ΤΗ ΚΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Πρωτομάρτυρος, καί Αρχιδιακόνου Στεφάνου, καί τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Θεοδώρου τού Γραπτού, αυταδέλφου Θεοφάνους τού Ποιητού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Πρωτομάρτυρος.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Τή τού Πνεύματος χάριτι, λαμπρυνθείς τήν διάνοιαν, τή μορφή ως Αγγελος, ώφθης Στέφανε, διαδοθείσης τώ σώματι, τής ένδον λαμπρότητος, καί την αίγλην τής ψυχής, φανερούσης τοίς βλέπουσι, δι' ής έτυχες, καί φωτός θεωρίας, ουρανών σοι, παραδόξως ανοιγέντων, αρχή Μαρτύρων καί καύχημα.

Ως βαθμίδες καί κλίμακες, πρός ουράνιον άνοδον, αι τών λίθων νιφάδες, σοί γεγόνασιν, ών επιβαίνων τεθέασαι, εστώτα τόν Κύριον, τού Πατρός εκ δεξιών, σοί ομώνυμον Στέφανον, προτεινόμενον, δεξιά ζωηφόρω, ού πλησίον, ως καλλίνικος παρέστης, καί Αθλητών ακροθίνιον.

Εν σημείοις καί τέρασιν, απαστράπτων καί δόγμασι, παρανόμων έσβεσας τό συνέδριον, καί υπ' αυτών αναιρούμενος, καί λίθοις βαλλόμενος, υπέρ τής τών φονευτών, σύ προσηύχου αφέσεως, εκμιμούμενος, τήν φωνήν τού Σωτήρος, ού εις χείρας εναπέθου σου τό πνεύμα, τό ιερώτατον Στέφανε.

Στιχηρά τού Οσίου, όμοια

Ξενιτείας τοίς τραύμασι, προσετέθη σοι τραύματα, εξορίας Όσιε, χαλεπότητι, τού παρανόμως διέποντος, τόν θρόνον τόν έννομον, καί συγχέοντος δεινώς, τούς θεσμούς τούς τής πίστεως, καί τήν, Άχραντον, τού Σωτήρος Εικόνα καθελόντος, όν τή χάριτι τή θεία Χριστού θεράπον κατήσχυνας.

Ου φρουρά σε ου στένωσις, ουδέ σκότος ανήμερον, ου πληγαί καί μάστιγες, περιίσχυσαν, τής πρός Χριστόν αγαπήσεως, χωρίσαι Θεόδωρε, ουδέ νόσος χαλεπή, καί μακρά καί δυσφόρητος, ουδέ ένδεια, τής τροφής θεορρήμον, αλλ' ατρέπτως, εκαρτέρησας προβλέπων, τήν τών σών πόνων αντίδοσιν.

Αντί θλίψεως αίνεσιν, αντί πόνων απόλαυσιν, αντί σκότους έλλαμψιν, σοί δεδώρηται, ο Αθλοθέτης ο δίκαιος, αντί δέ θεσπέσιε, τής εν όψει σου γραφής, ζωής βίβλω εγγέγραψαι, Εκκλησία δέ, πρωτοτόκων ετάγης, εν υψίστοις, καί Αγγέλων πανηγύρει, περιχαρώς προσελήλυθας.

Δόξα... τού Πρωτομάρτυρος

Ήχος β' Ανατολίου

Τώ Βασιλεί καί Δεσπότη τού παντός, τεχθέντι επί γής, Στέφανος υπέρλαμπρος προσφέρεται, ουκ εκ λίθων τιμίων κατεσκευασμένος, αλλ' εξ οικείων αιμάτων διηνθισμένος, Αλλ' ώ φιλομάρτυρες δεύτε, τά τών ασμάτων άνθη δρεψάμενοι, τάς κεφαλάς αναδησώμεθα, καί τοίς ύμνοις αναμέλποντες, είπωμεν, Ο σοφία καταγλαϊσθείς, καί χάριτι τήν ψυχήν, Πρωτομάρτυς Χριστού τού Θεού, αίτησαι ημίν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... τής Εορτής, ο αυτός

Μέγα καί παράδοξον θαύμα, τετέλεσται σήμερον! Παρθένος τίκτει, καί μήτρα ου φθείρεται, ο Λόγος σαρκούται, καί τού Πατρός ου κεχώρισται, Άγγελοι μετά Ποιμένων δοξάζουσι, καί ημείς σύν αυτοίς εκβοώμεν. Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τόν εκ Πατρός πρό αιώνων εξανατείλαντα, καί ώς Υιόν εν κόλπω Πατρικώ αεί όντα, αύθις δέ επ' εσχάτων, αγκάλαις Μητρός, ώς εν θρόνω καθήμενον, καί υπ Αγγέλων Ποιμένων, Μάγων τε νύν, προσκυνούμενον υμνήσωμεν,

Στίχ. Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, Κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου.

Εν Βηθλεέμ συνελθόντες, πιστοί κατίδωμεν, τόν τών απάντων Κτίστην, κείμενον εν τή φάτνη, καί τούς εκ Χαλδαίων δώρον καλόν, προσκομίζοντας τρίϋλον, ως Βασιλεί, ως Θεώ τε καί δι' ημάς, τριημέρω εσομένω νεκρώ.

Στίχ. Εκ γαστρός πρό Εωσφόρου εγέννησά σε, ώμοσε Κύριος, καί ου μεταμεληθήσεται. Σύ ιερεύς εις τόν αιώνα, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Εκ τής Παρθένου ετέχθης, υπό τό Σπήλαιον, καί στρατταί Αγγέλων, επιστάσαι εβόων. Δόξα εν υψίστοις σοί τώ Θεώ, τώ τεχθέντι εν δούλου μορφή, καί αναπλάσαντι κόσμον εν τή γαστρί, τής Παρθένου καί ανάνδρου Μητρός.

Δόξα... τού Αγίου Ήχος πλ. β'

Ανατολίου

Πρώτος εν Μάρτυσιν εδείχθης, καί εν Διακόνοις Στέφανε μακάριε, τών αθλητών τό εγκαλλώπισμα, τών πιστών τό καύχημα, η δόξα τών δικαίων. Τούς τήν σεπτήν σου εορτάζοντας μνήμην αίτησαι, ως παριστάμενος τώ θρόνω, Χριστού τού παντάνακτος, τών πταισμάτων ιλασμόν λαβείν, καί βασιλείας ουρανών αξιωθήναι.

Καί νύν... τής Εορτής, ο αυτός

Χορεύουσιν Άγγελοι πάντες εν ουρανώ , καί αγάλλονται σήμερον, σκιρτά δέ πάσα η Κτίσις, διά τόν γεννηθέντα εν Βηθλεέμ Σωτήρα καί Κύριον, ότι πάσα πλάνη, τών ειδώλων πέπαυται, βασιλεύει Χριστός εις τούς αιώνας.

Απολυτίκιον τού Αγίου

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Βασίλειον διάδημα, εστέφθη σή κορυφή, εξ άθλων ών υπέμεινας, υπέρ Χριστού τού Θεού, Μαρτύρων πρωτόαθλε, σύ γάρ τήν Ιουδαίων, απελέγξας μανίαν, είδές σου τόν Σωτήρα, τού Πατρός δεξιόθεν, Αυτόν ούν εκδυσώπει αεί, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... τού Οσίου Ήχος πλ. δ'

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε καί σεμνότητος, τής οικουμένης ο φωστήρ, αρχιερέων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Θεόφανες σόφε, ταίς διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, λύρα τού Πνεύματος, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν...

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τώ κόσμω, τό φώς τό τής γνώσεως, εν αυτή γάρ οι τοίς άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σέ προσκυνείν, τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, καί σέ γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής Ήχος α'

Τού λίθου σφραγισθέντος

Ο θρόνω πυριμόρφω, εν υψίστοις καθή μενος, σύν Πατρί τώ Ανάρχω, καί τώ θείω σου Πνεύματι, ευδόκησας τεχθήναι εν σαρκί, εκ Κόρης απειράνδρου Ιησού, διά τούτο καί αστήρ σε, τοίς εκ Περσίδος Μάγοις καθυπέδειξε. Δόξα τή παναγάθω σου βουλή, δόξα τή επιφανεία σου, δόξα τή πρός ημάς άκρα συγκαταβάσει σου.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τού Αγίου Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Τήν τού Πνεύματος πηγήν, εν τή καρδία μυστικώς, κεκτημένος τού Χριστού, ο Πρωτομάρτυς αληθώς, τών Ιουδαίων απήλεγξε τήν αυθάδειαν, καί έδειξεν αυτοίς, τόν Υιόν τού Θεού, εκ σπέρματος Δαυϊδ, αναβλαστήσαντα, τώ τής σοφίας καί χάριτος πληρώματι, πεπληρωμένος ο ένδοξος. Αλλ' ώ Τρισμάκαρ, τούς σέ τιμώντας, σώζε θείαις πρεσβείαις σου.

Δόξα... Καί νύν...

Τής Εορτής Όμοιον

Ο αχώρητος παντί, πώς εχωρήθη εν γαστρί; ο εν κόλποις τού Πατρός, πώς εν αγκάλαις τής Μητρός; πάντως ώς οίδεν, ώς ηθέλησε καί ώς ηυδόκησεν, άσαρκος γάρ ών, εσαρκώθη εκών, καί γέγονεν ο Ών, ο ουκ ήν δι' ημάς, καί μή εκστάς τής φύσεως, μετέσχε τού ημετέρου φυράματος. Διπλούς ετέχθη, Χριστός τόν άνω, κόσμον θέλων αναπληρώσαι.

Ο Ν' καί οι Κανόνες, τής Εορτής καί τών Αγίων. Ο Κανών τού Πρωτομάρτυρος.

Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος πλ. α'

«Ίππον καί αναβάτην, εις θάλασσαν Ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον ύμνον άδοντα».

Δεύτε Στέφανον ύμνοις, τόν πρωτομάρτυρα, τής Χριστού Εκκλησίας, ενδόξως στεφανώσωμεν, καί θεία στεφόμενοι, τού Στεφάνου χάριτι, επινίκιον ύμνον άσωμεν.

Φέρων τού Διδασκάλου, τό πράον φρόνημα, καί τήν εκ τής αγάπης, υψοποιόν ταπείνωσιν, αξίως ο Στέφανος, Διακόνων πρόκριτος, καί προστάτης χηρών γεγένηται.

Σύ πρός επικουρίαν, τών Αποστόλων Χριστού, επαξίως εκλήθης, καί ως πιστός Διάκονος, φερώνυμε Στέφανε, χρηματίσας ένθα Χριστός, δι' αίματος μεταβέβηκας.

Θεοτοκίον

Σύ μέν υπέρ ανθρώπων, Χριστέ τόν άνθρωπον, εκ Παρθένου φορέσας, ως βρέφος εσπαργάνωσαι, ο σός δέ χωννύμενος, Πρωτομάρτυς λίθων βολαίς, τόν άνθρωπον αποδύεται.

Κανών τού Οσίου, ού η Ακροστιχίς.

Τούς σούς, αδελφέ, γνησίους πλέκω κρότους. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος δ'

«Θαλάσσης τό ερυθραίον πέλαγος, αβροχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Τόν τίτλον τής σής τιμίας όψεως, ιδόντα παραχωρεί, τά Χερουβίμ τού ξύλου τής ζωής, η φλογίνη ρομφαία δέ, πανευλαβώς τά νώτά σοι, δίδωσι πάνσοφε Θεόδωρε.

Ο τίτλος τή κορυφή επέκειτο, τού Βασιλέως Χριστού, εγεγγραμμένος ξύλω τού Σταυρού, ο σός τίτλος δέ Πάνσοφε, όψει τή σή κεκόλαπται, κεχαραγμένος ευπρεπέστατα.

Υψώθη επί Σταυρού μέν Κύριος, καί διενύγη πλευράν, σύ δέ ταθείς εν καμίνω καρτερώς, τάς κεντήσεις υπέμεινας, ώσπερ κριός επίσημος, Ιερομύστα σφραγιζόμενος.

Σοφία παντοδαπή κοσμούμενος, Πάτερ Θεόδωρε, τόν πρωτοστάτην ήλεγξας σαφώς, τής κακίστης αιρέσεως, υπομονή τών έργων δέ, τούτου τάς φρένας κατεπάτησας.

Θεοτοκίον

Σοφίας τής υπερσόφου γέγονας, δοχείον Πάναγνε, Θεογεννήτορ μόνη τών πιστών, σωτηρία καί ύμνησις, σύ γάρ ημίν γεγέννηκας, τήν πάντων θείαν απολύτρωσιν.

Τού Αγίου

Ωδή γ'

«Ο πλήξας επ ουδενός, τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε».

Νομίμως ως Χριστού, στρατιώτης ο Στέφανος, πρός τούς θεοκτόνους παραταξάμενος, τό ακαταγώνιστον αυτού, σθένος ενδεδυμένος, τών παρανόμων εθριάμβευσεν, άπασαν τήν βλάσφημον αίρεσιν.

Τώ ζήλω τής Χριστού, πυρωθείς αγαπήσεως, καί πρός τούς αγώνας αποδυσάμενος, πίστεως καί Πνεύματος πλησθείς, θείου ο Πρωτομάρτυς, τών Αλιέων εβεβαίωσε, πάσι τό θεόκριτον κήρυγμα.

Ως κήρυξ τής κεκρυμμένης, όντως καί θείας ζωής, τής παρούσης ώς περ επιλαθόμενος, έργω διαδείκνυσι σαφώς, πάσιν ο Πρωτομάρτυς, τροπαιοφόρον τήν αλήθειαν, άριστα προκρίνας τόν θάνατον.

Θεοτοκίον

Τού βίου δι' ημάς, ο Δεσπότης τό σπήλαιον, υπεισήλθε τρόπω συγκαταβάσεως, ο δέ τών Μαρτύρων αρχηγός, Στέφανος τήν σπιλάδα, τήν ανθρωπίνην υπεξέρχεται, πόθω τού Δεσπότου βαλλόμενος.

Τού Οσίου

Ευφραίνεται επί σοί

Ουκ έχων ό,τι ταίς σαίς, διδασκαλίαις αντειπείν Όσιε, επ αικισμούς στρέφεται, ο βαρβαρικής βίας έμπλεως.

Υπέστης καρτερικώς, τάς επί νώτον καί στηθών μάστιγας, διά Χριστόν θεόπνευστε, καί τά επί κόρρης ραπίσματα.

Σοφία πνευματική, καί προθυμία λογισμού ήσχυνας, τόν δυσσεβή Λέοντα, τοίς ιερωτάτοις σου δόγμασιν.

Αθραύστοις υπομοναίς, καί καρτερία τών δεινών έθραυσας, τήν μανικήν Όσιε, βδέλλαν τή μαχαίρα τού Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Δαυίδ καθά κιβωτόν, εν Βηθλεέμ προφητικοίς όμμασι, Μήτηρ Θεού βλέπει σε, βρέφος τόν υπέρθεον φέρουσαν.

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Απόστολε Χριστού, Διακόνων ο πρώτος, Πρωτόαθλε σοφέ, τών Μαρτύρων ακρότης, ο κόσμου τά πέρατα, αγιάσας τοίς άθλοις σου, καί τοίς θαύμασι, ψυχάς ανθρώπων λαμπρύνας, τους τιμώντάς σε, ρύσαι παντοίων κινδύνων, πανεύφημε Στέφανε.

Δόξα... Τού Οσίου Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Στόμα πέφηνας τής παρρησίας, θράσος τύραννον, μεγαλοφρόνως, καταισχύνας καρτερία τών άθλων σου, εκκεντηθείς γάρ τάς όψεις Θεόδωρε, διά Χριστού τήν εικόνα τήν πάνσεπτον, εβεβαίωσας, τιμάν καί δοξάζειν άπαντας, αιτούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Τής Ρορτής

Ήχος ο αυτός

Τήν ωραιότητα

Θαύμα παράδοξον, γέγονε σήμερον, ο γάρ Σωτήρ ημών, εν τώ Σπηλαίω σαρκί, ώφθη εκ Παρθένου δι' ημάς, καθώς αυτός επίσταται. Μάγοι μετά δώρων δέ, ως Βασιλεί προσεκύνησαν. Ποιμένες μετ' Αγγέλων τε, εδοξολόγουν αυτόν, μεθ' ών καί ημείς βοώμεν αυτώ. Δόξα τώ δι' ημάς ενανθρωπήσαντι.

Τού Αγίου

Ωδή δ'

«Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι, Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας».

Κατήγορος κριτής τε καί άδικος, ο βροτοκτόνος καί πατήρ, τού ψεύδους Στέφανε δείκνυται, αλλ' εαυτόν ανατρέπει, τούς βρόχους καθ' εαυτού τεκτηνάμενος.

Ο μέγας τής αθλήσεως πρόβολος, αντ ουδενός τού δυσμενούς, τυράννου κρίνας τήν έφοδον, καταπαλαίει ανδρείως, εντέχνως υποβάς τόν αντίπαλον.

Ως πρώτος τών Μαρτύρων ο Στέφανος, οδοποιήσας εν ημίν, τού Μαρτυρίου τήν είσοδον, στεφανηφόρος χορεύει, τώ στέφει τών Μαρτύρων στεφόμενος.

Θεοτοκίον

Εκλάμψας εκ Παρθένου ώς Ήλιος, συνανατέλλουσαν Χριστέ, ώς Εωσφόρον τήν ένδοξον, τού Πρωτομάρτυρος μνήμην, τή σή καταγλαϊζεις φαιδρότητι.

Τού Οσίου

Επαρθέντα σε ιδούσα

Εφηπλωμένος σανίδι κατεκεντήθης, ώς προσκυνών Θεόδωρε, Χριστού τήν εικόνα, καί τής Θεομήτορος, θρακός αγριότητι, καί βαρβαρική ιταμότητι.

Λειτουργήσας εκ νεότητος τώ Δεσπότη, καί πρός αυτόν ανένδοτον τήν άφεσιν έχων, Μάκαρ δι' ασκήσεως, Μαρτύρων εν αίματι, αύθις εκοσμήθης φαιδρότατα.

Φαεινότατος ως ήλιος Θεοφόρε, ανατολής εξώρμησας, ακτίνας εκπέμπων, τής ομολογίας σου, καί τής μεγαλόφρονος, καί γενναιοτάτης ενστάσεως.

Θεοτοκίον

Ευλογημένος ο ερχόμενος Θεός Λόγος, εν Βηθλεέμ ως εύσπλαγχνος, εξ απειρογάμου, Πάναγνε κοιλίας σου, όν νύν εκδυσώπησον, σώσαι τους πρός σέ καταφεύγοντας.

Τού Αγίου

Ωδή ε'

«Ο αναβαλλόμενος φώς ώς ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοί κραυγάζω. Τήν ψυχήν μου φώτισον, τήν εσκοτισμένην Χριστέ, ώς μόνος εύσπλαγχνος».

Έλαμψεν ώς Άγγελος, ο Πρωτομάρτυς σου, τών ουρανίων Χριστέ αψίδων, γεγονώς υπέρτερος, καί δόξης αρρήτου, εμφορηθείς Φιλάνθρωπε.

Ως ακαταγώνιστος, τού Πρωτομάρτυρος, τού θείου ζήλου η παρρησία, καί γάρ μέχρις αίματος, πρός τούς θεοκτόνους, ανδρείως παρετάξατο,

Θεηγόρου στόματος, νιφάσιν έβαλε, τούς μιαιφόνους ο Πρωτομάρτυς, υπ' αυτών απείροις δέ, τών λίθων νιφάσιν, ώς νικητής εστέφετο.

Θεοτοκίον

Τόν επιδημήσαντα, εξ άπειράνδρου Μητρός, ο Πρωτομάρτυς εν ακινήτω, τού Πατρός θεότητι, εστώτα καί δόξη, εν ουρανοίς τεθέαται.

Τού Οσίου

Σύ Κύριέ μου φώς

Γήν ξένην κατοικών, ξενιτείας επ' άλγεσιν, αλγήματα εξορίας, καί φρουράς ωμοτάτας, υπέστης καρτερόψυχε.

Νύν χαίρεις άληθώς, νικηφόρον στεφάνωμα, δεξάμενος εν ημέρα τή φαιδρά καί φωσφόρω τού θείου Πρωτομάρτυρος.

Ήν έσχες εκ παιδός, ευσεβώς υπόθεσιν, ετήρησας μέχρι τέλους, απερίτρεπτος μείνας, αήττητε Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Τού Αγίου

Ωδή ς'

«Μαινομένην κλύδωνι ψυχοφθόρω, Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος».

Ο κλεινός ταξίαρχος τών Μαρτύρων, Στέφανος πιστοί, τούς θεσμούς τής φύσεως τή χάριτι, εκβεβηκώς, τή θεία δόξη αυγάζεται.

Μιμητής πανάριστος χρηματίσας, Δέσποτα Χριστέ, τού τιμίου πάθους σου ο Στέφανος, τούς φονευτάς, δι' ευλογίας αμύνεται.

Μιαιφόνου πράξεως, αμετόχους, φύλαττε Χριστέ, καί τού Πρωτομάρτυρος αξίωσον, τούς υμνητάς, τής κληρουχίας ώς εύσπλαγχνος.

Θεοτοκίον

Παγκοσμίου γέγονε σωτηρίας, Δέσποτα Χριστέ, απαρχή ο τόκος σου, καί Μάρτυσι, θεοπρεπούς, Ομολογίας υπόθεσις.

Τού Οσίου

Θύσω σοι, μετά φωνής

Ιδρώτι, τών αγώνων εισέτι σταζόμενος, Αγωνοθέτη παρέστης, τώ δικαία κρίσει, πάσαν τήν Κτίσιν, κυβερνώντι, θεοφόρε παμμάκαρ Θεόδωρε.

Ουδέν σε, τής εις Χριστόν αγάπης εχώρισεν, ουκ αικιζόμενον σώμα, ου θανάτου ψήφος απειλουμένη, ου ζημία, τών προσόντων θεόφρον Θεόδωρε.

Υιός ών, καί φωτός τής ημέρας Θεόδωρε, πλήρης φωτός μετετέθης, πρός τό φώς τό θείον αυξανομένης, τής ημέρας, καί νυκτός μειουμένης θεόληπτε,

Θεοτοκίον

Σέ μόνην, τών ακανθών εν μέσω ευράμενος ώς καθαρώτατον κρίνον, καί κοιλάδων άνθος ώ Θεομήτορ, ο νυμφίος, εκ τής γαστρός σου Λόγος προέρχεται.

Κοντάκιον τού Πρωτομάρτυρος

Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Ο Δεσπότης χθές ημίν, διά σαρκός επεδήμει, καί ο δούλος σήμερον, από σαρκός εξεδήμει, χθές μέν γάρ, ο Βασιλεύων σαρκί ετέχθη, σήμερον δέ, ο οικέτης λιθοβολείται, δι' αυτόν καί τελειούται, ο Πρωτομάρτυς καί θείος Στέφανος.

Ο Οίκος

Ως αστήρ φαεινός σήμερον συνεξέλαμψε, τή Γεννήσει Χριστού, ο Πρωτομάρτυς Στέφανος, αστράπτων καί φωτίζων τά πέρατα άπαντα, τών Ιουδαίων μόνον η μαύρωσε τήν πάσαν δυσσέβειαν, σοφίας λόγοις τούτους διελέγξας, από τών Γραφών διαλεγόμενος, καί πείθων τούτους, τόν γεννηθέντα εκ τής Παρθένου Ιησούν, Υιόν αυτόν είναι Θεού, κατήσχυνε τούτων τήν ασεβή κακουργίαν, ο Πρωτομάρτυς καί θείος Στέφανος.

Συναξάριον

Τή ΚΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Πρωτομάρτυρος καί Αρχιδιακόνου Στεφάνου, ενός τών επτά Διακόνων.

Στίχοι

· Λόγων στεφάνοις, οία τιμίοις λίθοις,

· Στέφω Στέφανον, όν προέστεψαν λίθοι.

· Εικάδι λαϊνεος Στέφανον μόρος εβδόμη είλεν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Γραπτού, αδελφού Θεοφάνους τού Ποιητού.

Στίχοι

· Αυχείν έχει τι καί Θεόδωρος μέγα,

· Εκ γής απαίρων, ώς μέγα, στίξις θέας.

Στίχοι Ιαμβικοί, γραφέντες τώ προσώπω τού Αγίου θεοδώρου, καί Αδελφού αυτού Θεοφάνους, παρά Θεοφίλου Βασιλέως, εν σιδήρω πυρωθέντι.

· Πάντων ποθούντων προστρέχειν πρός τήν πόλιν,

· Όπου πάναγνοι τού Θεού Λόγου πόδες

· Έστησαν, εις σύστασιν τής οικουμένης,

· Ώφθησαν ούτοι τώ σεβασμίω τόπω,

· Σκεύη πονηρά δεισιδαίμονος πλάνης.

· Εκείσε πολλά λοιπόν εξ απιστίας,

· Πράξαντες δεινά αισχρά δυσσεβοφρόνως,

· Εκείθεν ηλάθησαν ώς αποστάται.

· Πρός τήν πόλιν δέ τού κράτους πεφευγότες,

· Ουκ εξαφήκαν τάς αθέσμους μωρίας.

· Όθεν γραφέντες ώς κακούργοι, τήν θέαν,

· Κατακρίνονται καί διώκονται πάλιν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινοπόλεως.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Μαυρικίου, καί τών σύν αυτώ εβδομήκοντα Μαρτύρων.

Ο Όσιος πατήρ ημών Λουκάς ο Τριγλινός, ήτοι ο εκ Μουδανίων, εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.

Τού Αγίου

Ωδή ζ'

«Ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, Ο Θεός ευλογητός εί».

Ως ποικίλοις άνθεσι, καί ωραίοις Στέφανε, τοίς λίθοις κοσμούμενος, σαυτόν προσενήνοχας, Χριστώ τώ Ζωοδότη, μελωδών, Ευλογητός εί.

Ως ακαταγώνιστος, η τού Σαύλου ένστασις, πορθούντος τό πρότερον, Χριστού τούς θεράποντας, προσάγοντος δέ έθνη, νύν Χριστώ εις τούς αιώνας.

Τούς οδόντας βρύχοντες, φονικώς οι άνομοι, ώς θήρες αρπάσαντες, ανήρουν τόν Στέφανον, ενθέως μελωδούντα, Ο Θεός ευλογητός εί.

Επαρθείς τώ Πνεύματι, τώ αγίω Στέφανε, αρρήτως τεθέασαι, Υιόν συν Γεννήτορι, κραυγάζων τή Τριάδι, Ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Σοί τώ ανατείλαντι, εκ Παρθένου θείας αγνής, προσήνεκται έμψυχος, ως Βασιλεί Στέφανος, ενθέως μελωδών σοι, ο Θεός ευλογητός εί.

Τού Οσίου

Εν τή καμίνω

Πεπυρσευμένος, τώ ορθοδόξω ζήλω Πάνσοφε, πλάνην μιαράς αιρέσεως καί δεινής, θαρσαλέως εξηκόντισας, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου κραυγάζων καί Κύριος.

Λόγον σοφίας, λόγον δογμάτων, λόγον γνώσεως, λόγον διδαγμάτων, Πάτερ πανευσεβών, Θεός Λόγος σοι δεδώρηται, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου βοώντι καί Κύριος.

Εξανατείλας, εκ τής Εώας ώσπερ ήλιος, αίγλην ευσεβείας έσπειρας επί γής, τής εικόνος τήν προσκύνησιν, Χριστού φωτίζουσαν, καί διδάσκουσαν Πάτερ Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Κεκοσμημένη, δεδοξασμένη υπερλάμπουσα, φέγγει Παρθενίας Μήτηρ Θεού, μετά σώματος εγέννησας, καί εσπαργάνωσας, τόν ομίχλη τήν γήν σπαργανώσαντα.

Τού Αγίου

Ωδή η'

«Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Δεύτε νοητώς, τή τού Στεφάνου δόξη, λαμπόμενοι μέλψωμεν, τώ σαρκωθέντι Θεώ. Πάντα τα έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ώφθη σοι Χριστός, εν τή Πατρώα δόξη, τών άθλων μηνύων σοι, σαφώς τά έπαθλα, όθεν εβόας. Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Σοί ως νικητή, τής παρανόμου πλάνης, αθλήσεως στέφανος, επλάκη Στέφανε, όθεν εβόας. Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Έπλεξεν ημίν, ο τού Δεσπότου τόκος, χορείαν η μνήμη τε, τού Πρωτομάρτυρος, όθεν απαύστως, τόν Κύριον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τους αιώνας.

Θεοτοκίον

Σέ τήν υπέρ νούν, θεανδρικώς τώ λόγω, τεκούσαν τόν Κύριον, καί παρθενεύουσαν, πάντα τά έργα, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Οσίου

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Ως λέων Παμμάκαρ πεποιθώς, ψυχής στερρότητι, ουκ εδειλίασας, τόν τής αιρέσεως πρόβολον, τής μανίας τόν επώνυμον, όν καταπτήξας τοίς λαοίς, χαίρων εκραύγαζες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Κοσμήσας ανδρεία τόν θυμόν, τή σωφροσύνη δέ, Μάκαρ τήν έφεσιν, τόν νούν φρονήσεως έμπλεων, κεκτημένος διετέλεσας, δικαιοσύνη δέ τάς σάς φρένας ερρύθμισας, ανακράζων. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ραγδαίως φερόμενον τόν ρούν, τόν τής αιρέσεως Πάτερ εξήρανας, τοίς σοίς συντάγμασιν Όσιε, καί πανσόφοις αποδείξεσι, τάς μηχανάς τών ασεβών, καταστρεψάμενος, καί κραυγάζων. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ο πλάσας τήν φύσιν κατ' αρχάς, τήν τών ανθρώπων Θεός, ταύτην ενδύεται, εκ τής αχράντου σου Πάναγνε, καί αγίας γαστρός σήμερον, εν Βηθλεέμ προφητικώς, αποτικτόμενος, όθεν πάντες, σέ ευλογούμεν Μαρία Θεόνυμφε.

Τού Αγίου

Ωδή θ'

«Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον. Ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν».

Τών επαίνων Στέφανε, υπερέβης άπαντα θεσμόν, καί φέρεις κατά παντός, λόγου αψευδώς, σύ τά νικητήρια, αδυνατεί, βρότειος γάρ νούς, πλέξασθαι στέφανον, εγκωμίων σοι επάξιον.

Ω τής μακαρίας σου, ής εφθέγξω, Στέφανε φωνής! Μή στήσης τοίς φονευταίς, Δέσποτα βοών, Χριστέ τό αγνόημα, αλλ' ως Θεός καί Δημιουργός, δέξαι τό πνεύμά μου, ώσπερ θύμα ευωδέστατον.

Σύ των πόνων έπαθλον, ανεδήσω τό νικητικόν, εκ Παντοκρατορικής, στέφος δεξιάς, καί νύν Παμμακάριστε, παρεστηκώς τώ Παμβασιλεί, δόξη καί χάριτι, τούς ανυμνούντάς σε περίσωζε.

Θεοτοκίον

Χρονικής υπάρξεως, εκ Παρθένου, είληφεν αρχήν, σαρκί ο εκ τού Πατρός άχρονος Υιός, διό αναιρούμενος, ο μιμητής, Στέφανος Χριστού, νύν εκληρώσατο, απαρχήν τής αϊδίου ζωής.

Τού Οσίου

Λίθος αχειρότμητος

Τώ θείω βαλλόμενος πόθω, τών διωγμών τάς παραστάσεις, ράον υποφέρεις θεόφρον, καί τού διώκτου τήν αγριότητα, καταβαλών απείληφας, τόν τών αγώνων Πάτερ στέφανον.

Όλβον επουράνιον εύρες, καί διαμένουσαν οικίαν, αντί τής μακράς εξορίας, καί ξενιτείας καί μεταβάσεως, καί νύν τρυφάς λαβόμενος, τής αιωνίου απολαύσεως.

Ύμνον τώ Δεσπότη προσφέρων, Μάκαρ δυσώπησον απαύστως, υπέρ τής εμής ασθενείας, καί συσκηνίας καί αδελφότητος, όπως ομού βιώσαντες, τύχωμεν άμα τής Θεώσεως.

Θεοτοκίον

Σέ τήν υπέρ νούν τε καί λόγον, εν Βηθλεέμ τόν Θεόν Λόγον, σήμερον τεκούσαν Παρθένε, καί εν σπαργάνοις τούτον ειλήσασαν, ως αληθώς Θεόπαιδα, καί Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

τού Πρωτομάρτυρος

Επεσκέψατο ημάς

Στέφανος σοί ώς Βασιλεί, έμψυχος προσενήνεκται, νύν τής σαρκός εκδημήσας, τώ ενδημήσαντι σαρκί, Θεώ τώ παντοκράτορι, δι' όν καί τόν αγώνα, ενδόξως ετέλεσεν:

Έτερον

Τοίς μαθηταίς συνέλθωμεν

Ο πλήρης θείας χάριτος, καί δυνάμεως όντως, τερατουργών διήλεγχε, θεοκτόνων τά στίφη, διακενής μελετώντα, υψηγόρω δέ γλώττη, θεολογών ο Στέφανος, τού Πατρός δεξιόθεν, τόν Ιησούν, καθορώ νύν έφησεν εστηκότα, πρός όν λιθολευστούμενος στεφηφόρος ανήλθεν.

τής Εορτής, μετά τού Στεφάνου πάλιν

Ο τώ Πατρί καί Πνεύματι, συναϊδος Λόγος, καί συμφυής καί σύνθρονος, εκ Παρθένου γεννάται, εν Βηθλεέμ νύν ως βρέφος, όν Θεόν καί Σωτήρα, ο Πρωτομάρτυς Στέφανος, αριδήλως κηρύξας, υπό χειρών, μιαιφόνων χαίρων λιθολευστείται, καί στεφηφόρος άνεισι, πρός αυτόν μετά δόξης.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά ιδιόμελα τού Αγίου Στεφάνου.

Ήχος β' Κυπριανού

Αθλοφορικόν στέφανον, τώ Πρωτάθλω οι πιστοί πλέξωμεν, εκ λογικών ανθέων, αυτός γάρ τήν τών Μαρτύρων προητοίμασεν οδόν, καί εν χαρά ανεβόα, Ιδού τούς ουρανούς ανεωγμένους θεωρώ, καί τόν Υιόν τού Θεού, εκ δεξιών εστώτα τού αοράτου Πατρός.

Ήχος β' Ανατολίου

Αγιωσύνην ενεδύσω, Στέφανε μακάριε, Πρωτομάρτυς καί Πρωτοδιάκονε, τών Αγγέλων συμμέτοχε, δυσωπήθητι, καί πρέσβευε υπέρ ημών, πρός τόν Σωτήρα Κύριον τόν αναμάρτητον.

Ο αυτός, τού αυτού

Πρώτος εν Διακόνοις, πρώτος καί εν Μάρτυσιν εδείχθης, πανάγιε Στέφανε, όδός γάρ εγένου τοίς αγίοις, καί πολλούς τώ Κυρίω προσήγαγες Μάρτυρας, διό ουρανός σοι ηνοίγη, καί Θεός σοι εφάνη. Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ο αυτός, τού αυτού

Τόν Πρωτομάρτυρα, καί γενναίον τού Χριστού θεράποντα, Στέφανον τόν Πρωτοδιάκονον, επαξίως τιμήσωμεν ούτος γαρ έστως εν μέσω παρανόμων εν δεξιά Πατρός Υιόν εθεάσατο.

Ήχος δ' Ιωάννου Μοναχού

Στέφανε ένδοξε, ουρανοπολίτα, Χριστού θεράπον μακάριε, πρεσβείαν ποίησον, υπέρ τών ψυχών ημών.

ο αυτός, τού αυτού

Στέφανος, η καλή απαρχή τών Μαρτύρων, ο πλήρης χάριτος καί δυνάμεως, ο ποιών σημεία καί τέρατα, μεγάλα εν τώ λαώ υπό ανόμων ελιθάζετο, αλλ' εξέλαμψεν ως Άγγελος, καί θεωρεί τήν δόξαν, σού τού σαρκωθέντος υπέρ ημών, εκ δεξιών τής δυνάμεως, καί τώ Πνεύματι τής χάριτος, εις ουρανούς ανελαμβάνετο, καί διά τούτο, ταίς χοροστασίαις τών Αγγέλων συναυλιζόμενος, πρεσβεύει σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. α' Κυπριανού

Πρωτομάρτυς Απόστολε καί Πρωτοδιάκονε, η πύλη τών Μαρτύρων, η δόξα τών Δικαίων, τών Αποστόλων τό καύχημα, σύ ουρανούς εθεάσω ανεωγμένους, εν τώ σταδίω εστώς, καί τόν Υιόν τού Θεού, εκ δεξιών εστώτα τού αοράτου Πατρός, διό, ως Άγγελος εκλάμψας τώ προσώπω , εν χαρά ανεκραύγαζες υπέρ τών λιθαζόντων. Μή στήσης αυτοίς τήν αμαρτίαν ταύτην. Καί νύν αίτησαι, τοίς εκ πόθου ευφημούσί σε, ιλασμόν αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... ο αυτός

Ιωάννου Μοναχού

Ακατάληπτον τό τελούμενον, εν Βηθλεέμ σήμερον μυστήριον! ο αόρατος οράται, ο άσαρκος σαρκούται, ο Λόγος παχύνεται, καί ο Ών γίνεται ο ουκ ήν, Παρθένος τίκτει εν σπηλαίω βρέφος νέον, τόν Πλάστην τής φύσεως, φάτνη εκτυπούται, εις θρόνον επουράνιον, κτήνη απεικάζει, χερουβικήν παράστασιν. Ποιμένες θαυμάζουσι, Μάγοι δώρα προσφέρουσιν. Άγγελοι ανυμνούντες λέγουσι. Δόξα εν υψίστοις Θεώ , καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις γάρ ευδόκησεν, αναλλοιώτως ο Εμμανουήλ.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος α' Πανεύφημοι Μάρτυρες

Ιδούσα κρατούμενον χερσίν, εαυτής η Πάναγνος, τόν Ποιητήν απεφθέγγετο. Τέκνον γλυκύτατον, πώς σέ βρέφος βλέπω, καί νοείν ου δύναμαι, τήν απειρόν σου νύν συγκατάβασιν, υμνώ τό κράτος σου, προσκυνώ τήν ευσπλαγχνίαν σου, δι' ής σώσαι, κόσμον παραγέγονας.

Στίχ. Είπεν ο Κύριος τώ Κυρίω μου, Κάθου εκ δεξιών μου, έως άν θώ τούς εχθρούς σου υποπόδιον τών ποδών σου.

Ως βρέφος με βλέπουσα ταίς σαίς, επαναπαυόμενον, Μήτερ αγκάλαις ευφράνθητι, ήλθον τόν κόσμον γάρ, όλον διασώσαι, καί Αδάμ όν έπλασα, κακίστη συμβουλία τού όφεως, ξύλου γευσάμενον, καί τρυφής έξω γενόμεωον, Παραδείσου, καί καταφθειρόμενον.

Στίχ. Εκ γαστρός πρό Εωσφόρου εγέννησά σε, ώμοσε Κύριος, καί ου μεταμεληθήσεται. Σύ Ιερεύς εις τόν αιώνα, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Σέ βρέφος Προτέλειε ορώ, φάτνη προσκλινόμενον, ου συνορώ μυστηρίου δέ, βάθος το άφραστον, πώς καί μετά τόκον, άφθορος διέμεινα, τούς νόμους υπερβάσα τής φύσεως. Τίνα ούν αίνόν σοι, προσαγάγω; πώς δοξάσω σε; η Παρθένος, Κόρη απεφθέγγετο.

Δόξα... τού Αγίου

Ήχος πλ. δ' Κυπριανού

Χαίροις εν Κυρίω στεφανηφόρε Στέφανε, ο μιμητής τού Δεσπότου, διότι καί Πρωτομάρτυς γέγονας, Χριστού τού Βασιλέως ημών, καί τήν πλάνην τών ανόμων, Ιουδαίων κατήργησας, πρέσβευε υπέρ ημών πρός Κύριον.

Καί νύν... τής Εορτής, ο αυτός

Παράδοξον μυστήριον, οικονομείται σήμερον! καινοτομούνται φύσεις, καί Θεός άνθρωπος γίνεται, όπερ ήν μεμένηκε, καί ο ουκ ήν προσέλαβεν, ου φυρμόν υπομείνας, ουδέ διαίρεσιν.

Η λοιπή, Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.