ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τόν Προοιμιακόν, καί τήν Στιχολογίαν τού, Μακάριος ανήρ, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεν τά διατεταγμένα Αναστάσιμα, είτα τά Προεόρτια, καί τών Αγίων Πατέρων.

Στιχηρά Προσόμοια Προεόρτια

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες υμάς

Παρθένε Πανάμωμε Θεού, έμψυχον Παλάτιον, τόν ουρανοίς μή χωρούμενον, εν σοί εχώρησας, όν εν τώ Σπηλαίω, τέξη υπέρ έννοιαν, πτωχεύσαντα καί σάρκα γενόμενον, ίνα θεώση με, καί πλουτίση τόν πτωχεύσαντα, ακρασία, πικροτάτης βρώσεως.

Εναπογραφόμενος Χριστέ, δούλοις τώ τού Καίσαρος, δι' ευσπλαγχνίαν προστάγματι, έρχη χαρίσασθαι τήν ελευθερίαν, τήν ζωήν καί λύτρωσιν, αγνώμοσιν οικέταις μακρόθυμε, τοίς προσκυνούσί σου, τά σωτήρια Γενέθλια, τού ελθόντος, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Τόκον ακατάληπτον θεσμούς, φύσεως καινίσαντα, η Παναγία καί άμωμος, κατανοήσασα, τώ Υιώ εβόα. Τέκνον ποθεινότατον, εκπλήττομαι τό μέγα μυστήριον, πώς καί γεννήσασα, παρθενεύω τή δυνάμει σου, τού τά πάντα ποιούντος βουλήματι!

Καί τών Αγίων Πατέρων

Ήχος πλ. δ'

Ο εν Εδέμ Παράδεισος

Τά τών Πατέρων σήμερον πιστοί, τελούντες μνημόσυνα, ανυμνήσωμεν Χριστόν τόν Λυτρωτήν, τόν μεγαλύναντα αυτούς, εν πάσι τοίς Έθνεσι, καί θαυμάτων τά παράδοξα πιστώς, επιτελέσαντα Κύριον, ως κραταιόν καί δυνατόν, καί εξ αυτών αναδείξαντα, ράβδον δυνάμεως ημίν, τήν μόνην απείρανδρον, καί θεόπαιδα Μαρίαν τήν αγνήν, εξ ής τό άνθος προήλθε, Χριστός, βλαστήσας πάσι τήν ζωήν, καί αδάπανον τρυφήν, καί σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Ως εν ψεκάδι μέσον τής φλογός, τή δρόσω τού Πνεύματος, αγαλλόμενοι οι Παίδες τού Θεού, περιεπάτουν μυστικώς, εν αυτή προτυπώσαντες, τήν Τριάδα καί τήν σάρκωσιν Χριστού, καί ως σοφοί διά Πίστεως, έσβεσαν δύναμιν πυρός, καί Δανιήλ δέ ο δίκαιος, λεόντων ώφθη φιμωτής, ών ταίς δεήσεσι, δυσωπούμενος φιλάνθρωπε Σωτήρ, καί ημάς τού ασβέτου, καί αιωνίου λύτρωσαι πυρός, καί αξίωσον τυχείν, τής ουρανίου Βασιλείας σου.

Ώσπερ εν δρόσω όντες οι πιστοί, καί άγιοι Παίδές σου, εν καμίνω ο τής φλογός τής τού πυρός, προεζωγράφουν μυστικώς, τήν εκ Παρθένου σου έλευσιν, τήν αφλέκτως, αναλάμψασαν ημίν. Καί Δανιήλ δέ ο δίκαιος, καί εν Προφήταις θαυμαστός, τρανώς τήν θείαν δευτέραν σου, έλευσιν πάσι προδηλών, Εώρων εκραύγαζεν, έως ού θρόνοι ετέθησαν φησί, καί κριτής έκαθέσθη, καί τού πυρός επέστη ποταμός, ού ρυσθείημεν Χριστέ, ταίς ικεσίαις αυτών Δέσποτα.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Δανιήλ ανήρ επιθυμιών, λίθον άνευ χειρός τμηθέντα, θεωρήσας σε Κύριε, βρέφος άνευ σποράς, τεχθήναι προηγόρευσε, σέ τόν εκ Παρθένου σαρκωθέντα Λόγον, τόν αναλλοίωτον Θεόν, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Προεόρτιον, ο αυτός

Σπήλαιον ευτρεπίζου η, Αμνάς γάρ ήκει, έμβρυον φέρουσα Χριστόν. Φάτνη δέ υποδέχου, τόν τώ λόγω λύσαντα τής αλόγου πράξεως, ημάς τούς γηγενείς. Ποιμένες αγραυλούντες, μαρτυρείτε θαύμα τό φρικτόν, καί Μάγοι εκ Περσίδος, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν τώ Βασιλεί προσάξατε, ότι ώφθη Κύριος εκ Παρθένου μητρός, όνπερ καί κύψασα δουλικώς, η Μήτηρ προσεκύνησε, καί προσεφθέγξατο, τώ ο εν αγκάλαις αυτής, πώς ενεσπάρης μοι; ή πώς μοι ενεφύης, ο λυτρωτής μου καί Θεός;

Είσοδος, τό Προκείμενον τής ημέρας καί τά Αναγνώσματα.

Γενέσεως τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 14, 14-20)

Ακούσας Άβραμ, ότι ηχμαλώτευται Λώτ ο αδελφιδούς αυτού, ηρίθμησε τούς ιδίους οικογενείς αυτού, τριακοσίους δέκα καί οκτώ, καί κατεδίωξεν οπίσω αυτών έως Δάν, καί επέπεσεν επ' αυτούς τήν νύκτα αυτός, καί οι Παίδες αυτού μετ' αυτού καί επάταξεν αυτούς καί κατεδίωξεν αυτούς έως Χοβάλ, ή εστιν εν αριστερά ο Δαμασκού, καί απέστρεψε πάσαν τήν ίππον Σοδόμων, καί Λωτ τόν αδελφιδούν αυτού απέστρεψε, καί πάντα τά υπάρχοντα αυτού, καί τάς γυναίκας, καί τόν λαόν, Εξήλθε δέ βασιλεύς Σοδόμων εις συνάντησιν αυτώ ο μετά τό υποστρέψαι αυτόν από τής κοπής τού Χοδολλογόμορ καί τών βασιλέων τών μετ' αυτού, εις τήν κοιλάδα τού Σαβύ, τούτο ήν πεδίον Βασιλέως, καί Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, εξήνεγκεν άρτους καί οίνον, ήν δέ Ιερεύς τού Θεού τού Υψίστου, καί ευλόγησε τόν Αβραμ, καί είπεν. Eυλογημένος Άβραμ τώ Θεώ τώ Υψίστω, ός έκτισε τόν ο ουρανόν καί τήν γήν. Καί ευλογητός ο Θεός ο Ύψιστος, ός παρέδωκε τούς εχθρούς σου υποχειρίους σοι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 1, 8-11, 15-17)

Έλιπε Μωσής πρός τούς υιούς, Ισραήλ ίδετε, παρέδωκα ενώπιον υμών τήν γήν, εισελθόντες κληρονομήσατε τήν γήν, ήν ώμοσε Κύριος τοίς πατράσιν υμών, τώ Αβραάμ καί τώ Ισαάκ καί τώ Ιακώβ, δούναι αυτοίς καί τώ σπέρματι αυτών μετ' αυτούς. Καί είπον πρός υμάς εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων ου δυνήσομαι μόνος φέρειν υμάς. Κύριος ο Θεός ημών επλήθυνεν υμάς, καί ιδού εστε σήμερον ωσεί τά άστρα τού ουρανού τώ πλήθει. Κύριος ο Θεός τών Πατέρων υμών προσθείη υμίν, ως εστέ χιλιοπλασίως, καί ευλογήσαι υμάς, καθότι ελάλησεν υμίν. Καί έλαβον εξ υμών άνδρας σοφούς, καί επιστήμονας, καί συνετούς, καί κατέστησα αυτούς ηγείσθαι εφ' ημών, χιλιάρχους καί εκατοντάρχους, καί πεντηκοντάρχους, καί δεκάρχους, καί γραμματοεισαγωγείς τοίς κριταίς υμών. Καί ενετειλάμην τοίς κριταίς υμών εν τώ καιρώ εκείνω, λέγων. Διακούετε αναμέσον τών αδελφών υμών, καί Κρίνατε δικαίως αναμέσον ανδρός καί αναμέσον τού αδελφού αυτού. Καί τού προσηλύτου αυτού. Ουκ επιγνώσει πρόσωπον εν κρίσει, κατά τόν μικρόν καί κατά τόν μέγα κρινείς, ου μή υποστείλη πρόσωπον ανθρώπου, ότι η κρίσις τού Θεού εστι.

Δευτερονομίου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 10, 14-21)

Είπε Μωσής πρός τούς υιούς Ισραήλ, ιδού, Κυρίου τού Θεού σου ο ουρανός, καί ο ουρανός τού ουρανού, η γή καί πάντα όσα εστίν εν αυτή. Πλήν τούς πατέρας υμών προείλετο Κύριος αγαπάν αυτούς, καί εξελέξατο τό σπέρμα αυτών μετ' αυτούς, υμάς παρά πάντα τά έθνη, κατά τήν ημέραν ταύτην. Καί περιτεμείσθε τήν σκληροκαρδίαν υμών, καί τόν τράχηλον υμών ου σκληρυνείτε έτι, ο γάρ Κύριος ο Θεός υμών, ούτος Θεός τών Θεών, καί Κύριος τών Κυρίων, ο Θεός ο μέγας, καί ισχυρός, καί φοβερός, ός τις ου θαυμάζει πρόσωπον, ουδ' ου μή λάβη δώρον, ποιών κρίσιν προσηλύτω καί ορφανώ καί χήρα, καί αγαπά τόν προσήλυτον, δούναι αυτώ άρτον καί ιμάτιον. Κύριον τόν Θεόν σου φοβηθήση, καί αυτώ μόνω λατρεύσεις, καί πρός αυτόν κολληθήση, καί επί τώ ονόματι αυτού ομή, αυτός Καύχημά σου, καί αυτός Θεός σου, ός τις εποίησέ σοι τά μεγάλα καί τά ένδοξα ταύτα, ά είδον οι οφθαλμοί σου.

Εις τήν Λιτήν, τό Ιδιόμελον τού Αγίου τής Μονής, ως σύνηθες.

Δόξα... Ήχος α'

Βολίδες αστράπτοντες θεηγορίαις, οι μεγαλώνυμοι Προφήται, εις αεί μακαρίζονται, καί τά έπη τού Πνεύματος καρπούμενοι, τήν ανερμήνευτον λοχείαν Χριστού τού Θεού πάσιν εκήρυξαν, νομίμως δέ τό τέλος διήνυσαν, ζήσαντες ζωήν υπερθαύμαστον.

Καί νύν... Προεόρτιον, ο αυτός

Άκουε ουρανέ, καί ενωτίζου η γή, ιδού γάρ ο Υιός καί Λόγος τού Θεού καί Πατρός, πρόεισι τεχθήναι, εκ Κόρης απειράνδρου, ευδοκία τού φύσαντος αυτόν απαθώς, καί συνεργεία τού Αγίου Πνεύματος, Βηθλεέμ ευτρεπίζου, άνοιγε πύλην η Εδέμ, ότι ο Ών γίνεται ο ουκ ήν, καί ο πλαστουργός πάσης κτίσεως διαπλάττεται, ο παρέχων τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος β' Κυπριανού

Χαίρετε Προφήται τίμιοι, οι τόν νόμον Κυρίου, καλώς διαταξάμενοι, καί τή πίστει φανέντες, απόρθητοι στύλοι ακλινείς, υμείς γάρ καί μεσίται ώφθητε τής νέας διαθήκης Χριστού, καί μεταστάντες πρός ουρανόν, αυτόν ικετεύσατε, ειρηνεύσαι τόν κόσμον, καί σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Προεόρτιον, ο αυτός

Ιδού καιρός ήγγικε τής σωτηρίας ημών, ευτρεπίζου Σπήλαιον, η Παρθένος εγγίζει τού τεκείν, Βηθλεέμ γή, Ιούδα, τέρπου καί αγάλλου, ότι εκ σού ανατέταλκεν ο Κύριος ημών. Ακούσατε όρη καί βουνοί, καί τά περίχωρα τής Ιουδαίας, ότι έρχεται Χριστός, ίνα σώση όν έπλασεν άνθρωπον, ως φιλάνθρωπος.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Μεγάλα τά τής Πίστεως κατορθώματα! εν τή πηγή τής φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, οι Άγιοι τρείς Παίδες ηγάλλοντο, καί ο Προφήτης Δανιήλ, λεόντων ποιμήν, ως προβάτων εδείκνυτο. Ταίς αυτών ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Αναστάσιμος Ακολουθία, ως διατέτακται όπισθεν. Οι Αναβαθμοί τού τυχόντος ήχου, καί Προκείμενον τού αυτού, ευαγγέλιον Εωθινόν. Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι κτλ.

Ο Κανών τών Πατέρων

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

Ο Ειρμός

«Κύματι θαλάσσης, τόν κρύψαντα πάλαι διώκτην Τύραννον, υπό γήν έκρυψαν, τών σεσωσμένων οι Παίδες, αλλ' ημείς ώς αι νεανιδες, τώ Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται». (Δίς)

Φόβω σοι θανάτου, ανοίγονται πύλαι καί διαρρήσσονται, μοχλοί αιώνιοι, τή γάρ σεπτή σου καθόδω, εξανέστησαν οι πάλαι νεκροί, εν ευφροσύνη ψάλλοντες, Χριστέ τήν σήν Ανάστασιν.

Σήμερον τό κλίτος, τών θείων Πατέρων, Χριστού τήν Γέννησιν, προεορτάζει φαιδρώς, καί υπογράφεται ταύτης, τό παράδοξον τής χάριτος, Αβραάμ γάρ σύμβολον, τού νόμου καί οι Παίδές εισιν.

Πάλαι δεξιούται, θεότητα μίαν, τήν τρισυπόστατον, ο Ιερός Αβραάμ, νύν δέ ο σύνθρονος Λόγος, τώ Πατρί καί θείω Πνεύματι, τοίς παισί προέρχεται, ενδόξως ευφημούμενος.

Αβραάμ ερρύσθη, χειρός εξ αδίκου, φλογός καμίνου δέ, οι θείοι Παίδες ποτέ, καί Δανιήλ ο Προφήτης, εκ θηρών καί λάκκου σέσωσται, διό νύν τήν Γέννησιν Χριστού προεορτάζουσιν.

Αριθμώ καί πίστει, τής θείας Τριάδος, τήν αθεότητα καταστρεψάμενοι, εν τή καμίνω οι Παίδες, εν συμβόλοις τά εσόμενα, τού Θεού μυστήρια, τώ κόσμω προϋπέφηναν.

Θεοτοκίον

Κεχαριτωμένη, ανύμφευτε Μήτηρ Παρθένε άφθορε, σέ μακαρίζομεν, τού Αβραάμ γάρ εκ γένους, καί φυλής Δαυϊδ εξήνθησας, τόν Χριστόν δέ τέτοκας, Προφήταις κηρυχθέντα τό πρίν.

Κανών Προεόρτιος

Ήχος α' Χριστός γεννάται

Χριστόν σαρκί νηπιάσαντα, Χριστόν εθελουσίως πτωχεύσαντα, Χριστόν ορατόν γενόμενον, έρχεται η Παρθένος εν Βηθλεέμ, νύν αποκυήσαι, ουρανός τε καί η γή αγαλλιάσθωσαν.

Βουνοί καί όρη σκιρτήσατε, Προφήται θεηγόροι χορεύσατε, Λαοί καί Έθνη κροτήσατε, πάντων η σωτηρία, ο φωτισμός, ήγγικεν επέστη, εν τή πόλει Βηθλεέμ αποτικτόμενος.

Πτωχός ο πλούσιος γίνεται, πτωχίζων τούς κακία πλουτίζοντας, βροτός ο Θεός γνωρίζεται, Κόρης απειρογάμου, δίχα τροπής, πάντες έν αινέσει, ανυμνήσωμεν αυτόν, ότι δεδόξασται.

Καταβασία

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γής, υψώθητε, Άσατε τώ Κυρίω πάσα η γή, καί εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται».

Τών Πατέρων

Ωδή γ' ο Ειρμός

«Σέ τόν επί υδάτων, κρεμάσαντα πάσαν τήν γήν ασχέτως, η κτίσις κατιδούσα, εν τώ κρανίω κρεμάμενον, θαμβητικώς συνείχετο, Ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε κραυγάζουσα».

Τάφω τριημερεύσας, ανέστησας ζωαρχική εγέρσει, θανόντας τούς απ' αιώνος, καί καταδίκης λυόμενοι, χαρμονικώς ηγάλλοντο, ιδού η λύτρωσις, ήλθες Κύριε κραυγάζοντες.

Τήν κατ' εικόνα δόξαν, καί καθ' ομοίωσιν Θεού φρονούντες Παίδες, χρυσής εικόνος φλόγα, εν τώ πυρί τώ τού Πνεύματος, αθλητικώς κατέσβεσαν, εν πίστει ψάλλοντες. Πλήν σου Κύριον ουκ οίδαμεν.

Σοφίας τώ περιόντι, καί Πνεύματος τή δυνάμει οι Παίδες, τούς σοφούς Βαβυλώνος, αιχμαλωτεύσαντες ήσχυναν, καί θαρσαλέως έκραζον. Ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε φιλάνθρωπε.

Χαίρει καί συγχορεύει, τοίς Παισί καί Προφήταις ο νόμος, καί προσκιρτά τού Κυρίου, τήν θείαν έλλαμψιν σήμερον, καί Αβραάμ αγάλλεται, ότι εκ σπέρματος αυτού, είδε Κύριον σαρκούμενον.

Θεοτοκίον

Η σύλληψις άνευ πάθους, η πρόσληψις υπέρ λόγον καί φύσιν, τού τόκου σου προήλθε, τό γάρ Προφήταις θρυλλούμενον, υπερφυώς Μυστήριον, ημίν επέφανε, Λόγος τού Θεού υπάρχων Κύριος.

Προεόρτιος

Τώ πρό τών αιώνων

Ο πρό τών αιώνων, εκ Πατρός γεννηθείς υπέρ έννοιαν, εκ τής Παρθένου επ' εσχάτων, εσαρκώθη ως οίδεν, αυτός θέλων τό ανθρώπινον, ανακαινίσαι φθαρέν πονηρού, συμβουλία όφεως.

Ο εν τοίς υψίστοις, συνεδρεύων Πατρί καί τώ Πνεύματι, ταπεινωθείσαν τών ανθρώπων, θεωρήσας τήν φύσιν, Υιός τού Θεού ο άναρχος, αρχήν λαμβάνει καί μέλλει σαρκί. τίκτεσθαι ως άνθρωπος.

Θεοτοκίον

Η Αγιωτέρα, τών Αγγέλων καί πάσης τής κτίσεως, βουλής μεγάλης τής πατρώας, νύν τόν Άγγελον τίκτει, σαρκί πάντων εις ανάκλησιν, μελωδούντων απαύστως αυτώ, Άγιος εί Κύριε.

Καταβασία

«Τώ πρό τών αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, καί επ' εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τώ Θεώ βοήσωμεν, Ο ανυψώσας τό κέρας ημών, Άγιος εί Κύριε».

Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'

Άγγελος Παίδων εδρόσιζε κάμινον, νύν δέ γυναικών κλαυθμόν διεκώλυε, λέγων, Τί επιφέρεσθε μύρα; τίνα ζητείτε εν τάφω; ανέστη ο Χριστός καί Θεός, υπάρχει γάρ ζωή καί σωτηρία, τού γένους τών ανθρώπων.

Τών Πατέρων

Ωδή δ' ο Ειρμός

Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν, προορών Αββακούμ, εξεστηκώς εβόα. Σύ δυναστων διέκοψας, κράτος Αγαθέ, ομιλών τοίς εν άδου ώς παντοδύναμος. (Δίς)

Η εν τώ άδη θεία κάθοδος, σού Χριστέ ο Θεός, νεκροίς ζωή εδείχθη, σύ γάρ εχθρούς εδέσμευσας, κάτω αγαθέ, καί ουράνιον τρίβον, ανθρώποις ήνοιξας. (Δίς)

Τά τών Πατέρων ακροθίνια, Αβραάμ Ισαάκ, καί Ιακωβ τιμώμεν, ότι αυτών εκ σπέρματος, έλαμψε Χριστός, σαρκωθείς εκ Παρθένου, ως Παντοδύναμος.

Προϋπογράφων τά εσόμενα, τή καθόδω Χριστού, ο Δανιήλ τούς θήρας ως πρόβατα απέδειξε, πάσιν εναργώς, ως προέγνω τό μέλλον, οία Προφήτης Θεού.

Τής αμαρτίας μή σπασάμενοι, τόν Ιόν εκ φλογός, ερρύσθησαν οι Παίδες, χρυσίου γάρ υπέρτιμοι, όντες αληθώς, εν καμίνω τής πλάνης, ουκ εχωνεύθησαν.

Θεοτοκίον

Μεγαλοφώνως προκηρύττεται, προσδοκία Εθνών, καί σωτηρία κόσμου, ο υπέρ φύσιν τόκος σου, άχραντε σεμνή, όν υμνεί τών Πατέρων, όμιλος σήμερον.

Προεόρτιος

Ράβδος εκ τής ρίζης, Ιεσσαί

Ράβδος εκ τής ρίζης, Ιεσσαί, Παρθένος ανεβλάστησας, άνθος ανθήσασα αμάραντον, τόν πάντων Δημιουργόν, τόν τήν γήν τοίς άνθεσι, πάσαν ως Θεός κατακοσμούντα, αναβοώσαν αυτώ. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Βρώσει με κλαπέντα πονηρά, καί γνώμη ολισθαίνοντα, όμοιωθέντα τοίς αλόγοις τε, ο Λόγος ο τού Θεού, ήλθες ανακτώμενος, βρέφος γεγονώς, καί επί φάτνης, αλόγων ανακλιθείς, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Όρους κατασκίου Ιησού, Παρθένου σε σαρκούμενον, ο Αββακούμ προεθεάσατο, τά όρη τά πονηρά, καί βουνούς συντρίβοντα, καί αφανισμώ παραδιδόντα, επάρσεις τού πονηρού, καί τά τών δαιμόνων υψώματα.

Καταβασία

«Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί άνθος εξ αυτής Χριστέ, εκ τής Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος, ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος καί Θεός, Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε».

Τών Πατέρων

Ωδή ε' ο Ειρμός

«Θεοφανείας σου Χριστέ, τής πρός ημάς συμπαθώς γενομένης, Ησαίας φώς ιδών ανέσπερον, εκ νυκτός ορθρίσας εκραύγαζεν. Αναστήσονται οι νεκροί, καί εγερθήσονται οι εν τοίς μνημείοις, καί πάντες οι γηγενείς αγαλλιάσονται». (Δίς)

Τό εξαστράπτον τής χαράς, υποτυπών εμφανώς ο Άγγελος, εν τώ τάφω λαμπροφόρος δείκνυται, Γυναιξί κηρύττων ανάστασιν, καί αφέμεναι τού κλαυθμού, ηγαλλιάσαντο, Χριστού αναστάντος, τό χαίρετε Αποστόλοις διαγγέλλουσαι. (Δίς)

Τήν τών Πατέρων απαρχήν, ως αρχηγόν νόμου καί τής Χάριτος, Αβραάμ τόν Πατριάρχην σήμερον, συνελθόντες πίστει τιμήσωμεν, ως Προφήτης γάρ τού Θεού, προκατηγγείλατο Χριστόν εκ Παρθένου, καί τούτου προϋπαντά τήν θείαν Γέννησιν.

Προϋπογράφοντες τρανώς, τήν πρός ημάς τού Κυρίου έλευσιν, οι Αγγέλου παρουσίας έσβεσαν, Αβραάμ οι Παίδες τήν κάμινον, καί ατμίδα δρόσου τό πύρ, απεργασάμενοι εν τούτω τή πίστει, εικόνος χρυσής δόξαν εχώνευσαν.

Έφραξε στόματα θηρών, ο Δανιήλ εν τώ λάκκω Πνεύματι, τού πυρός δέ τήν ισχύν κατέσβεσαν, Αβραάμ οι Παίδες τή χάριτι, καί σωθέντες ούτοι φθοράς, προκαταγγέλλουσι Χριστόν εκ Παρθένου, αιτούντες ως λυτρωτήν τήν σωτηρίαν ημών.

Θεοτοκίον

Εν θείω Πνεύματι δηλών, τήν εξ ημών απαθώς σου πρόσληψιν, Ησαϊας ανεβόα Κύριε, γρηγορών τώ νόμω τής χάριτος, Τόν έκ γένους μέν Αβραάμ, εκ τής Ιούδα δέ φυλής κατά σάρκα, Παρθένος άνευ σποράς, έρχεται τίκτουσα.

Προεόρτιος

Θεός ών ειρήνης

Ο φύσει Δεσπότης, εν δούλοις τελείς, ο Υιός τού Θεού ο παντέλειος, ευδόκησας δι' έλεος, καλείσθαι καί Υιός, ανθρώπου Πανοικτίρμον, διό εν τώ Σπηλαίω , εκουσίως πτωχεύσας, έρχη τεχθήναι Υπεράγαθε.

Αχώρητε φύσει, Χριστέ Βασιλεύ, πώς μικρόν σε εισδέξεται Σπήλαιον; πώς φάτνη σε δυνήσεται, χωρήσαι Ιησού; Μητρός εξ απειράνδρου, σαρκί επιδημούντα, εις τά ίδια όπως, τούς ξενωθέντας σώσης Κύριε.

Αμνάς τόν ποιμένα, προήλθε τεκείν, ευτρεπίζου τό άγιον Σπήλαιον. Ποιμένες επισπεύσατε, Ποιμένα καί Αμνόν τεχθέντα θεωρήσαι, οι Μάγοι μετά δώρων, ευτρεπίσθητε τούτον, ως Βασιλέα προσκυνήσαι σαρκί.

Kαταβασία

«Θεός ών ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, τής μεγάλης Βουλής σου τόν Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν, όθεν θεογνωσίας, πρός φώς οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε, Φιλάνθρωπε». (Δίς)

Τών Πατέρων

Ωδή ς' ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι. Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε». (Δίς)

Θανάτου τήν νέκρωσιν, καί τού άδου αγαθέ, ειργάσω τήν καθαί ρεσιν, τριημέρω ταφή σου θεοπρεπώς, ζωήν δέ επήγασας, αναστάς τοίς εν κόσμω Ιησού Βασιλεύ. (Δίς)

Ο τρόπος φιλόξενος, η δέ πίστις υψηλή, Αβραάμ τού προπάτορος, όθεν θείον μυστήριον τυπικώς, δεξάμενος έχαιρε, τού Χριστού δέ προτρέχων νύν αγάλλεται.

Τήν κτίσιν υπέταξε, νύν η πίστις τοίς Παισί, τή δωρεά τού Πνεύματος, τό γάρ πύρ το παμφάγον καί αναιδές, ηδέσθη τούς σέβοντας, τού πυρός τόν εργάτην, Ιησούν τόν Χριστόν.

Τού κόσμου τό άγριον, τή ελεύσει τού Χριστού, ρυθμίζεσθαι υπέφηνεν, ειρήνην πρός τήν θείαν θεοπρεπώς, φιμώσας τούς λέοντας, Δανιήλ ο Προφήτης εν τώ λάκκω ποτέ.

Θεοτοκίον

Νηδύος εκύησας, εκ Παρθένου τόν Χριστόν, Μαρία Μήτηρ άνανδρε, όν είδον οι Προφήται θεοπτικώς, αυτού προχορεύουσιν, οι Πατέρες νυνί δέ τά Γενέθλια.

Προεόρτιος

Σπλάγχνων Ιωνάν

Νέος ουρανός, υπάρχουσα Δέσποινα, εκ μήτρας τής σής, ως εκ νεφέλης Χριστόν, δόξης Ήλιον, ανατείλαι επείγη Σπηλαίω σαρκί, ως μέλλοντα ταίς λάμψεσι, ταίς εαυτού σαφώς, πάντα τά τής γής πληρώματα, κραυγάζειν δι' οίκτον αμέτρητον.

Είδες τήν ημών, οδύνην καί κάκωσιν οικτίρμον Χριστέ, καί ου παρείδες ημάς, αλλ' εκένωσας, σεαυτόν μή εκστάς τού Γεννήτορος, καί εσκήνωσας εις μήτραν απειρόγαμον, ήτις ανωδίνως τέξεσθαι; σέ σαρκί εν Σπηλαίω προέρχεται.

Όρη καί βουνοί, πεδία καί φάραγγες, λαοί καί φυλαί, έθνη καί πάσα πνοή, αλαλάξατε, ευφροσύνης ενθέου πληρούμενα, ήλθε πάντων επεδήμησεν η λύτρωσις, Λόγος τού Θεού ο άχρονος, υπό χρόνον δι' οίκτον γενόμενος.

Καταβασία

«Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θήρ, οίον εδέξατο, τή Παρθένω δέ, ενοικήσας ο Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον, ής γάρ, ουχ υπέστη ρεύσεως, τήν τεκούσαν, κατέσχεν απήμαντον».

Κοντάκιον

Τών Πατέρων Ήχος πλ. β'

Χειρόγραφον εικόνα μή σεβασθέντες, αλλ' αγράφω ουσία θωρακισθέντες, Τρισμακάριοι εν τώ σκάμματι, τού πυρός εδοξάσθητε, εν μέσω δέ φλογός ανυποστα, του ιστάμενοι, Θεόν επεκαλείσθε. Τάχυνον ο οικτίρμων, καί σπεύσον ως ελεήμων, εις τήν βοήθειαν ημών, ότι δύνασαι βουλόμενος.

Ο Οίκος

Εκτεινόν σου τήν χείρα, ής πάλαι έλαβον πείραν Αιγύπτιοι πολεμούντες, καί Εβραίοι πολεμούμενοι, μή καταλίπης ημάς, καί καταπίη ημάς θάνατος, ο διψών ημάς, καί Σατάν ο μισών ημάς, αλλ' έγγισον ημίν, καί φείσαι τών ψυχών ημών, ως εφείσω ποτέ τών Παίδων σου, τών εν Bαβυλώνι απαύστως ανυμνούντων σε, καί βληθέντων υπέρ σού εις τήν κάμινον, καί εκ ταύτης κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον ο οικτίρμων, καί σπεύσον ως ελεήμων, εις τήν βοήθειαν ημών, ότι δύνασαι βουλόμενος.

Έτερον Κοντάκιον, Προεόρτιον

Ήχος α' Χορός Αγγελικός

Ευφραίνου Βηθλεέμ, Ευφραθά ετοιμάζου, ιδού γάρ η Αμνάς, τόν Ποιμένα τόν μέγαν, εν μήτρα βαστάζουσα, τού τεκείν κατεπείγεται, όνπερ βλέποντες, οι θεοφόροι Πατέρες, επαγάλλονται, μετά Ποιμένων υμνούντες, Παρθένον θηλάζουσαν.

Ο Οίκος

Τής σής Παρθένε κυήσεως τήν λαμπρότητα, καθορώντες εκλάμπουσαν, Αβραάμ ο φιλόθεος, καί Ισαάκ ο αοίδιμος, καί Ιακώβ, καί πάς ο θεοσύλλεκτος χορός τών αγίων αγάλλεται, καί τήν κτίσιν προσήγαγον, πρός σήν υπάντησιν, εν χαρμοσύναις λέξεσι. Χαράς γάρ πρόξενος πάσιν ώφθης, εν μήτρα συλλαβούσα, τόν ποτέ εν Βαβυλώνι οραθέντα, καί τούς Παίδας, τούς εν τή καμίνω αδίκως βληθέντας, αφλέκτους συντηρήσαντα υπέρ πάσαν έννοιαν. Διό καί αναμέλπουσι τόν ορώμενον εν χερσί νεάνιδος, υμνούντες Παρθένον θηλάζουσαν.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή αυτή ημέρα, Κυριακή πρό τής Χριστού γεννήσεως, μνήμην άγειν ετάχθημεν παρά τών Αγίων καί θεοφόρων Πατέρων ημών, πάντων τών απ' αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων, από Αδάμ άχρι καί Ιωσήφ τού μνήστορος τής Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά γενεαλογίαν, καθώς ο Ευαγγελιστής Λουκάς ιστορικώς ηριθμήσατο, ομοίως καί τών Προφητών καί τών Προφητίδων.

Μνήμη τών πρωτοπλάστων Αδάμ καί Εύας.

Στίχοι

· Υμνώ θανόντας ζών γένους αρχηγέτας,

· Τού ζήν με καί θνήσκειν με τούς παραιτίους.

Μνήμη τού δικαίου Άβελ, υιού τού Αδάμ.

Στίχοι

· Βοά Θεώ σόν αΙμα καί ψυχής δίχα,

· Ώ πρώτε νεκρών, πρώτε καί σεσωσμένων.

Μνήμη τού δικαίου Σήθ, υιού Αδάμ.

Στίχοι

· Σήθ σπέρμα καινόν τοίς γονεύσιν αντ' Άβελ,

· Άνθρωπος ων δίκαιος, οίος ήν Άβελ.

Μνήμη τού δικαίου Ενώς, υιού Σήθ.

Στίχοι

· Οφθείς Ενώς μέγιστος εκ τής ελπίδος,

· Πολλοίς ενήκε ζήλον εις τήν ελπίδα.

Μνήμη τού δικαίου Καϊνάν υιού, Ενώς.

Στίχοι

· Βίβλω Kαϊνάν Μωσέως γεγραμμένος,

· Καν τώ παρόντι χρή γραφήναι βιβλίω.

Μνήμη τού δικαίου Μαλελεήλ, υιού Καϊνάν.

Στίχοι

· Εξής προκείσθω Μαλελεήμ τώ λόγω.

· Υιός Καϊνάν, ού προεμνήσθη λόγος.

Μνήμη τού δικαίου Ιάρεδ, υιού Μελελεήλ.

Στίχοι

· Δίκαιον όντως εν δικαίων πληθύϊ,

· Καί τού δικαίου μνημονεύειν Ιάρεδ.

Μνήμη τού δικαίου Ενώχ, υιού, Ιάρεδ.

Στίχοι

· Θεώ προδήλως ευαρεστήσας λόγω,

· Ενώχ αδήλοις εγκατω κίσθη τόποις.

Μνήμη τού δικαίου Μαθουσάλα, υιού Ενώχ.

Στίχοι

· Ενώχ σε τέκνον εκμαθών Μαθουσάλα,

· Έγραψα πρός μάθησιν άλλων ενθάδε.

Μνήμη τού δικαίου Λάμεχ, υιού Μαθουσάλα.

Στίχοι

· Λάμεχ, δύο γνούς, δείν έγνων, τιμάν ένα,

· Ου τόν φονευτήν, αλλ' ομωνύμως Λάμεχ.

Μνήμη τού δικαίου Νώε, υιού Λάμεχ.

Στίχοι

· Αδάμ βροτοίς όλεθρον εκ ξύλου φέρει.

· Διά ξύλου δέ Νώε πάν σώζει γένος.

Μνήμη τού δικαίου Σήμ, υιού Νώε.

Στίχοι

· Σήμ πατρικήν γύμνωσιν εμφρόνως σκέπων,

· Τάς πατρικάς εφεύρεν ευχάς εις σκέπην.

Μνήμη τού δικαίου Ιάφεθ, υιού Νώε.

Στίχοι

· Μή θείς, Ιάφεθ Πατρός αισχύνn πλάτος,

· Βίου πλατυσμόν ευχαίς Πατρός λαμβάνει.

Μνήμη τού δικαίου Αρφαξάδ, υιού Σήμ.

· Zή Κύριος ζών, ου τόν Αρφαξάδ λίπω,

· Καί γάρ χρεών καί τούτον ενταύθα γράφειν.

Μνήμη τού δικαίου Καϊνάν, υιού Αρφαξάδ.

Στίχοι

· Καϊνάν ημίν εξεγήγερται νέος,

· Τώ πρίν Καϊνάν, εμφερής εκ τού τρόπου.

Mνήμη τού δικαίου Σάλα, υιού Καϊνάν.

Στίχοι

· Συμπατριωτών ορμαθώ καί συμφύλων,

· Η συγγένεια συνδέει καί τόν Σάλα.

Μνήμη τού δικαίου Έβερ, αφ' ού καί οι Ιουδαίοι Εβραίοι εκλήθησαν.

Στίχοι

· Μέγας τις όντως τοίς Ιουδαίοις Έβερ,

· Δούς εξ εαυτού κλήσιν Εβραίων γένει.

Μνήμη τού δικαίου Φάλεκ, υιού Έβερ.

Στίχοι

· Πανηγυρίζω καί τόν εξ Έβερ τόκον.

· Ως Μωϋσής γάρ φησι, τίκτει τόν Φάλεκ.

Μνήμη Ραγάβ, υιού Φάλεκ.

Στίχοι

· Πάλιν κύησις, καί πάλιν νέος τόκος,

· Υιόν Ραγάβ τεκόντος ημίν τού Φάλεκ.

Μνήμη τού δικαίου Σερούχ, υιού Ραγάβ.

Στίχοι

· Γράφων παλαιών τούς επ' αλλήλων τόκους,

· Άν εκλάθωμαι τόν Σερούχ, αμαρτάνω.

Μνήμη τού δικαίου Ναχώρ, υιού Σερούχ.

Στίχοι

· Γένους υπάρχειν τών άνω λελεγμένων,

· Καί τόν Ναχώρ γνούς ου διϊστώ τού γένους.

Μνήμη τού δικαίου θάρρα, υιού Ναχώρ.

Στίχοι

· Υιός προσελθών εκ Ναχώρ κλήσιν θάρρας,

· Πατήρ υπήρξε πατρός Εθνών μυρίων.

Μνήμη τού δικαίου Πατριάρχου,, Αβραάμ, υιού θάρρα.

Στίχοι

· Τόν Αβραάμ πώς δεξιώσομαι λόγοις,

· Ός ηξιώθη δεξιούσθαι καί Νόας;

Μνήμη τού Πατριάρχου Ισαάκ, υιού Αβραάμ.

Στίχοι

· Δεθείς, Ισαάκ, εις σφαγήν, τύπος γίνη,

· Επί σφαγήν ήξοντος υψίστου Λόγου.

Μνήμη τού Πατριάρχου Ιακώβ υιού Ισαάκ.

Στίχοι

· Διά κλίμακος Ιακώβ, τής Παρθένου,

· Πρός γήν Θεόν χωρούντα πρίν τόκου βλέπει.

Μνήμη τού Πατριάρχου Ρουβίμ, υιού Ισαάκ.

Στίχοι

· Τής υιότητος, Ιακώβ τού τιμίου,

· Ρουβίμ έγνων τόν θείον, αρχήν τιμίαν.

Μνήμη τού Πατριάρχου Συμεών, υιού Ιακώβ.

Στίχοι

· κάν δευτερεύη Συμεων εκ τού τόκου,

· Κλέος παρ' ημίν ου τό δεύτερον φέρει.

Μνήμη τού Πατριάρχου Λευϊ, υιού Ιακώβ.

Στίχοι

· Θεού μεγίστου θείος ών υπηρέτης,

· Τί, Λευϊ, μείζον τής δε τής δόξης θέλεις;

Μνήμη τού Πατριάρχου Ιούδα, υιού Ιακώβ, ού εκ τής φυλής ο Χριστός.

Στίχοι

· Ιούδαν αινέσουσιν οι σεσωσμένοι.

· Εξ Ιούδα γάρ Χριστός η σωτηρία.

Μνήμη τού Πατριάρχου Ζαβουλών, υιού Ιακώβ, ού η φυλή παράλιος.

Στίχοι

· Ακτάς κατοικείν ο Ζαβουλών εκρίθη,

· Γής καί θαλάττης εις έν άκρα συνδέων.

Μνήμη τού Πατριάρχου Ισάχαρ, υιού Ιακώβ, ού η φυλή γηπόνος.

Στίχοι

· Στήσας εαυτόν εις τό πονείν Ισάχαρ,

· Ζωήν συνιστά, γήθεν άρτον εκφέρων.

Μνήμη τού Πατριάρχου Δάν, υιού Ιακώβ, ού η φυλή κριτής.

Στίχοι

· Λαού κριτής Δάν, γλώττα τής εξουσίας

· Ζυγοίς δικαίοις πάσιν εξάγων κρίσιν.

Μνήμη τού Πατριάρχου Γάδ, υιού Ιακώβ, ού η φυλή ληστευομένη ή ληστεύουσα.

Στίχοι

· Γάδ πειρατευθείς, πειρατεύων εκτρέχει,

· Νίκαις δέ πάντων πειρατών κατισχύει.

Μνήμη τού Πατριάρχου Ασήρ, υιού Ιακώβ, ού η φυλή πλουσία επί χώραις σιτοφόροις.

Στίχοι

· Ασήρ δέ, φησί, πίονα πλουτεί στάχυν,

· Τρέφει τε τούς άρχοντας άρτω πλουσίω.

Μνήμη τού Πατριάρχου Νεφθαλείμ, υιού Ιακώβ, ού η φυλή πολύ πλήθος.

Στίχοι

· Ως έρνος όντως Νεφθαλείμ ανειμένον

· Εις πλήθος αυτώ τής φυλής ηπλωμένης.

Μνήμη τού Πατριάρχου Ιωσήφ, υιού Ιακώβ, ού η φυλή περίδοξος καί περιφανής.

Στίχοι

· Ηυξημένον σε, σός Πατήρ είναι λέγων,

· Δόξαν φυλής σής, Ιωσήφ, διαγράφει.

Μνήμη τού Πατριάρχου Βενιαμίν, υιού Ιακώβ, ού η φυλή από αγρίας πραεία.

Στίχοι

· Φαγών τό πρωϊ Bενιαμίν, ως λύκος,

· Πράος φανείς, δίδωσι βρώσιν εσπέρας.

Μνήμη Φαρές καί Ζαρά τών διδύμων, υιών Ιούδα τού Πατριάρχου.

Στίχοι

· Κοινώς επαινώ σπέρμα κοινόν Ιούδα

· Φαρές Ζαρά τε, τούς διδύμους συγγόνους.

Μνήμη Εσρώμ, υιού Φαρές.

Στίχοι

· Εκ Φαρές Εσρώμ, ώσπερ εκ ρίζης κλάδος,

· Άμφω δέ ρίζης Αβραάμ θείοι κλάδοι.

Μνήμη Αράμ, υιού Εσρώμ.

Στίχοι

· Γέγηθεν Εσρώμ, ου νοσών ατεκνίαν.

· Αράμ γάρ αυτώ τέκνον ηγαπημένον.

Μνήμη Αμιναδάβ, υιού Αράμ.

Στίχοι

· Τόν Αμιναδάβ εξ Αράμ φύναι λόγος.

· Τούτου γάρ υιόν η Γραφή τούτον λέγει.

Μνήμη Ναασών, υιού Αμιναδάβ.

Στίχοι

· Εις καί Ναασών τής, Ιούδα φατρίας,

· Εξ Αμιναδάβ τής φυλής εξ, Ιούδα.

Μνήμη Σαλμών, υιού Ναασών.

Στίχοι

· Ηύξησε σειράν Αβραμιαίου γένους

· Σαλμών προελθών τής Ναασών Οσφύος.

Μνήμη Βοόζ, υιού Σαλμών.

Στίχοι

· Ευαγγελιστά, τούδε Σαλμών υιέα,

· Τίνα γράφεις σύ; Τόν Βοόζ, φησί, γράφω.

Μνήμη Ωβήδ, υιού Βοόζ, τού εκ τής Ρούθ γεννηθέντος.

Στίχοι

· Εκ Ρούθ μέν Ωβήδ, τήν φυλήν Μωαβίτης,

· Εκ τού Βοόζ δέ δήλος, Ισραηλίτης.

Μνήμη Ιεσσαί, υιού Ωβήδ.

Στίχοι

· Ιεσσαί τίκτε, τικτέτω καί σόν γένος,

· Έως απ' αυτού Παίς Θεός τεχθή μέγας.

Μνήμη Δαυϊδ Βασιλέως, υιού Ιεσσαί.

Στίχοι

· Εγώ τί φήσω, μαρτυρούντος Κυρίου,

· Τόν Δαυϊδ εύρον, ως εμαυτού καρδίαν;

Μνήμη Σολομώντος Βασιλέως, υιού Δαυίδ.

Στίχοι

· Σοφός Σολομών πρώτος εν σοφοίς βίου,

· Έχων τό πρώτον τών καλών τών τού βίου.

Μνήμη Ροβοάμ Βασιλέως, υιού Σολομώντος.

Στίχοι

· Εγκώμιόν σοι Ροβοάμ, πλέκω μέγα,

· Σόν πάππον είναι τόν μέγαν Δαυϊδ λέγων.

Μνήμη Αβιά Βασιλέως, υιού Ροβοάμ.

Στίχοι

· Βοά Ροβοάμ πρός τόν Αβιά λέγων.

· Εγώ Πατήρ σός, καί σύ μου τό τεκνίον.

Μνήμη Ασά Βασιλέως, υιού Αβιά.

Στίχοι

· Ευθή τόν Ασά μηνύει Βασιλέα,

· Η τετράτιτλος τών Βασιλειών βίβλος.

Μνήμη Ιωσαφάτ Βασιλέως, υιού Ασά.

Στίχοι

· Ιωσαφάτ τά πάντα χρηστός εν βίω

· Ευρών αφορμάς πατρόθεν χρηστού βίου.

Μνήμη Ιωράμ Βασιλέως, υιού Ιωσαφάτ.

Στίχοι

· Ιωράμ ημίν εξ Ιωσαφάτ έφυ.

· Υός Βασιλεύς, εκ πατρός Βασιλέως.

Μνήμη Οζίου Βασιλέως, υιού Ιωράμ.

Στίχοι

· Ανήκε καρπόν ευγενή τόν Οζίαν,

· Άναξ Ιωράμ, Ιωσαφάτ ο κλάδος.

Μνήμη Ιωάθαμ Βασιλέως, υιού Οζίου.

Στίχοι

· Τόν lωάθαμ, ως νεοττόν Οζίου,

· Τής βασιλείας η καλιά λαμβάνει.

Μνήμη Άχαζ Βασιλέως, υιού Ιωάθαμ.

Στίχοι

· Τό τής κεφαλής στ' έμμα lωάθαμ,

· Στέφει κεφαλήν ευπρεπώς καί τήν Άχαζ.

Μνήμη Εζεκίου Βασιλέως, υιού Άχαζ.

Στίχοι

· Σοβεί τελευτήν δακρύσας Εζεκίας.

· Τοσούτον ισχύουσι ρείθρα δακρύων!

Μνήμη Μανασσή Βασιλέως, υιού Εζεκίου.

Στίχοι

· Σωτηριώδες πρός μετάγνωσιν βάθρον,

· Μανασσής ημίν τήν προσευχήν πηγνύει.

Μνήμη Αμμών Βασιλέως, υιού Μανασσή.

Στίχοι

· Αμμών κυηθείς τής αλουργίδος μέσον,

· Ήν καί Βασιλεύς, καί Βασιλείας τέκνον.

Μνήμη Ιωσίου Βασιλέως, υιού Αμμών.

Στίχοι

· Ιωσίας έναντι τού Θεού μέγας,

· Όν γνούς επαινείν, δειλιών μή σμικρύνω.

Μνήμη Ιεχονίου Βασιλέως, υιού, Ιωσίου.

Στίχοι

· Εν Βαβυλώνος τή μετοικία λόγος,

· Ιεχονίαν εμπαροικήσαι βίω.

Μνήμη Σαλαθιήλ, υιού Ιεχονίου.

Στίχοι

· Πρώτον μετ' αυτήν τήν μετοικίαν τέκνον

· Τόν Σαλαθιήλ Ιούδα φυλή φύει.

Μνήμη Ζοροβάβελ, τού τόν Ναόν τών Ιεροσολύμων καυθέντα ανεγείραντος.

Στίχοι

· Nαβουζαρδάν έκαυσε Ναόν Κυρίου,

· Ού καύσιν ήρε κτίσματι Ζοροβάβελ.

Μνήμη Αβιούδ, υιού Ζοροβάβελ.

Στίχοι

· Αβιούδ όρπηξ, ού φυή Ζοροβάβελ.

· Ως τήν φυήν ούν, καί τόν όρπηκα γράφω.

Μνήμη Ελιακείμ, υιού Αβιούδ.

Στίχοι

· Τόν Ελιακείμ Αβιούδ γράφει γόνον,

· Ματθαίος ημίν, ακριβής γονογράφος.

Μνήμη Αζώρ, υιού Ελιακείμ.

Στίχοι

· Ο θείος Αζώρ εξ Ελιακείμ έφυ,

· θεία Γραφή λέγουσα τούτο πεισάτω.

Μνήμη Σαδώκ, υιού Αζώρ.

Στίχοι

· Αζώρ κυϊσκων τόν Σαδώκ ού λανθάνει,

· Όν συγγραφεύς γνούς εκκαλύπτει τόν τόκον.

Μνήμη Αχείμ, υιού Σαδώκ.

Στίχοι

· Τοίς τού Σαδώκ ζητούσιν υιόν, Ματθαίος,

· Δείξει τόν Αχείμ, εκβαλών τό βιβλίον.

Μνήμη Ελιούδ, υιού Αχείμ.

Στίχοι

· Τεχθείς απ' Αχείμ, Ελιούδ ώφθη τέκνον,

· Οφθήσεται δέ καί πατήρ τεκνοτρόφος.

Μνήμη Ελεάζαρ, υιού Ελιούδ.

· Ιδού τεκόντα καί τόν Ελιούδ έγνων,

· Ελεάζαρον τέκνον, εί βούλει, μάθε.

Μνήμη Ματθάν, υιού Ελεάζαρ.

Στίχοι

· Ελεάζαρ δέ τόν Ματθάν γεννάν λέγει,

· Μαιευτρίας άκουε, Ματθαίου Βίβλου.

Μνήμη Ιακώβ, υιού Ματθάν.

Στίχοι

· Καί Ματθάν εισήνεγκεν υιόν εις βίον

· Τόν Ιακωβ γάρ εισενεγκών ευρέθη.

Μνήμη Ιωσήφ τού Μνήστορος, υιού Ιακώβ.

Στίχοι

· Μνηστήρ Ιωσήφ, ώ τό Πνεύμα πρό γάμου,

· Μνηστήν εκείνου, συλλαβούσαν δεικνύει.

Μνήμη τού δικαίου Μελχισεδέκ.

Στίχοι

· Έχει Γραφή πατρός σε καί μητρός δίχα,

· Χριστού τυπούντα Μελχισεδέκ τούς τόκους.

Μνήμη τού δικαίου Ιώβ.

Στίχοι

· Ύψιστον ευρών αξίως επαινέτην,

· Ιώβ επαίνων ου δέη τών γηϊνων.

Μνήμη τού Προφήτου Μωσέως, καί Ώρ καί Ααρών τών Ιερέων.

Στίχοι

· Σύν Ώρ Ααρών προγράφει Χριστού πάθος,

· Υψούντες άμφω σταυρικώς τόν Μωσέα.

Μνήμη Ιησού τού Ναυή.

Στίχοι

· Υμνείν Ιησούν ποίος αρκέσει λόγος,

· Ω συλλαλών υπήρχε καί Θεός Λόγος;

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Σαμουήλ.

Στίχοι

· Οφθαλμόν ημίν ευμενή Θεού τίθει,

· Οφθαλμέ θείε, καί τά μέλλοντα βλέπων.

Μνήμη τού Προφήτου Νάθαν.

Στίχοι

· Αμαρτιών έλεγχος οξύς ών Νάθαν,

· Ημάρτομεν λέγουσι, συγγνώμην νέμοις.

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Δανιήλ.

Στίχοι

· Καί θηρία φρίττουσιν αρετής φίλον.

· Έργοις Δανιήλ τούτο πιστούται μέγας.

Μνήμη τών Αγίων, τριών Παίδων.

Στίχοι

· Καί πύρ, τό πύρ ήν τής καμίνου, καί δρόσος.

· Πρός δυσσεβείς πύρ, πρός δέ τούς Παίδας δρόσος.

Μνήμη τής δικαίας Σάρρας, γυναικός Αβραάμ.

Στίχοι

· Νεύσει Θεού καί στείρα νικάται φύσις.

· Καί μάρτυς ωδίνουσα Σάρρα παιδίον.

Μνήμη τής δικαίας Ρεβέκκας, γυναικός Ισαάκ.

Στίχοι

· Καί τήν αρίστην τών γυναικών Ρεβέκκαν,

· Άριστος εύρεν ανδρών κοινόν λέχους.

Μνήμη τής δικαίας Λείας, πρώτης γυναικός, Ιακώβ.

Στίχοι

· Λείας προσώπω Κύριος μή δούς χάριν,

· Κυήσεως δίδωσι τή μήτρα χάριν.

Μνήμη τής δικαίας Ραχήλ, δευτέρας γυναικός, Ιακώβ.

Στίχοι

· Θεούς πατρώους η Ραχήλ κλέπτει πόθω,

· Εν εσχάτω δέ τόν Θεόν ποθεί Λόγον.

Μνήμη τής δικαίας Ασινέθ, γυναικός, Ιωσήφ τού παγκάλου.

Στίχοι

· Κάλλει παρήλθεν ήλιος μέν αστέρας,

· Η δ' Ασινέθ μοι τάς υφ' ήλιον κόρας.

Μνήμη τής δικαίας Μαρίας, αδελφής Μωϋσέως.

Στίχοι

· Άσωμεν, ειπέ, καί πάλιν τώ Κυρίω,

· Ψυχής κροτούσα τύμπανον νύν Μαρία.

Μνήμη τής δικαίας Δεβόρρας τής κρινάσης τόν Ισραήλ.

Στίχοι

· Υπέρ γυναίκας η Δεβόρρα τήν φρένα,

· Βάθει φρενός κρίνουσα λαόν Κυρίου.

Μνήμη τής δικαίας Ρούθ.

Στίχοι

· Έθνος λιπούσα Ρούθ εαυτής καί σέβας,

· Έθνει προσήλθε καί Θεώ τού Μωσέως.

Μνήμη τής δικαίας Σαραφθίας, πρός ήν Ηλίας απεστάλη.

Στίχοι

· Άσπαρτον είχε τήν τροφήν Σαραφθία,

· Kαινόν λαχούσα λήϊνον τόν Ηλίαν.

Μνήμη τής δικαίας Σωμανίτιδος τής ξενοδοχησάσης τόν Ελισαίον.

Στίχοι

· Ελισαίος σοι κλείθρα νηδύος λύει,

· Ω κλείθρα Σωμανίτις ήνοιξας δρόμου.

Μνήμη τής δικαίας Ιουδίθ, τής ανελούσης τόν Ολοφέρνην.

Στίχοι

· Όν πάς ανήρ έφριττε, δεινόν οπλίτην,

· Γυνή καθείλεν, Ιουδίθ, Ολοφέρνην.

Μνήμη τής δικαίας Εσθήρ, τής λυτρωσαμένης τόν Ισραήλ εκ θανάτου.

Στίχοι

· Έσωσεν Εσθήρ άνδρας Ισραηλίτας,

· Άδου κυνήν μέλλοντας ενδύναι πάλαι.

Μνήμη τής δικαίας Άννης, τής μητρός Σαμουήλ τού Προφήτου.

Στίχοι

· Ευχής τέκνον τεκούσα Σαμουήλ μέγαν,

· Νικά Φενάνναν, Άννα πολλήν εν τέκνοις.

Μνήμη τής δικαίας Σωσάννης.

Στίχοι

· Kανών πρόκειται σωφρονούσαις εν βίω,

· Ο τής Σωσάννης σωφρονέστατος βίος.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Τών Πατέρων

Ωδή ζ' ο Ειρμός

«Άφραστον θαύμα! ο εν καμίνω ρυσάμενος, τούς Οσίους Παίδας εκ φλογός, εν τάφω νεκρός, άπνους κατατίθεται, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί». (Δίς)

Ω ξένον θαύμα! ο εν υψίστοις καθήμενος, επί θρόνου, Κύριος αυτός, προσλήψει σαρκός, θάνατον υπέμεινεν, αλλ' εξανέστη θεότητος Ισχύϊ, συνεγείρας νεκρούς τούς απ' αιώνος. (Δίς)

Χριστόν γεννήσας τό κατά σάρκα τής πίστεως, αρχηγέτα Πάτερ, Αβραάμ, εδείχθης Εθνών, Πνεύματι Πατήρ εναργώς, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Αψύχων ήχους, διακενής αλαλάζοντας, τών εμψύχων, ήμβλυνεν ωδή, καμίνου γάρ πύρ, φλεγομένοις σώμασι, καταπατούντες οι Παίδες αλωβήτως, ανεβόων. ο Θεός ευλογητός εί.

Τή θεωρία ενατενίσας τού Πνεύματος, ο Προφήτης, πάλαι Δανιήλ, Χριστού προτυποί, τήν δευτέραν έλευσιν, καί τά εν ταύτη φρικτά προκαταγγέλλει, εκβοών, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Τό ξένον θαύμα, τό εν Προφήταις θρυλούμενον, καί πατράσι, πάλαι εμφανώς, Παρθένος Αγνή, τεξομένη πάρεστιν, εις σωτηρίαν ημών τών μελωδούντων. Λυτρωτά ο Θεός ευλογητός εί.

Προεόρτιος Οι Παίδες ευσεβεία

Η άμπελος η θεία, τόν ακήρατον βότρυν περκάζουσα, εγγίζει ήκει τού τεκείν, ευφροσύνης οίνον βλύζοντα, καί ποτίζοντα ημάς, αυτώ κραυγάζοντας, ο τών Πατέρων, Θεός ευλογητός εί.

Η θεία μυροθήκη, τό ευώδες μύρον ένδον φέρουσα, εν τώ Σπηλαίω Βηθλεέμ, εκκενώσαι τούτο έρχεται, ευωδίας μυστικής πληρούν τούς μέλποντας, ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί.

Λαβίς ήν Ησαϊας, ο Προφήτης πάλαι εθεάσατο, τόν θείον άνθρακα Χριστόν, εν κοιλία ήκει φέρουσα, πάσαν ύλην αμαρτίας καταφλέγοντα, τών δέ πιστών τάς ψυχάς φωταγωγούντα.

Καταβασία

«Οι Παίδες ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθήσαν, αλλ' εν μέσω τής φλογός, εστώτες έψαλλον, Ο τών Πατέρων Θεός ευλογητός εί».

Τών Πατέρων

Ωδή η' ο Ειρμός

«Έκστηθι φρίττων ουρανέ, καί σαλευθήτωσαν, τά θεμέλια τής γής, Ιδού γάρ εν νεκροίς λογίζεται, ο εν υψίστοις Θεός, καί τάφω σμικρώ ξενοδοχείται, όν Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας». (Δίς)

Ω τής αφάτου σου Χριστέ, συγκαταβάσεως, δι' ημάς τούς ταπεινούς! ιδού γάρ θανάτου γευσάμενος, Θεός αθάνατος ών, εν τάφω ως βροτός κατετέθης, αλλ' εξανέστης Λόγε, συνεγείρας τούς κάτω, σέ υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας. (Δίς)

Σού τήν σφαγήν προεκτυπών, ο Αβραάμ Χριστέ, όν εγέννησεν υιόν, εν όρει πειθαρχών σοι Δέσποτα, καθάπερ πρόβατον ανήλθε θυσιάσων εν πίστει, αλλ' επανήκε χαίρων, Ισαάκ καί πρεσβύτης, σέ υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Φλόξ η ακάματος Χριστέ, ενδυσαμένων σε, ως ιμάτιον τό πύρ, τό θείον, τών Αγίων Παίδων σου, απημαυρώθη σφοδρώς, καί δρόσος τή σή συγκαταβάσει, τοίς ψάλλουσιν ηχείτο, Ιερείς ευλογείτε, Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Δίδοται λέουσι βορά, αρρήτοις κρίμασιν, ο Προφήτης Δανιήλ, αλλ' έσχεν εγκρατείας δόγμασι, συννηστευτάς ευσεβώς, τούς θήρας εν τώ βόθρω τού λάκκου, αυτού ταίς ικεσίαις, Αβραάμ καί τών Παίδων, σώσον εν ειρήνη, Χριστέ τούς σέ υμνούντας.

Θεοτοκίον

Ον προκατήγγειλαν πιστώς, προφητικαί φωναί, Ιησούν Εμμανουήλ, ανθρώπου εν μορφή ερχόμενον, τόν τού Θεού καί Πατρός, Υιόν τε καί συνάναρχον Λόγον, εκ Πνεύματος Αγίου, η Παρθένος Μαρία, τίκτει απειράνδρως, εν Βηθλεέμ τή πόλει.

Προεόρτιος

Θαύματος υπερφυούς

Δόξα εν υψίστοις Θεώ μετ' Αγγέλων, εκβοήσωμεν εν ευφροσύνη, ο Σωτήρ τεχθήσεται, ο Δεσπότης επιδημεί, όν αστήρ υποδεικνύει Μάγοις σπεύδουσιν, αυτόν επί φάτνης τού θεάσασθαι. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Δούλοις επεγράφης εκών ο Δεσπότης, τώ τού Καίσαρος υπείκων νόμω, όπως τό ανθρώπινον, τής δουλείας τού πονηρού, ως Θεός ελευθερώσης Πολυέλεε, διό γεγηθότες αναμέλπομεν. Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Βρέφος νέον φέρων σε άναρχε Λόγε, πείραν δέ όλως ανδρός ουκ έγνων, η Παρθένος έλεγεν, απορούσα τίνα εν γή, ονομάσω σου Πατέρα, ουκ επίσταμαι, διό μετά πάντων αναμέλπω σοι, ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας.

Καταβασία

«Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον, ου γάρ ούς εδέξατο φλέγει Νέους, ώς ουδέ πύρ τής θεότητος, Παρθένου ήν υπέδυ νηδύν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν, Ευλογείτω η Κτίσις πάσα τόν Κύριον, καί υπερυψούτω, εις πάντας τούς αιώνας».

Τών Πατέρων

Ωδή η' ο Ειρμός

«Μή εποδύρου μου Μήτερ, καθορώσα εν τάφω, όν εν γαστρί άνευ σποράς, συνέλαβες Υιόν, αναστήσομαι γάρ καί δοξασθήσομαι, καί υψώσω εν δόξη, απαύστως ως Θεός, τούς εν πίστει καί πόθω, σέ μεγαλύνοντας». (Δίς)

Τί εποδύρη η κτίσις, έν Σταυρώ καθορώσα, καί εν σορώ τόν τής ζωής, Δεσπότην καί Θεόν, αναστήσεται γάρ καινοποιών σε φαιδρώς, τριημέρω εγέρσει, τον άδην καθελών, καί νεκρούς συνεγείρας, ανευφημούντας αυτόν. (Δίς)

Τών πρό τού νόμου Πατέρων, Εορτήν εκτελούντες, τόν εξ αυτών θεοπρεπώς, τιμώμεν Ιησούν, Αβραάμ γάρ ομού, καί Ισαάκ καί, Ιακώβ, Προφητών καί τού νόμου, εδείχθησαν κρηπίς, καί τής Χάριτος πίστει, πνευματικαί απαρχαί.

Ο εν πυρί υποδείξας, τώ Μωσή εν τή βάτω, τό υπέρ νούν θεοπτικώς, μυστήριον ο Θεός, εν πυρί τοίς Παισί συγκαταβάς ο αυτός, τώ πυρί τής εμφύτου, θεότητος αυτού, τής καμίνου φλόγα, δρόσον απέδειξε.

Τώ Αβραάμ συνελθόντες, οι πανάγιοι Παίδες, καί Δανιήλ ο θαυμαστός, Προφήτης τού Θεού,, Ισαάκ Ιακώβ, μετά Μωσή, Ααρών, τού Χριστού πρό τού τόκου, χορεύουσι πιστώς, δυσωπούντες απαύστως, εις τό σωθήναι ημάς.

Θεοτοκίον

Συγχαίρει πάσα η κτίσις, τώ σώ τόκω Παρθένε, τήν γάρ Εδέμ η Βηθλεέμ, διήνοιξεν ημίν, καί ιδού τής ζωής τού ξύλου άπαντες, απολαύοντες πίστει, βοώμεν εκτενώς. Τάς ημών ικεσίας, Δέσποτα πλήρωσον.

Προεόρτιος

Μυστήριον ξένον

Μυστήρια ξένα, φρικτά καί παράδοξα! ο τής δόξης Κύριος, ήλθεν επί τής γής, καί Σπηλαίω πτωχεύσας υπέδυ σαρκί, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι ζητών, καί τήν Εύαν τών ώδίνων εκλυτρώσασθαι.

Σπαργάνοις σου λύεις, σειράς παραπτώσεων, τή πολλή πτωχεία δέ, πάντας καταπλουτίζεις οικτίρμον, αλόγου κακίας τεθείς, εν φάτνη, τών αλόγων δέ, βροτούς απαλλάττεις, τού Θεού Λόγε προάναρχε.

Θεοτοκίον

Κηρύγματα, τών Προφητών πέρας είληφεν, όν γάρ προεφήτευσαν, ήξειν εν συντελεία τών χρόνων, επέστη εφάνη, Αγνής εκ Παρθένου σωματούμενος, αυτόν διανοία, καθαρά υποδεξώμεθα.

Καταβασία

«Μυστήριον ξένον, ορώ καί παράδοξον! ουρανόν τό Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον, τήν φάτνην χωρίον, εν ώ ανεκλήθη ο αχώρnτος, Χριστός ο Θεός, όν ανυμνούντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς

Πατριαρχών οι πρόκριτοι, καί πρό νόμου Πατέρες, εν πίστει προεξέλαμψαν, Αβραάμ, Ισαάκ τε, καί Ιακωβ ως φωστήρες, άπαντες γάρ Προφήται, καί Δίκαιοι ανήφθησαν, εξ αυτών ως λαμπάδες, φωτοειδείς, καί τήν Κτίσιν, πάσαν εσκοτισμένην, ακτίσι κατεφώτισαν, τής σεπτής Προφητείας.

Προεόρτιον, όμοιον

Ευφραίνου Βηθλεέμ, καί σύ Ευφραθά ετοιμάζου, η Θεοτόκος ήκει γάρ, εν σπηλαίω καί φάτνη, τεκείν Θεόν απορρήτως. Ώ φρικτού μυστηρίου! ού νύν τήν θείαν Γέννησιν, Αβραάμ Ισαάκ τε, καί Ιακώβ, Πατριάρχαι άπαντες καί Προφήται, φαιδρώς προεορτάζουσι, καί βροτοί σύν Αγγέλοις.

Εις τούς Αίνους Στιχηρά Αναστάσιμα δ' καί τών Αγίων Πατέρων Προσόμοια δ'.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Αρόν σου τήν φωνήν αληθώς, Σιών Θεού η θεία Πόλις καί κήρυξον, Πατέρων τήν θείαν μνήμην, σύν Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ τιμώσα τόν αοίδιμον, ιδού σύν Ιούδα τε, καί Λευϊ μεγαλύνομεν, Μωσήν τόν μέγαν, Ααρών τόν θεσπέσιον, καί γεραίρομεν, σύν Δαυίδ Ιησούν, Σαμουήλ. Πάντες τήν προεόρτιον, Χριστού θείαν αίνεσιν, ύμνοις ενθέοις κροτούντες, τής παρ' αυτού αγαθότητος, τυχείν εξαιτούμεν, τού παρέχοντος τώ κόσμω , τό μέγα έλεος.

Στίχ. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Δεύρο ο εν πυρίνω ποτέ, επιδιφρεύσας Ηλιού θείω άρματι, θεόφρον Ελισαιέ τε, σύν Εζεκία ομού, Ιωσία άμα συναγάλλεσθε, σεπτή δωδεκάς τε, τών Προφητών η θεόπνευστος, τοίς Γενεθλίοις τού Σωτήρος συγχόρευε, καί εν άσμασι, πάντες Δίκαιοι άσατε. Παίδες οι παμμακάριστοι, οι δρόσω τού Πνεύματος, σβέσαντες φλόγα καμίνου, υπέρ ημών ικετεύσατε, ριστόν δυσωπούντες, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Ότι δίκαιος εί επί πάσιν, οίς εποίησας ημίν.

Ώφθη η απ' αιώνος εν γή, κηρυττομένη Προφητών εν τοίς φλέγμασι, Παρθένος η Θεοτόκος, ήν Πατριάρχαι σοφοί, καί Δικαίων δήμοι καταγγέλλουσι, μεθ' ών συγχορεύει, καί γυναικών η ευπρέπεια, Σάρρα, Ρεβέκκα, καί Ραχήλ σύν τή Άννη τε, καί η ένδοξος, Μαριάμ η Μωσέως ομού, ταύταις συνεπαγάλλονται, καί κόσμου τά πέρατα, σύμπασα κτίσις γεραίρει, ότι Θεός παραγίνεται, σαρκί τού τεχθήναι, καί δωρήσασθαι τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Τών Πατέρων

Ήχος πλ. δ'

Τών νομικών διδαγμάτων ο σύλλογος, τήν εν σαρκί εμφανίζει τού Χριστού θείαν Γέννησιν, τοίς πρό τού νόμου τήν Χάριν ευαγγελιζομένοις, ως υπέρ νόμον τή πίστει υπάρξασιν, όθεν τής φθοράς απαλλαγής ούσαν πρόξενον, ταίς εν άδη κατεχομέναις ψυχαίς προεκήρυττον, διά τής αναστάσεως. Κύριε δόξα σοι.

Καί νύν...

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν.

Οι Μακαρισμοί, καί εκ τού Κανόνος τών Πατέρων, Ωδή ς'.