ΤΗ Κ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Προφήτου Σαμουήλ.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τού Προφήτου γ'.

Τής Εορτής

Ήχος πλ. α'

Χαίροις ασκητικών

Ότε ο δι' ημάς καθ' ημάς, εκ τών πανάγνων σου αιμάτων γενόμενος, εκ κόσμου σε μεταστήσαι, καί πρός αυτόν ως αγνήν, προσλαβέσθαι ξένως επευδόκησεν, αυτού απεσύναξε, τούς ιδίους κηδεύσαί σε, διά νεφέλης, οπαδούς τούτου νεύματι, παραστήσας σοι, εις τιμήν τής εξόδου σου, οίτινες θεασάμενοι, τής χάριτος έμπλεοι, γεγενημένοι Παρθένε, σέ ιερώς προσεκύνησαν, πιστώς εκβοώντες, Χαίρε Κόσμω η τεκούσα τό μέγα έλεος.

Πόθεν τό επιγνώναι υμάς, τήν εκ τού σώματός μου έξοδον, έφησεν, η πάναγνος Θεοτόκος, τοίς ιεροίς Μαθηταίς, τί τό ξένον τούτο, τέκνα θέαμα; οι δέ Άφνω έφησαν, εν νεφέλαις επήρθημεν, καί καθώς βλέπεις, τή σκηνή σου επέστημεν, προσκυνήσαί σε, ώσπερ θρόνον πυρίμορφον, βλέψαι τε σού τήν ένδοξον, καί θείαν Μετάστασιν, καί ταίς παλάμαις κηδεύσαι, τό θεοδόχον σου σκήνωμα, σκηνή Παναγία, δι' ής εύρατο ο κόσμος τό μέγα έλεος.

Κλίνην περιεστώτες τήν σήν, οι Μαθηταί τού Λυτρωτού, καί προπέμποντες, πρός τάφον φύσεως νόμω, σέ Παναγία αγνή, εξοδίους ύμνους προσεφώνουν σοι, Σεμνή χαίρε, λέγοντες, τού Θεού τό παλάτιον, χαίρε ετοίμη, τών ανθρώπων βοήθεια, χαίρε όχημα, καθαρόν τής θεότητος, Άπιθι καί μετάβαινε, πρός όρη αιώνια, σκήνωμα δόξης πρός θεία, νύν κατασκήνου σκηνώματα, πιστοίς αιτουμένη, τήν ανέκλειπτον ειρήνην καί μέγα έλεος.

Στιχηρά τού Προφήτου

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Δώρον ευαπόδεκτον, εκ μητρικών σε ανέθετο, αγκαλών η κυήσασα, ευχής γονιμώτατον, Σαμουήλ καρπόν σε, προσκληρωσαμένη, καί αποδούσα τώ Θεώ, τώ ευεργέτη καθάπερ ηύξατο, διό σοι ανεπαύσατο, χάρις τού Πνεύματος ένδοξε, ακακία συναύξοντι, καί φρονήσει εμπρέποντι.

Χρίσμα ιερώτατον, ως ιερεύς περικείμενος, προβλέπεις τά έμπροσθεν, καί προστάξει θεία, χρίεις βασιλέας, καί τά εσόμενα δηλοίς, κρίνων δικαίως Ισραηλίτην λαόν, απαύστως παραβαίνοντα, καί τού Θεού μακρυνόμενον, Σαμουήλ αξιάγαστε, θεοφόρε πανόλβιε.

Νύν ουκ εν αινίγμασιν, ουδέ σκιαίς ως τό πρότερον, πρός δέ πρόσωπον πρόσωπον, οράς ο επόθησας, τής σαρκός τόν γνόφον, καί τήν βαρύτητα, υπεξελθών καί ουρανούς, περιπολεύων καί αγαλλόμενος, Προφήτα πανσεβάσμιε, τών προφητών ισοστάσιε, τών δικαίων συνόμιλε, τών Αγγέλων συμμέτοχε.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος πλ. β' Τής Εορτής

Τή αθανάτω σου Κοιμήσει, Θεοτόκε Μήτηρ τής ζωής, νεφέλαι τούς Αποστόλους, αιθερίους διήρπαζον, καί κοσμικώς διεσπαρμένους, ομοχώρους παρέστησαν τώ αχράντω σου σώματι, οί καί κηδεύσαντες σεπτώς, τήν φωνήν τού Γαβριήλ, μελωδούντες ανεβόων, Χαίρε κεχαριτωμένη, Παρθένε Μήτηρ ανύμφευτε, ο Κύριος μετά σού, Μεθών ως Yιόν σου καί Θεόν ημών, ικέτευε σωθήναι τάς Ψυχάς ημών.

Eις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ύμνοις σου τό σεπτόν, καί θεοδόχον σώμα, προπέμποντες οι θείοι, εβόων θιασώται, Πού νύν απαίρεις Δέσποινα;

Στίχ. Ανάστηθι Κύριε εις τήν ανάπαυσίν σου.

Δεύτε οι γηγενείς, στησώμεθα χορείαν, εξόδια βοώντες, επί τή Μεταστάσει, τής Θεοτόκου σήμερον.

Στίχ. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυίδ αλήθειαν.

Πύλαι τών ουρανών, επάρθητε ορώσαι, τήν πύλην τού Υψίστου, χωρούσαν μετά δόξης, πρός τόν Υιόν καί Κύριον.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Γή μέν τή σή ταφή, ευλόγηται Παρθένε, αήρ δέ τή ανόδω, ηγίασται τή ξένη, νόμω θανούσης φύσεως.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Εις τά ουράνια, η νοερά σου ψυχή, εις τόν Παράδεισον, η καθαρά σου σκηνή, μετατεθείσα έκ φθοράς, αγάλλεται Παναγία, Όθεν ανταπέδωκε, τοίς ανόμοις ο Κύριος, δόλον γάρ ειργάσαντο, τώ τιμίω Λειψάνω σου, Διό σύν Αποστόλοις βοώμεν, Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Εν χερσί τού δι' ημάς, ενανθρωπήσαντος εκ σού, παραθεμένην τήν ψυχήν, ως πλαστουργός σου καί Θεός, πρός τήν ζωήν τήν ακήρατον μετέστησεν, όθεν σε σεπτώς μακαρίζομεν, τήν μόνην καθαράν καί αμόλυντον, καί Θεοτόκον άπαντες κυρίως, ομολογούντες κραυγάζομεν, Χριστόν δυσώπει, πρός όν μετέστης, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Είτα ο πρώτος Κανών τής Εορτής, καί τού Προφήτου ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Τό τού Βλέποντος Σαμουήλ μέλπω κλέος. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Τριστάτας κραταιούς

Τήν στείράν μου ψυχήν, αρετών ευτεκνίαν, εκβλαστάνειν σαίς ευχαίς, αξίωσον σοφέ, στειρευούσης τό βλάστημα, όπως σου ανευφημήσω, τήν φωσφόρον πανήγυριν, ιεροίς Σαμουήλ μελωδήμασιν.

Ο πάλαι τήν νηδύν, διανοίξας τής Σάρρας, τήν τής Άννης προσευχήν, πληροί περιφανώς, καί τήν άγονον γόνιμον, χάριτι άποτελέσας Σαμουήλ ως αστέρα σε, εξ αυτής ανατείλαι ηυδόκησεν.

Τή θεία ιερώς, συνακμάσας παμμάκαρ, διπλοϊδι τήν ψυχήν, ακτίσι μυστικαίς εφωτίσθης τού Πνεύματος, πάσαν μύησιν θεόφρον μυηθείς, καί ως Άγγελος, λειτουργήσας Θεώ παντοκράτορι.

Θεοτοκίον

Ο ών σύν τώ Πατρί, ως Υιός πρό αιώνων, επ' εσχάτων σαρκωθείς, Υιός σου αληθώς, εχρημάτισεν Άχραντε, άπαντας υιοθετήσας, τώ Θεώ διά πίστεως, δουλωθέντας δεινώ πολεμήτορι.

Ωδή γ'

Ουκ εν σοφία

Υψηλοτάτως, τώ Θεώ προσκολλώμενος ένδοξε, ηγαπήθης παρ' αυτού, φρονήσει θεία κοσμούμενος, καί ακεραιότητι, καλλωπιζόμενος.

Βίον Αγγέλων, επί γής Σαμουήλ ενδεικνύμενος, συλλαλούντας εμφανώς, Αγγέλους έσχες μακάριε, καί τά υπέρ έννοιαν, μυσταγωγούντάς σε.

Λαμπρόν τό όμμα, τής ψυχής ιερώς προσκτησάμενος, βλέπεις όντως τά μακράν, ως ενεστώτα μακάριε, Προφήτης δεικνύμενος, τού Παντοκράτορος.

Θεοτοκίον

Εκ σού προήλθεν, Ιησούς ο Χριστός σωματούμενος, καί εθέωσεν ημάς, σαρκός προσλήψει πανάμωμε, όθεν ως Μητέρα σε, τούτου γεραίρομεν.

Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ εστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας Πίστεως

Νόμου κρίμασιν εντεθραμμένος, χρίσμα τίμιον εισδεδεγμένος, ως Ααρών ιερωσύνη διέπρεψας, καί λαμπρυνθείς τήν καρδίαν τώ Πνεύματι, ως ενεστώτα τά πόρρω διέβλεψας, ιερώτατε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Τήν ωραιότητα

Εν τή Γεννήσει σου, σύλληψις άσπορος, έν τή Κοιμήσει σου, νέκρωσις άφθορος, θαύμα εν θαύματι διπλούν, συνέδραμε Θεοτόκε, πώς γάρ η απείρανδρος, βρεφοτρόφος αγνεύουσα; πώς δέ η Μητρόθεος, νεκροφόρος μυρίζουσα, διό σύν τώ Αγγέλω βοώμέν σοι, Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Ωδή δ'

Ο καθήμενος εν δόξη

Περιβλέπτω πολιτεία, ιερώς εγκοσμούμενος, τού Θεού τούς νόμους, τούς σωτηριώδεις πεπίστευσαι, τώ Ισραήλ διαγγέλλειν παραβαίνοντι, καί τόν εύσπλαγχνον, διηνεκώς παροργίζοντι.

Ο Ηλεί παρανομούντων, τών υιών κατακρίνεται, καί δικαία ψήφω, θείας λειτουργίας απείργεται, ο ιερός Σαμουήλ δέ ως υπήκοος, τού καλούντος, απλάστω ψυχή εισοικίζεται.

Νομικών διαταγμάτων, προϊστάμενος άριστα, Ααρών ως πάλαι, τώ Παμβασιλεί ελειτούργησας, καί τάς εννόμους θυσίας προσενήνοχας, προτυπούσας, Χριστού τήν σφαγήν τήν σωτήριον.

Τώ παράφρονι λαώ σου, Σαμουήλ μή εμμένοντι, τού Παμβασιλέως, θείαις προσταγαίς χρίεις νεύματι, θεουργικώ βασιλέα ως ητήσατο, κερτομούντα, αυτού τήν βουλήν τήν υπέρφρονα.

Θεοτοκίον

Ο τούς κόλπους μή κενώσας, τού Πατρός εν τοίς κόλποις σου, νέον ώσπερ βρέφος, επανακλιθήναι ευδόκησεν, επ' ανακλήσει Παρθένε τών ψυχών ημών, ώ κραυγάζομεν, Δόξα Χριστέ τή δυνάμει σου.

Ωδή ε'

Ασεβείς ουκ όψονται

Σοφισθείς τώ Πνεύματι, τώ θείω εκ παιδός, λειτουργός γέγονας Θεού, τώ ελαίω ένδοξε τώ τής χρίσεως, βασιλείς εν χάριτι, χρίων θείαις επινεύσεσιν.

Σοβαρώς εμμένοντι, προέφης τώ Σαούλ, ταίς ατάκτοις μεταβολαίς, Σαμουήλ μακάριε, τό θείον βούλημα, καί τήν εγκατάλειψιν, προφανώς τού θείου Πνεύματος.

Ακακία πάντοτε σύ ζών, τού Ισραήλ τήν κακίστην μεταβολήν, προφανώς διήλεγχες, σύ διορθούμενος, ιερεύς ως ένθεος, ως Προφήτης αληθέστατος.

Θεοτοκίον

Μεθ' ημών γενόμενος, δι' οίκτον ο Σωτήρ, εξ αιμάτων σου ιερών, υπέρ νούν Πανάμωμε σεσωμάτωται, καί Θεός καί άνθρωπος, ο φιλάνθρωπος γνωρίζεται.

Ωδή ς'

Εβόησε, προτυπών

Ο λόγος σου, τή τού Λόγου θεούμενος χάριτι, προεδήλου τά μακράν, ως εγγύς συμβησόμενα, Σαμουήλ Προφήτα, ενδιαίτημα θείον τού Πνεύματος.

Υψούμενος, υψηλαίς θεωρίαις καί πράξεσιν, ως Προφήτης καί Θεού, Ιερεύς παντοκράτορος, νομικαίς λατρείαις, καθαγνίζεις αξιάγαστε.

Ηχρείωται, ο Σαούλ παραβάτης γενόμενος, καί Θεός σοι, αντ' εκείνου Δαυϊδ τόν πραότατον, Σαμουήλ θεόφρον, εγκελεύεται χρίσαι τώ χρίσματι.

Θεοτοκίον

Λελύτρωται, τών ώδίνων ή Εύα Πανάμωμε, ανωδίνως, σού τεκούσης Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν τά πάθη πάντων, καί οδύνας σαφώς θεραπεύσαντα.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς, εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών δυνάμεων».

Συναξάριον

Τή Κ τού αυτού μηνός, μνήμη τού Αγίου καί ενδόξου Προφήτου Σαμουήλ.

Στίχοι

· Μύσας τελευτή καί Σαμουήλ ο βλέπων,

· Τό ζών αεί φώς καί τελευτή σας βλέπει.

· Βή δ' ορόων μέλλοντα Σαμουήλ εικάδι ένθεν.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών Αγίων τριάκοντα επτά μαρτύρων, τών εν Βιζύη τής θράκης μαρτυρησάντων.

Στίχοι

· Τρείς ενδέουσι πρός τό τούς κεκαυμένους.

· Χάριν Τριάς σού, τετράκις τελείν δέκα.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών Αγίων μαρτύρων Σεβήρου καί Μέμνονος Κεντυρίωνος.

Στίχοι

· Ξίφει παθών Σεβήρος εύρεν αξίως,

· Επαθλα λαμπρά τού διά ξίφους πάθους.

· Εχει τό πύρ σε πρός βραχύν Μέμνον χρόνον,

· Μένει δέ σε στέφανος εις αεί μένων.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής Αγίας μάρτυρος Φωτεινής, έξω τής πόρτης τών Βλαχερνών, καί τού Αγίου μάρτυρος Λουκίου τού Βουλευτού.

Στίχοι

· Βουλάς όλας παρήλθες τάς Αχιτόφελ,

· Βουλή μιά Λούκιος αθλήσας ξίφει.

Τή αυτή ημέρα μνήμη τών Αγίων μαρτύρων Ηλιοδώρου καί Δοσαί (ή Δοσά ή Σοδά).

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι

Μέγιστόν σε η τεκούσα, δώρον τώ Παμβασιλεί, προσάγει μακάριε, ευχήν ιεράν εκπληρούσα, καί μελωδούσα, Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Ένδον όντα τού ναού σε, καί κατά τού Ααρών, τήν τάξιν λατρεύοντα, τώ επουρανίω Δεσπότη, η θεία χάρις ένδοξε, Σαμουήλ κατελάμπρυνεν.

Λόγω θείω κρίνεις μάκαρ, τόν λαόν τού Ισραήλ, τούτω τό δικαίωμα, πάντοτε Θεού διαγγέλλων, καί αποστρέφων πάσαν βλάβην, εχθρών προσευχή εκτενεί.

Πάσαν ύλην εκκενώσας, ένδοξε τού σού νοός, έσοπρον τού Πνεύματος, εδείχθης βοών ασιγήτως, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ώφθης άφλεκτος τεκούσα, πάναγνε ως αληθώς, τό πύρ τής θεότητος, διό τά υλώδη μου πάθη, Θεοκυήτορ φλέξον, ως συμπαθής καί φιλάγαθος.

Ωδή η'

Λυτρωτά τού παντός

Κοσμηθείς Ααρών τώ ενδύματι, τών Αγίων εισήλθες εις Αγια, θυσίαις παμμακάριστε Ισραήλ αφαγνίζων προμηνυούσαις τήν σφαγήν τού Αμνού τήν σωτήριον.

Λογισμώ καθαρώ εισδεχόμενος, τάς αυγάς Σαμουήλ τάς τού Πνεύματος, οία Προφήτης ένθεος, προμηνύεις τά πόρρω ως ενεστώτα, διά τούτο πιστώς ευφημούμέν σε.

Εκλεκτός ο Δαυϊδ εχρημάτισεν, εν υιοίς Ιεσσαί ως εδήλωσας χρίων αυτόν τώ χρίσματι, Σαμουήλ τώ αγίω καί ανακράζων, Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Οι τήν σήν εκτελούντες πανήγυριν, Σαμουήλ τών Δικαίων συνόμιλε ταίς σαίς πρεσβείαις τύχοιμεν, βασιλείας τής άνω αναβοώντες Ευλογείτε τά έργα τό Κύριον.

Θεοτοκίον

Συμπαθείας τής σής με αξίωσον, συμπαθής καί φιλάγαθε Δέσποινα, καί τής γεέννης ρύσαί με, καί τού σκότους εκείνου τού εξωτέρου, ίνα πίστει καί πόθω γεραίρω σε.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ιστάμενος οία λειτουργός, επίπροσθεν, τού Δεσπότου καί Θεού ημών, μάκαρ αμέμπτω πολιτεία, κοσμούμενος αυτώ ελειτούργησας, τάς θείας εκφαντορίας δεχόμενος, καί προφητεύων εμφανέστατα.

Ώφθης εκ νηδύος μητρικής, αοίδιμε τού Αγίου σκεύος Πνεύματος, τώ ιερώ συναυξηθείς δέ, ενδύματι Θεόν εθεράπευσας, πραότητι καρδίας πανόλβιε, καί διανοίας ωραιότητι.

Σήμερον η μνήμη σου ημίν, ως ήλιος θεοφόρε ανατέταλκε, φέγγει πλουσίω χαρισμάτων, φωτίζουσα ψυχάς τών τιμώντων σε, ομίχλην τε δεινών απελαύνουσα, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Ήρθης πρός μονάς φωτοειδείς, καί έλαμψας τού ηλίου τηλαυγέστερον, βλέπεις ά βλέπουσι Προφήται, Απόστολοι καί άπαντες Δίκαιοι, θεούμενος μεθέξει θεόπνευστε όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Φθοράν μή γνωρίσασα ανδρός, τόν άφθαρτον εν νηδύϊ υποδέδεξαι, Λόγον ημάς καταφθαρέντας, ρυόμενον πολλοίς παραπτώμασι, τώ πάθει τής αφθάρτου σαρκός αυτού, άφθορε μόνη Παναμώμητε.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Ο ουρανόν τοίς άστροις

Ο Σαμουήλ υμνείσθω, ο πρό συλλήψεως δοθείς, δοτός Θεώ τώ Ύψίστω υπό μητρός πανευκλεούς, καί βασιλείς χρίων ούτος, ως Ιερεύς καί Προφήτης.

Καί τής Εορτής

Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τώ χωρίω, κηδεύσατέ μου τό σώμα, καί σύ Υιέ καί Θεέ μου παράλαβέ μου τό πνεύμα.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ότε πρός τόν εκ σού, τεχθέντα μετετέθης, συνήλθον εν νεφέλαις, τό σώμά σου κηδεύσαι, Παρθένε οι Απόστολοι.

Στίχ. Ανάστηθι Κύριε εις τήν ανάπαυσίν σου.

Ω τών υπερφυών, αγνή σου μυστηρίων! τού Θεού γάρ ως Μήτηρ, πρός τούτον μεταβαίνεις, λαμπρώς θεομακάριστε.

Στίχ. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν.

Στίφος τών Μαθητών, καί θείων Αποστόλων, αθροίσθητε κηδεύσαι, τό θεοδόχον σώμα, τής μόνης Θεομήτορος.

Δόξα... Καί νύν...

Ότε πρός τόν εκ σού, τεχθέντα μετετέθης, συνήλθον εν νεφέλαις, τό σώμά σου κηδεύσαι, Παρθένε οι Απόστολοι.

Καί η λοιπή τού Όρθρου Ακολουθία, καί Απόλυσις.