ΤΗ ΙΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Προεόρτια τής Κοιμήσεως τής Υπεραγίας Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, καί μνήμη τού Αγίου Προφήτου Μιχαίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τών Προεορτίων γ'.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Mάρτυσιν

Εν κυμβάλοις ηχήσωμεν, εν ωδαίς αλαλάξωμεν, Εορτήν εξόδιον προεξάρχοντες, καί επιτύμβια άσματα, φαιδρώς εκβοήσωμεν, η γάρ Μήτηρ τού Θεού, κιβωτός τε η πάγχρυσος, ετοιμάζεται, νύν εκ γής πρός τά άνω μεταβήναι, πρός παλίνζωον καί θείαν, μεθισταμένη λαμπρότητα.

Αποστόλων ο θίασος, παράδόξως αθροίσθητε, εκ περάτων σήμερον, η γάρ έμψυχος, πόλις τού πάντων δεσπόζοντος, απαίρειν επείγεται, πρός τά κρείττω ευκλεώς, συγχορεύειν βασίλεια, τώ Υιώ αυτής, ής τή θεία κηδεία ομοφρόνως, σύν ταίς άνω στρατηγίαις, ύμνον εξόδιον άσατε.

Ιερέων ο σύλλογος, βασιλείς τε καί άρχοντες, σύν παρθένων τάγμασι νύν προφθάσετε, άπας λαός τε συνδράμετε, ωδήν επιτάφιον, αναπέμποντες ομού, η γάρ πάντων δεσπόζουσα, μέλλει αύριον, τήν ψυχήν παραθέσθαι εις τάς χείρας, τού Υιού μεθισταμένη, πρός αιωνίαν κατοίκησιν.

Καί τού Προφήτου γ'

Ήχος ο αυτός

Εδωκας σημείωσιν

Όρος προηγόρευσας, τό εμφανές καί περίοπτον, τού Σωτήρος τό κήρυγμα, επ' άκρων φανήσεσθαι, τών ορέων Μάκαρ, τήν υψηλοτάτην, θεογνωσίαν προδηλών, εφ' ήν τά έθνη πίστει συντρέχοντα, προθύμως καταφεύγουσι, καί τήν ωδήν εκδιδάσκονται, τού Κυρίου καί σώζονται, σωτηρίαν αιώνιον.

Άρχων εξελεύσεται, καί ποιμανεί τόν λαόν αυτού, Βηθλεέμ εξορμώμενος, προέφης θεσπέσιε, Προφητών Μιχαία, γλώσση θεοπνεύστω, ού απ' αρχής εξ ημερών, τών τού αιώνος εισίν αι έξοδοι, τανύν δέ σου τήν πρόρρησιν, εκβεβηκυίαν θεώμενοι, διά σού τόν λαλήσαντα, θεοφρόνως δοξάζομεν.

Θρόνω παριστάμενος, Θεού Προφήτα σεβάσμιε, καί χαράς αξιούμενος, καί δόξαν θεώμενος, καί τρυφής ενθέου, θείως απολαύων, καί χαρμονής πνευματικής, καί ευφροσύνης αναπιμπλάμενος, τούς πίστει νύν τήν μνήμην σου, επιτελούντας επόπτευε, πειρασμών εκλυτρούμενος, ταίς απαύστοις πρεσβείαις σου.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Τήν πάνσεπτόν σου Κοίμησιν, Παναγία Παρθένε αγνή, τών Αγγέλων τά πλήθη εν ουρανώ, καί ανθρώπων τό γένος επί τής γής μακαρίζομεν, ότι Μήτηρ γέγονας τού ποιητού τών απάντων Χριστού τού Θεού, Αυτόν ικετεύουσα, υπέρ ημών μή παύση δεόμεθα, τών εις σέ μετά Θεόν τάς ελπίδας θεμένων, Θεοτόκε πανύμνητε καί απειρόγαμε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Ώ θαύματος καινού! ώ τεραστίου ξένου! πώς νέκρωσιν υπέστη, η ζωηφόρος Κόρη, καί τάφω νύν καλύπτεται;

Στίχ. Απενεχθήσονται τώ Βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής.

Πάσα τών γηγενών, η φύσις χορευέτω, ιδού γάρ η Παρθένος, η τού Αδάμ θυγάτηρ, πρός ουρανόν μεθίσταται.

Στίχ. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν, καί ου μή αθετήσει αυτήν.

Λάβε μοι κατά νούν, τήν κλίνην τής Παρθένου, χοροίς τών Αποστόλων, ευκόσμως κυκλουμένην, άδουσι τόν εξόδιον.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Η τών ουρανών υψηλοτέρα υπάρχουσα, καί τών Χερουβίμ ενδοξοτέρα, καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα, η δι' υπερβάλλουοαν καθαρότητα, τής αϊδίου ουσίας δοχείον γεγενημένη, εν ταίς τού Υιού χερσί, σήμερον τήν παναγίαν παρατίθεται ψυχήν, καί συν αυτή πληρούται τά συμπαντα χαράς, καί ημίν δωρείται τό μέγα έλεος.

Απολυτίκιον Προεόρτιον

Ήχος δ' Ταχύ προκατάλαβε

Λαοί προσκιρτήσατε, χείρας κροτούντες πιστώς, καί πόθω αθροίσθητε, σήμερον χαίροντες, καί φαιδρώς αλαλάζοντες, πάντες εν ευφροσυνη, τού Θεού γάρ η Μήτηρ, μέλλει τών επιγείων, πρός τά άνω απαίρειν, ενδόξως ήν εν ύμνοις αεί, ως Θεοτόκον δοξάζομεν.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Θεοτόκου

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Εις τά ουράνια, μετά τήν κοίμησιν, ανήλθες Πάναγνε, ψυχή καί σώματι, τού σού Υιού θεοπρεπώς, άνωθεν καταβάντος, τόν δέ εφορμήσαντα, ανατρέψαι σόν φέρετρον, ανοσιουργότροπον, θεία δίκη επέταξε, Διό σύν τώ Αγγέλω βοώμέν σοι, Χαίρε η Κεχαριτωμένη.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτο

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα τής Θεοτόκου

Ήχος δ' Κατεπλάγη Ιωσήφ

Σέ χερσί τού δι' ημάς, ενανθρωπήσαντος εκ σού, παραθεμένην τήν ψυχήν, ως πλαστουργός σου καί Θεός, πρός τήν ζωήν τήν ακήρατον μετέστησενόθεν νύν σεπτώς μακαρίζομεν, τήν μόνην καθαράν καί αμόλυντον, καί Θεοτόκον άπαντες κυρίως, ομολογούντες κραυγάζομεν, Χριστόν δυσώπει, πρός όν μετέστης, σώσαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Ο Προεόρτιος Κανών τής Θεοτόκου, καί τού Προφήτου.

Κανών Προεόρτου ού η Ακροστιχίς.

Αινώ γεγηθώς τού Θεού τήν Μητέρα Ιωσήφ.

Ωδή α' Hχος πλ. δ'

Ο Ειρμός

«Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ διαγαγόντι τόν λαόν αυτού εν Ερυθρά θαλάσση, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται».

Άσωμεν τώ Κυρίω, τώ εν χώρα ζώντων μεταστήσαντι, τήν αυτού κατά σάρκα, Παναγίαν Μητέρα τήν άχραντον.

Ίνα τό κάλλος βλέπης, καί καταπολαύης ωραιότητος, τού Υιού σου Παρθένε, πρός αυτόν μεταστάσα ανέδραμες.

Νέκρωσιν πώς υπέστης, η τόν νέκρω τήν Άδου κυήσασα, καί νεκροίς τοίς ανθρώποις, διά σού τήν ζωήν χαρισάμενον.

Ώφθης καθαρωτέρα, πάντων τόν καθαίροντα κυήσασα, αμαρτίας Παρθένε, διά τούτο σε πίστει δοξάζομεν.

Κανών τού Προφήτου, ού η' Ακροστιχίς.

Ως χρησμολέκτην τόν Μιχαίαν αινέσω.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Υγράν διοδεύσας

Ως έσοπρον όντως ειλικρινές, Θεού καί τών θείων, χρηματίζων τώ Πλαστουργώ, παρίστασαι Μάκαρ όν δυσώπει, κινδύνων σώσαι τούς πίστει υμνούντάς σε.

Συνέσεως πλήρης πνευματικής, υπάρχων Μιχαία, καί σοφίας παρά Θεού, τήν τών εσομένων εμυήθης, ως καθαρός γνώσιν πανάριστε.

Χρησμούς εκτιθέμενος ευσεβώς, τόν Κύριον έφης, ουρανόθεν επί τής γής, φανήναι Παμμάκαρ διαγράφων, τήν πρός ημάς αυτoύ φανέρωσιν.

Θεοτοκίον

Ρυόμενος ώφθη επί τής γής, τούς πρίν αιχμαλώτους, επ' εσχάτων τών ημερών, σαρκός εν προσλήψει Θεομήτορ, ο πρό αιώνων, γνωριζόμενος.

Προεόρτιος

Ωδή γ'

Σύ εί τό στερέωμα

Γή καί τά ουράνια, τή Μεταστάσει σου χαίρουσι, Μήτηρ Θεού, διά σού τυχόντα, παραδόξου ενώσεως.

Έχαιρον ουράνιοι, υποδεχόμενοι Άγγελοι, σέ από γής, αναφερομένην, Θεοτόκε Πανύμνητε.

Γέγονε παράδοξος, ώσπερ η κύησις Άχραντε, σού αληθώς, ούτω καί η θεία, καί σεπτή σου Μετάστασις.

Ήρθης πρός σκηνώματα, τά επουράνια πάναγνε, ούσα Θεού, άχραντε Παρθένε, καθαρώτατον τέμενος.

Τού Προφήτoυ

Ο αυτός Ειρμός

Ησή γλώσσα καλαμος, τού θείου Πνεύματος γέγονε, δι' ής ημίν, τήν τών εσομένων, εφανέρωσας έκβασιν.

Σύ τόν πρoαιώνιον, σάρκα γενόμενον έδειξας, εν Βηθλεέμ, άρχοντα τών όλων, καί Σωτήρα ηγούμενον.

Μύστης ακριβέστατος, τών υπέρ νούν ημίν γέγονας, προφητικοίς, ένδοξε Προφήτα, φωτισμοίς αυγαζόμενος.

Θεοτοκίον

Όρος εμφανέστατον, συ εχρημάτισας Πάναγνε, ού επιβάς, Κύριος εφάνη, εφ' όν νύν καταφεύγομεν.

Ο Ειρμος

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχοντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα τού Προφήτου

Ήχος πλ. α'

Tόν συνάναρχον Λόγον

Σέ δοχείον ευρούσα αγνόν καί άμωμον, η τού Πνεύματος χάρις εν σοί εσκήνωσε, καί τά μέλλοντα σαφώς, ως ενεστώτα ειπείν, τήν σήν διήγειρε ψυχήν, Προφήτα κήρυξ τού Χριστού, διό μή παύση πρεσβεύων, υπέρ ημών τών τιμώντων, σού επαξίως μνήμην τήν ένδοξον.

Δόξα... Καί νύν... Προεόρτιον

Ήχος γ' Τήν ωραιότητα

Τά προεόρτια τής Μεταστάσεως, πανηγυρίζοντες τής Θεομήτορος, αγαλλιώμενοι φαιδρώς, πρός αυτήν ανακράξωμεν, Χαίρε η απαίρουσα, από γής πρός ουράνια, χαίρε η τά πέρατα, τή Κοιμήσει ζωώαασα, διό νύν μεταβαίνουαα μέμνησο, τού κόσμου η Κεχαριτωμένη.

Προεόρτιος

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Θάμβος είχε καί έκστασις, τούς τού Λόγου, μυστας ορώντας Άχραντε, σέ νεκράν ούσαν καί άφωνον, τής ζωής Μητέρα χρηματίζουσαν.

Ώ κηδείας! ώ χάριτος! ώ τής υπέρ λόγον τότε υμνήσεως! ήν προσήγον οι θεόφρονες, σέ περιεστώτες Παμμακάριστε.

Σύ χωρίον ευρύχωρον, γέγονας τού Λόγου, όθεν μετήρέ σε, πρός ευρύχωρον καί άγιον, Θεοτόκε λήξιν καί αιώνιον.

Τήν αγίαν σου Κοίμησιν, Άγγελοι καί άνθρωποι μακαρίζουσι, πάντων πέλεις Βασίλισσα, Βασιλέα πάντων η κυήσασα.

Τού Προφήτου

Ο αυτός

Λαμπηδόσι τής άνωθεν, τής θείας επιπνοίας, καταυγαζόμενος, τά εσόμενα εμήνυσας, ως παρόντα βλέπων αξιάγαστε.

Εκ Σιών εξελήλυθε, νόμος ως προέφης θεομακάριστε, καί διέδραμε τά πέρατα, τού Χριστού ο λόγος κηρυττόμενος.

Κυριεύειν επέφανεν, οίκου Ιακώβ τών όλων ο κύριος, καί εν δόξη τού ονόματος, ως ποιμήν ποιμαίνει τόν λαόν αυτού.

Θεοτοκίον

Τού Αδάμ η απόγονος, Μήτηρ τού Θεού καί Κτίστου πεπίστευται, σάρκα τούτον γάρ γενόμενον, εξ αυτής αφράστως απεκύησεν.

Προεόρτιος

Ωδή ε'

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Ο τάφος σου κηρύττει Πανάμωμε, τήν ταφήν σου, καί τήν μετά σώματος, πρός ουρανούς νύν Μετάστασιν.

Υμνήσατε παρθένοι δοξάσατε, νεανίσκοι, πρεσβύται καί άρχοντες, τής Θεοτόκου τήν Κοίμησιν.

Θανούσα αθανάτους μετέβης, πρός κατοικίας εχθρόν θανατώσασα, τώ τοκετώ σου Πανάμωμε.

Εκύκλουν θεολήπτων ανδρών σε, χοροστασίαι, εξοδίοις ρήμασιν, υμνολογούντές σε Δέσποινα.

Τού Προφήτου

Ο αυτός

Ηγάπησας οπίσω πορεύεσθαι, τού Κυρίου έτοιμος γενόμενος εν ταίς οδοίς αυτού πάνσοφε.

Νενόηκας τήν μέλλουσαν έσεσθαι, σωτηρίαν, άπασι τοίς έθνεσιν, εξ Ιουδαίων θεσπέσιε.

Τήν χάριν θεωρών προεκήρυξας, θεοφάντορ, εφ' ήν καταφεύξονται, εθνών αγέλαι σωζόμεναι.

Θεοτοκίον

Ο τόπος τού Κυρίου σύ πέφηνας, Θεομήτορ, εξ ού εκπεπόρευται, ο τόν κόσμον πλάνης ρυσάμενος.

Προεόρτιος

Ωδή ς'

Τήν δέησιν εκχεώ

Ο οίκος τόν τού παντός συνοχέα, ο χωρήσας μεταβαίνει οικήσαι, πρός ουρανούς, ουρανός δεδειγμένος, Χριστού καί θρόνος καί μέγα παλάτιον, η πάναγνος περιστερά, ής τήν θείαν υμνήσωμεν Κοίμησιν.

Υπόπτεροι εν νεφέλαις αρθέντες, αετοί ως υψιπέται τού Λόγου, Γεθσημανή, συνελθόντες Παρθένε, σέ επεφώνουν απαίρειν τήν μέλλουσαν, πανύμνητε πρός ουρανόν, ούς ως τέκνα Υιού σου ηυλόγησας.

Τίς αύτη η αναβαίνουσα πέλει, Κοσμικών από κοιλάδων, τίς αύτη η προπομπή, καί προπόρευσις ξένη; τί τό ορώμενον μέγα μυστήριον; Η πάντων εστί Βασιλίς, καί Κυρία καί δόξα καί καύχημα.

Ηλάλαζεν Αποστόλων ο δήμος, καί δακρύων επληρώθη ηνίκα, σού τήν ψυχήν, τήν αγίαν λιπούσαν, τό θεοδόχον τεθέαται σκήνωμα, καί ύμνησε θεοπρεπώς, σού τήν θείαν Πανάμωμε Κοίμησιν.

Τού Προφήτου

Χιτώνά μοι παράσχου

Νόμων αντεχόμενος Θεού, διήλεγξας άπαντας, τούς παραβαίνοντας, τήν τού νόμου φυλακήν παναοίδιμε.

Μιχαία τό θείον καί σεπτόν, τού Πνεύματος όργανον, ταίς ικεσίαις σου, εκ κινδύνων τούς πιστούς διαφύλαξον.

Θεοτοκίον

Ιούδα τόν οίκον εμφανή, Παρθένε πεποίηκας, τόν ανατείλαντα, εξ αγίας σου γαστρός φανερώσασα.

Ο Ειρμός

«Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ήμών».

Κοντάκιον Προεόρτιον

Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον

Τή ενδόξω μνήμη σου η οικουμένη, τώ αϋλω Πνεύματι, πεποικιλνημένη νοερώς, εν ευφροσύνη κραυγάζει σοι, Χαίρε Παρθένε, Χριστιανών τό καύχημα.

Ο Οίκος

Νύν ευφραινέσθω ουρανός, σκιρτάτω πάσα κτίσις, ιδού γάρ η Παρθένος από γής απαίρει, καί πρός Παράδεισον μολεί, πάσι σωτηρία επεφάνη εκ Θεού, πρεσβεύουσα καί σκέπουσα, Διό καί Αποστόλων επέδραμε πάσα η χορεία, εκ περάτων αθροισθείσα, νεφέλαι γάρ εφάνησαν άφνω αρπάσασαι αυτούς, επέστησαν άμα τή Μητρί καί τώ Υιώ, καί ανεβόων, Χαίρε θησαυρέ τού Μάννα τής διαθήκης, Χαίρε Παρθένε, Χριστιανών τό καύχημα.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΙΔ' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Αγίου Προφήτου Μιχαίου.

Στίχοι

· Εκ γής μέν ήρθην, ειδέ καί πόλον φθάσω,

· Χάριν Μιχαίας είσομαί σοι τώ ξύλω.

· Μιχαίας δεκάτη ξύλω ήρθη ηδέ τετάρτη.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Μαρκέλλου Επισκόπου Απαμείας.

Στίχοι

· Κνίσσαις νοηταίς τόν Θεόν καθηδύνας,

· Καί σαρκός αυτόν ηδύνεις κνίσση Πάτερ.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής εις τό παλάτιον ανακομιδής τού τιμίου Σταυρού.

Στίχοι

· Λογους ανάψας, αντί φαιδρών λαμπάδων,

· Σταυρόν προπέμπω τών ανακτόρων έσω.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Ουρσικίου.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Προεόρτιος

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Νόμους τής φύσεως λαθούσα, τή κυήσει σου τώ ανθρωπίνω νόμω, θνήσκεις μόνη Αγνή, ζωώσασα τούς πάλαι, νενεκρωμένους άχραντε, τοκετώ σου.

Μένει κενός ο θείος τάφος, σού τού σώματος, τής χάριτος δέ πλήρης, ποταμούς γάρ ημίν, πηγάζει ιαμάτων, καί αποπαύει ρεύματα, Παναγία Θεοτόκε.

Ήρθη τό σώμα μέν τού τάφου παραμένει δέ ημίν η ευλογία, σού Παρθένε αγνή, τυφλούς φωταγούσα, καί σού τό ευσυμπάθητον, υπεμφαίνουσα πλουσίως.

Τόμε καινέ εν ώ ο Λόγος, αναγέγραπται συνόδω ξενωτάτη, βίβλω πάντας ζωής, ικέτευε γραφήναι, τούς τήν σεπτήν σου Κοίμησιν, καί παράδοξον υμνούντας.

Τού Προφήτου

Οι εκ τής Ιουδαίας

Χρησιμώτατος ώφθης, τώ Δεσπότη τών όλων καί δραστικώτατος, τό θράσος τών κρατούντων, ελέγχων καί διδάσκων, καί βοών αξιάγαστε, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Απαστράπτων ακτίσι, πολιτείας ενθέου καί καθαρότητος, προφήτης ανεδείχθης, τής θείας εμφανείας, αναμέλπων μακάριε, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ισουργός τώ τεκόντι, ισοδύναμος Λόγος καί συναϊδιος, εν μήτρα τής Παρθένου, Πατρός τή ευδοκία, πλαστουργείται ως άνθρωπος, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Προεόρτιος

Ωδή η'

Οι θεορρήμονες Παίδες

Εκ τών περάτων ελθόντες, οι περάτων φωτοειδέστατοι στύλοι πρός τήν Σιών παρεγένοντο, πέρας βίου λαβούσαν, κηδεύσαί σε Άχραντε.

Ρητορευόντων ού σθένει πάσα γλώσσα, ουδέ Αγγέλων αξίως, ανευφημήσαί σε τάγματα, ασυγκρίτως γάρ πάντων, υπέρκεισαι Δέσποινα.

Αγαλλιάσθω η κτίσις αι νεφέλαι εν τή παρούση ημέρα, δικαιοσύνην ρανάτωσαν, τής Παρθένου τιμώσαι, τήν θείαν Μετάστασιν.

Θεοτοκίον

Ίδε ο θρόνος Κυρίου υπερέχων, τά Χερουβίμ καί τούς θρόνους, γήθεν υψούται τεθήσεσθαι, εις βασίλεια θεία, η μόνη πανάμωμος.

Τού Προφήτου

Μουσικών οργάνων

Απ' αρχής υπάρχων εξ αιώνος, τού Θεού ο Λόγος επεφάνη, λυτρούμενος τούς εξ Αδάμ, Μιχαίας ως προέφη, τόν Κύριον υμνούντας, καί υπερυψούντας, αυτόν εις τούς αιώνας.

Νοερώς μυούμενος εβόας, θελητής ελέους ο Δεσπότης, ως εύσπλαγχνος μετανοών, επί ταίς αδικίαις, τών πίστει μελωδούντων, καί υπερυψούντων αυτόν, εις τούς αιώνας.

Αστραπής ως φέγγος απεφάνθης, τού Θεού τήν αίγλην δεδεγμένος, ως έσοπτρον διαφανές γενόμενος Μιχαία, Τον Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, βοών εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ισχυράν παράκλησιν Παρθένε, τόν εκ σού τεχθέντα κεκτημένοι, κρατούμεν αποστολικώς, σεπτής ομολογίας, ως Κύριον υμνούντες, καί υπερυψούντες, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Μουσικών οργάνων συμφωνούντων, καί λαών απείρων προσκυνούντων, εικόνι τή εν Δεηρά, τρείς Παίδες μή πεισθέντες, τόν Κύριον ανύμνουν, καί εδοξολόγουν, εις πάντας τούς αιώνας».

Προεόρτιος

Ωδή θ'

Κυρίως Θεοτόκον

Ως πάντων φαιδροτέρα, τών επουρανίων, τούς υμνητάς τής φαιδράς σου Κοιμήσεως, τών σών χαρίτων τώ φέγγει, φαίδρυνον φώτισον.

Σκιρτήσατε καρδίαι, πάντων ευσεβούντων, εν τή Κοιμήσει τής μόνης θεόπαιδος, τή ακοιμήτω πρεσβεία ταύτης σωζόμενα.

Η γή πανηγυρίζει, Άγγελοι σκιρτώσιν, αγαλλιώνται δέ πάντες οι Δίκαιοι, εν τή Κοιμήσει σου Κόρη υμνολογούντές σε.

Φιλάγαθε Παρθένε, ράνον επί πάντας, τά αγαθά σου ελέη, καί σώσον ημάς, η τόν πανάγαθον Λόγον αποκυήσασα.

Τού Προφήτου

Ο αυτός

Νοϊ τώ ακηράτω καί καθαρωτάτω, μαρμαρυγαίς ευσεβείας λαμπόμενος, υπέρ τού κόσμου πρεσβεύων αεί παρίστασαι.

Επέστη η φωσφόρος, μνήμη σου Προφήτα, προφητικών χαρισμάτων ανάπλεως, καί ποταμούς μετανοίας αναπηγάζουσα.

Σωτήρα τόν τού κόσμου, παραγεγονότα, κατά τήν σήν προφητείαν θεώμενος, τής υπέρ νούν ευφροσύνης Μάκαρ απόλαυε.

Θεοτοκίον

Ως πάντων υπερτέρα, καί καθαρωτέρα, τόν μολυσμόν τής ψυχής μου καθάρισον, η τόν Θεόν συλλαβούσα τόν υπεράγαθον.

Ο Ειρμός

«Κυρίως Θεοτόκον, σέ ομολογούμεν, οι διά σού σεσωσμένοι Παρθένε αγνή, σύν ασωμάτοις χορείαις, σέ μεγαλύνοντες».

Εξαποστειλάριον τού Προφήτου

Ήχος β' Γυναίκες ακουτίσθητε

Προσφόρως εξελευσεται, άρχων τε καί ηγούμενος, ός ποιμανεί εν ειρήνη, λαόν αυτού σύ προέφης, Θεού Προφήτα Μιχαία, Bηθλεέμ εξορμώμενος, ού αληθώς αι έξοδοι, εξ ημερών τού αιώνος, δι' ού εσώθη μεν πάντες.

Προεόρτιον, όμοιον

Σού τής σεπτής Κοιμήσεως, τήν μνήμην τήν υπέρλαμπρον, πανηγυρίζοντες πόθω, εξάδομεν Θεοτόκε, σύ δέ ως Μήτηρ άχραντε, πρός τόν Υιόν απαίρουσα, εν δόξη σου καί Κύριον, Χριστιανών υπερεύχου, τών πίστει σε ανυμνούντων.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων Στιχηρά Προσόμοια τών Προεορτίων.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Δήμος τών Μαθητών, αθροίζεται κηδεύσαι, Μητέρα Θεοτόκον, ελθόντες εκ περάτων, παντοδυνάμω νευματι.

Στίχ. Ανάστηθι Κύριε εις τήν ανάπαυσίν σου.

Νύμφη η τού Θεού, Βασίλισσα Παρθένος, τών εκλεκτών η δόξα, καύχημα τών παρθένων, πρός τόν Υιόν μεθίσταται.

Στίχ. Ώμοσε Κύριος τώ Δαυϊδ αλήθειαν.

Ήθροισται ο χορός, Μαθητών παραδόξως, εκ τών περάτων κόσμου, κηδεύσαί σου τό σώμα, τό θείον καί ακήρατον.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Δέσποινα αγαθή, τάς αγίας σου χείρας, πρός τόν Υιόν σου άρον, τόν φιλόψυχον πλάστην, οικτιρήσαι τούς δούλους σου.

Καί η λοιπή, Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.