ΤΗ Γ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ισαακίου, Δαλμάτου καί Φαύστου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. δ'

Οι μάρτυρές σου Κύριε

Οι Οσιοί σου Κύριε, εξομοιούμενοι τοίς Ασωμάτοις, διά δεήσεως καί εγκρατείας, πάθη εμείωσαν σαρκός, καί τή απαθεία διαλάμψαντες, πάντων τάς καρδίας κατεφώτισαν, αυτών ταίς ικεσίαις, δώρησαι τώ λαώ σου τό μέγα έλεος.

Δαλμάτιος καί Ισάκιος, ζήλον ενάρετον αναλαβόντες, Αρείου αίρεσιν καί Νεστορίου, καταβεβλήκασι σαφώς, καί τοίς ορθοδόξοις συμμαχήσαντες, κλέος παρά πάντων απηνέγκαντο, αυτών Χριστέ πρεσβείαις, δώρησαι τώ λαώ σου τό μέγα έλεος.

Αστέρες στερεώματι, τώ τής ασκήσεως αναφανέντες, κατεφωτίσατε τών μοναζόντων, Πατέρες Όσιοι ψυχάς, σκότος τών δαιμόνων απελάσαντες, όθεν μετά τέλος μακαρίζεσθε, πρεσβεύοντες σωθήναι, άπαντας τούς τελούντας τήν θείαν μνήμην υμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Οι λογισμοί ακάθαρτοι, τά χείλη δόλια, τά έργα δέ μου, εισί παμμίαρα, καί τί ποιήσω; πώς υπαντήσω τώ Κριτή; Δέσποινα Παρθένε Καθικέτευσον, τόν Yιόν καί πλάστην σου καί Κύριον, όπως εν μετανοία, δέξηταί μου τό πνεύμα, ως μόνος εύσπλαγχνος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Η δάμαλις η άσπιλος, τόν μόσχον βλέπουσα επί τού ξύλου, προσαναρτώμενον υπό ανόμων, Οδυρομένη γοερώς, Oίμοι! ανεβόα ποθεινότατον, τέκνον, τί σοι δήμος ανταπέδωκεν, αχάριστος Εβραίων, θέλων με ατεκνώσαι, εκ σού παμφίλτατε;

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ο Θεός τών Πατέρων ημών ο ποιών αεί μεθ' ημών κατά τήν σήν επιείκειαν, μή αποστήσης τό έλεος σου αφ' ημών, αλλά ταίς αυτών ικεσίας , εν ειρήνη κυβέρνησον τήν ζωήν ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τής Οκτωήχου, καί τών Αγίων ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Φαιδρούς ανυμνώ τών μοναστών αστέρας. Ο Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Η κεκομμένη

Φωτί τώ θείω φαιδρώς παριστάμενοι, καί τρισηλίου αυγής πάντοτε πληρούμενοι, καί θέσει αληθώς, θεούμενοι Μακάριοι, τούς πίστει εορτάζοντας υμών τήν μνήμην τήν πανίερον, τώ Κυρίω ψάλλοντας, ενθέως καταυγάσατε.

Αποσκοπούντες εις μόνα τά μένοντα, τήν τών ρεόντων φοράν, πάσαν απεκρούσασθε, καί όλω τώ νοϊ, Κυρίω προσκολλώμενοι, ελίπετε σαρκός τάς ηδονάς, Πατέρες πανσεβάσμιοι, όθεν πρός ανέσπερον, αυγήν μετεβιβάσθητε.

Ιερωτάταις μελέταις πτερούμενος, Δαλμάτε Πάτερ σοφέ, καί καλλωπιζόμενος ταίς θείαις διδαχαίς, Ισακίου τού μάκαρος, ανέδραμες, πρός ύψος αρετών, καί στύλος καί εδραίωμα, μοναζόντων γέγονας, διό σε μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Δεδοξασμένη Θεόν η κυήσασα, τής αδοξίας με τών παθών απάλλαξον, καί δός μοι λογισμόν, Παρθένε κατανύξεως, καί λάμψον μετανοίας φωτισμόν, Αγνή εν διανοία μου, όπως μεγαλύνω σε τήν πάντας μεγαλύνασαν.

Ωδή γ'

Ουρανίας αψίδος

Απλανή σε αστέρα, ανατολής, Όσιε, Πάτερ ωρμημένον, Ισάκιε πάντες έγνωμεν, πικράς αιρέσεως, εξαφανίζοντα σκότος, καί πιστούς τοίς λόγοις σου καταφαιδρύνοντα.

Νοητώς ανατείλας, ταίς καθαραίς λάμψεσι, Φαύστε τών αγώνων σου, Πάτερ φώς εχρημάτισας, φωτίζων άπαντας, τούς καθορώντάς σε μάκαρ, καί πιστώς τόν βίον σου εξεικονίζοντας.

Ύμνω δίαις απαύστοις, καί προσευχαίς, Όσιοι, πάντα τού σώματος πάθη, κατακοιμίσαντες, χάριν ακοίμητον, καί αναφαίρετον πλούτον, εκ Θεού ειλήφατε μακαριώτατοι.

Μακροτάτη νηστεία, ως Μωϋσής, Όσιε, σού τήν καρτερίαν, Δαλμάτε πάσιν υπέδειξας, ωραϊζόμενος, τοίς υπερλάμπροις σου πόνοις, καί καλλωπιζόμενος τή πολιτεία σου.

Θεοτοκίον

Νοητήν σε λυχνίαν, καί φωταυγή έγνωμεν, ένδον δεξαμένην Παρθένε, τό πύρ τό άστεκτον, θείον παλάτιον, καί υψηλότατον θρόνον, εν ώ ανεπαύσατο ο υπερούσιος.

Ο Ειρμός

«Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν

Τώ φωτί τής τριάδος περιφανώς, πυρσευθέντες Πατέρες φωτοειδείς, τό σκότος ελίπετε, ηδονών τό βαθύτατον, καί φωστήρες έργοις, ενθέοις πυρσεύοντες, τών πιστών καρδίας, μακάριοι ώφθητε, όθεν τήν φωσφόρον, καί σεπτήν υμών μνήμην, γεραίρομεν σήμερον, καί συμφώνως κραυγάζομεν, θεοφόροι πανόλβιοι, πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Τήν Σοφίαν καί Λόγον εν σή γαστρί, συλλαβούσα αφλέκτως Μήτηρ Θεού, τώ κόσμω εκύησας, τόν τόν κόσμον συνέχοντα, καί εν αγκάλαις έσχες, τόν πάντα διέποντα, καί εκ μαζών τεθήλακας τόν πάντα εκτρέφοντα, όθεν δυσωπώ σε, Παναγία Παρθένε, ρυσθήναι πταισμάτων μου, όταν μέλλω παρίστασθαι, πρό προσώπου τού Κτίστου μου, Δέσποινα Παρθένε αγνή, τήν σήν βοήθειαν τότε μοι δώρησαι, καί γάρ δύνασαι, όσα θέλεις πανάμωμε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν αμνόν καί ποιμένα καί λυτρωτήν, η αμνάς θεωρούσα εν τώ Σταυρώ, αδίκως υψούμενον, θρηνωδούσα εκραύγαζεν, ο μέν κόσμος αγάλλεται, δεχόμενος τήν λύτρωσιν, τά δέ σπλάγχνα μου φλέγονται, ορώσης σου τήν σταύρωσιν, ήν περ υπομένεις, διά σπλάγχνα ελέους, Μακρόθυμε Κύριε, τού ελέους η άβυσσος, καί πηγή αγαθότητος, σπλαγχνίσθητι καί δώρησαι ούν, τών πταισμάτων άφεσιν τοίς δούλοις σου, τοίς ανυμνούσί σου πίστει, τά θεία παθήματα.

Ωδή δ'

Εισακήκοα Κύριε

Ως πολύφορα κλήματα, τής αληθινής αμπέλου γεγόνατε, οίνον βλύσαντες σωτήριον, καθαράς τοίς πάσι κατανύξεως.

Τής Συνόδου συνήγορον, Όσιε Δαλμάτε σε πάντες έγνωμεν, τήν ευσέβειαν κρατύνοντα, καί τούς αλαζόνας εκκρουόμενον.

Ως τών πάντων προλάμποντα, πάντων υπερέχειν φροντιστηρίων σε, θεία Σύνοδος εθέσπισεν, αρεταίς ενθέοις κλεϊζόμενον.

Θεοτοκίον

Νυσταγμώ αμελείας με, ύπνος αμαρτίας Αγνή κατέλαβε, τή αγρύπνω ικεσία σου, διανάστησόν

με πρός μετάνοιαν.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Μετανάστης Εώας, πρός τήν Βασιλίδα τών πόλεων γέγονας, καί τώ θείω σπόρω, τά γεννήματα ταύτης επλήθυνας, εκριζώσας πάσαν, τήν πονηράν Αρείου λύμην, ιερώτατε Πάτερ Ισάκιε.

Οπαδός, Ισακίου, ώσπερ Ηλιού Ελισσαίος γεγένησαι, Ιερέ Δαλμάτε, μηλωτή χαρισμάτων τού Πνεύματος, διαρρήσσων ύδωρ, τής πονηράς δαιμόνων βλάβης, καί πιστοίς ομαλίζων τήν πάροδον.

Νόμοις θείοις πειθήσας, νόμους αμαρτίας εις τέλος εξέκλινας, καί ωράθης στύλος, προηγούμενος θείου συστήματος, θεοφόρε Φαύστε, καί μοναστών κανών καί τύπος, καί πιστών αδιάσειστον έρεισμα.

Θεοτοκίον

Αληθή Θεοτόκον, πάσαι γενεαί σε δοξάζουσιν άχραντε, τήν αγιωτέραν, τών Αγγέλων σαφώς χρηματίσασαν, Παναγία Κόρη, διό βοώ, Αγίασόν μου, τήν ψυχήν μολυνθείσαν τοίς πάθεσι.

Ωδή ς'

Τήν δέησιν εκχεώ

Συνόμιλος ανεδείχθης Αγγέλων, τόν εκείνων γάρ εζήλωσας βίον, επί τής γής, διοδεύων Δαλμάτε, καί εγκρατεία λεπτύνας τό σώμά σου, αλείπτης τε τών μοναστών, καί κανών αληθής ακριβέστατος.

Τώ ζήλω τής τού Κυρίου αγάπης, ως Ηλίας πυρακτούμενος Μάκαρ, ως Αχαάβ, τόν προστάτην τού ψεύδους, εν παρρησία, Ισάκιε ήλεγξας, νοσήσαντα τήν πονηράν, τού Αρείου αφρόνως διαίρεσιν.

Ωράθητε οδηγοί πλανωμένων, καί λιμένες τών πιστών σωζομένων, θαυματουργοί, θεοφόροι Πατέρες, Φαύστε Δαλμάτε καί θείε Ισάκιε, θεράποντες τού Ιησού, μοναζόντων φωστήρες αείφωτοι.

Θεοτοκίον

Νοσούσάν μου τήν ψυχήν αμαρτίαις, καί παντοιαις τών εχθρών επηρείαις, επισκοπή, Παναγία Παρθένε, σωτηριώδει σου τάχος επίσκεψαι, καί ίασαι ως αγαθή, Θεοτόκε ελπίς μου πανύμνητε.

Ο Ειρμός

«Τήν δέησιν εκχεώ πρός Κύριον, καί αυτώ απαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, καί η ζωή μου τώ Άδη προσήγγισε, καί δέομαι ως Ιωνάς, εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τήν εν πρεσβείαις

Τούς εν ασκήσει εκλάμψαντας εν τώ κόσμω, καί τάς αιρέσεις ανατρέψαντας τή πίστει, ύμνοις, Ισάκιον ευφημήσωμεν, σύν τώ Δαλμάτω Φαύστον, ως τού Χριστού θεράποντας, αυτοί γάρ βοώσιν υπέρ πάντων ημών.

Ο Οίκος

Τίς ικανός εξειπείν ανθρώπων, τών Οσίων Πατέρων τάς φαιδράς αρετάς, καί τά σκάμματα, ζήλον τόν θείον, τήν παρρησίαν, τό καθαρόν τού βίου, τάς θείας πράξεις, άς επί γής εξετέλεσαν ούτοι ως Άγγελοι; αλλ' όμως σύν τούτοις τιμώμεν τήν Τριάδα πιστώς, αυτοί γάρ ταύτην αεί φαιδρώς σύν Αγγέλων χοροίς λιτανεύουσιν, Αυτοί γάρ βοώσιν υπέρ πάντων ημών.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Γ' τού αυτού μηνός, μνήμη τών Οσίων Πατέρων ημών Δαλμάτου, Φαύστου καί Iσακίου.

Στίχοι

· Κυκλούσιν άνδρες είς δύο τρείς σόν θρόνον,

· Ύψιστε, Φαύστος, Ισάκιος, Δαλμάτος, Δαλμάτος,

· Ισάκιος τριτάτη θάνον, ηδέγε Φαύστος.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου μάρτυρος Στεφάνου, Πάπα Ρώμης.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Ιωάννου, Ηγουμένου Μονής τής Παταλαραίας.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Σαλώμη, η Μυροφόρος, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Τής σαρκός οίον εκκυλισθείσης λίθου,

· Ορά Σαλώιμη Χριστόν, ου Χριστού τάφον.

Τή αυτή ημέρα, η Οσία θεοκλητώ εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Θεοκλητώ τήν κλήσιν έργω δεικνύει,

· Κλητή Θεώ φανείσα σαρκός εκδύσει.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Άνθρακες ώφθητε τώ θείω, αναπτόμενοι πυρί τού Παρακλήτου, καταφλέγοντες μέν τήν ύλην τής κακίας, τούς δέ πιστούς φωτίζοντες, θεοφόροι εις αιώνας.

Σάρκα δυσήνιον νηστείαις, καθυπέταξας τώ πνεύματι Δαλμάτε, καί κακίαν εχθρού, κατέκλυσας τοίς όμβροις, τών ψυχικών δακρύων σου, θεοφόρε εις αιώνας.

Τέλος μακάριον εύροντες, τήν ουράνιον οικείτε βασιλείαν, καί Οσίων χοροίς, συνήφθητε Πατέρες, μεθ' ών βοάτε, Κύριε ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Έστησας ρύμην τού θανάτου, τόν αθάνατον τεκούσα Θεόν μόνη, Θεοτόκε αγνή, ώ πίστει μελωδούμεν, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ράβδω Σταυρού τήν θάλασσαν, τών παθών διαρρήξαντες, πάσαν Φαραώ τού νοητού τήν δύναμιν, ωλέσατε Άγιοι, καί μοναστών πλυθύν ιεράν, γήν πρός απαθείας, μελωδούντες απαύστως, ειλκύσατε Πατέρες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Αιρετιζόντων έπαρσιν, προφανών εταπείνωσας, πόρρωθεν προβλέψας, τήν αυτών κατάλυσιν, πτωχοίς επεκούρησας, καί οδηγός εγένου τυφλών, γήρους βακτηρία, καί χηρών προστασία, Δαλμάτε ανακράζων, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Σύ πρός τρισί τριάκοντα, εν ημέραις νενήστευκας, αυθίς τε τοσαύτας, υπέρ φύσιν ύπνωσας, εγρήγορον έχων σου, τό τής καρδίας όμμα σοφέ, καί τή τού Θεού φωταγούμενος αίγλη, πρός όν βοάς Δαλμάτε, Ιερείς Ευλογείτε, λαος υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Ο κατοικήσας Κύριος, τήν αμόλυντον μήτραν σου, όλην καθαράν, καί φωταυγή σε έδειξε, διό μολυνθέντα με, τοίς Ιοβόλοις δήγμασι, καί ταίς βλαβεραίς τών εναντίων εφόδοις, καθάρισον Παρθένε, καί αξίωσον ψάλλειν, Λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τού τους ιδών, τώ Δημιουργώ καί Λυτρωτή ανεβόα, Οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Έφριξε πάσα ακοή

Ίσχυσαν σθένει τού Θεού, δυναμούμενοι ανίσχυρον φρύαγμα, τού πολεμήτορος, καταπαλαίσαι οι ουρανόφρονες, τών μοναζόντων αρχηγοί, καί νύν κλεϊζόμενοι, μεταβεβήκασι, πρός επαύλεις νοητάς ευφραινόμενοι.

Ώφθητε τρίφωτος λαμπάς, τήν ανέσπερον αυγήν αποπέμποντες, ρόδα αμάραντα, τού Παραδείσου ευωδιάζοντα, τάς διανοίας τών πιστών, Πατέρες τρισόλβιοι, διό τήν μνήμην υμών τήν πανέορτον, πιστώς εορτάζομεν.

Στέφανον ώσπερ ευπρεπή, περικείμενοι σοφοί τήν απάθειαν, καί στολισάμενοι, θείας αγάπης τά κατορθώματα, εις τόν νυμφώνα τού Χριστού, χαίροντες εισήλθετε, αναπαυόμενοι, καί τών φόνων αμοιβάς κομιζόμενοι.

Ήστραψε φέγγει νοητώ, καταυγάζουσα πιστών τά συστήματα, η θεία μνήμη υμών, Μάκαρ Δαλμάτε Φαύστε Ισάκιε, τών μοναζόντων αρχηγοί, φωστήρες παγκόσμιοι, διό φωτίσατε, καί ημών τά τής ψυχής αισθητήρια.

Θεοτοκίον

Φώτισον πύλη τού φωτός, την καρδίαν μου κακία τυφλώττουσαν, καί μή εις θάνατον παραχωρήσης νύν αφυπνώσαί με, τόν ακαθάρτοις λογισμοίς, αεί σκοτιζόμενον, ίνα δοξάζω σε, ευχαρίστως Θεοτόκε πανάμωμε.

Ο Ειρμός

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος εκών, κατήλθε μέχρι καί σώματος, Παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Πατέρες ουρανόφρονες, καί τών, Αγγέλων σύσκηνοι, Δαλμάτε Φαύστε συνάμα, τώ θαυμαστώ Ισακίω, μνείαν ημών πρός Κύριον, ποιείτε ώ παρίστασθε, αδιαλείπτως Άγιοι, τών τήν υμών εκτελούντων, λαμπράν καί πάμφωτον μνήμην.

Θεοτοκίον

Μαρία κυριώνυμε, πολλοίς κυριευθέντα με, πάθεσι νύν ψυχοφθόροις, σύ ελευθέρωσον τάχος, καί πρός δουλείαν έλκυσον, τήν σήν τε καί τού τόκου σου, ίνα υμνώ σε άχραντε, χρεωστικώς Θεοτόκε, Χριστιανών τήν ελπίδα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρισταμένη Πάναγνε, εν τώ Σταυρώ καί βλέπουσα, τόν σόν Υιόν επί ξύλου, ταθέντα άπνουν εθρήνεις, καί μητρικώς ωλόλυζες, δακρύουσα καί λέγουσα, τί τούτο τό παράδοξον, ότι ο Κτίστης τού κόσμου, Σταυρώ ταθήναι ηνέσχου;

Καί η λοιπή τού Όρθρου Ακολουθία, καί Απόλυσις.