ΤΗ Α' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων επτά Μαρτύρων τών Μακκαβαίων, καί τού διδασκάλου αυτών Ελεαζάρου, καί τής μητρός αυτών Σολομονής, καί η Πρόοδος τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις το, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού τιμίου Σταυρού γ' καί τών Αγίων γ'.

Στιχηρά τού τιμίου Σταυρού

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Ως κοινόν φυλακτήριον, ως πηγήν αγιάσματος, τόν Σταυρόν τόν τίμιον ασπασώμεθα, καί γάρ κοιμίζει, παθήματα, καί παύει νοσήματα, καί Παντοίων αλγεινών, απαλλάττει τούς κάμνοντας, υπέρ άβυσσον, πελαγίζων τά ρείθρα τών θαυμάτων, τοίς πιστώς αυτού, τόν τύπον, καί προσκυνούσι καί σέβουσιν.

Οι τού βίου τοίς κύμασι, θαλαττεύοντες άνθρωποι, παθημάτων ζάλη τε κυμαινόμενοι, ως εις ολκάδα σωτήριον, τό ξύλον τό τίμιον, καταφύγωμεν πιστώς, καί σιγήσει τά κύματα, καί τά πνεύματα, καί ραγήσεται πάθη, καί πρός όρμον, ακυμάντου σωτηρίας, χαρμονικώς καταντήσομεν.

Υπέρ ήλιον έλαμψεν, ο Σταυρός ο πανάγιος, ως ακτίνας θαύματα προβαλλόμενος, καί ως βολίδας ιάματα, προσέλθωμεν άνθρωποι, οι τώ σκότει τών δεινών, συνεχόμενοι πάντοτε, καί ληψόμεθα, φωτοπάροχον χάριν ιαμάτων, τόν εν τούτω προσπαγέντα, σαρκί Θεόν μεγαλύνοντες.

Στιχηρά τών Αγίων

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Τού νόμου τόν όροφον επτά, στύλοις επαιρόμενον, η τυραννίς ου κατέσεισε, τήν γάρ αλόγιστον, τού διώκτου λύσσαν, ανδρικώς υπέμειναν, τό σώμα παραδόντες τοίς τέμνουσιν, οι ευγενέστατοι, νεανίαι καί ομαίμονες, τών Μωσέως, θεσπισμάτων φύλακες.

Υπέρ τά ορώμενα τόν νούν, όντως ανυψώσαντες, μέλη σαρκός κατετέμνοντο, οι ευσεβέστατοι, καί γενναίοι Παίδες, σύν μητρί θεόφρονι, μεγίσταις εν ελπίσι νευρoύμενοι, ών νύν επέτυχον, Αβραάμ αναπαυσάμενοι, εν τοίς κόλποις, τού αυτών προπάτορος.

Ψυχής εν νεότητι στερρώς, εαυτούς οπλίσαντες, καί τόν θυμόν ώσπερ θήξαντες, πρός τόν αντίπαλον, σταθερώς εχώρουν, ευσεβείας ένεκα, καί νόμου τού πατρώου τηρήσεως, ο ιερώτατος, Ελεάζαρ καί οι πάνσοφοι, νεανίαι, σύν μητρί θεόφρονι.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Ιωάννου Mοναχού

Οι Άγιοι Μακκαβαίοι τώ τυράννω έλεγον, Ημίν ώ Αντίοχε, εις Βασιλεύς ο Θεός, παρ' ού γεγόναμεν, καί πρός όν επιστρέφομεν, Κόσμος μένει άλλος ημίν, τού ορωμένου υψηλότερος καί μονιμώτερος, πατρίς δέ ημών Ιερουσαλήμ, η κραταιά καί ανώλεθρος, πανήγυρις δέ, η μετά Αγγέλων διαγωγή, Κύριε, πρεσβείαις αυτών, ελέησον καί σώσον ημάς.

Καί νύν... ο αυτός

Όνπερ πάλαι Μωϋσής, προτυπώσας εν εαυτώ, τόν Αμαλήκ καταβαλών ετροπώσατο, καί Δαυϊδ ο μελωδός, υποπόδιόν σοι βοών, προσκυνείσθαι διετάξατο, τίμιον Σταυρόν σου Χριστέ ο Θεός, σήμερον αμαρτωλοί πρoσκυνούμεν, χείλεσιν αναξίοις, σέ τόν καταξιώσαντα παγήναι εν αυτώ, ανυμνούντες δεόμεθα, Κύριε, σύν τώ Ληστή τής βασιλείας σου αξίωσον ημάς.

Εις τόν Στίχον Στιχηρά Προσόμοια τού Σταυρού.

Ήχος α'

Tών ουρανίων ταγμάτων

Τή τού Σταυρού προελεύσει, δεύτε φιλέορτοι, τήν εορτήν ποιούντες, φαιδρυνθώμεν βοώντες, εν πίστει αδιστάκτω, Σταυρέ τού Χριστού, ημάς αγίασον χάριτι, τού επί σέ υψωθέντος, καί εξελού, πάσης βλάβης τή δυνάμει σου.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Τάς ουρανίους πορείας, Σταυρός ο τίμιος, εξευτρεπίζει πάσι, τοίς αυτόν προσκυνούσιν, εν φόβω καί αγάπη καί τοίς χοροίς, τών αϋλων Δυνάμεων, ός εν αυτώ προσηλώθη συναριθμεί, τούς εκ πόθου ανυμνούντας αυτόν.

Στίχ. Ο δέ Θεός Βασιλεύς ημών πρό αιώνων ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Οι προσκυνούντες εν πίστει, Σταυρόν τόν τίμιον, τόν έν αυτώ παγέντα, προσκυνούμεν Δεσπότην, ού τή επινεύσει χείλη ομού, καί ψυχάς αγνιζόμεθα, καί ταίς ελλάμψεσι τούτου ταίς νοηταίς, φαιδρυνόμεθα αινούντες αυτόν.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Κοσμά Μοναχού

Ψυχαί δικαίων εν χειρί Κυρίου, καθάπερ Αβραάμ, καί Ισαάκ, καί Ιακώβ, οι πρό νόμου προπάτορες, καί Μακκαβαίων πρόγονοι, τών νύν ευφημουμένων παρ' ημών, Ούτοι γάρ οι καρτερόψυχοι, Αβραμιαίοι υπάρχοντες, την πίστιν εζήλωσαν, τού εαυτών προπάτορος Αβραάμ, καί μέχρι θανάτου ηγωνίσαντο δι' ευσέβειαν, ευσεβώς γάρ συντραφέντες, καί εννόμως συναθλήσαντες, τήν ασέβειαν διήλεγξαν τού επαράτου Αντιόχου, καί μηιδέν προτιμήσαντες τών τής παρούσης ζωής, διά τήν αιώνιον, πάντα Θεώ ανέθεντo, ψυχήν, ανδρείαν, αίσθησιν, σώμα απαλόν, καί αμοιβάς τών άγνεία τεθραμμένων, Ώ ρίζης ευσεβούς! εξ ής υμείς εβλαστήσατε Μακκαβαίοι, Ώ μητρός αγίας! τής τετοκυίας τόν ισάριθμον τής εβδομάδος αριθμόν, Αλλ' ικετεύομεν υμάς Μακκαβαίοι, σύν τή μητρί υμών Σολομονή, καί τώ σοφώ ιερεί Ελεαζάρω, ως παριστάμενοι Χριστώ τώ Θεώ, δι' όν κεκοπιάκατε, τούς πόνους τών καρπών υμών απολαύοντες, εκτενή ικεσίαν ποιήσατε υπέρ τής ανθρωπότητος, ποιεί γάρ όσα βούλεται, καί πληροί τά θελήματα υμών, τών φοβουμένων αυτόν.

Καί νύν... Ο αυτός

Η φωνή τού Προφήτου σου Μωϋσέως, ο Θεός, πεπλήρωται η λέγουσα, Όψεσθε τήν ζωήν υμών κρεμαμένην, απέναντι τών οφθαλμών υμών, Σήμερον Σταυρός υψούται, καί κόσμος εκ πλάνης ελευθερούται, Σήμερον τού Χριστού η Ανάστασις εγκαινίζεται, καί τά πέρατα τής γής αγάλλονται, εν κυμβάλοις Δαυϊτικοίς, ύμνον σοι προσφέροντα καί λέγοντα, Ειργάσω σωτηρίαν έν μέσω τής γής ο Θεός, Σταυρόν καί τήν Ανάστασιν, δι' ών ημάς έσωσας αγαθέ καί φιλάνθρωπε, Παντοδύναμε, Κύριε δόξα σοι.

Απολυτίκιον τών Αγίων

Ήχος α'

Τάς αλγηδόνας τών Αγίων, άς υπέρ σού έπαθον, δυσωπήθητι Κύριε, καί πάσας ημών τάς οδύνας, ίασαι φιλάνθρωπε δεόμεθα.

Τού Σταυρού Ήχος ο αυτός

Σώσον Κύριε τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι, κατά βαρβάρων δωρούμενος, καί τό σόν φυλάττων, διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Η φύσις τών βροτών, συνεόρταζε πάσα, καί σκίρτα μυστικώς, τού Σταυρού γάρ τό ξύλον, προτίθεται σήμερον, ιατρείον αδάπανον, τοίς προστρέχουσι, μετ' ευλαβείας καί πόθου, καί δοξάζουσι τόν εν αυτώ προσπαγέντα, Χριστόν τόν φιλάνθρωπον.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Ευφροσύνης πρόξενος, τή νύν ημέρα, τού Σταυρού η πρόοδος, καθαγιάζει γάρ ημών, ψυχάς ομού καί τά σώματα, τών προσκυνούντων αυτόν μετά πίστεως.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Οι Κανόνες τού Σταυρού, καί τών Αγίων.

Ο Κανών τού Σταυρού, ού η Ακροστιχίς.

Τό προσκυνητόν πάντες υμνούμεν Ξύλον.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Τόν τού Κυρίου ζωηφόρον σήμερον, Σταυρόν νοϊ καθαρώ, καί ευσεβεί γνώμη, πάντες προσκυνήσωμεν, πρόκειται γάρ δωρούμενος, τοίς αυτώ προσιούσιν, αγιασμόν καί σωτήριον, έλλαμψιν καί δόξαν καί έλεος.

Ο ζωοδώρητος Σταυρός προκείμενος, καί καθορώμενος, φωτοειδή αίγλην, αποπέμπει χάριτος, προσέλθωμεν καί λάβωμεν, φωτισμόν ευφροσύνης, καί σωτηρίαν καί άφεσιν, αίνεσιν Κυρίω προσάγοντες.

Πρόκειται ξένον τοίς ορώσι θέαμα, Σταυρός ο τίμιος, καί ως πηγή βρύει, ψυχικά χαρίσματα, καί παύει αμαρτήματα, καί νοσήματα λύει, καί τά φρονήματα ρώννυσι, τών ειλικρινώς προσκυνούντων αυτόν.

Ράβδος ετύπου τού Σταυρού τό τρόπαιον, θάλασσαν τέμνουσα, δι' ού ημείς πίστει, αποντίστως πλέομεν, τού βίου ύδωρ άστατον, καί τά ρεύματα πάντα, τής αμαρτίας εκφεύγομεν, καί θείας γαλήνης πληρούμεθα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ότε σε τέκνον απορρήτως έτεκον, ωδίνας έφυγον, καί πώς νυνί όλη, οδυνών πεπλήρωμαι; Ορώ γάρ σε κρεμάμενον, ως κακούργον εν ξύλω, τήν γήν ασχέτως κρεμάσαντα, έλεγεν η Πάναγνος κλαίουσα.

Ο Κανών τών Αγίων Ανδρέου Κρήτης.

Ωδή α' Ήχος α'

Ωδήν επινίκιον

Μωσέως τά δόγματα, πάνσοφοι Παίδες, νομίμως φυλάξαντες, καί Χριστού τόν θάνατον, ζηλώσαντες ευσεβώς, πρεσβεύσατε αεί, σωθήναι πάντας ημάς.

Τίς είδε, τίς ήκουσεν, οίους αγώνας, στερρώς επεδείξαντο, οι τού νόμου φύλακες, οι Σολομονής υιοί, αθλήσαντες μιά ψυχή, ενί φρονήματι;

Αλλήλους οτρύνοντες, ούτως εβόων, Noμίμως αθλήσωμεν, καί προθύμως θάνωμεν, υπέρ πατρώων εθών, οι Σολομονής τής σεπτής, Άγιοι επτά.

Ησχύνθη ο τύραννος, στώμεν ανδρείως, ησθένησαν βάσανοι, ο Βελίαρ ήττηται, τό πύρ εσβέσθη λοιπόν, μηδείς ούν έξω αδελφοί, στήτω τού σκάμματος.

Ημίν ώ Αντίοχε, υπέρ πατρώων, εθών ο αγών εστιν (οι Παίδες έκραζον εν τώ σταδίω γυμνοί), υπέρ ών μάλλον τό θανείν, τού ζήν προκρίνομεν.

Τάς σάρκας τοίς όνυξιν, έν τώ σταδίω ξεόμενοι, έκραζον οι τού νόμου φυλακες, Ημίν ώ Αντίοχε, γλυκείς οι πόνοι καί τό πύρ, διά τήν πάντων ζωήν.

Δόξα...

Τριάδα δοξάσωμεν, τήν εν Μονάδι ουσίαν αϊδιον, συμφυή καί σύνθρονον, καί ομοδύναμον, Πατέρα άναρχον Υιόν, καί Πνεύμα Άγιον.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τόν βότρυν τόν πέπειρον, εν τή γαστρί, σου αφράστως βλάστήσασα, ζωηφόρος άμπελος, τή Εκκλησία Χριστού, εδείχθης Μήτηρ Θεού, πάντας ευφραίνουσα.

Καταβασία

«Σταυρόν χαράξας Μωσής, επ' ευθείας ράβδω, τήν Ερυθράν διέτεμε, τώ Ισραήλ πεζεύσαντι, τήν δέ επιστρεπτικώς, Φαραώ τοίς άρμασι, κροτήσας ήνωσεν, επ' εύρους διαγράψας τό αήττητον όπλον, Διό Χριστώ άσωμεν τώ Θεώ ημών, ότι δεδόξασται».

Τού Σταυρού

Ωδή γ'

Ο στερεώσας

Σταυρός απάντων τών καλών, παρεκτικός καθοράται, προσκυνούμενος, καί πάσα η κτίσις, εορτάζει εν χαρά, φωτιζομένη χάριτι, τού εν αυτώ βουλήσει, ανυψωθέντος Θεού ημών.

Καταυγαζόμενοι φωτί, τών τού Σταυρού λαμπηδόνων, ολικώς οι εν αυτώ πεποιθότες, σκοτασμόν αμαρτιών, εκφύγωμεν καί κράξωμεν, ο φωτισμός τών όλων, εύσπλαγχνε Κύριε, δόξα σοι.

Υμνολογούμέν σε Σταυρέ, καί προσπτυσσόμεθα πίστει, εξαιτούμενοι τήν σήν δυναστείαν, Εξελού ημάς εχθρού, παγίδων καί κυβέρνησον, πρός όρμον ημάς πάντας, τής σωτηρίας υμνούντάς σε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Νενεκρωμένην τήν ζωήν, επί Σταυρού θεωρούσα, καί μή φέρουσα τών σπλάγχνων τόν πόνον, εδονείτο η σεμνή, Παρθένος ανακράζουσα, Οίμοι! Υιέ μου τί σοι, δήμος ανόμων πεποίηκεν;

Τών Αγίων

Λίθον όν απεδοκίμασαν

Παίδες ιερώς βλαστήσαντες, καί συναυξηθέντες, πάντες κατά νόμον, παιδαγωγηθέντες υπό Ελεαζάρου, νομίμως ηθλήσατε, καί Αντιόχου τάς βουλάς, πάσας εις γήν κατεπατήσατε.

Σπεύδε ανεβόων τύραννε, οι Αβραμιαίοι, ποίει άπερ θέλεις, καί οργίζου πλέον, ημείς τοίς δόγμασί σου, ουδόλως πειθόμενοι, τούς τών βασάνων αικισμούς, πόθω Θεού μάλλον αιρούμεθα.

Μήτις υστερείτω σήμερον, τού καλού αγώνος, μήτις θηρευθήτω, υπό τού μανιώδους, σοφός εστιν ο δράκων, αλλήλους παρώτρυναν, τής Σολομονής οι υιοί, μήτις ημών γένηται βρώμα αυτού.

Δεύτε οι τού νόμου φύλακες, ομού αικισθώμεν, δεύτε ανδρυνθώμεν, οι Παίδες ανεβόων, αλλήλους οτρύνοντες, πρός τούς αγώνας ευσεβώς, ούς καί ημείς ζηλοτυπήσωμεν.

Δόξα...

Μίαν οι πιστοί δοξάσωμεν, τού Θεού ουσίαν, μίαν δεσποτείαν, μίαν βασιλείαν, ενούντες ασυγχύτως, τήν μίαν θεότητα, καί διαιρούντες ευσεβώς, ταύτην τρισί ταίς υποστάσεσι.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Βάτος προεγνώσθης άφλεκτος, εν Σινά τώ όρει όρος δέ τό θείoν, Δανιήλ εφάνης εξ ού αχειροτμήτως, ετμήθη ο άτμητος, Χριστός η πέτρα τής ζωής, εις ών Υιός, Θεογεννήτορ εκ σού.

Καταβασία

«Ράβδος εις τύπον τού μυστηρίου παραλαμβάνεται, τώ βλαστώ γάρ προκρίνει τόν ιερέα, Τή στει ρευουση δέ πρώην, Εκκλησία νύν εξήνθησε, ξύλον Σταυρού, εις κράτος καί στερέωμα».

Κάθισμα τού Σταυρού

Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ εκουσίως, τή επωνύμω σου καινή πολιτεία, τούς οικιτμούς σου δώρησαι Χριστέ ο Θεός, εύφανον εν τή δυνάμει σου, τούς πιστούς βασιλείς ημών, νίκας χορηγών αυτοίς, κατά τών πολεμίων, τήν συμμαχίαν έχοιεν τήν σήν, όπλον ειρήνης, αήττητον τρόπαιον.

Είτα Κάθισμα

Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ευσεβώς συντραφέντες Παίδες σοφοί, μαρτυρικώς τού τυράννου τάς απειλάς, ανδρείως κατησχύνατε, ως τού νόμου υπέρμαχοι, καί τού πατρός ακόλουθοι, γενόμενοι Άγιοι, σύν μητρί θεόφρονι, προθύμως ηθλήσατε, όθεν καί θανάτω, τήν ουράνιον όντως, ζωήν ωνησάμενοι, αιωνίως αγάλλεσθε, Μακκαβαίοι στερρόψυχοι. Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην υμών.

Δόξα... Καί νύν...

Ήχος πλ. β'

Ο Σταυρός σου Κύριε ηγίασται, εν αυτώ γάρ γίνονται ιάματα, τοίς ασθενούσιν έν αμαρτίαις, Δι' αυτού σοι προσπίπτομεν, ελέησον ημάς.

Τού Σταυρού

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς Κύριε

Η κραταιά, σκέπη τε καί επανόρθωσις, τών ανθρώπων, τό ακαταμάχητον όπλον τής πίστεως ο Σταυρός, ο σωτηριώδης, ιδού oράται Προκείμενος, καί πάντων τάς καρδίας, τών πιστώς προσιόντων, αγιάζων φωτίζει εν χάριτι.

Τών ευσεβών, φρουρός ο μέγας προκείμενος, εν τώ μέσω, πάντων Υπεράγαθε, Σταυρός ο τίμιος μέσον γής, εν ώ ανυψώθης, εθελουσίω θελήσει σου, τόν κόσμον αγιάζει, τή αυτού προσκυνήσει, καί διώκει δαιμόνων τάς φάλαγγας.

Ο ουρανός, πάση τή γή συνευφραίνεται, αθλοφόροι, Μάρτυρες, Απόστολοι, ψυχαί Δικαίων περιχαρώς, νύν αγαλλιώνται, τό πάντας σώζον θεώμενοι, προκείμενον εν μέσω, ζωοδώρητον ξύλον, καί Πιστούς αγιάζον εν χάριτι.

Νόμους τούς σους, Κύριε ο ασυνείδητος, μή φυλάξας, μέλλω κατακρίνεσθαι, ηνίκα έλθης εξ ουρανού, κρίναι τών ανθρώπων τά έργα, όθεν κραυγάζω σοι, Δυνάμει τού Σταυρού σου, επιστρέψας με σώσον, μετανοίας παρέχων μοι δάκρυα.

Σταυροθεοτοκίον

Παρθενικής, τέκνον εκ μήτρας σε έτεκον, καί ορώσα, ξύλω νύν κρεμάμενον, επαπορώ, καί ού συνορώ, ύψος μυστηρίου, καί βάθος πολλών κριμάτων σου, η Πάναγνος εβόα, ήν φωναίς ασιγήτοις, ως μητέρα Θεού μακαρίζομεν.

Τών Αγίων

Εν Πνεύματι προβλέπων

Ευφραίνου Ελεάζαρ, ορών τούς Ιερούς, φοιτητάς σου σήμερον, αθλούντας ευσεβώς, υπέρ πατρώων νομίμων τε προσταγμάτων, καί Αντιόχου τού διώκτου τήν μανίαν, λόγοις τοίς σοφοίς διελέγχοντας.

Σολομονή αγάλλου, ορώσα τούς επτά, κλάδους συνακμάσαντας, τού νόμου τούς καρπούς, εξ ών τρυγώσα η άμεμπτος Εκκλησία, τούς κληρονόμους τής εν χάριτι λατρείας, τρέφει καθ' ημέραν ως μήτηρ ημάς.

Σκιρτάτε Πατριάρχαι, κροτήσατε χερσί, τούς τού νόμου φύλακας, ορώντες ευσεβώς, υπεραθλούντας τής κατά νόμον λατρείας, καί διά πάντων αικισμών δοκιμασθέντας, μήπως τών πατρώων εκστώσιν εθών.

Χορεύσατε νομίμως, υπέρμαχοι στερροί, καί συνεορτάσατε, τοίς Μάρτυσι Χριστού, ως πρό εκείνων αθλήσαντες υπέρ νόμου, καί μετ' εκείνων ευφημουμενοι εννόμως, πάση τή Χριστού Εκκλησία φαιδρώς.

Δόξα...

Τριάδα εν Μονάδι, δοξάζομεν πιστοί, ασιγήτοις στόμασι, βοώντες πρός αυτήν, Η εν Μονάδι τριάς συμπροσκυνουμένη, καί εν Τριάδι τών Προσώπων υμνουμένη, δόξα σοι τιμή καί προσκύνησις.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Υμνούμεν σε Παρθένε, Θεόνυμφε σεμνή, ως Θεογεννήτριαν, καί τείχος τών πιστών, σύ γάρ τήν φύσιν ανέστησας τήν πεσούσαν, καί τήν εικόνα ανενέωσας τεκούσα, μόνη τόν προόντα Θεόν τού Αδάμ.

Καταβασία

«Εισακήκοα Κύριε, τής οικονομίας σου τό μυστήριον, κατενόησα τά έργα σου, καί εδόξασά σου τήν θεότητα».

Τού Σταυρού

Ωδή ε'

Ινα τί με απώσω

Αλαλάξατε έθνη, άσατε σκιρτήσατε φυλαί καί ψάλατε, τώ Θεώ τώ δόντι, τόν Σταυρόν αδιάσειστον έρεισμα, ού νύν τή προθέσει, πάντες πιστοί αγαλλιώμεν, δι' αυτού τών καλών απολαύοντες.

Νοεραί στρατιαί σε, πάσαι περιέπουσι, Σταυρέ πανάγιε, καί βροτοί πηλίνοις, σού προσψαύοντες χείλεσι σήμερον, απαντλούμεν πόθω' αγιασμόν καί ευλογίαν, τόν εν σοί προσπαγέντα δοξάζοντες.

Τής ψυχής μου τά πάθη, ίασαι τά χρόνια, εύσπλαγχνε Κύριε, καί ως προσκυνούντα, τόν τίμιον Σταυρόν σου περίσωζε, ού τή δυναστεία, πάν εμποδών αποσοβείται, καί κακών απαθείς διαμένομεν.

Σταυροθεοτοκίον

Εν Σταυρώ καθορώσα, τόν δι' αγαθότητα, εκ σού Πανάμωμε, υπέρ νούν τεχθέντα, εδονήθης τά σπλάγχνα καί έλεγες, Οίμοι! θείον τέκνον, πώς υπέρ πάντων οδυνάσαι; Προσκυνώ σου τό εύσπλαγνον Κύριε.

Τών Αγίων

Τήν σήν ειρήνην δός ημίν

Ζηλώσωμεν φιλόχριστοι, τούς Παίδας τούς επτά, ούς ημίν Μωσής νομίμως εθρέψατο, καί Ελεάζαρ προεβίβασεν, εν τώ πατρώω νόμω, δι' ευσεβούς θρησκείας.

Μή νόμιζε Αντίοχε, διώκτα τών πιστών, ότι σού τό πύρ φοβήσει καιόμενον, πρός ταύτα σφάζε ανομώτατε, ποίει λοιπόν ο βούλει, οι Παίδες ανεβόων.

Νομίμως εναθλήσωμεν, αλλήλοις οι στερροί, μάρτυρες Χριστού, Μωσέως τά δόγματα, παρηγγυώντο μή παράψασθαι, τών μιαρών όψων, οι Παίδες ανεβόων.

Δόξα...

Προάναρχε, συνάναρχε, ομόθρονε Τριάς, Πατήρ καί Υιέ καί Πνεύμα τό Άγιον, Μονάς Αγία τρισυπόστατε, τούς εξ Αδάμ σώζε, πιστώς σε ανυμνούντας.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χριστέ ο μόνος εύσπλαγχνος, ειρήνευσον ημάς, σέ γάρ δυσωπεί η άχραντος Μήτηρ σου, σύν τοίς Αγίοις τοίς αθλήσασιν, υπέρ εθών πατρώων, καί τού Μωσέως νόμου.

Καταβασία

«Ω τρισμακάριστον ξύλον! εν ώ ετάθη Χριστός, ο Βασιλεύς καί Κύριος, δι' ού πέπτωκεν ο ξύλω απατήσας, τώ εν σοί δελεασθείς, Θεώ τώ προσπαγέντι σαρκί, τώ παρέχοντι, τήν ειρήνην ταίς ψυχαίς ημών».

Τού Σταυρού

Ωδή ς'

Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Σταυρού παγέντος εν γή, δαιμόνων πτώσις εγένετο, όν νύν ορώντες ημείς, ενδόξως προκείμενον, καί κατασπαζόμενοι, τής τών συμπτωμάτων, αμαρτίας ανιστάμεθα.

Υμνούντές σε τόν Θεόν, καί Βασιλέα καί Κύριον, όν εδωρήσω ημίν, Σταυρόν τείχος άρρηκτον, νύν περιπτυσσόμεθα, εν αγαλλιάσει, καί δεινών απαλαττόμεθα.

Μεγάλα πάσιν ημίν, δωρήματα παρεχόμενος, ο τού Κυρίου Σταυρός, οράται προκείμενος, Προσέλθωμεν άνθρωποι, φωτισμόν καρδίας, καί ψυχής απαρυόμενοι.

Θεοτοκίον

Νηστεύειν ημάς Αγνή, κακίας πάσης ενίσχυσον, καί φαύλων καί πονηρών, απέσχεσθαι πράξεων, αεί ενδυνάμωσoν, προστασία πάντων, τών ανθρώπων χρηματίζουσα.

Τών Αγίων

Τόν Προφήτην Ιωνάν

Η σοφία τού Θεού, ωκοδόμησε ναόν, καί υπήρεισεν αυτόν, επτά στύλοις λογικοίς, προγράφουσα τούς Παίδας τούτους, ως νόμου φύλακας.

Η σοφή Σολομονή, υιούς έτεκεν επτά, ούς εθρέψατο καλώς, Ελεάζαρ ο σοφός, καί έστεψεν, η θεία χάρις, στερρώς αθλήσαντας.

Τί βραδύνεις δικαστά; πρός Αντίοχον φησίν, εν τώ μέσω τών δεινών, η επτάκλωνος σειρά, τιμώρησον, συντόμως σφάττε, ποίει ά θέλεις λοιπόν.

Προενήθλησε πατήρ, συναθλούσι καί υιοί, εφεπέσθω σύν ημίν, καί η μήτηρ δικαστά, καί γένοιτο, προσθήκη τέκνοις, καί σεμνολόγημα.

Κάν τά σώματα ημών, αναλώσης τώ πυρί, ο επτάδελφος χορός, ανεβόα τολμηρώς, Αντίοχε, μή όλως οίου, νικάν κάν ένα ημών.

Δόξα...

Τόν Πατέρα καί Υιόν, καί τό Πνεύμα τό ευθές, εν θεότητι μιά προσκυνήσωμεν πιστώς, κραυγάζοντες, Τριάς Αγία, σώ ζετόνκόσμον σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πώς εγέννησας Υιόν, όν ουκ έσπειρε Πατήρ; πώς διέμεινας Αγνή, μετά τόκον ώσπερ ής; Θεός οίδεν, ο πάντα πράττων, όnως αν βούληται.

Καταβασία

«Νοτίου θηρός εν σπλάγχνοις, παλάμας, Ιωνάς, σταυροειδώς διεκπετάσας, τό σωτήριον πάθος προ, διετύπου σαφώς, Όθεν τριήμερος εκδύς, τήν υπερκόσμιον Ανάστασιν υπεζωγράφησε, τού σαρκί προσπαγέντος Χριστού τού Θεού, καί τριημέρω εγέρσει τόν κόσμον φωτίσαντος».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Σοφίας Θεού, οι στύλοι οι επτάριθμοι, καί θείου φωτός, οι λύχνοιοι επτάφωτοι, Μακκαβαίοι πάνσοφοι, πρό Μαρτύρων μέγιστοι Μάρτυρες, σύν αυτοίς τώ πάντων Θεώ, αιτείσθε σωθήναι τούς υμνούντας υμάς.

Ο Οίκος

Aίνει θερμώς Σιών τόν Θεόν σου, ότι ενίσχυσεν όντως σών πυλών τούς μοχλούς, καί τούς υιούς σου ευλόγησεν, Ούτοι στρατός γάρ ως τροπαιούχος, φάλαγξ όντως γενναία καί κραταιόφρων, πρός μηχανάς δυσσεβών θεοφρόνως ανθέστηκεν, Αλλ' ως νίκης στεφάνους ουρανίας Σιών απολαύοντες, καί τώ θείω θρόνω πελάζοντες, υπέρ πάντων απαύστως δεόμενοι, αιτείσθε σωθήναι τούς υμνούντας υμάς.

Συναξάριον

Τή Α' τού αυτού μηνός, μνήμη τών Αγίων επτά μαρτύρων τών Μακκαβαίων, Αβείμ, Αντωνίου, Γουρία, Ελεαζάρου, Ευσεβωνά, Αχείμ καί Μαρκέλλου, καί τής μητρός αυτών Σολομονής, καί Ελεαζάρου τού διδασκάλου αυτών.

Στίχοι

· Πρώτος πρό Χριστού πύρ στέγων Ελεάζαρ,

· Αθλήσεως προύθηκε τοίς άλλοις ίχνη.

· Πρώταθλον άλλην καί πρό τής θέκλης έχω,

· Τήν Σολομονήν, ήν πρό Χριστού πύρ φλέγει.

· Εξ εβδόμης πέμπουσι Παίδων επτάδα,

· Αρθρέμβολα, πύρ, καί τροχοί πρός ογδόην.

· Καύσαν ενί πρώτη Σολομώνην, επτά τε υίας.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών Αγίων εννέα μαρτύρων, τών εν Πέργη τής Παμφυλίας αθλησάντων, Λεοντίνου, Άττου, Αλεξάνδρου, Κινδέου, Μνησιθέου, Κυριακού, Μηναίου, Κατούνου, καί Ευκλέου.

Στίχοι

· Εκ Παμφυλίας εννάς ετ μήθη ξίφει,

· Μίαν φυλήν ζητούσα, τήν τών Μαρτύρων.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Πάπας ο Νέος, εις σάκκον βληθείς, καί θίβη εγκλεισθείς, καί εις θάλασσαν ριφθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Σάκκος Πάπαν έκρυψε, καί σάκκον θίβη,

· Καί τήν θίβην ρούς, καί Πάπας Θεού πέλας.

Τή αυτή ημέρα, ο Αγιος Μάρτυς Ελεάζαρος, πυρί τήν κεφαλήν φλεχθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Καυτηριασθείς Ελεάζαρος κάραν,

· Ψυχοβλαβών απήλθε κρείττων ρευμάτων.

Τή αυτή ημέρα, ο Αγιος Μάρτυς Κήρυκος ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Τού δημίου φήσαντος, ου τμηθής θύων.

· Κλίνας κάραν Κήρυκος, είπεν, Ού θύω.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ξίφει τελειούται.

Στίχοι

· Τώ Θεοδώρω θείος ενσκήπτει πόθος,

· Τυχείν ποθεινών δωρεών διά ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Πολύευκτος, εν κοπρία χωσθείς, τελειούται.

Στίχοι

· Ιώβ καθέδραν, φη' μί δή τήν κοπρίαν,

· Ο Πολύευκτος είχεν εις τιμωρίαν.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μήνου, Μηναίου, καί τών λοιπών εν τώ Βιγλεντίω, πλησίον τού χαλκού Τετραπύλου.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Τιμοθέου, Επισκόπου Προκοννήσου (Προικοννήσου), τού θαυματουργού.

Στίχοι

· Τόν Τιμόθεον, τόν Προκοννήσου θύτην,

· Τιμά Θεός πρίν, νύν τε θαυματουργίαις.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Σταυρού

Ωδή ζ'

Θεού συγκατάβασιν

Ο χρόνων επέκεινα, εν χρόνω σάρκα φορέσας δείκνυται, καί τά χρόνια πάθη, ημών ιάται δι' αγαθότητα, σαρκός ομού τε καί πνεύματος, ήδη δέ, τώ θείω αυτού Σταυρώ, καθαγιάζει ημάς.

Υμνούμεν καί δοξάζομεν, καί προσκυνούμεν καί μεγαλύνομεν, τό σόν Κύριε κράτος, ότι παρέσχου ημίν τοίς δούλοις σου, Σταυρόν τόν θείον, τρυφήν αδαπάνητον, καί φύλακα τών ψυχών, καί τών σωμάτων ημών.

Μή δείξης με Κύριε, εν τή ημέρα τής διαγνώσεως, κατεγνωσμένον κακοίς, μή απορρίψης εκ τού προσώπου σου, κατησχυμμένον, αλλ' οίκτιρον σώσόν με, τώ σώ τιμίω Σταυρώ, ως υπεράγαθος.

Ετύπου τήν χάριν σου, Σταυρέ γλυκαίνων Μωσής τά ύδατα, τά πικρότατα ξύλω, καί γάρ πικρίας Κακών ερρύσθημεν, τή σή δυνάμει, διό ημάς γλύκανον, ασπαζομένους σε νύν, εν κατανύξει ψυχής.

Θεοτοκίον

Νοός μου τήν στένωσιν, τή σή πρεσβεία πλάτυνον Δέσποινα, η στενώσασα πάσας, τάς μεθοδείας τού πολεμήτορος, καί δι' οδού με στενής κατευόδωσον, πρός τόν πλατυσμόν τής ζωής, βαδίζειν Μήτηρ Θεού.

Τών Αγίων

Τούς εν καμίνω

Οι τού πατρώου νόμου ζηλωταί, οι σύμψυχοι φύλακες τού νόμου ακλινείς, ένα Θεόν πανευσεβώς καθωμολόγουν, τρισίν υποστάσεσιν, ενοποιούντες πιστώς, καί διαιρούντες ευσεβώς.

Τί επιμένεις τύραννε λοιπόν; οι Μάρτυρες έκραζον τώ πλάνω δικαστή, ένα Θεόν ημείς ομολογούμεν, καί πατρίδα έχομεν, τήν άνω Ιερουσαλήμ, τήν θρεψαμένην ημάς.

Ού μιαροφαγήσoμεν φασίν, ου θύσομεν, ουδέ γόνυ κάμψομεν εις γήν, ένα Θεόν ημείς ομολογούμεν, καί αυτόν φοβούμεθα, παρ' ού γεγόναμεν, καί πρός όν σπεύδομεν.

Δόξα...

Τριαδικήν υμνήσωμεν ωδήν, δοξάζοντες άναρχον Πατέρα καί Υιόν, Πνεύμα ευθές, μοναδικήν μίαν ουσίαν, ήν τρισσώς υμνήσωμεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος κράζοντες.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Χαίρε τό τείχος πάντων καί χαρά, Πανύμνητε, χαίρε τών περάτων η ελπίς, χαίρε βροτών η καλλονή, καί τών Αγγέλων η τερπνότης άχραντε, σύ γάρ τόν μόνον Θεόν σαρκί εκύησας.

Καταβασία

«Έκνοον πρόσταγμα τυράννου, δυσσεβούς λαούς εκλόνησε, πνέον απειλής, καί δυσφημίας θεοστυγούς, Όμως τρείς Παίδας ουκ εδειμάτωσε, θυμός θηριώδης, ου πύρ βρόμιον, αλλ' αντηχούντι δροσοβόλω πνεύματι, πυρί συνόντες έψαλλον, ο υπερύμνητος τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί».

Τού Σταυρού

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Ξύλω ποτέ ανείλκυσε, ποταμού τό σιδήριον, θείος Ελισσαίος, σέ προγράφων πόρρωθεν, Σταυρέ πανσεβάσμιε, εκ τού βυθού τής πλάνης καί γάρ, διά σού πρός πίστιν, αναχθέντες βεβαίαν, τήν σήμερον ημέραν, αξιούμεθα βλέπειν, καί πίστει προσκυνείν σε, εις πάντας τούς αιώνας.

Υποσημαίνει πόρρωθεν, σέ Σταυρέ πανσεβάσμιε, εν ταίς ευλογίαις Ιακώβ τρανότατα, ημείς δέ εν χάριτι, αξιωθέντες βλέπειν σε, πίστει αδιστάκτω, προσερχόμεθα πάντες, καί ψάλλομεν πλουσίως, ευλογίαν τρυγώντες, καί φώς καί σωτηρίαν, καί τών πταισμάτων λύσιν.

Λευχειμονούντες πράξεσιν, εναρέτοις προσέλθωμεν, εν αγαλλιάσει, τώ Χριστώ κραυγάζοντες, Πανάγαθε Δέσποτα, τώ σώ υψίστω θείω Σταυρώ, ύψωσον ημών, τού χριστωνύμου λαού σου, τό κέρας, ίνα πίστει, καί ειρήνη βαθεία, υμνήταί σου τό κράτος, εις πάντας τούς αιώνας.

Τριαδικόν

Ομοφυή συνάναρχον, συναϊδιον σύνθρονον, φύσιν μέν απλήν, διαιρετήν προσώποις δέ, Πατέρα αγέννητον, Υιόν καί Πνεύμα Άγιον, άκτιστον ουσίαν, καί θεότητα πάντες, υμνούντες μελωδούμεν, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Νύν ως αρνίον άκακον, καθορώσα κρεμάμενον, καί υπό ανόμων τώ Σταυρώ πηγνύμενον, Υιέ μου προάναρχε, καί οδυρμοίς συγκόπτομαι, καί ταίς μητρικαίς περιστατούμαι οδύναις, ή Πάναγνος εβόα, ήν φωναίς ασιγήτοις, υμνούμεν θεοφρόνως, εις πάντας τούς αιώνας.

Τών Αγίων

Τόν εν σοφία τούς ουρανούς

Οι τών πατρώ ων εθών νομοφύλακες, καί τής Μωσέως διαταγής προκήρυκες, ως επτά φωστήρες εν κόσμω φαίνοντες, ταίς ακτίσι τών άθλων, ημάς καταλάμπουσιν, οι νοεροί λαμπτήρες.

Οι κατά νόμον Θεού αριστεύσαντες, καί τάς Αντιόχου βουλάς καταπτύσαντες, τολμηρώς εβόων, Ημάς Αντίοχε, ου θηρία ού ξίφη, ού πύρ ουδέ μάστιγες, όλως χωρίσει Θεού.

Οι τήν Μωσέως καθέδραν κοσμήσαντες, καί τούς πατρώους θεσμούς συντηρήσαντες, ως επτά αστέρες έν κόσμω λάμποντες, τούς πλανήτας αστέρας, λοιπόν απημαύρωσαν, τή πίστει φαιδρυνθέντες.

Τής ευσεβούς Σολομονής βλαστήματα, καί τού πιστού Ελεάζαρ τά θρέμματα, οι επτά φωστήρες ως λύχνοι φαίνοντες, τή τού νόμου λυχνία, σαφώς επετέθησαν επί τή σκηνή τού Θεού.

Δόξα...

Δόξα πατρί καί Υιώ καί τώ Πνεύματι, τή εν Τριάδι προσώπων θεότητι, καί Μονάδι φύσεως, υποστάσεσιν, υμνουμένη απαύστως, υπό πάσης κτίσεως καί εις πάντας τούς αιώνας.

Και νύν... Θεοτοκίον

Τής πατρικής ευδοκίας θησαύρισμα, τής τού Υιού παρουσίας εναύλισμα, τού Αγίου Πνεύματος ενδιαίτημα, ανεδείχθης Μαρία, Τριάδος τήν έμφασιν εν σοί ανατυπούσα.

Καταβασία

«Ευλογείτε Παίδες, τής Τριάδος ισάριθμοι, Δημιουργόν Πατέρα Θεόν, υμνείτε τόν συγκαταβάντα Λόγον, καί τό πύρ εις δρόσον μεταποιήσαντα, καί υπερυψούτε, τό πάσι ζωήν παρέχον, Πνεύμα πανάγιον εις τούς αιώνας».

Τού Σταυρού

Ωδή θ'

Εξέστη επί τούτω

Ιάσω υπεράγαθε τήν εμήν, συντριβήν εν Σταυρώ προσπηγνυμενος, ήλοις ποτέ, πόδας τε καί χείρας Παμβασιλεύ, καί τήν πλευράν νυττόμενος, όξος ποτιζόμενος καί χολήν, η πάντων ευφροσύνη, ο γλυκασμός η δόξα, η αιωνία απολύτρωσις.

Ωραίος υπέρ σάπφειρον καί χρυσόν, φωταυγής ώσπερ ήλιος πέφυκας, θείε Σταυρέ, κείμενος μέν τόπω περιγραπτός, καί νοεραίς Δυνάμεσι, πάντοτε κυκλούμενος φανερώς, ακτίσι δέ τής θείας, δυνάμεως φωτίζων, τής οικουμένης τά πληρώματα.

Σταυρός χειμαζομένων εστί λιμήν, οδηγός πλανωμένων καί στήριγμα, δόξα Χριστού, σθένος Αποστόλων καί Προφητών, τών Αθλητών κραταίωμα, πάντων τών ανθρώπων καταφυγή, αυτόν εν μέσω πάντες, προκείμενον ορώντες, μετ' ευλαβείας ασπασώμεθα.

Η νίκα μέλλεις έρχεσθαι επί γής, κρίναι κόσμον όν έπλασας Κύριε, Αγγελικών, προπορευομένων σών στρατιών, καί τού Σταυρού προλάμποντος, υπέρ τάς αυγάς τάς ηλιακάς, τή τούτου δυναστεία, οικτίρησόν με σώσον, τόν υπέρπάντας βροτούς πταίσαντα.

Η Σταυροθεοτοκίον

Φθοράς σε δίχα τέτοκα εκ γαστρός, πρό αιώνων Πατήρ όν εγέννησε, καί πώς φθορείς, άνθρωποι σπαράττουσί σε Υιέ, καί τήν πλευράν ορύττουσι, λόγχη καί τάς χείρας σύν τοίς ποσίν, ηλούσιν απανθρώπως; η Πάναγνος εβόα, ήν επαξίως μεγαλύνομεν.

Τών Αγίων

Τήν φωτοφόρον νεφέλην

Οι κατά νόμον τραφέντες, καί υπέρ νόμου θανόντες, Ελεαζάρου φοιτηταί, Σολομονής δέ Παίδες, καί τού Μωσέως ζηλωταί, ελκόμενοι έκραζον, Αντίοχε τί βραδύνεις, τί μέλλεις, τί ου πράττεις, ά βουλεύη καθ' ημών.

Οι ταξιάρχαι τού νόμου, τής Αντιόχου ανοίας, καταφρονήσαντες στερρώς, ταίς βασάνοις ενήθλουν, ζηλοτυπούντες εαυτούς, αλλήλους προτρέποντες, καί σπεύδοντες, προαρπάζειν τούς πόνους, καί τούς άθλους, καί θανείν υπέρ τό ζήν.

Ώσπερ Ολυμπιονίκη, ανδρεία τις καί γενναία, η Σολομονή τούς υιούς, εσφαγμένους ορώσα, ουκ εσαλεύθη τήν ψυχήν, αλλ' έκραζεν, Άκουε, Αντίοχε, καμέ πρόσθες τοίς τέκνοις, είπερ όλως, εστί χάρις παρ' εχθρών.

Ω γυναικός αριστείας! ώ γενναιότητος άκρας! η τόν επτάκλωνον χορόν, τών υιών υπέρ νόμου, αφιερώσασα Θεώ, προθύμως ηνδρίσατο καί δέδωκεν, εαυτήν ταίς βασάνοις, εις προσθήκην, τών θανόντων νύν υιών.

Οι τής σεπτής εβδομάδος, τύπον επέχοντες Παίδες, εν τώ θανάτω τήν ζωήν, θησαυρίζειν ποθούντες, ταίς τού διώκτου απειλαίς, γενναίως αντέστησαν, καί ήσχυναν, τή τού νόμου λατρεία, τάς εκείνου, παμβεβήλους μηχανάς.

Τούς αριστέας τού νόμου, ούς Ελεάζαρ εκθρέψας, τύπον κατέλιπε καλόν, εαυτόν προενέγκας, τοίς τών Αγίων αικισμοίς, ενδόξως τιμήσωμεν, πρεσβεύοντας, τού δοθήναι τώ κόσμω, τήν ειρήνην, καί ημίν τόν ιλασμόν.

Τούς εκτελούντας τήν μνήμην, τών ιερών ημών άθλων, Παίδες τού νόμου τού Θεού, ταίς υμών ικεσίαις, εκ πάσης νόσου καί φθοράς, λυτρώσασθε Άγιοι, δωρούμενοι, τή Μονή ημών ταύτη τήν ειρήνην, καί κακών απαλλαγήν.

Δόξα...

Φώς τόν Πατέρα δοξάζω, φώς τόν Υιόν μεγαλύνω, φώς καί τό Πνεύμα προσκυνώ, τήν Αγίαν Τριάδα, αλλ' εν προσώποις μέν τρισί, μιά δέ θεότητι, αϊδιον, ατελεύτητον κράτος, εκ μή όντων, τά πάντα παραγαγόν.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Πώς, ειπέ, τίκτεις Παρθένε; πώς εκ μαζών σου τό γάλα; πώς τού απάτορος εκ σού, καί αμήτορος άνω, εκ τού Πατρός μονογενούς, γεννήτρια γέγονας, θηλάζουσα, τόν τροφέα τού κόσμου; πώς; Ως οίδεν, ως ηυδόκησεν αυτός.

Καταβασία

«Μυστικώς εί Θεοτόκε Παράδεισος, αγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, υφ' ού τό τού Σταυρού, ζωηφόρον εν γή, πεφυτουργηται δένδρον, Διό νύν υψουμένου, προσκυνούντες αυτόν σέ μεγαλύνομεν».

«Ο διά βρώσεως τού ξύλου, τώ γένει προσγενόμενος θάνατος, διά Σταυρού κατήργηται σήμερον, τής γάρ προμήτορος η παγγενής κατάρα διαλέλυται, τώ βλαστώ τής Αγνής Θεομήτορος, ήν πάσαι αι Δυνάμεις τών ουρανών μεγαλύνουσιν».

Εξαποστειλάριον Ήχος β'

Τών Μαθητών

Τούς θαυμαστούς υμνήσωμεν Μακκαβαίους, Ελεαζάρου παίδας Σολομονής τε, ούτοι γάρ καθείλον τά φρυάγματα, τού αρχεκάκου δράκοντος, καί τή τού νόμου λατρεία, εγένοντο στεφανίται.

Τού Σταυρού

Σταυρός ο φύλαξ πάσης τής οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης τής Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων τό κραταίωμα, Σταυρός πιστών τό στήριγμα, Σταυρός Αγγέλων η δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν τρία Στιχηρά Προσόμοια τού Σταυρού.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Εν φωναίς αλαλάξωμεν, εν ωδαίς μελωδήσωμεν, τόν Σταυρόν τόν τίμιον ασπαζόμενοι, καί πρός αυτόν εκβοήσωμεν, Σταυρέ παμμακάριστε, καθαγίασον ημών, τάς ψυχάς καί τά σώματα, τή δυνάμει σου, καί Παντοίας εκ βλάβης εναντίων, διατήρησον ατρώτους, τούς ευσεβώς προσκυνούντάς σε.

Προσελθόντες αρύσασθε, μή κενουμενα νάματα, τού Σταυρού τής χάριτος προερχόμενα, ιδού προκείμενον βλέποντες, τό ξυλον τό Άγιον, χαρισμάτων τήν πηγήν, αρδομένην τώ Αίματι, καί τώ Ύδατι, τού Δεσπότου τών όλων, τού εν τούτω, εκουσίως υψωθέντος, καί τούς βροτούς ανυψώσαντος.

Εκκλησίας εδραίωμα, Μοναζόντων αγλάϊσμα, Ιερέων καύχημα καί διάσωσμα, σύ εί Σταυρέ πανσεβάσμιε, διό προσκυνούμέν σε, καί καρδίας καί ψυχάς, φωτιζόμεθα σήμερον, θεία χάριτι, τού εν σοί προσπαγέντος, καί τό κράτος, τού δολίου καθελόντος, καί τήν αράν αφανίσαντος.

Καί τρία Ιδιόμελα τών Αγίων

Ήχος α'

Η πολύαθλος μήτηρ, πρός αγώνας συγκαλούσα τούς Οικείους παίδας έλεγε, Τή Αβραμιαία πολιά ακολουθήσατε, ίνα τή σφαγή τού Ισαάκ συγκοινωνήσητε, Αυτοί δέ προελάμβανον τήν οδηγούσαν, προέπεμπον τήν νουθετούσαν, επαλλήλαις τιμωρίαις, τάς βασάνους βλέποντες, Ών ταίς ευχαίς ο Θεός ελέησον ημάς.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Ήχος δ'

Επτά στύλοι εκλεκτοί, εκ μιάς πέτρας λογικής λατομηθέντες, ασάλευτον έδειξαν τόν τού νόμου πύργον, δι' ών ευδόκησον Σωτήρ, εν ειρήνη φυλαχθήναι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Τοίς αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν.

Ήχος πλ. α'

Οι τού νόμου φύλακες, καί τής Σολομονής υιοί, εν σταδίω αθλούντες, πρός Αντίοχον εβόων, Ημείς, ώ Αντίοχε, υπέρ πατρώων νόμων εγκαρτερούμεν, ου χωρίσει δέ ημάς, ου πύρ, ου ξίφος, ου θήρες, ου μάστιγες, αλλ' ομού τεθνηξόμεθα, σύν μητρί γηραλέα καί διδασκάλω πατρί, ζώντες καί συγχαίροντες εις τούς ατελευτήτους αιώνας.

Δόξα... Ήχος δ'

Τόν κατά Μακκαβαίων συγκροτηθέντα πόλεμον, δεύτε θεασώμεθα πιστοί, καί τήν τούτων ανδρείαν, τύραννος γάρ Βασιλεύς, πάντων τών εθνών κρατήσας, αντεκρατείτο υπό γέροντος, καί παίδων επτά, καί μιάς γυναικός, Διό ευχαίς αυτών, ο Θεός ελέησον ημάς.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

Ο συμμαχήσας Κύριε τώ πραοτάτω Δαυϊδ, υποτάξαι τόν αλλόφυλον, τώ πιστώ ημών Βασιλεί συμπολέμησον, καί τώ όπλω τού Σταυρού κατάβαλε τούς εχθρούς ημών, δείξον εύσπλαγχνε εις ημάς, τά αρχαία ελέη σου, καί γνώτωσαν αληθώς, ότι, σύ εί Θεός, καί εν σοί πεποιθότες νικώμεν, πρεσβευούσης συνήθως τής αχράντου σου Μητρός, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Δοξολογία μεγάλη

Μετά δέ τήν συμπλήρωσιν αυτής γίνεται Είσοδος μετά τού τιμίου Σταυρού, καί εφεξής τούτου προσκύνησις, κατά τόν τύπον τής τρίτης Κυριακής τών Νηστειών.

Γινομένης δέ τής προσκυνήσεως, ψάλλομεν τό Ιδιόμελον Στιχηρόν τούτο.

Ήχος β'

Δεύτε πιστοί, τό ζωοποιόν ξύλον προσκυνήσωμεν, εν ώ Χριστός ο Βασιλεύς τής δόξης, εκουσίως χείρας εκτείνας, ύψωσεν ημάς εις τήν αρχαίαν μακαριότητα, ούς πρίν ο εχθρός, δι' ηδονής συιλήσας, εξορίστους Θεού πεποίηκε, Δεύτε πιστοί, ξύλον προσκυνήσωμεν, δι' ού ηξιώθημεν τών αοράτων εχθρών συντρίβειν τάς κάρας, Δεύτε πάσαι αί πατριαί τών εθνών, τόν Σταυρόν τού Κυρίου ύμνοις τιμήσωμεν, Χαίροις Σταυρέ, τού πεσόντος Αδάμ η τελεία λύτρωσις, Εν σοί οι πιστότατοι Βασιλείς ημών καυχώνται, ως τή σή δυνάμει Ισμαηλίτην λαόν, κραταιώς υποτάττοντες, Σέ νύν μετά φόβου Χριστιανοί ασπαζόμενοι, τόν εν σοί προσπαγέντα Θεόν δοξάζομεν λέγοντες, Κύριε, ο εν αυτώ προσπαγείς, ελέησον ημάς ως αγαθός καί φιλάνθρωπος.

Η λοιπή Ακολουθία ως σύνηθες, καί Απόλυσις.

Εις τήν Λειτουργίαν

Αντί τού Τρισαγίου ψάλλομεν

Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν δέσποτα, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.