ΤΗ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρρος, Ιγνατίου τού Θεοφόρου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Προεορτια Στιχηρά Ιδιόμελα τρία.

Ήχος α' Ανατολίου

Προεορτάσωμεν λαοί, Χριστού τά Γενέθλια, καί επάραντες τόν νούν, επί τήν Βηθλεέμ αναχθώμεν τή διανοία, καί κατίδωμεν τήν Παρθένον, τοίς ψυχικοίς λογισμοίς, επειγομένην τίκτειν εν Σπηλαίω, τόν τών όλων Κύριον καί Θεόν ημών, ού Ιωσήφ κατιδών τών θαυμάτων τό μέγεθος, εδόκει άνθρωπον θεωρείν, ως βρέφος σπαργανούμενον, υπενόει δέ εκ τών πραγμάτων, Θεόν είναι αληθινόν, τόν παρέχοντα ταίς ψυχαίς ημών, τό μέγα έλεος.

Ο αυτός, τού αυτού

Προεορτάσωμεν λαοί, Χριστού τά Γενέθλια, καί επάραντες τόν νούν, επί τήν Βηθλεέμ αναχθώμεν τή διανοία, καί κατίδωμεν τό εν Σπηλαίω μέγα μυστήριον, ήνοικται γάρ η Εδέμ, εκ Παρθένου αγνής Θεού προερχομένου, υπάρχοντος τελείου τού αυτού, εν θεότητι καί ανθρωπότητι, διό κράξωμεν, Άγιος ο Θεός, ο Πατήρ ο Άναρχος, Άγιος Ισχυρός, ο Υιός ο σαρκωθείς, Άγιος Αθάνατος, τό παράκλητον Πνεύμα, Τριάς Αγία δόξα σοι.

Ο αυτός, τού αυτού

Άκουε ουρανέ, καί ενωτίζου η γή, ιδού γάρ ο Υιός καί Λόγος τού Θεού καί Πατρός, πρόεισι τεχθήναι, εκ κόρης απειράνδρου, ευδοκία τού φύσαντος αυτόν απαθώς, καί συνεργεία τού Αγίου Πνεύματος, Βηθλεέμ ευτρεπίζου, άνοιγε πύλην η Εδέμ, ότι ο ών, γίνεται ο ουκ ήν, καί ο πλαστουργός πάσης κτίσεως διαπλάττεται, ο παρέχων τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στιχηρά προσόμοια τού Αγίου

Ήχος δ' Ο εξ υψίστου

Ο Θεοφόρος καλούμενος αξίως, ότε ο Δεσπότης σε, μάκαρ, Ιγνάτιε, ως συμπαθής ηγκαλίσατο, φιλοσοφίας, τής ανωτάτω φαίνων τά δόγματα, τότε τήν πολύφωτον αίγλην εισδέδεξαι, καθάπερ σπόγγος τά νάματα εκ τής αβύσσου, τών φωτισμάτων ανιμησάμενος, όθεν κατ' ίχνος ηκολούθησας, τώ καλούντι Χριστώ τώ Θεώ ημών, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Ο τετρωμένος αγάπη τή τελεία, ότε ο πρηστήριος, έρως ανέφλεγε, σού τήν ψυχήν Ιερώτατε, πρός τόν Δεσπότην, σέ κατεπείγων Πάτερ πορεύεσθαι, τότε τόν αοίδιμον λόγον εβόησας, Σίτος υπάρχω τού Κτίσαντος, καί δι' οδόντων, δεί με θηρίων πάντως αλήθεσθαι, ίνα τώ Λόγω καθαρώτατος, άρτος φανώ τώ Θεώ ημών, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Συνεσταυρώθης Χριστώ Ιεροφάντορ, ότε τόν θεόπνευστον λόγον ανέκραξας, Ο εμός έρως εσταύρωται, καί κοινωνήσαι, τούτω τού πάθους λίαν επείγομαι, εωτεύθεν Ιγνάτιε, καθάπερ ήλιος, ανατολής εξορμώμενος, επί τήν δύσιν, καταφωτίζων μάκαρ διέδραμες, καί βασιλείας διαδήματι, εκοσμήθης Χριστώ προσαγόμενος, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ' Ανατολίου

Θεοφόρε Ιγνάτιε, τόν σόν έρωτα Χριστόν ενστερνισάμενος, μισθόν εκομίσω, τής Ιερουργίας τού Ευαγγελίου τού Χριστού, τό τελειωθήναι δι' αίματος, διό σίτος γενόμενος τού αθανάτου γεωργού, δι οδόντων θηρίων ηλέσθης, καί άρτος ηδύζ αυτώ ανεδείχθης, πρέσβευε υπέρ ημών, Αθλητά μακάριε.

Καί νύν... Προεόρτιον ο αυτός

Υπόδεξαι Βηθλεέμ, τήν τού Θεού Mητρόπολιν, Φώς γάρ τό άδυτον επί σέ γεννήσαι ήκει, Άγγελοι θαυμάσατε εν ουρανώ άνθρωποι δοξάσατε επί τής γής, Μάγοι εκ Περσίδος, τό τρισόκλεον δώρον προσκομίσατε, Ποιμένες αγραυλούντες, τόν τρισάγιον ύμνον μελωδήσατε, Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Παντουργέτην.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Ιδιόμελα Προεόρτια.

Ήχος β' Κυπριανού

Βηθλεέμ γή, Ιούδα, τό κατά σάρκα πολίτευμα, φαιδρώς ευτρέπισον τό θείον Σπήλαιον, εν ώ Θεός σαρκί τίκτεται, εξ απειράνδρου Αγίας Παρθένου, εις τό σώσαι τό γένος ημών.

Στίχ. Ο Θεός από θαιμάν ήξει.

Ανδρέου Πυρού, ο αυτός

Δεύτε άπαντες, Χριστού τά Γενέθλια, πιστώς προεορτάσωμεν, καί νοητώς τόν ύμνον, ως αστέρα προβαλλόμενοι, μαγικάς δοξολογίας, μετά Ποιμένων βοήσωμεν, Ήλθεν η σωτηρία τών βροτών, εκ παρθενικής νηδύος, πιστούς ανακαλέσασθαι.

Στίχ. Κύριε εισακήκοα τήν ακοήν σου.

Κυπριανού Αυτόμελον

Οίκος τού Εφραθά, η Πόλις η αγία, τών Προφητών η δόξα, ευτρέπισον τόν οίκον, εν ώ τό θείον τίκτεται.

Δόξα... τού Αγίου Ήχος α'

Τού Στουδίτου

Ω τής στερράς καί αδαμαντίνου σου ψυχής, αξιομακάριστε Ιγνάτιε! σύ γάρ πρός τόν όντως σόν εραστήν, ανένδοτον έχων τήν έφεσιν, έλεγες, Ουκ έστιν εν εμοί πύρ φιλόϋλον, ύδωρ δέ μάλλον ζών, καί λαλούν εν εμοί, ένδοθέν μοι λέγον, Δεύρο πρός τόν Πατέρα, όθεν θείω Πνεύματι πυρπολούμενος, θήρας ηρέθισας κόσμου σε θάττον χωρίσαι, καί πρός τόν ποθούμενον παραπέμψαι Χριστόν, όν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Ήχος β' Κυπριανού

Ιδού καιρός ήγγικε τής σωτηρίας ημών, ευτρεπίζου Σπήλαιον, η Παρθένος εγγίζει τού τεκείν, Βηθλεέμ γή Ιούδα, τέρπου καί αγάλλου, ότι εκ σού ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, Ακούσατε όρη καί βουνοί, καί τά περίχωρα τής Ιουδαίας, ότι έρχεται Χριστός, ίνα σώση όν έπλασεν άνθρωπον, ως φιλάνθρωπος.

Απολυτίκιον, Προεόρτιον

Ήχος δ' Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ετοιμάζου Βηθλεέμ, ήνοικται πάσιν η Εδέμ, Ευτρεπίζου Εφραθά, ότι τό ξύλον τής ζωής, εν τώ Σπηλαίω εξήνθησεν εκ τής Παρθένου, Παράδεισος καί γάρ, η εκείνης γαστήρ, εδείχθη νοητός, εν ώ τό θείον φυτόν, εξ ού φαγόντες ζήσομεν, ουχί δέ ως ο Αδάμ τεθνηξόμεθα, Χριστός γεννάται, τήν πρίν πεσούσαν, αναστήσων εικόνα.

Δόξα... Τού Αγίου, ο αυτός

Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τών Αποστόλων γενόμενος, τήν πράξιν εύρες θεόπνευστε, εις θεωρίας επίβασιν, διά τούτο τόν λόγον τής αληθείας ορθοτομών, καί τή πίστει ενήθλησας μέχρις αίματος, Ιερομάρτυς Ιγνάτιε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... πάλιν τό Προεόρτιον,

Ήχος δ' Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ετοιμάζου Βηθλεέμ, ήνοικται πάσιν η Εδέμ, Ευτρεπίζου Εφραθά, ότι τό ξύλον τής ζωής, εν τώ Σπηλαίω εξήνθησεν εκ τής Παρθένου, Παράδεισος καί γάρ, η εκείνης γαστήρ, εδείχθη νοητός, εν ώ τό θείον φυτόν, εξ ού φαγόντες ζήσομεν, ουχί δέ ως ο Αδάμ τεθνηξόμεθα, Χριστός γεννάται, τήν πρίν πεσούσαν, αναστήσων εικόνα.

Τριώδιον ψαλλόμενον εν τοίς Αποδείπνοις, ού η Ακροστιχίς.

Τή δευτέρα

Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός

«Τώ τήν άβατον, κυμαινομένην θάλασσαν, θείω αυτού προστάγματι, αναξηράναντι, καί πεζεύσαι δι' αυτής, τόν Ισραηλίτην λαόν καθοδηγήσαντι, Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Η απόρρητος, Λόγου Θεού κατάβασις, όπερ αυτός θεάνθρωπος, Χριστός γινώσκεται, τό Θεός ουχ αρπαγμόν, είναι ηγησάμενος, έρχεται δούλου μορφήν, αναδεξόμενος, Κόρης εξ αγνής θεόπαιδος.

Διακονήσαι, Χριστός εκών προέρχεται, ού τήν μορφήν ο πλαστουργός νύν υποδύεται, τώ πτωχεύσαντι Αδάμ, ο πλουτών θεότητι, ξένην ανάπλασιν, καί αναγέννησιν, ως εύσπλαγχνος δωρούμενος.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Έφριξε Παίδων ευαγών, τό ομόστολον ψυχής άσπιλον σώμα, καί είξε τό τραφέν, εν απείρω ύλη ακάματον πύρ, αειζώου δέ εκμαρανθείσης φλογός, διαιωνίζων ύμνος ανεμέλπετο, Τόν Κύριον, πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Υμάς μου πάντας συγγενείς, άρτι θήσομαι, ει τάς εμάς εντολάς τηρήσετε, φησίν ο Χριστος ανθρώποις, εκ μήτρας Αγνής, προερχόμενος, οίς τήν ειρήνην διδούς, τά ταπεινά φρονείν νύν υποτίθεται, καί Κύριον γινώσκειν τούτον καί ψάλλειν, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Τάξεως έμπαλιν εν σοί, σαρκικής εστιν ο τόκος Λόγε Θεού, ουχ αίμα γάρ καί σάρξ, σήν Αγίαν σάρκα συνίστησιν, αλλά Πνεύματος Αγίου παρουσία, καί τού Υψίστου θεία επισκίασις, καί Κύριον γινώσκοντές σε υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ' ΟΕιρμός

«Εμεγάλυνας Χριστέ, τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, αφ' ής ο Πλάστης ημών, ομοιοπαθές ημίν περιέθου σώμα, τό τών ημετέρων λυτήριον αμπλακημάτωνταύτην μακαρίζοντες, πάσαι γενεαί σέ μεγαλύνομεν».

Ρύπον πάντα εμ παθή, απωσάμενοι επαξίως, τής παρουσίας Χριστού, γνώμην αναλάβωμεν έμφρονα, καί γάρ αρρυπάρως προέρχεται σάρκα φορέσαι, καί πάσι δωρήσασθαι, θείαν διά Πνεύματος ανάπλασιν.

Αφορώντες εις Χριστόν, ταπεινούμενον υψωθώμεν, εκ χαμαιζήλων παθών, ζήλω δέ καλώ μή φρονείν υψηλά, πίστει παιδευθέντες, εν πνεύματι ταπεινωθώμεν, όπως τόν τικτόμενον, εν υψοποιοίς έργοις υψώσωμεν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά Τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο κλίνας ουρανούς, καί Παρθένω οικήσας, προέρχεται σαρκί, Βηθλεέμ εν Σπηλαίω, τεχθήναι καθώς γέγραπται, οραθήναί τε νήπιος, ο τά νήπια, ζωογονών εν τή μήτρα τούτω χαίροντες, νύν υπαντήσωμεν πάντες, καρδίας ευθύτητι.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Μετά τήν β Στιχολογίαν

Κάθισμα όμοιον

Αγάλλου η Σιών Βηθλεέμ ευτρεπίζου, ο πάντων συνοχεύς, τόν Αστέρα προπέμψας, μηνύει τήν άμετρον, εαυτού συγκατάβασιν, όν γάρ τρέμουσι, τών ουρανών αι Δυνάμεις, όντως τίκτεται, εκ τής Παρθένου ατρέπτως, ο μόνος Φιλάνθρωπος.

Δόξα... Καί νύν... τό αυτό

Ο Ν, καί οι Κανόνες

Κανών ο Προεόρτιος ού η Ακροστιχίς.

Άδει ταύτα προεόρτια. ο Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α' ο Ειρμός

«Ωδήν επινίκιον, άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι, θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, καί σώσαντι τόν Ισραήλ, ότι δεδόξασται».

Αρξώμεθα σήμερον, προεορτάζειν, Χριστού τά Γενέθλια, τού τεχθέντος σώματι, εκ τής Παρθένου Μητρός, εν τώ Σπηλαίω Βηθλεέμ, δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν.

Δεσμών απολύων με, τής αμαρτίας, σπαργάνοις ειλίσσεται, καί εν φάτνη τίθεται, βρέφος ορώμενος, ο προαιώνιος Θεός, Δόξα τώ κράτει αυτού.

Εδέμ διανοίγεται, σού τικτομένου, εκ Κόρης θεόπαιδος, εν τή πόλει Δέσποτα, τή Βηθλεέμ εν σαρκί, Υμνολογούμεν τήν φρικτήν οικονομίαν σου.

Ιδού νύν πεπλήρωται, τού Ησαϊου, η πρόρρησις Πάναγνε, τού τεκείν τόν άχρονον, εν Σπηλαίω γάρ Υιόν, ελήλυθας, πάσα η γή διό ευφραίνεται.

Κανών τού Αγίου, ποίημα Ανδρέου Κρήτης.

Ήχος καί Ειρμός ο αυτός

Φαιδρώς εορτάζοντες, ευωχηθώμεν, ο Μάρτυς Ιγνάτιος, Ιερώς προτρέπεται, τήν Εκκλησίαν Χριστού, επί τήν άθλησιν αυτού, τήν πολυϋμνητον.

Τήν ένδοξον μνήμην σου, πάντες τιμώμεν, παμμάκαρ Ιγνάτιε, καί ψαλμοίς γεραίρομεν, τόν στεφανώσαντα, τήν πάνσεπτόν σου κορυφήν, θεομακάριστε.

Φωστήρ διαυγέστατος, τής Εκκλησίας, υπάρχων Ιγνάτιε, καταλάμπεις άπαντα, τής γής τά πέρατα, καί τήν Εσπέραν δαδουχείς, εκ τής Εώας ελθών.

Τού Παύλου μιμούμενος, τούς κατά τόπον, κινδύνους Ιγνάτιε, καί υπάρχων δέσμιος, ου κατενάρκησας, στηρίζων γράμμασι πυκνοίς, τάς Εκκλησίας Χριστού.

Δόξα...

Τριάς Υπερούσιε, μία θεότης, Μονάς Τρισυπόστατε, τούς πιστώς βοώντάς σοι Άγιος, Άγιος, Άγιος, εί Δημιουργέ, σώσον ελέησον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εδέμ ευτρεπίσθητι, η Εφραθά γάρ, τώ Κτίστη ητοίμασται, γεννηθήναι μέλλοντι, εκ τής Παρθένου Μητρός, εν τώ Σπηλαίω Βηθλεέμ, δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν.

Προεόρτιος

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Λίθον όν απεδοκίμασαν, οι οικοδομούντες, ούτος εγενηθη, εις κεφαλήν γωνίας, αυτός εστιν η πέτρα, εν ή εστερέωσε Χριστός, τήν Εκκλησίαν αυτού, ήν εξ Εθνών εξηγοράσατο».

Ταύτην τού Χριστού τήν σάρκωσιν, γνούς ο Ησαϊας, Πνεύματι Αγίω, εμφανώς προλέγει, Παιδίον εκ Παρθένου, γεννάται ο Κύριος, εις αναγέννησιν ημών, ού η αρχή επί τού ώμου αυτού.

Άστρον ήδη ανατέταλκεν, εκ φυλής, Ιούδα, όπερ επιγνόντες, Βασιλείς κινήσεις, ανατολών ποιούνται, καί φθάσαι επείγονται, όπως θεάσωνται Χριστόν, εν Βηθλεέμ σαρκί τικτόμενον.

Ύμνον πάσα προεόρτιον, προσαδέτω κτίσις, τώ πρό εωσφόρου, εκ Πατρός γεννηθέντι, καί νύν εκ τής Παρθένου, αρρήτως εκλάμποντι, καί τικτομένω σαρκικώς, εν Βηθλεέμ δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Τύπος Ιεράς αθλήσεως, ανεδείχθης Μάκαρ, στήλη καρτερίας, καί κανων ανδρείας, καί στύλος Εκκλησίας, καί Πίστεως έρεισμα, καί αρετής υπογραμμός, άθλοις σεπτοίς, στεφανωθείς εν Χριστώ.

Όντως φερωνύμως κέκλησαι, Θεοφόρος Πάτερ, νήπιος γάρ έτι, κομιδή υπάρχων, εις χείρας τού Κυρίου, φερόμενος ίστασο, αναφωνούντος πρός ημάς, Γίνεσθέ μοι ως τό παιδίον τούτο.

Ποίος τόπος ουχ ηγίασται, τοίς παθή μασί σου; ποία παροικία, ουκ εγνώσθης Μάρτυς; ή ποία φυλακή σε, σχεδόν ουκ εδέξατο, δέσμιον Μάρτυρα Χριστού, ζήλος γάρ σε θείος ηρέθιζε.

Σίτος καθαρός Θεώ ημών, ανεβόας πέλων, σπεύδω αλεσθήναι, υπό θηρών αγρίων, θλασθήτω τά οστά μου, βρωθήτω τά μέλη μου, καί βρώμα γένωμαι θηρών, ίνα Χριστώ, καθαρός άρτος οφθώ.

Ξένον Μαρτυρίου στάδιον, ιερώς ανύσας, ξένην παρά πάντας, τούς προηθληκότας, ανδρείαν επεδείξω, τώ πόθω πυρούμενος, τού ανενδότου εραστού, ός τις ως πύρ, τήν σήν ανήπτε ψυχήν.

Ζέων εις αεί τώ πνεύματι, ο Ιερομάρτυς, έκραζε σύν πόθω, εν μέσω τών κινδύνων, Xριστόν διώκω χαίρων, Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζώ δέ ουκ έτι μέν εγώ, ζή δέ φησίν, εν εμοί μόνος Χριστός.

Δόξα...

Mίαν προσκυνώ θεότητα, ως αρχήν καί τέλος, πάντων τε τών όντων, καί τών γενησομένων, Πατέρα αγέννητον, Υιόν αχρόνως γεννητόν, Πνεύμα ευθές, εκπορευτόν έκ Πατρός.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεύρο Ησαϊα βόησον, Ιδού η Παρθένος, έχει εν κοιλία, τόν Λυτρωτήν τού Κόσμου, καί τίκτει

εν Σπηλαίω, καί έσται τό όνομα, τού τικτομένου Ιησού, Θεός μεθ ημών, Εμμανουήλ Σαβαώθ.

Κοντάκιον Προεόρτιον Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον, τόν προαιώνιον Λόγον, εν Σπηλαίω έρχεται, αποτεκείν απορρήτως, Χόρευε η οικουμένη ακουτισθείσα, δόξασον μετά Αγγέλων καί τών Ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι, Παιδίον νέον, τόν πρό αιώνων Θεόν.

Ο Οίκος

Ιεραί Προφητών ρήσεις, τό πέρας δέχονται Παρθένος ιδού, τικτει Θεόν εν σαρκί, Βηθλεέμ εν πόλει ένδον τού Σπηλαίου, η κτίσις πάσα καταπλουτίσθητι, αγάλλου καί χόρευε, μετά δούλων συναναστρέφεσθαι, πάντων ο Δεσπότης παραγέγονε, τής δεσποτείας τού αλλοτρίου απολυτρούμενος ημάς, καθυπαχθέντας τή φθορά, καί οράται ως βρέφος σπαργανούμενον εν φάτνη, Παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.

Κάθισμα τού Αγίου Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Εξ Εώας εκλάμψας ώσπερ αστήρ, καί ακτίσι τών λόγων λαμπαδουχών, τόν κόσμον εφώτισας, καί τό σκότος εμείωσας, καί ως ο Παύλος τόν δρόμοω, γενναίως διήνυσας, υπομείνας κινδύνους, εν Εθνεσί τε καί πόλεσιν, όθεν καί ως σίτος, τών θηρών τοίς οδούσιν, ηλέσθης γενόμενος, προσφορά τώ Κυρίω σου, Θεοφόρε Ιγνάτιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... τού αυτού

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Χειροθετούμενος, υπό Χριστού τού Θεού, εγκατελάμπρυνας, τήν ιεράν σου στολήν, καί μαρτυρίου αληθώς, επέτυχες Θεοφόρε, θήρας γάρ ηρέθισας, εκ τού κόσμου χωρίσαι σε, Παύλον εκμιμούμενος, τόν θεσπέσιον ένδοξε, διό καί εν τή Ρώμη επλήρωσας, Πάτερ αξίως τό Mαρτύριον.

Και νύν... Προεόρτιον, όμοιον

Χαράς πεπλήρωνται, πάντα τά πέρατα, η Θεοτόκος γάρ, γεννάν επείγεται, τόν Βασιλέα τού παντός, ώ θαύματος ανερμηνεύτου! άρχεται ο άναρχος, καί σαρκούται ο Άσαρκος, Σπήλαιον εισδέχεται, τόν συνέχοντα άπαντα, Η Βηθλεέμ αγάλλου καί χόρευε, η κτίσις ημέραν προεόρτιον.

Προεόρτιος

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Eν Πνεύματι προβλέπων, Προφήτα Αββακούμ, τήν τού Λόγου σάρκωσιν, εκήρυττες βοών, Εν τώ εγγίζειν τά έτη επιγνωσθήση, εν τώ παρείναι τόν καιρόν αναδειχθήση, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Τά όρη οι βουνοί τε, καί ξύλα τού δρυμού, ποταμοί καί θάλασσαι, καί άπασα πνοή, εν ευφροσύνη σκιρτήσατε, νύν εγγίζει, η σωτηρία Ιησούς εκ τής Παρθένου, πόλει Βηθλεέμ αποτίκτεσθαι.

Ανάλαβε Προφήτα, ψαλτήριον Δαυϊδ, καί μελώδει Πνεύματι, Αγίω εμφανώς, εκ τής Παρθένου γεγέννηται ασυγχύτως, ο πρό εωσφόρου, εκ γαστρός Πατρός εκλάμψας, Κύριος τής δόξης Χριστός ο Θεός.

Πώς δέξεταί σε Λόγε, τικτόμενον σαρκί, Σπήλαιον σμικρότατον, καί λίαν ευτελές; πώς ειληθήση σπαργάνοις ο περιβάλλων, πόλον νεφέλαις; πώς εν φάτνη τών αλόγων, επανακλιθήση ως νήπιον.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Εφαίδρυνας τή αίγλη, τών άθλων σου τήν γήν, Ιερέ Ιγνάτιε, δεσμώτης απαχθείς, διαδραμών γάρ ως ήλιος ταίς ακτίσι, τού μαρτυρίου τήν Εσπέραν εξ Εώας, πάσαν δαδουχών κατεφώτισας.

Ως Παύλος δεδεμένος, θηρίοις λογικοίς, επί Ρώμην έτρεχες, Ιγνάτιε σοφέ, αλλ' ουκ επαύσω καί δέσμιος ών στηρίζων, τάς Εκκλησίας επιστέλλων κατά πόλιν, πάσι τοίς Χριστού Ιεράρχαις θαρρείν.

Θηρίων μοι γενέσθω, τά στόματα σφαγή, καί γαστέρες μνήματα, εβόας Αθλητά, μηδείς οχλείτω, μηδείς μου θρύψει τόν τόνον, έγω γάρ σπεύδω αλεσθήναι ώσπερ σίτος, καί άρτος ευρεθήναι Θεού καθαρός.

Χριστού σπεύδω γενέσθαι, Χριστού μόνου ερώ, όλος γάρ Χριστού ειμι, εβόας Αθλητά, αυτόν διώκω, αυτόν επείγομαι φθάσαι, καί διά τούτο πύρ καί ξίφος καί θηρία, πάντα καρτερώ, ίνα τύχω αυτού.

Διήνυσας τό σκάμμα, ζεούση τή ψυχή Μάρτυς καρτερόψυχε, τώ έρωτι τρωθείς, τού εραστού σου, Χριστός γαρ ήν σοι ο έρως, όν αναπνέων καί διώκων εκαρτέρεις, πάντων τών δεινών τά επίπονα.

Δόξα...

Τριάδα εν Μονάδι, δοξάσωμεν πιστοί, ασιγήτοις στόμασι, βοώντες πρός αυτήν, Η εν Μονάδι Τριάς Αγία προσκυνουμένη, καί εν Τριάδι υμνουμένη ασυγχύτως, δόξα σοι Τριάς ομοούσιος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σπηλαίω υπογαίω, τεχθήναι δι' ημάς, Θεός ών ηξίωσας, πτωχεύσας Αγαθέ, τήν ημετέραν πτωχείαν δι' ευσπλαγχνίαν, καί εκ Παρθένου προελθών σεσαρκωμένος, μείνας εις Υιός εκ Πατρός καί Μητρός.

Προεόρτιος

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Τήν σήν ειρήνην δός ημίν, Υιέ τού Θεού, άλλον γάρ εκτός σου, Θεόν ου γινώσκομεν, τό όνομά σου ονομάζομεν, ότι Θεός ζώντων, καί τών νεκρών υπάρχεις».

Ρανάτωσαν γηθόμενοι, νεφέλαι γλυκασμόν, ήδη γάρ εγγίζει ο Κύριος, αποτεχθήναι ώσπερ νήπιον, εκ τής Αγνής Παρθένου, εν ευτελεί Σπηλαίω.

Οι θείοι νύν σκιρτήσατε, Προφήται τού Θεού, ήκει γάρ Χριστός η αλήθεια, αποκληρώσαι τά κηρύγματα, υμών τής θείας γλώσσης, τικτόμενος ως βρέφος.

Εδέμ πάλαι κλεισθείσά μοι, ανοίχθητι λοιπόν, βλέπουσα Χριστόν, σαρκί νηπιάσαντα, καί εν τή πόλει ως ευδόκησε, τής Βηθλεέμ εκ Κόρης, τικτόμενον Παρθένου.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Τοιούτος ημίν έπρεπε, σοφός Αρχιερεύς, όσιος, πιστός, αμίαντος, άκακος, βοών ο Παύλος προϋπέγραψε, την Ιεράν εικόνα, τών Ιερών σου τρόπων.

Κανόνα απαράτρωτον, καί τύπον ευσεβή, έχοντες τήν σήν τού βίου ακρόπολιν, πρός ταύτην Πάτερ αναγόμεθα, οι τής αρχαίας δόξης, τυχείν επιποθούντες.

Τά Παύλου κατορθώματα, ζηλώσας ευσεβώς, όλους τούς αυτού, κινδύνους υπέμεινας, Ιερομάρτυς αξιάγαστε, τό τής Εώας φέγγος καί τής Εσπέρας άστρον.

Δεσμώτης απαγόμενος, παθείν Αρχιερεύ, δέσμιος Χριστού, Ιγνάτιε έγραφες, ταίς Εκκλησίαις καί ταίς πόλεσιν, επιστηρίζων πάντας, εν τή ομολογία.

Ως στύλος καί εδραίωμα, καί πρόβολος ημών, Μάρτυς καί Ποιμήν, ασάλευτον φύλαττε, τής Εκκλησίας τήν ομόνοιαν, εν τή ομολογία , τής Χριστού αληθείας.

Δόξα...

Τριάδος τό ομότιμον, υμνώ καί προσκυνώ, μίαν προσφυώς, δοξάζων θεότητα, τρισί Προσώποις αδιαίρετον, καί εν μιά ουσία, αεί γνωριζομένην.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεός ανθρώποις όμοιος, γενόμενος εκ σού, βρέφος δι' ημάς, γεννάται Θεόνυμφε, καί μένει όλως αναλλοίωτος, καί εν σαρκί οράται, Θεός ενανθρωπήσας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Τόν Προφήτην Ιωνάν, εκμιμούμενος βοώ, Τήν ζωήν μου αγαθέ, ελευθέρωσον φθοράς, καί σώσόν με, Σωτήρ τού Κόσμου, κράζοντα, Δόξα σοι».

Ουρανός επί τής γής, τόν ουράνιον δηλοί, Βασιλέα δι' ημάς, δι' αστέρος φαεινού, τικτόμενον, τοίς Αστρολόγοις, νύν εν τή πόλει Δαυίδ.

Ρητορεύει καί βοά, ο Προφήτης εμφανώς, Οίκος σύ τού Εφραθά, Βηθλεέμ εν ή Θεός, οφθήσεται, εκ τής Παρθένου, σκίρτα καί χόρευε.

Εν Σπηλαίω Βηθλεέμ, Κόρη τίκτει εμφανώς, τόν Θεόν τόν τού παντός, Ποιητήν καί ως βροτόν, ειλήσασα, σπαργάνοις φάτνη, επανακλίνει αυτόν.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Ως τόν όντως εραστήν, αγαπήσας ακλινώς, καί τό πύρ τό πρός αυτόν, αναφλέξας νοερώς, Ιγνάτιε, τό ύδωρ έσχες, εν σοί τό ζών καί λαλούν.

Ει καί έπιες Χριστού, τό ποτήριον καινόν, αλλ' ενέμεινας διψών, τό θανείν υπέρ τό ζήν, καί έκραζες, Ουδέν μοι ταύτα, πρός τό τυχείν με τού ζήν.

Τό μαρτύριον τής σής, συνειδήσεως πληρών, ουκ ενάρκησας ορών, τών θηρίων τάς ορμάς, ουκ έπτηξας, ως σίτος μέλλων, μύλαις αλήθεσθαι.

Υπερζέων Αθλητά, τή αγάπη τού Χριστού, πρός τό πύρ τών πειρασμών, ως εις δρόσον πρωϊνήν, ανέτρεχες, εκείνο φθάσαι, τό όντως, Όν εραστόν.

Τούς μακρούς σου πειρασμούς, καί τά άλυτα δεσμά, τούς εν Ρώμη σπαραγμούς, καί τό πύρ τών διωκτών, ουδέν ηγού, Ιερομάρτυς, διά τόν σόν εραστήν.

Δόξα...

Υπερούσιε Τριάς, υπεράγαθε Μονάς, ο Πατήρ καί ο Υιός, καί τό Πνεύμα τό ευθές, ελέησον, τούς προσκυνούντας, τό θείον κράτος σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ευτρεπίζου Βηθλεέμ, ετοιμάζου Εφραθά, ο Αμήτωρ εκ Πατρός, καί Απάτωρ εκ Μητρός, βαστάζεται, κυοφορείται, τίκτεται σώζων ημάς.

Κοντάκιον τού Αγίου

Ήχος γ' Η Παρθένος σήμερον

Tών λαμπρών αγώνων σου, η φωτοφόρος ημέρα, προκηρύττει άπασι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα, τούτου γάρ διψών εκ πόθου κατατρυφήσαι, έσπευσας υπό θηρίων αναλωθήναι, διά τούτο Θεοφόρος, προσηγορεύθης Ιγνάτιε ένδοξε.

Ο Οίκος

Αβραάμ μέν ποτε τόν υιόν εθυσίαζε, τήν σφαγήν προτυπών τού τά πάντα κατέχοντος, καί νύν εν Σπηλαίω σπεύδοντος τεχθήναι, σύ δέ θεόφρον, όλον προσήγαγες σαυτόν ώσπερ σφάγιον, καί τών θηρίων βρώμα γενόμενος, σίτος καθαρός ώφθης τώ Κτίστη σου, εν αποθήκαις επουρανίαις διαιωνίζων αληθώς, καί τού σού έρωτος τρυφών, δι' όν πάντα τόν κόσμον καταλείψας παμμάκαρ, Θεοφόρος προσηγορεύθης, Ιγνάτιε ένδοξε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Κ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου τού Θεοφόρου.

Στίχοι

· Λέουσιν, Ιγνάτιε, δείπνον προυτέθης,

· Κοινωνέ δείπνου μυστικού, θάρσους λέον.

· Εικάδι Ιγνάτιος θάνε γαμφηλήσι λεόντων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Φιλογονίου, γενομένου από Δικολόγου Επισκόπου Αντιοχείας.

Στίχοι

· Φιλογόνιος εντολεύς λείπει βίον,

· Δραμών αρίστην εντολών Θεού τρίβον.

Ο άγιος νεομάρτυς Ιωάννης ο καταγόμενος εκ τής νήσου θάσου καί εν Κωνσταντινοπόλει μαρτυρήσας κατά τό 1652, ξίφει τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Προεόρτιος

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Τών εν καμίνω Παίδων σου Σωτήρ, ουχ ήψατο, ουδέ παρηνώχλησε τό πύρ, τότε οιτρείς, ως εξ ενός στόματος, ύμνουν καί ευλόγουν λέγοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Τήν τού Χριστού εν σώματι δηλών, ανάδειξιν, ο Ιερεμίας εκβοά, Επί τής γής σωματωθείς ο Θεός ώφθη, επιστήμης ευρέ τε πάσαν οδόν, γεννηθείς εν Βηθλεέμ εκ Μητρός.

Ιδού εκ ρίζης ράβδος, εβλάστησεν, άνθος αναθάλλουσα Χριστόν, καί επ' αυτώ νύν τικτομένω εν Σπηλαίω , Πνεύμα αναπαύσεται, συνέσεως καί βουλής, καί θείας γνώσεως.

Ακουτισθώμεν λόγων ιερών, ο Κύριος τίκτεται Παιδίον δι' ημάς, ού η αρχή επί τού ώμου εγενήθη, καί καλείται Άγγελος, βουλής μεγάλης Πατρός, άρχων ειρήνης Χριστός.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Ουκ έσχες πύρ φιλόϋλον εν σοί, Ιγνάτιε, ύδωρ δέ ζών μάλλον καί λαλούν, ύδωρ καλούν, Δεύρο ταχύ πρός τόν Πατέρα, ύδωρ τό αλλόμενον, τό εκ ζωής εις ζωήν μετοχετεύον ημάς.

Οι τών θηρών οδόντες μοι φησί, γενέσθωσαν, ξίφη καί ρομφαίαι καί σφαγαί, τάφος δέ μοι τά τών λεόντων σπλάγχνα έστω, καί τό πύρ νεμέσθω μου, πρό τής φθοράς, τής δοράς τό εγκατάλειμμα.

Τό ζήν εμοί ουκ έστιν εραστόν, εν σώματι, πνεύματι γάρ ζήν επιποθώ, εμοί τό ζήν Χριστός ο θείος έρως, πρός αυτόν επείγομαι, αυτόν φησίν αγαπώ, αυτού τυχείν προσδοκώ.

Εμοί γλυκύς ο θάνατος φησίν, ηδέα μοι, πάντα τά τών πόνων αλγεινά, θήρες τερπνοί, δρόσος τό πύρ εστί μοι τούτο, ου τού ζήν ανθέξομαι, διό καί σπεύδω θανείν, ίνα συζήσω Χριστώ.

Δόξα...

Τριαδικήν προσάξωμεν ωδήν δοξάζοντες, άναρχον Πατέρα καί Υιόν, Πνεύμα ευθές, μοναδικήν μίαν ουσίαν, ήν τρισσώς υμνήσωμεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος, κοάζοντες, ο τών Πατέρων Θεός.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο τοίς Προφήταις πάλαι προρρηθείς, εγγίζει μοι, βρέφος εκ Παρθένου κυηθείς, Χαίρει Αδάμ, καί η Προμήτωρ Εύα, τών ωδίνων λέλυται, καί συγχορεύει Δαυϊδ, ο τής Παρθένου πατήρ.

Προεόρτιον

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Ον φρίττουσιν Άγγελοι, καί πάσαι Στρατιαί, ως Κτίστην καί Κύριον, υμνείτε Ιερείς, δοξάσατε Παίδες, ευλογείτε Λαοί, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ο Κύριος έρχεται, εν ξένω τοκετώ, σαφώς εις τά ίδια, δεξώμεθα αυτόν, όπως ξενωθέντας Παραδείσου τρυφής, πάλιν οικειώση, τικτόμενος Σπηλαίω.

Ιδού η ανάκλησις, ημών επιδημεί, ηχήσωμεν άσματα, χαρμόσυνα σπουδή, καί άσωμεν μέλη προεόρτια, τώ εν σμικροτάτω, χωρουμένω Σπηλαίω.

Ως ώμοσε Κύριος, πεπλήρωκεν ιδού, εκ σπέρματος δούς ημίν, Δαυϊδ τήν εαυτού, Μητέρα Παρθένον, εξ ής βρέφος σαρκί, ετέχθη εν πόλει, Βηθλεέμ υπέρ λόγον.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Υμνείσθω Ιγνάτιος, ο μέγας Ιερεύς, διττώς στεφανούμενος, ως Mάρτυς καί Ποιμήν, αθλήσας γάρ ούτος, δι αγάπην Θεού, ερών τού εράσθαι, παθείν ού παρητείτο.

Διψών τό ποτήριον τού πάθους τού Χριστού, δεσμώτης ανέτρεχες, Ιγνάτιε σοφέ, καί φθάσας τό σκάμμα, ουκ επαύσω βοών, Διψώ τού διψάσθαι, Χριστώ εις τούς αιώνας.

Τοίς δρόμοις τής Πίστεως, ως ήλιος τήν γήν, γενναίως διέδραμες, απ' άκρων ουρανού, καί δύνας αδύτως, από γής εις Χριστόν, τό φώς συναστράπτεις, αυτώ τής αφθαρσίας.

Δεσμοίς κατεχόμενος, διώδευσας τήν γήν, μυρίσας τοίς άθλοις σου, ημάς τούς εν αυτή, καί νύν μετά τέλος, ώσπερ κρίνον αγρού, καί κρίνον πεδίου, ημάς ευωδιάζεις.

Δόξα...

Μονάς ουσιότητι, υμνείσθω η Τριάς, τριάς υποστάσεσι, τιμάσθω η Μονάς, ως μία τή φύσει, τοίς προσώποις δέ τρείς, ου διαιρουμένη, ου σuναλειφομένη.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό άστρον ανέτειλε, Χριστός εν, Ιακώβ, καί Μάγοι συντρέχουσιν, εν πόλει Βηθλεέμ, υμνήσαι, τιμήσαι, προσκυνήσαι αυτώ, τεχθέντι εκ μήτρας, Αγνής τής Θεοτόκου.

Προεόρτιος

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Τήν ζωοδόχον Πηγήν τήν αέναον, τήν φωτοφόρον Λυχνίαν τής χαριτος, τόν Ναόν τόν άγιον, τήν Σκηνήν τήν πάγχρυσον, τού ουρανού καί τής γής τήν πλατυτέραν, τήν Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Σύν Πατριάρχαις, Δικαίοις τε άπασι, καί τοίς Αγίοις Προφήταις σκιρτήσωμεν, εκ Παρθένου Κύριος, Ιησούς η λύτρωσις, ο φωτισμός η ζωή η σωτηρία, νύν εν τή Πόλει, Δαυίδ αποτίκτεται.

Ήδη τής θείας τού Λόγου σαρκώσεως, πάσιν ηνοίχθη σαφώς τά προπύλαια, ουρανοί αγάλλεσθε, Άγγελοι σκιρτήσατε, καί ευφραινέσθω η γή σύν τοίς ανθρώποις, μετά Ποιμένων καί Μάγων εν πνεύματι.

Φέρει Χριστόν ώσπερ μύρον ακένωτον, τό νοητόν η Παρθένος αλάβαστρον, καί τούτο προέρχεται, εν Σπηλαίω πνεύματι, αποκενώσαι σαφώς, όπως πληρώση, τής ευωδίας αυτού τάς ψυχάς ημών.

Τού Αγίου

Ο αυτός

Ο Θεοφόρος ημάς ειστιάσατο, τούς Ιερούς αυτού άθλους προθείς ημίν, Δεύτε φιλομάρτυρες, Ιερώς δρεψάμενοι, τά μυστικά τών τερπνών ασμάτων άνθη, τάς κορυφάς εαυτών στεφανώσωμεν.

Τήν Ιεράν σου στολήν ιερώτατε, ιερωτέραν ειργάσω τοίς άθλοις σου, διό καί τόν στέφανον, διττώς κομισάμενος, μετά Μαρτύρων υμνείς καί τών Ποιμένων, Ιερομάρτυς Χριστόν τόν Θεόν ημών.

Σίτος Θεού καθαρός ειμι έλεγες, καί δι' οδόντων θηρίων αλήθομαι, ίνα άρτος γένωμαι, Ιεροτελούμενος τώ εραστή καί Θεώ κεκαθαρμένος, όν καί ποθών, ου πτοούμαι τόν θάνατον.

Ως υπερόπτης τών κάτω Ιγνάτιε, καί υπηρέτης τών άνω μυήσεων, ως λατρείαν άμωμον, τελών καί τελούμενος, Ιερουργείς σεαυτόν τώ μαρτυρίω, πρός τε θηρία καί πύρ ετοιμαζόμενος.

Σπλάγχνα θηρίων σοι τάφος γεγόνασιν, έχεις δέ νύν τήν Σιων εν, διαίτημα, καί ζής εν καινότητι, ζωηφόρου Πνεύματος, εν ουρανοίς τώ Χριστώ συμβασιλεύων, καί εν τρυφών τή αυτού ωραιότητι.

Τώ απροσίτω φωτί ελλαμπόμενος, καί εν ταίς ανω μοναίς αυλιζόμενος, Ιερέ Ιγνάτιε, τώ Θεώ καί Κτίστη σου, υπέρ τής ποίμνης σου ταύτης εντυγχάνων, αδιαλείπτως μή παύση δεόμενος.

Δόξα...

Τό υπεράρχιον φώς η ζωή ημών, Πατήρ Υιός καί τό Πνεύμα τό Άγιον, τρισίν υποστάσεσι, καί μιά, θεότητι, υπερουσίως αεί θεολογείσθω, Τριάς απλή συμφυής καί Ομότιμος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε Αγνή τού Θεού Πόλις έμψυχε, εν ή Θεού χωρηθήναι ευδόκησε, μή λιπών τά άνω γάρ, πρός σέ καταβέβηκεν, ως υετός επί γής Θεογεννήτορ, καί εν τή πόλει Βηθλεέμ βρέφος τίκτεται.

Εξαποστειλάριον προεόρτιον

Επεσκέψατο ημάς

Ετοιμάζου Βηθλεέμ, Σπήλαιον ευτρεπίσθητι, υπόδεξαι καί η Φάτνη, τόν απερίγραπτον Θεόν, σαρκί περιγραφόμενον, έρχεται γάρ τεχθήναι, καθώσπερ ευδόκησε.

Τού Αγίου

Τοίς μαθηταίς συνέλθωμεν

Σίτος υπάρχω έλεγες, τού Θεού καί Σωτήρος, καί δεί με νύν αλήθεσθαι, δι' οδόντων θηρίων, Ιγνάτιε Θεοφόρε, όπως άρτος ηδύς τε, καί καθαρός οφθήσομαι, τή Αγία Τριάδι, ή παρεστώς, μνημονεύοις πάνσοφε τών τελούντων, τήν φωτοφόρον μνήμην σου, Ιεράρχα καί Μάρτυς.

Έτερον Γυναίκες ακουτίσθητε

Ως τετρωμένος έρωτι, αγάπης τού Κυρίου σου, Ο εμός έρως εβόας, Χριστός εσταύρωται θέλων, διό διψώ τού διψάσθαι, καί ζών ερώ τού εράσθαι, ού κοινωνός γενηθήναι, επιποθώ καί τού πάθους, καί τής αυτού βασιλείας.

Προεόρτιον, όμοιον

Πιστοί τά προεόρτια, τών Γενεθλίων άσματα, νύν προηχήσωμεν πίστει, έρχεται ήκει γάρ Χριστός, εν Βηθλεέμ τού τεχθήναι, ως βροτός εκ Παρθένου, καί οραθήναι νήπιος, σπαργάνοις ενειλημένος, ο πρό αιώνων υπάρχων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια, κατά αλφάβητον.

Ποίημα Pωμανού τού Μελωδού.

Ήχος πλ. β' Αυτόμελον

Αι Αγγελικαί, προπορεύεσθε Δυνάμεις, οιεν Βηθλεέμ, ετοιμάσατε την Φάτνην, ο λόγος γάρ γεννάται, η σοφία προέρχεται, δέχου ασπασμόν η Εκκλησία, εις τήν χαράν τής Θεοτόκου, λαοί είπωμεν, Ευλογημένος ο ελθών, Θεός ημών δόξα σοι. (Δίς)

Ανίσχει ο Αστήρ, Ιακώβ εν τώ Σπηλαίω Δεύτε καί ημείς, προεόρτια τελούντες, συνδράμωμεν τοίς Μάγοις, τοίς Ποιμέσι συνέλθωμεν, ίδωμεν Θεόν εν τοίς σπαργάνοις, ίδωμεν Παρθένον γαλουχούσαν, φρικτόν θέαμα! Ο Βασιλεύς τού, Ισραήλ, Χριστός παραγίνεται.

Βουνοί γλυκασμόν, σταλαξάτωσαν Ιδού γάρ, ήκει ο Θεός, εκ θαιμάν Έθνη ηττάσθε, Προφήται Πατριάρχαι σκιρτήσατε, άνθρωποι χορεύσατε ενθέως, ο ισχυρός καί μέγας Άρχων, Χριστός τίκτεται, ο Βασιλεύς τών ουρανών, εν γή παραγίνεται.

Γήθεν ανυψών, τούς βροτούς ο Πλάστης ήκει, τήν βασιλικήν, καινουργών αύθις εικόνα, συγχάρητε τών άνω, αι Δυνάμεις υμνήσατε, έχθρας τό μεσότοιχον ελύθη, ήλθεν ώ απέκειτο, Θεός γάρ, βροτός γίνεται, ο Βασιλεύς τού lσραήλ, Χριστός παραγίνεται.

Δεύτε οι πιστοί, υπαντήσωμεν τώ εκ Κτίστη, ήκοντι εις γήν, Παρθένου ανατείλαι, αγνεία λαμπρυνθώμεν, αρεταίς απαστράψωμεν, τρόμω καί χαρά ετοιμασθώμεν, Xριστόν ιδέσθαι βρεφωθέντα, νοός όμμασιν, ημάς Θεούντα τούς βροτούς, άκρα αγαθότητι.

Δόξα... όμοιον

Εγγίζει ο Χριστός, Βηθλεέμ προετοιμάζου, ήδη τών Εθνών, τό σωτήριον αυγάζει, Ευτρέπισον τήν φάτνην, τούς Ποιμένας συνάγαγε, κάλεσον τους Μάγους εκ Περσίδος, αι Στρατιαί τών Ασωμάτων, Νοών κράζουσιν, ο Βασιλεύς τών ουρανών, Χριστός παραγίνεται.

Καί νύν... Όμοιον

Ζήλός τε καί πύρ, καταφάγεταί σε άφρον, πλάνε αληθώς, καί τού νόμου συκοφάντα, ιδού γάρ η Παρθένος, Ησαϊας ως έφησεν, έσχεν εν γαστρί καί επί φάτνης, ανακλινεί τόν Βασιλέα, διό άπαντες, οι εξ Ιούδα τής φυλής, δυνάσται εκλείψουσιν.

Εις τόν Στίχον

Στιχηρά Ιδιόμελα Ήχος δ'

Βηθλεέμ ευτρεπίζου, ύμνησον Πόλις Σιών, αγάλλου η έρημος, προμνηστευθείσα τήν χαράν, αστήρ γάρ προέρχεται, εν Βηθλεέμ μηνύων, μέλλοντα τίκτεσθαι Χριστόν, καί Σπήλαιον δέχεται, τόν αχώρητον παντί, καί Φάτνη ετοιμάζεται, υποδέξασθαι ζωήν τήν αιώνιον, αυτώ πάντες άσωμεν καί βοήσωμεν, Σώσον τάς ψυχάς ημών, Ιησού ο Θεός, ο σαρκωθείς δι' ημάς.

Στίχ. Ο Θεός από θαιμάν ήξει.

Ανατολίου

Χριστός ο ερχόμενος, εμφανώς Θεός ημών, ήξει καί ου χρονιεί, εξ απειρογάμου Νύμφης οφθήσεται, εν Σπηλαίω δέ λοιπόν προσαναπαύσεται, καί Φάτνη τών αλόγων, όν ουκ εχώρει ουρανός, υποδέχου, μέλλοντα σπαργανούσθαι εν σοί, τόν τώ λόγω λύσαντα, τής αλογίας ημάς, Αστήρ μηνύει, Μάγοι προσκυνούσι, Ποιμένες αγραυλούσι, θαύμα ορώντες τό φρικτόν, καί Άγγελοι μέλπουσιν, επί γής Θεώμενοι, τήν απολύτρωσιν τού γένους ημών.

Στίχ. Κύριε εισακήκοα τήν ακοήν σου.

Ησαία χόρευε, Λόγον Θεού υπόδεξαι, προφήτευσον τή Κόρη Μαριάμ, Βάτον πυρί καίεσθαι, καί μή καταφλέγεσθαι, τή αίγλη τής θεότητος, Βηθλεέμ ευτρεπίζου, άνοιγε πύλην η Εδέμ, καί Μάγοι πορεύεσθε, ιδείν τήν σωτηρίαν, εν φάτνη σπαργανούμενον, όν Αστήρ εμήνυσεν, επάνω τού Σπηλαίου, ζωοδότην Κύριον, τόν σώζοντα τό γένος ημών.

Δόξα... Τού Αγίου Ήχος α'

Τού Στουδίτου

Στήλη έμψυχος, καί έμπνους εικών, ή ετήσιός σου επέστη εορτή, Θεοφόρε Ιγνάτιε, τάς μυσταγωγίας σου, καί τάς αριστείας σου κηρύττουσα, τήν υπέρ τής Πίστεως μέχρις αίματος αντικατάστασιν, τήν μακαρίαν εκείνην, καί αοίδιμον φωνήν, τήν, Ότι σίτός ειμι Θεού λέγουσαν, καί δι' οδόντων θηρίων αλήθομαι, διό μιμητής τού Χριστού σύ γεγονώς, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Προεόρτιον

Ήχος πλ. β' Bύζαντος

Σπήλαιον ευτρεπίζου, η Αμνάς γάρ ήκει, έμβρυον φέρουσα Χριστόν, Φάτνη δέ υπεδέχου, τόν τώ λόγω λύσαντα, τής αλόγου πράξεως, ημάς τούς γηγενείς, Ποιμένες αγραυλούντες, μαρτυρείτε θαύμα τό φρικτόν, καί Μάγοι εκ Περσίδος, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν, τώ Βασιλεί προσάξατε, ότι ώφθη Κύριος εκ Παρθένου Μητρός, όνπερ καί κύψασα, δουλικώς η Μήτηρ προσεκύνησε, καί προσεφθέγξατο τώ εν αγκάλαις αυτής, Πώς ενεσπάρης μοι, ή πώς μοι ενεφύης, ο Λυτρωτής μου καί Θεός;

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.