μή υπείκουσαν.

Η λοιπή, Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.