ΤΗ ΙΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Mνήμη τών Αγίων Mαρτύρων, Θύρσου, Λευκίου, Καλλινίκου, Φιλήμονος, Απολλωνίου, Αρριανού καί τών σύν αυτώ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Θυρεώ ευσεβείας σε, θωρακίσας ο Κύριος, δυνατόν ειργάσατο πρός παράταξιν, τού δυσμενούς εξερχόμενον, Θύρσε παναοίδιμε, όν τή λόγχη τής εν σοί, καρτερίας κατέαξας, καί ηφάνισας, τάς αυτού μυριάδας, καί τής νίκης, τούς στεφάνους ανεδήσω, Μεγαλομάρτυς πολύαθλε.

Τής ψυχής τήν λευκότητα, τώ ωραίω τού σώματος, τής ομολογίας τε καθαρότητι, Μάρτυς υπέφηνας Λεύκιε, διό φερωνύμως σε, κλήσει ένδοξε Χριστός, επί γής κατελάμπρυνεν, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Καλλινίκως διήνυσας, τούς αγώνας Καλλίνικε, προκληθείς ο έμελλες έργοις έσεσθαι, καί εκμιμούμενος Λεύκιον, ψυχήν κατελεύκανας, ταίς τών άθλων καλλοναίς, καί βασάνων λευκότητι, καί τήν άθεον, εστηλίτευσας γνώμην τών ανόμων, καί τόν ζόφον τής απάτης, θεία δυνάμει eμείωσας.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος ο αυτός

Έδωκας σημείωσιν

Θύρσος ο θαυμάσιος, καί ο θεόφρων Καλλίνικος, καί ο ένδοξος Λεύκιος, Τριάδα τήν άκτιστον, καθομολογούντες, πόνους βαρυτάτους, καί ανενδότους αικισμούς, ανδρειοτάτη γνώμη υπέμειναν, καί νίκης τό διάδημα, ως νικηφόροι απέλαβον, συμπολίται γενόμενοι, τών αϋλων δυνάμεων.

Φιλήμων ο μέγιστος, Αρριανός ο πανόλβιος, ο σοφός Απολλώνιος, αιμάτων τοίς ρεύμασι, τής πολυθεϊας, έσβεσαν τήν φλόγα, πάσαν κατήρδευσαν τήν γήν, θεογνωσίας τοίς θείοις ρεύμασι, καί όμβροις τών ιάσεων, τών παθημάτων ξηραίνουσι, ποταμούς θεία χάριτι, οι Καλλίνικοι Μάρτυρες.

Άνθη ωραιότατα, εν τώ λειμώνι εξήνθησαν, τών Μαρτύρων οι ένδοξοι, τού Πνεύματος πέμποντες, θείαν ευωδίαν, καί τάς διανοίας, ευωδιάζοντες πιστώς, τών ετησίαις μνήμαις τιμώντων αυτών, τούς άθλους, τά παλαίσματα, τήν μακαρίαν τελείωσιν, δι' ής φώς τό ανέσπερον, κατοικούσι γηθόμενοι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τό καθαρώτατον, τού Βασιλέως παλάτιον, δυσωπώ Πολυϋμνητε, τόν νούν μου καθάρισον, τόν εσπιλωμένον, πάσαις αμαρτίαις, καί καταγώγιον τερπνόν, τής υπερθέου Τριάδος ποίησον, όπως τήν δυναστείαν σου, καί τό αμέτρητον έλεος, μεγαλύνω σωζόμενος, ο αχρείος οικέτης σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σταυρούμενον βλέπουσα, καί τήν πλευράν ορυττόμενον, υπό λόγχης η Πάναγνος, Χριστόν τόν φιλάνθρωπον, έκλαιε βοώσα, τί τούτο Υιέ μου; τί σοι αχάριστος λαός, ανταποδίδωσιν ών πεποίηκας, καλών αυτοίς καί σπεύδεις με, ατεκνωθήναι παμφίλτατε; καταπλήττομαι Εύσπλαγχνε, σήν εκούσιον σταύρωσιν.

Καί τά λοιπά τού Εσπερινού, καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Οκτωήχου καί τών Αγίων.

Θεοφάνους

Ωδή α' Ήχος πλ. β'

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν εβόα άσωμεν».

Μαρτυρικαίς αγλαϊαις τώ θεϊκώ, θρόνω παριστάμενοι, καί ταίς θείαις αστραπαίς, Αθληταί λαμπόμενοι ημάς, τούς υμνούντας τήν υμών μνήμην φωτίσατε.

Κάλλος τό θείον ποθούντες, βίου τερπνά, εις ουδέν ηγήσασθε, Αθλοφόροι τού Χριστού, καί θανόντες σώματι ζωήν, ατελεύτητον ευρείν κατηξιώθητε.

Τής αθεϊας τήν πλάνην θεοπρεπώς, αθλοφόροι Μάρτυρες, στηλιτεύσαντες πολλών, πόνων υπεμείνατε πυράν, καί τήν άπονον ζωήν νύν απειλήφατε.

Ταίς υπερφώτοις ακτίσι τού παντουργού, ελλαμφθείς σύ Πνεύματος, αθεϊας τό βαθύ, σκότος εξηφάνισας Χριστού, αθλοφόρε θαυμαστέ, Θύρσε μακάριε.

Θεοτοκίον

Τόν απερίγραπτον Λόγον περιγραπτόν, γεγονότα σώματι, απεκύησας Αγνή όν δυσώπει ρύσασθαι φθοράς, καί παθών επαγωγής, τούς σέ δοξάζοντας.

Ωδή γ'

«Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου«».

Τό σώμα ξέοντες δεινώς, οι τού σκότους προστάται, λογισμού σου τόν τόκον, ουκ εχαύνωσαν στοργή, τή θεϊκή δυνατώς, εν αγάπη, Θύρσε κρατυνόμενον.

Υπήρξε Μάρτυς θαυμαστή, η αθρόα σου όντως, πρός τόν Κύριον πίστις! δι' ής ήσχυνας εχθρών, κακοπιστίαν βοών, ώ Φιλήμον, Δούλος Χριστού πέφυκα.

Πρός πάλην Μάρτυς τού εχθρού, θαρσαλέως εξήλθες, ουκ ασπίδα, ου δόρυ, αλλά πίστιν αρραγή, ενθέως θωρακισθείς, καί ανδρείως, τούτον κατηδάφισας.

Εφέσει θεία κρατυνθείς, τήν θεογενεσίαν, ουρανόθεν κομίζη, δι' ύδατος μυστικώς, Φιλήμον Μάρτυς Χριστού, πρός αγώνας, θείους δυναμούσάν σε.

Θεοτοκίον

Εν δύο φύσεσιν ο είς, τής Αγίας Τριάδος, εξ αγνών σου αιμάτων, σαρκωθείς θεοπρεπώς, προήλθε τούς εξ Αδάμ, διασώζων, Πάναγνε χρηστότητι.

Ο Ειρμός

«Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου».

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ευσεβείας θυρεώ, περισκεπόμενοι καλώς, καί τό όπλον τού Σταυρού, αναλαβόμενοι στερρώς, τάς παρατάξεις κατέβαλον τού Τυράννου, Μάρτυρες Χριστού οι αξιάγαστοι, καί στέφος παρ' αυτού αναδησάμενοι, νικητικώς χορεύουσιν απαύστως, μετά τών άνω Δυνάμεων, καί τόν Σωτήρα, εκδυσωπούσι, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ιερώς εναθλούντες οι ιεροί, Αθλοφόροι Κυρίου τούς αικισμούς, τάς ξέσεις τού σώματος, καί τόν βίαιον θάνατον, αδιστάκτω πίστει, ανδρείως υπέμειναν, καί τού εχθρού τό θράσος, τελείως κατέβαλον, όθεν ιαμάτων, δωρεάν ειληφότες, ιώνται τούς κάμνοντας, καί λυτρούνται κακώσεως, τούς βοώντας εκάστοτε, Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ψυχήν μου Παρθένε τήν ταπεινήν, από βρέφους μολύνας ο μιαρός, καί λόγοις καί πράξεσιν, εμαυτόν κατερρύπωσα, καί ουκ έχω τί πράξω, ή πού καταφεύξομαι, αλλ' ουδ' άλλην ελπίδα, πλήν σου Κόρη επίσταμαι, Φεύ μοι ο αχρείος! διά τούτο ικέτης, πρός σέ τήν πανάχραντον, νύν προστρέχω καί δέομαι, ομολογών σοι τό, Ήμαρτον, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δοθήναί μοι, εις σέ γάρ πάσαν ελπίδα, ανέθηκα Δέσποινα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Σέ τόν πάντων Δεσπότην καί Λυτρωτήν, η Αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, αδίκως κρεμάμενον, θρηνωδούσα εβόα σοι, Oίμοι Υιέ! πώς πάσχεις, καί φέρεις μακρόθυμε, παρά τών αγνωμόνων, Ονείδη καί θάνατον, σώσαι τών ανθώπων, πεπτωκυίαν τήν φύσιν, καί ρύσασθαι κακώσεως, καί πταισμάτων συμπτώσεως, διά τούτο κραυγάζω σοι, Ανάστηθι ταχύ εκ νεκρών, ως υπέσχου Λόγε πρό τού πάθους σου, καί περιστάσεως πάσης, τήν ποίμνην σου λύτρωσαι.

Ωδή δ'

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Τόν μόνον εύσπλαγχνον, τόν μόνον Κύριον, καί Θεόν τών απάντων ομολογείν, Μάρτυρες ποθήσαντες, διά βασάνων τήν αυτού, Βασιλείαν απειλήφατε.

Στρεβλώσεις σώματος, πυρός ορμήματα, καί θηρών καί θαλάσσης νεανικώς, ήνεγκας πανόλβιε, καί δυναστείαν τού εχθρού, Μάρτυς Θύρσε καταβέβληκας.

Εχθρόν αλάστορα, τώ εκνευρίζεσθαι, εξενεύρισας μάκαρ καί τήν οδόν, Μάρτυς Απολλώνιε, τού μαρτυρίου ευσταλώς, επορεύθης θείω Πνεύματι.

Αγώνων στίγμασι, καλλωπιζόμενος, τήν ψυχήν φαιδροτέραν ηλιακού, φέγγους απετέλεσας, ως αθλοφόρος τού Χριστού, στρατιώτα Μάρτυς Λεύκιε.

Θεοτοκίον

Μητέρα άνανδρον, Παρθένον άμωμον, αδιάφθορον Κόρην εν γυναιξί, μόνην σε γινώσκομεν, ευλογημένη Μαριάμ, τών ανθρώπων η βοήθεια.

Ωδή ε'

«Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Ταίς θειοτάταις θεολαμπώς, Πνεύματος αυγαίς ως αληθώς, πεπυρσευμένοι διήλθετε, τό τής αθεϊας άστατον πέλαγος, καί θείαν πρός γαλήνην διεβιβάσθητε.

Περισυρόμενοι εν τή γή, Μάρτυρες πανεύφημοι δεινώς, καί ταίς αικίαις βαλλόμενοι, τών επουρανίων γερών ετύχετε, Αγγέλων συμπολίται νύν χρηματίζοντες.

Κατατεινόμενος καί πολλαίς, Θύρσε προσβολαίς τών δυσχερών, περικυκλούμενος έφερες, θείαις συμμαχίαις αναδεικνύμενος, ανώτερος παντοίου είδους κολάσεων.

Θεοτοκίον

Τούς Θεοτόκον σε εκ ψυχής, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, ομολογούντας διάσωσον, σέ γάρ προστασίαν ακαταμάχητον, κεκτήμεθα τήν όντως θεογεννήτριαν.

Ωδή ς'

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Ταίς αύραις κινούμενοι, θείου Πνεύματος σοφοί, τά τής ψυχής αγώγιμα, εις νοητούς λιμένας περιχαρώς, εσώσατε Μάρτυρες, απολαύοντες άμα τής Θεώσεως.

Βαφαίς ταίς εξ αίματος, σωτηρίου εαυτοίς, περιποιείσθε ένδυμα, τή δέ εκδύσει Μάρτυρες τής σαρκός, τήν θείαν ευπρέπειαν, εστολίζεσθε δόξη καλλυνόμενοι.

Φιλήμων καί Λεύκιος, Απολλώνιος ομού, καί Θύρσος ο αοίδιμος, η τετρακτύς η θεία καί φωταυγής, Τριάδος τήν έλλαμψιν, εν μεθέξει αϋλω κατεπλούτησαν.

Θεοτοκίον

Ο πάσης επέκεινα, νοουμένης ως Θεός, καί ορωμένης κτίσεως, σωματωθείς προήλθέ σου εκ γαστρός, τηρήσας δέ άφθορον, ώσπερ ής πρό τού τόκου Μητροπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Κοντάκιον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Τούς φωστήρας άπαντες, τής Εκκλησίας, συνελθόντες σήμερον, εν εγκωμίοις ιεροίς, ανευφημούντες υμνήσωμεν, ως αθλοφόρους Χριστού τού Θεού ημών.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΔ' τού αυτού μηνός, Άθλησις τών Αγίων Μαρτύρων, Θύρσου, Λευκίου καί Καλλινίκου.

Στίχοι

· Ου δένδρινόν σε, Θύρσε, θύρσον ο πρίων,

· Πρό τής τελευτής εύρεν, ως ράστα πρίσαι.

· Ο πνεύμα λευκός Λεύκιος, τμηθείς ξίφει,

· Τό σώμα βάπτει φοινικούν εξ αιμάτων.

· Ο Καλλίνικος, εκκοπείς τόν αυχένα,

· Υπήρξε Καλλίνικος εκ τών πραγμάτων.

· Πρίσιν αλύξας, Θύρσε, θάνες δεκάτη γε τετάρτη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων, Φιλήμονος, Απολλωνίου, Αρριανού καί τών σύν αυτοίς.

Στίχοι

· Έτερπεν αυλοίς πρίν Φιλήμων τούς φίλους,

· Τανύν δέ τμηθείς, τέρπεται τέρψιν ξένην.

· Απολλώνιον, υιόν Υψίστου θέσει,

· Κτείνουσι υιοί τής απωλείας ξίφει.

· Τόν Αρριανόν εργάται πονηρίας.

· Έργον θαλάσσης δεικνύουσιν αφρόνως.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών τεσσάρων Προτικτόρων, τών συναθλησάντων τώ Αγίω Αρριανώ.

Στίχοι

· Βάπτισμα πόντος τοίς Προτίκτορσι ξένον,

· Φορούσι σάκκους, ως στολάς εμφωτίους.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής μετά φιλανθρωπίας επενεχθείσης ημίν φοβεράς απειλής τού σεισμού, ης παρ' ελπίδα πάσαν ελυτρώσατο ημάς ο Φιλάνθρωπος Κύριος.

Στίχοι

· Έσεισας, αλλ' έστησας αύθις γήν Λόγε.

· Τής σής γάρ οργής οίκτός εστι τό πλέον.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Επομβρήσεσιν ενθέοις κατεσβέσατε, πολυθεϊας κάμινον αναπτόμενοι, θεϊκή στοργή περιχαρώς, καί νύν μελωδείτε εκτενώς, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Τόν διώκοντα τή θεία συλλαβόμενοι, σαγήνη αξιάγαστοι, ανειλκύσατε, εκ βυθού τής πλάνης καί Xριστώ, προσήξατε ψάλλοντα θερμώς, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Συνεσείσατε τής πλάνης τά θεμέλια, ασάλευτον προαίρεσιν, ενδεικνύμενοι καί ανδρείαν, γνώμην Αθληταί, καί νύν μελωδείτε ευσεβώς, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Υπέρ λόγον σου η σύλληψις Θεόνυμφε, Θεόν γάρ Λόγον τέτοκας, τόν ρυόμενον αλογίας πάσης τούς βροτούς, καί λόγον παρέχοντα βοάν, Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

«Εκ φλογός τοίς οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Θυρεώ ευσεβείας περισκεπόμενοι, καί Σταυρόν ώσπερ δόρυ αναλαβόμενοι, φάλαγγας εχθρών, αοράτων εκόψατε, Μάρτυρες ενθέως, Χριστόν υπερυψούντες.

Εκκαιόμενος φίλτρω τού Παντοκράτορος, υπεισήλθες ανδρείως, Μαρτύρων στάδιον, καί καρτερικώς, εναθλήσας κατέρραξας, δράκοντα τόν μέγαν, Φιλήμον αθλοφόρε.

Υποβρύχιον δείξας εχθρού τήν δύναμιν, τώ βυθώ τής ανδρείας καί καρτερίας σου, ώ Αρριανέ, Βασιλείας ηξίωσαι, απαρασαλεύτου, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Αληθή Θεοτόκον ομολογούντές σε τού Αγγέλου τό Χαίρε πίστει βοώμέν σοι, μόνη τήν χαράν, επί γής γάρ εκύησας, Κεχαριτωμένη, αεί ευλογημένη.

Ο Ειρμός

«Εκ φλογός τοίς οσίοις δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, Σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σε μακαρίζομεν».

Χριστού τό πάθος εξεικονίζοντες, πείραν πολλών υπέστητε βασάνων Mακάριοι, κεφαλάς δέ τμηθέντες συνήφθητε, τάξεσιν ουρανίαις, δόξη λαμπόμενοι, καί ταίς θεϊκαίς μαρμαρυγαίς ωραϊζόμενοι.

Εκ σών αιμάτων πορφύραν έβαψας, Θύρσε σοφέ καί ταύτην ευκλεώς στολισάμενος, καί ως σκήπτρον κατέχων τόν θείον Σταυρόν, πάσι σύν αθλοφόροις επαγαλλόμενoς, νύν συμβασιλεύεις τώ Χριστώ θεομακάριστε.

Υμών Μακάριοι κατεπλάγησαν, αγγελικαί Δυνάμεις τούς αγώνας, τά στίγματα, τάς ενστάσεις, τόν βίαιον θάνατον, οίς συμπεριπολούντες, μνείαν ποιήσασθε, τών επιτελούντων τήν υμών μνήμην Πανεύφημοι.

Θεοτοκίον

Σαρκός ανθρώπων εν ομοιώματι, σού εκ γαστρός ο Λόγος καθωράθη τικτόμενος, καί Μαρτύρων πληθύν επεσπάσατο, πάθη καθυπομείνας, ο υπεράγαθος, άχραντε Παρθένε, Μαριάμ θεοχαρίτωτε.

Ο Ειρμός

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ού τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς σε μακαρίζομεν».

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες καί Απόλυσις.