ΤΗ Δ’ ΤΟΥ ΑYΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Αγίας Mεγαλoμάρτυρος Βαρβάρας, καί τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου τού Δαμασκηνού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Αγίας γ’.

Ήχος β’ Ότε εκ τού ξύλου σε

Ότε εν σταδίω τώ φρικτώ, Ιουλιανή διεσκόπει η παμμακάριστος, Μάρτυρα τήν ένδοξον, Βαρβάραν μάστιξιν, εναθλούσαν βασάνοις τε, ποικίλοις τό σώμα, άπαν συγκοπτόμενον, θερμοίς τοίς δάκρυσι, Λόγε τού Θεού ανεβόα, Ταύτης κοινωνόν με γενέσθαι, άρτι καταξίωσον φιλάνθρωπε.

Μίαν η Βαρβάρα αληθώς, Ιουλιανή τε τήν γνώμην, πρός τήν ευσέβειαν, έχουσαι αι άγιαι κατηγωνίσαντο, τού εχθρού, καί νικήσασαι, αυτόν κατά κράτος, δόξης ηξιώθησαν, παρά Χριστού τού Θεού, όθεν λοιμικών παθημάτων, λώβην αφανίζουσαι πάσι, τοίς πιστοίς παρέχουσιν ιάματα.

Ότε απεφάνθη κατά σού, Μάρτυς σεμνοτάτη Βαρβάρα, ο γλυκύς θάνατος, χαίρουσα καί σπεύδουσα, τόν δρόμον ήνυσας, ασεβούς δέ γεννήτορος, χερσί παρανόμοις, τέθυσαι καί κάρπωμα, Θεώ προσήνεξαι, όθεν, ταίς φρονίμοις Παρθένοις, όντως συγχορεύουσα βλέπεις, Χριστού τού νυμφίου σου τήν έλλαμψιν.

Στιχηρά Προσόμοια τού Οσίου

Ήχος πλ. δ’

Τί υμάς καλέσωμεν άγιοι

Τί σε ονομάσωμεν Άγιε; θεολόγον Ιωάννην, ή Δαυϊδ τόν μελωδόν, πνευματέμφορον Κινύραν, ή Αυλόν ποιμενικόν; γλυκαίνεις ακοήν γάρ καί διάνοιαν, ευφραίνεις Εκκλησίας τά συστήματα, καί μελιρρύτοις σοίς φθέγμασι, καταγλαϊζεις τά πέρατα, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε ονομάσω θεσπέσιε; Ιωάννη γλυκορρήμον, φαεινότατε αστήρ, ο τή αίγλη τής Τριάδος, ελλαμφθείς τό Οπτικόν, εισέδυς εις τόν γνόφον τόν τού Πνεύματος, τού θείου εμυήθης τά απόρρητα, ως Μωϋσής διεσάφησας, τήν μουσικήν καλλιέπειαν, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Τί σε ονομάσω Αοίδιμε; λαμπαδούχον φαεσφόρον, ευκλεή υφηγητήν; λειτουργόν ή θεωρόν, τών Μυστηρίων τού Θεού; αστέρα Εκκλησίας αγλαϊζοντα; Λυχνίαν τούς εν σκότει καταλάμπουσαν, ή όργανον ευηχέστατον, σάλπιγγα καλλικέλαδον, ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα… Ήχος πλ. β’

Πατρίδα, γένος, ύπαρξιν, καταλιπούσα Βαρβάρα, καί τόν ασεβή πατέρα μισήσασα, Θεόν ηγάπησας, ώ ενυμφεύθης, καί γέγονας μεγαλέμπορος κληθείσα, Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης Χριστέ

Τό όμμα τής καρδίας μου, εκτείνω πρός σέ Δέσποινα, μή παρίδης, τόν πικρόν μου στεναγμόν, εν ώρα όταν κρίνη, ο σός Υιός τόν κόσμον, γενού μοι σκέπη καί βοήθεια.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ’

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ Ιωάννη πάνσοφε, τήν Εκκλησίαν Χριστού, κατεφαίδρυνας άσμασιν, ενθεαστικώτατα, μελωδών παναοίδιμε, τή ενεργεία Πάτερ τού Πνεύματος, τήν σήν Κινύραν, ανακρουόμενος, νύν παναρμόνιον, τού Δαυίδ μιμούμενος, ήν ενηχών, θείοις μελωδήμασι, πάντας κατέθελξας.

Στιχ. Μακάριος ανήρ, ό φοβούμενος τόν Κύριον.

Πάτερ Ιωάννη ένδοξε, τής κοσμικής αποστάς, ταραχώδους συγχύσεως, τού Χριστού προσέδραμες, τή γαλήνη Πανόσιε, καί θεωρίας, θείας καί πράξεως, τάς πανολβίους, σαφώς λαμπρότητας, όντως επλούτησας, καί πιστοίς μετέδωκας, θεοπρεπεί, βίω λαμπρυνόμενος, Μακαριώτατε.

Στίχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Δεύτε γηγενείς εν άσμασι, τήν ιεράν καί σεπτήν, τού Οσίου πανήγυριν,, Ιωάννου σήμερον, ευσεβώς ανυμνήσωμεν, ούτος γάρ όντως, θείας ελλάμψεως, κατηξιώθη τό φώς εισδέξασθαι, Ώ τής αφάτου σου, εύσπλαγχνίας Κύριε! δι’ ής ημείς, έγνωμεν δοξάζειν σε, τόν υπεράγαθον.

Δόξα… Ήχος πλ. β’

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ό φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, δι’ ών εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου, Τών δαιμόνων ώλεσας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας, Παρρησίαν έχων πρός Χριστόν τόν Θεόν, ειρήνην αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον τής Αγίας Ήχος δ’

Βαρβάραν τήν Αγίαν τιμήσωμεν, εχθρού γάρ τάς παγίδας συνέτριψε, καί ως στρουθίον ερρύσθη εξ αυτών, βοηθεία καί όπλω τού Σταυρού η Πάνσεμνος.

Έτερον τής Αγίας

Η αμνάς σου Ιησού, κράζει μεγάλη τή φωνή, Σέ νυμφίε μου ποθώ, καί σέ ζητούσα αθλώ, καί συσταυρούμαι, καί συνθάπτομαι τώ βαπτισμώ σου, καί πάσχω διά σέ, ως βασιλεύσω σύν σοι, καί θνήσκω υπέρ σού, ίνα καί ζήσω εν σοί, αλλ’ ως θυσίαν άμωμον, προσδέχου τήν μετά πόθου τυθείσάν σοι, Αυτής πρεσβείαις ως ελεήμων, σώσον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Τού Οσίου Ήχος γ’

Τήν ωραιότητα

Τήν καλλικέλαδον, καί λιγυραίς μολπαίς, κατακηλούσάν τε, καί άγλαϊζουσαν, τήν Εκκλησίαν τού Χριστού, εύλαλον αηδόνα, Δεύτε ευφημήσωμεν, Ιωάννην τόν πάνσοφον, τόν Δαμασκηνόν πιστοί, υμνογράφων τόν πρύτανιν, τόν έμπλεων, απάσης γενόμενον, θείας καί κοσμικής σοφίας.

Έτερον τού Οσίου

Ήχος πλ. δ’

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε καί σεμνότητος, τής οικουμένης ο φωστήρ, τών μοναζόντων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Ιωάννη σοφέ, ταίς διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, λύρα τού Πνεύματος, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ο δι’ ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μη παρίδης ούς έπλασας τη χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α’ Στιχολογίαν

Καθίσματα τής Αγίας

Ήχος γ’ Τήν ωραιότητα

Εν τή αθλήσει σου, πάντας εξέπληξας, ότι υπέμεινας, τάς τών τυράννων πληγάς, δεσμά βασάνους φυλακάς, Βαρβάρα παναοίδιμε, Όθεν καί τόν στέφανον, ο Θεός σοι δεδώρηται, όνπερ επεπόθησας, ψυχικώς καί προσέδραμες, αυτός καί τάς ιάσεις παρέχει, πάσι τοίς πίστει προσιούσί σοι.

Δόξα... Ήχος πλ. α’

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τών Αγίων τάς μνήμας επιτελούντες πιστώς, τών Αθληφόρων τήν μνήμην πανηγυρίσωμεν, καί ωδαίς πνευματικαίς ανεθφημήσωμεν, ότι ενέκρωσαν ευχή, τόν τήν Εύαν δολερώς, στερήσαντα άφθαρσίας, καί τόν Χριστόν δυσωπούσιν, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Χαίρε, Άγιον Όρος καί θεοβάδιστον, χαίρε έμψυχε Βάτε καί ακατάφλεκτε, Χαίρε η μόνη πρός Θεόν κόσμου Γέφυρα, η μετάγουσα θνητούς, πρός τήν αιώνιον ζωήν, Χαίρε ακήρατε Κόρη, η απειράνδρως τεκούσα, τήν σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Μετά την β’ Στιχολ.

Καθίσματα τού Οσίου

Ήχος α’ Τόν τάφον σου Σωτήρ

Η δύφωνος Αυλός, μεγαλόφωνος Σάλπιγξ, Κιθάρα μελουργός, λιγυρά θεία Λύρα, Κινύρα παναρμόνιος, μουσικώτατον Όργανον, εμπνεόμενον, τού Παρακλήτου ταίς αύραις, αναδέδειξαι, ώ Ιωάννη καί θέλγεις, ημών τά νοήματα.

Δόξα… Όμοιον

Υμνούμεν τούς σεπτούς, καί αγίους αγώνας, ούς έτλης αληθώς, υπέρ της Εκκλησίας, γεραίροντες εν άσμασι, τά σεπτά μελωδήματα, ά κατέλιπες, εις υμνωδίαν Κυρίου, αξιάγαστε, καί τών πιστών ευφροσύνην, Ιωάννη πανεύφημε.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Μητέρα τού Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον φανείσαν, οι πόθω καταφεύγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα, σέ γάρ έχομεν αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν, τήν μόνην Πανάμωμον.

Οι Κανόνες τής Οκτωήχου, ή τής Θεοτόκου εις ς’ καί τών Aγίων εις η’.

Ποίημα Στεφάνου Σαββαϊτου.

Ωδή α’ Ήχος β’

«Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται».

Ω Τριάς υπέρθεε σεπτή, η τών υπέρ έννοιαν, τήν δωρεάν σοίς οικέταις βραβεύουσα, φωτοφόρον έμπνευσον, τή ζοφώδει μου, διανοία αμάρυγμα, τήν σήν ευφημήσαι Μάρτυρα, Βαρβάραν τήν αοίδιμον.

Εγκωμίων άπαντα θεσμόν, όντως υπερβέβληκε, τών σών Μαρτύρων η δόξα Φιλάνθρωπε, αλλά τό εκ πίστεως κατά δύναμιν, δεδεγμένος εφύμνιον, αντικαταπέμποις, Δέσποτα πλουσίως τήν αντίδοσιν.

Ακανθώδους ρίζης εκφυέν, ρόδον ιερώτατον, τήν Εκκλησίαν Χριστού ευωδίασεν, η τώ ερυθήματι, τής αθλήσεως, φοινιχθείσα δι’ αίματος, ένδοξος Βαρβάρα, ήν περ επαξίως μακαρίζομεν.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τώ τοίς σοίς επαίνοις εγχειρείν, μέλλοντι παρείναί σου, έδει φωνήν τήν μελίρρυτον Όσιε, δι’ ής τήν ορθόδοξον, κατεφαίδρυνας, Εκκλησίαν τοίς άσμασι, Πάτερ, Ιωάννη, ήτις σου γεραίρει τό μνημόσυνον.

Ως σοφός, αγχίνους τε κριτής, τήν τών όντων άριστα, φύσιν σκοπών, τών αστάτων προέκρινας τά διαιωνίζοντα, τών προσκαίρων γάρ, αντηλλάξω τά κρείττονα, Πάτερ, Ιωάννη, όθεν σε καί νύν Χριστός εδόξασεν.

Θεοτοκίον

Ισωθήναι πόθον μοι ενθείς, όφις ο παμπόνηρος, τώ Πλαστουργώ ώς αιχμάλωτον ήρπασε, διά σού δέ Πάναγνε, ανακέκλημαι, θεωθείς αληθέστατα, σύ γάρ Θεομήτορ, τόν εμέ Θεώσαντα γεγέννηκας.

Τής Αγίας

Ωδή α’

«Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου».

Τετρωμένη τού πόθου σου, ως νυμφίου Δέσποτα, τώ γλυκυτάτω βέλει, η αθληφόρος Βαρβάρα, άπασαν πατρικήν αθεϊαν εβδελύξατο.

Ου τρυφής η τερπνότης, ουκ άνθος κάλλους πλούτός τε, ούχ ηδοναί νεότητος, εθελξάν σε Βαρβάρα ένδοξε, τώ χριστώ νυμφευθείσα καλλιπάρθενε.

Πρός τελείους αγώνας, ουδέν εδείχθη κώλυμα, τό ασθενές τού θήλεος ού τό νέον τής ηλικίας Χριστέ, ακηράτω σου σθένει δυναμούμενον.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Εσκόρπισας τόν πλούτον, Θεώ δανείζων, όθεν σοι, τών ουρανών ηυτρέπισται, βασιλεία, αλλά καί νύν, αμοιβήν Ιωάννη, εδέξω πολυπλάσιον.

Τής σοφίας τό τάλαντον, δεδεγμένος πράξεσι, κατακοσμείς αοίδιμε, Ιωάννη τήν Εκκλησίαν τού Χριστού, ό πολυπλασιάζεις καί τόν βίον λιπών.

Θεοτοκίον

Τά τάγματα εξέστησαν, τών Αγγέλων Πάναγνε, καί τών ανθρώπων έφριξαν, αι καρδίαι επί τώ τόκω σου, διό σε Θεοτόκον πίστει σέβομεν.

Ο Ειρμός

«Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών Εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου».

Κοντάκιον τού Οσίου

Ήχος β’ Τά άνω ζητών

Δαμάσας πολλοίς, ιδρώσι τής ασκήσεως, τό σώμα τό σόν, εις ύψος ουράνιον, ευπετώς ανέδραμες, όπου μέλη θείά σοι δίδονται, ά τρανώς εμελώδησας, τοίς φίλοις Κυρίου Πάτερ Όσιε.

Κάθισμα τής Αγίας

Ήχος δ’

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τόν νυμφίον σου Χριστόν αγαπήσασα, τήν λαμπάδα σου φαιδρώς ευτρεπίσασα, ταίς αρεταίς διέλαμψας Πανεύφημε, όθεν εισελήλυθας, σύν αυτώ εις τούς γάμους, τό στέφος τής αθλήσεως, παρ’ αυτού δεξαμένη, αλλ’ εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς, τούς εκτελούντας Βαρβάρα τήν μνήμην σου.

Δόξα… Τού Οσίου

Ήχος πλ. α’

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τήν τού βίου απάτην αποκρουσάμενος, τόν Σταυρόν τού Κυρίου αναλαβόμενος, ασκητικώς τόν πονηρόν κατεπάλαισας, τής ερήμου πολιστής, φωστήρ τού κόσμου νοητώς, αναδειχθείς θεοφόρε, διό πρέσβευε τώ Σωτήρι, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Τό εξαίσιον θαύμα τό τής συλλήψεως, καί ο άφραστος τρόπος ό τής κυήσεως, εν σοί εγνώρισται Αγνή αειπάρθενε, Καταπλήττει μου τόν νούν, καί εξιστά τόν λογισμόν, η δόξα σου Θεοτόκε, τοίς πάσιν εφαπλουμένη, πρός σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Τής Αγίας

Ωδή δ’

«Eλήλυθας, εκ Παρθένου ου πρέσβυς ούκ Άγγελος, αλλ’ αυτός ο Κύριος, καί έσωσας όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Εκ Παρθένου, γεννηθείς εδωρήσω νεάνισι, Παρθένοις τό φρύαγμα, καταβαλείν τού αλάστορος, όθεν η καλλίνικος Βαρβάρα, τούτου τό θράσος κατεπάτησε.

Τώ Σταυρώ σου, τού θανάτου τήν δύναμιν έλυσας, εντεύθεν τού σώματος, Κόρη Χριστέ αφειδήσασα, φέρει γενναιότατα, τούς αικισμούς η Βαρβάρα στερροτάτη φρενί.

Η προμήτωρ, μηχαναίς τού δολίου θελχθείσα τό πρίν, τρυφής εξωστράκισται, τού Παραδείσου, Βαρβάρα δέ, τούτον εκφαυλίσασα, εν ουρανίω νυμφώνι νύν αύλίζεται.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Διατάξει, τού Χριστού πειθαρχήσας κατέλιπες, τού κόσμου τερπνότητα, πλούτον τρυφήν περιφάνειαν, ώ τινι αράμενος, τόν σόν σταυρόν Ιωάννη ηκολούθησας.

Συμπτωχεύσας, εις βροτών σωτηρίαν πτωχεύσαντι, Χριστώ συνδεδόξασαι, ώσπερ αυτός επηγγείλατο, καί συμβασιλεύεις δέ, τώ εις αεί Ιωάννη βασιλεύοντι.

Θεοτοκίον

Σέ λιμένα, σωτηρίας καί τείχος ακράδαντον, Θεοτόκε Δέσποινα, πάντες πιστοί επιστάμεθα, σύ γάρ ταίς πρεσβείαις σου, εκ κινδύνων λυτρούσαι τάς ψυχάς ημών.

Τής Αγίας

Ωδή ε’

«Mεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν».

Θυρίσι τρισί, τό λουτρόν φωτίζεσθαι κελεύσασα, μυστικώς διέγραψας, Βάπτισμα Βαρβάρα τής Τριάδος φωτί, τών ψυχών σελασφόρον, υπάρχον καθαρτήριον.

Μανίαν δεινήν, τού πατρός εκκλίνουσαν, Βαρβάραν σχισθέν, ευθύς υπεδέξατο, όρος, ώσπερ πάλαι τήν αοίδιμον, πρωτομάρτυρα θέκλαν, Χριστού τερατουργήσαντος.

Τού όντως Θεού, πυρωθείσα ζήλω ψευδωνύμων Θεών, εις αισχρά ενέπτυσε, πρόσωπα Βαρβάρα η Πανεύφημος, καταπαίζουσα Κόρη, τού δήθεν κοσμοκράτορος.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τώ φόβω Χριστού, Πάτερ στοιχειούμενος, πρός θείαν ζωήν, τής σαρκός τό φρόνημα, όλον καθυποτάξας τώ πνεύματι, τάς σαυτού Ιωάννη, αισθήσεις καθαιρόμενος.

Καθάρας παντός, μολυσμού τό σώμα, καί ψυχήν καί τόν νούν, εμμελώς θεόσοφε, αίγλην υπεδέξω τήν τρισήλιον, Ιωάννη λαμπροίς σε, πλουτίζουσαν χαρίσμασι.

Θεοτοκίον

Δυσώπει τόν σόν, Υιόν καί Κύριον, Παρθένε αγνή, αιχμαλώτοις λύτρωσιν, τοίς εξ εναντίας περιστάσεως, επί σοί πεποιθόσιν, ειρηνικήν δωρήσασθαι.

Τής Αγίας

Ωδή ς’

«Eν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Ως υπέσχου σοφίαν δεδώρησαι, Σώτερ θεοδίδακτον, τοίς σέ κηρύττουσι, δικαστικού πρό βήματος, ης Βαρβάρα η Μάρτυς εμπέπλησται.

Τών αθέων τήν πλάνην διήλεγξε, λόγω θεοσόφω, Βαρβάρα η ένδοξος, υπομονή τών έργων δέ, τών Τυράννων τάς φρένας εξέστησεν.

Αικισμοίς αφειδώς καταξαίνεσθαι, ράκεσι τριχίνοις ευτόνως τε τρίβεσθαι, διά Χριστόν η άμεμπτος, Αθληφόρος τό σώμα προδίδωσιν.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Ελλαμφθείς τή τού Πνεύματος χάριτι, θείων ανθρωπίνων τε, γνώσιν πραγμάτων τρανώς, πεπλουτηκώς τοίς χρήζουσιν, Ιωάννη αφθόνως μετέδωκας.

Εφαμίλλως χοροίς ουρανίοις Σοφέ, τών Εκκλησιών ορθοδόξων ερρύθμισας, χοροστασίας άσματα, προσφωνών τή Τριάδι θεόφθεγκτα.

Θεοτοκίον

Απειράνδρως Παρθένε εκύησας, καί διαιωνίζεις Παρθένος εμφαίνουσα, τής αληθούς θεότητος, τού Υιού καί Θεού σου τά σύμβολα.

Ο Ειρμός

«Eν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος δ’

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τώ εν Τριάδι ευσεβώς υμνουμένω, ακολουθήσασα σεμνή Αθληφόρε, τά τών ειδώλωνέλιπες σεβάσματα, μέσον δέ τού σκάμματος, εναθλούσα Βαρβάρα, τυράννων ου κατέπτηξας, απειλάς ανδρειόφρον, μεγαλοφώνως μέλπουσα αεί, Τριάδα σέβω τήν μίαν θεότητα.

Ο Οίκος

Τήν νυμφευθείσαν τώ Χριστώ διά τού μαρτυρίου, Βαρβάραν συνελθόντες τιμήσωμεν αξίως, όπως αυτής ταίς προσευχαίς λύμης ψυχοφθόρου λυτρωθέντες, καί λοιμού, σεισμού τε καί καταπτώσεως, τόν βίον εν ειρήνη διέλθωμεν, καταξιωθέντες μετά πάντων τών Αγίων, τών απ’ αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων, διάγειν εν φωτί, καί μέλπειν αξίως, εθαυμάστωσας Σώτερ τά σά ελέη πάσι τοίς πίστει ομολογούσι, Τριάδα σέβω τήν μίαν θεότητα.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Δ’ τού αυτού μηνός, Άθλησις τής Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας.

Στίχοι

· Ξίφει πατήρ θύσας σε, Μάρτυς Βαρβάρα,

· Υπήρξεν άλλος Αβραάμ διαβόλου.

· Βαρβάρα αμφί τετάρτη χερσί τοκήος ετμήθη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών, Ιωάννου Μοναχού καί πρεσβυτέρου τού Δαμασκηνού.

Στίχοι

· Πλήσας μελών γήν ηδέων Ιωάννης,

· Κάν ούρανοίς άνεισι συνθείναι μέλη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου πατρός ημών, lωάννου, Επισκόπου Πολυβότου, τού θαυματουργού.

Στίχοι

· Επισκοπήν γής εκλιπων Ιωάννης,

· Επισκοπούντος πάντα τέρπεται θέα,

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Ιουλιανή ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Ιουλιανήν ως περιστεράν δέχου,

· Ειμή τάχει τέμνοιτο, τρίζουσαν Λόγε.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Χριστόδουλος καί Χριστοδούλη ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Συνωνυμών σοι, παρθένε Χριστοδούλη,

· Ο Χριστόδουλος, καί συναθλεί σοι ξίφει.

Ο άγιος νέος Ιερομάρτυς Σεραφείμ ο Φαναρίου επίσκοπος, ο μαρτυρήσας εν έτει 1601, σούβλη διαπαρείς τελειούται.

Στίχοι

· Ο γής Σεραφείμ θετταλών φύς ως κλάδος,

· Θεώ Λόγω πρόσεισι ρείθροις αιμάτων.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.

Τής Αγίας

Ωδή ζ’

«Αντίθεον πρόσταγμα παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ό ών ευλογημένος καί υπερένδοξος».

Ο γήν καταλήψεσθαι καί εξαλείψειν, τήν θάλασσαν Τύραννος, εικαίως φρυαττόμενος, ως παίγνιον πρόκειται, Βαρβάρας κόρης ποσί, τούτον εκνευρίσας γάρ Χριστός, ώσπερ στρουθίον σαθρόν εδέσμευσε.

Πληγαίς αφορήτοις σου καταξανθέντος, τού σώματος όλου τε, βαφέντος εν αιμάτων ροαίς, λαμπάσιν υπέμεινας, φλογιζομένη πλευράς, Μάρτυς παναοίδιμε, Χριστώ ευχαριστούσα, Βαρβάρα ένδοξε.

Ω τής απανθρώπου τε καί αναλγήτου, Τυράννων ωμότητος, καί πλείστης αθεότητος! μαστούς γάρ τής Μάρτυρος, ως εν μακέλλω δεινώς, ξίφεσι κατέτεμνον, τόν νούν προσερειδούσης τώ ζωοδότη Χριστώ.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Τώ ζήλω πυρούμενος τών θεομάχων, αιρέσεων άπασαν, κακόνοιαν ανέτρεψας, συντόνοις συγγράμμασι, λευκάνας πάσι τρανώς, πάλαι τά σποράδην τοίς σοφοίς, ώ Ιωάννη, συγγεγραμμένα ισχνώς.

θερμώς εστηλίτευσας τών δυσωνυμων, τροφίμων τού Μάνεντος, τήν βλάσφημον ασέβειαν, νοθεύσαι πειραθείσαν, τήν Εκκλησίαν Χριστού, λόγοις τε καί δόγμασιν ορθοίς, ώ Ιωάννη, οίς περ συντέθεικας.

Θεοτοκίον

Αγίων Αγίαν σε κατανοούμεν, ως μόνην κυήσασαν, Θεόν τόν αναλλοίωτον Παρθένε αμόλυντε, Μήτηρ ανύμφευτε, πάσι γάρ επήγασας πιστοίς, τήν αφθαρσίαν τώ θείω τόκω σου.

Τής Αγίας

Ωδή η’

«Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα ψάλλοντας, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον».

Ώφθη σοι Χριστός, φωτί εν απροσίτω, εγκαθειργμένη ώ Βαρβάρα, φρουρά, θαρρείν προτρεπόμενος, καί τούς μώλωπας ιώμενος, καί χαρμονήν δωρούμενος, όθεν ανεπτερώθης, τού σού Νυμφίου τώ ερωτι.

Άγγελος φαιδρός, στολήν φωτοειδή σε, διά Χριστόν γεγυμνωμένην, σεμνή Βαρβάρα ημφίασε, καί ως νύμφην περιήγαγε, τά πάθη τή εσθήτι γάρ, Μάρτυς συνεξεδύσω, θείαν εκστάσα αλλοίωσιν.

Δέδεικται σαφώς, Χριστέ η πρόρρησίς σου, πεπληρωμένη, πατήρ τέκνον γάρ, εις φόνον προδίδωσιν, αυτουργός τε τής σφαγής γεγονώς, ο δείλαιος γεννήτωρ, τής σής Μάρτυρος, ουρανίω, όθεν πυρί κατηνάλωται.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Ήλεγξας σαφώς, εγγράφως, Ιωάννη, τού Νεστορίου τήν διαίρεσιν, Σεβήρου τήν σύγχυσιν, μονοθέλητον παράνοιαν, καί πίστιν μονενέργητον, φέγγος ορθοδοξίας, πάσιν αστράψας τοίς πέρασιν.

Έσπειρεν εχθρός, ζιζάνια συνήθως, αιρετικών εν Εκκλησία Χριστού, τήν τούτου προσκύνησιν, αθετείσθαι εν εικόσι σεπταίς, άλλ, εύρεν ου νυστάζοντα, πάντα δέ Ιωάννη, σπόρον σε νόθον εκτίλλοντα.

Θεοτοκίον

Σύ τόν τού Πατρός, αχώριστον εν μήτρα, θεανδρικώς πολιτευσάμενον, ασπόρως συνέλαβες, καί αφράστως απεκύησας Θεογεννήτορ Πάναγνε, όθεν σε σωτηρίαν, πάντων ημών επιστάμεθα.

Ο Ειρμός

«Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ Πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον».

Τής Αγίας

Ωδή θ’

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου, ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Τήν ένδοξον μέλλουσα, κομίζεσθαι τελείωσιν, διά ξίφους Βαρβάρα, τού μαρτυρίου σου, σύν Ιουλιανή τών στεφάνων, μαρτυρικώς καταξιουμένη, φωνής θείας ήκουσας, τελειούσης τάς εντεύξεις σου.

Πληρών σου τήν αίτησιν, Βαρβάρα αθληφόρε Χριστός, τάς ιάσεις βραβεύει, τοίς εκτελούσί σου, πίστει τήν ετήσιον μνήμην, ως αληθώς, θαλάσσης γάρ ψάμμον, τά σά υπερβέβηκεν, ευκλεή τερατουργήματα.

Τώ σώ συναφθείσα νύν, παντάνακτι νυμφίω Χριστώ, καί αστράπτουσα δόξη, Βαρβάρα θείου φωτός, εν επουρανίοις θαλάμοις, τούς υμνητάς τούς σούς επυπτεύοις, παθών απαλλάττουσα, καί προσάγουσα τώ ζώντι Θεώ.

Τού Οσίου

Ο αυτός

Εδίδαξας άπαντας, τούς Εκκλησίας άδειν υιούς, ορθοδόξως Μονάδα τήν εν Τριάδι σεπτήν, σάρκωσιν τού Λόγου τε θείαν, θεολογείν, σαφώς Ιωάννη, τρανών τά δυσέφικτα, τοίς πολλοίς εν ιεραίς συγγραφαίς.

Αγίων τά τάγματα, υμνολογήσας Όσιε, τήν αγνήν Θεοτόκον, Χριστού τόν Πρόδρομον, αύθις Αποστόλους Προφήτας, σύν Ασκηταίς, σοφούς Διδασκάλους, Δικαίους καί Μάρτυρας, εν ταίς τούτων νύν αυλίζη σκηναίς.

Θεοτοκίον

Ως πόκος Πανάμωμε, τόν όμβρον τόν ουράνιον, εν γαστρί δεξαμένη ημίν εκύησας, τόν τήν αμβροσίαν διδούντα, τοίς ευσεβώς, αυτόν ανυμνούσι, καί σέ τήν πανύμνητον, Θεοτόκον καταγγέλλουσιν.

Ο Ειρμός

«Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου, ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τής Αγίας

Εν Πνεύματι τώ Ιερώ

Τήν χάριν τών ιάσεων, εκ Θεού δεξαμένη, Βαρβάρα παναοίδιμε, τού ιάσθαι τάς νόσους, τών πίστει προστρεχόντων σοι, τόν Θεόν δοξάζουσα, τόν επί πάντων Δεσπότην, ρύσαι πάντας κινδύνων, λοιμικής ασθενείας, καί ψυχικών νοσημάτων.

Τού Οσίου, όμοιον

Ανέτρεψας σοφία σου, τάς αιρέσεις παμμάκαρ, ώ Ιωάννη πάνσοφε, καί ορθόδοξον δόγμα, τή, Εκκλησία δέδωκας, τού ορθώς δογματίζειν, καί δοξάζειν Τριάδα, Μονάδα τρισυπόστατον, εν μιά τή ουσία.

Θεοτοκίον, όμοιον

Εκύησας Πανάχραντε, τόν τού τώ Θεού Θεόν Λόγον, κόσμω τήν σωτήριον, εκτελούντα πανσόφως, οικονομίαν αρίστην, διά τούτό σε πάντες, υμνολογούμεν αξίως, ως πρεσβεύουσαν τούτω, λυτρωθήναι ημάς νόσων, καί παντοίων κινδύνων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά ιδιόμελα τής Αγίας.

Ήχος α’ Ανατολίου

Τής γεηράς τρυφής, τήν απόλαυσιν υπεριδούσα, καί πατρός τόν όλβον ομού τε καί δόξαν μισήσασα, τόν ουράνιον Νυμφίον επεπόθησας, Βαρβάρα παναοίδιμε, τώ ξίφει γάρ τήν κάραν τμηθείσα, σύν ταίς φρονίμοις συνεισήλθες Παρθένοις, τώ Νυμφίω Χριστώ, όθεν καί τήν λοιμικήν νόσον εκδιώκουσα, τούς πιστούς θεραπεύεις, ενεργεία τού Πνεύματος, καί πρεσβεύεις απαύστως, υπέρ τών ψυχών ημών.

Ήχος β’ Βυζαντίου

Η σχύνθη ό βάσκανος εχθρός, υπό γυναικός ηττώμενος, ότι τήν Προμήτορα έσχεν όργανον πρός αμαρτίαν, ο γάρ εκ Παρθένου σαρκωθείς Λόγος τού Πατρός, ατρέπτως καί αφύρτως, ως οίδε μόνος αυτός, τήν κατάραν έλυσε τής Εύας καί τού Αδάμ, Χριστός ο στεφανώσας αξίως, Βαρβάραν τήν Μάρτυρα, καί δι’ αύτής δωρούμενος τώ κόσμω, ιλασμόν καί τό μέγα έλεος.

Ο αυτός, τού αυτού

Η θεόκλητος Μάρτυς Βαρβάρα, εν τώ σταδίω πάσχουσα έλεγε, Δεινά μέν τά παρόντα κολαστήρια, ώ δικαστά, ου προκρίνω δέ όλως, τών ουρανίων τά επίγεια, διά τούτο τέμνετε, ξέετε τάς σάρκας, πυρί παραδότε με, χαίρουσα απίω πρός τόν Νυμφίον μου Χριστόν, Ης ταίς ικεσίαις Σωτήρ, τά ελέη σου κατάπεμψον ημίν, καί σώσον τούς τήν άθλησιν αυτής, εκτελούντας πιστώς.

Ο αυτός, τού αυτού

Τήν πανήγυριν σήμερον τής αθληφόρου Βαρβάρας, δεύτε λαοί υμνήσωμεν, ταύτην γάρ ούτε ξίφος, ούτε πύρ, ούτε άλλη βάσανος, ούτε τού πολυπλόκου βελίαρ τά ένεδρα ετροπώσατο, Χριστόν ικέτευε Καλλιμάρτυς πανένδοξε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. β’

Ιωάννου Μοναχού

Αθλητικήν οδεύσασα οδόν, προγονικήν εξέφυγες βουλήν, Βαρβάρα πανσεβάσμιε, καί ως μέν Παρθένος φρονίμη, λαμπαδηφόρος εισήλθες, εις τάς αυλάς τού Κυρίου σου, ως δέ Μάρτυς ανδρεία, χάριν έλαβες ιατρεύειν, τής σαρκός σαθράν λύμην, Αλλά καί ημάς τούς ανυμνούντάς σε, ψυχικών αλγηδόνων εκλύτρωσαι, ταίς πρός Θεόν ικεσίαις σου.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Θεόν εκ σού σαρκωθέντα έγνωμεν, Θεοτόκε Παρθένε, αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εί βούλεται ο Προεστώς, Δοξολογία Μεγάλη. Εί δέ μή, εις τόν Στίχ. Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Τού Οσίου Ήχος πλ. δ’

Tών Μοvαστών τά πλήθη, τόν Καθηγητήv σε τιμώμεv, Ιωάννη Πατήρ ημών, διά σού γάρ τήv τρίβον, τήν όντως ευθείαν, πορεύεσθαι έγvωμεν, Μακάριος εί, τώ Χριστώ δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβεύσας τήv δύvαμιν, Αγγέλων συνόμιλε, Δικαίων ομόσκηvε, καί Οσίων, μεθ' ώv πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημώv.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Εις τήν Λειτουργίαν

Τυπικά, καί από τού Κανόνος, Ωδή γ’ καί ς’.