ΤΗ Β' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Ανακομιδής τού λειψάνου τού Αγίου Πρωτομάρτυρος καί Αρχιδιακόνου Στεφάνου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τή τού Πνεύματος χάριτι, λαμπρυνθείς τήν διάνοιαν, τή μορφή ως άγγελος ώφθης Στέφανε, διαδοθείσης τώ σώματι, τής ένδον λαμπρότητος, καί τήν αίγλην τής ψυχής, φανερούσης τοίς βλέπουσι, δι' ής έτυχες, καί φωτός θεωρίας ουρανών σοι, παραδόξως ανοιγέντων, αρχή Μαρτύρων καί καύχημα.

Ως βαθμίδες καί κλίμακες, πρός ουράνιον άνοδον, αι τών λίθων νιφάδες σοί γεγόνασιν, ών επιβαίνων τεθέασαι, εστώτα τόν Κύριον, τού Πατρός εκ δεξιών, σοί ομώνυμον στέφανον, προτεινόμενον, δεξιά ζωηφόρω, ού πλησίον, ως καλλίνικος παρέστης, καί Αθλητών ακροθίνιον.

Εν σημείοις καί τέρασιν, απαστράπτων καί δόγμασι, παρανόμων έσβεσας τό συνέδριον, καί υπ' αυτών αναιρούμενος, καί λίθοις βαλλόμενος, υπέρ τής τών φονευτών, σύ προσηύχου αφέσεως, εκμιμούμενος, τήν φωνήν τού Σωτήρος, ού εις χείρας, εναπέθου σου τό πνεύμα, τό ιερώτατον Στέφανε.

Καί Ιδιόμελα γ'

Ήχος β'

Πρώτος εν Διακόνoις, πρώτος καί εν Μάρτυσιν εδείχθης, πανάγιε Στέφανε, οδός γάρ εγένου τοίς Αγίοις, καί πολλούς τώ Κυρίω προσήγαγες Μάρτυρας, διό ουρανός σοι ηνοίγη, καί Θεός σοι εφάνη, Αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο αυτός

Tόν Πρωτομάρτυρα, καί γενναίον τού Χριστού θεράποντα, Στέφανον τόν Πρωτοδιάκονον, επαξίως τιμήσωμεν, Ούτος εστώς εν μέσω παρανόμων, εν δεξιά Πατρός, Υίόν εθεάσατο.

Ο αυτός

Αγιωσύνην ενεδύσω, Στέφανε μακάριε, Πρωτομάρτυς καί Πρωτοδιάκονε, τών Αγγέλων συμμέτοχε, δυσωπήθητι καί πρέσβευε υπέρ ημών, πρός τόν Σωτήρα Κύριον τόν αναμάρτητον.

Δόξα... Ήχος β'

Πρώτος εν Μάρτυσιν εδείχθης, καί εν Διακόνοις, Στέφανε μακάριε, τών Αθλητών τό εγκαλλώπισμα, τών Πιστών τό στήριγμα, η δόξα τών Δικαίων, Τοίς τήν σεπτήν σου εορτάζουσι μνήμην, αίτησαι, ως παριστάμενος τώ θρόνω Χριστού τού παντάνακτος, τών πταισμάτων ιλασμόν, καί βασιλείας ουρανών αξιωθήναι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεταβολή τών θλιβομένων, απαλλαγή τών ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν καί λαόν, τών πολεμουμένων η ειρήνη, τών χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία τών Πιστών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Χαίροις εν Κυρίω, στεφανηφόρε Στέφανε, ο μιμητής τού Δεσπότου, διότι καί Πρωτομάρτυς γέγονας Χριστού τού Βασιλέως ημών, καί τήν πλάνην τών ανόμων Ιουδαίων κατήργησας, Πρέσβευε υπέρ ημών πρός Κύριον.

Καί νύν...

Θεοτόκε, σύ εί η άμπελος η αληθινή, η βλαστήσασα τόν καρπόν τής ζωής. Σέ ικετεύομεν, πρέσβευε, Δέσποινα, μετά τών Αποστόλων, καί πάντων τών Αγίων, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ταχύ προκατάλαβε

Βασίλειον διάδημα, εστέφθη σή κορυφή, έξ άθλων ών υπέμεινας, υπέρ Χριστού τού Θεού, μαρτύρων Πρωτόαθλε, σύ γάρ τήν Ιουδαίων απελέγξας μανίαν, είδές σου τόν Σωτήρα, τού Πατρός δεξιόθεν, Αυτόν ούν εκδυσώπει αεί, υπέρ τών ψυχών ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, οι Κανόνες τής Οκτωήχου καί τού Αγίου, ο παρών, ού η Ακροστιχίς.

Άσματι τόν πρώτον τών μαρτύρων εύ στεφανώσω.

Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Ακτινοβόλοις αστραπαίς τού Πνεύματος καταλαμπόμενος, υπερφυών άθλων, καί στερράς αθλήσεως τούς σέ υμνούντας φώτισον, παρεστώς τώ Δεσπότη στεφανηφόρος πανόλβιε, Στέφανε Μαρτύρων στεφάνωμα.

Σταδιοδρόμων απαρχή γενόμενος, καί ακροθίνιον, μαρτυρικού στέφους, καθοράν ηξίωσαι, τόν αθλοθέτην ένδοξε, δεξιά ζωηφόρω, θεόπλοκόν σοι προτείνοντα, στέφανον θεσπέσιε Στέφανε.

Μόνος υπάρχων θησαυρός χρηστότητος, Σώτερ ανέδειξας, εκ τών τής γής κόλπων, θησαυρόν πολύτιμον, πλούτον μή δαπανώμενον, αναφαίρετον όλβον, περιουσίαν ανώλεθρον, Στέφανον τόν σόν Πρωτομάρτυρα.

Αγγελομόρφω προφανώς λαμπρότητι, καταυγαζόμενος, Αγγελικοίς ύμνοις, Πρωτομάρτυς Στέφανε, καί Διακόνων πρόκριτε, κεκρυμμένος ως ώφθης, αξίως όντως τετίμησαι, ένδοξε Μαρτύρων αγλάϊσμα.

Θεοτοκίον

Σωματωθέντα δι' ημάς Πανάμωμε, τόν πρίν ασώματον, θεαρχικόν Λόγον, τού Πατρός γεγέννηκας, ως παρθενίας σκήνωμα, καί δοχείον αγνείας, καί τέμενος καθαρότητος, Δέσποινα τού κόσμου Θεόνυμφε.

Ωδή γ'

Ο στερεώσας κατ' αρχάς

Ιερολόγος Ιερός, καί θεολόγος εδείχθης, συμπλεκόμενος Εβραίων τοίς δήμοις, διελέγχων ασφαλώς, τήν τούτων αθεότητα, καί θεομάχον γνώμην, Στέφανε μάρτυς πανάριστε.

Τόν Πρωτομάρτυρα Χριστού, καί Διακόνων τόν πρώτον, τόν τοίς Μάρτυσι τού δρόμου τήν νύσσαν, υποδείξαντα λαμπρώς, Αγγέλων τόν συνόμιλον, δεύτε συμφώνως πάντες ύμνοις, ενθέως τιμήσωμεν.

Ο κεκρυμμένος θησαυρός, υπό τήν γήν φανερούται, καί τόν κόσμον ευωδίας ενθέου, καί πλουσίων δωρεών, τήν οικουμένην έπλησεν, ο τών Μαρτύρων πρώτος, καί Διακόνων ο πρόκριτος.

Νενεκρωμένον μου τόν νούν, τή τής ζωής ενεργεία, διά σού τής κηρυχθείσης εμφρόνως, εξανάστησον υμνείν, τήν ισήν σεπτήν πανήγυριν, καί σού κατ' ίχνος βαίνειν, Στέφανε μάκαρ αξίωσον.

Θεοτοκίον

Πύλη εδείχθης νοητή, ανατολής τής εξ ύψους, τής εν γή φανερωθείσης Παρθένε, διά σού γάρ πρός ημάς, ο Λόγος εισελήλυθεν, επί τό σώσαι πάντας, τής αλογίας πανάχραντε.

Ο Ειρμός

«Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος πλ. α'

Τόν συνάναρχον

Τή τού Πνεύματος αίγλη καταλαμπόμενος, καί τή όντως σοφία συνανυψούμενος, τών Ιουδαίων τήν αχλύν απημαύρωσας, καί εν σταδίω τόν εχθρόν, αθλητικώς καταβαλών, Μαρτύρων στέφανος ώφθης, Αλλά πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Η θερμή προστασία καί απροσμάχητος, η ελπίς η βεβαία, καί ακαταίσχυντος, τείχος καί σκέπη καί λιμήν τών προστρεχόντων σοι, αειπαρθενε Αγνή, τόν Υιόν σου καί Θεόν ικέτευε σύν Αγγέλοις, ειρήνην δούναι τώ κόσμω καί σωτηρίαν καί μέγα έλεος.

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Ρείθρον ημίν, σήμερον μύρου ανέβλυσεν, ευωδίας, κρήνη εκπεπόρευται, καί ποταμούς θείων αγαθών, καί τρυφής χειμάρρους, επέκλυσεν ο αοίδιμος, ο πρώτος τών Μαρτύρων, ο τής πίστεως πλήρης, καί δυνάμεως θείας καί χάριτος.

Ως ιερά, καί φαιδροτάτη καί εύσημος, η ημέρα, η τού Πρωτομάρτυρος, πλήρης φωτός, καί πνευματικής, όντως ευφροσύνης, τή Βασιλίδι επέφανε, φυλάττουσα τό κράτος, τής σεπτής Εκκλησίας, καί βαρβάρων τό θράσος διώκουσα.

Τήν αγαθήν κληρονομίαν απείληφας, επαξίως Στέφανε μακάριε, ένθα Χριστός, ο παμβασιλεύς, σοί κατασκηνώσας, αυτού γάρ ώφθης Διάκονος, σημείων καί τεράτων, εκτελών τάς δυνάμεις, καί παρέχων νοσούσι τήν ίασιν.

Ο ακλινής, τής Εκκλησίας καί άσειστος, καί εδραίος, στύλος ανατέταται, από τής γής, έως ουρανού, αίγλη ευσεβείας, φωτίζων πάντα τά πέρατα, ο Στέφανος ο μέγας, αληθείας ο κήρυξ, τής αθλήσεως όντως ο πρόβολος.

Θεοτοκίον

Νέος, Αδάμ, διά τόν πρώτον σύ γέγονας, εκ Παρθένου, διά τήν Προμήτορα, ο Λυτρωτής πάντων καί Σωτήρ, κατά τού θανάτου, ζωή η όντως αθάνατος, διό σε τήν τεκούσαν Θεοτόκον ειδότες, επαξίως αυτήν μακαρίζομεν.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Τών ανόμων Εβραίων, τό τής ματαιότητος, όντως συνέδριον, καρτερώς ελέγξας, υπ' αυτών θεηγόρε χωννύμενος, ταίς βολαίς τών λίθων, εις ουρανούς ως νικηφόρος, ανυψώθης τώ πνεύματι Στέφανε.

Ως ωραίος ως όρθρος, κόσμω πεφανέρωσαι, ένδοξε Στέφανε, τήν αχλύν διώκων, καί δαιμόνων ελαύνων τά φασματα, καί νοσούντων πάθη, καί ψυχικών αρρωστημάτων, θεραπεύων τά έλκη θεόπνευστε.

Νοερώς σύν Αγγέλοις, Μάκαρ αγαλλόμενος, κόσμου τά πέρατα, αγιάζεις όντως, τή σή επιδημία καί χάριτι, ευωδίας μύροις, πνευματικοίς ευωδιάζων, καί κινδύνων καί ζάλης ρυόμενος.

Θεοτοκίον

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου, κεκτημένην Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Αγγέλων ως μιμητής, τή προαιρέσει γενόμενος, τό είδος αγγελικόν, εκτήσω Μακάριε, μεθών αγαλλόμενος, καί περιπολεύων, τούς υμνούντάς σε περίσωζε.

Ρημάτων μάκαρ τών σών, τών θεοπνεύστων η δύναμις, ως ήχος ο τής βροντής, τά ώτα θεόληπτε, σαφώς κατεβρ όντησε, τά τών παρανόμων, καί τάς όψεις απημαύρωσε.

Τήν δόξαν τήν Πατρικήν, θεάσασθαι κατηξίωσαι, καί ταύτης τό συμφυές, απαύγασμα Στέφανε, τών άθλων μηνύον σοι, τούς λαμπρούς στεφάνους, θεηγόρε πανσεβάσμιε.

Θεοτοκίον

Υιός ο μονογενής, ο πρό αιώνων αόρατος, εσχάτων εφ' ημερών, Πρωτότοκος γέγονεν, ορώμενος σώματι, εκ σού Θεομήτορ, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'

Πρώτος εσπάρης επί γής υπό τού ουρανίου Γεωργού πανεύφημε, πρώτος τό αίμα επί γής διά Χριστόν εξέχεας μακάριε, πρώτος υπ' αυτού τόν τής νίκης στέφανον ανεβήσω εν ουρανώ, ως Αθλητών προοίμιον, Στεφανίτα τών Mαρτύρων ο Πρώταθλος.

Ο Οίκος

Τού Παραδείσου τά άνθη ορών, τή ευοσμία αυτών τή τερπνή, πληρούντα πάσαν τήν οικουμένην, τό ξένον αυτών καταπλήττομαι θέαμα, εν παγετώ γάρ χειμώνος, πλέον ανθούσι μάλλον, όπερ ξένον εν άνθεσιν, ως ο Μάρτυς τού Χριστού, ο εξανθήσας πρώτος, καί θύρα γεγονώς τών νομίμως αθλούντων, καί ανθούντων κρυμώ τών κολάσεων, ο δείξας τρίβον απλανή τοίς βουλομένοις αθλείν, ο καλός σταδιάρχης, ο τοίς πόνοις αναλάμψας, Στεφανίτης τών Μαρτύρων ο Πρώταθλος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή Β' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Ανακομιδής τού λειψάνου τού Αγίου Πρωτομάρτυρος, καί Αρχιδιακόνου Στεφάνου.

Στίχοι

· Έχεις Σιών πάμπολλα θεία καί ξένα.

· Νεκρόν Στεφάνους δός πόλει Κωνσταντίνου.

· Δευτερίη νέκυος Στεφάνου γένετ' Ανακομιδή.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής ευρέσεως τών λειψάνων τών αγίων μαρτύρων Μαξίμου, Δάδα καί Κυντιλιανού.

Στίχοι

· Τρείς εκφέρουσα γή νεκρούς ζωηφόρους,

· Πόλω λέγειν έοικε. Σύ κρύψας έχε.

Τή αυτή ημέρα, μωήμη τών Εγκαινίων τού θείου Ναού τού Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού, Ιωάννου τού θεολόγου, πλησίον τής αγιωτάτης μεγάλης Εκκλησίας.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Φωκά, καί τού εν ευσεβεί μνήμη γενομένου Βασιλέως Ιουστινιανού εν τοίς αγίοις Αποστόλοις.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Ροή τών αιμάτων σου, τάς ουρανίους πύλας ηνέωξε, καί τόν Αγωνοθέτην, παρεστηκότα καί προτεινόμενον, σοί τούς στεφάνους υπέδειξε κράζοντι, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ως θήρες αρπάσαντες, οι θεοκτόνοι τόν θεοφάντορα, μιαιφόνοις παλάμαις, τούτον ανήρουν υπερευχόμενον, τών αναιρούντων συντόνως καί ψάλλοντα, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Νομίμως διήλεγξας, τούς παρανόμους ο εννομώτατος, μιμητής του Σωτήρος, καί θεομάχους τούτους απέδειξας, υφ' ών τοίς λίθοις βαλλόμενος έψαλλες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Εν χρόνω τόν άχρονον, απειρογάμως Αγνή γεγέννηκας, τόν πρίν άσαρκον Λόγον, σαρκός προσλήψει Παρθένε τέτοκας, ώ μελωδούμεν συμφώνως κραυγάζοντες, Ευλογητός ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Υπερφυεί λαμπόμενος, φωταυγία πανάριστε, καί τήν τού προσώπου σου μορφήν ισάγγελον, εδείκνυς τής χάριτος, διαδοθείσης Στέφανε, τής εν τή ψυχή σου, κεκρυμμένης πλουσίως, εντεύθεν ανεβόας, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Στεφανηφόρε Στέφανε, τής ψυχής μου τά τραύματα, καί τής αμαρτίας τάς ουλάς εξάλειψον, ρανίσιν αιμάτων σου, πρός γάρ τήν σήν αντίληψιν, καί τήν συμπαθή καί χριστομίμητον γνώμην, προσφεύγων ανακράζω, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τόν τών χαρίτων ένδοξε, σοί ομώνυμον στέφανον, τή σή σεβασμία, κορυφή επέθηκε, Κριτής ο αδέκαστος, όν ευσεβώς εκήρυξας, Κτίστην καί Θεόν, καί Βασιλέα τών όλων, βοών αδιαλείπως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Εν ταίς χερσί τού κτίσαντος, εναπέθου τό πνεύμά σου, αί τών ουρανών γάρ, στρατιαί συνόμιλον, εδέξαντο χαίρουσαι, τόν πρίν εν γή ισάγγελον, νύν δέ ταίς αυτών, συντεταγμένος χορείαις, βοάς αδιαλείπτως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Φωτός αδύτου γέγονας, ενδιαίτημα Πάναγνε, φώς γάρ τοίς εν οκότει, καί σκιά γεγέννηκας, φωτίζον τά πέρατα, θεογνωσίας χάριτι, ώ ακαταπαύστως οι πιστοί μελωδούμεν, Οι Παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο Tύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμ' μανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τώ Δημιουργώ, καί Λυτρωτή, ανεβόα, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω

Αθλήσεως Μαρτύρων η απαρχή, ο λαμπρώς υποδείξας τοίς Μάρτυσι, τήν απλανή, τρίβον όδηγούσαν εις ουρανούς, ο πρωτομάρτυς Στέφανος, πάντας προσκαλείται πνευματικώς, πρός θείαν ευφροσύνην, φωτός πρός μετουσίαν, καί κοινωνίαν αγιότητος.

Νευρούμενος αγάπη τή τού Χριστού, καί τήν τούτου ζηλώσας πραότητα, καί τήν φωνήν, έλεγες, Μή στήσης τοίς φονευταίς, τήν αμαρτίαν Κύριε, δέξαι δέ τό πνεύμά μου αγαθέ, καί θείας βασιλείας, τρυφήσαι τής αφράστου, καί τής παρά σού με καταξίωσον.

Ωραίος καί τό είδος αγγελικόν, καί σοφίας καί πίστεως έμπλεως, καί θεϊκής, αίγλης αποστίλβων μαρμαρυγάς, καί θεηγόρω στόματι, θεορρημοσύνης, ως ποταμός, ενθέως ρητορεύων, τής άνω κληρουχίας, θεομακάριστε τετύχηκας.

Στεφάνω τών χαρίτων στεφανωθείς, καί χορείαις μαρτύρων κυκλούμενος, καί τώ Χριστώ, τώ αγωνoθέτη παρεστηκώς, υπέρ ημών δυσώπησον, τών επιτελούντων ειλικρινώς, τήν όντως φωτοφόρον, πανήγυρίν σου Μάρτυς, καί τών κινδύνων απολύτρωσαι.

Θεοτοκίον

Ως πάντων προστασία Χριστιανών, Θεομήτορ Παρθένε πανάμωμε, ως συμπαθής, λύτρωσαι κινδύνων καί πειρασμών, τούς θλιβομένους δούλους σου, καί οδυνωμένους ταίς χαλεπαίς, πταισμάτων αλγηδόσι, καί πόνοις τών μαστίγων, αλγεινομένους περιποίησαι.

Ο Ειρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί ή γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι».

Εξαποστειλάριον

Ήχος β' Τών Μαθητών

Ο πρώτος τών Μαρτύρων τρίβους ανύσας, καί Διακόνων πρόκριτος χρηματίσας, Στέφανος, ο χάριτος πεπλησμένος, ιδού ανακομίζεται, πρός τήν Bασίλειον πόλιν, θαυμάτων βρύων τήν χάριν.

Θεοτοκίον

Όνπερ αί άνω τάξεις πολλώ σύν τρόμω, παρίστανται μή φέρουσαι κατοπτεύσαι, αίγλην τής αρρήτου αυτού ουσίας, Χριστόν γαστρί εχώρησας, λαβόντα σάρκα Παρθένε, εκ σών τιμίων αιμάτων.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια γ' δευτερούντες τό α'.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Άγγελος επίγειος, ο πρωτομάρτυς γενόμενoς, πρός ουρανούς ανερχόμενος, επήρθη μετάρσιος, καί τήν θείαν είδεν, ως εχώρει δόξαν, τής απροσίτου μυηθείς, καί υπέρ νούν Τριάδος μυστήρια, διό τήν ακατάληπτον, ανακηρύττει σου δύναμιν, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών. (Δίς)

Ωραίος επέφανας, τή επανόδω σου Στέφανε, πρωτομάρτυς πανένδοξε, ακτίσι κοσμούμενος, χαρισμάτων θείων, καί τών ιαμάτων, διό καί πάντας τούς πιστούς, καταφαιδρύνεις, τοίς θαυμασίοις σου, εν πίστει τόν φιλάνθρωπον, υμνολογούντας καί λέγοντας, Ιησού παντοδύναμε, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Κάλαμος υπέρτιμος, οξυγραφών τήν ευσέβειαν, ανεδείχθη η γλώσσά σου, δι' ής κατεφώτισας, Πρωτομάρτυς πάντας, ταίς διδασκαλίαις, καί επανήγαγες ημάς, εξ αγνωσίας πρός τήν ευσέβειαν, διό σου τήν ετήσιον, επιτελούντες πανήγυριν, ανυμνούμεν γεραίροντες, τούς αγώνάς σου Στέφανε.

Δόξα... Ήχος δ'

Στέφανος, η καλή απαρχή τών μαρτύρων, ο πλήρης χάριτος καί δυνάμεως, ο ποιών σημεία καί τέρατα μεγάλα έν τώ λαω, υπό ανόμων ελιθάζετο, αλλ' εξέλαμψεν ως άγγελος, καί θεωρεί τήν δόξαν, σού τού σταυρωθέντος υπέρ ημών, εν δεξιά τής δυνάμεως, καί τώ Πνεύματι τής χάριτος εις ουρανούς ελαμβάνετο, καί διά τούτο, ταίς χοροστασίαις τών Αγγέλων συναυλιζόμενος, πρέσβευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Εκ παντοίων κινδύνων, τούς δούλους σου φύλαττε, ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, τήν ελπίδα τών ψυχών ημών.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Πρωτομάρτυς Απόστολε, καί Πρωτοδιάκονε, η πύλη τών Μαρτύρων, η δόξα τών Δικαίων, τών Αποστόλων τό καύχημα, σύ ουρανούς εθεάσω ανεωγμένους, εν τώ σταδίω εστώς, καί τόν Υιόν τού Θεού εκ δεξιών εστώτα τού αοράτου Πατρός, διό ως άγγελος εκλάμψας τώ προσώπω, εν χαρά ανεκραύγαζες υπέρ τών λιθαζόντων, Μή στήσης αυτοίς τήν αμαρτίαν ταύτην, καί νύν αίτησαι τοίς εκ πόθου ευφημούσί σε, ιλασμόν αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Παρθένε, καί δοξάζομέν σε, οι πιστοί κατά χρέος, τήν πόλιν τήν άσειστον, τό τείχος τό άρρηκτoν, τήν αρραγή προστασίαν, καί καταφυγήν τών ψυχών ημών.

Καί τά λοιπά ως συνήθως καί Απόλυσις.

Εις τήν λειτουργίαν

Ο Απόστολος

Εν ταίς ημέραις εκείναις, Στέφανος πλήρης πίστεως καί δυνάμεως...

Ζήτει τή β' τής γ' Εβδομάδος τού Πάσχα.

Ευαγγέλιον κατά Μάρκον

Είπεν ο Κύριος τήν παραβολήν ταύτην, Άνθρωπός τις εφύτευσεν αμπελώνα...

Ζήτει τή ς' τής ιε' Εβδομάδος τού Λουκά.

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.