ΤΗ ΚΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Ευτυχούς, μαθητού τού Αγίου Ιωάννου τού θεολόγου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Μάρτυς Ευτυχή μακάριε, μαθητευθείς ιερώς, τώ τού Λόγου σεπτώ μαθητή, θεολόγω κήρυκι, πρός αυτού πάσαν μύησιν, Ιερωτάτην ήδη μεμύησαι, καί φώς ωράθης, φωτίζων χάριτι, πάσαν διάνοιαν, ταίς θεολογίαις σου ταίς Ιεραίς, όθεν τήν αγίαν σου, μνήμην γεραίρομεν.

Πλάνης καθείλες οχύρωμα, αναμοχλεύσει στερράς, καρτερίας πανόλβιε, καί δεσμά υπήνεγκας, καί αοίδιμον θάνατον, αθανασίας όθεν επέτυχες, χοροίς μαρτύρων, Αγγέλων τάξεσι, συναυλιζόμενος, καί μεθέξει κρείττονι θεοπρεπώς, κάλλιστα θεούμενος, καί τελεώτατα.

Εν τή φρουρά κεκλεισμένος ών, άρτον εδέξω ζωής, ουρανόθεν αοίδιμε, εμβληθείς εις φλόγα δέ, αδιάφλεκτος έμεινας, πληγάς υπέστης, δεινώς ξεόμενος, ορμάς θηρίων, ευχαίς επράϋνας, ξίφει τήν κάραν σου, απετμήθης αίματι πρός ουρανόν, ανακουφιζόμενος, ως θείω άρματι.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Δεύρο ψυχή μου στενάζουσα, καί τών δακρύων κρουνούς, εκ καρδίας πηγάζουσα, τή Παρθένω βόησον, καί Μητρί τού Θεού ημών, Διά τό πλήθος, τών οικτιρμών σου Αγνή, τής φοβεράς με, ρύσαι κολάσεως, καί κατασκήνωσον, ένθα η ανάπαυσις καί η χαρά, η διαιωνίζουσα, καί η απόλαυσις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ήλιος τέκνον ημαύρωται, καί η σελήνη τό φώς, εις ζοφώδες ιμάτιον, γνοφερώς μετέβαλε, γή κλονείται καί ρήγνυται, τό τού ναού σου δή καταπέτασμα, καγώ πώς τέκνον, ού διαρρήξομαι, σπλάγχνα καί όμματα; παρειάς γλυκύτατε καταξανώ, αδίκως σε θνήσκοντα, βλέπουσα Σώτέρ μου.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Καί τρόπων μέτοχος, καί θρόνων διάδοχος, τών Αποστόλων γενόμενος, τήν πράξιν εύρες θεόπνευστε, εις θεωρίας επίβασιν, διά τούτο τόν λόγον τής αληθείας ορθοτομών, καί τή πίστει ενήθλησας μέχρις αίματος, Ιερομάρτυς Ευτυχή, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Η συνήθης Στιχολογία, καί οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τού Αγίου ούτος, ού η Ακροστιχίς.

Τήν Ευτυχούς μέλψωμεν ένθεον χάριν. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Τών Αποστόλων καί μαρτύρων σύσκηνος, αποδεικνύμενος, καί θεϊκής αίγλης, πάντοτε πληρούμενος, τούς τήν σεπτήν σου σήμερον, εορτήν εκτελούντας, φωτός μετόχους ανάδειξον, μάρτυς Ευτυχή αξιάγαστε.

Ηγαπημένω μαθητή μακάριε, μαθητευθείς ευσεβώς, καί τούς αυτού τρόπους, άγαν μιμησάμενος, τόν Κύριον ηγάπησας, τούς αυτού θείους νόμους, πληρώσας καί τά παθήματα, τούτου Ευτυχή μιμησάμενος.

Νόμω τώ θείω ευσεβώς πειθόμενος, σάρκα ενέκρωσας, ασκητικοίς πόνοις, κόσμου μακρυνόμενος, καί όρεσιν αοίδιμε, διαιτώμενος μάρτυς, καί τήν ψυχήν καθαιρόμενος, καί θεοειδής γνωριζόμενος.

Θεοτοκίον

Εν σοί Παρθένε τήν ελπίδα τίθημι, τής σωτηρίας μου, αμαρτιών ρύπου, όλον με απόπλυνον, καί καθαρόν απέργασαι, τώ Υιώ σού αρίστως, ευαρεστούντα καί πράττοντα, τούτου τό πανάγιον θέλημα.

Ωδή γ'

Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Υπεραστράπτοντα φωτί, κηρύγματος τού πανσόφου, ώσπερ ήλιον ευράμενος Παύλον, συμπεπόρευσαι αυτώ, αστήρ καθάπερ μέγιστος, φωταγωγών καρδίας, μάκαρ θεόφρον εν Πνεύματι.

Τών θεολόγων η κρηπίς, τών Μαθητών η ακρότης, Ιωάννης ο στερέμνιος φίλος, τού Σωτήρος από γής, ενθέως μεθιστάμενος, σοί τού Θεού τήν ποίμνην, μάκαρ ποιμαίνειν παρέθετο.

Υπερκαλής καί φωταυγής, καί πλήρης Πνεύματος θείου, τώ δικάζοντι ανόμως παρέστης, διελέγχων τήν αυτού, δυσσέβειαν πανόλβιε, καί τού Χριστού τήν θείαν, όμολογών ενανθρώπησιν.

Θεοτοκίον

Χαίρε η μόνη τήν χαράν, ανερμηνεύτως τεκούσα, χαίρε άρμα καί νεφέλη τού Λόγου, χαίρε θρόνε τού Θεού, Παρθένε απειρόγαμε, χαίρε Οσίων δόζα, χαίρε μαρτύρων στεφάνωμα.

Ο Ειρμός

«Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ούκ έστι πλήν σου, Άγιος μόνε Φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Φέγγος ήστραψας θεογνωσίας, σκότος έλυσας πολυθεϊας, μαρτυρικώς εκτελέσας τόν δρόμον σου, καί ιαμάτων πηγάζων χαρίσματα, τών προσιόντων καθαίρεις νοσήματα, μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεία γέγονας σκηνή τού Λόγου, μόνη πάναγνε Παρθενομήτορ, τή καθαρότητι Αγγέλους υπερέχουσα, τόν υπέρ πάντας εμέ γούν γενόμενον, ρερυπωμένον σαρκός πλημμελήμασιν, αποκάθαρον, πρεσβειών σου ενθέοις νάμασι, παρέχουσα σεμνή τό μέγα έλεος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η αμίαντος αμνάς τού Λόγου, η ακήρατος Παρθενομήτωρ, εν Σταυρώ θεασαμένη κρεμάμενον, τόν εξ αυτής ανωδίνως βλαστήσαντα, μητροπρεπώς θρηνωδούσα εκραύγαζεν, Οίμοι! τέκνον μου, πώς πάσχεις; θέλων ρύσασθαι, παθών τής ατιμίας τόν άνθρωπον!

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Όλω νοϊ, αποδημών πρός τόν Κύριον, ουκ ησθάνου, πάντοθεν τυπτόμενος, καί σπαραττόμενος χαλεπώς, οία δέ ευώδες, θυμίαμα αξιάγαστε, οσμής τούς παρεστώτας, απεπλήρωσας θείας, ενεργεία θεόφρον τού Πνευματος.

Υπό Θεού, μάρτυς θεόφρον φρουρούμενος, εν φρουρά τε, δέσμιος καθήμενος, άρτον ουράνιον ορατώς, χαίρων υπεδέξω, Θεού σε παραθαρρύνοντος, τού μόνου αθλοθέτου, Ευτυχή αθλοφόρε, ού τό πάθος τό θείον εζήλωσας.

Σού τό σεπτόν, στόμα ανοίξας εν Πνεύματι, πρό βημάτων, πάνσοφε ιστάμενος, δικαστικών τήν αληθινήν, πίστιν τής Τριάδος, ετράνωσας εμφανέστατα, ειδώλων δέ τήν πλάνην, εστηλίτευσας μάκαρ, καί τυράννων αθέων φρονήματα.

Μετά πολλάς, άλλας αικίας τού σώματος, θείω πόθω, μάκαρ πυρπολούμενος, τήν εξαφθείσαν φλόγα πυρός, χαίρων υπεισήλθες, αποτομία δικάζοντος, εφλέχθης δέ ουδόλως, η γάρ θεία σε δρόσος, Ευτυχή ουρανόθεν εδρόσιζεν.

Θεοτοκίον

Εν γυναιξί, μόνη Παρθένος διέμεινας, καί πρό τόκου, καί μετά τήν γέννησιν, Θεός γάρ ήν ο καινοτομών, φύσεις υπέρ λόγον, εκ σού αρρήτως σαρκούμενος, ο άνω πρό αιώνων, καί εν γή εις τά τέλη, γεννηθείς τών αιώνων Πανάμωμε.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Λόγον θείον πλουτήσας, άπασι τοίς χρήζουσι μάκαρ μετέδωκας, καί Χριστού τήν ποίμνην, Ιερεύς δεδεγμένος εποίμανας, νουθετών διδάσκων, καθοδηγών πρός σωτηρίαν, Ευτυχή αθλοφόρε πολύαθλε.

Ψυχολέτειραν πλάνην, σθένει θείου Πνεύματος αποσεισάμενος, τώ Χριστώ προσήλθες, καί πληθύν τούτω μάρτυς προσήγαγες, σωζομένων πίστει, σού ταίς σεπταίς θεηγορίαις, Ευτυχή αθλητών εγκαλλώπισμα.

Ως ωραίοι οι πόδες σου, μακαριώτατε τρίβον οδεύσαντες, μαρτυρίου θείου, καί εν τούτω καλώς βηματίσαντες, καί πρός πλάτος μέγα, τής ουρανίου βασιλείας, καταντήσαντες μάρτυς αοίδιμε.

Θεοτοκίον

Μητροπάρθενε Κόρη, η τόν απερίληπτον Λόγον κυήσασα, τών Αγγέλων δόξα, καί δαιμόνων τό τραύμα Θεόνυμφε, τήν εμήν καρδίαν, τραυματισθείσαν αμαρτίαις, θεραπείας ενθέου αξίωσον.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Εφέσει κατασχεθείς, τής εν Χριστώ τελειώσεως, εξ Εφεσίων σοφέ, δεσμώτης εξώρμησας, καί πρός τήν πατρίδα σου, Σεβαστήν τοίς άθλοις, εγκοσμούμενος κατέπαυσας.

Ναός υπάρχων Θεού, ωραίος καί καθαρώτατος, ναούς ειδώλων αισχρούς, κατέστρεψας χάριτι, καί πρός επουράνιον, ναόν ανηνέχθης, Ευτυχή Θεώ παρίστασθαι.

Eνίσχυσέ σε οδώ, βαδίζοντα θείος Άγγελος, προλέγων σοι εμφανώς, τό μέλλον τρανότατα, Ευτυχή πανόλβιε, ισαγγέλω όντι, καί σαρκός έξω εν Πνεύματι.

Θεοτοκίον

Νοός μου τάς εκτροπάς, καί τής ψυχής τά κινήματα, τά εμπαθή καί δεινά, Παρθένε διόρθωσον, καί σώσόν με φύλαξον, εκ τών καθ' εκάστην, αφειδώς επεμβαινόντων μοι.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΔ' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Ευτυχούς, μαθητού τού Αγίου Ιωάννου τού θεολόγου, καί τού Αγίου Αποστόλου Παύλου.

Στίχοι

· Ως ευτυχώς σύ ευτύχησας τρισμάκαρ,

· Θείας τετευχως Ευτυχή κληρουχίας.

· Εικάδι Ευτυχέ αμφεκάλυψε λίθος γε τετάρτη

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Τατίωνος.

Στίχοι

· Έλξει μετρήσας πολλά πολλά γής πλέθρα,

· Εδέμ λάβοις άμετρα πλέθρα, Τατίων.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού οσίου Πατρός ημών καί ομολογητού Γεωργίου τού Λιμνιώτου.

Στίχοι

· Κοινώ τελευτών Γεώργιος τώ τέλει,

· Σημείον άθλου ρίνα τμηθείσαν φέρει.

Τή αυτή ημέρα, τήν ανάμνησιν ποιούμεθα τής ανακομιδής τού σεπτού Λειψάνου τού εν Αγίοις Πατρός ημών Διονυσίου, Αρχιεπισκό που Αιγίνης, καί τής τούτου εκ Στροφάδων εις Ζάκυνθον επανόδου.

Στίχοι

· Γόνοιο βίου νύν τυχούσα αφθάρτου,

· Ζάκυνθε τέρπου, γηθοσύνως ούν κάρτα.

· Εικάδι ήκε δέμας ακεσίμβροτον έν γε τετάρτη.

Ο άγιος νέος Ιερομάρτυς καί ισαπόστολος Κοσμάς, ο εν Αλβανία μαρτυρήσας κατά τό 1779, αγχόνη τελειούται.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Θεού επινεύσεσι, τό πύρ εσβέσθη τό εις απώλειαν, εξαφθέν σοι θεόφρον, εξ ουρανού γάρ βροντή ηκούετο, καί χιονώδεις σταγόνες επέμποντο, τούς αγνοούντας αυτόν κατακαλύπτουσαι.

Ευτόνως ξεόμενος, ευώδη μύρα μάρτυς απέπεμπες, εις οσμήν παθημάτων, τού κενωθέντος καί γάρ επέδραμες, Λόγου καί Κτίστου, πρός όν ανεκραύγαζες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ο βίος σου άμωμος, η μαρτυρία σοφέ πανθαύμαστος, καί σωτήριος πάσι, τοίς προσιούσιν η τών λειψάνων σου, αγία θήκη, ιάσεις πηγάζουσα, καί μολυσμού τών παθών πολλούς εξαίρουσα.

Θεοτοκίον

Νοήσαντες πόρρωθεν, σεπτοί Προφήται τού μυστηρίου σου, τό απόρρητον βάθος, ποικιλοτρόπως πάσιν ετράνωσαν, τήν σήν λοχείαν Παρθένε κραυγάζοντες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Χείρας πετάσας ένδοξε, πρός Χριστόν τόν Θεόν ημών, μέσον τού πεδίου, προσπαλαίων λέουσιν, απήμαντος έμεινας, ως ό Προφήτης πρίν Δανιήλ, Άγγελον αεί, περιφρουρούντά σε έχων, καί μέλπων ανενδότως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Αλογωτάτως βλέπων σε, υπ' ανόμων κρινόμενον, θήρ ο πρός την σήν, ευτρεπισθείς απώλειαν, τρανώς αποφθέγγεται, παντοδυνάμω νεύματι, καί τά μεγαλεία, τού Σωτήρος κηρύττει, εκπλήττων τούς βοώντας, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ρώμη Θεού καί χάριτι, τόν αγώνα τόν μέγιστον, μάρτυς διανύσας, τών στεφάνων έτυχες, τής νίκης γηθόμενος, καί τοίς χοροίς ηρίθμησαι, πάντων Αποστόλων, καί Αγίων μαρτύρων, μεθ' ών βοάς απαύστως, Ιερείς ευλογείτε, λαος υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ιχνηλατών πανεύφημε, τού Χριστού τά παθήματα, ήθλησας νομίμως, ως Χριστού διάκονος, καί χλαίναν εφοίνιξας, μαρτυρικού εξ αίματος, ήν περ στολισθείς, βασιλικώς εις τά άνω, βασίλεια μετέστης, εν χαρά αναμέλπων, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Νενεκρωμένην δήγματι, τήν Ψυχήν μου τού όφεως, μόνη προφανώς, η τήν ζωήν κυήσασα, πανάμωμε ζώωσον, καί ενεργείν ευόδωσον, τά τού δι' ημάς, εκ σού τεχθέντος Παρθένε, θελήματα, βοώσαν, ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι περισωθέντας τούτους ιδών, τώ Δημιουργώ, καί Λυτρωτή ανεβόα, οι παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω

Ιάσεις αναβλύζεις παντοδαπάς, καί νοσήματα παύεις βαρύτατα, πρό τού Χριστού, χάριν κομισάμενος αληθή, καλώς αγωνισάμενος, καί καταπαλαίσας τούς δυσμενείς, θεόφρον αθλοφόρε, Αγγέλων συμπολίτα, καί τών μαρτύρων ακροθίνιον.

Ωραίος τοίς αγώσιν αποφανθείς, πρός ωραίους νυμφώνας εσκήνωσας, αποτμηθείς, ξίφει τήν αγίαν σου κεφαλήν, ήν Ιησούς κατέστεψε, νίκης διαδήματι ευπρεπεί, φωστήρ τής Εκκλησίας, κραταίωμα καί κλέος, τών ευσεβώς μακαριζόντων σε.

Συνέτριψας τό κράτος τού πονηρού, Ευτυχή αθλοφόρε πανεύφημε, καί κατ' αυτού τρόπαιον εστήσω νεανικώς, καί νικητής πανάριστος, ήδη χρηματίζεις εν ουρανοίς, τώ θρόνω τής Τριάδος, πολλή σύν παρρησία, λελαμπρυσμένος παριστάμενος.

Η μνήμη σου η θεία καί φωταυγής, υπέρ ήλιον πάσιν εξέλαμψε, φωτιστικαίς, λάμψεσι φωτίζουσα τούς πιστώς, καί ευσεβώς εκάστοτε, ταύτην εορτάζοντας Ευτυχή, εν ή σε δυσωπούμεν, ως έχων παρρησίαν, τήν σωτηρίαν ημών αίτησαι.

Θεοτοκίον

Φωνήν σοι προσφωνούμεν τού Γαβριήλ, Χαίρε γή εκλεκτή, Χαίρε τράπεζα, χρυσοειδής, Χαίρε τών ανθρώπων καταφυγή, Xαίρε μαρτύρων καύχημα, Χαίρε τών Αγγέλων η χαρμονή, Αγία Θεοτόκε, κραταίωμα τών πίστει, ειλικρινώς μακαριζόντων σε.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.