ΤΗ ΚΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής επανόδου τού Λειψάνου Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου, καί μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Τίτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου Βαρθολομαίου τρία.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν μάρτυσι

Τόν πολύφωτον ήλιον, τόν αστέρα τόν άδυτον, ουρανόν τόν έμψυχον διηγούμενον, δόξαν Θεού τήν σωτήριον, τό ένθεον κήρυγμα, τόν φωστήρα τών εθνών, ποταμόν τόν προχέοντα, ρείθρα γνώσεως, καί αρδεύοντα πάντων τάς καρδίας, μακαρίσωμεν γνησίως, Βαρθολομαίον τόν ένδοξον.

Αι πορείαί σου ώφθησαν, εν θαλάσση Απόστολε, υπέρ νούν ανθρώπινον φανερούμεναι, απορριφείς γάρ σύν λάρνακι, πρός Δύσιν εξέδραμες, εξ Εώας ευκλεών, επομένων μαρτύρων σοι, εκατέρωθεν, καί τιμήν ποιουμένων επινεύσει, τού Δεσπότου τών απάντων, Βαρθολομαίε Απόστολε.

Tήν υγράν επιβάσεσι, θαυμασίαις ηγίασας, καί πρός νήσον έφθασας τής Λιπάρεως, μύρα πηγάζων αοίδιμε, καί πάθη ανίατα, θεραπεύων καί σωτήρ, τών εκείσε γενόμενος, καί προσφύγιον, καί προστάτης καί ρύστης πρός τόν πάντων, Βασιλέα καί Σωτήρα, Βαρθολομαίε Απόστολε.

Καί τού Αγίου Τίτου τρία

Έδωκας σημείωσιν

Μίαν τρισυπόστατον, ανακηρύττων θεότητα, τήν πολύθεον θάλασσαν, εθνών διετάραξας, καί γαληνοτάτους, μάκαρ πρός λιμένας, τούς νηχομένους τώ βυθώ, τής αθεϊας σύ εγκαθώρμισας, εντεύθεν τήν ουράνιον, αντιμισθίαν απείληφας, δυσωπών τόν φιλάνθρωπον, υπέρ τών ανυμνούντων σε.

Θείαις αναλάμψεσι, καταυγασθείς τήν διάνοιαν, ως ακτίς συμπεπόρευσαι, ηλίω φωτίζοντι, τά εσκοτισμένα, Παύλω θείω Τίτε, καί σύν αυτώ πάσαν τήν γήν, τής βαθυτάτης νυκτός απήλλαξας, διό σε μακαρίζομεν, ως Ιεράρχην θεόληπτον, ως Απόστολον ένθεον, πρεσβευτήν ως θερμότατον.

Κρήτης εξορμώμενος, καί εν αυτή αφικόμενος, αρραγής ως θεμέλιος, εν ή εστερέωτο, ορθοτάτη πίστει, τή οικοδομία, επωκοδόμησε πιστούς, τής ουρανίου θείας δυνάμεως, ο Τίτος, ο μακάριος, ο τής πατρίδος πρωτόθρονος, ο τού Παύλου συνέκδημος, τών πιστών η παράκλησις.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Έστησας εν θαλάσση τό όρμημα, πολυχρόνιος νεκρός, καί τήν τρίβον σου εν ύδασι πολλοίς, Βαρθολομαίε πανεύφημε, Ανατολής εξορμώμενος, Δίκαιοι γάρ εις αιώνα ζώσι, προνοία τού σού Διδασκάλου, Χριστού τού Θεού ημών, όν ικέτευε Απόστολε, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ήχος πλ. β'

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Τού Αγίου Τίτου

Τής εκλογής τού σκεύους, Παύλου θεοκήρυκος, φοιτητής γενόμενος, καί μυηθείς τά θεία παρ αυτού διδάγματα, εις τά έθνη πρός πίστιν απεστάλης, επιστρέφειν καί φωτίζειν, τή αίγλη τών λόγων σου, όθεν εις τά πέρατα διέδραμες, Απόστολε Τίτε, ευαγγελιζόμενος πάσι τόν σαρκωθέντα Θεόν, όν καθικέτευε, τού σωθήναι τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τριήμερος ανέστης

Παρθένε παναμώμητε, ικέτευε όν έτεκες, οικτιρήσαι, τήν αθλίαν μου ψυχήν, καί τή μερίδι τάξαι, τών εκλεκτών εν ώρα τής δίκης άκρα αγαθότητι.

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Απόστολοι Άγιοι, πρεσβεύσατε τώ ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

Δόξα... Καί νύν...

Θεοτοκίον Ήχος γ'

Σέ τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών, τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων οι παρόντες δύο, ποίημα Θεοφάνους αμφότεροι.

Ο Κανων τού Αγίου Βαρθολομαίου. ού η Ακροστιχίς.

Ύμνοις γεραίρω τόν καλόν μου προστάτην.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Υπέρτιμον λίθον σε, ζωής η πέτρα ανέδειξεν, εν ώ εδομήσατο, τήν Εκκλησίαν αυτού, Βαρθολομαίε, Απόστολε θεόπτα, όθεν σε γεραίρομεν, καί μακαρίζομεν.

Μεγάλως μυούσάν σε, τά υπέρ νούν καί διάνοιαν, σοφίαν ευράμενος, τήν ενυπόστατον, απεμώρανας, Ελλήνων τήν σοφίαν, σοφίσας τά πέρατα, θείοις διδάγμασιν.

Νεκρός επιτύμβιος, θαλασσοπόρος γεγένησαι, ταίς θείαις προστάξεσι καταπειθόμενος, καί ως ήλιος, πρός Δύσιν εξ Εώας, Απόστολε έφθασας, καταφωτίζων αυτήν.

Θεοτοκίον

Ο πλήρης κεκένωται, ο προαιώνιος άρχεται, εκ Κόρης θεόπαιδος αποτικτόμενος, όν εκήρυξας, εν δύο ταίς ουσίαις, μιά υποστάσει δέ, Θεομακάριστε.

Ο Κανών τού Αγίου Τίτου, έχων Ακροστιχ. ταύτην.

Παύλου μαθητήν Τίτον υμνώ προφρόνως.

Ήχος καί Ειρμός ο αυτός

Παντοίοις χαρίσμασι, καταπλουτίσασα χάρις σε, τού Πνεύματος κήρυκα, θείον Απόστολον, εις τά πέρατα, κηρύττοντα, εκπέμπει, τού Λόγου τήν σάρκωσιν, Τίτε αοίδιμε.

Αυγήν θείας χάριτος, εισδεδεγμένος εξήστραψας, ως ήλιος πάνσοφε, ταίς εν τώ σκότει ψυχαίς, άς εφώτισας, εξαίρων αμαρτίας, δουλείας λυτρούμενος, πλάνης μακάριε.

Υπάρχων ανάπλεως, τών χαρισμάτων τού Πνεύματος, ο παύλος ο πάνσοφος, σέ προχειρίζεται, καί διάκονον, καί θείον υποφήτην, καί πίστεως κήρυκα, Τίτε θεσπέσιε.

Θεοτοκίον

Λυτρούμενος έλαμψε, σού εκ νηδύος ο Κύριος, τού κόσμου τά πέρατα, πλάνης Θεόνυμφε, όν ικέτευε, καί πάντοτε δυσώπει, σωθήναι τούς πίστει σε, Κόρη γεραίροντας.

Τού Αγίου Βαρθολομαίου

Ωδή γ'

Τούς σούς υμνολόγους

Ισχυράν παράκλησίν σε εύρον, καί φώς καί δεινών απαλλαγήν, Βαρθολομαίε πάνσοφε, οι πλάνη συνεχόμενοι, καί αθεϊας ζόφωσιν, φρενοβλαβώς περικείμενοι.

Στόμα γεγονώς Θεού τού Λόγου, εκ στόματος λύκου νοητού, λαούς ερρύσω έωδοξε, προσαγαγών τώ Κτίσαντι, διά λουτρού Βαπτίσματος, Βαρθολομαίε αοίδιμε.

Γγλώσση σου πυρίνη καταφλέξας, τής πλάνης τήν ύλην τήν πικράν, κεχερσωμένας πάνσοφε, καρδίας κατενέωσας, καί γεωργείν ουράνια, νοήματα παρεσκεύασας.

Θεοτοκίον

Εκ σού υπέρ λόγον Θεός Λόγος, τεχθήναι ευδόκησε σαρκί, Παρθενομήτορ άχραντε, μαθητήν εκλεξάμενος, καί υπηρέτην γνήσιον, Βαρθολομαίον τόν ένδοξον.

Τού Αγίου Τίτου

Ουκ εν σοφία

Ουκ εν σοφία, μωραινούση αυτή τούς προσέχοντας, αλλά γνώσει αληθεί, τήν αγνωσίαν μακάριε, ψυχών απεδίωξας, τών προστρεχόντων σοι.

Υλομανούσαν, αθεϊας ακάνθαις τήν άρουραν, παγκληρίας τών εθνών, δρεπάνη θεία εκάθηρας, γνώσεως τά σπέρματα, καταβαλλόμενος.

Μίαν κηρύττων, εν τρισί τοίς προσώποις θεότητα, απεδίωξας αχλύν, πολυθεϊας μακάριε, θείαν πρός επίγνωσιν, άγων τά πέρατα.

Θεοτοκίον

Αγιωτέραν, τών Αγγέλων καί πάσης τής κτίσεως, ανωτέραν ο εκ σού, σαρκί τεχθείς σε ειργάσατο, όθεν σε ως Δέσποιναν, πάντων γεραίρομεν.

Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχωμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ού γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Κάθισμα τού Αγίου Βαρθολομαίου

Ήχος α'

Τόν Τάφον σου Σωτήρ

Η κάθοδος τών σών, παναγίων Λειψάνων, υπόθεσις ημίν, εορτής φαιδροτάτης, πανεύφημε γέγονε, τού Κυρίου Απόστολε, ήν γεραίροντες, ευσεβοφρόνως τιμώμεν, σέ τόν άδυτον, Βαρθολομαίε λαμπτήρα, Χριστόν μεγαλύνοντες.

Δόξα... Τού Αγίου

Ήχος πλ. δ' Τήν σοφίαν

Ώσπερ άστρον ηλίω συμπορευθείς, παναοίδιμε Τίτε Παύλω σαφώς, τήν γήν εφωτίσατε, καί τό σκότος ελύσατε, έν τή Κρητών δέ νήσω, εισδύσας μακάριε, διά θανάτου πάσιν, αδύτους κατέλιπες, θείας ως ακτίνας, τούς σούς πόνους καί λόγους, υφ' ών ελλαμπόμενοι, ευσεβώς σε γεραίρομεν, καί συμφώνως βοώμέν σοι, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε θρόνε πυρίμορφε τού Θεού, χαίρε Κόρη καθέδρα βασιλική, κλίνη πορφυρόστρωτε, χρυσοπόρφυρε θάλαμε, χλαμύς αλουργόχροε, τιμαλφέστατον τέμενος, αστραπηφόρον άρμα, λυχνία πολύφωτε, χαίρε Θεοτόκε, δωδεκάτειχε πόλις, καί πύλη χρυσήλατε, καί παστάς αγλαόμορφε, αγλαόχρυσε τράπεζα, Θεοκόσμητον σκήνωμα, χαίρε ένδοξε νύμφη ηλιοστάλακτε, χαίρε μόνη ψυχής μου διάσωσμα.

Τού Αγίου Βαρθολομαίου

Ωδή δ'

Τήν ανεξιχνίαστον

Ρήσις πέρας είληφε προφητική, φώς γάρ εις εθνών περιποίησιν, ο θεηγόρος, επορεύθη μαθητής, καταφωτίζων άπαντα, τά τής οικουμένης πληρώματα.

Αίγλη φωτιζόμενος θεαρχική, θείαν κατά μέθεξιν δεύτερον, φώς καθωράθης λειτουργήσας προφανώς, τώ δι' ημάς παχύτητι, σώματος φανέντι Απόστολε.

Ίνα διαβάσεσιν αγιασθή, θάλασσα λιθίνη εν λάρνακι, ταύτη επέβης, εξ Εώας πρός Δυσμάς, τάς θαυμαστάς κινήσεις σου, ώ Βαρθολομαίε ποιούμενος.

Θεοτοκίον

Ως τόν ανερμήνευτον υπερβολή, πλούτου ευσπλαγχνίας κυήσασα, ανερμηνεύτως τούς πτωχεύσαντας ημάς τή αμαρτία Πάναγνε, θείαις δωρεαίς καταπλούτισον.

Τού Αγίου Τίτου

Ο καθήμενος εν δόξη

Θησαυρών εξ ακενώτων, αρυόμενος πάνσοφε, πενομένας φρένας, πλούτου αληθείας ενέπλησας, νεναρκωμένας καρδίας ανεζώωσας, αγνωσίας, διώκων αχλύν παναοίδιμε.

Ή τού Παύλου σε σαγήνη, τή προνοία τής χάριτος, σαγηνεύει Τίτε, μέλλοντα προθύμως εις ύστερον, σού τώ αγκίστρω τού λόγου έθνη πάμπολλα, ανελκύσειν, απάτης βυθού πρός ευσέβειαν.

Τώ κλεινώ ώσπερ αρνίον, θείω Παύλω επόμενος, τούς βαρείς εκ μέσου, λύκους θεηγόρε απήλασας, τά τών ειδώλων τεμένη κατηδάφισας, καί ναούς Θεού, τούς γηγενείς απετέλεσας.

Θεοτοκίον

Η Αγία Θεοτόκος, η σκηνή η αμόλυντος, τού φωτός η πύλη, τράπεζα καί στάμνος η πάγχρυσος, τό αλατόμητον όρος καί κατάσκιον, ως χωρήσασα, τόν Πλαστουργόν μακαρίζεται.

Τού Αγίου Βαρθολομαίου

Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Τούς πόδας κτησάμενος, ωραίους τώ κηρύγματι, πάσιν αγαθά ευηγγελίσω, πάσιν ειρήνην μάκαρ εκήρυξας, έχθρας παλαιάς αλλοτριών, θείαις εισηγήσεσι, τού Σωτήρος Απόστολε.

Ο λόγος σου ίαμα, τοίς δεξαμένοις γέγονεν, όφεως ιόν θανατηφόρον, Βαρθολομαίε, γή δέ κατέστραπται, η τών ασεβών προφητικώς, ταίς αναμοχλεύσεσι, τών πανσόφων δογμάτων σου.

Νεκρός πολυήμερος, ζωήν πηγάζων άφθονον, νώτοις εποχούμενος θαλάσσης, Βαρθολομαίε θείοις σύν μάρτυσιν, άπειρα πελάγη διελθών, νήσω τής Λιπάρεως, προσωρμίσθης θεόπνευστε.

Θεοτοκίον

Κυρίως δοξάζω σε, Θεού Μητέρα πάναγνον, Χαίρέ σοι κραυγάζων τού Αγγέλου, ευλογημένη Θεοχαρίτωτε, άκουσμα καί λάλημα φρικτόν, ξένον ενδιαίτημα, τού Δεσπότου τής κτίσεως.

Τού Αγίου Τίτου

Ασεβείς ουκ όψονται

Νεμομένην έστησας, κακίας τήν πληγήν, τών εθνών μάκαρ τάς ψυχάς, τώ νοστίμω άλατι, τών θείων λόγων σου, ιατρός ως άριστος, ως τής χάριτος διάκονος.

Ταίς τού Παύλου νεύσεσιν, υπείκων ευμενώς, σύν αυτώ τήν υπ' ουρανόν, διατρέχεις πάνσοφε, λόγον τής γνώσεως, ευαγγελιζόμενος, Θεοκήρυξ πανσεβάσμιε.

Ισουργόν όμόθρονον, τόν Λόγον τώ Πατρί, εκδιδάσκων οία σοφός, θεηγόρε έπεισας, τούς μετριόφρονας, τών ειδώλων άπασαν, τήν απάτην αποκρούσασθαι.

Θεοτοκίον

Τήν αγνήν αγνεύοντι, τιμήσωμεν νοϊ, καλλονήν τήν τού Ιακώβ, καί ενθέοις πράξεσι καλλυνόμενοι, ευσεβώς υμνήσωμεν, ως μητέρα τού Θεού ημών.

Τού Αγίου Βαρθολομαίου

Ωδή ς'

Τήν θείαν ταύτην

Ακτίς Ηλίου τού λάμψαντος τώ κόσμω διά σώματος γέγονας, ταίς σελασφόροις σου διδασκαλίαις Απόστολε, επιδιώκων νύκτα, πλάνης πολύθεον.

Λαοίς Θεού τό σωτήριον, ετράνωσας σαρκός ομοιώματι, εμφανιζόμενον διά πολλήν αγαθότητα, Βαρθολομαίε κήρυξ, εθνών Απόστολε.

Οδόν τήν θάλασσαν έσχηκας, καί τρίβους εφ' υδάτων πεποίηκας καί ουκ εγνώσθη σου, τούτοις τά ίχνη εν Πνεύματι, ως Δαυϊδ προέφη, μάκαρ Απόστολε.

Θεοτοκίον

Ναός τής δόξης γεγένησαι, καί πύλη τού φωτός εχρημάτισας, Όρος κατάσκιον, τέρας Προφήταις αδόμενον, Παρθενομήτορ Κόρη, Θεοχαρίτωτε.

Τού Αγίου Τίτου

Θύσω σοι, μετά φωνής

Ο Παύλος, ο τού κόσμου ανέσπερος ήλιος, σέ ως ακτίνα εκπέμπει, φωτοβόλον μάκαρ τάς εν τώ σκότει, τής αγνοίας, καθευδούσας καρδίας φωτίζουσαν.

Ναμάτων, ζωηρύτων υπάρχων ανάπλεως, ρείθροις ενθέων δογμάτων, τούς χειμάρρους μάκαρ τής αγνωσίας, κατακλύζεις, καταρδεύων εθνών τά συτήματα.

Θεοτοκίον

Υμνούσι, γενεαί γενεών σε πανύμνητε, τόν υπερύμνητον Λόγον, τού Θεού γάρ έτεκες υπέρ λόγον, όν δοξάζει, καί βροτών καί Αγγέλων τά τάγματα.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, ή Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Κοντάκιον τού Αγιου Βαρθολομαίου

Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον

Ώφθης μέγας ήλιος, τή οικουμένη, διδαγμάτων λάμψεσι, καί θαυμασίων φοβερών, φω ταγωγών τούς τιμώντάς σε, Βαρθολομαίε, Κυρίου Απόστολε.

Έτερον τού Αγίου Τίτου

Ήχος β' Τά άνω ζητών

Τού Παύλου δειχθείς, συνόμιλος Απόστολε, σύν τούτω ημίν, τόν λόγον προκατήγγειλας, τής ενθέου χάριτος, μυστολέκτα Τίτε μακάριε, διά τούτο βοώμέν σοι, Μή παύση Πρεσβεύων υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Τόν επί γής οφθέντα Σωτήρα καταγγείλας εν κόσμω, τής αυτού αψευδούς θεότητος εχρημάτισας φίλος οικείος καί κληρονόμος, όθεν πίστει προσπίπτων, σέ ικετεύω, όπως ταίς σαίς ικεσίαις παράσχης μοι άφεσιν, διώκων τήν αχλυώδη τής ψυχής μου σκοτόμαιναν ένδοξε, τού επαξίως υμνήσαί σε, καί βοάν σοι απαύστως Απόστολε, Μή παύση πρεσβεύων υπέρ πάντων ημών.

Συναξάριον

Τή ΚΕ' τού αυτού μηνός, μνήμη τής επανόδου τού Λειψάνου τού Αγίου ενδόξου Αποστόλου Βαρθολομαίου.

Στίχοι

· Ίνα τρυγώμεν άφθονον πιστοί χάριν,

· Βαρθολομαίος ευρέθη κεκρυμμένος.

· Σόν νέκυν εικάδι Βαρθολομαίε εφεύρον πέμπτη.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Τίτου, Επισκόπου Γορτύνης τής κατά Κρήτην, μαθητού τού Αγίου Αποστόλου Παύλου.

Στίχοι

· Ίτω παρ' ημών καί Τίτω βραχύς τίτλος,

· Τούτου τελευτήν τήν εν ειρήνη φέρων.

· Ουράνιον δάπεδον λάχες εικάδι Τίτ' ενί πέμπτη.

Τή αυτή ημέρα, μνήιμη τών Αγίων Πατέρων ημών Μηνά, Επιφανίου, Γενναδίου καί Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

· Ο κόσμος εκλέλοιπε τής Εκκλησίας.

· Μηνάς γάρ εκλέλοιπεν εκ τών ενθάδε,

· Σπάσας τελευτής Επιφάνιος μέθυ,

· Κείται τραπείς εις ύπνον ευθύς τώ κάρω.

· Επιφανίω, Γενναδίω ποιμέσι

· Χριστού, Ιωάννη τε ύμνον προσφέρω.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Αγ. Βαρθολομαίου

Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν

Μωρανθείσαν, τή κακία παναοίδιμε, τήν ανθρωπότητα, νοστίμω άλατι, ιάσω τών λόγων του, καί ψάλλειν έπεισας, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Ουρανός ως υψηλότατος γενόμενος, δόξαν Θεού νοητώς, υψηλοτάτη φωνή, κηρύττεις ως ένθεος, μάκαρ Απόστολος, ώ κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Υφαντόν τής θείας χάριτος ιμάτιον, μάκαρ ενέδυσας, τούς γυμνωθέντας το πρίν, κακία τού όφεως, καί ψάλλειν έπεισας, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Προστασίαν σε καί τείχος καί αντίληψιν, καταπλουτήσαντες, Θεογεννήτορ αγνή, οι δούλοί σου πάντοτε, πίστει βοώμέν σοι, Χαίρε γέφυρα, ή πρός Θεόν μετάγουσα, τούς εκ γής ευλογημένη.

Τού Αγίου Τίτου

Ο διασώσας εν πυρί

Μίαν θεότητα υμνείν, μίαν κυριότητα σέβειν, Τίτος διδάσκων τούς βροτούς, πολυθέου μανίας απήλλαξεν, ευσεβώς ανακράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Nενεκρωμένη τή ψυχή, άψυχον οι σέβοντες ύλην, τόν νεκρωθέντα δι' ημάς, ζωοδότην Θεόν κατενόησαν, υπό σού παιδευόμενοι, μαθητά καί μυστολέκτα τών απορρήτων.

Ως αληθείας υπουργός, ψεύδους καθαιρέτης εφάνης, καί ως τού Παύλου μαθητής, διωγμούς καί κινδύνους υπέμεινας, σύν αυτώ μέλπων ένδοξε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Πεποικιλμένη αρεταίς, τού Παμβασιλέως παρέστης, εκ δεξιών τού εκ τών σών, σαρκωθέντος αιμάτων Ανύμφευτε, εκτενώς ικετεύουσα, λυτρωθήναι από πάσης ημάς ανάγκης.

Τού Αγ. Βαρθολομαίου

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς

Ρείθροις προσκλυζόμενος ενθέοις, Εδέμ ποταμός ως εκπεπόρευσαι, άρδων τήν υφήλιον, ταίς διδασκαλίαις σου, καί τά τής πλάνης ύδατα, ξηραίνων χάριτι, καί κράζων, Τόν Σωτήρα υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Λόγος ως θείον θεολόγον, τά λόγου επέκεινα μυήσας σε, βέλος ως σωτήριον, κόσμω εξαπέστειλε, κατατιτρώσκων σύστημα, δυσμενές ένδοξε, καί σώζων τούς πιστώς μελωδούντας, καί υπερυψούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Σταλάζον ως όρος ανεφάνης, τόν θείον γλυκασμόν αξιοθαύμαστε, θάλασσαν διέσχισας, τρίβον μετά θάνατον, ταίς θεϊκαίς δυνάμεσι προσπεραιούμενος, τά ταύτης αποντίστως πελάγη, σέ δορυφορούντων, γενναίων αθλοφόρων.

Θεοτοκίον

Τούς νόμους τής φύσεως λαθούσα, καί τίκτεις καί μένεις αειπάρθενος, Λόγον γάρ εκύησας, άνθρωπον γενόμενον, υπερβολή χρηστότητος, ώ πάντες κράζομεν, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Αγίου Τίτου

Ο αυτός Ειρμός

Ρανίσιν αιμάτων σου εσβέσθη, τό πύρ τής απάτης τό αλλότριον, νόσοι εδιώχθησαν, δαίμονες ήλάθησαν, τή πρός Θεόν δεήσει σου, Τίτε' Απόστολε, διό σε ως θεράποντα θείον, τού παμβασιλέως, Χριστού ανευφημούμεν.

Όλος τώ Θεώ ιερωμένος, καί θείαις ηγλαϊσμένος Τίτε χάρισι, Λόγον τόν σωτήριον, πάσι διετράνωσας, τόν αλογίας πάνσοφε, ημάς ρυσάμενον, τούς πίστει αληθεί ευλογούντας, καί υπερυψούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Φωτός καθαρώτατον δοχείον, εγένου καταφωτίσας τήν υφήλιον, θείοις αμαρύγμασι, Τίτε αξιάγαστε, καί αμαυρώσας έντασιν, παρανομούντων έχθρών, τόν Κύριον υμνείτε εβόας, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ρομφαία η πάλαι στρεφομένη, τά νώτα Παρθένε νύν μοι δίδωσι, Λόγον ότι έτεκες, σάρκα περικείμενον, καί εν δυσί ταίς φύσεσι κατανοούμενον, όν τρέμουσιν Αγγέλων αι τάξεις, καί δοξολογούσι, βροτοί εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν, τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Τού Αγίου Βαρθολομαίου

Ωδή θ'

Άπας γηγενής

Άγει εορτήν, τή μνήμη σου σήμερον, τών Αποστόλων χορός, μάρτυρες αγάλλονται, καί τών δικαίων πάντων τά πνεύματα, οι δέ πιστοί τοίς ύμνοις σε καταγεραίρομεν, καί βοώμεν, Πάσης ημάς θλίψεως, μαθητά τού Χριστού απολύτρωσαι.

Τό διά Σταυρού, μακάριον ένδοξε, τέλος δεξάμενος, σύμμορφος γεγένησαι, τών παθημάτων τού Διδασκάλου σου, καί κοινωνός λαμπρότατος, καί θείας δόξης αεί, σύν Αγγέλοις τούτω παριστάμενος, καί αρρήτου φωτός αξιούμενος.

Ή πλησιφαής, καί εύσημος μνήμη σου, ημίν επέλαμψεν, άπαντας φωτίζουσα, Χριστού αυτόπτα Βαρθολομαίε σοφέ, εν ή παρακαλούμέν σε, μνήσθητι πάντων ημών, εναντίας πάσης περιστάσεως, ταίς ευχαίς σου ημάς εκλυτρούμενος.

Θεοτοκίον

Νέκρωσον ημών, σαρκός τά φρονήματα, Θεοκυήτορ αγνή, στήσον τών παθών ημών, τήν καταιγίδα, παύσον τόν κλύδωνα, καί λογισμοίς οχύρωσον ενθέοις άχραντε, τάς καρδίας πίστει τών τιμώντων σε, προστασία ημών ακαταίσχυντε.

Τού Αγίου Τίτου

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Όλην σου τήν πρός τόν Λυτρωτήν αγάμενος, καί αγάπην καί πεποίθησιν, έλκει συνέκδημον ο Παύλος, σύν σοί τό ιερόν Ευαγγέλιον, τοίς έθνεσι κηρύττων Απόστολε, όθεν σύν τούτω σε γεραίρομεν.

Νόσους εκδιώκεις τών πιστών, δαιμόνια, απελαύνεις θεία χάριτι, Κρήτης ο μέγας πολιούχος, πρωτόθρονός τε ταύτης ο ένθεος, φωστήρ ο διαυγής καί ουράνιος, Τίτε θεόφρον αξιάγαστε.

Ως ήλιος έλαμψεν ημίν η μνήμη σου, φρυκτωρίαις ταίς τού Πνεύματος, όλη φαιδρώς ωραϊσμένη, τά νέφη τών παθών εκδιώκουσα, ήν πίστει τούς τελούντας διάσωζε, Τίτε παμμάκαρ αξιάγαστε.

Θεοτοκίον

Σειράς τών πταισμάτων μου Αγνή διάλυσον, μεσιτεία σου πανάμωμε, λύσον τό σκότος τής ψυχής μου, τόν σάλον τών παθών μου κατεύνασον, τούς μάτην πολεμούντάς με σύντριψον, σώσόν με σώσον Αειπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

τού Αγίου Βαρθολομαίου

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Τήν ιεράν κατάθεσιν, τού σεπτού σου λειψάνου, Βαρθολομαίε πάνσοφε, εορτάζοντες πόθω, ανευφημούμέν σε πίστει, εξ Εώας γάρ μάκαρ, πρός νήσον τής Λιπάρεως, παραδόξως εκπλεύσας, ταίς θαυμασταίς, σού πορείαις άπασαν τήν Εσπέραν, εφώτισας Απόστολε, τού Χριστού Θεοκήρυξ.

Τού Αγίου Τίτου Όμοιον

Μύστα τής θείας χάριτος, καί Απόστολε Τίτε, σύν Παύλω τώ θεόφρονι, πρέσβευε τή Τριάδι, υπέρ ειρήνης τού κόσμου, καί ημίν τοίς τελούσι, τήν παναγίαν μνήμην σου, καί σέ πόθω τιμώσι, τών δυσχερών, καί πταισμάτων λύσιν καί σωτηρίαν, καί δόξαν καί λαμπρότητα, ουρανών βασιλείας.

Θεοτοκίον

Σύν ασωμάτοις τάξεσι, σύν μαρτύρων χορείαις, σύν Αποστόλων τάγμασι, σύν Προφήταις καί πάσι, Δικαίοις ώ Θεομήτορ, ανυμνούμέν σε Κόρη, καί γάρ Θεόν εγέννησας, τόν αρρήτω σοφία, διά Σταυρού, καθελόντα Άδου τήν τυραννίδα, καί σώσαντα πανύμνητε, άπαν βρότειον γένος.

Εις τους Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τέσσαρα.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Θείον επαφήκέ σε, ως ποταμόν παμμακάριστε, η πηγή τής ζωής ημών, ύδατα ξηραίνοντα, τής πολυθεϊας, άρδοντα τόν κόσμον, ρείθροις ενθέων διδαχών, Βαρθολομαίε καί κατακλύζοντα, τής πλάνης τά ζιζάνια, καί τών δεινών εξαιρούμενον, τούς πιστώς πειθομένους σοι, τού Κυρίου Απόστολε.

Ήλιον καθάπερ σε, Ανατολής εξορμώμενον, καί πρός Δύσιν δυόμενον, πορείαις αοίδιμε, ταίς επί υδάτων, σαφώς γενομέναις, επεγνωκότες οι πιστοί, τής παραδόξου επιδημίας σου, ανάμνησιν ετήσιον, επιτελούμεν γεραίροντες, τά πολλά σου θαυμάσια, τού Κυρίου Απόστολε.

Νεκρός επιτύμβιος, θαλασσοπόρος γεγένησαι, εξ Εώας ορμώμενος, σύν μάρτυσι πάνσοφε, καί πρός Δύσιν φθάνων, άδυτε φωσφόρε, τής Εκκλησίας τού Χριστού, Βαρθολομαίε θεομακάριστε, εν ή αναπαυσάμενος, πάσι τών κόπων ανάπαυσις, καί δεινών απολύτρωσις, θαυμαστώς εχρημάτισας.

Θείαις αναλάμψεσι, καταυγασθείς τήν διάνοιαν, ως ακτίς συμπεπόρευσαι, ηλίω φωτίζοντι, τά εσκοτισμένα, Παύλω θείω Τίτε, καί σύν αυτώ πάσαν τήν γήν, τής βαθυτάτης νυκτός απήλλαξας, διό σε μακαρίζομεν, ως Ιεράρχην θεόληπτον, ως Απόστολον ένθεον, πρεσβευτήν ως θερμότατον.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Η σοφία τού Θεού, ο συναϊδιος Λόγος τού Πατρός, καθώς εν Ευαγγελίοις προέφη, τά εύφορα κλήματα, υμείς έστε πανεύφημοι Απόστολοι, οι τόν βότρυν τόν πέπειρον καί τερπόν, εν τοίς κλάδοις υμών φέροντες, όν οι πιστοί εσθίοντες, επιστοιχούμεν γεύσιν πρός ευφρόσυνον, Βαρθολομαίε θεόληπτε, καί Τίτε καύχημα, τής Κρήτης, εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν...

Θεοτοκίον Ήχος πλ. α’

Mακαρίζομέv σε, Θεοτόκε παρθένε, καί δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτον, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγή τών ψυχών ημών.

Δοξολογία μεγάλη, καί Απόλυσις

Εις τήν Λειτουργίαν

Ο Απόστολος

Πρός Κορινθ. α' Επιστ.

Αδελφοί, ο Θεός ημάς τούς Αποστόλους...

Ζήτει Κυριακή Δεκάτη

Ευαγγέλιον

Κατά Mατθαίον

Είπεν ο Κύριος, Υμείς εστε τό φώς τού Κόσμου...

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.