ΤΗ ΙΑ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Εύπλου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής εορτής γ' καί τού Αγίου γ'.

Τής εορτής

Ήχος πλ. β'

Τριήμερος ανέστης

Μορφούμενος δι' οίκτον Χριστέ, Αδάμ τόν πρώτον άνθρωπον, εκ Παρθένου, ώφθης δεύτερος Αδάμ, εν όρει δέ Σωτήρ μου, Θαβώρ μετεμορφώθης, παραγυμνών σου τήν θεότητα.

Εξέστησαν ορώντες τήν σήν, τής χάριτος οι πρόκριτοι, καί τού νόμου, Μεταμόρφωσιν Χριστέ, εν όρει τώ αγίω, μεθ' ών σε προσκυνούμεν, σύν τώ Πατρί σου καί τώ Πνεύματι.

Λαμπρύνεται η κτίσις φαιδρώς, τή σή Μεταμορφώσει Χριστέ, ήν τοίς θείοις, Αποστόλοις εν Θαβώρ, Μωσείτε καί Ηλία, υπέδειξας Θεός ών, αρρήτως λάμψας υπέρ ήλιον.

Τού Αγίου

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Εύπλε παναοίδιμε εχθρού, δυσμενούς κατέβαλες, τάς μηχανάς ανδρειότατε, στερρά αθλήσει σου, προσπαλαίσας τούτον, καί Χριστώ τώ Κτίστη σου, θυσία καθαρά καί ευπρόσδεκτος, καθιερώθης νύν, τώ τών όλων βασιλεύοντι, δι' αιώνος συναγαλλιώμενος.

Εύπλε παναοίδιμε Σταυρώ τού Χριστού φραξάμενος, τά τής ψυχής αισθητήρια, πρός τόν αντίπαλον, εκουσία γνώμη, καρτερώς εχώρησας, καί τούτον προφανώς τροπωσάμενος, συμβασιλεύεις νύν, τώ, τών όλων βασιλεύοντι, δι' αιώνος συναγαλλιώμενος.

Εύπλε παναοίδιμε Χριστόν, αρωγόν κτησάμενος, τών υλικών κατεφρόνησας, καί σώμα δι' αυτόν, τώ διώκτη Μάρτυς, παραδούς εις μάστιγας, αντέστης εναθλών μέχρις αίματος, διό στεφάνω σε, τώ τής νίκης κατεκόσμησεν, ο Δεσπότης καί Σωτήρ καί Κύριος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Όρος τό ποτέ ζοφώδες καί καπνώδες, νύν τίμιον καί άγιόν εστιν, εν ώ οι πόδες σου έστησαν Κύριε, πρό αιώνων γάρ κεκαλυμμένον μυστήριον, επ' εσχάτων εφανέρωσεν η φρικτή σου Μεταμόρφωσις, Πέτρω Ιωάννη καί Ιακώβω, οίτινες τήν ακτίνα τού προσώπου σου μή φέροντες, καί τήν λαμπρότητα τών χιτώνων σου, επί πρόσωπον εις γήν κατεβαρύνοντο, οί καί τή εκστάσει συνεχόμενοι, εθαύμαζον βλέποντες, Μωϋσήν καί Ηλίαν, συλλαλούντάς σοι τά μέλλοντα συμβαίνειν σοι, Καί φωνή εκ τού Πατρός εμαρτύρει λέγουσα, Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, έν ώ ευδόκησα, αυτού ακούετε, όστις καί δωρείται τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Φύσιν τήν εξ' Αδάμ, Χριστέ αμεϊψαι θέλων, εν όρει νύν απαίρεις, Θαβώρ παραγυμνώσων, τοίς Μύσταις τήν θεότητα.

Στίχ. Σοί εισιν οι ουρανοί, καί σή εστιν η γή.

Σέλας τό τριλαμπές, αστράψαν απορρήτως, τής θεϊκής σου δόξης, Θαβώρ εν όρει Σώτερ, τήν σύμπασαν εφαίδρυνεν.

Στίχ. Θαβώρ καί Ερμών εν τώ ονόματί σου αγαλλιάσονται.

Αίφνης οι Μαθηταί, τό έξαλλον ιδόντες, τό τής στολής καί πάσης, διαρτίας σου Λόγε, πρηνείς εις γήν κατέπιπτον.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Εις όρος υψηλόν μεταμορφωθείς ο Σωτήρ, τούς κορυφαίους έχων τών Μαθητών, ενδόξως εξέλαμψας δηλών ότι οι εν ύψει τών αρετών διαπρέψαντες, καί τής ενθέου δόξης αξιωθήσονται, Συλλαλούντες δέ τώ Χριστώ, Μωϋσής καί Ηλίας εδείκνυον ότι ζώντων καί νεκρών κυριεύει, καί ο πάλαι διά νόμου, καί, Προφητών λαλήσας υπήρχε Θεός, ώ καί φωνή τού Πατρός, εκ νεφέλης φωτεινής εμαρτύρει λέγουσα, Αυτού ακούετε, τού διά Σταυρού τόν, Άδην σκυλεύσοντος, καί νεκροίς δωρουμένου ζωήν τήν αιώνιον.

Απολυτίκιον τής Εορτής

Ήχος βαρύς

Μετεμορθώθης εν τώ όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοίς Μαθηταίς σου τήν δόξαν σου, καθώς ήδυναντο, Λάμψον καί ημίν τοίς αμαρτωλοίς, τό φώς σου τό αϊδιον, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Επρφάνης σήμερον

Εορτή υπέρλαμπρος η τού Δεσπότου, ήλθε, δεύτε άπαντες, επί τώ όρει νοερώς, προκαθαρθέντες ανέλθωμεν, τώ θαβωρίω, Χριστόν εποψόμενοι.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτο

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Ο ομότιμος Λόγος Πατρί καί Πνεύματι, σαρκωθείς εκ Παρθένου εις σωτηρίαν ημών, ανεστράφη τοίς εν γή καθάπερ γέγραπται, καί ανελθών εν τώ Θαβώρ, σύν προκρίτοις Μαθηταίς, ενδόξως μετεμορφώθη, διό υμνούμεν αυτού την θείαν, καί παναγίαν συγκατάβασιν.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Είτα ο πρώτος Κανών τής Εορτής καί τού Αγίου ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Τόν κλεινόν Εύπλον ευσεβώς επαινέσω. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Τριστάτας κραταιούς

Τώ όπλω τού Σταυρού, ευπλοήσας εισήλθες, εις λιμένα τής ζωής, εν ώ περιχαρώς, αυγαζόμενος ένδοξε, κόπασόν μου τής καρδίας, πολυτάραχον κλύδωνα, γαληνώς τού δοξάζειν τήν μνήμην σου.

Ολόφωτος αστήρ, αρετών δαδουχίαις, καταυγάζων τούς πιστούς, ανέτειλας σοφέ, τώ σεπτώ στερεώματι, Εύπλε τώ τής Εκκλησίας, καί τόν ζόφον απήλασας, τών δαιμόνων δυνάμει τού Πνεύματος.

Νευρούμενος σοφέ, θεϊκή δυναστεία, θαρσαλέω λογισμώ, Θεόν τόν εκ Θεού, γεννηθέντα εκήρυξας, σταύρωσιν εθελουσίως, υπομείναντα ένδοξε, καί θανάτω τόν θάνατον λύσαντα.

Κινείσθω πρός τήν σήν, ευφημίαν πάν στόμα, ότι στόματος εχθρού, ενθέοις διδαχαίς, θεοφόρε εξήρπασας, πάντας τούς ευπειθεστάτως, δεξαμένους τούς λόγους σου, αθλοφόρε Χριστού γενναιότατε.

Θεοτοκίον

Λαμπρύνας σου Χριστός, τήν νηδύν την φωσφόρον, τή καθόδω τή φρικτή, ως ήλιος Αγνή, τοις εν κόσμω ανέτειλε, λύων τής πολυθεϊας, τήν αχλύν τήν καχέσπερον, καί φωτίζων τού κόσμου τά πέρατα.

Ωδη γ'

Ότι στείρα έτεκεν

Εαυτόν εξέδωκας, ώσπερ αμνός εκουσίως, σφαγιασθήναι θέλων, υπέρ Χριστού τού διά σέ, εθελοντί πτωχεύσαντος καί σφαγέντος, Εύπλε παμμακάριστε.

Ιερείον άμωμον, ευωδεστάτη θυσία, καί προσφορά τελεία, προσανηνέχθης τώ Θεώ, περιχαρώς μακάριε, αναμέλπων, Άγιος εί Κύριε.

Νόμοις κρατυνόμενος, Ευαγγελίου θεόφρον, μέσον ανδρών ανόμων, επέστης κράζων εμφανώς, Τοίς μή ζητούσι πάρειμι, διελέγξαι τούτων τήν δυσσέβειαν.

Θεοτοκιον

Ο Θεός εν μέσω σου, κατασκηνώσας, ουδόλως τής παρθενίας κλείθρα, τής σής εσάλευσεν Αγνή όν εκτενώς ικέτευε, στηριχθήναι πάντας τους υμνούντάς σε.

Ο Ειρμός

«Ότι στείρα έτεκεν, ή εξ εθνών Εκκλησία, καί η πολλή εν τέκνοις, ησθένησε συναγωγή, τώ θαυμαστώ Θεώ ήμων βοήσωμεν Άγιος εί Κύριε».

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Τούς νόμους τού Χριστού, εν χερσί περιφέρων, επέστης εκβοών, τοίς εχθροίς εν σταδίω, Αυτόκλητος πάρειμι, εναθλήσων στερρότατα, όθεν κλίνας σου, περιχαρώς τόν αυχένα, υποδέδεξαι, τήν εκτομήν τήν τού ξίφους, τελέσας τόν δρόμον σου.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος δ' Κατεπλάγη Ιωσήφ

Τή απροσίτω Ιησού, δόξη τού θείου σου φωτός, μεταμορφούμενος τοίς σοίς, έλαμψας θείοις Μαθηταίς, τώ Ιωάννη καί Πέτρω καί, Ιακώβω, εξέστησας αυτούς, τή θεία χάριτι, φωνής γάρ πατρικής, αγαπητόν σε Υιόν, προσμαρτυρούσης ήκουον, καί είδον τήν τού προσώπου σου δόξαν φρικτήν, Σωτήρ ο πάντας, θέλων σωθήναι, φώτισον τάς ψυχάς ημών.

Ωδή δ'

Δι' αγάπησιν Οικτίρμον

Ναός έμψυχος Τριάδος τής παναγίας, ως αληθώς εδείχθης καί ναούς τών ειδώλων, Εύπλε κατηδάφισας, τώ όπλω τής πίστεως.

Ενηδόμενος τώ κάλλει τώ θείω Εύπλε, τών αικισμών καί πόνων, τών απείρων βασάνων, μάκαρ κατεφρόνησας, καί χαίρων ενήθλησας.

Υψηλόφρονα καρδίαν τού παλαμναίου, ταπεινωθείς θεόφρον, εταπείνωσας μάρτυς, καί πρός τόν υψώσαντα, βροτούς ανελήλυθας.

Πυρακτούμενος τώ φίλτρω τώ τού Δεσπότου, πάσαν τήν πλάνην μάρτυς, ενεπύρισας όντως, καί πρός τό μαρτύριον, προθύμως εχώρησας.

Θεοτοκίον

Λιτανεύουσιν οι πλούσιοι τού λαού σου, σέ τήν Τεκούσαν Κόρη, τόν πλουτίσαντα πάντας, θείαις επιγνώσεσι, Χριστόν τόν Θεόν ημών.

Ωδή ε'

Ασεβείς ουκ όψονται

Ολικώς ταίς νεύσεσι, ταίς θείαις λαμπρυνθείς, καί ανδρεία όχυρω θείς, ώσπερ λέων άριστε, σύ πρός τό στάδιον, πεποιθώς εισέδραμες, τήν δυσσέβειαν τροπούμενος.

Νέμει σοι τήν άλυπον, ζωήν ο λυτρωτής, δι' αυτόν θάνατον πικρόν, αθλοφόρε ένδοξε, καθυπομείναντι, καί χοροίς συνάπτει σε, τών μαρτύρων αριστεύσαντα.

Έκλινας αυχένα σου, προθύμω λογισμώ, καί τήν κάραν αφαιρεθείς, τώ Χριστώ τρανότερον, καί καθαρώτερον, συνεδέθης Όσιε, απολαύων τής θεώσεως.

Θεοτοκίον

Υπερτέρα πέφηνας, Αγγέλων αληθώς, τών Αγγέλων τόν ποιητήν, υπέρ νούν κυήσασα, τόν δοξάσαντα τούς Αγίους μάρτυρας, Παναγία Μητροπάρθενε.

Ωδή ς

Ήλθον εις τά βάθη

Σταζόμενος αίματι παρέστης, τώ σώ αγωνοθέτη, γενναιότατα Εύπλε θεόφρον, καί παρ' αυτού, τούς στεφάνους είληφας, τούς τής νίκης αγαλλόμενος.

Έστης πρό τού βήματος ανδρείως, τούς τού Δεσπότου νόμους, ταίς αγκάλαις σου Εύπλε κατέχων, καί προφανώς, τούς ανόμους Όσιε, διελέγχων προθυμότατα.

Βασάνων πληθύν μή δειλιάσας, μή φοβηθείς τό ξίφος, τήν αλήθειαν σύ πρό βημάτων δικαστικών, ευσεβώς εκήρυξας, καί τήν πλάνην εθανάτωσας.

Θεοτοκίον

Ώ θαύμα παράδοξον, πώς τίκτεις, πείραν ανδρός μή γνούσα; πώς θηλάζεις δέ Παρθενομήτορ, τόν χορηγόν, αληθώς τού γάλακτος, καίτροφέα πάσης κτίσεως;

Ο Ειρμός

«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Συναξάριον

Τή ΙΑ' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εύπλου τού Διακόνου.

Στίχοι

· Εκ τής στολής μέν, σεπτός Εύπλος Λευϊτης.

· Εκ τής τομής δέ, στερρός όντως οπλίτης.

· Πλήγη ενδεκάτη ξίφει Εύπλος κοπήεντι.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών Εγκαινίων τού σεβασμίου καί περικαλλούς οίκου καί θείου Ναού τής Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου τής Ελεούσης.

Τή αυτή ημέρα, Διήγησις περί τής αχειροποιήτου Εικόνος τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Μνήμη τών αγίων μαρτύρων Νεοφύτου, Ζήνωνος, Δαϊου, Μάρκου, Μακαρίου καί Δαϊανού, διά πυρός τελειωθέντων.

Ο Όσιος Πασσαρίων εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι

Στάξαν σου εν γή τό αίμα, απέσβεσε τήν πυράν, τής πλάνης πανόλβιε, τήν δέ τού Χριστού Εκκλησίαν, πλουσιωτάτως ήρδευσεν, ευσεβώς ανυμνούσάν σε.

Έχων φρόνημα γενναίον, καί άσειστον λογισμόν, τήν πλάνην κατέσεισας, καί προϊσταμένους τού ψεύδους, τοίς αψευδέσιν ήλεγξας, διδαχαίς Εύπλε πάνσοφε.

Πύλη σοι τού Παραδείσου, Εύπλε μάρτυς τού Χριστού, ηνοίχθη μακάριε, κεκαλλωπισμένον ιδούσα τώ θείω πάθει, καί τώ νικητικώ διαδήματι.

Άνθρακι κεκαθαρμένος, θείω μάρτυς τήν ψυχήν, άνθρακας κατέσβεσας, τής πολυθεϊας κραυγάζων, Ευλογητός εί Κύριος ο Θεός ο τών πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ίνα σου τήν θείαν μήτραν, κάμινος η Περσική, τυπώση Πανάμωμε, σώζει Νεανίας αφλέκτους αναβοώντας, Κύριε ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'

Λυτρωτά τού παντός

Νοσημάτων παντοίων καθάρσιον, καί πνευμάτων δεινών ελατήριον, τό σόν υπάρχει Λείψανον, ο κυκλούντες βοώμεν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Επί σοί τών πιστών δήμος γέγηθε, πρός Χριστόν σε μεσίτην κτησάμενος, καί πρεσβευτην θερμότατον, καί προστάτην παμμάκαρ Εύπλε Λευίτα, τών Αγίων Αγγέλων συνόμιλε.

Συνελθόντες αρύσασθε άνθρωποι, νοσημάτων κατάλληλον ίαμα, εκ τής σορού τού μάρτυρος, καί βοήσατε πίστει, Πάντα τά εργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ωραιώθης Αγνή παναμώμητε, υπέρ πάσαν Αγγέλων ευπρέπειαν, τόν ποιητήν κυήσασα, τών βροτών καί Αγγέλων, ώ μελωδούμεν, Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός, Παντοδύναμε, τούς έν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε, υμνείτε τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ιδείν ηξιώθης αληθώς πανόλβιε, τά μακρόθεν σοι ποθούμενα, έστης εφέσεως ως φθάσας, αυτό τών ορεκτών τό ακρότατον, τού πόθου σου σαφώς τό συμπέρασμα, Εύπλε Λευίτα αξιάγαστε.

Ως σκήπτρον κατέχων τόν Σταυρόν μακάριε, τή χειρί σου τήν πορφύραν δέ, ήν εξ αιμάτων ιερών σου, εφοίνιξας λαμπρώς περικείμενος, Χριστώ τώ Βασιλεί νύν παρίστασαι, Εύπλε μαρτύρων ακροθίνιον.

Σήμερον Κατάνη η σεπτή μητρόπολις, πολιούχον ταύτης άριστον, σέ κεκτημένη εορτάζει, τήν θείαν εκτελούσά σου άθλησιν, σύν πάσαις επαρχίαις καί πόλεσιν, ήν περιέποις σαίς δεήσεσιν.

Ήλιος ολόφωτος σαφώς γεγένησαι, καί πρός φέγγος κατεσκήνωσας, Μάρτυς τό θείον τή μεθέξει, θεούμενος τή θεία μακάριε, καί νύν φωταγωγείς τούς υμνούντάς σου, τήν φωτοφόρον μάκαρ άθλησιν.

Θεοτοκίον

Φωτός, τού εν σοί μαρμαρυγαίς Θεόνυμφε, τήν ψυχήν μου φωταγώγησον, κείμενον βόθρω απωλείας, ανάστησον, εχθρούς Καταισχύνουσα, τούς θλίβοντας αεί τήν καρδίαν μου, καί πρός τά πάθη συνωθούντάς με.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Διόλου ανακείμενος, Θεώ τώ παντοκράτορι, καί αστραπαίς ταίς εκείθεν, λαμπόμενος αθλοφόρε, τών εκτελούντων μέμνησο, τήν φωτοφόρον μνήμην σου, καί σέ τιμώντων Αγιε, ώς τού Χριστού Μυστηρίων, Διάκονον μάρτυς Εύπλε.

Καί τής Εορτής

Φώς αναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός αγεννήτου, εν τώ φανέντι φωτί σου, σήμερον εν θαβωρίω, φώς είδομεν τόν Πατέρα, φώς καί τό Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν κτίσιν.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Χαίρετε ή τριάς, τών θείων Αποστόλων, ή τής Τριάδος είδες, τόν κατ' ουσίαν ένα, εις όρος τό θαβώριον.

Στίχ. Σοί εισιν οι ουρανοί, καί σή εστιν η γή.

Εύγέ σοι τώ Θαβώρ, τώ πρίν ζοφωδεστάτω, φωτός γάρ ηξιώθης, ουκ αισθητού ηλίου, τής άνω δέ λαμπρότητος.

Στίχ. Θαβώρ καί Ερμών εν τώ ονόματί σου αγαλλιάσονται.

Φωτί μέν τώ τού σού, προσώπου ελλαμφθέντες, οι Μαθηταί σου Σώτερ, μή φέροντες τήν αίγλην, εις γήν άφνω κατέπιπτον.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Είδον εν τώ Θαβώρ, Μωσής τε καί Ηλίας, τόν εκ Παρθένου Κόρης, Θεόν σεσαρκωμένον, βροτών εις απολύτρωσιν.

Η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.