ΤΗ ΙΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου, καί Ορέστου, καί τής Αγίας Μάρτυρος Λουκίας τής Παρθένου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Λάμπει τό μνημόσυνον, τού Αθλοφόρου σου Κύριε, Ευστρατίου ως ήλιος, λαμπρότητι κρύψαντος, αηττήτων λόγων, τήν πολυθεϊαν, ώσπερ αφώτιστον σκηνήν, καταργουμένην υπό τής πίστεως, καί τέσσαρας συμμαρτυρας, καί συμμετόχους ποιήσαντος, δι' αυτών ημίν δώρησαι, ιλασμόν ως Φιλάνθρωπος.

Λόγοις καί παθήμασι, καί πολυτρόποις στερήσεσι, τής ζωής επεδείξαντο, αγάπην οι Άγιοι, τήν πρός σέ τελείαν, μή σαλευομένην, σύν Ευστρατίω τώ σοφώ, καί Αυξεντίω αγωνισάμενοι, Ορέστης καί Μαρδάριος, μετ' Ευγενίου οι ένδοξοι, ταίς αυτών σώσον Κύριε, προσευχαίς τάς ψυχάς ημών.

Λύσση τού παράφρονος, ο ευκλεής μέν Αυξέντιος, κεφαλήν αποτέμνεται, Μαρδάριος πάλιν δέ, εκ τών αστραγάλων, κρεμασθείς εστέφθη, ο δέ Ευγένιος τομή, χειρών καί γλώττης καθωραϊζεται, Ορέστης εν κραβάτω δέ, τώ πυριστρώτω κομίζεται, εν καμίνω Ευστράτιος, ως αμνός Χριστού τίθεται.

Έτερα Στιχηρά

Ήχος ο αυτός

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Ως καλώς στρατευσάμενος, Βασιλεί τών δυνάμεων, σεαυτόν Ευστράτιε παραδέδωκας, εθελουσίως εις βάσανα, καί βίαιον θάνατον, επαγόμενος χορόν, συμμαρτύρων μακάριον, μεθ' ών ήθλησας, καί τής νίκης εδέξω τούς στεφάνους, σύν αυτοίς καθικετεύων, υπέρ ημών παναοίδιμε.

Ο θεόφρων Ευστράτιος, ο γενναίος Αυξέντιος, ο κλεινός Ευγένιος καί Μαρδάριος, σύν τώ Ορέστη ηρίστευσαν, εχθρούς τροπωσάμενοι, καί εκλάμψαντες σαφώς, ως αστέρες πολύφωτοι, κατεφαίδρυναν, τών πιστών τάς καρδίας καί τής πλάνης, απεδίωξαν τό σκότος, τή φωταυγεία τού Πνεύματος.

Τής Αγίας Λουκίας

Παρθενίαν ακήρατον, εμμελώς εξασκήσασα, προσηνέχθης χαίρουσα τώ Ποιήσαντι, αρνησαμένη γάρ πρόσκαιρον, νυμφίον πανεύφημε, ενυμφεύθης τώ Χριστώ, καί τόν δρόμον τελέσασα, διά πίστεως, καί φαιδρού μαρτυρίου νύν παρέχεις, τοίς τιμώσί σε Λουκία, τών ιαμάτων χαρίσματα.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Δεύτε φιλομάρτυρες, τούς τού Χριστού Αθλοφόρους, εν ύμνοις τιμήσωμεν Ευστράτιον τόν αήττητον Μάρτυρα, Αυξέντιον καί Ευγένιον, καί Μαρδάριον καί Ορέστην, τήν πενταυγή τών Μαρτύρων χορείαν, oί καλώς αγωνισάμενοι κατά τού αοράτου εχθρού, καί βραβεία τής νίκης αναδησάμενοι, πρεσβεύουσι Χριστώ, υπέρ τών πίστει καί πόθω, τελούντων τήν μνήμην αυτών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμμένος από σού εκπορεύεται, Αγνή Παρθένε Θεοτόκε, αλλ' αιτείται τήν χάριν, καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τής αιτήσεως.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Εν ξύλω τήν ζωήν ημών, ορώσα η Πανάμωμος, Θεοτόκος, κρεμαμένην μητρικώς, ωδύρετο βοώσα, Υιέ μου καί Θεέ μου, σώσον τούς πίστει ανυμνούντάς σε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Τών ουρανίων Ταγμάτων

Ο θαυμαστός αθλοφόρος, ημάς Ευστράτιος, σήμερον συγκαλείται, τήν σεπτήν αυτού μνήμην, τελέσαι ετησίως, διό καί ημείς, συνελθόντες τιμήσωμεν, ως εραστήν τού Κυρίου, καί καρτερώς, υπέρ τής πίστεως αθλήσαντα.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Δαυϊτικώς τήν ανδρείαν, καθοπλισάμενος, τόν δεύτερον καί πλάνον, Γολιάθ αποκτείνεις, τή πίστει τής Τριάδος, όθεν αεί, συνευφραίνη Ευστράτιε, εν ουρανοίς μετ' Αγγέλων εκδυσωπών, τόν Σωτήρα τού σωθήναι ημάς.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Ως ο θεσβίτης Hλίας, ζηλών εζήλωσας; προφητικώς Κυρίω, Παντοκράτορι Μάρτυς, Ευστράτιε θεόφρον, καί θράσος κενόν, τών ανόμων διήλεγξας, καταβαλών τών ειδώλων ως δυνατός, τά βδελύγματα μακάριε.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Τών τυραννούντων τά θράση μή δειλιάσαντες, μάλλον δέ τού Χριστού τήν πίστιν, τρανώς κηρύξαντες, ξεσμούς πολλούς καί βασάνους υπεμείνατε, Ευστράτιε καί Αυξέντιε, Ευγένιε καί Ορέστα, καί ένδοξε Μαρδάριε, Διό πρεσβεύσατε τώ Βασιλεί καί Θεώ, υπέρ ημών τών πίστει, τελούντων τήν μνήμην υμών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε η Πύλη τού Θεού, χαίρε Πανάχραντε Παρθένε Αγνή, χαίρε Δέσποινα καί προστασία τού κόσμου, χαίρε τείχος καί καταφυγή, καί σκέπη τού γένους ημών.

Η Σταυροθεοτοκίον

Καθορώσα πάλαι τόν Αμνόν εαυτής, η Παρθένος Μήτηρ καί πανάμωμος Κόρη, Σταυρώ ανυψούμενον, εβόα δακρύουσα, Οίμοι Υιέ μου! πώς θνήσκεις, Θεός φύσει ών αθάνατος;

Απολυτίκιοv

Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί τής Αγίας

Ήχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ

Η αμνάς σου Ιησού, κράζει μεγάλη τη φωνή, Σέ Νυμφίε μου ποθώ, καί σέ ζητούσα αθλώ, καί συσταυρούμαι, καί συνθάπτομαι τώ βαπτισμώ σου, καί πάσχω διά σέ, ως βασιλεύσω σύν σοί, καί θνήσκω υπέρ σού, ίνα καί ζήσω εν σοί, αλλ’ ως θυσίαν άμωμον, προσδέχου τήν μετά πόθου τυθείσάν σοι. Αυτής πρεσβείαις, ως ελεήμων, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν. Οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων.

Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος δ'

«Θαλάσσης, τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας, Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο».

Βραβεύων, εν ουρανοίς τά έπαθλα, τοίς επί γής αθληταίς, αγωνοθέτης κάθηται Χριστός, δεξιά Παντοκράτορι, τοίς αμφί τόν Ευστράτιον, θείους στεφάνους προτεινόμενος.

Χορείαν μαρτυρικήν πεντάριθμον, δεύτε κατίδωμεν, υπερφυεί αστράπτουσαν φωτί, κεκτημένην ταξίαρχον, τόν ποθητόν Ευστράτιον, χάριτι θεία στεφανούμενον.

Τήν ζωήν, τού επί γής στρατεύματος, απεκδυσάμενος, τώ αληθεί προσάγη Βασιλεί, τής αθλήσεως σύμβολον, παρά Χριστού Ευστράτιε, δι' Αυξεντίου κομισάμενος.

Αστέρες, εν ουρανώ τής πίστεως, αεί κινούμενοι, τάς τών πιστών λαμπρύνουσι ψυχάς, φωτισμόν αποστίλβοντες, οι περί τόν Ευστράτιον, ούς επαξίως ευφημήσωμεν.

Τής Αγίας

Πορφύραν, σών εξ αιμάτων βάψασα, καί στολισθείσα φαιδρώς, περιφανώς τά άνω κατοικείς, ως Παρθένος βασίλεια, καί θεϊκαίς λαμπρότησι, Μάρτυς Λουκία κατηγλάϊσαι.

Θεοτοκίον

Χωρίον, χωρητικόν γεγένησαι, τής θείας φύσεως, θεογεννήτορ Άχραντε, διό, σέ Λουκία ποθήσασα, παρθενικώς Οπίσω σου, τώ σώ Υιώ προσαπενήνεκται.

Ωδή γ'

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Ελπίδι τών αικισμών, ώσπερ αϋλου θησαυρού γέγονας, υπερφυώς έμπλεως, πάσης θυμηδίας Ευστράτιε.

Σοφία Πνευματική, υπομονή τε πειρασμών ήλεγξας, Μάρτυς Χριστού Αυξέντιε, τήν τυραννικήν αθεότητα.

Ως κόσμος θεολαμπής, τής Εκκλησίας τών πιστών Μάρτυρες, τά Χριστού στίγματα, περιηνθισμένοι γεγόνατε.

Τά μέλη καρτερικώς, αθλητικής καταφλεχθείς άνθραξιν, ειδωλικής έσβεσας, πλάνης τήν μανίαν Ευστράτιε.

Τής Αγίας

Ως νύμφη περικαλής, τού βασιλέως καί Θεού ένδοξε, Μάρτυς Λουκία είληφας, νύν τών ουρανών τά βασίλεια.

Θεοτοκίον

Κυρίως καί αληθώς, σέ Θεοτόκον οι πιστοί σέβομεν, σύ γάρ Θεόν τέτοκας, σάρκα γεγονότα Πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα, Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Της Τριάδος τή πίστει οχυρωθείς, αληθείας σφενδόνη καθοπλισθείς, τής πλάνης κατέβαλες, τό αλλόφυλον θράσος, καί τού εχθρού αρπάσας, τών λόγων τήν μάχαιραν, εν αυτή απέτεμες, τού ψεύδους τήν ένστασιν, όθεν τοίς τροπαίοις, θριαμβεύων τής νίκης, τώ σώματι τέθνηκας, τώ δέ πνεύματι έζησας, Αθλοφόρε Ευστράτιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν άγίαν μνήμην σου.

Δόξα... έτερον Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Τών Mαρτύρων αίμασιν, η Εκκλησία, αρδευθείσα ήνθησεν, ορθοδοξίαν τοίς πιστοίς, εγκαυχωμένη καί λέγουσα, Κλέος Mαρτύρων εδείχθητε Άγιοι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν θερμήν αντίληψιν, τών εν ανάγκαις, τήν ημών βοήθειαν, τήν πρός Θεόν καταλλαγήν, δι' ής φθοράς ελυτρώθημεν, τήν Θεοτόκον πιστοί μακαρίσωμεν.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η Αγνή καί άσπιλος, Μήτηρ σου Λόγε, μητρικώς ηλάλαζεν, οδυρομένη εν κλαυθμώ, εν τώ Σταυρώ ως εώρακε, προσηλωθέντα σε μόνε μακρόθυμε.

Ωδή δ'

«Δι' αγάπησιν Οικτίρμον τής σής εικόνος, επί Σταυρού σου έστης, καί ετάκησαν έθνη, σύ γάρ εί φιλάνθρωπε, ισχύς μου καί ύμνησις».

Συναπεβάλου τοίς μώλωψι τής σαρκός σου, τάς ψυχικάς κηλίδας, τάς βολίδας συντρίψας, τού δολίου δράκοντος, τή πίστει Ευστοάτιε.

Εδοξάσθη σου τοίς μέλεσιν Αθλοφόρε, ο βασιλεύς τής δόξης, καί αρρήτου σε δόξης, εν δυνάμει έπλησε, τεράτων Ευστράτιε.

Τών αλιέων ζηλώσας τήν παρρησίαν, μαρτυρική σαγήνη, τώ Δεσπότη προσάγεις, τόν σοφόν Ευγένιον, ζωγρήσας Ευστράτιε.

Όντως ωραίοι οι πόδες τών Αθλοφόρων, τόν δυσμενή πατούντες, καί Χριστώ μελωδούντες, οδόν μαρτυρίου σου, δραμούμεθα Δέσποτα.

Τής Αγίας

Παρρησίαν ευραμένη εν τοίς υψίστοις, παρά Θεώ Λουκία, τοίς τιμώσί σε πόθω, τών πταισμάτων αίτησαι, δοθήναι τήν άφεσιν.

Θεοτοκίον

Παρθενία καί αθλήσει λελαμπρυσμένη, τώ εκ Παρθένου Κόρης, ανατείλαντι Λόγω, άφθορος μεμνήστευσαι, Λουκία πανεύφημε.

Ωδή ε'

«Σύ Κύριέ μου φώς, είς τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφων, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε».

Σύ οιά περ αστήρ, εωσφόρος ανέτειλας, εν φάλαγγι τών Μαρτύρων, τηλαυγώς διαπρέπων, αοίδιμε Ευστράτιε.

Σέ φέγγει κατιδών, νοητώ διαλάμποντα, Μαρδάριος ο θεόφρων, ως ποιμένι αρνίον, προστρέχει σοι Ευστράτιε.

Σύ πάντα τά τερπνά, ελογίσω ως σκύβαλα, Ευγένιε εκνικήσας, τούς τής φύσεως νόμους, τώ φίλτρω τής αθλήσεως.

Τής Αγίας

Σού μόνου καλλοναίς, ώς παρθένος ενήδομαι, σέ Κύριε αγαπώσα, σφαγιάζoμαι ξίφει, Λουκία ανεκραύγαζεν.

Ω κλήρος αγαθός! ώ μερίς η θεόσδοτος! ώ γύναιον τή καλλίστη, συμβουλή εκνικήσαν, τήν πλάνην τής Προμήτορος.

Θεοτοκίον

Νούς βρότειος τήν σήν, υπέρ έννοιαν σύλληψιν, ού δύναται εννοήσαι, Μητροπάρθενε Κόρη, Θεόν γάρ απεκύησας.

Ωδή ς'

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Χριστός μοι, αντί πάντων εστίν ο Μαρδάριος, διαπρυσίως εβόα, καί πατρίς καί σέβας καί όνομα, υπό σού γάρ, τούτο εξεπαιδεύθη Ευστράτιε.

Τούς πόδας, τρυπηθείς ανηρτήθης τής άντυγος, πεπυρωμένος εφλέχθης, οβελίσκοις δέ τά μετάφρενα, τό δέ πνεύμα, τώ Δεσπότη παρέθου Μαρδάριε.

Η γλώσσα, εκκοπείσα τών ύμνων ου παύεται, αι δέ τμηθείσαί σου χείρες, πρός Θεόν Ευγένιε αίρονται, σωτηρίαν, τοίς υμνούσιν αιτούσαι τήν μνήμην σου.

Τής Αγίας

Τίμιος, εναντίον Κυρίου ο θάνατος, ο σός γεγένηται Μάρτυς, τού γάρ ζήν προέκρινας τό τεθνάναι, ίνα ζώντα, τόν Χριστόν εν σοί έξεις Λουκία σεμνή.

Θεοτοκίον

Ισχύν σε, ευραμένη Παρθένε καί στήριγμα, η Αθληφόρος αικίσεις, καρτερώτατα φέρει καί χαίρουσα, σού οπίσω, τώ τών όλων Δεσπότη προσάγεται.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τήν εν πρεσβείαις

Φωστήρ εφάνης λαμπρότατος τοίς έν σκότει, τής αγνωσίας καθημένοις, Αθλοφόρε, πίστιν ως δόρυ δέ περιθέμενος, τών δυσμενών τά θράση, ουκ επτοήθης Ευστράτιε, Ρητόρων υπάρχων ευγλωττότερος.

Ο Οίκος

Τό ζοφερόν Χριστέ τής ψυχής μου διασκέδασον, όπως ανυμνήσω λαμπρώς χορόν Μαρτύρων πεντάριθμον, Αυξέντιον, τόν εν αυξήσει θεϊκής πολιτείας ανατραφέντα, καί τόν σοφόν καί γενναίον εν τοίς άθλοις Ευγένιον, σύν τούτοις καί τόν Ορέστην, τόν τοίς θείοις διαιτώμενον όρεσι, Μαρδάριον τόν απλούστατον, ού υπήρξεν Ευστράτιος καθηγητής, Ρητόρων υπάρχων ευγλωττότερος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΓ' τού αυτού μηνός, Άθλησις τών Αγίων ενδόξων τού Χριστού Μαρτύρων, Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου καί Ορέστου.

Στίχοι

· Τόν Ευστράτιον καί συνάθλους δίς δύω,

· Άπαξ δύω κτείνουσι πύρ τε καί ξίφος.

· Τούς γε σύν Ευστρατίω δεκάτη τρίτη έκτανεν άορ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Λουκίας τής Παρθένου.

Στίχοι

· Ως Παρθένος μέν, εν στέφος η Λουκία.

· Ως δ' εκ ξίφους καί Μάρτυς, άλλο λαμβάνει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Αρσενίου τού εν τώ Λάτρω.

Ο Όσιος Άρης εν ειρήνη τελειούται, Μνήμη τού Αγίου νέου ιερομάρτυρος Γαβριήλ αρχιεπισκόπου Σερβίας, τού εν Προύση μαρτυρήσαντος κατά τό 1659.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

«Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ ναώ τής δόξης σου Κύριε».

Αμετάθετον, τό τής ομολογίας φρόνημα, έχων εν Τριάδι, σέβειν ένα Θεόν, τών βασάνων κατεφρόνησας, Ευλογημένος εί, ο Θεός μου κραυγάζων καί Κύριος.

Ως μακάριος, εν τή αμώμω ώφθης οδώ, γόνυ ευγνωμόνως κλίνας τώ Λυτρωτή, τήν ψυχήν σου παραθέμενος, Δεσποτικαίς χερσίν, ευωδέστατον θύμα Αυξέντιε.

Συστρατιώτης, συνοδοιπόρος καί συνδέσμιος, σύμφρων, Ευστρατίω τε καί συναθλητής, ο Ορέστης αναδέδεικται, συγκληρονόμος τε, τής Χριστού Βασιλείας επάξιος.

Ο δι' ορνέου, τώ Ηλιού τροφήν προσνέμων Θεός, ούτος τήν σεπτήν σου κάραν θαυματουργών, τοίς ποθούσιν απεκάλυψεν, ως πολυπόθητον πανδαισίαν τώ κόσμω Αυξέντιε.

Τής Αγίας

Πυρί τώ θείω φλεγομένη πυρός ουκ εφρόντισας, όθεν επομβρίζεις πάντοτε τοίς πιστοίς, ιαμάτων θεία νάματα, παθών επήρειαν, Αθληφόρε Λουκία ξηραίνουσα.

Θεοτοκίον

Παρθενομήτορ, ως καθαράν σε καί αδιάφθορον, Λόγος καθαρός ηγάπησε καί εκ σού, ανεπλάσατο σαρκούμενος, όλον τόν άνθρωπον, ο Λουκίαν δοξάσας τοίς θαύμασιν.

Ωδή η'

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Χείλη εκπετάσας καθαρά, τό θείον είλκυσας, Πνεύμα Ευστράτιε, καί ψυχοφθόρων μέν ήλεγξας, σεβασμάτων τήν ασθένειαν, τόν εν Τριάδι δέ Θεόν, σέβειν εβόησας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τήν σήν καρτερίαν ουκ ειδώς, τή τής φλογώσεως, θέα ο Τύραννος, πτοείν Ευστράτιε ώετο, τό αήττητόν σου φρόνημα, ής καταπτύσας, τοίς λαοίς χαίρων εκραύγαζες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα, Κυρίου τόν Κύριον.

Σοφαίς υποθήκαις νευρωθείς, ταίς σαίς τό φρόνημα, Μάρτυς Ευστράτιε, επί τόν κράβατον ήλατο, ο αήττητος Ορέστης βοών, τούς καθαιρέτας τής φλογός Παίδας μιμούμενος, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Η πλωσας τό σώμα καρτερώς, Ορέστα ένδοξε, σύ επί κλίνης πυρός, συγκατελέχθης δέ Mάρτυσιν, εν Χριστώ αγαλλιώμενος, επανεπαύσω δέ σκηναίς, ταίς ουρανίαις βοών, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τής Αγίας

Ημαύρωσας κόρας δυσσεβών, καί νούν αλάστορα, καί υπερήφανον, Λουκία πάνσεμνε πόνοις σου, ευκλεέσιν εταπείνωσας, καί ανυψώθης πρός Θεόν, εν πίστει ψάλλουσα, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ώφθης υπερτέρα ουρανών, Θεόν ουράνιον, αποκυήσασα, τόν ουρανώσαντα Πάναγνε, γηγενών όλον τό φύραμα, καί τής Λουκίας τήν σεπτήν, μνήμην φαιδρύναντα, ώ βοώμεν, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Ωδή θ'

«Λίθος αχειρότμητος όρους, έξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας, τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτοκε μεγαλύνομεν».

Θείων μετασχείν μυστηρίων, επιποθήσας Αθλοφόρε, καί θεοφανείας τηλαυγούς, κατηξιώθης μάκαρ Ευστράτιε, πρός ουρανούς καλούσης σε, τώ ποθουμένω ομιλήσαι Χριστώ.

Τώ θείω βαλλόμενος πόθω, πρός τήν εντεύθεν εκδημίαν, καί τάς τών τυράννων θωπείας, σφοδρώς ελέγξας, Μάκαρ Ευστράτιε, πρός τό βραβείον έσπευσας, αθλητικώς τής άνω κλήσεως.

Σφόδρα γεγηθως αθλοφόρε, τή χαρμοσύνω αποφάσει, τής τυραννικής παροινίας, τόν αθλοθέτην σου εμεγάλυνες, υμνολογών Ευστράτιε, τόν τού θανάτου, καταλύτην Χριστόν.

Δεύτε φιλομάρτυρες πάντες, τούς τής απάτης καθαιρέτας, ιεροίς Ευγένιον ύμνοις, σοφόν Ορέστην τε καί Μαρδάριον, καί σύν αυτοίς Αυξέντιον, σύν Ευστρατίω μακαρίσωμεν.

Τής Αγίας

Ως περικαλής καί ωραία, καί περιδέξιος παρθένος, τώ περικαλεί καί ωραίω, καί εκ Παρθένου σεσαρκωμένω Χριστώ, στεφανηφόρος ένδοξε, Μάρτυς Λουκία νύν παρίστασαι.

Θεοτοκίον

Φώς ημίν ανέτειλας μήτρας, εξ απειράνδρου σου Παρθένε, ού ταίς φρυκτωρίαις ενθέως, καταυγασθείσα φώς εχρημάτισεν, η τής χαράς επώνυμος, Θεοκυήτορ Μητροπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, έξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας, τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτοκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τόν ρήτορα Ευστράτιον, εν ύμνοις ευφημήσωμεν, Αυξέντιόν τε σύν τούτω, Mαρδάριον καί Ορέστην, καί τόν σοφόν Ευγένιον, υπέρ Χριστού αθλήσαντας, καί εκτενώς πρεσβεύοντας, υπέρ ημών τών υμνούντων, τήν ιεράν αυτών Μνήμην.

Θεοτοκίον

Σοφίαν ενυπόστατον, καί Λόγον υπερούσιον, καί ιατρόν τών απάντων, Χριστόν τεκούσα Παρθένε, τα έλκη καί τά τραύματα, τής ψυχής μου θεράπευσον, τά χαλεπα καί χρόνια, καί τής καρδίας μου παύσον, τάς απρεπείς ενθυμήσεις.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχ. δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά ιδιόμελα.

Ήχος α' Βύζαντος

Τήν πεντάριθμον χορείαν, τών Αγίων ευφημήσωμεν λαοί, τόν Σωτήρα ανυμνούντες Χριστόν, Ευστράτιον τόν καρτερόψυχον καί στερρόν Αθλοφόρον, σύν αυτώ Αυξέντιον, Ευγένιον, Μαρδάριον καί Ορέστην, ούτοι γάρ υπέρ τής πίστεως αθλούντες, τάς τρικυμίας κατεπάτησαν εχθρών, καί τώ Σωτήρι πρεσβεύουσιν, ιλασμόν καί άφεσιν αμαρτιών, δωρηθήναι τοίς εν πίστει εκτελούσι, τήν μνήμην αυτών.

Ήχος γ' Γερμανού

Ρητορικοίς έπεσιν ο Χριστού στρατιώτης, τούς ανόμους κατέπληξεν, αθλητικοίς στίγμασι, τού εχθρού τάς δυνάμεις ανδρικώς ετροπώσατο, Ευστράτιος ο ένδοξος, καί στερρός Αθλοφόρος, ο τήν στενήν καί τεθλιμμένην βαδίσας οδόν, καί εις γήν καταντήσας τής αιωνίου ζωής, εις ήν καί δυσωπεί τώ Χριστώ, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Ο αυτός, τού αυτού

Τόν έν τή θεία σοφία αναφανέντα φιλόσοφον, καί εν τώ κάλλει τών λόγων αποδειχθέντα ρήτορα, τόν εν Μάρτυσιν μέγαν Ευστράτιον, αθλητικοίς εγκωμίοις ευφημήσωμεν, συνασπισμόν γάρ ούτος ο Χριστού στρατιώτης ευσεβή συστησάμενος, εν καιρώ τών πολέμων, τά τών αγώνων άθλα διαταττόμενος, τού εχθρού αφαρπάσας τήν μάχαιραν, εν αυτή τούτον κατέτρωσε, πρός όν βοήσωμεν, Μαρτύρων άριστε, σύν τοίς συνάθλοις σου, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, υπέρ τών πίστει τελούντων, τήν πάνσεπτον μνήμην σου.

Ήχος δ'

Ιωάννου Μοναχού Στεφανούσθωσαν παρ' ημών εγκωμίοις, οι καλλίνικοι τής αληθείας μάρτυρες, Ευστράτιος, ο τής Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής, καί τής Χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ, Αυξέντιος, ο σοφία λόγων, καί υπομονή έργων, τυραννικήν ελέγξας αθεότητα, Πρός τούτοις, Ευγένιος ο Θεώ εύχρηστος, καί τυράννοις άχρηστος, διά τήν σωτήριον ομολογίαν, καί Ορέστης, ο αθλητής καί θαυμαστός, τού Βασιλέως τών όλων στρατιώτης, μεθ' ών καί Μαρδάριος, ο περιστεράς ακεραιότερος, τόν φρόνιμον αισχύνας όφιν, διά τής χάριτος Χριστού τού Θεού, καί Σωτήρος τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος δ' Ικασίας

Τήν πεντάχορδον λύραν, καί πεντάφωτον λυχνίαν, τής τού Θεού Εκκλησίας, τούς θεοφόρους Μάρτυρας, φερωνύμως υμνήσωμεν, καί ευσεβώς εγκωμιάσωμεν, Χαίροις, ο καλώς υπό Θεού στρατευθείς, εν τή επουρανίω στρατιά, καί τώ στρατολογήσαντι αρέσας, ο εν ρήτορσι ρήτωρ, Ευστράτιε θεόσοφε, Χαίροις, ο τό τάλαντον, το εκ Θεού σοι πιστευθέν, επαυξήσας εις πλήθος, Αυξέντιε Μακάριε, Χαίροις, ο τερπνότατος όρπηξ, τής θεϊκής ευγενείας, Ευγένιε θεόφρον, Χαίροις, ο ωραίος τή μορφή, τή δέ γνώμη υπέρκαλος, καί αμφοτεροδέξιος, ο εν τοίς όρεσιν ενδιαιτώμενος όλος, πανόλβιε Ορέστα, Χαίροις, ο στίλβων καί διαυγής μαργαρίτης, ο τάς βασάνους τάς πικράς, χαρμονικώς υπομείνας, Μαρδάριε αήττητε, Χαίροις, ο ισάριθμος χορός τών φρονίμων Παρθένων, ούς καθικετεύομεν, πάσης οργής καί θλίψεως λυτρώσασθαι, καί τής αφράστου υμών δόξης, συμμετόχους ποιήσαι, τούς τήν ετήσιον υμών, μνήμην γεραίροντας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Έδωκας σημείωσιν

Κριτήν δικαιότατον, επεγνωκώς σε κυήσασαν, τόν ασώτως βιώσαντα, δυσωπώ Πανάχραντε, κατακεκριμένον, καί ηπορημένον, εν τή μελλούσn φοβερά, κρίσει Παρθένε, μή κατακρίναί με, συντάξαι δέ τοίς μέλλουσιν, εκ δεξιών τούτου ίστασθαι, εκλεκτοίς διά έλεος, καί πολλήν αγαθότητα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Νεκρούμενον βλέπουσα, Χριστόν η Πάναγνος Δέσποινα, καί νεκρούντα τόν δόλιον, ως Δεσπότην κλαίουσα, ύμνει τόν εκ σπλάγχνων, αυτής προελθόντα, καί τό μακρόθυμον αυτού, αποθαυμάζουσα ανεκραύγαζε, Τέκνον μου ποθεινότατον, μή επιλάθn τής δούλης σου, μή βραδύνης φιλάνθρωπε, το εμόν καταθύμιον.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος δ' Ικασίας

Υπέρ τήν τών Ελλήνων παιδείαν, τήν τών Aποστόλων σοφίαν προέκριναν οι άγιοι Μάρτυρες, τάς βίβλους τών ρητόρων καταλείψαντες, καί ταίς τών αλιέων ενδιαπρέψαντες, εκεί μέν γάρ ευγλωττία ρημάτων, εν δέ ταίς τών αγραμμάτων θεηγορίαις, τήν τής Τριάδος εδιδάσκοντο θεολογίαν, εν ή πρεσβεύουσιν εν ειρήνn, φυλαχθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Καί ψυχήν σύν τώ σώματι, καί καρδίαν καί έννοιαν, σοί τή Θεομήτορι προσανέθηκα, τή μέν τα πρόσφορα αίτησαι, τού δέ τά σκιρτήματα, απονέκρωσον, τήν δέ, φωταγώγησον Δέσποινα, τής εννοίας δέ, τάς ατάκτους κινήσεις αοράτως, καταπράϋνον καί στήσον, τών εγκλημάτων τόν τάραχον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ σε ως έβλεψε, τανυσθέντα η Πάνσεμνος, απειράνδρως Κύριε όν γεγέννηκεν, αιματοφύρτοις εκπλύνασα, δακρύοις τό πρόσωπον, κέκραγεν οδυνηρώς, Τί τό ξένον μυστήριον, ο κοσμήσας πρίν, ουρανόν τοίς φωστήρσι, πώς ακόσμως, νύν εμπέπαρσαι τώ ξύλω, άμορφος άπνους μακρόθυμε;

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.