ΤΗ ΚΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής αποτομής τής τιμιας Κεφαλής τού αγίου, ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστού, Ιωάννου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Μετά τόν προοιμιακόν ψαλμόν, στιχολογούμεν τήν α' στάσιν τού, Μακάριος ανήρ.

Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Ιδιόμελα τέσσαρα, δευτερούντες τά δύο πρώτα.

Ήχος πλ. β'

Ιωάννου Μοναχού

Γενεθλίων τελουμένων, τού αναιδεστάτου Ηρώδου, τής ασελγούς ορχηστρίδος, επληρούτο η διάθεσις τού όρκου, τού γάρ Προδρόμου η κεφαλή αποτμηθείσα, ως οψώνιον εφέρετο, επί πίνακι τοίς ανακειμένοις, Ώ συμποσίου μισητού, ανοσιουργήματος καί μιαιοφονίας πλήρους! Αλλ' ημείς τόν Bαπτιστήν, ως εν γεννητοίς γυναικών μείζονα, επαξίως τιμώντες μακαρίζομεν.

Ο αυτός

Ωρχήσατο η μαθήτρια, τού παμπονήρου διαβόλου, καί τήν κεφαλήν σου Πρόδρομε, μισθόν αφείλετο, Ώ συμποσίου πλήρους αιμάτων! Είθε μή ώμοσας Ηρώδη άνομε, ψεύδους έκγονε, ει δέ καί ώμοσας, μή ευώρκησας, κρείττον γάρ ψευσάμενον ζωής επιτυχείν, καί μή αληθεύσαντα, τήν κάραν τού Προδρόμου αποτεμείν, Αλλ' ημείς τόν Βαπτιστήν, ως εν γεννητοίς γυναικών μείζονα, επαξίως τιμώντες μακαρίζομεν.

Ο αυτός

Ουκ έδει σε ώ Ηρώδη, τόν τής μοιχείας έλεγχον, δι' έρωτα σατανικόν, καί οίστρον θηλυμανίας, θανάτω κατακρίναι, ουκ έδει σε τούτου τήν πάντιμον κάραν, παρανόμω γυναικί, δι' όρκον ορχήσεως, παραδούναι σφαλερώς, Ώ! πώς ετόλμησας τοιούτον φόνον τελέσαι; πώς δέ ού κατεφλέχθη η ασελγής ορχήστρια, εν μέσω τού συμποσίου επί πίνακι βαστάζουσα ταύτην, Αλλ' ημείς τόν Bαπτιστήν, ως εν γεννητοίς γυναικών μείζονα, επαξίως τιμώντες μακαρίζομεν.

Ο αυτός

Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράττεται, Ώ όρχημα δόλιον, καί πότος μετά δόλου! ο Βαπτιστής απετέμνετο, καί Ηρώδης εταράττετο, Πρεσβείαις Κύριε τού σού Προδρόμου, τήν ειρήνην παράσχου ταίς ψυχαίς ημών.

Δόξα...

Γενεθλίων τελουμένων, τού αναιδεστάτου Ηρώδου, τής ασελγούς ορχηστρίδος, επληρούτο η διάθεσις τού όρκου, τού γάρ Προδρόμου η κεφαλή αποτμηθείσα, ως οψώνιον εφέρετο, επί πίνακι τοίς ανακειμένοις, Ώ συμποσίου μισητού, ανοσιουργήματος καί μιαιοφονίας πλήρους! Αλλ' ημείς τόν Bαπτιστήν, ως εν γεννητοίς γυναικών μείζονα, επαξίως τιμώντες μακαρίζομεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τίς μή μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τίς μή ανυμνήσει σου τόν αλόχευτον τόκον; ο γάρ αχρόνως εκ Πατρός εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σού τής αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, καί φύσει γενόμενος άνθρωπος δι' ημάς, ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ' εν δυάδι φύσεων ασυγχύτως γνωριζόμενος, Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Είσοδος, Φώς ιλαρόν, τό Προκείμενον τής ημέρας καί τά Αναγνώσματα.

Προφητείας Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 40, 1 καί εκλογή)

Τάδε λέγει Κύριος, Παρακαλείτε, παρακαλείτε τόν λαόν μου, λέγει ο Θεός. Οι Ιερείς λαλήσατε εις τήν καρδίαν Ιερουσαλήμ. Παρακαλέσατε αυτήν, ότι επλήσθη η ταπείνωσις αυτής, λέλυται γάρ αυτής η αμαρτία, ότι εδέξατο εκ χειρός Κυρίου διπλά τά αμαρτήματα αυτής. Φωνή βοώντος εν τή ερήμω. Ετοιμάσατε τήν οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τάς τρίβους τού Θεού ημών. Πάσα φάραγξ πληρωθήσεται, καί πάν όρος καί βουνός ταπεινωθήσεται, καί έσται τά σκολιά εις ευθείαν, καί αι τραχείαι εις οδούς λείας, καί όψεται πάσα σάρξ τό σωτήριον τού Θεού. Επ' όρους υψηλού ανάβηθι ο ευαγγελιζόμενος Σιών, ύψωσον εν ισχύϊ τήν φωνήν σου ο ευαγγελιζόμενος Ιερουσαλήμ, υψώσατε, μή φοβείσθε. Εγώ Κύριος ο Θεός, εγώ επακούσομαι, ο Θεός, Ισραήλ, καί ουκ εγκαταλείψω αυτούς, αλλά ανοίξω εκ τών ορέων ποταμούς, καί εν μέσω πεδίων πηγάς. Ποιήσω τήν έρημον εις έλη, καί τήν διψώσαν γήν εν υδραγωγοίς. Ευφρανθήτω ο ουρανός άνωθεν, καί νεφέλαι ρανάτωσαν δικαιοσύνην, Ανατειλάτω η γή, καί βλαστησάτω έλεος καί δικαιοσύνην ανατειλάτω άμα. Φωνήν ευφροσύνης αναγγείλατε έως εσχάτου τής γής, καί ακουστόν γενέσθω τούτο. Λέγετε ότι ερρύσατο Κύριος τόν δούλον αυτού Ιακώβ. Καί εάν διψήσωσι δι' ερήμων, εξάξει αυτοίς ύδωρ εκ πέτρας. Ευφράνθητι στείρα η ού τίκτουσα, ρήξον καί βοήθησον η ουκ ωδίνουσα, ότι πολλά τά τέκνα τής ερήμου μάλλον, ή τής εχούσης τόν άνδρα.

Προφητείας Μαλαχίου τό ανάγνωσμα

(Κεφ. 3 & 4, εκλογή)

Τάδε λέγει Κύριος παντοκράτωρ, Ιδού εγώ εξαποστελώ τόν Άγγελόν μου πρό προσώπου σου, ός κατασκευάσει τήν οδόν σου εμπροσθέν σου, Καί ήξει εις τόν ναόν εαυτού Κύριος, όν υμείς ζητείτε. Καί τίς υπομενεί ημέραν εισόδου αυτού; ή τίς υποστήσεται εν τή οπτασία αυτού; Διότι αυτός εισπορεύεται ως πύρ εν χωνευτηρίω καί ως πόα πλυνόντων. Καί καθιείται χωνεύων, καί καθαρίζων ως τό αργύριον καί τό χρυσίον. Καί προσελεύσεται πρός ημάς εν κρίσει, καί έσται μάρτυς ταχύς επί τούς πονηρούς, καί επί τάς μοιχαλίδας, καί επί τούς ομνύοντας τώ ονόματι αυτού επί ψευδή, καί τούς μή φοβουμένους αυτόν, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Διότι εγώ Κύριος ο Θεός, υμών, καί ουκ ηλλοίωμαι καί υμείς υιοί, Ιακώβ εξεκλίνατε νόμιμα, καί ουκ εφυλάξατε. Διά τούτο επιστρέψατε πρός με, καί επιστραφήσομαι πρός υμάς, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Καί μακαριούσιν υμάς πάντα τά έθνη, καί γνώσεσθε ότι εγώ Κύριος, επιβλέπων αναμέσον δικαίου καί αναμέσον ανόμου, εν τή ημέρα εκείνη ή εγώ ποιώ εις περιποίησιν τών αγαπώντων με. Επίγνωτε ούν, καί μνήσθητε τού νόμου Μωσή τού δούλου μου, καθότι ενετειλάμην αυτώ εν Χωρήβ, πρός πάντα τόν Ισραήλ, προστάγματα καί δικαιώματα. Καί ιδού εγώ αποστελώ υμίν Ηλίαν τόν θεσβίτην, πρίν ή ελθείν τήν ημέραν Κυρίου τήν μεγάλην καί επιφανή, ός αποκαταστήσει καρδίαν πατρός πρός υιόν, καί καρδίαν ανθρώπου πρός τόν πλησίον αυτού, μή ελθών πατάξω τήν γήν άρδην, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, ο Θεός Άγιος Ισραήλ.

Σοφίας Σολομώντος τό ανάγνωσμα

(Κεφ. 4, εκλογή, & 5, 17)

Δίκαιος εάν φθάση τελευτήσαι εν αναπαύσει έσται. Κατακρινεί δίκαιος αποθανών τούς ζώντας ασεβείς, όψονται γάρ τελευτήν δικαίου, καί ού μή συνήσουσι τί εβουλεύσαντο περί αυτού. Ότι ρήξει Κύριος τούς ασεβείς αφώνους πρηνείς, καί σαλεύσει αυτούς εκ θεμελίων, καί έως εσχάτου χερσωθήσονταιι εν οδύνη, καί η μνήμη αυτών απολείται. Ελεύσονται γάρ εν συλλογισμώ αμαρτημάτων αυτών δειλοί, καί ελέγξει αυτούς εξ εναντίας τά ανομήματα αυτών. Τότε στήσεται εν παρρησία πολλή ο δίκαιος κατά πρόσωπον τών θλιψάντων αυτόν, καί τών αθετούντων τούς πόνους αυτού, ιδόντες ταραχθήσονται φόβω δεινώ, καί εκστήσονται επί τώ παραδόξω τής σωτηρίας αυτού. Ερούσι γάρ εν εαυτοίς μετανοούντες καί διά στενοχωρίαν στενάξουσι καί ερούσιν. Ούτος ήν, όν εσχομέν ποτε εις γέλωτα καί εις παραβολήν ονειδισμού οι άφρονες; Τόν βίον αυτού ελογισάμεθα μανίαν, καί τήν τελευτήν αυτού άτιμον. Πώς δέ κατελογίσθη έν υιοίς Θεού, καί εν αγίοις ο κλήρος αυτού εστιν. Άρα επλανήθη, μεν από οδού αληθείας, καί τό τής δικαιοσύνης φώς ουκ επέλαμψεν ημίν, καί ο ήλιος ουκ ανέτειλεν ημίν. Ανομίας ενεπλήσθημεν τρίβους καί απωλείας, καί ωδεύσαμεν τρίβους αβάτους, τήν δέ οδόν Κυρίου ουκ έγνωμεν.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α'

Γερμανού Πατριάρχου

Τί σε καλέσωμεν Προφήτα; Άγγελον, Απόστολον, ή Μάρτυρα; Άγγελον, ότι ως ασώματος διήγαγες, Απόστολον, ότι εμαθήτευσας τά έθνη, Μάρτυρα δέ, ότι σού η κεφαλή υπέρ Χριστού ετμήθη. Αυτόν ικέτευε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός

Τής αποτμηθείσης κεφαλής τού Προδρόμου, τά μνημόσυνα τελέσωμεν, ποτέ μέν επί πίνακι εκβλυζούσης αίματα, νυνί δέ εν τοίς πέρασι προχεούσης ιάματα.

Ο αυτός

Σήμερον η ανοσιουργότροπος μήτηρ τού φόνου, τήν εξ ανόμου συμπλοκής, αυτής πανασελγή θυγατέρα, Κατά τού πάντων τών Προφητών, θεοπροκρίτου μείζονος, φονοτρόπω συμβουλή εσκευώρητο, Τού γάρ εχθίστου Ηρώδου τελούντος συμπόσιον τού Εαυτού αθεμίτου γενεθλίου, μεθ' όρκου αιτήσασθαι παρεσκεύασε, τήν θαυματόβρυτον τού θεοκήρυκος τιμίαν κεφαλήν, ο καί τετέλεκεν ο παράφρων, θυμελικού ορχήματος δούς αυτήν αντίμισθον, ευορκίας χάριν, όμως ουκ επαύσατο ο μύστης τής Χριστού παρουσίας, τήν θεοστυγή μίξιν αυτών, καί μετά τό τέλος στηλιτεύειν, αλλ' ελέγχων εβόα, Ουκ έξεστί σοι, λέγων, μοιχεύειν τού αδελφού σου Φιλίππου τήν γυναίκα, Ώ γενεθλίου προφητοκτόνου, καί αιμάτων γέμοντος συμποσίου! Ημείς δέ ευσεβοφρόνως, εν τή αποτομή τού Προδρόμου, λευχειμονούντες εορτάσωμεν, ως εν ευσήμω ημέρα αγαλλιώμενοι, καί αιτησώμεθα τούτον, εξευμενίσαι τήν Τριάδα, τών παθών τής ατιμίας ρύσασθαι ημάς, καί σώσαl! τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Ιωάννου Μοναχού

Τής ανόμου πράξεως, τούς ελέγχους εκφυγείν ο Ηρώδης βουληθείς, τήν κεφαλήν σου Πρόδρομε, παρανόμω γυναικί παρεδίδου σφαλερώς, ού γάρ επέγνω ο δείλαιος στηλιτεύων εαυτόν, επί δίσκου περιφέρων αυτήν, Αλλ' ως αγνείας πρακτικός διδάσκαλος, καί μετανοίας οδηγός σωτήριος, πρέσβευε Βαπτιστά τώ Χριστώ, εκ τών παθών τής ατιμίας λυτρώσασθαι ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Mακαρίζομέv σε, Θεοτόκε παρθένε, καί δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγή τών ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά, Ιδιόμελα.

Ήχος β'

Τής μετανοίας ο κήρυξ, Ιωάννη Βαπτιστά, εκτμηθείς σου τήν κάραν, τήν, γήν ηγίασας, ότι τόν νόμον τού Θεού τοίς πιστοίς ετράνωσας, καί παρανομίαν εξηφάνισας, Ως παρεστηκώς τώ θρόνω τού επουρανίου Βασιλέως Χριστού, αυτόν ικέτευε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Διά τόν νόμον Κυρίου, τήν κεφαλήν απετμήθης, ώ πανάγιε Ιωάννη, Ήλεγξας βασιλέα δυσσεβή παρανομήσαντα, παρρησία, αμέμπτω, διό θαυμάζουσί σε στρατιαί τών Αγγέλων, δοξάζουσί σε χοροί τών Αποστόλων καί Μαρτύρων, τιμώμέν σου καί ημείς τήν ετήσιον μνήμην πανένδοξε, δοξάζοντες τήν Αγίαν Τριάδα, τήν σέ στεφανώσασαν Πρόδρομε μακάριε.

Στίχ. Ευφρανθήσεται δίκαιος εν Κυρίω, καί ελπιεί επ' αυτόν καί επαινεσθήσονται πάντες οι ευθείς τή καρδία.

Ο εκ Προφήτου Προφήτης, καί μείζων Προφητών γενόμενος, εκ κοιλίας μητρός ο ηγιασμένος, εις υπουργίαν Κυρίου, σήμερον υπ' ανόμου βασιλέως, τήν κάραν απετμήθη, καί τήν ασέμνως ορχησαμένην κόρην, τρανώς καί πρό τής εκτομής, καί μετά τήν εκτομήν διελέγξας, ήσχυνε τής αμαρτίας τήν φάλαγγα, καί διά τούτο βοώμεν, Βαπτιστά Ιωάννη, ως έχων παρρησίαν, εκτενώς ικέτευε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Πρόδρομε τού Σωτήρος, σύ βασιλείς ήλεγξας, παρανομίαν μή εργάζεσθαι, διό παίγνιον ανόμου γυναικός, έπεισε τόν Ηρώδην άποτεμείν σου τήν κεφαλήν, καί διά τούτο από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών, αινετόν τό όνομά σου, Παρρησίαν έχων πρός Κύριον, εκτενώς ικέτευε, τού σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ανύμφευτε Παρθένε, η τόν Θεόν αφράστως συλλαβούσα σαρκί, Μήτηρ Θεού τού υψίστου, σών οικετών παρακλήσεις δέχου πανάμωμε, η πάσι χορηγούσα καθαρισμόν τών πταισμάτων, νύν τάς ημών ικεσίας προσδεχομένη, δυσώπει σωθήναι πάντας ημάς.

Απολυτίκιον Ήχος β'

Μνήμη Δικαίου μετ' εγκωμίων, σοί δέ αρκέσει η μαρτυρία τού Κυρίου Πρόδρομε, ανεδείχθης γάρ όντως καί Προφητών σεβασμιώτερος, ότι καί εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τόν κηρυττόμενον, Όθεν τής αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω καί τοίς εν Άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τόν αίροντα τήν αμαρτίαν τού κόσμου, καί παρέχοντα ημίν τό μέγα έλεος.

Θεοτοκίον

Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τά σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, Αυτόν ικέτευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν μεσίτην συμφώνως νόμου καί χάριτος, οι πιστοί συνελθόντες ανευφημήσωμεν, ότι μετάνοιαν ημίν προεκήρυξε, καί Hρώδην εμφανώς, στηλιτεύσας ευθαρσώς, τήν κάραν αυτού ετμήθη, καί άρτι ζών μετ' Αγγέλων, Χριστώ πρεσβεύει τού σωθήναι ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τό εξαίσιον θαύμα τό τής συλλήψεως, καί ο άφραστος τόκος ο τής λοχείας σου, εν σοί εγνώρισται αγνή Αειπάρθενε, καταπλήττει μου τόν νούν, καί εξιστά τόν λογισμόν, η δόξα σου Θεοτόκε, τοίς πάσιν εφαπλουμένη, πρός σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Τόν εκ μήτρας Προφήτην αναδειχθέντα ημίν, καί εκ στείρας φωστήρα τή οικουμένη φαιδρώς, προελθόντα εν ωδαίς ανυμνήσωμεν, τού Χριστού τόν Βαπτιστήν, καί νικηφόρον αθλητήν, τόν Πρόδρομον Ιωάννην, πρεσβεύει γάρ τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν ταχείάν σου σκέπην καί τήν βοήθειαν, Καί τό έλεος δείξον επί τόν δούλόν σου, καί τά κύματα αγνή καταπράϋνον, τών ματαίων λογισμών, καί τήν πεσούσάν μου ψυχήν, ανάστησον Θεοτόκε, οίδα γάρ οίδα Παρθένε, ότι ισχύεις όσα καί βούλοιο.

Μετά δέ τόν Πολυέλεον

Kάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Εκ τής στείρας εκλάμψας ψήφω Θεού, καί δεσμά διαρρήξας γλώσσης πατρός, έδειξας τόν ήλιον, εωσφόρον αυγάζοντα, καί λαοίς εν ερήμω, τόν Κτίστην εκήρυξας, τόν αμνόν τόν αίροντα, τού κόσμου τά πταίσματα, όθεν καί πρός ζήλον, βασιλέα ελέγξας, τήν ένδοξον κάραν σου, απετμήθης αοίδιμε, Ιωάννη πανεύφημε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε Μήτηρ Θεού, τής ψυχής μου τά πάθη τά χαλεπά, θεράπευσον, δέομαι, καί συγγνώμην παράσχου μοι, τών εμών πταισμάτων, αφρόνως ών έπραξα, καί τό σώμα, μολύνας τήν ψυχήν ο άθλιος, Οίμοι! τί ποιήσω, εν εκείνη τή ώρα, ηνίκα οι Άγγελοι, τήν ψυχήν μου χωρίζουσιν, εκ τού αθλίου μου σώματος; Τότε Δέσποινα βοήθειά μου γενού, καί προστάτης θερμότατος, σέ γάρ έχω ελπίδα ο δούλός σου άχραντε.

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος τού Οσίου αυτού.

Στίχ. Τί ανταποδώσωμεν τώ Κυρίω.

Ευαγγέλιον κατά Ματθαίον

Τώ καιρώ εκείνω, ήκουσεν Ηρώδης...

Ζήτει τούτο τή γ' τής ζ' εβδομάδος.

Ο Ν'

Δόξα... Τοίς τού σού Προδρόμου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Τό Στιχηρόν Ιδιόμελον

Ήχος β'

Τής μετανοίας ο κήρυξ, Ιωάννη Βαπτιστά, εκτμηθείς σου τήν κάραν, τήν, γήν ηγίασας, ότι τόν νόμον τού Θεού τοίς πιστοίς ετράνωσας, καί παρανομίαν εξηφάνισας, Ως παρεστηκώς τώ θρόνω τού επουρανίου Βασιλέως Χριστού, αυτόν ικέτευε, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μετά τούτο ψάλλονται οι Κανόνες, ο τής Θεοτόκου εις ς' καί τού Αγίου οι δύο παρόντες εις η' Κανών πρώτος τού Αγίου.

Ποίημα Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Τόν από νηδύος στειρωτικής, φανέντα Προφήτην, τού εκ μήτρας παρθενικής, κυοφορηθέντος απορρήτως, τόν Ιερόν ανυμνήσωμεν Πρόδρομον.

Τούς όρους τής φύσεως υπερβάς, τής δικαιοσύνης, συνετήρησας τούς θεσμούς, παράνομον μίξιν διελέγχων, μή δεδοικώς βασιλέων θρασύτητα.

Τού νόμου τώ γάλακτι εκτραφείς, τήν νομοθεσίαν, συναφείας τής νομικής, ως νόμου σφραγίς επισφραγίζων, αντικατέστης πρός μίσος ακόλαστον.

Θεοτοκίον

Τάξεις σε Αγγέλων καί τών βροτών, ανύμφευτε Μήτερ, ευφημούσιν ανελλιπώς, τόν Κτίστην γάρ τούτων ώσπερ βρέφος, εν ταίς αγκάλαις σου εβάστασας.

Κανών δεύτερος

Ήχος πλ. δ'

Τόν Ισραήλ εκ δουλείας

Τόν υπέρ πάντας ανθρώπους, μαρτυρηθέντα υπό Χριστού, ως Πρόδρομον καί φίλον αυτού, Ιωάννην άπαντες, τόν θείον ευφημήσωμεν.

Τόν τής ερήμου πολίτην, καί τών Αγγέλων σύσκηνον, τό καύχημα τού νέου λαού, Ιωάννην άπαντες, τόν θείον ευφημήσωμεν.

Επί τή μνήμη τού Προδρόμου, αγγελικώς χορεύσωμεν, καί τώ Χριστώ βοήσωμεν, Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ, ειρήνευσον τόν κόσμον σου.

Θεοτοκίον

Διά παντός Θεοτόκε, τόν εκ σού ικέτευε, αρρήτω λόγω σαρκωθέντα Θεόν, πάσης περιστάσεως, λυτρώσασθαι τούς δούλους σου.

Καταβασία

Σταυρόν χαράξας Μωσής, επ' ευθείας ράβδω, τήν Ερυθράν διέτεμε, τώ Ισραήλ πεζεύσαντι, τήν δέ επιστρεπτικώς, Φαραώ τοίς άρμασι, κροτήσας ήνωσεν, επ' εύρους διαγράψας τό αήττητον όπλον, Διό Χριστώ άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται.

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Πανάσεμνον κόριον, τού μεθυσμού πλησθέν έφησε, Δός μοι, τανύν, κάραν Ιωάννου, ώ Ηρώδη εν πίνακι.

Η παίς εξωρχήσατο, καί ως παράνομον τέρψασα, τόν Ηρώδην, πρός φόνον ανθέλκει, τού Προδρόμου καί κήρυκος.

Ώ σής αθλιότητος, Ηρώδη άφρον καί άνομε! ποία τόλμη, κόρης ασελγούσης, φόνον άδικον έπραξας.

Θεοτοκίον

Δός ημίν βοήθειαν, ταίς ικεσίαις σου Πάναγνε, τάς προσβολάς, αποκρουομένη, τών δεινών περιστάσεων.

Έτερος

Ουρανίας αψίδος

Παλαιάς ως μεσίτης, καί τής Καινής Πρόδρομος, ευαγγελικών κηρυγμάτων σύ προϊστάμενος, μίξιν παράνομον, τυραννικήν διελέγξας, ευκλεώς τόν θάνατον χαίρων διήνυσας.

Εκ μητρός παρανόμου, προβιβασθέν κόριον, εκβεβακχευμένoν τή μέθη, Ηρώδη έφησε, Δός επί πίνακι, τήν κεφαλήν Ιωάννου, τή μητρί χαρίσασθαι, δώρον ποθούμενον.

Τούς ελέγχους μή φέρων, ο αναιδής τύραννος, τής θεοφρουρήτου σου γλώττης, ένδοξε Πρόδρομε, κόρη προδίδωσι, θυμελικών ορχημάτων, τήν σεπτήν σου έπαθλον, κάραν αοίδιμε.

Θεοτοκίον

Ενοικήσας Παρθένω, σωματικώς Κύριε, ώφθης τοίς ανθρώποις, ως έπρεπε θεαθήναί σε, ήν καί ανέδειξας, ως αληθή Θεοτόκον, καί πιστών βοήθειαν, μόνε φιλάνθρωπε.

Καταβασία

Ράβδος εις τύπον τού μυστηρίου παραλαμβάνεται, τώ βλαστώ γάρ προκρίνει τόν ιερέα, Τή στει ρευουση δέ πρώην, Εκκλησία νύν εξήνθησε, ξύλον Σταυρού, εις κράτος καί στερέωμα.

Κάθισμα Ήχος α'

Tόν τάφον σου Σωτήρ

Τόν Πρόδρομον Χριστού, Βαπτιστήν καί Προφήτην, Τιμήσωμεν πιστοί, καθαρώ συνειδότι, ως ένδοξον κήρυκα, μετανοίας διδάσκαλον, καί ως μάρτυρα, παναληθή τού Σωτήρος, τήν γάρ άνοιαν, τήν τού Ηρώδου ελέγξας, τήν κάραν εκτέμνεται.

Δόξα... Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Νύν επέφανεν ημίν, ο τού Σωτήρος Βαπτιστής, καί ευφραίνει νοητώς, τάς διανοίας τών πιστών, τό τής ερήμου καλλώπισμα, καί Προφητών η σφραγίς, όθεν τού Χριστού εδείχθη Πρόδρομος, καί μάρτυς αψευδής, τής παρουσίας αυτού, Πνευματικοίς ούν άσμασι συμφώνως, τώ Ιωάννη βοήσωμεν, Προφήτα κήρυξ, τής αληθείας, πρέσβευε τού σωθήναι ημάς.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Κατεπλάγησαν Αγνή, πάντες Αγγέλων οι χοροί, τό μυστήριον τής σής, κυοφορίας τό φρικτόν, πώς ο τά πάντα συνέχων νεύματι μόνω, αγκάλαις ως βροτός, ταίς σαίς συνέχεται, καί δέχεται αρχήν, ο προαιώνιος, καί γαλουχείται σύμπασαν, ο τρέφων, πνοήν αφάτω χρηστότητι; καί σέ ως όντως, Θεού Μητέρα, ευφημούντες δοξάζουσιν.

Ωδή δ'

Συ μου ισχύς Κύριε

Ουκ ενεγκών, τό τών ελέγχων απότομον, ο τού νόμου, ταίς ποιναίς υπεύθυνος, ου' παρρησίαν θεοσεβή, ο ταίς ασελγείαις τών ηδονών συμφυρόμενος, δεσμήσας συνετήρει, τόν αϋλως τοίς άνω, πρό τού τέλους χοροίς συναπτόμενον.

Ψυχοβλαβή, μέθην καί οίστρον ακόλαστον, εκνοσήσας, έκδοτος ο δείλαιος, τοίς χορικοίς, κρότοις τών ποδών, αποδεδειγμένος, φονεύς Προφήτου γεγένηται, συνέλαβε γάρ μέθην, ασωτίας μητέρα, καί δεινήν ανομίαν απέτεκεν.

Όντως εν σοί, ου διεψεύσθη η θεία φωνή, τών Προφητών, σύ γάρ πέλεις περισσότερος, ως προφητείαις αξιωθείς, εξ αυτής νηδύος, εν ατελεί τώ τού σώματος, καί τόν προφητευθέντα, υπό σού Θεόν Λόγον, καί ιδών καί βαπτίσας εν σώματι.

Θεοτοκίον

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, και σώζεις εκ κινδύνων τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.

Έτερος

Εξ όρους κατασκίου

Ουκ έφερε τούς σούς ελέγχους ο Ηρώδης, θεράπον τού Χριστού, παμμάκαρ, Ιωάννη, όθεν οπλίζει τόν άδικον πρός σέ φόνον, ουκ αιδεσθείς σου τό σεβάσμιον.

Οίστρω καί τή μέθη, ομού βεβακχευμένος, ο άδικος βασιλεύς, σέ παμμάκαρ παρανόμως, θανατηφόρω απάγει ψήφω Προφήτα, ουκ αιδεσθείς σου τό σεβάσμιον.

Τής κόρης ο δεινός, υπαχθείς τοίς λόγοις, Ηρώδης δυσσεβής, τή μοιχαλίδι δώρον τήν κεφαλήν σου, Προφήτα όντως περέχει, αφ' ής πηγάζεις χάριν πάσιν ημίν.

Θεοτοκίον

Χαίροις παρ ημών, αγία Θεοτόκε, χαίρε η χαράν, κυήσασα τώ κόσμω, χαίρε η μόνη αντίληψις τών ανθρώπων, ευλογημένη Θεοτόκε αγνή.

Καταβασία

Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Μητρικαίς υποθήκαις, άθλον τής ορχήσεως τής κακοδαίμονος, τής ωμής λεαίνης, ο ωμότερος σκύμνος ητήσατο, ήν καί θήρες πάντες, εν ερημίαις ηυλαβούντο, κεφαλήν τού Προδρόμου καί κήρυκος.

Ώ τών σών ανεφίκτων, καί ακαταλήπτων κριμάτων φιλάνθρωπε! ότι τού εκ μήτρας, πεφηνότος δοχείον τού Πνεύματος, καί συναυξηθέντος, τή σωφροσύνη καί αγνεία, ασελγές, κατωρχήσατο κόριον.

Προσφιλές καί οικείον, τώ τήν συζυγίαν τήν άσεμνον στέργοντι, γενεσίων πότοις, καί Προφήτου συνάψαι αναίρεσιν, καί κρατήρα πλήρη, προφητικών τοίς φιληδόνοις, καί αγίων αιμάτων κεράσασθαι.

Θεοτοκίον

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Έτερος

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Ορχήσεως εδίδοτο μίσθωμα, δι' απάτης, τή κόρη εν πίνακι, Προδρόμου κάρα, ώ άνοια!

Τώ λύθρω σταζομένης τής κάρας σου, Θεοκήρυξ, μοιχαλίς ετέρπετο, φρονούσα μέγα, ώ άνοια!

Σιγάν σου μέν τήν γλώτταν υπέλαβεν, ο Ηρώδης, η δέ καί σιγήσασα, πλέον ελέγχει πανεύφημε.

Θεοτοκίον

Παρθένον μετά τόκον υμνούμέν σε, Θεοτόκε, σύ γάρ τόν Θεόν Λόγον, σαρκί τώ κόσμω εκύησας.

Καταβασία

Ώ τρισμακάριστον ξύλον! εν ώ ετάθη Χριστός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, δι' ού πέπτωκεν ο ξύλω απατήσας, τώ εν σοί δελεασθείς, Θεώ τώ προσπαγέντι σαρκί, τώ παρέχοντι, τήν ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Τού νόμου τών εντολών, προκινδυνεύων μακάριε, ελέγχοις παιδαγωγείς, τόν παρανομήσαντα, ού γάρ έφυς κάλαμος, δυσμενών πνευμάτων, ριπιζόμενος προσπνεύσεσι.

Τώ λύθρω τώ τής σφαγής, η κεφαλή σταζομένη, ηνέχθη τών πορνικών αγώνων εις μίσθωμα, Ηρώδην ελέγχουσα, καί μετά τό τέλος, ως τήν φύσιν συνθολώσαντα.

Ερήμους περιπολών, θριξί καμήλου σκεπόμενος, τάς μέν ως φωτολαμπές, κατώκεις ανάκτορον, τάς δέ ως βασίλειον, περιφέρων κόσμον, σών παθών κατεβασίλευσας.

Θεοτοκίον

Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Έτερος

Χιτώνά μοι παράσχου

Επήγασας τώ πλήθει τών πιστών, Ιωάννη ένδοξε, θεία διδάγματα, τόν αμνόν τόν τού Θεού καταγγείλας ημίν.

Σεμνότητος καί βίου ακριβούς, αψευδές υπόδειγμα, μέμνησο Πρόδρομε, τών υμνούντων σε Χριστώ παρ ιστάμενος.

Πρεσβείαις σου Προφήτα τού Χριστού, Βαπτιστά καί Πρόδρομε, κόσμον ειρήνευσον, διασώζων εκ κινδύνων τάς ψυχάς ημών.

Θεοτοκίον

Η μόνη διά λόγου εν γαστρί, τόν Λόγον κυήσασα, ρύσαι δεόμεθα, τών παγίδων τού εχθρού τάς ψυχάς ημών.

Καταβασία

Νοτίου θηρός εν σπλάγχνοις, παλάμας, Ιωνάς, σταυροειδώς διεκπετάσας, τό σωτήριον πάθος προ, διετύπου σαφώς, Όθεν τριήμερος εκδύς, τήν υπερκόσμιον Ανάστασιν υπεζωγράφησε, τού σαρκί προσπαγέντος Χριστού τού Θεού, καί τριημέρω εγέρσει τόν κόσμον φωτίσαντος.

Κοντάκιον Ήχος πλ. α'

Η τού Προδρόμου ένδοξος απoτομή, οικονομία γέγονέ τις θεϊκή, ίνα καί τοίς εν' Άδη τού Σωτήρος κηρύξη τήν έλευσιν, θρηνείτω ούν Ηρωδιάς, άνομον φόνον αιτήσασα, ου νόμον γάρ τόν τού Θεού, ού ζώντα αιώνα ηγάπησεν, αλλ' επίπλαστον πρόσκαιρον.

Ο Οίκος

Τά γενέσιiα τού Ηρώδου πάσιν εφάνησαν ανόσια, ότι εν μέσω τών τρυφώντων, η κεφαλή τού νηστεύοντος παρετέθη ώσπερ έδεσμα, Τή χαρά συνήφθη λύπη, καί τώ γέλωτι εκράθη πικρός οδυρμός, ότι τήν κάραν τού Βαπτιστού πίνακι φέρουσα, επί πάντων εισήλθεν, ως είπεν, η παίς, καί διά οίστρον, θρήνος επέπεσε πάσι τοίς αριστήσασι τότε σύν τώ βασιλεί, ου γάρ έτερψεν εκείνους, ούτε Ηρώδην αυτόν, φησί, καί ελυπήθησαν λύπην ουκ αληθινήν, αλλ' επίπλαστον πρόσκαιρον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Κθ' τού αυτού μηνός, μνήμη τής αποτομής τής τιμίας κεφαλής τού αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ιωάννου.

Στίχοι

· Τέμνει κεφαλήν χείρ μιαιφόνος ξίφει,

· Τού χείρα θέντος εις κεφαλήν Κυρίου.

· Εικάδι αμφ' ενάτη Προδρόμου τάμεν αυχένα χαλκός.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής οσίας Θεοδώρας τής εν Θεσσαλονίκη, τής εξ Αιγίνης καταγομένης.

Ταίς τού σού Προδρόμου Χριστέ πρεσβείαις, ελέησον καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Ακόλαστον όρεξιν, δεινήν τε μέθην καθοπλισάμενος, προσβαλών κατερράγης, πρός εγκρατείας πύργον ακλόνητον, καί σωφροσύνης πρός πόλιν απόρθητον, τόν τού Χριστού Βαπτιστήν, Ηρώδη άνομε.

Ουκ έφριξε Πρόδρομε, ου συνεστάλη ού κατενάρκησεν, η μεμαθητευμένη τώ διαβόλω, τήν σήν προσφέρουσα, τιμίαν κάραν, αναιδώς εν πίνακι, προβιβασμοίς μητρικοίς, εκμοχλευθείσα τόν νούν.

Ως λύχνος προέλαμψας, προαπεστάλης δέ ώσπερ Άγγελος, ως Προφήτης κηρύττεις, αμνόν Θεού τόν φανέντα Χριστόν, ως μάρτυς ξίφει κεφαλήν εκτέτμησαι, προκαταγγέλλων αυτόν, καί τοίς εν Άδη νεκροίς.

Θεοτοκίον

Ρυσθέντες τώ τόκω σου, τής καταδίκης τού πάλαι πτώματος, τήν φανείσαν αιτίαν, ελευθερίας σέ Μητροπάρθενε, σύν τώ Υιώ σου τώ δόντι αντίλυτρον, υπέρ ημών εαυτόν αεί δοξάζομεν.

Έτερος

Παίδες Εβραίων

Δούλος Δεσπότου παρουσίαν, εωσφόρος τε ήλιον προμηνύων, Ιωάννης εις Άδου, ανέδραμε κραυγάζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ώ τής Ηρώδου αφροσύνης! τόν ισάγγελον εν σώματι αϋλω, τώ ασέμνω γυναίω, ως παίγνιον δωρείται, Ευλογητός εί κράζοντα, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Δέξαι με Άγιε Αγίων, λιτανεύοντα υπέρ τής Εκκλησίας, τώ Δεσπότη βοά, ο Πρόδρομος κραυγάζων, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Έστησας ρύμην τού θανάτου, τόν αθάνατον Θεόν ως συλλαβούσα, καί τεκούσα Αγνή, ώ πάντες μελωδούμεν, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Καταβασία

Έκνοον πρόσταγμα τυράννου, δυσσεβούς λαούς εκλόνησε, πνέον απειλής, καί δυσφημίας θεοστυγούς, Όμως τρείς Παίδας ουκ εδειμάτωσε, θυμός θηριώδης, ου πύρ βρόμιον, αλλ' αντηχούντι δροσοβόλω πνεύματι, πυρί συνόντες έψαλλον, ο υπερύμνητος τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ο προδραμών τού τόκου σου, καί τού θείου παθήματος, εν τοίς κατωτάτοις, διά ξίφους γίνεται, Προφήτης καί Άγγελος, καί τής εκεί εισόδου σου, ως φωνή τού Λόγου, Ιωάννης κραυγάζων, Νεκροί τόν ζωοδότην, τυφλοί τόν φωτοδότην, αιχμάλωτοι τόν ρύστην, Χριστόν υπερυψούτε.

Παρθενικής γεννήσεως, προσδραμών εκ στειρώσεως, νύν τής εκουσίου, τού τά πάντα κτίσαντος, υπήρξας σταυρώσεως, προοδευτής εκτιμήσεως, τής κεφαλικής, τοίς έν τώ, Άδη κραυγάζων, Νεκροί τόν ζωοδότην, τυφλοί τόν φωτοδότην, αιχμάλωτοι τόν ρύστην Χριστόν υπερυψούτε.

Τής κεφαλής τού σώματος, εκτμηθείσης σου Πρόδρομε, η τής σής σαρκός ψυχή ηγεμονεύουσα, εκ ταύτης διήρητο, αλλ' η θεότης εκ τής σαρκός, τού Εμμανουήλ ού διηρέθη εντεύθεν, οστούν ου συνετρίβη τού Θεού καί Δεσπότου, διό υπερυψούμεν, αυτόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Κυριοτόκε δέσποινα, τής ψυχής μου τά τραύματα καί τάς ωτειλάς, τή συμπαθεί πρεσβεία σου, Παρθένε εξάλειψον, καί πεπτωκότα έγειρον, σώσόν με πανάμωμε, τόν άσωτον σώσον, σύ γάρ μου εί προστάτις, καί αντίληψις μόνη, αγνή ευλογημένη, εις πάντας τούς αιώνας.

Έτερος

Ειρμός ο αυτός

Παρανομών ο τύραννος, Ηρώδης ο αλάστωρ ποτέ, καί εις ευωχίαν, γενεσίων παρατραπείς, τήν παίδα ορχήσασθαι, παρασκευάζει όρκοις, αυτήν πείσας πάσαν αίτησιν αυτής, εκπληρώσαι, η δέ εκβιβασθείσα, διδαχαίς ταίς μητρώαις, εν πίνακι αιτείται, τήν κάραν τού Προδρόμου.

Μιαιφονίας έγκλημα, εαυτώ κληρωσάμενος, κόλασιν απέραντον, Ηρώδης ο άθλιος, ο άναξ εισπράττεται, παρανομήσας άθεσμα, έδεσμα γάρ ώσπερ, τή τραπέζη προσάγει, τήν κάραν τού Προδρόμου, απελέγχουσαν τούτον, σύν τή Ηρωδιάδι, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο φαεινός, Απόστολος, τού Κυρίου καί Πρόδρομος, μάκαρ Ιωάννη, Προφητών ο πρόκριτος, λιταίς σου περίσωζε, τούς εκτελούντας πόθω σου, μνήμην τήν φαιδράν, καί φωτοφόρον βοώντας, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Xριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Αγιωτέρα πέφυκας, τών Αγγέλων κυήσασα, Κόρη Παναγία, τόν Αγίοις Άγιον, δι' οίκτον γενόμενον, όπερ εσμέν αφυρτως βροτοί, σώσαι τούς αυτώ, αναβοώντας απαύστως, Οι παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Καταβασία

Ευλογείτε Παίδες, τής Τριάδος ισάριθμοι, Δημιουργόν Πατέρα Θεόν, υμνείτε τόν συγκαταβάντα Λόγον, καί τό πύρ εις δρόσον μεταποιήσαντα, καί υπερυψούτε, τό πάσι ζωήν παρέχον, Πνεύμα πανάγιον εις τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Έφριξε πάσα ακοή

Έφριξε φάλαγξ Πονηρά, καί ο ταύτης πρωτοστάτης διάβολος, τήν θεολόγον σου, Προφήτα γλώσσαν Χριστόν κηρύττουσαν, καί διά κόρης ασελγούς, Ηρώδην ανέπεισε, καρατομήσαί σε, αλλ' ημείς σε οι πιστοί μεγαλύνομεν.

Φάραγξ μέν φύσις ταπεινή, ανυψώθη καί βουνός τεταπείνωται, η τού θανάτου οφρύς, φωνή βοώντος γάρ ανακέκραγεν, εν τοίς ερήμοις τού φωτός, τού, Άδου σκηνώμασι, Τάς πύλας άρατε, Βασιλεύς γάρ δυνατός εισελεύσεται.

Φρίττουσι πάθη τών βροτών, καί τώ φόβω δραπετεύουσι δαίμονες, τήν επισκίασιν, τής εκ Θεού σοι δοθείσης χάριτος, αλλ' αμφοτέρων πειρασμών, τήν ποίμνην σου φύλαττε, Κυρίου Πρόδρομε, τήν εν πίστει σε αεί μεγαλύνουσαν.

Θεοτοκίον

Έντεινε καί κατευοδού, καί βασίλευε Υιέ Θεομήτορος, Ισμαηλίτην λαόν, καθυποτάσσων τόν πολεμούντα ημάς, τώ ορθοδόξω βασιλεί, νίκας χαριζόμενος, κατά βαρβάρων εχθρών, ταίς πρεσβείαις τής τεκούσης σε Λόγε Θεού.

Έτερος

Εξέστη επί τούτω

Φωνή βοώντες έφυς ώ Βαπτιστά, εκ Προφήτου Προφήτης γάρ έλαμψας, εν τή ερήμω, Μετανοείτε πάσι βοών, καί τόν Ηρώδην ήλεγξας, πράττοντα ασέμνως τά ασελγή, διό καί τοίς εν Άδη προέδραμες κηρύττων, τήν βασιλείαν τού Θεού ημών.

Μητρός Ηρωδιάδος εκβιασθέν, αναιδέστατον κόριον ήτησε, του Βαπτιστού, κάραν εκτμηθήναι τήν ιεράν, τότε Ηρώδης τάχιστα, έδεσμα καθάπερ παρατεθέν, προστάττει εν τρυβλίω, δοθήναι ώσπερ δώρον, τούτου ελέγχουσαν άνοιαν.

Ως μάρτυς καί Προφήτης καί Βαπτιστής, ως φωνή τε καί λύχνος καί Άγγελος, υπό Θεού, μείζων Προφητών τε μαρτυρηθείς, δυσώπησον τόν Κύριον, ρύσασθαι παντοίων εκ πειρασμών, καί βλάβης εναντίας, τούς πόθω εκτελούντας, σού τήν φωσφόρον μνήμην Πρόδρομε.

Θεοτοκίον

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ως αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, εί καί τό σώμα περιβέβληται.

Καταβασία

Μυστικώς εί Θεοτόκε Παράδεισος, αγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, υφ' ού τό τού Σταυρού, ζωηφόρον εν γή, πεφυτουργηται δένδρον, Διό νύν υψουμένου, προσκυνούντες αυτόν σέ μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

Τών Μαθητών

Τόν εν Προφήταις μείζονα γνωρισθέντα, καί Αποστόλων πρόκριτον γεγονότα, ύμνοις εγκωμίων στεφανώσωμεν, τόν Πρόδρομον τής χάριτος, τήν κεφαλήν γάρ ετμήθη, διά τόν νόμον Κυρίου.

Έτερον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Ο ασελγής Ηρώδης, τόν τής αγνείας φυτουργόν, σέ Βαπτιστά τού Σωτήρος, καρατομήσας δολερώς, σού τούς ελέγχους τής γλώττης, τεμείν ουκ ίσχυσεν όλως.

Θεοτοκίον

Η τήν αράν τού κόσμου, τώ θείω τόκω σου σεμνή, εξαφανίσασα ποίμνην, σέ λιτανεύουσαν πιστώς, από παντοίων κινδύνων, ρύσαι πρεσβείαις σου Κόρη.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Ώ τού παραδόξου θαύματος! τήν ιεράν κεφαλήν, καί Αγγέλοις αιδέσιμον, ασελγές ακόλαστον, περιέφερε κόριον, την ελέγξασαν, γλώσσαν παράνομον, τή μοιχαλίδι μητρί προσέφερεν, Ώ τής αφάτου σου, ανοχής φιλάνθρωπε! δι' ής Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος. (Δίς)

Ώ τής Ηρώδου πωρώσεως! ο ατιμάσας Θεόν, ταίς τού νόμου εκλύσεσι, τήν τών όρκων τήρησιν, δολερώς υποκρίνεται, καί τή μοιχεία φόνον προστίθησιν, ο σκυθρωπάζειν σχηματιζόμενος, Ώ τής αφάτου σου, συμπαθείας Δέσποτα! δι' ής Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Ώ τής υπέρ νούν εκπλήξεως! τών Προφητών η σφραγίς, ο επίγειος Άγγελος, πορνικής ορχήσεως, αναδείκνυται έπαθλον, η θεολόγος γλώσσα προπέμπεται, καί τοίς εν Άδη, Χριστού προάγγελος, Ώ τής αρρήτου σου, προμηθείας Δέσποτα! δι' ής Χριστέ, σώσον τάς ψυχάς ημών, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράττεται, Ώ όρχημα δόλιον, καί πότος μετά δόλου! ο Βαπτιστής απετέμνετο, καί Ηρώδης εταράττετο, Πρεσβείαις Κύριε, τού σού Προδρόμου, τήν ειρήνην παράσχου ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δοξολογία Μεγάλη

Δίδοται καί άγιον έλαιον τοίς Aδελφοίς, εν ώ καί ψάλλομεν τά, Ιδιόμελα ταύτα.

Ήχος δ'

Γενέσιον αθέμιτον, καί συμπόσιον αναιδέστατον, Ηρώδης απετέλεσεν, ακολασία γάρ γυναικεία θελγόμενος, καί ασεβεί θηλυμανία κεντούμενος, απέτεμε κεφαλήν Προδρομικήν, αλλ' ουκ εξέτεμε γλώσσαν Προφητικήν, ελέγχουσαν αυτού τήν παράνοιαν, Εξέχεεν αίμα αθώον, καλύψαι θέλων αμαρτίαν άθεσμον, αλλ' ουκ εν τούτω απέκρυψε φωνήν, βοώντος πάσι μετάνοιαν, Εκείνος μέν συνευφραίνετο φόνω, ημείς δέ συνεορτάσωμεν πόθω, τού Βαπτιστού Ιωάννου τήν μακαρίαν σφαγήν, προέλαβε γάρ εν Άδου τήν ζωήν κηρύξαι, τοίς εν σκότει καί σκιά θανάτου καθημένοις, τήν εξ ύψους ανατολήν, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν μόνον πολυέλεον.

Ο αυτός

Τόν Προφήτην καί Μάρτυρα, καί Βαπτιστήν τού Σωτήρος, δεύτε λαοί ευφημήσωμεν, Ούτος γάρ εν σαρκί Άγγελος υπάρχων, τόν Ηρώδην διήλεγξε, τής παρανόμου μοιχείας τήν πράξιν κατακρίνας αυτού, καί δι' ανόμου ορχήσεως, τήν τιμίαν κεφαλήν αποτέμνεται, ο τοίς εν, Άδη ευαγγελιζόμενος, τήν εκ νεκρών Ανάστασιν, καί πρεσβεύων εκτενώς τώ Κυρίω, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος ο αυτός

Τόν Προφήτην καί Βαπτιστήν τού Σωτήρος, δεύτε πιστοί ευφημήσωμεν, ότι φυγαδεύων, εν τή ερήμω ηυλίζετο, μέλι άγριον καί ακρίδας εσθίων, καί βασιλέα παρανομούντα ήλεγξε, ημών δέ τήν ολιγοψυχίαν παρεκάλει, λέγων, Mετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία τών ουρανών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου φύλατε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

Καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν

Τά Τυπικά καί οι Μακαρισμοί μετά τής γ' καί ς' Ωδής τών Κανόνων.

Απόστολος Πράξεων τών Αποστόλων

Εν ταίς ημέραις εκείναις, ως επλήρου ο Ιωάννης...

Ευαγγέλιον κατά Μάρκον

Τώ καιρώ εκείνω ήκουσεν Ηρώδης ο βασιλεύς...

Κοινωνικόν

Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται Δίκαιος. Αλληλούια.