ΤΗ l' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος καί Αρχιδιακόνου Λαυρεντίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσομοια.

Τής Εορτής γ'

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Δεύτε νύν τήν κρείττονα, αλλοιωθέντες αλλοίωσιν, ουρανόφρονες σήμερον, Χριστώ συμμορφουμενοι, ευσεβώς καί γήθεν, εφ' υψηλοτάτην, τών αρετών περιωπήν, ανενεχθέντες αγαλλιώμεθα, δι' οίκτον γάρ τόν άμορφον, μεταμορφούμεν ός άνθρωπον, εν Θαβώρ κατελάμπρυνεν, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Ω φιλοθεάμονες, τών υπέρ νούν καί φιλήκοοι, μυστικώς εποπτεύσωμεν, Χριστόν εξαστράψαντα, θεϊκαίς ακτίσι, καί ενηχηθώμεν, τήν τού Γεννήτορος φωνήν, ηγαπημένον ανακηρύττουσαν, Υιόν τόν καταυγάσαντα, τήν ανθρωπίνην ασθένειαν, εν Θαβώρ καί πηγάσαντα, φωτισμόν ταίς ψυχαίς ημών.

Άπαν νύν εγκόσμιον, καί υπερκόσμιον σύστημα, συγκινείσθω πρός αίνεσιν, Χριστού τού Θεού ήμων, τού νεκρών καί ζώντων, κεκυριευκότος, θεοπρεπώς γάρ εαυτώ, μεταμορφούμενος συμπαρίστησι, τού νόμου καί τής χάριτος, τούς πρωτοστάτας καί κήρυκας, εν Θαβώρ ως ηυδόκησεν, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Καί τού Αγίου γ'

Όμοια

Ανθρακά σοι έδωκε, Μάρτυς πυρός εις βοήθειαν, ο Δεσπότης καί Κύριος, υφ' ού πυρακτούμενος, τό γεώδες σκήνος, θάττον εξεδύσω, καί τήν αθάνατον ζωήν, καί βασιλείαν εκληρονόμησας, διό σου τήν χαρμόσυνον, χαρμονικώς εορτάζομεν, εορτήν παμμακάριστε στεφηφόρε Λαυρέντιε.

Ανθρακας εμάρανας, πλάνας ειδώλων μακάριε, επ' ανθράκων οπτώμενος, υφ' ών λεπτυνόμενος, τό παχύ σαρκίον, ως βαρύ φορτίον, απετινάξω καί τόν χούν, τής τών προγόνων ημών νεκρώσεως, εντεύθεν ακατάσβεστος, άνθραξ ημίν εχρημάτισας, καταυγάζων φαιδρότητι, τούς τιμώντας τήν μνήμην σου.

Άνθρακι ανήφθησαν, από Θεού οία φαίνοντες, οι αήττητοι Μάρτυρες, τή αίγλη τού Πνεύματος, τήν αχλύν τής πλάνης, καί τής αθεϊας, καταδιώκοντες θερμώς, καί ευσεβείας πυρσόν ανάπτοντες, εν οίς καί ο Λαυρέντιος, ο αληθής καί σεβάσμιος, τού Σωτήρος διάκονος, διαπρέπει τοίς θαύμασιν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Πρό τού Σταυρού σου Κύριε, όρος ουρανόν εμιμείτο, νεφέλη ως σκηνή εφηπλούτο, Σού μεταμορφουμένου, υπό Πατρός δέ μαρτυρουμένου, παρήν ο Πέτρος σύν Ιακώβω καί Ιωάννη, ως μέλλοντες συνείναί σοι, καί εν τώ καιρώ τής παραδόσεώς σου, ίνα θεωρήσαντες τά θαυμάσιά σου, μή δειλιάσωσι τά παθήματά σου, ά προσκυνήσαι ημάς, εν ειρήνη καταξίωσον, διά τό μέγα σου έλεος.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Έδειξεν αμυδρώς, ο Κύριος τήν δόξαν, τήν θεϊκήν εν όρει, τώ θαβωρίω άρτι, τοίς μύσταις οίς ηθέλησεν.

Στίχ. Σοί εισιν οι ουρανοί, καί σή εστιν η γή.

Δεύτε τοίς Μαθηταίς, συνδράμωμεν οι πάντες, τών αρετών εις ύψος, ως άν αξιωθώμεν, σύν τούτοις καί τής χάριτος.

Στίχ. Θαβώρ καί Ερμών εν τώ ονόματί σου αγαλλιάσονται.

Πάντες οι γηγενείς, καθάρωμεν καρδίας, ως άν ευθέτως έλθη, καί πρός ημάς η δόξα, τής τρισηλίου χάριτος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος δ'

Πρό τού Σταυρού σου Κύριε, παραλαβων τούς Μαθητάς εις όρος υψηλόν, μετεμορφώθης έμπροσθεν αυτών, ακτίσι δυνάμεως καταυγάζων αυτούς, ένθεν φιλανθρωπία, εκείθεν εξουσία, δείξαι βουλόμενος τής Αναστάσεως τήν λαμπρότητα, ής καί ημάς, ο Θεός εν ειρήνη καταξίωσον, ως ελεήμων καί φιλάνθρωπος.

Απολυτίκιον τής Εορτής

Ήχος βαρύς

Μετεμορθώθης εν τώ όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοίς Μαθηταίς σου τήν δόξαν σου, καθώς ήδυναντο, Λάμψον καί ημίν τοίς αμαρτωλοίς, τό φώς σου τό αϊδιον, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Μετεμορφώθης Ιησού, επί τό δρος τό Θαβώρ, καί νεφέλη φωτεινή, εφηπλωμένη ως σκηνή, τούς Αποστόλους τή δόξη σου κατεκάλυψεν, όθεν καί εις γήν εναπέβλεπον, μή φέροντες οράν τήν λαμπρότητα, τής απροσίτου δόξης τού προσώπου σου, άναρχε Λόγε Χριστέ ο Θεός, ο τότε τούτοις, τό φώς σου λάμψας, φώτισον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα όμοιον

Εν τώ όρει τώ Θαβώρ, μεταμορφούμενος Σωτήρ, τοίς προκρίτοις Μαθηταίς, δείξας τήν δόξαν σου Χριστέ, τό αναλλοίωτον ήστραψας τής θεότητος, νεφέλη δέ φωτός συνεκάλεσας, Ηλίαν καί Μωσήν συλλαλούντάς σοι, διό καί Πέτρος έλεγεν, Οικτίρμον, καλόν εστιν ώδε είναι σύν σοί, ο τότε τούτοις, τό φώς σου λάμψας, φώτισον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Είτα είς Κανων τής Εορτής, καί τού Αγίου ούτος, ού η Ακροστιχίς.

Λαυρέντιον κράτιστον υμνώ προφρόνως.

Ωδή α' Ήχος δ'

Τριστάτας κραταιούς

Λειμώνι τής τρυφής, ως Χριστού στρατιώτης, επαξίως εντρυφών, καί ταίς αγγελικαίς, συγχορεύων Δυνάμεσιν, έλλαμψίν μοι φωτοφόρον, δωρηθήναι δυσώπησον, ανυμνούντί σε Μάκαρ Λαυρέντιε.

Αγώνας υποδύς, τού σεπτού μαρτυρίου, νικηφόρος αθλητής, στερρότητι ψυχής, ανεδείχθης Λαυρέντιε, στέφανον δικαιοσύνης, ευπρεπώς ενδυσάμενος, καί διάδημα επινίκιον.

Υιός ως πεφυκώς, καί φωτός καί ημέρας, παραδόξως εκ δυσμών, ως ήλιος ημίν, αισθητός ανατέταλκας, αίγλη τή φαεινοτάτη, καταυγάζων τά πέρατα, παναοίδιμε Μάρτυς Λαυρέντιε.

Θεοτοκίον

Ρυσθέντες τώ σεπτώ, τοκετώ σου Παρθένε, τών τού Άδου καί φθοράς δεσμών, καί κοσμικής κατακρίσεως άχραντε, Χαίρε κεχαριτωμένη, ευχαρίστως βοώμέν σοι, η σωτήριος πύλη τής χάριτος.

Ωδή γ'

Τόξον δυνατών ησθένησε

Έχων τού Σταυρού τό τρόπαιον, πρός τούς αντιπάλους, ρωμαλέως εχώρησας, καί νικήσας στεφανηφόρος, ανεδείχθης αξιάγαστε.

Νόμω τού Χριστού φραξάμενος, τή νομοθεσία τών δυσσεβών ως αήττητος, αντετάξω γενναιοτάτη, καρτερία παμμακάριστε.

Τόνω θεϊκώ νευρούμενος, τής πολυθεϊας, τήν ασθένειαν έλυσας, τού Χριστού δέ τήν πρό αιώνων, διετράνωσας θεότητα.

Θεοτοκίον

Ίσος τώ Πατρί καί Πνεύματι, φύσει καί ουσία, καί θεότητι γέγονε, τοίς ανθρώποις ίσος ο Λόγος, σαρκωθείς εκ σού Πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν

Τόν ουράνιον πλούτον συναγα γών, καί τοίς πένησι τούτον προσαγαγών, εσκόρπισας έδωκας, δεομένοις τόν άρτον σου, καί δι' αυτού κτησάμενος, ζωήν τήν ακήρατον, εν τώ Χριστού μαρτυρίω, διέπρεψας ένδοξε, όθεν αριστεύσας, καί νομίμως αθλήσας, τόν στέφανον είληφας, εκ Θεού τών καμάτων σου, Αθλοφόρε Λαυρέντιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον

Εορτή υπέρλαμπρος, η τού Δεσπότου, ήλθε, δεύτε άπαντες, επί τώ όρει νοερώς, προκαθαρθέντες ανέλθωμεν, τώ θαβωρίω εποψόμενοι.

Ωδή δ'

Ο καθήμενος εν δόξη

Ο διάκονος τού Λόγου, καί τώ λόγω κοσμούμενος, τώ τού Λόγου πόθω, γνώμη τής ψυχής σφαγιάζεται, καί σύν τώ Λόγω δικαίως βασιλεύει νύν, ευφροσύνης, καί δόξης αυτού εμφορούμενος.

Νυσταγμόν τής ασεβείας, ευσεβώς ουκ ενύσταξας, εγρηγόρσει θεία τής μαρτυρικής σου ενστάσεως, από βλεφάρων τόν ύπνον τόν εις θάνατον, απωσάμενος, Μάρτυς Χριστού ιερώτατε.

Κατά τής τών πλανωμένων, δυσσεβούς υπολήψεως, αληθείας όπλοις, καί θεοσεβείας φραξάμενος, ταύτης εις τέλος καθείλες τό μνημόσυνον, διά πίστεως, καί γνωμικής διαθέσεως.

Θεοτοκίον

Ρύπον πάντα τής προτέρας, αποθέμενοι βρώσεως, τής ζωής τόν άρτον, εκ τού ουρανού σιτιζόμεθα, τόν εκ τής γής τής Παρθένου ανατείλαντα, ήν ως πρόξενον, τών αγαθών μεγαλύνομεν.

Ωδή ε'

Ασεβείς ουκ όψονται

Ακλινεί τώ βλέμματι, ταίς θείαις καλλοναίς, ενορών πάντων τών τερπνών, τών εν γή Λαυρέντιε καταπεφρόνηκας, καί δεινών τού σώματος, αλγηδόνων αξιάγαστε.

Τόν Χριστόν διάκονον, γενόμενον ημίν, δωρεών τών εκ τού Πατρός, επιγνούς διάκονος τούτου γεγένησαι, πρός αυτόν δι' αίματος, εκδημήσας Παμμακάριστε.

Ιερόν ανάθημα, καί κόσμος ευπρεπής, τώ Χριστώ μάκαρ προσαχθείς, τήν σκηνήν εφαίδρυνας τήν επουράνιον, ένθα νύν γενόμενος, απολαύεις τής ελλάμψεως.

Θεοτοκίον

Συμφυής καί σύμμορφος, υπάρχων τώ Πατρί, ο Υιός ο μονογενής, τοίς ανθρώποις γέγονε θέλων Ομόφυλος, σαρκωθείς ο Ύψιστος, εκ γαστρός σου Μητροπάρθενε.

Ωδή ς'

Ήλθον εις τά βάθη

Τό άϋλον πύρ σε κατοπτήσαν, τώ Βασιλεί τών όλων, κατεσκεύασεν ήδιστον βρώμα, τώ τήν ημών, σωτηρίαν στέργοντι, καί πεινώντι Παναοίδιμε.

Όλω τώ φωτί προσομιλήσας, τής αρχικής Τριάδος, ως Διάκονος ταύτης υπάρχων, φωτοειδής, Αθλοφόρε γέγονας, καταυγάζων τούς υμνούντάς σε.

Νευρούμενος θεία δυναστεία, ταίς τού πυρός εσχάραις, επικείμενος έφερες Μάρτυς, πόθω Χριστού, τήν ψυχήν πυρούμενος, καί τή δρόσω τή τού Πνεύματος.

Θεοτοκίον

Υπήρξας Θεού Παρθενομήτορ, χωρητικόν δοχείον, θρόνος έμψυχος, άγιον όρος, καί κιβωτός, καί σκηνή θεότευκτος, καί λυχνία χρυσαυγίζουσα.

Ο Ειρμός

«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ως Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου πολυέλεε».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Πυρί θεϊκώ, φλεχθείς τήν καρδίαν σου, τό πύρ τών παθών, εις τέλος απετέφρωσας, αθλητών εδραίωμα, θεοφόρε Μάρτυς Λαυρέντιε, καί αθλών εβόας πιστώς, Ουδείς με χωρίσει τής αγάπης Χριστού.

Ο Οίκος

Τόν διαλάμψαντα ως φωστήρα απλανή εν τώ κόσμω, συνελθόντες πιστοί, εν ωδαίς ασμάτων τιμήσωμεν, Λαυρέντιον τόν αθλοφόρον, καί μύστην τών απορρήτων, όπως ταίς αυτού πρεσβείαις, ρυσθώμεν πταισμάτων δεινών, τού νού δέ πάσαν κηλίδα καθαρθέντες, κατίδωμεν Χριστόν, τόν τούτον υπερδοξάσαντα, κραταιώς εναθλούντα καί λέγοντα, Ουδείς με χωρίσει τής αγάπης Χριστού.

Συναξάριον

Τή Ι' τού αυτού μηνός, μνήμη τών Αγίων μαρτύρων Λαυρεντίου Αρχιδιακόνου, Ξύστου Πάπα Ρώμης καί Ιππολύτου.

Στίχοι

· Τόν Λαυρέντιον λαύρακα Χριστού λέγω,

· Επ' εσχάρας άνθραξιν εξωπτημένον.

· Τέλους αθλητών καί κλέους τυχείν θέλων,

· Ήθλησας άθλον, Ξύστε, τόν διά ξίφους.

· Τόν Ιππόλυτον ιπποδέσμιον βλέπω,

· Εναντίαν πάσχοντα τή κλήσει πάθος.

· Ώπτησαν δεκάτη Λαυρέντιον ηϋτε ιχθύν.

Τή αυτή ημέρα ο άγιος Ήρων ο φιλόσοφος εν ειρήνη τελειούται.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ο διασώσας εν πυρί

Μυσταγωγήσαι προκριθείς, καί διακονήσαι τώ λόγω σκεύος εδείχθης ιερόν, ουρανίου ναού καί ανάθημα, μελωδών τώ ποιήσαντι, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Νόμω ζωής τής εν Χριστώ, περιτειχιζόμενος Μάρτυς, τοίς τού θανάτου καί φθοράς, νομοθέταις τόν νούν ουχ υπέκλινας, αναμέλπων Λαυρέντιε, ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Ως τις ανάλγητος σαφώς, σώμα περικείμενος Μάρτυς, γενναιοτάτω λογισμώ, τού παμφάγου πυρός κατετόλμησας, ανακράζων πανόλβιε, Ο Θεός ο τών Πατέρων ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Πύλη εδείχθης νοητή, τής ανατολής τής εξ ύψους, επιφανείσης επί τής γής, τοίς ανθρώποις εκ σού Θεονύμφευτε, υπέρ λόγον καί έννοιαν, τού Θεού τού τών Πατέρων ευλογημένου.

Ωδή η'

Λυτρωτά τού παντός

Ρωμαλέω φρονήματι γέγονας, τής αστέκτου φλογός ευτονώτερος, καί ως εν άλλω σώματι, πυρακτούμενος Μάκαρ, Πάντα τά έργα, ευλογείτε εβόας τόν Κύριον.

Ο τούς Παίδας τούς τρείς εκμιμούμενος, καί πυρός κατασβέσας τούς άνθρακας, δρόσω τής θείας χάριτος, ανακράζει καί μέλπει, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Φωτισμός ο Χριστός σοι γενόμενος, την αυτού σε Ισχύν περιέζωσε, καί πρός αυτόν ανήγαγεν ευσεβώς μελωδούντα, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ρίζης τού Ιεσσαί ράβδος πέφυκας, καί Χριστόν τόν Θεόν μου καί Κύριον, υπερφυώς εξήνθησας, τής θεότητος άνθος, πάντα τά έργα, διά τούτο υμνούμέν σε Δέσποτα.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ολόκληρον θύμα καί δεκτόν θυμίαμα, τώ Δεσπότη προσενήνεξαι, ώσπερ χρυσίον εν καμίνω, πυρί δοκιμασθείς τής αθλήσεως, καί κόσμος τής Εκκλησίας γενόμενος, τών πρωτοτόκων αξιάγαστε.

Νεύσει ακλινεί πρός τόν Θεόν θεούμενος, καί ενώσει τή αμείνονι, λόγω καί θεία θεωρία, φωτί τώ ακροτάτω Λαυρέντιε, κραθήναί σοι τηλαυγώς εξεγένετο, όθεν σε πάντες μακαρίζομεν.

Ως ήλιος Μάκαρ εκ δυσμών ανέτειλας, θαύμα μέγα καί παράδοξον, πάσαν φωτίζων Εκκλησίαν, ταίς σαίςμαρμαρυγαίς αξιάγαστε, καί θάλπων πάντας τή ζέσει τής πίστεως, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον

Σύμβολα Πανάμωμε τής σής γεννήσεως, οι Προφήται προεκήρυξαν, πόρρωθεν ταύτα μυηθέντες, εκ θείας επιπνοίας τού Πνεύματος, καί κόσμω διαπρυσίως εκηρυξαν, ών τάς εκβάσεις νύν θαυμάζομεν.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Αγγελικαίς δυνάμεσι, καί Μαρτύρων χορείαις, Μεγαλομάρτυς ένδοξε, συγχορεύων τώ θρόνω, τής υπερφώτου Τριάδος, καί λαμπραίς ταίς εκείθεν, αυγαίς περιχεόμενος, αίτει φώς καί ειρήνην, τοίς ευσεβώς, εκτελούσι μνήμην σου τήν φωσφόρον, καί σέ φαιδρώς δοξάζουσιν, ώ Λαυρέντιε Μάκαρ.

Καί τής εορτής

Πρό τού Σταυρού σου Κύριε, Μαθητώντούς προκρίτους, λαβών μετεμορφώθης νύν, εν Θαβώρ τώ αγίω, εν ώ Μωσής καί Ηλίας, παρειστήκεισαν τρόμω, δουλοπρεπώς σοι Δέσποτα, συλλαλούντες, μεθών σε, Χριστέ Σωτήρ, σύν Πατρί καί Πνεύματι προσκυνούμεν τόν έκ Παρθένου λάμψαντα, εις βροτών σωτηρίαν.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Φωνή σοι πατρική, ουρανόθεν ήκούσθη, Ούτός εστι βοώσα, Υιός ο αγαπητός μου, αυτού πάντες ακούετε.

Στίχ. Σοί εισιν οι ουρανοί, καί σή εστιν η γή.

Ανέλθωμεν πιστοί, νοητώς εν τώ όρει, τής θεωρίας όπως τήν δόξαν τού Σωτήρος, Θεού ημών κατίδωμεν.

Στίχ. Θαβώρ καί Ερμών εν τώ ονόματί σου αγαλλιάσονται.

Γράφων ο Ψαλμωδός, Θαβώρ Χριστέ Σωτήρ μου, καί Ερμών ανεβόα, εν τώ ονόματί σου, σαφώς αγαλλιάσονται.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Παντάναξ Βασιλεύ, ειρήνευσον τόν κόσμον, πρεσβείαις τής αχράντου, Παρθένου παντανάσσης, καί πάντων τών Αγίων σου.

Καί η λοιπή τού Όρθρου Ακολουθία, καί Απόλυσις.