ΤΗ ΙΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Αγγαίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις το, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Οί Μάρτυρές σου Κύριε

Σκήνωμα θείον Ένδοξε, καί ναός έμψυχος γεγενη μένος, βίου λαμπρότητι καί πολιτείας, άψυχον ήγειρας Nαόν, τόν πάλαι πεσόντα πανσεβάσμιε, τώ τής οικουμένης βασιλεύοντι, διό ταίς σαίς πρεσβείαις, αίτησαι πάσι δούναι, τό μέγα έλεος.

Σκεύος ώφθης τού Πνεύματος, τάς ουρανόθεν σοι χορηγουμένας, υποδεχόμενον φωτοχυσίας, καί λαμπηδόνων δεκτικόν, όθεν προφητεύεις τήν σωτήριον, πάσι τοίς ανθρώποις απολύτρωσιν, αυτόν ταίς σαίς πρεσβείαις, αίτησαι πάσι δούναι, τό μέγα έλεος.

Άιγλη τής θείας χάριτος, περιεχόμενος καί θεωρίας, καταξιούμενος καθαρωτέρας, καί ανεσπέρου φωτισμού, αναδεδειγμένος Μάκαρ έμπλεως, τούς σέ ανυμνούντας περιφρούρησον, αιτούμενος τόν μόνον, Κύριον πάσι δούναι, τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Οι λογισμοί ακάθαρτοι, τά χείλη δόλια, τά έργα δέ μου, εισί παμμίαρα, καί τί ποιήσω; πώς υπαντήσω τώ Κριτή; Δέσποινα Παρθένε καθικέτευε, τόν Υιόν καί πλάστην σου καί Κύριον, όπως εν μετανοία, δέξηταί μου τό πνεύμα, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ου φέρω τέκνον βλέπειν σε, τόν τήν εγρήγορσιν πάσι διδόντα, ξύλω υπνώσαντα, όπως τοίς πάλαι, εν παραβάσεως καρπώ, ύπνω ολεθρίω αφυπνώσασι, θείαν καί σωτήριον εγρήγορσιν, παράσχης, η Παρθένος, έλεγε θρηνωδούσα, ήν μεγαλύνομεν.

Καί τά λοιπά τού Εσπερινού, καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Προφήτου, ου η Ακροστιχίς.

Θεοσδότους υμνούμεν Αγγαίου λόγους. Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος βαρύς

«Τώ εκτινάξαντι Θεώ, τόν Φαραώ εν θαλάσση Ερυθρά, επινίκιον ωδήν άσωμεν, ότι δεδόξασται».

Θεοειδέστατος Θεώ, παρεστηκώς ως Προφήτης αληθής, τών υμνούντων τήν σεπτήν μνήμην σου, Μάκαρ μνημόνευε.

Επί κρηπίδος ασφαλούς, τών αρετών σεαυτόν οικοδομών, ανατέθεικας ναόν έμψυχον, Θεομακάριστε.

Ό καθαρώτατός σου νούς, αεί Θεόν καθορών ως εφικτόν, τάς εκείθεν τηλαυγώς, χάριτας Μάκαρ απέστιλβεν.

Θεοτοκίον

Σέ τόν αμήτορα τό πρίν, Λόγον Θεού η Παρθένος, εν γαστρί συλλαβούσα, σαρκικώς τέτοκεν Υιόν απάτορα.

Ωδή γ'

«Εστερεώθη τή πίστει, Χριστού η Εκκλησία, καί γάρ απαύστως, εν ύμνοις βοά μελωδούσα, άγιος εί Κύριε, ο σώζων τάς ψυχάς ημών».

Δυνάμει θεία δαιμόνων, δεινής αιχμαλωσίας, ημάς λυθέντας, ναούς σου σεπτούς Σώτερ δεικνύεις, Άγιος εί κράζοντας, ο σώζων τάς ψυχάς ημών.

Ο εν υψίστοις οικών, καί πληρών τήν οικουμένην, αγιωσύνης Προφήτα ναόν σε δεικνύει, Άγιος εί κράζοντα, ό σώζων τάς ψυχάς ημών.

Τό θείον Πνεύμα τό πάσι, τήν χάριν διανέμον, τήν σήν καρδίαν, οικήσαν βοάν σε εκδιδάσκει, Αγιος εί Κύριε, ο σώζων τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Ο λόγω πάσαν τήν κτίσιν, σοφώς δημιουργήσας, δημιουργείται εκ σού καθ' ημάς Θεομήτορ, άνθρωπος γενόμενος, δι' οίκτον ο φιλάνθρωπος.

Ο Ειρμός

«Εστερεώθη τή πίστει, Χριστού η Εκκλησία, καί γάρ απαύστως, εν ύμνοις βοά μελωδούσα, Άγιος εί Κύριε, ο σώζων τάς ψυχάς ημών».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ο πάντα ως Θεός, εφορών καί γινώσκων, ψυχής τό καθαρόν, καταυγάσας σου όμμα, Προφήτα πανεύφημε, οδηγόν κόσμω έδειξεν, όθεν μνήμην σου, τήν ιεράν εκτελούντες, πρέσβυν άριστον, καί πρός Θεόν σε μεσίτην, Αγγαίε προσάγομεν.

Δόξα... Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Θείω Πνεύματι πεφωτισμένην, τήν διάνοιαν έχων Προφήτα, τά τού Θεού προφητεύεις μυστήρια, ανακαλύπτων μελλόντων τήν δήλωσιν, καί σαφηνίζων πραγμάτων τήν έκβασιν, Αγγαίε πανόλβιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεία γέγονας σκηνή τού Λόγου, μόνη Πάναγνε, Θεοκυήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπεράρασα, τόν υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενoν, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι, παρέχουσα σεμνή τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος Αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν τώ Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι τέκνον μου! πώς πάσχεις θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον;

Ωδή δ'

«Ακήκοα τήν ακοήν σου Κύριε, ότι ώφθης επί γής, διά τό σώσαι ημάς, Διό βοώ σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Υπέδειξας, τόν εκ Παρθένου έμψυχον, προσληφθέντα σοι ναόν, τώ σώ Προφήτη Χριστέ, μεθ' ου βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Συνήγαγες, τούς απωσμένους Κύριε, τής δουλείας τού εχθρού, ελευθερώσας ημάς, ως ό Προφήτης λέγει ο θεόληπτος.

Υπέφηνας, τήν εσομένην ύστερον, σωτηρίαν τών εθνών, τώ σώ προφήτη Χριστέ, τώ σοί βοώντι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Μετήγαγες, πρός ευλογίαν Δέσποινα, τήν κατάραν τού Αδάμ, ημίν τεκούσα Χριστόν, πρός όν βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή ε'

«Πρός σέ ορθρίζω, τόν τού παντός Δημιουργόν, τήν υπερέχουσαν πάντα νούν ειρήνην, διότι φώς τά προστάγματά σου, εν οίς με καθοδήγησον».

Ναούς γενέσθαι, Θεού τού ζώντος, Μάκαρ αξίωσον, τούς τήν φωτοφόρον σου τελούντας εορτήν, έπί πέτραν εδράσας, τών σών δογμάτων ταίς πρεσβείαις σου.

Ως ευεργέτης, τήν σήν ειρήνην δός ημίν Κύριε, τήν εις περιποίησιν ειρήνης τής ψυχής, ήν ο θείος Αγγαίος, Πνεύματι θείω προηγόρευσε.

Μεγάλη έσται, τής Εκκλησίας όντως η εύκλεια, υπέρ τήν προτέραν Ισραήλ συναγωγήν, σαρκωθέντος τού Λόγου, καί τοίς ανθρώποις ομιλήσαντος.

Θεοτοκίον

Ευλογημένη, δεδοξασμένη Μήτερ απείρανδρε, τήν νενεκρωμένην, αμαρτίαις μου ψυχήν, καί παθών κεχωσμένην, ταίς ακρασίαις ζωοποίησον.

Ωδή ς'

«Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα, Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν, Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς».

Νεανικώς τήν ευσέβειαν Μάκαρ διδάσκων, ανήγειρας τώ Δεσπότη τών όλων, Ναόν ηγιασμένον, αφθονίαν αγαθών υπισχνούμενος.

Ανήγαγες τής μακράς Σωτήρ αιχμαλωσίας, τόν άνθρωπον εκ βυθού κατωτάτου, καί πρός τήν άνω Πόλιν, επανήγαγες αυτόν ως Φιλανθρωπος.

Γηθόμενος τή τού Πνεύματος αίγλη Προφήτα, εθέσπισας τών πρακτέων τούς λόγους, καί τά τής ευσεβείας, εξεπαίδευσας ημάς δικαιώματα.

Θεοτοκίον

Γνώμη πεσών εξεβλήθη Αδάμ τού Παραδείσου, ο Λόγος δέ, σαρκωθείς εκ Παρθένου, τούτον ανακαλείται, καί πρός τήν άνω τρυφήν μετηγάγετο.

Ο Ειρμός

«Ο Ιωνάς εκ κοιλίας άδου εβόα, Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου, ημείς δέ σοι βοώμεν, Παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ις' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου καί Ενδόξου Προφήτου Αγγαίου.

Στίχοι

· Αγγαίος, άγγος πλήρες ώφθη χαρίτων.

· Ως υλικόν δέ, τώ χρόνω συνετρίβη.

· Έκτη καί δεκάτη Αγγαίον γαία συνέσχεν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Μαρίνου.

Στίχοι

· Κάραν Μαρίνος ευτρεπίζει τώ ξίφει,

· Ής ο στέφανος ευπρεπής εκ Κυρίου.

Τή αυτή ημέρα, Οι Άγιοι Πρόβος (ή Πρόμος) καί Ιλαρίων πυρί τελειούνται.

Στίχοι

· Χλόη τις η φλόξ εστιν, ειπόντος Πρόβου,

· Ιλάριος, Ναί, φησί φίλτατε Πρόβε.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μοδέστου, Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων.

Στίχοι

· Φέρει, Μόδεστε παμμάκαρ, καί σόν τάφον,

· Η τόν τάφον φέρουσα γή τού Κυρίου.

Τά Εγκαίνια τού Ναού τού Αγίου Μάρτυρος Χριστοφόρου, πλησίον τού Αγίου Πολυεύκτου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας καί θαυματουργού θεοφανούς τής Βασιλίσσης, συζύγου γενομένης Λέοντος τού σοφωτάτου Βασιλέως.

Στίχοι

· Εγγύς Βασιλίς θεοφανώ Κυρίου,

· Ταίς αρεταίς έστηκεν εστιλβωμένη.

Μνήμη τών εν Αγίοις Πατέρων ημών Νικολάου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, καί Μέμνονος αρχιεπισκόπου Εφέσου.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Οι εν καμίνω τού πυρός, εμβληθέντες όσιοι Παίδες, τό πύρ εις δρόσον μετέβαλον, διά τής υμνωδίας ούτω βοώντες, Ευλογητός εί Κύριε, ό Θεός ο τών Πατέρων ημών».

Ανακαθάρας σου τόν νούν, υπεδέξω τάς λαμπηδόνας, σαφώς Προφήτα τού Πνευματος, εμφανώς προφητεύων καί ανακράζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Ιερωτάτην σε ζωήν, μετιόντα τεθεαμένος, Θεός Προφήτην προβάλλεται, τής αυτού παρουσίας αναβοώντα, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ο εν καμίνω τού πυρός, τούς τρείς Παίδες σώσας Παρθένε, αυτός σκηνώσας εν μήτρα σου, τούς αυτώ πεποιθότας σώζει βοώντας, Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Ωδή η'

«Τόν μόνον άναρχον Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, υμνείτε Ιερείς, Λαός υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας».

Υμνολογούμέν σε τόν τών όλων Δεσπότην, όν ο Προφήτης ό θεόπτης Αγγαίος, υπέδειξε προσκυνείν σε καί μέλπειν, Υμνείτε ιερείς, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Λόγον τόν άναρχον επ' εσχάτων τών χρόνων, επιφανήσεσθαι θεόπτα Προφήτα, προήγγειλας εμφανώς ανακράζων, Υμνείτε ιερείς, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ο πρίν αθέατος καί αχώρητος φύσει, έν τή γαστρί σου χωρηθείς, εθεάθη Πανάχραντε, ώ εν πίστει βοώμεν, Υμνείτε ιερείς, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τον μόνον άναρχον Βασιλέα τής δόξης, όν ευλογούσιν ουρανών αι Δυνάμεις, καί φρίττουσι τών Αγγέλων αι τάξεις, Υμνείτε ιερείς, λαός υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Πανύμνητε, τών ουρανών υψηλοτέρα, η τόν άναρχον Λόγον, ασπόρως συλλαβούσα, καί σεσαρκωμένον Θεόν, τεκούσα τοίς ανθρώποις, πιστοί πάντες σε αεί μεγαλύνομεν».

Γευσάμενος, τής υπέρ λόγον θεοπτίας, απεσείσω Προφήτα φροντίδας επιγείους, καί δεδοξασμένω Θεώ παρέστης επαξίως, διό πάντες σε πιστοί μακαρίζομεν.

Ο ένθεος, καί θαυμαστός σου Μάκαρ βίος, παραστάτην Θεού σε ανέδειξε θεόφρον, καί σύν ασωμάτων χοροίς ευφραίνη δι' αιώνος, διό πάντες σε πιστοί μακαρίζομεν.

Υπήρξέ σοι, ως ευσεβείας διδασκάλω, τώ Θεώ συγγενέσθαι, καί τούτου συγκραθήναι, τώ ακραιφνεστάτω φωτί, όν μάκαρ νύν δυσώπει, λυτρωθήναι πειρασμών τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Συ γέγονας, υπερφυώς Θεογεννήτορ, οικητήριον όντως, τού πάντων Βασιλέως, καί χρυσοειδής Κιβωτός, τόν Νόμου νομοθέτην, έχουσα Xριστόν σωματούμενον.

Ο Ειρμός

«Πανύμνητε, τών ουρανών υψηλοτέρα, η τόν άναρχον Λόγον ασπόρως συλλαβούσα, καί σεσαρκωμένον Θεόν, τεκούσα τοίς ανθρώποις, πιστοί πάντες σε αεί μεγαλύνομεν».

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.