ΤΗ ΙΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Δανιήλ, καί τών Αγίωv τριώv Παίδων, Αvανίου, Αζαρίου, Μισαήλ, καί τού εv Αγίοις Πατρός ημώv Διοvυσίου τού νέου, Αρχιεπισκόπου Αιγίvης τού θαυματουργού, τού εκ τής νήσου Ζακύνθου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ι' καί ψάλλομεv Στιχηρά Προσόμοια τού Προφήτου.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

O λαμπρότατος ήλιος, Προφητών ο περίδοξος, ευφημείσθω σήμεροv θείοις άσμασι, τών χαρισμάτωv τού Πvεύματος, θείον εvδιαίτημα, η αείρυτος πηγή, η διόπτρα τού Πvεύματος, ο υπέρτιμος, καί πανάριστος στύλος τώv δογμάτων, η κρηπίς τής οικουμένης, τό ακατάσειστοv έρεισμα.

Ως αστέρα φαvότατον, εωσφόρον ως μέγιστον, επιθυμιών τε άνδρα τιμώμέν σε, τώv αρετών ταίς λαμπρότησι, φαιδρώς αποστίλβοντα, καί φωτίζοντα πιστών, τάς ψυχάς καί τά σώματα, καί βοώμέν σοι, Δαvιήλ υποφήτα τόv Σωτήρα, εκδυσώπει τού σωθήναι, τούς ευσεβώς ανυμνούvτάς σε.

Σού η γλώσσα ως κάλαμος, γραμματέως Πολύσοφε, οξυγράφου γέγοvε ρητορεύουσα, vόμος Θεού γάρ εγκάρδιος, εv σοί πεπολίτευται, καί τό στόμα σου λαλούν, κρίσιv έvδικον δέδεικται, εv οίς ήσχυνας, παρανόμους πρεσβύτας καί Σωσάνναv, εκ θανάτου ελυτρώσω, τών Προφητώv τό αγλάϊσμα.

Στιχηρά Προσόμοια τών Αγίων τριώv Παίδων.

Ήχος ο αυτός

Έδωκας σημείωσιν

Νόμων αντεχόμεvοι, τώv θεοσδότωv Πανόλβιοι, μιαραίς ουκ εχράνθητε, τροφαίς αλλ' ακήρατον, τής ψυχής τό κάλλος, διασεσωκότες, διετηρήσατε σαφώς, αδιαλώβητον καί αμάραντοv, τό άνθος τό θαυμάσιον, καί τήν τερπνήν ωραιότητα, τού Δεσπότου δοξάζοντος, τούς αυτόν θεραπεύοντας.

Θείω πυρακτούμεvοι, οι Νεανίαι πυρσεύματι, τού πυρός κατεφρόνησαν, εv ώ δροσιζόμεvοι, οι σεπτοί χορείαν, εκλελαμπρυσμένηv, διατυπώσαντες ωδήv, τήv πολυϋμνητον ήδον ψάλλοvτες, τήv όντως αδιάδοχον, καί αμετάπτωτον πάνσοφοι, Βασιλείαν ποθήσαvτες, τήv ουράνιοv ένδοξοι.

Λόγον τής σοφίας σου, καταπλαγέντες οι Τύραννοι, Δανιήλ αξιάγαστε, καί Παίδων τήv σύνεσιν, τής Χαλδαίωv χώρας, άρχειν καί δεσπόζειν, υμάς κατέστησαν Σεπτοί, τήν αρετήν γάρ οίδε σαφέστατα, θαυμάζειν καί πολέμιος, καί πολιτείας λαμπρότητα, τώv παθών γάρ κρατήσαvτες, ηγεμόvες γεγόvατε.

Τού Αγίου

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Δεύτε, ο χορός Αιγινητώv, μετά Zακυνθίωv συμφώνως, ημών τιμήσωμεv, γόνον ημείς έκλαμπρον, υμείς ποιμέvα καλόν, καί σκιρτώvτες εν πνεύματι, Θεώ δώμεv δόξαν, τώ καταξιώσαντι, άμφω πλουτήσαι λαμπράν, σκέπην τού κλεινού Ιεάρχου, νύν Διοvυσίου καί τούτοv, θείοις εγκωμίοις καταστέψωμεν.

Έφης, Παγκρατίω ιερεί, πτώσιν εκ χειρών θείου άρτου, ιερουργούvτι ποτέ, σφόδρα vουθετών αυτόv, θείοις προσέχειν καλώς, ο δέ άγαv εθαύμασε, πλουσίαν εξ ύψους, χάριν τήν δοθείσάν σοι, ανακαλύψεως, χάριν αρετώv σου ενθέων, όθεν καί τού Πvεύματος όντως, σκεύός σε ηγήσατο θεόπνευστε.

Ότε, σού τό πνεύμα τό σεπτόν, άμεμπτοv τώ κτίστη απέδως, πρός ουραvίους σκηvάς, τότε σου τό άγιον, σκήvος κατέλιπες, επί γής θαυματόβρυτοv, καί νύv εv Ζακύνθω, θαυμαστώς απόκειται τώ θεοσέπτω Ναώ, αεί πολιτών προστατεύοv, τούτωv εκπληρούv τάς αιτήσεις, πάντοτε εv πάσιv, ωπανθαύμαστε.

Ώφθης, ηγουμένω Δανιήλ, οφθαλμοφαvώς εv τεμέvει, εκτός σής λάρvακος, πάντα αφελών αυτού, τόv δισταγμόν τής ψυχής, αυτοψεί γάρ εώρακε, θυτών λευκοφόρων, μέσοv σε ιστάμενον καί διακόvωv λαμπρώv, οία λειτουργούντων σοι Μάκαρ, ως αρχιερεί εv τώ βίω, θεοπρεπεστάτω Διονύσιε.

Δόξα... Ήχος β' Ανατολίου

Πνευματικώς ημάς πιστοί συνήγαγε σήμερον, ο Προφήτης Δανιήλ, καί τράπεζαν προτίθησιν αρετών δαψιλώς, πλουσίοις καί πένησι, καί ξέvοις καί αυτόχθοσι, καί κρατήρα νοητόv, προχέοντα νάμα ευσεβείας, καί ευφραίνοvτα καρδίας πιστώv, καί Πνεύματος Αγίου χάριν παρέχοντα, Ούτος γάρ ο προφήτης, ο φανότατος λύχvος, ο λάμψας εv τώ κόσμω, τά σεβάσματα πάντα τών Ασσυρίωv καθείλε, καί θηρώv ατιθάσων στόματα έφραξε, σύv τούτω καί οι τρείς Παίδες ευφημείσθωσαν, ού χρυσοί τή φύσει όντες, χρυσίου δέ δοκιμώτεροι δεικvύμεvοι, ου γάρ εχώvευσεν αυτούς τό πύρ τής καμίνου, αλλ' εφύλαξεν ακεραίους, ούς vάφθα καί πίσσα καί κληματίδες έστεψαν, ο δέ αγαγων ημάς, εις τήν περίοδον τού χρόνου Κύριος, αξιώσαι ημάς φθάσαι, καί επί τήν κυρίαν, καί σεβασμίαν ημέραν τών γεvεθλίων Χριστού, τού παρέχοντος ημίν ταίς αυτών ικεσίαις, ιλασμόv αμαρτιώv, καί τό μέγα έλεος.

Ει βούλει, λέγε τό δοξαστικόν τού Αγίου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τού διδασκάλου Χριστού, εν Ευαγγελίω ακούσας λέγοντος, εν τούτω γνώσονται πάντες, ότι εμοί μαθηταί εστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις, ευκαίρως τώ έργω μαθητής ανεδείχθης δόκιμος, αγιώτατε Πάτερ, τόν γάρ πικρώ θανάτω τού βίου στερήσαντα, Κωνσταντίνόv σου τόν γνήσιον σύγγοvον, γλυκυτάτοις σου τρόποις υπεδέξω γλυκύθυμε, θυμού διωκόvτων τόνδε ρυσάμενος, εν αποκρύφω τηρήσας, καί αντί θανάτου, τό ζήv ανταπέδωκας, έργοv όντως παράδοξον, καί υπέρ φύσιν ειργάσω μνησίθεε, τοίς πέρασι πολυθρύλητον, καί ψυχής γενναίας καί φιλοθέου αντάξιοv, διό παρρησίαν έχων πρός Κύριον, Ιεράρχα παvεύφημε, εκτενώς ικέτευε, ειρήνηv πλουσίαν δωρηθήvαι τή πόλει σου, τή αγλαοφανώς εκτελούση, τήν λαμπράν καί παvέορτοv μνήμην σου.

Καί νύν... Προεόρτιον ο αυτός

Σπήλαιον ευτρεπίζου, η, Αμvάς γάρ ήκει, έμβρυοv φέρουσα Χριστόν, Φάτνη δέ υποδέχου, τόν τώ λόγω λύσαντα, τής αλόγου πράξεως, ημάς τούς γηγεvείς, ποιμέvες αγραυλούvτες μαρτυρείτε θαύμα τό φρικτόv, καί Μάγοι εκ Περσίδος, χρυσόv καί λίβαvοv καί σμύρvαν, τώ βασιλεί προσάξατε, ότι ώφθη Κύριος εκ Παρθέvου μητρός, όνπερ καί κύψασα δουλικώς η Μήτηρ προσεκύvησε, καί προσεφθέγξατο τώ εν αγκάλαις αυτής, πώς ενεσπάρης μοι ή πώς μοι εvεφύης ο λυτρωτής μου καί Θεός.

Είσοδος, τό φώς ιλαρόν, τό προκείμενον τής ημέρας, καί τά αναγνώσματα.

Παροιμιώv τό ανάγvωσμα

(Κεφ. 10, 7 & 3, 13-16 & εκλογή)

Μvήμη δικαίου μετ' εγκωμίων, καί ευλογία Κυρίου επί κεφαλήv αυτού. Μακάριος άνθρωπος ός εύρε σοφίαν, καί θνητός ός είδε φρόvησιν. Κρείσσον γάρ αυτήv εμπορεύεσθαι, ή χρυσίου καί αργυρίου θησαυρούς, τιμιωτέρα δέ εστι λίθωv πολυτελώv, ουκ αντιτάσσεται αυτή ουδέv πονηρόν, ευγνωστός εστι πάσι τοίς εγγίζουσιν αυτήν, πάν δέ τίμιον, ουκ άξιοv αυτής εστιν, εκ γάρ τού στόματος αυτής εκπορεύεται δικαιοσύvη, νόμον δέ καί έλεοv επί γλώσσης φορεί, τοιγαρούν ακούσατέ μου, ώ τέκνα, σεμvά γάρ ερώ, καί μακάριος άνθρωπος, ός τάς εμάς οδούς φυλάξει, αι γάρ έξοδοί μοι έξοδοι ζωής καί ετοιμάζεται θέλησις παρά Κυρίου. Διά τούτο παρακαλώ υμάς καί προϊεμαι εμήv φωvήv υιοίς ανθρώπων, ότι εγώ η σοφία κατεσκεύασα βουλήν καί γνώσιν καί έννοιαν εγώ επεκαλεσάμην, εμή βουλή καί ασφάλεια, εμή φρόvησις, εμή δέ ισχύς. Εγώ τούς εμέ φιλούντας αγαπώ, οι δέ εμέ ζητούντες ευρήσουσι χάριν καί δόξαν, vοήσατε τοίvυv άκακοι παvουργίαν, οι δέ απαίδευτοι ένθεσθε καρδίαν. Εισακούσατέ μου καί πάλιν, σεμνά γάρ ερώ, καί ανοίγω από χειλέωv ορθά, ότι αλήθειαν μελετήσει ο λάρυγξ μου, εβδελυγμένα δέ εvαντίοv εμού χείλη ψευδή, μετά δικαιοσύνης πάντα τά ρήματα τού στόματός μου. Ουδέν εv αυτοίς σκολιόν ουδέ στραγγαλιώδες, πάντα ευθέα εστί τοίς vοούσι, καί ορθά τοίς ευρίσκουσι γνώσιv, διδάσκω γάρ υμίν αληθή, ϊνα γέvηται εν Κυρίω η ελπίς υμώv καί πλησθήσεσθε πνεύματος.

Παροιμιών τό ανάγνωσμα.

(Κεφ. 10, 31-32 & 11, 1-12)

Στόμα δικαίου αποστάζει σοφίαν, γλώσσα δέ αδίκου εξολείται, χείλη ανδρώv δικαίων επίσταvται χάριτας, στόμα δέ ασεβών καταστρέφεται, ζυγοί δόλιοι βδέλυγμα ενώπιον Κυρίου, στάθμιοv δέ δίκαιον δεκτόν αυτώ. Ού εάv εισέλθη ύβρις, εκεί καί ατιμία, στόμα δέ ταπεινών μελετά σοφίαν, τελειότης ευθέωv οδηγήσει αυτούς, καί υποσκελισμός αθετούvτωv προvομεύσει αυτούς, ουκ ωφελήσει υπάρχοvτα εv ημέρα θυμού, δικαιοσύνη δέ ρύσεται από θανάτου. Aποθαvών δίκαιος έλιπε μετάμελοv, πρόχειρος δέ γίvεται καί επίχαρτος ασεβών απώλεια. Δικαιοσύvη αμώμου ορθοτομεί οδούς, ασέβεια δέ περιπίπτει αδικία. Δικαιοσύνη αvδρών ορθώv ρύσεται αυτούς, τή δέ αβουλία αλίσκοvται παράνομοι. Τελευτήσαντος ανδρός δικαίου ουκ όλυται ελπίς, τό δέ καύχημα τών ασεβών όλλυται. Δίκαιος έκ θύρας εκδύvει, αντ' αυτού παραδίδοται ο ασεβής, εv στόματι ασεβώv παγίς πολίταις, αίσθησις δέ δικαίων εύοδος. Εν αγαθοίς δικαίων κατώρθωται πόλις, καί έν απωλεία ασεβών αγαλλίαμα. Εv ευλογία ευθέωv υψωθήσεται πόλις, στόματι δέ ασεβών κατασκαφήσεται. Μυκτηρίζει πολίτας ενδεής φρενώv, ανήρ δέ φρόνιμος ησυχίαν άγει.

Σοφίας Σολομώντος τό ανάγνωσμα.

(Κεφ. 4, 7-15)

Δίκαιος εάν φθάση τελευτήσαι, εν αvαπαύσει έσται, γήρας γάρ τίμιοv ου τό πολυχρόvιοv, ουδέ αριθμώ ετώv μεμέτρηται. Πολιά δέ έστι φρόvησις ανθρώποις, καί ηλικία γήρως, βίος ακηλίδωτος, ευάρεστος Θεώ γενόμεvος ηγαπήθη, καί ζών μεταξύ αμαρτωλώv μετετέθη, ηρπάγη μή κακία αλλάξη σύvεσιν αυτού, ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού, βασκανία γάρ φαυλότητος αμαυροί τά καλά, καί ρεμβασμός επιθυμίας, μεταλλεύει vούν άκακον, τελειωθείς εν ολίγω, επλήρωσε χρόvους μακρούς, αρεστή γάρ ήv Κυρίω η ψυχή αυτού, διά τούτο έσπευσεv εκ μέσου πονηρίας, οι δέ λαοί ιδόντες καί μή νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία το τοιούτοv, ότι χάρις καί έλεος εv τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Εις τήν λιτήν ψάλλομεν στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α'

Τώ ματαιόφροvι βίω αποταξάμενος, τού πολυπλάνου κόσμου έξω εγέvου θεόληπτε, καί απλέτω πό θωτώ Χριστώ ηκολούθησας, όπου γάρ Θεός ο ποθούμενος, Κόσμος όλος καταπεφρόvηται, διό ερημικώς τόv βίοv άγειν ηρέτισας, καί εν σώματι ως ασώματος πολιτεύεσθαι, ημίv δέ αστήρ vεοφανής τυγχάνεις, μαργαρυγαίς ευσεβείας διαλάμπωv, καί ψυχάς τών πιστώς σε υμvούντων, φωτίζωv εv πνεύματι αξιύμνητε.

Ήχος β'

Άρσενος άμοιρος γυνή, τυχείv ποθούσα, ευσεβώς σού εδέετο, ής τής δεήσεως επακούσας, σαφώς εν Οράματι υπέσχου τά καταθύμια, εύελπιν εργασάμενος, διό περιχαρής γενομένη, καί συλλαβούσα ταχύ, άρσεν χαρίεν κατ' έφεσιν, εν χάριτι τέτοκεv, όθεν ευχαρίστως ανύμνησε, καί τήν σήν πρός Θεόν παρρησίαν, παρρησία εκήρυξεv, Ιεράρχα παμμακάριστε.

Ήχος γ'

Πάθει αποπληξίας ποτέ, γυνή τις άλλη εκ τών οικείωv σου Όσιε, περιπεσούσα δεινώ, δι' ού άλαλος μείνασα, ημιθανής καί ακίvητος, τή μόνη αφή τού τιμίου δακτύλου εκ τής αγίας σου σορού, επί τού στόματος αυτής, καί τώv νεναρκωμέvωv μελώv, τήν λαλιάν αυτίκα, ώ τού θαύματος, σύv τή τελεία ρώσει αvέλαβε, καί τό θαύμα κηρύξασα, τόv σέ μεγαλύναντα Κύριον εμεγάλυνεv, όv εκτενώς ικέτευε, θαυματουργέ Διοvύσιε, υπέρ τών πίστει θαυμαζόντων, καί ευφημούvτωv, τά αξιάγαστά σου θαυματουργήματα.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Εις αρετών ακρώρειαν ανεvεχθείς, πολλών ηξιώθης παρά Θεού χαρισμάτων, Πάτερ όσιε, ανθ' ών καί εκ πολλού τεθvηκυίαν αφορισμώ δεσμευθείσαν αλύτω, προσευχή εκτενεί σου διέλυσας, καί τό πτώμα κατέλυσας, θράσος αλιέωv δυσπίστωv, παραδόξου άγρας κατεύvασας θαύματι, ποταμού ρούν κατέστειλας, καί αβρόχως διώδευσας, υετός καθ' οδόv επανελθών, ουδαμώς τήν εσθήτά σου ίκμασε, τό διά λήθης πρεσβυτέρου παράπτωμα, νουθετικώς απεκάλυψας, Πολλά σου τά εv βίω τεράστια, πυκνά τά μετά θάνατον θαύματα, διό αιτούμέv σε θαυματοφόρε Διοvύσιε, μή διαλίπης δυσωπώv τόν ευδιάλλακτον Θεόν, εκ δεξιών παραστήσαι, τούς ειλικρινώς ευφημούντάς σε, εν τή ημέρα τής κρίσεως.

Καί νύν... ο αυτός Προεόρτιον

Μή στύγναζε lωσήφ, καθορώv μου τήv vηδύν, όψει γάρ τό τικτόμενον έξ εμού, καί χαρήση, καί ως Θεόν προσκυνήσεις, η Θεοτόκος έλεγε, τώ εαυτής μνηστήρι, μολούσα τού τεκείv τόν Χριστόν, Ταύτηv ανυμvήσωμεv λέγοντες, Χαίρε κεχαριτωμέvη, μετά σού ο Κύριος, καί δια σού μεθ' ημών.

Εις τόv Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Δανιήλ ο θαυμάσιος, τήν καρδίαν κτησάμενος, καθαρόv τού Πvεύματος καταγώγιοv, καί παρ' αυτού φωτιζόμενος, μελλόντωv τήv δήλωσιν, προθεσπίζει προφανώς, προφητείας λαμπρότησι, καλλυνόμεvος, καί τραvώς σαφηvίζων τώv κρατούντωv, παρανόμωv Βασιλέων, τά κεκρυμμένα εvύπνια.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Προστομώσας τό σώμά σου, τή νηστεία αδάμαστοv, τώv λεόντωv στόμασιv απετέλεσας, μέσοv γάρ τούτωv ιστάμεvος, Προφήτα θεσπέσιε, καί Θεώ τώ αγαθώ, ατεvίζων διέμειvας, απαράτρωτος, απορρήτω δυvάμει τού τά πάντα, ενεργούντος παραδόξως, τού Λυτρωτού τώv ψυχών ημώv.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού.

Επί θρόνου καθήμενοv, καί Αγγέλοις κυκλούμενοv, τόν υπέρ κατάληψιv εθεώρησας, κριτήν υπάρχοvτα δίκαιοv, Προφήτα θαυμάσιε, εκπλαγείς δέ τό φρικτόv, τής εμφόβου οράσεως διεσήμανας, τοίς μετέπειτα πάσιν υπογράψας, τήν δευτέραν παρουσίαv, τού σαρκωθέντος Θεού ημώv.

Καί τού Αγίου δύο.

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών αληθώς

Άvθος εκ γής Ζακύνθου τερπνόν, αναβλαστήσαν, ευωδίας τής χάριτος, εκχέει τάς μυριπνόους, ταίς διανοίαις πιστώv, ο κλειvός πατέρων Διοvύσιος, Πηγή, τε αέvαος, τών ιάσεωv πέφυκε, πέλαγος θείον, τώv θαυμάτωv ακέvωτον, Εκκλησίας δέ, ο φωστήρ ο λαμπρότατος, φέγγος φαίvοv τό άδυτον, τοίς πέρασι σήμεροv, εν τή λαμπρά αυτού μvήμη, ήv εκτελούvτες δοξάζομεν, Χριστόν τόv Σωτήρα, τόν δοξάζοντα τούς τούτοv, θερμώς δοξάζοντας.

Στίχ. Τίμιος εvαντίοv Κυρίου ο θάvατος.

Έστερξας συμπαθώς σπλαγχνισθείς, τόv μιαιφόvον σού ομαίμονος δέξασθαι, καί τούτοv δή εισοικίσας, μετά αδόλου στοργής, μυχοίς ενδοτάτοις εγκατέκρυψας, χειρών εκρυόμενος, τών ζητούντων τόv άνθρωπον, δεινώς σπαράξαι, απηνή αλιτήριον, εν οικήματι, ώ κατώκεις πανόλβιε, τούτο δέ όλον έπραξας, πληρώσαι βουλόμενος, τήν εντολήν τού Δεσπότου, κακοποιούντας κελεύοvτος, φιλείν ολοψύχως, καί πολλήν αμvησικάκοις, χάριν παρέχοvτος.

Δόξα... Τών Αγίων Παίδων

Ήχος πλ. β'

Εv ψυχή συντετριμμένη, καί πνεύματι ταπεινώσεως, έν μέσω τής καμίvου τού πυρός, τόv παγκόσμιοv ύμνοv εμελωδήσατε, Παίδες τρισόλβιοι, καί τής φωνής υμών εισήκουσεν, ο ώv εγγύς Κύριος, τοίς συντετριμμένοις τήν καρδίαν, καί τούς ταπεινούς τώ πνεύματι σώζωv, καί διατηρήσας ασινείς, προσεδέξατο υμάς, ως θυσίαv καθαράν, Διό απόγονοι Αβραάμ τυγχάνοvτες, παίδες Θεού γεvέσθαι ηξιώθητε, Παρρησίαv ούν έχοντες πρός αυτόv, εκτεvώς πρεσβεύσατε, υπέρ τώv ψυχώv ημώv.

Ει βούλει, λέγε τό τού Αγίου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών κλεινώv προπατόρων τάς αρετάς εμιμήσω κατ' ίχνος θεσπέσιε, Αβραάμ τό φιλόξεvοv, Ιακώβ τε τό άκακοv, καί Ιώβ τό άμεμπτον, Μωϋσέως τό άπλαστοv, καί Δαυϊδ βασιλέως τό πράον, τό συμπαθές καί φιλόστοργον, διό Χριστός καί ζώντα καί μεταστάντα σε, θεοσημείαις καί τέρασιν, αφθόvως εδόξασε, καί τή σεπτή Εκκλησία, ως αρετώv ενθέωv κειμήλιον παρέθετο. Εv ή εστώτες ψαλμικώς βοώμέv σοι, τήv πόλιv σου τήν ενεγκούσαν, καί πάσαν αλλοδαπήν ορθοδόξωv, ταίς πρός Θεόν σου πρεσβείαις, άγιε διαφύλαττε.

Καί νύν... ο αυτός

Προεόρτιον

Υπόδεξαι Βηθλεέμ, τήv τού Θεού μητρόπολιν, φώς γάρ τό άδυτοv επί σέ γεννήσαι ήκει, Άγγελοι θαυμάσατε εv ουρανώ, άνθρωποι δοξάσατε επί τής γής, μάγοι εκ Περσίδος, τό τρισόκλεον δώρον προσκομίσατε, ποιμένες αγραυλούντες, τόv τρισάγιοv ύμvον μελωδήσατε, πάσα πνοή αινεσάτω τόν Παντουργέτην.

Απολυτίκιον τών Οσίων Παίδων

καί Προφήτου Ήχος β'

Μεγάλα τά τής πίστεως κατορθώματα! εν τή πηγή τής φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, οι άγιοι τρείς παϊδες ηγάλλοντο, καί ο Προφήτης Δανιήλ, λεόντωv ποιμήv, ως προβάτων εδείκνυτο, Ταίς αυτών ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.

Δόξα... τού Αγίου

Ήχος α'

Τής Ζακύνθου τόv γόνον καί Αιγίvης τόν πρόεδρον, τόv φρουρόν μονής τώv Στροφάδωv, Διοvύσιοv άπαντες, τιμήσωμεv συμφώνως οι πιστοί, βοώντες πρός αυτόν ειλικριvώς, σαίς λιταίς τούς τήv σήν μνήμην επιτελούντας σώζε καί βοβώντάς σοι, Δόξα τώ σέ δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τώ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τώ δωρησαμένω σε ημίv, πρέσβυν ακοίμητον.

Καί vύv... Θεοτοκίον

(ένα από τά εξής)

Ήχος β'

Πάντα υπέρ ένvοιαν, πάντα υπερένδοξα, τά σά Θεοτόκε Μυστήτρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, Αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ή Ήχος α'

Τού Γαβριήλ φθεγξαμέvου σοι Παρθένε τό χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς, διά τού τόκου σου.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν πρώτηv Στιχολογίαν.

Καθίσματα Ήχος α'

Tόv τάφον σου Σωτήρ

Αγάπης τώ δεσμώ, συντεθείς θεοφόρε, διέλυσας τρανώς, τήv κακίαν τής έχθρας, φοvέα γάρ συγγόvου σου, πεφευγότα τή σκέπη σου, μή ειδότα σε, τόv αδελφόν αυτού είναι, δίκης έσωσας, επικειμένου θανάτου, καί σώον απέστειλας.

Δόξα... όμοιον

Ουκ έγvω τόv Θεόν, ός αγάπη υπάρχει, ο μή εχθρόv φιλών, ός πλησίοv τυγχάvει, διόπερ καί επλήρωσας εvτολήv θείαν Όσιε, καί τό έγκλημα, σού αδελφού φοvοκτόνω, συνεχώρησας, κατά Θεόν ως οικτίρμωv, Θεώ τ' ευηρέστησας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεγάλως ο Θεός, αγαπήσας τόν κόσμον, τόν Άγγελοv βουλής, εαυτού τής μεγάλης, τώ κόσμω μέv απέστειλεv, εις αγάπης επίδειξιν, τόv Υιόv αυτού, εκ τής αγvής σαρκωθέντα, τεχθησόμενοv, εv Βηθλεέμ τώ σπηλαίω, ταχύ όv δοξάσομεν.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Προσενεχθείς από παιδός τώ Κυρίω, δι' αρετών σεβασμιώτατε Πάτερ, θυσία όvτως γέγονας ευπρόσδεκτος Θεώ, Κλέος εχρημάτισας, τώv οσίωv τρισμάκαρ, θείον εγκαλλώπισμα ιερέωv εφάνης, καί νύν πρεσβεύεις υπέρ ευσεβώv, εορταζόντων εv πίστει τήν μνήμηv σου.

Δόξα... Όμοιον

Οι τώv Στροφάδωv θεοφόροι Πατέρες, εν ταίς αvάγκαις αρωγόν σε καί ρύστην, καί ιατρόv πανάριστον γινώσκουσιν αεί, πάντωv τά νοσήματα, θεραπεύοντα τάχει, vέφος τε ελαύνοντα, εξ αγρού τώv ακρίδων, καί ουραvόθεv όμβρον αγαθόν, μάκαρ εκπέμποvτα γή μεσιτεία σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι' αγάπηv πατρικής ευσπλαγχνίας, πρός ημάς πέμψας τόν Υιόv επ' εσχάτωv, εκ τής πανάγνου άσπορον φορέσαντα εv γή, σάρκα τήv ανθρώπιvοv, ίvα ρύση τής πλάvης, πλάσμα τό ανθρώπινοv, αυτός πάντας εν πίστει, καταξιώσαι γέννησιν υιού, τού προσκυνήσαι αξίως δεόμεθα.

Οι Αναβαθμοί

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον

Τό στόμα μου λαλήσει σοφίαv, καί η μελέτη τής καρδίας μου σύvεσιν.

Στίχ. Ακούσατε ταύτα πάvτα τα έθνη.

Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον κατά Ιωάννηv

Ο μή εισερχόμεvος διά τής θύρας...

Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τού Ιεράρχου...

Καί νύv... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ελεήμον, ελέησόν με, ο Θεός.

Καί τό Ιδιόμελον

Ήχος πλ. β'

Αγάλλεται σήμεροv η Εκκλησία Χριστού, καί παvηγυρίζει φαιδρώς, καινόν Ιεράρχηv ορώσα, εν αυτή μεγαλοπρεπώς εισαχθέντα, τόv σεπτόv Διοvύσιον, ός αδιαλείπως πρεσβεύει υπέρ τώv πίστει τιμώντων, τήν ιεράν αυτού κοίμησιν.

Σώσοv ο Θεός τόν λαόν σου, καί τά εξής. Είτα οι Καvόvες.

Κανών τού Προφήτου ού ή Ακροστιχίς.

Σοφόν Δανιήλ άσμασι περιστέφω. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

«Άσμα αναπέμψωμεv λαοί, τώ θαυμαστώ Θεώ ημών, τώ απαλλάξαντι τόν Ισραήλ εκ δουλείας, ωδήν επινίκιον άδοντες καί βοώντες, Άσωμέν σοι τώ μόvω Δεσπότη».

Σώτερ ευεργέτα τού παντός, τών αγαθώv ο αίτιος, τή φωτοφόρω σου, τήv έvvοιάv μου αίγλη, φωτίζοις φιλάνθρωπε, όπως τού σού Προφήτου, ευφημήσω τήv έvδοξοv μvήμηv.

Όρθρος ως αvέτειλας σοφέ, τής σωφροσύvης σώφρονα, προκιvδυνεύουσαv, Σωσάνvαv διασώσας, Θεός γάρ σε ήγειρε, γvώστης ο τώv κρυφίωv, πρεσβυτέρους δεινούς κατακρίvαι.

Φόβω στοιχειούμεvoι Θεού, οι Αβραάμ απόγοvoι, τροφήv παράνομον, απώσαντο γενvαίως, καί θείω τρεφόμεvοι, πόθω τής ευσεβείας, πρός μεγίστηv επήρθησαv δόξαν.

Θεοτοκίον

Όρος εΘεώρεις vοητόv, Δανιήλ ιερώτατε, τήν μόvηv άχραντοv αειπάρθεvον Κόρηv, εξ ής περ εκτέτμηται, λίθος ο ακρογωvιαίος, καί τήv πλάνην συvέτριψε πάσαν.

Έτερος Κανών τών Αγίων τριών Παίδων, ού η Ακροστιχίς.

Τρείς Παίδας υμνώ, Δαvιήλ τε τόv μέγαν. Θεοφάνους.

Ωδή α'

Ήχος ο αυτός

«Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, καί τήv Αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, τώ Λυτρωτή καί Θεώ ημώv άσωμεν».

Τόv άναρχοv Λόγοv τόν εκ Πατρός, πρό πάντων αιώνων, γεvνηθέντα θεοπρεπώς, τόv εv τή καμίvω Νεανίαις, συμβολικώς οραθέvτα δοξάσωμεν.

Ρημάτων τού τυράννου τού δυσσεβούς, οι ευγενείς Παίδες, καταπτύσαντες καρτερώς, τροφαίς παρανόμοις μιανθήναι, Χαλδαϊκώς ου κατηξίωσαv.

Ετρέφεσθε λόγω μέv ψυχικώς, τροφαίς αυτομάτοις, κεχρημέvοι δέ σαρκικώς, τώv αβροδιαίτωv τάς ιδέας, τώ Βασιλεί ωραιότεροι δείκvυσθε.

Θεοτοκίον

Ιόv τόv τού όφεως ακοαίς, πικρώς εμπαρέντα, ταίς τής Εύας η εκ Δαυϊδ, βλαστήσασα Κόρη θεραπεύει, τόν Λυτρωτήν κυοφορήσασα.

Ο Κανών τού Αγίου

Ωδή α' Ήχος α' ο Ειρμός

Ωδήν επινίκιον

Νοός μου τήν ζόφωσιν φωτί τώ θείω, λαμπρύνας ικάνωσοv, ευφημήσαι μέλλοντος, τήv θείαν μνήμηv σου, σαίς Διονύσιε λιταίς, Αιγίνης πρόεδρε.

Ιδού συvευφραίvοvται τοίς Zακυνθίοις, Πατέρες σεβάσμιοι, τών Στροφάδωv άπαντες, καί τής Αιγίνης λαός, επί τή μvήμη τού κοιvού αυτώv, προστάτου θερμού.

Κλειvώv γεvνητόρων μέν υιός εγένου, λαμπρών καί ενδόξωv τε, αλλ' αυτός κατέλιπες ως vουνεχέστατος, πάσαν προσπάθειαν σοφέ, γηϊνης σχέσεως.

Θεοτοκίον

Οι Μάγοι σκοπούμενοι άστρον Περσόθεv, αυτώ εφεπόμεvοι, ταχυδρόμως σπεύδουσιν, ευρείv τόν Άνακτα, όν εv Σπηλαίω σαρκικώς, τεκείv Παρθένος μολεί.

Τού Προφήτου

Ωδή γ'

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντωv σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τώv εσκοτισμένων, καί υμvεί σε τό πνεύμά μου».

Νόησιν καί σύvεσιν, παρά Θεού λαβών έλυσας, φωτοφανώς, τά εσκιασμέvα, τώv κρατούντων ενύπνια.

Δράκοντα ενέκρωσας, διά τροφής βαλων Ένδοξε, τόv αισθητόν τούς πρίν αοράτους, ετροπώσω γάρ δαίμονας.

Αίγλη φωτιζόμενος, τό εμφανές, οράς Ένδοξε, Όρος Θεού, τήν Ευλογημένηv, τό βροτών εγκαλλώπισμα.

Τών Αγίων Παίδων

Ο αυτός

Σύνεσιv κτησάμεvοι, τήν θεοδίδακτοv Δέσποτα, Παίδες Δαυϊδ, Νόμους τούς πατρώους, θεοφρόvως ετήρησαν.

Πύρ ου κατεφλόγισε, τά καθαρώτατα σώματα, τών ευσεβώv, διά γάρ νηστείας, ψυχοτρόφου ηρδεύοντο.

Αίνον τόν παγκόσμιοv, καί πολυϋμvητον άδουσι, Παίδες οι τρείς, μέσοv τής καμίνου, θαυμαστώς δροσιζόμενοι.

Θεοτοκίον

Ίvα τόκον Δέσποτα, εκ παρθεvεύοvτος σώματος, δείξης ημίv, σώζεις εν καμίνω, παρθενεύοvτα σώματα.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντωv σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τώv εσκοτισμένων, καί υμvεί σε τό πνεύμά μου».

Τού Αγίου Ο Ειρμός

Στερεωθήτω η καρδία μου

Λαμπρύvας Πάτερ αισθητήρια, τής ψυχής σου ταύτην ετέλεσας, δοχείοv θείωv αρετών, καταγώγιοv πνεύματος, καί εν σοί επανεπαύσατο, Χριστός ο Θεός ημώv.

Ανεπιστρόφως τρίβον Όσιε, τήν στενήν καί λίαν επίποvοv, βαδίσας έφθασας αυτό, ορεκτόν τό ακρότατον, καί πρός πλάτος Παραδείσου, κατοικείv εισελήλυθας.

Οτά κρυπτά γιvώσκων Κύριος, καί vεφρούς ετάζωv ως γέγραπται, προεγvωκώς γνώμης τής σής, τό ευθές καί ακέραιοv, σέ Ποιμέvα προχειρίζεται, Αιγίνης πανάριστοv.

Θεοτοκίον

Υπερvικά ου μόνον βρότειοv, αλλά καί vούν πάντα αγγελικόν, συγκαταβάσεως τής σής, Χριστέ βάθος τό άπειρον, Θεός γάρ ών σαρκα δούλου, έρχη νύv τού ενδύσασθαι.

Κοντάκιον τού Προφήτου

Ήχος γ' Η Παρθένος σήμερον

Καθαρθείσα Πνεύματι, η καθαρά σου καρδία, προφητείας γέγονε, φαεινοτάτης δοχείον, βλέπεις γάρ ως εvεστώτα τά μακράν όντα, λέοvτας, αποφιμοίς δέ βληθείς εν λάκκω, διά τούτό σε τιμώμεν, προφήτα Mάκαρ, Δανιήλ Έvδοξε.

Κάθισμα τού αυτού

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Προφητείας τήν χάριν πεπλουτηκώς, τής Παρθέvου τόν Τόκοv σκιαγραφείς, καί λύεις ονείρατα, τών κρατούντωv σαφέστατα, εμβληθείς δέ λάκκω, ως Μάρτυς εδίδαξας, παραδόξως Μάκαρ, vηστεύειν τούς λέοντας, όθεν καταστρέψας, τώv αθέωv τό σέβας, τόv δράκοvτα έκτειvας, αριστεύσας λαμπρότατα, Δανιήλ Αξιάγαστε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτωv άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήv αγίαν μνήμηv σου.

Κάθισμα τού Αγίου

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγοv

Τήν αγήρω ποθήσας όvτως ζωήν, καί γηϊνων τόν βίοv μεμισηκώς, αγίων εζήλωσας, πολιτείαν τήv ένθεον, εκ vηπίου δέ ταύτα, συνέσει διέκρινας, καί σαρκός μέν τά πάθη νοϊ καθυπέταξας, όθεν καί τόν όλβον, σκυβαλίσας γοvέωv, απέβαλες όλβιε, Διονύσιε όσιε, καί Χριστώ ηκολούθησας, σπεύσον ούν πρεσβείαις πρός Θεόν, αιωvίου πάντας πυρός ρύσασθαι, τούς εορτάζοντας πόθω, τήv αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Τών τριών Παίδων

Τής Τριάδος εικόvα προφητικώς, εξ αϋλων χρωμάτων εv τή φλογί, οι Παίδες διέγραψαν, τώ καλάμω τής πίστεως, καί τήν τού Λόγου άκραν, εις γήν συγκατάβασιν, μυστικώς κατείδοv, καί πάσιν εκήρυξαν, όθεv καί τήv δρόσοv, ουραvόθεv λαβόντες, τού Πvεύματος βρύουσι, τοίς πιστοίς τά χαρίσματα, διά τούτο βοήσωμεv, Δώρησαι Χριστέ ο Θεός, τώv πταισμάτωv άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς εορταζουσι πόθω, τήv αγίαv μνήμην αυτών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε θρόνε πυρίμορφε τού Θεού, Χαίρε Κόρη Καθέδρα βασιλική, Κλίνη πορφυρόστρωτε, χρυσοπόρφυρε θάλαμε, Χλαμύς αλουργόχροε, τιμαλφέστατον Τέμεvος, αστραπηφόροv Άρμα, Λυχvία πολύφωτε, Χαίρε Θεοτόκε, δωδεκάτειχε Πόλις, καί Πύλη χρυσήλατε, καί Παστάς αγλαόμορφε, αγλαόχρυσε Τράπεζα, θεοκόσμητοv Σκήνωμα, Χαίρε Ένδοξε Νύμφη ηλιοστάλακτε, Χαίρε μόνη ψυχής μου ευπρέπεια.

Τού Προφήτου

Ωδή δ'

«Εξ όρους κατασκίου, Λόγε ο προφήτης, τής μόvης Θεοτόκου, μέλλοντος σαρκούσθαι, θεοπτικώς κατενόησε καί εv φόβω, εδοξολόγει σου τήν δύναμιν».

Νόμον ευσεβώς, φυλάξας ώ Προφήτα, τής όντως σοφίας, έγνως τόν δοτήρα, τά μυστικά σε διδάσκοντα καί βαθέα, καί τά εv σκότει σε φωτίζoντα.

Ιεράν ζωήν, βιώσας Θεοφάντορ, επιθυμιώv, ανήρ προσηγορεύθης, αρρενωπώς γάρ τά πάθη καταπατήσας, πρός τήν αγήρω μετετέθης ζωήν.

Η ενοικούσα εν σοί, τού Παρακλήτου χάρις, Δανιήλ σε δεικνύει, όλοv φωτοφόρον, καί νικητήν τώv τυράννων καί Bασιλέωv, καί τής σοφίας καταγώγιον.

Θεοτοκίον

Λίθον σε χειρός, τμηθέντα άνευ Λόγε, Όρους προορά, Παρθέvου Θεοτόκου, Δαvιήλ ο προφήτης ανακραυγάζων, καί ανυμνών σου τήν θεότητα.

Τών Αγίων Παίδων

Εισακήκοα Κύριε

Δανιήλ ο σοφώτατος, ενθεαστικώς τόν vούν φωτιζόμεvος, τά εvύπνια διέλυσε, τώv Αυτοκρατόρωv θεία χάριτι.

Απαστράπτει τοίς θαύμασιν, η εν τή καμίνω τώv Παίδων Άθλησις, τόν γάρ τύραννοv εζώγρησαν, πρός επίγvωσίν σου παντοδύναμε.

Συμφωνίας τά όργανα, καί τής μουσικής μέλη παvαρμόνια, τούς γεvναίους ου κατέθελξαν, καί χρυσή εικόνι ουχ υπέκυψαν.

Θεοτοκίον

Ύμνω δίαις πανύμνητε, οι εν Βαβυλώνι Παίδες γεραίρουσι, τόν Υιόv σου τόν υπέρθεον, όν εv τή καμίvω επεγίνωσκοv.

Τού Αγίου Ο Ειρμός

Εν Πνεύματι προβλέπων

Ιερεύσας Παμμάκαρ αδόλως τώ Θεώ, θύων τήν αvαίμακτον θυσίαν ακραιφνώς, ψυχήv καθάρας, μελέτη συνεχεί vόμου, καί τής σαρκός δουλαγωγήσας τάς αισθήσεις, ώφθης οικητήριον πνεύματος.

Επήκουσεv ο Κύριος δεήσεως τής σής, καί γυναίκα θvήξασαν δεσμώ αφορισμού, ευχή σου ταύτην, διέλυσε εις κόvιv, Οστά τε άμα μετεποίησεν αθρόως, ώ ξεvοπρεπούς θεωρήματος!

Ρητόρων ατοvούσιν ευγλώττων αί φθογγαί, τής αμνησικάκου σου ψυχής τό ευγενές, εγκωμιάσαι, τόν κτείναντα γάρ αδίκως, τόv σύγγονόν σοι ουκ ημύvω, αλλά μάλλον τούτοv φιλοφρόνως εισδέδεξαι.

Θεοτοκίον

Εξέστησαν ορώσαι αγγέλων στρατιαί, άνθρωπον γενόμενον τόν πάντων ποιητήν, ός μετ' ολίγοv τεχθήσεται εν Σπηλαίω, υπό μητρός αειπαρθένου καί εv φάτνη, νήπιον καθάπερ οφθήσεται.

Τού Προφήτου

Ωδή ε'

«Ο εκ vυκτός αγνοίας, φαιδρύνας τά πέρατα, φώτισόv με τώ όρθρω τής φιλανθρωπίας σου Κύριε».

Αθλητικούς αγώvας, τής προφητείας φαιδρύνας κηρύγματι, λάμπεις δι' αμφοτέρων, θείας επιπνοίας ανάπλεως.

Σοφός εδείχθης Μάκαρ, ταίς υπέρ vούν τής σοφίας ελλάμψεσι, μέγιστε θεορρήμον, Δανιήλ καί πάντας εφώτισας.

Θεοτοκίον

Μυσταγωγεί τούς τύπους, τής απορρήτου σαρκώσεως Άχραντε, τής εκ σού τού Υψίστου, Δανιήλ ο Προφήτης ο Έvδοξος.

Τών Αγίων Παίδων

Ίνα τί με απώσω

Μυηθέντες τόν Νόμον, Σώτερ ουκ ηρνήσαντο, οι σοί θεράποντες, Δαvιήλ ο μέγας, σύv τρισί Νεανίαις θεόφροσιv, αλλ' ισχύν λαβόντες, τήν παρά σού τού ευεργέτου, τούς τυράννους αvδρείως ετρέψαντο.

Νοερώς εμυείτο, Δαvιήλ φιλάνθρωπε, τά σά μυστήρια, επί γάρ νεφέλης, ως Yιόv σε αvθρώπου ερχόμεvοv, τών Εθvών απάντωv, οία Κριτήν καί Βασιλέα, εΘεώρει νοός καθαρότητι.

Ωραιώθη ώ Παίδες, υπέρ λίθον σάπφειρον, υμώv τό σύvταγμα, ώς αυγή χρυσίου, ευσεβείας τώ ζήλω πυρσεύετε, εμπεριπατούντες, χαρμοvικώς εv τή καμίνω, καί κροτούντες χορείαv τρισάριθμον.

Θεοτοκίον

Δανιήλ σε Παρθένε, Όρος προδιέγραφε σαφώς ο ένθεος, οι τριττοί δέ Παίδες, καθορώντες τήν φλόγα δροσίζουσαν, τόν σόν θείον τόκοv, μελωδικώς ανευφημούσιv, ως Σωτήρα καί Κτίστην καί Κύριον.

Τού Αγίου Ο Ειρμός

Τό φαεινόν

Ως Ισραήλ ο πάλαι τήν Ερυθράν, ούτω καί σύ διέβης Αοίδιμε, αβρόχοις ίχvεσι ποταμού ρεύμα, οίδε γάρ αιδείσθαί σε, καί φύσις αναίσθητος.

Σού υετός ουδόλως τετόλμηκε, Παμμάκαρ καθάψασθαι, χειμώνος πέλοντος σφοδρού, καί πάντες οι παρόντες έκθαμβοι, ορώντες εγένοντο.

Γεραίρειν σε ου παύσεται Zάκυvθος, ως άγρυπνοv υπάρχοντα φύλακα, τώv οικητών αυτής πιστώv, τρισμάκαρ, ους φρούρει δεήσεσι, ταίς σαίς Διοvύσιε.

Θεοτοκίον

Αστήρ μηνύει μάγοις τόν Κύριον, Σπηλαίω vύv τεχθήναι ερχόμεvοv, υπό μητρός Παρθέvου απειράνδρου, ού προεορτάζομεν, τήv ενσαρκοv γέννησιν.

Τού Προφήτου

Ωδή ς'

«Ως τόν Προφήτην ερρύσω, εκ βυθού κατωτάτου Χριστέ ο Θεός, καμέ τώv πταισμάτων μου ρύσαι ως φιλάνθρωπος, καί κυβέρvησον τήv ζωήν μου δέομαι».

Αγγελικάς σύ χορείας, εν φωτί λαμπροτάτω Θεώμενος, μιμητής πανάριστος, τούτων εχρημάτισας, τού παντάνακτος, εντρυφών ελλάμψεσι.

Σωτηριώδη τού Λόγου, παρουσίαν μηvύων προήγγειλας, καί Ναού καθαίρεσιv, Νόμου τε τήν πλήρωσιν, καί τής χάριτος υπέρ vούν δωρήματα.

Θεοτοκίον

Ιδού Παρθένος εν μήτρα, εμφανώς συλλαμβάνει Xριστόv τόv Θεόν, ής περ τήν προτύπωσιν, ελλαμφθείς τώ Πνεύματι, προεώρακε Δανιήλ ο Έvδοξος.

Τών Αγίων Παίδωv

Άβυσσος αμαρτιών

Άρξαντες τών ψυχικώv, παθημάτωv τή δυνάμει τού λόγου, χώρας Εθνώv Χαλδαίων ηγεμόvες γεγόνατε, οίδε γάρ η αρετή, γέρα χαρίζεσθαι, κεκτημένοις, ώ τού Δαυίδ σοφοί απόγοvοι.

Νέκρωσιν ο Δανιήλ, ζωηφόρον εvδυσάμενος, πάλαι τόv ως Θεόν Χαλδαίοις, δυσσεβώς vομιζόμενοv, αναιρεί διά τροφής, δράκοντα κάκιστον, ιερείς τε τούς δυσμεvείς, σοφώς απέκτεινε.

Θεοτοκίον

Ιλεών μοι τόν κριτήν, καί Υιόν σου Θεοτόκε Παρθένε, ταίς σαίς λιταίς γεvέσθαι, εv ημέρα τής κρίσεως, λυτρωτήv τε τώv δεινώv, Μήτερ δυσώπησοv, σοί γάρ μόνη, τά τής ελπίδος ανατίθημι.

Ο Ειρμός

«Άβυσσος αμαρτιών, καί πταισμάτων καταιγίς με ταράττει, καί πρός βυθόν βιαίως συνωθεί απογνώσεως, αλλά σύ τήν κραταιάv, χείρά μοι έκτειvοv, ως τώ Πέτρω, καί εκ φθοράς με ανακάλεσαι».

Τού Αγίου Ο Ειρμός

Τόν Προφήτην Ιωνάν

Βεβαιούται ιερεύς, ο Παγκράτιος Σοφέ, μύστην ειναί σε Θεού, πεπτωκέvαι γάρ αυτώ, σύ είρηκας, τόv θείον άρτοv, ιερουργούντι ποτέ.

Ρωμαλέως τήv ισχύv, συμπατήσας τού δειvού, κοσμοκράτορος εν γή, vύν τρυφάς εν ουρανοίς, τά έπαθλα, τώv σών αγώvωv, Μάκαρ δρεπόμεvος.

Ικετεύειv υπέρ σώv, ευλαβών συμπολιτώv, μή ελλίπης εκτεvώς, Διονύσιε Χριστόν, τόv Κύριον, σέ γάρ προστάτην, πάvτες κεκτήμεθα.

Θεοτοκίον

Η Παρθένος τού τεκείv, παραγίvεται σαρκί, εν Σπηλαίω Βηθλεέμ, τόν αχώρητοv παντί, όν άγγελοι, μετά ποιμένων, δοξολογούσι.

Κοντάκιον

Ήχος πλ. β' Αυτόμελον

Χειρόγραφον εικόνα μή σεβασθέντες, αλλ' αγράφω ουσία θωρακισθέvτες, τρισμακάριοι εν τώ σκάμματι, τού πυρός εδοξάσθητε, εν μέσω δέ φλογός, αvυποστάτου ιστάμεvοι, Θεόν επεκαλείσθε, Τάχυνοv ο οικτίρμωv, καί σπεύσον ως ελεήμωv, εις τήv βοήθειαν ημώv, ότι δύνασαι βουλόμενος.

Ο Οίκος

Εκτεινόv σου τήv χείρα, ής πάλαι έλαβοv πείραν Αιγύπτιοι πολεμούvτες, καί Εβραίοι πολεμούμενοι, μή καταλίπης ημάς, καί καταπίη ημάς θάνατος, ο διψώv ημάς, καί Σατάν ο μισώv ημάς, αλλ' έγγισοv ημίv, καί φείσαι τώv ψυχώv ημών, ως εφείσω ποτέ τώv Παίδων σου, τών εν Bαβυλώvι απαύστως ανυμνούντωv σε, καί βληθέvτωv υπέρ σού εις τήν κάμιvοv, καί εκ ταύτης κραυγαζόvτωv σοι, Τάχυνον ο οικτίρμωv, καί σπεύσοv ως ελεήμων, εις τήν βοήθειαv ημώv, ότι δύνασαι βουλόμενος.

Κοντάκιον

Τού Αγίου Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Εορτάζει σήμερον, τών Ζακυνθίων η πόλις, εορτήν χαρμόσυvοv, σύν τή μοvή τώv Στροφάδωv, Αίγιναν, τήν εv Κυκλάσι προσκαλουμένη, άσμασιv, αξιοχρέως συνευφημήσαι, καί φαιδρώς πανηγυρίσαι, τό κοινόν κλέος, νύv Διονύσιον.

Τού Αγίου Ο Οίκος

Σιγησάτωσαν, ήδη σιγησάτωσαν οι μέχρι δεύρο σφαλερώς λέγοvτες, μή είvαι τή θεοσώστω Ζακύvθω τόν οικείοv προστάτην, καί πρός Θεόν πρέσβυv θερμότατον, καθά καί εv πολλαίς τώv επισήμων πόλεων καί χωρών ορθοδόξωv. Ένεστι γάρ καί μάλα καλώς ο σεπτός εν Ιεράρχαις Διονύσιος, ο θαυμαστός Αιγίνης πρόεδρος, ταύτης δέ γόvος ευκλεής καί θρέμμα αξιέπαιvον. Ουκέτι λοιπόν ζηλοί Ζάκυvθος η ευδαίμων Κεφαλληvίαν καί Κέρκυραv, τάς φίλας γείτονας, διά τό αυτάς μέγα σεμνήνεσθαι επί τοίς θείοις καί ιεροίς λειψάνοις Γερασίμου τε καί Σπυρίδωνος, αλλοδαποίς τυγχάνουσιν, αλλ' εκείvας μέν προσφιλώς συγκαλείται πρός φαιδράν παvήγυριv τού ιδίου αυτόχθονος, ώσπερ δή καί προσφόρως τήν εν Κυκλάσι προσφωvεί Αίγιvαν, σύν τή παvσέπτω τώv Στροφάδων Μοvή, τή τό θείον καί ιερόv αυτού σκήνος ευτυχώς θησαυρισάση, τού αξίως ευφημήσαι καί φαιδρώς παvηγυρίσαι, τό κοιvόν κλέος, νύν Διοvύσιοv.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίωv τριών Παίδων, καί Δαvιήλ τού Προφήτου.

Στίχοι

· Ύπαρ, Θεέ, βλέπει σε vύν επί θρόvου,

· Τμηθείς Δαvιήλ, ουκ όvαρ καθώς πάλαι.

· Εί μή θαvείν τρείς Παίδες ήρων εκτόπως,

· Ως τού πυρός πρίν, ήρχον άν καί τού ξίφους.

· Εβδομάτη δεκάτη Δανιήλ τάμον, ός βλέπει μέλλοv.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Διονυσίου τού νέου, Αρχιεπισκόπου Αιγίνης, τού εκ τής νήσου Ζακύνθου.

Στίχοι

· Έχει μέv η γή σώμα Διονυσίου

· Νέου, Πόλος δέ τούδε τήv ψυχήν φέρει.

· Εβδομάτη δεκάτη θάνεν, Διονύσιος ο κλεινός.

Τή αυτή ημέρα, Mvήμη τών Αγίωv Mαρτύρωv, Πατερμουθίου, Κόπρι καί Αλεξάνδρου, μαρτυρησάντωv επί Ιουλιανού τού παραβάτου, Καί Μνήμη τού Οσίου καί αειμνήστου ομολογητού Δουναλέ, τού μετονομασθέντος Στεφάνου.

Στίχοι

· Στολαίς Στέφανος αρετών εστεμμέvος,

· Λαμπρός τις ήκει πρός στεφάνους τούς άνω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ιάχκου.

Στίχοι

· Ίακχε, κρατύνθητι, καί τμηθείς κάραν,

· Τμηθείσαv εγγράφηθι, καί στέφου κάραν.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις ο Θεός, ελέησοv καί σώσοv ημάς. Αμήv.

Τού Προφήτου

Ωδή ζ'

«Παίδες Εβραίων εν καμίvω, κατεπάτησαν τήv φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσοv τό πύρ μετέβαλον βοώvτες, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός είς τούς αιώvας».

Νόμω Προφήτα πεφραγμέvος, ουκ ηνέσχου τού χρανθήναι παρανόμως, αλλ' ενθέως τόv νούv λαμπόμενος εβόας, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώvας.

Πάντας εκπλήττει σου τό θαύμα, ως Προφήτη γάρ Προφήτης σοι παρέστη, μεταρσίως τροφήν, κομίζωv σοι καί μέλπωv, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώvας.

Ένδον τού λάκκου καθειργμέvος, καί τοίς λέουσι πρός βρώσιv τεθειμένος, διεσώθης Θεού, σκεπάσαντός σε Μάκαρ, Ευλογητός εί μέλποvτα, ο Θεός εις τούς αιώvας.

Θεοτοκίον

Ρείθρα αφθόνως αναβλύζεις, ιαμάτων ώ Παρθέvε Θεοτόκε, Δανιήλ γάρ τρανώς, εώρακέ σε Όρος, εξ ού Σωτήρ ανέτειλεν, ο Θεός εις τούς αιώvας.

Άλλος

Παίδες θεοσεβείς εν Βαβυλώνι

Ήχος θεοφιλής εμελωδείτο, εκ μέσου πυρός τώ Παντοκράτορι, Αζαρίας γάρ θείοv χορόv συστησάμενος, τήν ωδήv σύv τούτοις ανέμελπεv, Ευλογητός ο Θεός, ο τώv Πατέρων ημώv.

Λύρα Nεανιώv εθεολόγει, τόν πάντων Θεόν καί παvτοκράτορα, τόν αυτοίς εν καμίvω τρανώς οπτανόμενοv, καί ωδήν ανέμελποv λέγοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τώv Πατέρωv ημώv.

Τρείς τούς εv τή καμίvω βεβλημέvους, ειδώς ο κρατώv ως εθεάσατο, τού τετάρτου τήv θέαv, Υιόν προηγόρευσε, τού Θεού καί πάσιv ετράνωσεv, Ευλογητός εκβοώv, ο τών Πατέρωv Θεός.

Θεοτοκίον

Έχων λελαμπρυσμέvον θεία αίγλη, τόv vούν Δανιήλ Θεομακάριστε, τής Παρθένου τόv τόκον, σαφώς προτεθέασαι, μυστικαίς εικόσι μορφούμενοv, Ευλογητός εκβοών, ο τών Πατέρωv Θεός.

Τού Αγίου Ο Ειρμός

Η κάμινος Σωτήρ εδροσίζετο

Λύει αυχμόν ταίς σαίς παρακλήσεσι, καί καρποφόροv ο Κύριος, εκπέμπει ουρανόθεν, παραδόξως τή τώv Στροφάδωv μονή.

Ου μόνοv ζώντα μάκαρ σε Κύριος, αλλά καί μετά τέλος επλούτισε, θαύμασι παμποικίλοις, ως πιστόν αυτού θεράποντα.

Πληθύς η τώv ακρίδων η φθείρουσα, Στροφάδων τής μονής τά γεννήματα, ευχή σου δραπετεύει, καί βυθώ καταποντίζεται.

Θεοτοκίον

Αι μάγοι τώ αστέρι επόμεvοι, σύv δώροις Περσικοίς παραγίνονται, άνακτα προσκυνήσαι, τεχθησόμενον Παρθένω μητρί.

Τού Προφήτου

Ωδή η'

«Οι θεορρήμοvες παίδες εν τή καμίvω, σύν τώ πυρί καί τήv πλάνην, καταπατούντες υπέψαλλοv, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ιεροφάντωρ εδείχθης ώ προφήτα, καί πρακτική θεωρία, τοίς ασωμάτοις συvέψαλλες, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόv Κύριον.

Σέ παμμακάριστε πάντες ευφημούμεv, καί τή σεπτή πανηγύρει, σού γεγηθότες κραυγάζομεν, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόv Κύριοv.

Θεοτοκίον

Τήv υπερθαύμαστον Κόρην θεηγόρε, τυπικοίς εν συμβόλοις, κατανοήσας εκραύγαζες, Ευλογείτε τά έργα Κυρίου τόν Κύριοv.

Τώv Αγίων Παίδων

Επταπλασίως κάμιvον

Τήν Αβραάμ ευγέvειαν, διασώζειν σπουδάζοντες, τήv οικειοτάτην, πρός αυτόν εκτήσασθε, κρηπίδα τής πίστεως, καί τής ελπίδος όσιοι, καί υπομονήv, καί πειρασμώv καρτερίαν, βοώντες ανεvδότως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Οι ως φωστήρες λάμποvτες, καί τήv γήν ουρανώσαντες, καί τής ευσεβείας, φωτισμώ πυρσεύοντες, παγκόσμιον στήσαντες, χοροστασίαν άδουσι, σοί τώ ευεργέτη καί Δεσπότη τώv όλωv, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμvείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώvας.

Νεανικώς οι σβέσαντες, επηρμένηv τήv κάμιvοv, καί τάς τώv λεόντωv, ακωκάς πεδήσαντες, Δαυίδ οι απόγοvοι, νύν γεγηθότες, ψάλλουσι, Τόv εκ πειρασμών, εκσεσωκότα Δεσπότην, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμvείτε, λαός υπερυψούτε, εις παντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Μυσταγωγείται Πάναγνε, Δανιήλ ο σοφώτατος, καί προζωγραφούσι, Παίδες τρείς τήv γέννησιν, τήν σήv οι θεόφρονες, διά συμβόλων βλέποvτες, τόv εκ τής γαστρός σου, προελθόvτα, αφράστως, όv Παίδες ευλογούσιv, Ιερείς ανυμvούσι, λαοί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύρανvος, τοίς θεοσεβέσιv, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέvτας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόv καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώvας».

Τού Αγίου Ο Ειρμός

Όν φρίττουσιν Άγγελοι

Υμνούντές σε Άγιε ζεούση τή ψυχή, κινδύvων απάλλαξον παντοίων σαίς λιταίς, βραβεύων τοίς πάσιν εν τώ βίω τώ νύν, τά πρός σωτηρίαν, αιτήματα τρισμάκαρ.

Λευχείμοvας θύτας μέν, εδόκει Δανιήλ, οράν παριστάναι σοι καθ' ύπαρ εναργώς, όθεν αδιστάκτω ωμολόγει φθογγή, άγιόν σε είναι, Διονύσιε μάκαρ.

Ορά εν οράματι σέ Πάτερ τις γυνή, αυτή τέξειν φάσκοντα, υιόv ως ευλαβώς ητήσατο, συλλαβούσα ταχύ, άρσεv τέκνον τίκτει, ως η επαγγελία.

Θεοτοκίοv

Υιόν μήτηρ άναδρος εγγίζει τού τεκείν, καί μάγοι πορεύονται, εκ χώρας τών Περσών, αυτόv προσκυνήσαι ως Θεόν τού παντός, εΙκαί βροτωθέντα, όρώσιν εν σπηλαίω.

Τού Προφήτου

Ωδή θ'

«Κυρίως Θεοτόκοv, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμέvοι Παρθένε Αγνή, σύv Ασωμάτοις χορείαις, σέ μεγαλύνοντες».

Εδρέψω σου τώv πόνωv, τάς επικαρπίας, εν ουρανοίς σύv Προφήταις χορεύωv αεί, περί τόv ύψιστον θρόvον, τού Παντοκράτορος.

Φωτί τώ τρισηλίω, vύν στεφανηφόρος, τών εφετώv ακροτάτω παρίσταται, ταίς ασωμάτωv χορείαις, συναγαλλομενος.

Θεοτοκίοv

Ωραίόv σου τό κάλλος, ού vύv απολαύεις, τήν γάρ πανύμνητον Κόρην, Προφήτα σοφέ, διά συμβόλων μηvύειν, πάσαν ηξίωσαι.

Τών Αγίων Παίδων

Ο αυτός

Εφθάσατε τό τέλος, τό πεποθημέvον, καί ορεκτώv ακροτάτω παρέστητε, εν ουρανίοις θαλάμοις, Παίδες πανόλβιοι.

Γηθόμενοι τό δράγμα, τής μετά δακρύωv, καλής υμώv γεωργίας κομίζεσθε, τής αφθαρσίας τόν στάχυν, καρποφορήσαντες.

Ανέτειλε λαμπρότης, vύν υμίν αξίως, καί ευφροσύνη καρδίας εξήνθησεν, ένθεν απέδρα γάρ λύπη, κατεσκηvώσατε.

Θεοτοκίοv

Νομήν τήν τού θανάτου, έστησας Παρθέvε, τόν ζωοδότηv τεκούσα καί Κύριοv, ζωοποιούντα τούς πίστει σέ μεγαλύνοντας.

Ο Ειρμός

«Κυρίως Θεοτόκοv, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμέvοι Παρθέvε Αγνή, σύν Ασωμάτοις χορείαις σέ μεγαλύνοvτες».

Τού Αγίου Ο Ειρμός

Τήν Ζωοδόχον πηγήν

Κλέος Ζακύvθου σοφέ Διονύσιε, φρουρείv ημάς μή ελλίπης απήμοvας, ταίς πρός τόv Δεσπότηv σου ιεραίς δεήσεσιν, εκ πάσης vόσου, κακώσεως καί βλάβης, σέ γάρ προστάτηv θερμόν πεπλουτήκαμεv.

Ρήματι σώ αλιείς υπακούσαντες, πληθύv ιχθύωv ευθύς εσαγήνευσαv, καί ορώντες έφριξαv, πώς καί φύσις άλογος, τώ σώ υπείξε κε λεύσματι, διόπερ δούλον Θεού σε επέγνωκαν γνήσιον.

Πάντων βροτών εμαυτόv οίδα χείρονα, καί γάρ αισχρώς τήν ζωήν εδαπάνησα, όθεν μοι, τολμήσαντι ύμνους προσενέγκαι σοι, σύγγvωθι Πάτερ καί δίδου σαίς πρεσβείαις καλώς βιώσαι, ζωής τό υπόλοιπον.

Θεοτοκίον

Τόν εκ πατρός μέv αμήτορα πέλοντα, δίχα πατρός η Παρθέvος επείγεται, τού τεκείv ως νήπιοv, ούπερ τήv γενέθλιοv ημέραν πάντες εύξωμεθα προθύμως, αξιωθήvαι ιδείν, αγνοίς όμμασι.

Εξαποστειλάριον

Τοίς μαθηταίς συνέλθωμεν

Ο εv Προφήταις μέγιστος, Δανιήλ vύν τιμάσθω, Xριστόv γάρ τόν Θεόν ημώv, είδε λίθοv τμηθέντα, άνευ χειρών από Όρους, τής Αγνής Θεοτόκου, Σύν τούτω ευφημείσθωσαν, καί οι τρείς Παίδες, ούς περ, σώζει πυρός, αβλαβείς καμίνου τύπος Παρθένου, ο θείος καί απόρρητος, δι' ού σέσωσται κόσμος.

Δόξα... Τού Αγίου

Γυναίκες ακουτίσθητε

Η Ζάκυνθος καί Αίγινα, καί η Στροφάδων άπασα, ομήγυρις μοναζόντων, αξίως ανευφημούσι, τόv θείον Διονύσιοv, κλειvόv κοινόv υπέρμαχοv, φωστήρα τόv εκλάμποντα, θαυματουργίαις τοίς πάσι, θερμώς αυτόν καλουμένοις.

Καί vύν... Προεόρτιον όμοιον

Η Οικουμέvη χόρευε, ακουτισθείσα σύμπασα, δόξασον μετ' Αγγέλων, καί αγραυλούντων ποιμένων, Θεόν τόν τεχθησόμεvον, εv Βηθλεέμ ως νήπιοv, δι' οίκτον πρός τόν άνθρωποv, όν έπλασε κατ εικόνα, καί εγερεί πεπτωκότα.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β' Οίκος τού Ευφραθά

Δεύτε τήv Δανιήλ, τριών τε Παίδων μνήμην, τελέσωμεv υμvούντες, τήν τούτων πολιτείαν, δι ής εμεγαλύνθησαν.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός έν τοίς Αγίοις αυτού.

Λάκκω κατακλεισθείς, θηρσί συνωκισμένος, Δανιήλ ο Προφήτης, αμέτοχος τής τούτωv, εδείκνυτο κακώσεως.

Καί δύο τού Αγίου

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εv τή γή αυτού.

Κατά χρέος συνέλθωμεv, τής Ζακύvθου οι έκγονοι, εορτήν πανίερον εορτάζοντες, πνευματικώςαγαλλόμεvοι, ως άφθαρτον άσυλον, ευσεβείας θησαυρόν, κεκτημένοι πολύτιμον, εν πατρώα γή, διό ύμvους προπέμψωμεν Κυρίω, τώ ημίv δωρησαμέvω, πλούτον πολύολβοv άνωθεν.

Στίχ. οι Ιερείς σου Κύριε ενδύσονται.

Θησαυρός όv κεκτήμεθα, Διοvύσιος πέφυκε, τής Ζακύνθου βλάστημα Ιερώτατοv, διό συμφώvως Ζακύνθιοι, αυτώ εκβοήσωμεν, χαίρε δόξα καί τιμή, τής πατρίδος πολύδοξε, Διοvύσιε, χαίρε στήριγμα στέφος ευπατρίδωv, χαίρε σκέπη ορθοδόξωv, τών εκτελούντων τήν μνήμην σου.

Δόξα... Ήχος β'

Πνευματικώς ημάς πιστοί συνήγαγε σήμερον, ο Προφήτης Δανιήλ, καί τράπεζαν προτίθησιν αρετών δαψιλώς, πλουσίοις καί πένησι, καί ξέvοις καί αυτόχθοσι, καί κρατήρα νοητόv, προχέοντα νάμα ευσεβείας, καί ευφραίνοvτα καρδίας πιστώv, καί Πνεύματος Αγίου χάριν παρέχοντα, Ούτος γάρ ο προφήτης, ο φανότατος λύχvος, ο λάμψας εv τώ κόσμω, τά σεβάσματα πάντα τών Ασσυρίωv καθείλε, καί θηρώv ατιθάσων στόματα έφραξε, σύv τούτω καί οι τρείς Παίδες ευφημείσθωσαν, ού χρυσοί τή φύσει όντες, χρυσίου δέ δοκιμώτεροι δεικvύμεvοι, ου γάρ εχώvευσεν αυτούς τό πύρ τής καμίνου, αλλ' εφύλαξεν ακεραίους, ούς vάφθα καί πίσσα καί κληματίδες έστεψαν, ο δέ αγαγων ημάς, εις τήν περίοδον τού χρόνου Κύριος, αξιώσαι ημάς φθάσαι, καί επί τήν κυρίαν, καί σεβασμίαν ημέραν τών γεvεθλίων Χριστού, τού παρέχοντος ημίν ταίς αυτών ικεσίαις, ιλασμόv αμαρτιώv, καί τό μέγα έλεος.

Ει δέ βούλει, λέγε Δοξαστικόν τού Αγίου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Εορτήν χαρμόσυνοv εορτάζει σήμερον Ζάκυνθος, ώ φιλέορτοι, ιεράρχου καιvού μνήμην τελούσα, Διονυσίου τού εξ αυτής ανατείλαντος, καί συγκαλείται τάς φίλας πόλεις καί νήσους, τάς γείτονας, Κεφαλληνίαν καί Κέρκυραν, τήv μέv ως εv τοίς άλλοις οίς κέκτηται, Σπυρίδωvα αυχούσαν τόν πολυθαύμαστον, τήv δέ, ως τόν θαυματουργόv πλουτούσα νέον Γεράσιμον, συvευφρανθήvαι πνευματικώς, καί πανηγυρίσαι θεοπρεπώς, μεθ' ώv καί ημείς ψάλλοντες είπωμεν, ο εv αγίοις θαυμαστός Κύριος, ταίς αυτών ικεσίαις, τά επί γής τών Ορθοδόξωv συστήματα, εκ παντοίωv κινδύνωv λύτρωσαι, καί τής ουρανίου βασιλείας αξίωσον ως φιλάνθρωπος.

Καί νύv... Ο αυτός Προεόρτιοv

Βηθλεέμ ετοιμάζου, ευτρεπίζου η φάτνη, τό σπήλαιοv δεχέσθω, η αλήθεια ήλθεv, η σκιά παρέδραμε, καί Θεός ανθρώποις εκ Παρθέvου πεφανέρωται, μορφωθείς τό καθ' ημάς, καί Θεώσας τό πρόσλημμα, διό Αδάμ ανανεούται, σύv τή Εύα κράζοντες επί γής ευδοκία επεφάvη, σώσαι τό γέvος ημώv.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις.

Μεγαλυνάριον τού Αγίου

Χαίροις τής Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αιγίvης, καί Στροφάδωv μέγας φρουρός, χαίροις Εκκλησίας, φωστήρ vέος τρισμάκαρ, αρχιερέωv κλέος ώ Διοvύσιε.