ΤΗ ΙΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Βονιφατίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Εύκλειαν επόθησας, αποκειμένην τοίς Μάρτυσιν, Αθλοφόρε πολύαθλε, καί πόνους υπήνεγκας, θαρσαλέα γνώμη, άπονον πρός λήξιν μετατεθήναι προσδοκών, καί τά βραβεία ζητών κομίσασθαι, παμμάκαρ τά ουράνια, καί Παραδείσου τήν οίκησιν, καί τό φώς τό ανέσπερον, καί ζωήν τήν αιώνιον.

Ονύχων σπαράγματα, καί χαλεπά εκκεντήματα, καί μολύβδου πυράκτωσιν, τής κάρας αφαίρεσιν, καί τούς δριμυτάτους, υπήνεγκας πόνους, καί προσετέθης τώ χορώ, τών Αθλοφόρων χαίρων Πολύαθλε, διό σου τήν ετήσιον, επιτελούμεν πανήγυριν, αθλητά Βονιφάτιε, τών Αγγέλων συμμέτοχε.

Δούλόν σε προπέμψασα, θείον δεσπότην απέλαβεν, Αγλαϊς Βονιφάτιε, παθών κυριεύσαντα, βεβασιλευκότα, αθέων τυράννων, καταβαλόντα τούς εχθρούς, καί νίκης στέφος αναδησάμενον, διό ναόν σοι άγιον, περικαλή τε δομήσασα, εν αυτώ εναπέθετο, ιερώς ευφημούσά σε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Κριρήν δικαιότατον, αποκυήσασα Δέσποινα, τόν ασώτως βιώσαντα, δυσωπώ ικέτευε, κατακεκριμένον, καί ηπορημένον, εν τή μελλούση φοβερά, κρίσει Παρθένε μή κατακρίναί με, συντάξαι δέ τοίς μέλλουσιν, εκ δεξιών τούτου ίστασθαι, εκλεκτοίς διά έλεος, καί πολλήν αγαθότητα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Νεκρούμενον βλέπουσα, Xριστόν η πάναγνος Δέσποινα, καί νεκρούντα τόν δόλιον, ως Δεσπότην κλαίουσα, ύμνει τόν εκ σπλάγχνων, αυτής προελθόντα, καί τό μακρόθυμον αυτού, αποθαυμάζουσα ανεκραύγαζε, Τέκνον μου ποθεινότατον, μή επιλάθη τής δούλης σου, μή βραδύνης Φιλάνθρωπε, τό εμόν καταθύμιον.

Καί τά λοιπά τού Εσπερινού καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Πιστώς σε μέλπω Μάρτυς ηγλαϊσμένε. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

«Τριστάτας κραταιούς, ο τεχθείς εκ Παρθένου, απαθείας εν βυθώ ψυχής τό τριμερές, καταπόντισον δέομαι, όπως σοι ως εν τυμπάνω, τή νεκρώσει τού σώματος, επινίκιον άσω μελώδημα».

Προθύμω λογισμώ, τούς αγώνας ζηλώσας, τών γενναίων Αθλητών, ενήθλησας στερρώς, καί τόν όφιν ενέκρωσας, άθλοις σου τοίς ζωηφόροις, Ιερέ Βονιφάτιε, τών Αγίων Αγγέλων συνόμιλε.

Ιδών επί τής γής, τού εχθρού τήν απάτην, κεχυμένην αληθώς, γενναίε Αθλητά, τήν ψυχήν πυρπολούμενος, έρωτι τώ θειοτάτω, υπεισήλθες τό στάδιον, απτοήτω τρισμάκαρ φρονήματι.

Σοφία θεϊκή, λαμπρυνόμενος Μάκαρ, τούς ασόφους δυσμενείς, εμώρανας, Χριστόν καταγγέλλων παχύτητι, σώματος ομοιωθέντα, οφθήναι ηθέλησε, Bονιφάτιε οις Μάρτυς πολύαθλε.

Θεοτοκίον

Τό Όρος τού Θεού, Δανιήλ ό προείδε, τήν Σκηνήν τήν νοητήν, τήν Πλάκα τήν σεπτήν, τό τής δόξης αγίασμα, Τράπεζαν τόν θείον Άρτον, τήν χωρήσασαν άσμασι, τήν Αγίαν Παρθένον υμνήσωμεν.

Ωδή γ'

«Ότι στείρα έτεκεν, ή εξ Εθνών Εκκλησία, καί η πολλή εν τέκνοις, ησθένησε Συναγωγή, τώ θαυμαστώ Θεώ ημών βοήσωμεν, Άγιος εί Κύριε».

Ως ποθήσας Ένδοξε, ελευθερίαν τήν άνω, από ζυγού δουλείας, λυτρούσαι πάθη τά σεπτά, εζηλωκώς αοίδιμε τού δι' οίκτον, δούλου χρηματίσαντος.

Σαρκικών ανώτερος, αποδειχθείς φρονημάτων, εν αλλοιώσει θεία, αθρόον πάσαν προσβολήν, τών δυσχερών υπήνεγκας γηθόμενος, Μάρτυς Βονιφάτιε.

Σεαυτόν απηρνήσω, καί πρός αγώνας καί πάλας, τού δυσμενούς εξήλθες, Σταυρού τώ όπλω κρατυνθείς, καί νικητής γενόμενος, δεδόξασαι Μάρτυς Βονιφάτιε.

Θεοτοκίον

Εαυτόν εκένωσε, τούς πατρικούς μή κενώσας, εν τή γαστρί σου κόλπους, υπερούσιος Θεός, καί σός Υιός εγένετο Πανάμωμε, σώσαι τό ανθρώπινον.

Ο Ειρμός

«Ότι στείρα έτεκεν, ή εξ Εθνών Εκκλησία, καί η πολλή εν τέκνοις, ησθένησε Συναγωγή, τώ θαυμαστώ Θεώ ημών βοήσωμεν, Άγιος εί Κύριε».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τιμήσας τόν Θεόν, παρ' αυτού ετιμήθης, Μαρτύρων καλλονή, Βονιφάτιε μάκαρ, διό καί στεφάνω σε, θείας δόξης εκόσμησεν όθεν σήμερον, τήν παναγίαν σου μνήμην, εορτάζοντες, υπέρ ημών σέ αιτούμεν, πρεσβεύειν πρός Κύριον.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν πάντων Ποιητήν, καί Θεόν σου καί Κτίστην, πανάμωμε αγνή, διά Πνεύματος θείου, εν μήτρα σου εχώρησας, καί φθοράς δίχα τέτοκας, όν δοξάζοντες, σέ ανυμνούμεν Παρθένε, ως Παλάτιον, τού Βασιλέως τής δόξης, καί κόσμου αντίλυτρον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Καί σού τής καθαράς, καί πανάγνου Παρθένου, διήλθεν αληθώς, τήν καρδίαν ρομφαία, Σταυρώ ως εώρακας, τόν Υιόν σου υψούμενον, παναμώμητε, ευλογημένη Μαρία, τό προσφύγιον, αμαρτωλών καί τό τείχος, καί κόσμου κραταίωμα.

Ωδή δ'

«Δι' αγάπησιν Οικτίρμον τής σής εικόνος, επί Σταυρού σου έστης, καί ετάκησαν έθνη, σύ γάρ εί φιλάνθρωπε, ισχύς μου καί ύμνησις».

Μακαρίζων τών αθλούντων τήν καρτερίαν, τή εκμιμήσει Μάρτυς, τών σεπτών παθημάτων, τούτοις εξωμοίωσαι, θεόφρον πανόλβιε.

Επειγόμενος εν πίστει Μαρτύρων θείων, πρός συλλογήν παμμάκαρ σεαυτόν τή ποθούση, φόρτον αξιάγαστον, θεόφρον απέδωκας.

Λιπαινόμενος καθάπερ χρυσίον Μάρτυς, τών αικισμών χωνεία οβρυζότερος ώφθης, φέρων τού ποιήσαντος, παθών τό εκσφράγισμα.

Θεοτοκίον

Παρθενίαν μετά τόκον εσφραγισμένην, κατανοούσα Κόρη, τόν αφράστως τεχθέντα, Λόγον εκ λαγόνων σου, πιστώς εμεγάλυνες.

Ωδή ε'

«Τόν φωτισμόν σου Κύριε, κατάπεμψον ημίν, καί τής αχλύος ημάς, τών πταισμάτων λύσον αγαθέ, τήν σήν ειρήνην ουρανόθεν δωρούμενος».

Ως φωταυγής ανέτειλας, αστήρ από δυσμών, καί δύνας Μάρτυς, αθλήσει καρτερώς, αύθις πρός δυσμάς εξανατέλλεις, καταυγάζων τά πέρατα.

Μαρτυρικώς ηγώνισαι, ονύχων σπαραγμούς οξέσι, Μάρτυς, καλάμοις υποφέρων, και τού πονηρού τά κέντρα πάντα, απαμβλύνων εν χάριτι.

Αι τού εχθρού ησθένησαν, θεόφρον επί σοί μηχανουργίαι, καί γάρ τή πρός Θεόν, νεύσει ακλινεί σαρκός αικίσει, ώσπερ άσαρκος έφερες.

Θεοτοκίον

Ρύπου παντός απόπλυνον, Παρθένε τήν εμήν, ψυχήν βοώ σοι, καί σώσόν με, η τόν αληθή Θεόν Σωτήρα, επί γής σωματώσασα.

Ωδή ς'

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων».

Τυπτόμενος, ταίς πληγαίς τής σαρκός κατεπλήγωσας, τούς αθέους, ανιάτως νοσούντας, τήν άγνοιαν, καί νοσούντων ώφθης, ιατρός αθλητά Βονιφάτιε.

Υψούμενος, πρός Θεόν επιδόσει Μακάριε, τών αγώνων, δυσμενείς αοράτους κατέρραξας, καί κατερραγμένοις, βοηθός Αθλοφόρε γεγένησαι.

Συρόμενος, επί γής ώσπερ λίθος πολύτιμος, θεοφόρε, τό τής πλάνης καθείλες, οχύρωμα, καί πιστών καρδίας, επί πλείον τή πίστει εστήριξας.

Θεοτοκίον

Η βάτος σε, προετύπου Πανύμνητε πρότερον, καιομένη, μηδαμώς φλεγομένη δέ Πάναγνε, καί γάρ ως εκείνη, ουκ εφλέχθης Θεόν σωματώσασα.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ιερείον άμωμον, εθελουσίως, σεαυτόν προσήγαγες, τώ εκ Παρθένου διά σέ, τεχθήναι μέλλοντι Άγιε, στεφανηφόρε σοφέ Βονιφάτιε.

Ο Οίκος

Ανατολής ώσπερ αστήρ, τούς μάγους εκ Περσίδος, ούτω σε θεία νεύσις εκ δυσμών ωδήγησε θεόφρον, Τεχθήναιεν Σπηλαίω, τώ ευδοκήσαντι Χριστώ προσκυνήσαι ως Βασιλεί απάσης τής κτίσεως, καί τούτω δώρα προσαγαγείν, ως λίβανον καί σμύρναν καί χρυσόν, Πίστιν Αγάπην καί Ελπίδα, Όθεν σαυτόν ολόκληρον προσήγαγες αυτώ άμωμον δώρον, τώ Τυράννω δικαστή, εν παρρησία κράζων καί βοών, Χριστού μου δούλος υπάρχω, στεφανηφόρε σοφέ Βονιφάτιε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΘ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Βονιφατίου.

Στίχοι

· Ζητών Βονιφάτιος Οστά Μαρτύρων.

· Εαυτόν εύρε μάρτυρα, τμηθείς ξίφει.

· Εννεακαιδεκάτη Βονιφάτιος αυχένα τμήθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Ηλία, Πρόβου, καί Άρεως.

Στίχοι

· Αθλήσεως τμηθέντα τώ ξίφει κάραν,

· Ζηλοί ταχύ Πρόβος σε, Μάρτυς Ηλία.

· Άρης υπήρξας πρός τό πύρ όντως Άρες,

· Άρης νοητός, όπλα πίστεως φέρων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Τιμοθέου καί Πολυεύκτου.

Στίχοι

· Τιμόθεον δέ, τόν πεπυρπολημένον,

· Πού θήσομεν, λαχόντα παντίμου τέλους;

· Σού Πολύευκτε Καισαρεύ ποίον τέλος;

· Τό πύρ υπελθών, εύρον ευκταίον τέλος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Ευτυχίου, καί Θεσσαλονίκης, καί τών σύν αυτοίς Ανδρών διακοσίων, καί Γυναικών εβδομήκοντα, διά ξίφους τελειωθέντων.

Στίχοι

· Σύν Ευτυχίω καί σύ Θεσσαλονίκη,

· Nίκην εφεύρες ευτυχώς διά ξίφους.

· Ανείλεν ανδρών εικάδας δέκα ξίφος,

· Ανείλε καί Γυναίκας επτάκις δέκα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Γρηγεντίου, Επισκόπου Αιθιοπίας.

Στίχοι

· Σαρκός λιπών σύνδεσμον ο Γρηγέντιος,

· Εκείσε μετήλθεν, ένθα σαρξίν ου τόπος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος.

Στίχοι

· Τρύφων ανήλθε σώματι πρός ιτέαν,

· Καί πνεύματι πρός ύψος ουρανού μέγα.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ,

«Αβραμιαίοι ποτέ, εν Bαβυλώνι παίδες, καμίνου φλόγα κατεπάτησαν, εν ύμνοις κραυγάζοντες, ο τών Πατέρων, Θεός ευλογητός εί».

Γόνυ μή κλίνας γλυπτοίς, εις πειρασμόν εβλήθης, μεγίστην όντως Μάρτυς κάμινον, εν ή δροσιζόμενος, Ο τών Πατέρων βοάς Θεός ευλογητός εί.

Λύειν τόν τόνον τής σής, ομολογίας σπεύδων, ο δολιόφρων τοίς εγκάτοις σου, κοχλάζοντα μόλυβδον, ανηλεώς εκχέει, αλλ' εμφανώς ησχύνθη.

Αποτμηθείς προθύμως, τήν ιεράν σου κάραν, εχθρού δολίου πολυμήχανον, κεφαλήν διέκοψας, τής σής ανδρείας ξίφει, Μάρτυς Χριστού θεόφρον.

Θεοτοκίον

Ίνα φωναίς αισίαις, υμνολογώ σε Κόρη, παθών με ρύσαι ταίς πρεσβείαις σου, κινδύνων καί θλίψεων, καί πονηρών λογισμών, κακώσαί με ζητούντων.

Ωδή η'

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς έν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε, υμνείτε τόν Κύριον».

Συμφερόντως τήν σήν εργαζόμενος, σωτηρίαν Χριστός Βονιφάτιε, αναζητούντα λείψανα, καλλινίκων Μαρτύρων, σέ ενισχύει, ό πιστώς επεζήτεις γενήσεσθαι.

Μακαρία δεσποίνη μακάριος, θησαυρός απεδόθης Μακάριε, ώ πλουτισθείσα έψαλλε, γηθομένη καρδία, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Εν σπουδή τό αοίδιμον γύναιον, ανεγείρον ναόν ιερώτατον, σέ εν αυτώ κατέθετο, πεφυκότα τής θείας, ναόν Τριάδος, αθλοφόρε Χριστού Βονιφάτιε.

Νεκρωθείς δι' αγάπην τού Κτίσαντος, τούς νεκρώσει παθών υποπίπτοντας, ζωοποιώ πρεσβεία σου, ιατρεύεις βοώντας, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Επί σέ τήν Αγνήν ο Υπέρθεος, κατελθών ώσπερ οίδε σεσάρκωται, καί τούς βροτούς εθέωσε, μελωδούντας Παρθένε, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς έν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε, υμνείτε τόν Κύριον».

Ωδή θ'

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν είσω κίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Ιδούσά σε φόρτον ιερόν ηγάλλετο, εκβοώσα η αείμνηστος, Δούλον εκπέμψασά σε Μάκαρ, δεσπότην αληθή υποδέδεγμαι, δουλείας με κακών εκλυτρούμενον, σαίς ευπροσδέκτοις παρακλήσεσιν.

Ως Κρίνον κοιλάσι νοηταίς εξήνθησας, τών μαρτύρων Βονιφάτιε, Φοίνιξ καθάπερ ανυψώθης, ως κέδρος εγνωρίσθης μυρίπνοος, ωράθης εκλεκτή ως Κυπάρισσος, ευωδιάζουσα ψυχάς ημών.

Σήμερον η μνήμη σου ημίν ανέτειλεν, Αθλοφόρε ώσπερ ήλιος, φέγγος ενθέων χαρισμάτων, φωτίζουσα ψυχάς τών υμνούντων σε, παθών τε τήν αχλύν απελαύνουσα, Μάρτυς θεόφρον αξιάγαστε.

Ήλιος καθάπερ εκ δυσμών ανέτειλας, καί Εώας πόλιν έφθασας, ένθα καί δύς τώ μαρτυρίω, πρός κρείττονα ζωήν ανατέταλκας, καί Ρώμην τήν περίβλεπτον έφθασας, ταύτην τειχίζων σαίς δεήσεσι.

Θεοτοκίον

Φωτί με καταύγασον τώ σώ Πανάμωμε, τόν εν σκότει συνεχόμενον, τής αμαρτίας Θεοτόκε, καί δίδου εν ημέρα πορεύεσθαι, ενθέων προσταγμάτων Θεόνυμφε, όπως υμνώ σε τήν Πανύμνητον.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν είσω κίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Η λοιπή, Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.