ΤΗ Ε' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τά Προεόρτια τής Αγίας Μεταμορφώσεως τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, καί μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ευσιγνίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια προεόρτια γ'.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Δεύτε συνανέλθωμεν, τώ Ιησού αναβαίνοντι, εις τό όρος τό άγιον, κακεί ακουσώμεθα, φωνής Θεού ζώντος, Πατρός προανάρχου, διά νεφέλης φωτεινής, προσμαρτυρούσης εν θείω Πνεύματι, αυτού τήν γνησιότητα, τής αϊδίου Υιότητος, καί τόν νούν φωτιζόμενοι, έν φωτί φώς οψώμεθα.

Δεύτε προχορεύσωμεν, καί εαυτούς εκκαθάρωμεν, καί πιστώς ετοιμάσωμεν, πρός θείαν ανάβασιν, τής υψηλοτάτης, Θεού πολιτείας, όπως επόπται τής αυτού, μεγαλειότητος εποφθείημεν, καί δόξης επιτύχοιμεν, ήν κατιδείν ηξιώθησαν Αποστόλων οι πρόκριτοι, μυστικώς εν τώ όρει Θαβώρ.

Δεύτε νύν τήν κρείττονα, αλλοιωθέντες αλλοίωσιν έαυτούς εις τήν αύριον, Καλώς ευτρεπίσωμεν, εν όρει προσβήναι, Θεού τώ αγίω, τήν αναλλοίωτον Χριστού, δόξαν αστράπτουσαν κατοπτεύσοντες, λαμπρώς υπέρ τόν ήλιον, καί τό τρισσόν αυγαζόμενοι, φώς εν τούτω δοζάσωμεν, τήν αυτού συγκατάβασιν.

Καί τού Αγίου γ'

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Φοινιχθείσαν εν αίματι τής σαρκός σου ενδέδυσαι, πορφυρίδα ένδοξε θεία χάριτι, καί κορυφή σή διάδημα, επαναδησάμενος, αφθαρσίας καί ζωής, τού Σταυρού τε τό τρόπαιον, Μάρτυς πάνσοφε, δεξιά περιφέρων ως περ σκήπτρον, τώ Χριστώ συμβασιλεύεις, διά παντός ευφραινόμενος.

Στρατιώτης αήττητος, εγνωρίσθης Ευσίγνιε, τού Σταυρού τώ όπλω γάρ συμφραξάμενος, πρός συμπλοκήν εξελήλυθας, εχθρού πολεμήτορος, καί κατέρραξας αυτόν, αριστεύσας λαμπρότατα, καί τόν στέφανον, ειληφώς τόν τής νίκης εκ τού μόνου, αθλοθέτου καί Δεσπότου, καί εις αεί βασιλεύοντος.

Τοίς τιμίοις σου πάθεσι, πάθος τίμιον ένδοξε, αθλητά Ευσίγνιε εξεικόνισας, καί νικηφόρος γενόμενος, τήν άνω μητρόπολιν, μετά πάντων κατοικείς, αθλοφόρων γηθόμενος, καί θεούμενος κατά μέθεξιν θείαν, διά τούτο, τήν σεπτήν σου καί αγίαν, επιτελούμεν πανήγυριν.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'

Δεύτε αναβώμεν εις τό όρος Κυρίου, καί εις τόν οίκον τού Θεού ημών καί θεασώμεθα τήν δόξαν τής Μεταμορφώσεως αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, φωτί προσλάβωμεν φώς, καί μετάρσιοι γενόμενοι τώ πνεύματι, Τριάδα ομοούσιον υμνήσωμεν εις τούς αιώνας.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Φέγγει τών αρετών, εκλάμποντες προσβώμεν, εν όρει τώ αγίω, οψόμενοι τήν θείαν, Κυρίου Μεταμόρφωσιν.

Στίχ. Σοί εισιν οι ουρανοί, καί σή εστιν η γή.

Σήμα θεοπρεπές, θεότητος δεικνύει, πρό τού Σταυρού τοίς μύσταις, ως ήλιος εκλάμψας, Χριστός εν όρει σήμερον.

Στίχ. Θαβώρ καί Ερμών εν τώ ονόματί σου αγαλλιάσονται.

Φύσιν τήν εξ Αδάμ, Χριστός αμείψαι θέλων; εν όρει νύν απαίρει, Θαβώρ παραγυμνώσων, τοίς μύσταις τήν θεότητα.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Ο εν τώ όρει τώ Θαβώρ μεταμορφωθείς εν δόξη Χριστέ ο Θεός, καί υποδείξας τοίς Μαθηταίς σου τήν δόξαν τής σής θεότητος, καταύγασον καί ημάς, τώ φωτί τής σής επιγνώσεως, καί οδήγησον εν τή τρίβω τών εντολών σου, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Χριστού τήν Μεταμόρφωσιν προϋπαντήσωμεν, φαιδρώς πανηγυρίζοντες τά προεόρτια, πιστοί καί βοήσωμεν, Ήγγικεν η ημέρα τής ενθέου ευφροσύνης, άνεισιν εις τό όρος τό Θαβώρ ο Δεσπότης, τής θεότητος αυτού απαστράψαι τήν ωραιότητα.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν οι Κανόνες ο Προεόρτιος, καί ο τού Αγίου.

Κανων Προεόρτιος, ού Ακροστιχίς η Αλφάβητος.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ανοίξω τό στόμα μου

Αστράφθητι κάτωθεν, φώς ουρανού υπέρ ήλιον, καί γή ακουτίσθητι, ρήματα ζώντος Θεού, τήν Υιότητα, τώ μεταμορφουμένω, Πατήρ μαρτυρήσει γάρ, επί τού όρους Θαβώρ.

Βροτός τό ορώμενον, αλλά Θεός τό κρυπτόμενον, επί τό Θαβώριον, Χριστός ανέρχεται, τής θεότητος, αυγήν παραγυμνώσαι, ταίς υπέρ τόν ήλιον, δόξης λαμπρότησι.

Γνωστώς νύν προέρχεται, εμφανισθήναι Μωσή Χριστός, καί δόξαν τήν άρρητον, δείξαι έν όρει Θαβώρ, τή πρός πρόσωπον, αμέσως ομιλία, Γηθόμενοι σήμερον προεορτάσωμεν.

Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Τόν κλεινόν Ευσίγνιον δοξάζειν θέμις. Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Ταίς πανευκλεεστάταις, τάξεσιν Αγγέλων Παναοίδιμε, συνυπάρχων απαύστως, τούς δοξάζοντας σώζε τήν μνήμην σου.

Οίκος τού Παρακλήτου, η ηγιασμένη σου διάνοια, Αθλοφόρε εδείχθη, διά τούτό σε πίστει γεραίρομεν.

Νέκρωσιν ζωηφόρον, τού σαρκί παθόντος εξεικόνισας, τή σαρκί σου Παμμάκαρ, καί τής όντως ζωής κατηξίωσαι.

Κράτος παρανομούντων, κρατυνθείς τώ Πνεύματι κατέβαλες, καί τούς νόμους Κυρίου, παναοίδιμε Μάρτυς εκράτυνας.

Θεοτοκίον

Λέλυται η κατάρα, πέπαυται η λύπη τή κυήσει σου, παντευλόγητε Κόρη, τών πιστών ευφροσύνη πανάμωμε.

Είθ' oύτω τό τριώδιον

Ωδή α' Ήχος δ'

Άσομαί σοι Κύριε ο Θεός μου

Ταύτην προεόρτιον τήν ημέραν, επιτελούντες οί πιστοί, τής Μεταμορφώσεως, Χριστού τού Λυτρωτού ημών, κροτήσωμεν εν άσμασι.

Τήν είσοδον φθάσαντες τής Αγίας, Μεταμορφώσεως Χριστού, καί ημείς αστράψωμεν, ταίς θείαις αλλοιώσεσιν, αυτήν κατασπαζόμενοι.

Όρος υψηλότατον τήν καρδίαν, κεκαθαρμένην εκ παθών, έχοντες οψόμεθα, Χριστού τήν Μεταμόρφωσιν, φωτίζουσαν τόν νούν ημών.

Δόξα...

Τριάδα προσώπων τή διαιρέσει, Μονάδα φύσιν θεϊκήν, πάντες προσκυνήσωμεν, Πατέρα, τόν άναρχον, Υιόν καί Πνεύμα Άγιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν άμωμον Κόρην εξ ής προήλθε, μετά σαρκός άνευ τροπής, Χριστός ο Θεός ημών, υμνήσωμεν άπαντες, ως όντως Θεοτόκον πιστοί.

Προεόρτιος

Ωδή γ'

Τους σούς υμνολόγους

Δεσπόζων τής κτίσεως απάσης, ωράθης μορφήν δούλου λαβών, εν ή τό τής θεότητος, απρόσιτον απαύγασμα, τοίς Μαθηταίς παρέδειξας, καθώς εχώρουν θεάσασθαι.

Εν όρει επείγεται αστράψαι, τής δόξης ο ήλιος Χριστός, καί τόν εξ ύψους λάμποντα, φωστήρα αμαυρώσαι φωτί, ού ταίς αυγαίς λαμπόμενοι, προερτάσωμεν σήμερον.

Ζωής αιωνίου εκπληρώσων, τά ρήματα πάρεστι Χριστός, άπερ δεικνύων πράγματα, τοίς φίλοις επιγνώσεσθαι, εν εαυτώ ηυδόκησε, τήν πατρικήν δόξαν αστράπτουσαν.

Τού Αγίου

Σύ εί τό στερέωμα

Έστης πρό τού βήματος, υμνολογών Θεόν άνακτα, Μάρτυς σοφέ, σάρκα ειληφότα, καί βροτούς αναπλάσαντα.

Ιερείον άμωμον, ολοκαυτούμενος άνθραξι, μαρτυρικοίς, τώ εκ τής Παρθένου, προσενήνεξαι άνθρακι.

Νάμασι τού Πνεύματος, περικλυζόμενος Ένδοξε, τά θολερά, τής πολυθεϊας, απεξήρανας ρεύματα.

Θεοτοκίον

Όλην μου τήν έφεσιν, πρός σέ κινώ αγνή Δέσποινα, τών σαρκικών, επιθυμιών με, διά τάχους απάλλαξον.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κάθισμα τού Αγίου

Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον Λόγον

Εναντίον ανόμων καθωμολόγησας, τόν τών όλων Δεσπότην Θεόν καί Κύριον, μή φεισάμενος σαρκός, αικιζομένης σφοδρώς, Στρατιώτα τού Χριστού, τών ουρανίων στρατιών, συνόμιλε καί τής δόξης, τής αληθούς κληρονόμε, διό ικέτευε σωθήναι ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Προεόρτιον

Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Επεφάνη ήστραψε, τοίς εν τώ σκότει, ο τής δόξης Ήλιος, τάς τής θεότητος αυγάς, εν τώ Θαβώρ ανερχόμενος, ού τήν φωσφόρον, τιμήσωμεν έλευσιν.

Προεόρτιος

Ωδή δ'

Ο καθήμενος εν δόξη

Η ουράνιος χορεία, τοίς γηϊνοις συγγέγηθε, καί προεορτάζει, τήν τού Φωτοδότου επίλαμψιν, ήν ασυγκρίτως αστράψει αμειβόμενος, τήν βροτείαν μορφήν, εν Θαβώρ ως ηυδόκησε.

Θεανθρώπω παρουσία τοίς ανθρώποις ωμίλησας, καί θαυμάτων πλήθει, κόσμον μυστικώς κατεφώτισας, εξαστραπτούση δέ δόξα τής θεότητος, υπερέλαμψας εν τώ Θαβώρ απροσίτω φωτί.

Ιησούς Ναυή ο γόνος, πρίν τόν ήλιον έστησε, προτυπών ημέραν, τήν τού θείου Πάθους, σύ δέ Σωτήρ, πρό τού Τιμίου Σταυρού σου, σέλας έκρυψας τού ηλίου, αυγή τού Προσώπου σου Κύριε.

Τού Αγίου

Εισακήκοα Κύριε

Νυσταγμόν απωσάμενος, τόν τής ραθυμίας Μάρτυς Ευσίγνιε, εγρηγόρως πρός τήν άθλησιν, αδιστάκτω πίστει ηυτομόλησας.

Εν Κυρίω Σωτήρί σου, Μάρτυς αγαλλόμενος αξιάγαστε, τάς βασάνους τάς τού σώματος, ως τρυφήν ηδείαν σύ λελόγισαι.

Υπερήφανον φρόνημα, τού διά κακίαν κατολισθήσαντος, Αθλοφόρε καταβέβληκας, τοίς ενθέοις τρόποις ταπεινούμενος.

Στρατιώτης αήττητος, ώφθης εν πολέμοις αγωνιζόμενος, υπελθών δέ τό Μαρτύριον, δυσμενείς ασάρκους εξωλόθρευσας.

Θεοτοκίον

Ισοδύναμον σύνθρονον, τέτοκας τόν Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, όν ικεύτευε σωθήναί με, Παναγία Κόρη αειπάρθενε.

Προεόρτιος

Ωδή ε'

Εξέστη τά σύμπαντα

Κυρίω γηθόμενοι, πιστώς ακολουθή σωμεν, ιδού γάρ ανέρχεται πρός όρος, μύστας προκρίτους συνεπαγόμενος οίς εν απροσίτω καλλονή, λάμψας υπέρ ήλιον, υποδείξει τήν δόξαν αυτού.

Λαμπρύνθητι σήμερον, ο ουρανός φαιδρότερον, άνεισιν ιδού γάρ πρός τό όρος, όθεν αστράψει Χριστός απλέτω φωτί, τάς ηλιακάς μαρμαρυγάς, δόξη τής θεότητος, αμαυρών ως φωτός χορηγός.

Μυστήριον δείκνυσι, Χριστός τοίς Μαθηταίς εν Θαβώρ, λάμψας υπέρ αίγλην τώ προσώπω, τώ στολισμώ δέ τών ιματίων αυτού, λευκανθείς φαιδρώς ώσπερ χιών, ο αναβαλλόμενος, ως ιμάτιον φώς ψαλμικώς.

Τού Αγίου

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι Κύριε

Γνησίως προσκολλώμενος πάνσοφε, τώ Δεσπότη σαυτόν απεμάκρυνας, τής πονηρίας Ευσίγνιε.

Νεκροίς ξοάνοις σέβας ουκ ένειμας, θεομάακαρ, Θεόν ζώντα Κύριον, εν ουρανοίς επιστάμενος.

Ικρίω αναρτώμενος Μάρτυς γενναιοφρόνως, πάθος εξεικόνισας, τού απαθούς διά πίστεως.

Θεοτοκίον

Ο λόγος εν τή νηδύϊ σου Άχραντε σωματούται, αλόγων τού σώματος, παθών τόν κόσμον ρυόμενος.

Προεόρτιος

Ωδή ς'

Τήν θείαν ταύτην

Νυμφώνα δόξης μελλούσης χαράς, τοίς φίλοις ευτρεπίζων ανέρχεται, επί τό όρος Χριστός, πρός Πολιτείαν μετάρσιον, εκ βίου χαμαιζήλου, ανακομίζων αυτούς.

Ξενίζων φρένας Χριστός Μαθητών, Ουράνιον εν γή σέλας ήστραψε, νόμου καί Προφητών, δουλοπρεπώς παριστών αρχηγούς, υφ' ών νεκρών καί ζώντων, προσμαρτυρείται Θεός.

Ολύχνος φάναι νύν άρχεται, Χριστός εν αυχμηρώ τόπω φαύσεσι, τής θεϊκής αστραπής, ού πρός τήν λάμψιν οδεύσωμεν, εν αίγλη τού προσώπου, αυτού γηθόμενος.

Τού Αγίου

Tήν δέησιν εκχεώ

Νοήματα αληθή εν καρδία, ευγενέσιν εκτιθέμενος τρόποις, ουκ αγνοών, τά νοήματα Μάρτυς, τού δυσμενούς εις τό στάδιον έδραμες, καί ώλεισας τή τού Σταυρού, συμμαχία τά τούτου στρατεύματα.

Δαιμόνων οι λατρευταί λατρευτήν σε, τής Τριάδος εγνωκότες βασάνοις, καί φυλακαίς, καί αδίκω θανάτω, καθυποβάλλουσι μάρτυς Ευσίγνιε, αλλ' ήττηνται τή παρά σού, αηττήτω ενστάσει πανόλβιε.

Οι χείμαρροι τών αιμάτων σου Μάρτυς, θολερούς, τής ανομίας χειμάρρους, καί ποταμούς, αιεϊας δολίου, καί πονηρά απεξήραναν ρεύματα, ιάσεων δέ τοίς πιστοίς, ανεξάντλητον πέλαγος ώφθησαν.

Θεοτοκίον

Ξηράνασα τά φυτά τής κακίας, τή εν σοί αναβλαστήσει τού λόγου, Μήτηρ αγνή, εκ ριζών τής ψυχής μου, τάς πονηράς ενθυμήσεις απόκοψον, καί φύτευσον τών αρετών, τά ωραία Παρθένε βλαστήματα.

Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως, Ιωνάς, Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Προεόρτιον

Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Εν τή θεία σήμερον Μεταμορφώσει, η βροτεία άπασα, φύσις προλάμπει θεϊκώς, εν ευφροσύνη κραυγάζουσα, Μεταμορφούται Χριστός, σώζων άπαντας.

Έτερον τού Αγίου

Ήχος πλ. δ'

Ως απαρχάς

Ως ευσεβείας μάρτυρα, καί αληθή θεόφρονα, η Εκκλησία γεραίρει δοξάζουσα, τούς θείους άθλους σήμερον, τού σοφού Ευσιγνίου, ακαταπαύστως βοώσα, Ταίς αυτού ικεσίαις, τούς δούλους σου συντήρησον Πολυέλεε.

Ο Οίκος

Ο χορός τών πιστών συναγάλλεται, Ευσιγνίου τήν μνήμην γεραίροντες, Βασιλείς, Πατριάρχαι καί άρχοντες, ξένοι, δούλοι, πτωχοί καί αυτόχθονες, επί τοίς θαύμασι τού Μάρτυρος δράμετε, η σορός εκβλύζει θαυμάτων χάριν, καί πιστώς οι λαοί απαρύονται, καί Θεόν ανυμνούσι τρανώς βοώντες, ταίς αυτού ικεσίαις, τούς δούλους σου συντήρησον Πολυέλεε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Ε' τού αυτού μηνός, προεόρτια τής Αγίας Μεταμορφώσεως τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, καί μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ευσιγνίου.

Στιχοι

· Ευσίγνιον τέμνουσι τόν Χριστού φίλον,

· Τομής μέχρι κράζοντα, Χριστός μοι σέβας.

· Πέμπτη Ευσιγνίοιο κάρη κονίησιν εμίχθη.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι δύο Μάρτυρες καί αυτάδελφοι, Καττίδιος καί Καττιδιανός, λιθοβολιθέντες τελειούνται.

Στιχοι

· Βουνούς λίθων έστησαν υψηλούς Λόγε,

· Δι' ών ανήλθον πρός σέ σύγγονοι δύο.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Νόννα, η μήτηρ τού Αγίου Γρηγορίου τού θεολόγου, εν ειρήνη τελειούται.

Στιχοι

· Νόννη θανούση τή καλή καλός γόνος,

· Καλόν δίδωσιν εντάφιον τούς λόγους.

Τή αυτή ημέρα ο Άγιος Μάρτυς Σόλεβ ο Αιγύπτιος, βέλει τοξευθείς, τελειούται.

Στιχοι

· Άν συλλαβισθής εξόπισθεν ώ Σόλεβ,

· Βέλος συνάξεις όργανον τού σού τέλους.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Φάβιος, Αρχιεπίσκοπος Ρώμης, ξίφει τελειούται.

Στιχοι

· Κείται Φάβιος νεκρός ο Χριστού θύτης,

· Χριστώ προσαχθείς θύμα καινόν εκ ξίφους.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Προεόρτιος

Ωδή ζ'

Ουκ ελάτρευσαν

Πρός μετάρσιον ψυχής ύψος ανάγοντι, τών Μαθητών εκλογήν, ακολουθήσωμεν νύν, Χριστώ κατοπτεύσοντες ξένα θεάματα, θαμβηθέντες δέ, σύν αυτοίς εκβοήσωμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Ρυπωθείσαν εκκαθάρας φύσιν βρότειον, ύδατί τε καί πυρί, εν τή οικεία σαρκί, τήν ταύτης λαμπρότητα υποδεικνύεις Σωτήρ, τώ προσώπω σου, λάμψας υπέρ τόν ήλιον, εις μελλούσης δόξης τύπον.

Συνανέλθωμεν Χριστώ εις όρος άγιον, συναναφέροντι, τούς Ζεβεδαίου υιούς, καί Πέτρον τόν πρόκριτον, ούς εξελέξατο, δόξης μάρτυρας, τής εαυτού κραυγάζοντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Τού Αγίου

Παίδες Εβραίων

Αίμασι Μάρτυς εκχυθείσι, δι' αγάπησιν Χριστού σαρκωθέντος, λαμπρυνθείς τήν ψυχήν, πρός τούτον μετετέθης, αναβοών γηθόμενος, ο Θεός ευλογητός εί.

Ζέων τώ πόθω τού Σωτήρος, υπεξέφυγες κρυμόν τής αθεϊας, καί χειμώνα δεινόν, υπήνεγκας βασάνων, αναβοών Ευσίγνιε, ο Θεός ευλογητός εί.

Έτι σταζόμενος τοίς όμβροις, Παναοίδιμε τών θείων σου αιμάτων, τώ Δεσπότη Χριστώ, παρέστης αναμέλπων, Ευλογητός εί κυριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ίνα τής θείας βασιλείας, τήν αιώνιον ζωήν κληρονομήσης, τής προσκαίρου ζωής, τήν δόξαν εβδελύξω, αναβοών Ευσίγνιε, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Νέον εκύησας Παιδίον, όν εγέννησε Πατήρ πρό τών αιώνων, Θεοτόκε αγνή, ώ πάντες μελωδούμεν, Ευλογητός εί Κύριε, ό Θεός εις τούς αιώνας.

Προεόρτιος

Ωδή η'

Παίδας ευαγείς

Τίς μή εκπλαγή παντάναξ Λόγε, τήν μεγαλοπρέπειαν, τής δόξης σου; ήν μεταμορφούμενος, έδειξας τοίς φίλοις σου, ταίς θεϊκαίς λαμπρότησι, περιαστράψας αυτούς, μεθ' ών προεορτάζοντας πίστει, λάμπρυνον φωτί σου, ημάς τούς σέ υμνούντας.

Ύψος ουρανίου πολιτείας, καί δόξης τής αϊδίου θείαν έλλαμψιν, δώρησαι τοίς δούλοις σου, νύν προεορτάζουσι, τής σής Μεταμoρφώσεως λαμπράν πανήγυριν, εν ή φώς απαστράπτων φαιδρυνεις, τούς σέ ανυμνουντας, Χριστόν τόν φωτοδότην.

Φωτός χορηγός καί φώς υπάρχων, απρόσιτον καί αϊδιον προάναρχε, ο αναβαλλόμενος, φώς ώσπερ ιμάτιον, φώς εν τώ κόσμω έλαμψας, μετά σαρκός προελθών, καί φώς επί τού όρους αστράπτεις, δόξης τής πατρώας, δεικνύς τόν χαρακτήρα.

Τού Αγίου

Νικηταί τυράννου

Θυρεώ Παμμάκαρ, ευσεβείας πάντοθεν συμπεφραγμένος, τούς παρανομούντας, ετροπώσω χάριτι μέλπων απαύστως, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Εν τώ θλίβεσθαί σε, πρός Θεόν εκέκραξας τόν ευεργέτην, καί εισήκουσέ σου, καί δεινών ερρύσατο αναβοώντα, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Μή θεοίς αψυχοις, σέβας αλογώτατον Μάρτυς προσάξας, καθαρά θυσία, τώ Θεώ προσήνεξαι μέλπων απαύστως, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Ίνα τής μελλούσης, επιτύχης πάνσοφε ζωής καί δόξης, ενεκρώθης κόσμω, καί βοών Ευσίγνιε εθανατώθης, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Συμπαθής Παρθένε, Θεόν συμπαθέστατον αποτεκούσα, συμπαθείας θείας, πάντας καταξίωσον τούς μελωδούντας, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Τού Τριωδίου

Ειρμός άλλος

Τόν Βασιλέα Χριστόν

Τής τού Κυρίου λαμπράς, Μεταμορφώσεως η παρούσα ημέρα, τώ κόσμω προαυγάσασα, προτρέπεται, βοάν, Πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τή διανοία πιστοί, δεύτε απίωμεν πρός τό άγιον όρος, ιδείν τήν Μεταμόρφωσιν, Χριστού τήν παμφαή, πάντας γάρ φωτίζει, τούς δοξολογούντας αυτήν εις τούς αιώνας.

Σήμερον τής τού Χριστού, Μεταμορφώσεως καθαρά τή καρδία, προϋπαντήν ποιήσωμεν, καί κράξωμεν αυτώ, Πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Δόξα...

Τήν εν προσώποις τρισί, μίαν θεότητα συνθεολογουμένην, Πατέρα Υιόν καί Πνεύμα τό πανάγιον ομού, πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ω τεραστίου φρικτού! πώς παρθενεύουσα μητράζεις θεόπαις, τόν ουρανού καί γής Δεσπότην τίκτουσα Θεόν, όν πάντα τά έργα υμνούμεν, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Τόν Βασιλέα Χριστόν, όν ωμολόγησαν οί αιχμάλωτοι Παίδες, εν τή καμίνω λέγοντες μεγάλη τή φωνή, Πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Προεόρτιος

Ωδή θ'

Άπας γηγενής

Χαίρει ουρανός, εκ γής ανατέλλοντα νύν προαισθόμενος, Ήλιον τόν άδυτον, καί θεία δόξη αμβλύναι μέλλοντα ηλιακάς φαιδρότητας, γή δέ χορεύει φαιδρώς, ουρανίω αίγλη καί λαμπρότητι, λαμπομένη καί φώς χρηματίζουσα.

Ψάλλων ο Δαυϊδ, τήν σήν Μεταμόρφωσιν προανεφώνησε, Τίς ομοιωθήσεται, σοί τώ Κυρίω, λέγων υιοίς εν Θεού; σύ γάρ ενδοξαζόμενος εν ταίς Αγίων βουλαίς, μέγας ώφθης εν τοίς περικύκλω σου, φοβερός εν τή δόξη τής θείας μορφής.

Ω Λόγε Θεού, σοφία καί δύναμις, καί χαρακτήρ τού Πατρός, ώ Θεέ νοούμενε, πιστοίς καί άνθρωπε γνωριζόμενε, τής σής Μεταμορφώσεως ημάς αξίωσον, εκτελέσαι, τήν φαιδράν πανήγυριν, εν φωτί καλών έργων εκλάμποντας.

Τού Αγίου

Έφριξε πάσα ακοή

Ισχύϊ Μάρτυς τού Χριστού, τόν ανίσχυρον εχθρόν εθανάτωσας, κατεπαιρόμενoν καί μάτην όντως νύν φρυαττόμενον, καί τή τού ξίφους εκτομή, τήν κάραν υπέκλινας, καί καθηγίασας, τή τού αίματος ροή τήν γήν άπασαν.

Ως κόσμος πάντων αθλητών, ως μαρτύρων ωραιότης Ευσίγνιε, ως στύλος άσειστος, τής Εκκλησίας, ως περιτείχισμα, τών ευσεβών περιφανές, ως θείον αγλάϊσμα τών προστρεχόντων σοι, ως ολόφωτος αστήρ μεμακάρισαι.

Στάζουσι μύρον οι ατμοί, τών ιδρώτων σου ευώδες Ευσίγνιε, καί τάς καρδίας ημών, τών σέ τιμώντων ευωδιάζουσι, καί τό δυσωδες τών παθών, κινδύνων καί θλίψεων αποδιώκουσιν, αθλοφόρε τού Χριστού γενναιότατε.

Ήλιε δόξης, Ιησού, ο φαιδρύνας τό μνημόσυνον σήμερον, τού Αθλοφόρου σου, αυτού πρεσβείαις φώτισον δέομαι, τήν σκοτισθείσάν μου ψυχήν, απάτη τού όφεως, ίνα δοξάζω σε, ως Θεόν αληθινόν καί φιλάνθρωπον.

Θεοτοκίον

Φώτισον πύλη τού φωτός, τής καρδίας μου τά όμματα δέομαι, ταίς αμαυρότησι τής αμαρτίας αποτυφλούμενα, καί δεκτικά τών θεϊκών, δείξον επιλάμψεων, ίνα γεραίρω σε, εν φωναίς αγγελικαίς Παναμώμητε.

Τού Τριωδίου

Ειρμός άλλος

Σέ τήν απειρόγαμον

Ταύτην προεισόδιον τήν ημέραν, τής σής Κύριε τελούντες πανενδόξου, καί παμφαούς Μεταμορφώσεως, ύμνοις σε μεγαλύνομεν.

Τήν καλήν αλλοίωσιν αλλοιωθέντες, τή Χριστού Μεταμορφώσει, ευρεθώμεν φωτοφανείς, ταίς ευπραγίαις ημών, ταύτην μεγαλύνoντες.

Προθύροις ιστάμενοι τής ενδόξου, Μεταμορφώσεως Κυρίου, αυγασθώμεν πνευματικώς τάς διανοίας ημών, ταύτην μεγαλύνοντες.

Δόξα...

Σέ τήν Τριάδι καί Μονάδι, παντεξουσίαρχον ουσίαν, τόν Πατέρα καί Yιόν, καί Πνεύμα Άγιον, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Σέ τήν υπεραγίαν Θεοτόκον, τήν ανωτέραν τών άνω τάξεων, μόνη Αγνή, καί πάσης κτίσεως, ύμνοις μεγαλύνομεν.

Ο Ειρμός

«Σέ τήν απειρόγαμον Θεοτόκον, τήν ουράνιον παστάδα, τήν τεκούσαν τόν αρχηγόν τής σωτηρίας ημών, εν ύμνοις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Τοίς μαθηταίς συνέλθωμεν

Θωρακισθείς Ευσίγνιε, τήν Χριστού πανοπλίαν, τάς παρατάξεις έτρεψας, τών αθέων τυράννων, καί ήρας νίκης βραβεία, ανδρικώς εναθλήσας, Μεγαλομάρτυς ένδοξε, όθεν νύν τή Τριάδι, παρεστη κώς, σύν Αγγέλοις πάνσοφε μή ελλίπης, υπέρ ημών δεόμενος τών Τιμώντων σε πόθω.

Προεόρτιον

Οι δόξης εφιέμενοι, ολικώς τής ενθέου, τό νέφος διακόψωμεν, τού γεώδους σαρκίου, μετάρσιοι πρός τό όρος, τό Θαβώρ ανελθόντες, καί Μωϋσεί Ηλία τε, Μαθητών τοίς πρωτάρχαις συμμετασχείν, θεϊκής ελλάμψεως απροσίτου, αξιωθήναι σπεύσωμεν, φώς φωτί προσλαβόντες.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τής εορτής.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τής παναγίας ενδόξου Μεταμορφώσεως, προϋπαντήν ποιούντες, τή παρούση ημέρα, Xριστόν δοξολογούμεν τόν τήν ημών, τώ πυρί τής θεότητος, αναμορφώσαντα φυσιν, καί ως τό πρίν, αφθαρσίαν απαστράψαντα.

Στίχ. Έλεος καί αλήθεια συνήντησαν.

Επί τό άγιον όρος δεύτε απίωμεν, καί τήν παμφαεστάτην, Μεταμόρφωσιν πίστει, κατίδωμεν Κυρίου, τούτον πιστώς, προσκυνούντες καί λέγοντες, Σύ εί Θεός ημών μόνος, ο σαρκωθείς, καί θεώσας τό ανθρώπινον.

Στίχ. Κύριε, εν τώ φωτί τού προσώπου σου πορεύσονται.

Αύτη εστίν η ημέρα, η προεόρτιος, μεθ' ήν μεταμορφούται, ο Χριστός συμπαρόντων, Μωσέως καί Ηλία, καί τών αυτού Μαθητών εν τώ όρει Θαβώρ, φωνής δέ θείας λαλούσης, Ούτός εστιν, αληθώς ο εκλεκτός μου Υιός.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος πλ. α'

Νόμου καί Προφητών σε Χριστέ, ποιητήν καί πληρωτήν εμαρτύρησαν, ορώντες εν τή νεφέλη, Μωϋσής ο θεόπτης, καί Ηλίας ο έμπυρος αρματηλάτης καί άφλεκτος ουρανοδρόμος, επί τής Μεταμορφώσεώς σου, μεθών καί ημάς τού σού φωτισμού αξίωσον Δέσποτα, υμνείν σε εις τούς αιώνας.

Καί Απόλυσις