ΤΗ ΚΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αγαθονίκου.

ΕΙΔΗΣΙΣ. Εν ταύτη τή ημέρα ψάλλεται καί η Ακολουθία τού Αγίου μάρτυρος Λούππου, διά τό εν τή κγ' αποδίδοσθαι τήν Εορτήν.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις το, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσομοια.

Τού Αγίου Αγαθονίκου τρία

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Πρώτην αγαθότητα, καί υπέρ νούν ωραιότητα, εκζητών Αγαθόνικε, χαίρων προσεχώρησας, πρός τούς προκειμένους, γενναίους αγώνας, καί συμπλακείς τώ δυσμενεί, ανδρειοτάτως εις γήν κατέρραξας, καί νίκης τό φαιδρότατον, προσανεπλέξω διάδημα, δυσωπών τόν φιλάνθρωπον, υπέρ τών ανυμνούντων σε.

Σοφία κοσμούμενος, λόγον ζωήρρυτον έβλυσας, επιστρέφων τούς άφρονας, ελέγχων τόν τύραννoν, τής πολυθείας, ζάλην κατευνάζων, επιστηρίζων τούς πιστούς, προσεπιμένειν τή θεία χάριτι, διό τά χαλεπώτατα, υπενεγκών πειρατήρια, πρός τά άνω βασίλεια, στεφηφόρος ανέδραμες.

Αίματι σταζόμενος, τής καρτεράς σου αθλήσεως, τώ Δεσπότη παρέστηκας, θύμα ευωδέστατον, καθαρά θυσία, ευπρόσδεκτον δώρον, ιερωτάτη προσφορά, καί ιερείον τέλειον άμωμον, διό ταίς ικεσίαις σου, τής Εκκλησίας τό πλήρωμα, εν ειρήνη συντήρησον, αθλητά Αγαθόνικε.

Τού Αγίου Λούππου τρία, όμοια

Λούππος ο μακάριος, τής αθεϊας διέλυσε, τόν κρυμόν τόν βαρύτατον, θέρμη θείου Πνεύματος, καί τμηθείς τώ ξίφει, ιάσεως ρείθρα, αναπηγάζει καί ψυχάς, κατατακείσας δροσίζει χάριτι, αυτόν ανευφημήσωμεν, ως πρεσβευτήν ημών άριστον, καί θερμόν αντιλήπτορα, ευσεβώς φιλομάρτυρες.

Ελλήνων σεβάσματα, βυθώ υδάτων παρέδωκας, καί αθέους κατέπληξας, ορώντας τά θαύματα, τά τή σή παμμάκαρ, τελούμενα πίστει, μέσον εκείνων δέ εστώς, λουτρόν τό θείον εξ ύψους δέδεξαι, Θεού σε μεγαλύνοντος, ως γνησιώτατον μάρτυρα, καί γενναίον αδάμαντα, καί Αγγέλων συμμέτοχον.

Πειρώμενοι τέμνειν σε, εχθροί αλλήλους κατέτεμνον, καί τοίς βέλεσι βάλλοντες, αλλήλους ετίτρωσκον, αθλοφόρε Λούππε, καί πρίζειν δοκούντες, δένδρω προσήξαν τήν πληγήν, εσκοτισμένοι μάκαρ υπάρχοντες, εφρούρει γάρ σε Κύριος, δι' όν τό πάσχειν προήρησο, πρεσβευτά τών ψυχών ημών, τών Αγγέλων συνόμιλε.

Δόξα... Ήχος α'

Ανατολίου

Φερωνύμως εκλήθης, τής αγαθής νίκης επώνυμος, Αγαθόνικε πολύαθλε, τώ γάρ θείω έρωτι τρωθείς, ειδωλικήν απάτην, καί τυραννικήν πλάνην απαρνησάμενος, πρός ζωήν τήν αμείνω παραδόξως μεταβέβηκας, διό εν τή ενδόξω σου μνήμη, παρρησίαν έχων πρός αυτόν, ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Τής Εορτής

Έπρεπε τοίς αυτόπταις τού Λόγου καί υπηρέταις, καί τής κατά σάρκα Μητρός αυτού, τήν Κοίμησιν εποπτεύσαι, τελευταίον ούσαν επ' αυτή μυστήριον, ίνα μή μόνον τήν από γής τού Σωτήρος ανάβασιν θεάσωνται, αλλά καί τής τεκούσης αυτόν τή μεταθέσει μαρτυρήσωσι, Διόπερ πάντοθεν θεία δυνάμει περαιωθέντες, τήν Σιών κατελάμβανον, καί πρός ουρανόν επειγομένην, προέπεμπον τήν ανωτέραν τών Χερουβίμ, ήν καί ημείς, σύν αυτοίς προσκυνούμεν, ως πρεσβεύουσαν υπέρ τύν ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Δήμος τών Μαθητών, αθροίζεται κηδεύσαι, Μητέρα Θεοτόκον, ελθόντες εκ περάτων, παντοδυνάμω νεύματι.

Στίχ. Ανάστηθι Κύριε εις τήν ανάπαυσίν σου.

Νύμφη η τού Θεού, Βασίλισσα Παρθένος, τών εκλεκτών η δόξα, καύχημα τών παρθένων, πρός τόν Υιόν μεθίσταται.

Στίχ. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν.

Ήθροισται ο χορός, Μαθητών παραδόξως, εκ τών περάτων κόσμου, κηδεύσαί σου τό Σώμα, τό θείον καί ακήρατον.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Φερωνύμως τήν κλήσιν δεξάμενος, τών αγαθών θησαυρών, ναόν σεαυτόν καθιέρωσας, μάρτυς Αγαθόνικε, τώ τών απάντων βασιλεί, καί εν βασάνοις νομίμως αγωνισάμενος, τού δεινού Βελίαρ καθείλες τήν δύναμιν, καί νίκης άρας τρόπαιον, στεφανηφόρος εν υψίστοις Θεώ παρίστασαι, ώ καί πρεσβεύων μή ελλίπης, υπέρ τών σέ γεραιρόντων, μαρτύρων εγκαλλώπισμα.

Καί νύν...

Ήχος ο αυτός, τής Εορτής

Παρθενικαί χορείαι σήμερον, μυστικώς τή κλίνη τής Παρθένου καί Μητρός, κύκλω παρίστανται, καί ψυχαί δικαίων περιιπτάμεναι, τήν Βασιλίδα γεραίρουσιν, αι μέν, ως προίκα τήν παρθενίαν, αντί μύρου κομίζουσαι, αί δέ, τήν άϋλον υμνωδίαν, τά τής αρετής προσάγουσαι, πρέπει γάρ τή Μητρί τού Θεού, ως Βασιλίδα, ταίς βασιλικαίς τών αρετών δορυφορείσθαι λαμπροφορίαις, Αίς καί ημείς, βίον καθαρόν συνεισενεγκόντες, εξέλθωμεν πρός κηδείαν, τής όντως Μητρός τού Θεού ημών, ύμνοις καί ωδαίς πνευματικαίς, αυτήν συμφώνως μακαρίζοντες.

Απολυτίκιον τής Εορτής

Ήχος α'

Εν τή Γεννήσει τήν παρθενίαν εφύλαξας, έν τή Κοιμήσει τόν κόσμον ού κατέλιπες Θεοτόκε, Μετέστης πρός τήν ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα τής ζωής, καί ταίς πρεσβείαις ταίς σαίς λυτρουμένη, εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Απόλυσις

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Πλατυτέρα ουρανών, αναδειχθείσα επί γής, η τεκούσα εν σαρκί, τόν τού παντός Δημιουργόν, νύν εις αυτά τά ουράνια εκ γής μετέστης, Δικαίων δέ ψυχαί καθορώσαί σε, Αγγέλων οι χοροί κατοπτεύοντες, ως Βασιλίδι αίνεσιν αξίως, διά παντός σοι προσάγουσι, Διό πρεσβεύειν, μή διαλίπης, υπέρ τών ανυμνούντων σε.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα όμοιον

Αποστόλων ο χορός, διεσπαρμένος εν τή γή, συνηθροίσθη εν Σιών, ίνα προπέμψη από γής, τήν Θεοτόκον πρός τόν Ύψιστον, όν περ έτεκε, Δυνάμεις ουρανών, αι υπερκόσμιαι, προέτρεχον ομού, καί συνεχόρευον, πνευματικώς κραυγάζουσαι, Ευφραίνεσθε, οι ουρανοί προσδεχόμενοι, Θεού Μητέρα, δι' ού δεσπόζει, ορατά καί αόρατα.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Ο πρώτος κανών τής Εορτής καί οι δύο παρόντες τών Αγίων.

Ο Κανών τού Αγίου Αγαθονίκου, ού η Ακροστιχίς.

Αγαθονίκου τούς πόνους μέλπειν θέμις. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος α'

Ωδήν επινίκιον

Αγάθυνον Άγιε κεκακωμένην, ψυχήν μου τοίς πάθεσιν, αγαθός γενόμενος, τού αγαθού μιμητής, καί λόγον δίδου τήν σεπτήν, δοξάσαι μνήμην σου.

Γνωστός τώ γινώσκοντι τά πάντα μάρτυς, εγένου θεόπνευστε, καί τήν τούτου σάρκωσιν, εθνών ενώπιον, εκήρυξας τόν τής σαρκός, μη πτήξας θάνατον.

Ανέστησας λόγω σου τούς πεπτωκότας, καί τής Αναστάσεως, κοινωνούς ανέδειξας, καί τής λαμπρότητος, τής αιωνίου ευσεβώς, μάρτυς πολύαθλε.

Θεοτοκίον

Θαυμάτων επέκεινα τό μέγα θαύμα, Σεμνή τής λοχείας σου, καθοράται, τίκτεις γάρ, εν ομοιώματι σαρκός γενόμενον Χριστόν, δίχα τροπής καί φυρμού.

Ο Κανων τού Αγίου Λούππου, έχων τήν δε τήν Ακροστιχίδα.

Υμνώ σε, Λούππε, μάρτυς ηγλαϊσμένε. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Τριστάτας κραταιούς

Υμνούντι τήν φαιδράν, καί φωσφόρον σου μνήμην, στρατιώτα τού Χριστού, γενναίε αθλητά, τήν ψυχήν μου καταύγασον, λάμψεσι ταίς ανεσπέροις, αυγαζόμενος πάντοτε, καί τώ θείω φωτί παριστάμενος.

Μαρτύρων υπελθών, τούς ανδρείους αγώνας, ωμολόγησας Θεόν, οφθέντα επί γής, καί τήν φύσιν θεώσαντα, πάνσοφε τήν ανθρωπίνην, καί θεούς εξηφάνισας, τών Ελλήνων δυνάμει τού Πνεύματος.

Ναμάτων ζωτικών, πληρωθείς τήν καρδίαν, ώσπερ θείος ποταμός, τά ρεύματα σοφέ, τής απάτης εξήρανας, πίστει δέ τάς διανοίας, τών ανθρώπων κατήρδευσας, βλαστανούσας καρπόν έπουράνιον.

Θεοτοκίον

Ως όρθρος ευπρεπής, εκ λαγόνων ανίσχεις, Ιησούν τόν φωτισμόν, απάντων καί Θεόν, απειρόγαμε Δέσποινα, νύκτα τής πολυθεϊας, εκμειούντα καί λάμψεσιν, ανεσπέροις τόν κόσμον φωτίζοντα.

Τού Αγίου Αγαθονίκου

Ωδή γ'

Στερεωθήτω η καρδία μου

Ο ματαιόφρων ταις θωπείαις σε, δολερώς συλήσαι επήλπιζεν, εματαιώθη δέ αυτού, τό αλλόκοτον φρόνημα, ηδρασμένου σου εν πέτρα, αψευδούς μάρτυς πίστεως.

Υπερνηξάμενος τό πέλαγος, αλγεινών καί πόνων τού σώματος, τή κυβερνήσει τού Χριστού, αθλητά Αγαθόνικε, προσωρμίσθης πρός λιμένας, νοητούς αγαλλόμενος.

Τομαί στρεβλώσεις τε τού σώματος, επ' εμέ ερχέσθωσαν σήμερον, ξίφη καί τήγανα καί πύρ, καί θηρία καί θάνατον, ού πτοούμαι ανεβόας, αθλητά Αγαθόνικε.

Θεοτοκίον

Ο κατά φύσιν απερίγραπτος, μορφωθείς εκ σού τό ημέτερον, περιγραφήν σωματικώς, υπεδέξατο Δέσποινα, εν ουσίαις καί θελήσεσι, διτταίς γνωριζόμενος.

Τού Αγίου Λούππου

Ότι στείρα έτεκεν

Στηριχθείς τού Πνεύματος, τή αηττήτω δυνάμει, πρός τούς αγώνας μάρτυς, εναπεδύσω ανδρικώς, καί τό τής πλάνης φρύαγμα κατήργησας, Λούππε παμμακάριστε.

Επιγνούς σε μάρτυρα, τών τού Χριστού παθημάτων, ο απηνής διώκτης, θωπείαις σου τόν λογισμόν, εξαπατήσαι ήλπιζεν, εψεύσθη δέ όμως ο παμπόνηρος.

Λύρα ώσπερ Πνεύματι, τώ παντουργώ κρουομένη, αναφωνείς τυράννων, ενώπιον χαρμονικώς, μέλος ενθέου γνώσεως, καταθέλξας πίστει τούς προστρέχοντας.

Θεοτοκίον

Ο Θεός εν μέσω σου, κατασκηνώσας ως οίδε, τής παρθενίας κλείθρα, ού παρεσάλευσεν Αγνή, εν ασαλεύτω πέτρα δέ, τής πίστεως πάντας εστερέωσεν.

Ο Ειρμός

«Ότι στείρα έτεκεν, η εξ εθνών Εκκλησία, καί η πολλή εν τέκνοις ησθένησε Συναγωγή, τώ θαυμαστώ Θεώ ημών βοήσωμεν, Αγιος εί Κύριε».

Κάθισμα τού Αγίου Αγαθονίκου

Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτηρ

Αθλήσει λαμπρυνθείς, ως χρυσός εν καμίνω, εξήστραψας σοφέ, ιαμάτων ακτίνας, καί σκότος εμείωσας, τών δαιμόνων εν χάριτι, όθεν άπαντες, τήν παναγίαν σου μνήμην, εορτάζομεν, θεομακάριστε μάρτυς, αθλητά Αγαθόνικε.

Δόξα... Τού Αγίου Λούππου

Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τό οπτικόν σου τής ψυχής εκκαθάρας, καθυπεδέξω την αυγήν τής Τριάδος, καί τάς εν ζόφω πάνσοφε εφώτισας ψυχάς, αίγλη θείων λόγων σου, Λούππε μάρτυς Κυρίου, όθεν πρός ανέσπερον, μεταβέβηκας φέγγος, υπέρ ημών απαύστως δυσωπών, τών σέ τιμώντων, καί πίστει υμνούντων σε.

Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος ο αυτός

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Αναβόησον Δαυϊδ, τίς η παρούσα Εορτή; Ήν ανύμνησα φησίν, εν τώ Βιβλίω τών Ψαλμών, ως θυγατέρα θεόπαιδα καί Παρθένον, μετέστησεν αυτήν, πρός τάς εκείθεν μονάς, Χριστός ο εξ αυτής, άνευ σποράς γεννηθείς, καί διά τούτο χαίρουσι, μητέρες καί θυγατέρες, καί νύμφαι Χριστού, βοώσαι, Χαίρε, η μεταστάσα, πρός τά άνω βασίλεια.

Τού Αγίου Αγαθονίκου

Ωδή δ'

Εν Πνεύματι προβλέπων

Υπήλθες τών μαρτύρων, τό στάδιον σοφέ, όπλω θείας πίστεως, λαμπρώς περιφραχθείς, περιπλακείς δέ, τώ δυσμενεί κατά κράτος, τούτον νικήσας, καθυπέταξας ποσί σου, μάρτυς αθλητά Αγαθόνικε.

Σοφία σου τών λόγων, καί έργων ιερών, θείαις επιδείξεσιν, εξέπληξας εχθρούς, υπολαβόντας τό καρτερόν τού νοός σου, καταπαλαίσαι, καί πρός πλάνην καθελκύσαι, μάρτυς τού Χριστού Αγαθόνικε.

Πυρί ολοκαυτώσας, αγάπης θεϊκής, σού τόν νούν αοίδιμε, τό πύρ τών δυσσεβών, ούκ επτοήθης, αλλ' ανάψας ως άνθραξ, τής αθεϊας, ενεπύρισας τήν ύλην, μάρτυς Ιερέ Αγαθόνικε.

Θεοτοκίον

Ονώτοις επιβαίνων, Αγνή χερουβικοίς, σαρκωθείς ως άνθρωπος, εκ σού θεοπρεπώς, σού ταίς αγκάλαις καθέζεται, ώσπερ βρεφος, καί νηπιάζει, νηπιόφρονα τόν πάλαι, σώζων γεγονότα πρωτόπλαστον.

Τού Αγίου Λούππου

Ο καθήμενος εν δόξη

Υπερβάς τής ανθρωπίνης, ασθενείας μακάριε, τούς γεώδεις όρους, έφερες πληγάς ραβδιζόμενος, ράβδον δυνάμεως φέρων τόν σωτήριον, παναοίδιμε, Λούππε Σταυρόν τού Θεού ημών.

Πεποιθώς καθάπερ όρος, επί Κύριον έμεινας, αθλοφόρε Λούππε, θεία συμμαχία ασάλευτος, τούς σπαραγμούς τών μελών σου, όθεν ήνεγκας, ανυψούμενος, πρός ουρανόν θείω έρωτι.

Πλήρης πίστεως υπάρχων, καί σοφίας καί χάριτος, ανομούντων μέσον, Λόγον τού Θεού ωμολόγησας, τών πεμπομένων βελών δέ ουκ εφρόντισας, ειργομένων, δυνάμει Χριστού προσεγγίσαι σοι.

Θεοτοκίον

Επί σέ καθάπερ όμβρος, τής σοφίας ή άβυσσος, Ιησούς κατήλθε, μόνην καθαράν σε ευράμενος, Θεογεννήτορ Παρθένε καί κατέκλυσεν, ασεβείας, χειμάρρους δεινούς θεία χάριτι.

Τού Αγίου Αγαθονίκου

Ωδή ε'

Τό φαεινόν ημίν

Νόμοις αντέθηκας τού αλάστορος, νόμον σωτήριον, εννομώτατος ως μάρτυς ένδοξε, τού νομοδότου πάντων καί δεσπόζοντος, Χριστού τού Θεού ημών.

Ο περιβόητος καί περίδοξος, μάρτυς γενόμενος, Αγαθόνικος νύν μακαρίζεται, σύν ουρανίαις πάντοτε Δυνάμεσι, φαιδρώς αγαλλόμενος.

Υπέρ τό ζήν θανείν είλου ένδοξε, όπως τήν μέλλουσαν, ως αϊδιον καί αιωνίζουσαν ζωήν κερδήσης, όθεν ξίφει τέμνοντι, κλίνεις τόν αυχένα σου.

Θεοτοκίον

Σού τά θαυμάσια προορώμενος, θείω εν Πνεύματι, Ησαϊας ανεκραύγαζεν, Ιδού εν μήτρα έξεις τόν αχώρητον, σαρκούμενον Άχραντε.

Τού Αγίου Λούππου

Ασεβείς ουκ όψονται

Μεληδόν ηπείλησαν, συγκόπτειν σε εχθροί, εαυτούς μάλλον δέ σοφέ, θεϊκαίς προστάξεσι κατατέμνοντες, ασινή καί άτρωτον, κατενόουν φυλαττόμενον.

Απαιωρήσας ένδοξε, τό όμμα τής ψυχής, πρός τήν πέτραν τήν αρραγή, ουδαμώς τοίς κύμασι μάρτυς σεσάλευσαι, τών πικρών κολάσεων, θεία ρώμη δυναμούμενος.

Ραντισμοίς αιμάτων σου, πυράν ειδωλικήν, εναπέσβεσας αθλητά, καί πυρί τών άθλων σου πάσαν κατέφλεξας, τήν απάτην Πνεύματι, τώ Αγίω πυρακτούμενος.

Θεοτοκίον

Τήν αγνήν αγνεύοντι, τιμήσωμεν νοϊ, καλλονήν τήν τού Ιακώβ, καί ενθέοις πράξεσι καλλυνόμενοι, ευσεβώς υμνήσωμεν, ως μητέρα τού Θεού ημών.

Τού Αγίου Αγαθονίκου

Ωδή ς'

Τόν Προφήτην Ιωνάν

Μυριόλεκτον πληθύν, Αιθιόπων νοητών, κατεπάλαισας σοφέ, ασθενεία τής σαρκός, καί ήνωσαι, ταίς μυριάσι, τών νοερών λειτουργών.

Επορεύθης ανδρικώς, μαρτυρίου τήν οδόν, καί εστένωσας οδούς, τής κακίας αθλητά, καί έφθασας τάς ευρυχώρους, σκηνώσεις τών ουρανίων νοών.

Λαμπρυνθείς ώσπερ χρυσός, τή χωνεία τών δεινών, παθημάτων τού Χριστού, Αγαθόνικε σοφέ, εκσφράγισμα εδείχθης, θείοις αποτεθείς θησαυροίς.

Θεοτοκίον

Παρθενεύεις ως τό πρίν, καί τεκούσα τόν Χριστόν, γαλουχείς πάσι τροφήν, τόν παρέχοντα Αγνή, παράδοξον, σεμνή τό θαύμα καί ακατάληπτον.

Τού Αγίου Λούππου

Εβόησε προτυπών

Υπέφερες, τής σαρκός τάς βασάνους στερρότατα, βασανίζων, ανομούντων φρονήματα άθεα, καί πικρώς μαστίζων, τών δαιμόνων πληθύν αξιάγαστε.

Συνέσεισας, καί ως χούν τούς θεούς κατελέπτυνας, τών αθέων, σεαυτόν δέ ανέστησας έμψυχον, ευσεβείας στήλην, καί εικόνα ανδρείας θεόπνευστε.

Ηγάλλετο, εντρυφών ταίς βασάνοις ο ένδοξος, αθλοφόρος, προορών τούς στεφάνους εν πνεύματι, καί τήν δι' αιώνος, εσομένην τοίς μάρτυσιν εύκλειαν.

Θεοτοκίον

Γεγέννηκας, όν Πατήρ πρό αιώνων γεγέννηκε, προανάρχως, καί μαστοίς τόν τροφέα εθήλασας, υπέρ νούν τό θαύμα, υπέρ λόγον Αγνή τό μυστήριον.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης Ιωνάς, εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος α'

Χορός αγγελικός

Τήν κλήσιν αγαθήν, κεκτημένος θεόφρον, ανδρών τών πονηρών, απεστράφης τό σέβας, μή πτήξας κολάσεων, είδος πάν, Αγαθόνικε, όθεν γέγονας, τών αγαθών κληρονόμος, καί απείληφας, σύν τοίς συνάθλοις αξίως, τόν άφθαρτον στέφανον.

Ο Οίκος

Τόν αγαθόν καί φιλάνθρωπον καθικέτευε, Αγαθόνικε πάνσοφε, τού αγαθύναι τήν κάκωσιν τής εμής καρδίας, καί δωρήσασθαι λόγον μοι, τού αξίως υμνήσαί σου τούς αγώνας, ούς ήθλησας υπέρ τής πίστεως τού Χριστού καί Θεού ημών, πώς πανταχόθεν περιεσκόπεις οίά περ ποιμήν, μάρτυς, καί τούς λύκους εκδιώκων εποδήγεις σου τήν ποίμνην πρός γήν αληθείας, βοών εν παρρησία, Ως πρόβατα εγνώσθημεν σφαγής, διό θάνωμεν, ίνα κομισώμεθα τόν άφθαρτον στέφανον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΒ' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αγαθονίκου καί τών σύν αυτώ, Ζωτικού Ζήνωνος, θεοπρεπίου, Ακινδύνου καί Σεβηριανού.

Στίχοι

· Αγαθονίκου κλήσις αψευδεστάτη,

· Xρηστήν βοώσα τούδε νίκην εκ ξίφους.

· Τρείς καρτερούντες μηχανήματος βίαν,

· Τάς μηχανάς λύουσι τού παμμηχάνου.

· Εν μάρτυσι τμηθείσιν αυχένα ξίφει,

· Σεβηριανός τάττεται τμηθείς ξίφει.

· Ιδού παρ ημίν καί Κυρηναίος νέος,

· Ουκ αγγαρευθείς, αλλ' είκων Σταυρόν φέρων.

· Έκτανε δευτερίη ξίφος εικάδι Αγαθόνικον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας μάρτυρος Ανθούσης καί Αθανασίου Επισκόπου, τού βαπτίσαντος αυτήν, καί Χαρησίμου καί Νεοφύτου τών οικετών αυτής.

Στίχοι

· Ανθήσαν εκ γής τής Σελευκείας ρόδον,

· Ανθούσαν εδρέψαντο χείρες Αγγέλων.

· Αθανάσιος κάν τεθνήξωμαι ξίφει,

· Τοίς ζώσι Χριστού ζών τετάξομαι φίλοις.

· Δούλοι δύο τμηθέντες, εύρον οι δύο

· Τήν ευγένειαν, ήν απώλεσαν πάλαι.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι μάρτυρες Ειρηναίος, Ώρ καί Όροψις ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Ξίφει τριάς τμηθείσα, τριστάτας πλάνης,

· Βυθώ καλύπτει τών εαυτής αιμάτων.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Αγίου Αγαθονίκου

Ωδή ζ'

Τούς εν καμίνω Παίδάς σου

Επουρανίου δόξης κοινωνός γεγένησαι, πάντα τά εν γή παραδραμών, καί εκ ψυχής τόν ουρανού καί γής Δεσπότην, αγαπήσας ένδοξε, όθεν τιμώμεν τήν σήν, αγίαν μνήμην πιστώς.

Ιχνηλατών τό πάθος τού Χριστού, τού βλύσαντος πάσι τήν απάθειαν πιστοίς, υπέμεινας ονειδισμούς καί θλίψεις μάρτυς, καί θάνατον άδικον, ξίφει τήν σήν κεφαλήν, αποτμηθείς εν χαρά.

Νεκροίς ξοάνοις σέβας ουδαμώς, απένειμας σέβων τόν αθάνατον Θεόν, τόν δι' ημάς νεκρόν οφθέντα, καί τού πλάνου τήν ισχύν νεκρώσαντα, όθεν ζωής αληθούς, έτυχες μάρτυς σοφέ.

Θεοτοκίον

Θεός εκ σού εγένετο βροτός, τό φύραμα Άχραντε θεώσας τών βροτών, καί κοινωνούς φύσεως θείας εκτελέσας, τούς σέ μακαρίζοντας, εν γυναιξίν αληθώς, ευλογημένη Αγνή.

Τού Αγίου Λούππου

Ο διασώσας εν πυρί

Λελαμπρυσμένος καλλοναίς, τών καλλοποιών παθημάτων, επί Σταυρού τώ δι' ημάς, ενεγκόντι παθήματα ένδοξε, γεγηθώς νύν παρίστασαι, αυγαζόμενος ταίς θείαις φωτοχυσίαις.

Απ' ουρανού σοι φανερώς, ύδωρ εκχυθέν παραδόξως, φωταγωγεί καί δυναμοί, τήν ψυχήν σου βοάν προτρεπόμενον, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Ίστασο μέσον τών εχθρών, πύργος απερίτρεπτος ώσπερ, ού σαλευόμενος τόν νούν, πολυτρόπων βασάνων αοίδιμε, αθλητά μηχανήμασι, καταράσσων δέ τήν πλάνην μεγαλοφρόνως.

Θεοτοκίον

Σέ καλλονήν τού Ιακώβ, μόνην εξελέξατο μόνος, ο κατοικών τούς ουρανούς, καί οικήσας εν μέσω σου Άχραντε, ουδαμώς παρεσάλευσε, παρθενίας σου τά κλείθρα ευλογημένη.

Τού Αγίου Αγαθονίκου

Ωδή η'

Όν φρίττουσιν Άγγελοι

Εκ τόπου συρόμενος, εις τόπον αθλητά, τήν γήν καθηγίασας, τοίς βήμασι τοίς σοίς, καί κλίνας αυχένα ξίφει τέμνοντι σαρκός διεζεύχθης, καί τώ Θεώ ηνώθης.

Μαστίγων παντοίων τε, βασάνων τής σαρκός, ηλόγησας έρωτι, φλεγόμενος Θεού, καί χαίρων συνήφθης τόν αγώνα καλώς, τόν σόν εκτελέσας, ταίς άνω μυριάσιν.

Ισχύς καταβέβληται, ασάρκου δυσμενούς, σαρκός ασθενεία γάρ, οι μάρτυρες Χριστού, ετρέψαντο τού, τον δυναμούμενοι, τή παντοδυνάμω, ισχύϊ τού Δεσπότου.

Θεοτοκίον

Σκηνήν σε καί τράπεζαν, καί θείαν κιβωτόν, καί στάμνον χωρήσασαν, τό μάννα τής ζωής, καί άγιον όρος ονομάζομεν, Παρθένε Μαρία, αεί ευλογημένη.

Τού Αγίου Λούππου

Λυτρωτά τού παντός

Μετά πλείστας βασάνους μακάριε, τώ Θεώ τόν αυχένα υπέκλινας, ξίφει καρατομούμενος, κεφαλάς δέ συγκόπτων ως εν εκστάσει, παρανόμων ανδρών διά πίστεως.

Εαυτόν πρός σφαγήν εθελούσιον, ως αρνίον εκδέδωκας άκακον, Αμνόν Θεού τόν αίροντα, εικονίζων τού κόσμου τήν αμαρτίαν, ουκ ερίζοντα ουδέ κραυγάζοντα.

Νοσημάτων παντοίων αλέξημα, ιατρείον ψυχών αδαπάνητον, σού η σορός γεγένηται, πρός Θεού δέ τήν χάριν τών ιαμάτων, κατεπλούτησας Λούππε πανεύφημε.

Θεοτοκίον

Ευλογεί πάσα κτίσις τόν τόκον σου, ευλογίαις ημάς στεφανώσαντα, καί τήν αράν εξάραντα, παντευλόγητε μόνη δεδοξασμένη, η τό γένος ημών χαριτώσασα.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν τώ μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Τού Αγίου Αγαθονίκου

Ωδή θ'

Τήν φωτοφορον νεφέλην

Ιερωτάταις χορείαις, τών Ιερών Αποστόλων, καί συναυλίαις Αθλητών, καί Οσίων αγέλαις, καί Προφητών αριθμηθείς, σοφέ Αγαθόνικε, γηθόμενος, σύν αυτοίς τή Τριάδι, στεφηφόρος, νύν παρίστασαι φαιδρώς.

Ως θαυμαστός σου ο ζήλος, ως σταθερά σου η πίστις, ως αγαθή η πρός Θεόν, σού πεποίθησις μάρτυς, ως φωταυγής σου η ζωή, ως χάριτος έμπλεως ο θάνατος, αθανάτου σε δόξης, αθλοφόρε, εκτελέσας κοινωνόν.

Σε τού Χριστού τό αρνίον, τό Ιερώτατον θύμα, τών αθλητών τήν καλλονήν, τών θαυμάτων τήν βρύσιν, τής Εκκλησίας τό τερπνόν, θεόφρον αγλάϊσμα, τό στήριγμα, τών πιστών ευφημούμεν, κατά χρέος, Αγαθόνικε σοφέ.

Η παναγία σου μνήμη, καθαγιάζουσα κόσμον, νύν επεδήμησεν ημίν, παναοίδιμε μάρτυς, εν ή δεόμεθα τυχείν, τής σής αντιλήψεως, τιμώντές σε, Αγαθόνικε πόθω, ως τού Λόγου, αγαθόν θεραπευτήν.

Θεοτοκίον

Φιλαμαρτήμονα γνώμην, καί αδιόρθωτον βίον, καί πλημμελήσασαν ψυχήν, καί καρδίαν ρυπώσαν, έχων ο άσωτος εγώ, προσπίπτω σοι Δέσποινα, βοήθει μοι, καί διόρθωσιν δίδου, πρίν με φθάση, τού θανάτου η τομή.

Τού Αγίου Λούππου

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ώφθης ως πολύφωτος αστήρ τόν ήλιον, καταγγέλλων τοίς καθεύδουσι, μάρτυς εν σκότει απωλείας, υφ' ού καταυγασθέντες εδείχθησαν, ημέρας κοινωνοί διά πίστεως, τής ανεσπέρου αξιάγαστε.

Σήμερον η μνήμη σου ημίν εξέλαμψε, τού ηλίου τηλαυγέστερον, πάσαν τήν γήν φωταγωγούσα, τά νέφη τών ψυχών απελαύνουσα, καί ζόφον τών παθημάτων εξαίρουσα, ήν ετησίως εορτάζομεν.

Η άνω Σιών τών εκλεκτών μητρόπολις, σού τό πνεύμα φέρει χαίρουσα, τών πρωτοτόκων Εκκλησία, φαιδρύνεται, πιστοί δέ τιμώμέν σε, αιτουμενοι σωθήναι πρεσβείαις σου, Λούππε θεόφρον παμμακάριστε.

Θεοτοκίον

Φωτός τού εν σοί μαρμαρυγαίς Θεόνυμφε, τήν ψυχήν μου φωταγώγησον, κείμενον βόθρω απωλείας, ανάστησον εχθρούς καταράσσουσα, τούς θλίβοντας αεί τήν καρδίαν μου, καί πρός τά πάθη συνωθούντάς με.

Ο Ειρμος

«Eύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς μαθηταίς συνέλθωμεν

Αγαθονίκου μάρτυρος, τήν υπέρφωτον μνήμην, λαμπροφανώς τελέσωμεν, ήν συνήψεν η χάρις, τή τής Πανάγνου Κοιμήσει, Ούτος γάρ ο γενναίος, τυράννους μέν κατήσχυνεν, εναθλών στερροψύχως, τώ δέ Χριστώ, χαίρων νύν παρίσταται στεφηφόρος, υπέρ ημών δεόμενος, τών αυτόν ευφημούντων.

Τής Εορτής

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τώ χωρίω, κηδεύσατέ μου τό σώμα, καί σύ, Υιέ καί Θεέ μου, παράλαβέ μου τό πνεύμα.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Γή μέν τή σή ταφή, ηύλόγηται Παρθένε, αήρ δέ τή ανόδω, ηγίασται τή ξένη, νόμω θανούσης φύσεως.

Στίχ. Ανάστηθι Κύριε εις τήν ανάπαυσίν σου.

Ύμνοις σου τό σεπτόν, καί θεοδόχον σώμα, προπέμποντες οι θείοι, Απόστολοι εβόων, Πού νύν απαίρεις Δέσποινα;

Στίχ. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν.

Σώμά σου τή φθορά, απρόσιτον υπήρξε, καί πρός ταφήν εδόθη, τής φύσεως τώ νόμω, μένει δέ αδιάφθορον.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Πάντες οι γηγενείς, συνδράμωμεν προθύμως, μετά τών Ασωμάτων, κηδεύσαι τήν τεκούσαν, τόν Ποιητήν τής κτίσεως.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, κατά τό σύνηθες, καί Απόλυσις.