ΤΗ ΚΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων εννέα Μαρτύρων τών εν Κυζίκω.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τών Αγίων γ'.

Ήχος πλ. δ'

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι, κατακρατούσης ποτέ, τής Ελλήνων σκαιότητος, καί ωθούσης άπαντας, πρός αθέμιτα βάραθρα, οδόν ευθείαν, ού κατελίπετε, καί αθεϊα, ου προσετέθητε, αλλ' ενηθλήσατε, γνώμης ανδρειότητι, καί τήν ζωήν, ξίφει θανατούμενοι, κατεκληρώσασθε.

Θέογνιν Ρούφον Αντίπατρον, θεόστιχον Αρτεμάν, Μάγνον τε καί θεόδοτον, τόν κλεινόν θαυμάσιον, καί τόν θείον Φιλήμονα, τούς εν αθλήσει, φαιδρώς εκλάμψαντας, καί τούς εν σκότει, φωταγωγήσαντας, πίστει Τιμήσωμεν, ύμνοις μακαρίσωμεν, τήν ιεράν, τούτων εορτάζοντες, μνήμην γηθόμενοι.

Άνθη Μαρτύρων τερπνότατα, παρεμβολή Ιερά, θεοσύλλεκτον άθροισμα, εκκλησία άριστος, συνοδία θεόλεκτος, χορός Αγίων, δήμος μακάριος, υπέρ Τριάδος, αγωνισάμενοι, ταύτην αιτήσασθε, δούναι ημίν άφεσιν, αμαρτιών, καί ειρήνην άπασι, καί μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής αυτής. Ομοίως καί Απολυτίκιον, καί Απόλυσις.

Ε ΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι κανόνες τής Εορτής, καί τών Αγίων, ού η Ακροστιχίς.

Τήν εννάριθμον Μαρτύρων σέβω χάριν.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Τριστάτας κραταιους

Ταίς θείαις καλλοναίς, ενηδόμενοι όντως, καί χειμάρρου τής τρυφής, τρυφώντες δαψιλώς, καί μεθέξει θεούμενοι, Mάρτυρες στεφανηφόροι, τούς υμάς μακαρίζοντας, χαλεπών εκ κινδύνων λυτρώσασθε.

Ηλίου φωταυγούς, ανατείλαντος δίκην, ταίς ακτίσι τών στερρών, αγώνων Αθληταί, καί θαυμάτων ταίς λάμψεσιν, άπαντας φωταγωγείτε, καί παθών νύκτα λύετε, καί δαιμόνων τόν ζόφον σκεδάζετε.

Νεφέλαι μυστικαί, τών αιμάτων τοίς όμβροις, υετίζουσαι πιστούς, εδείχθητε σοφοί, Αθληταί αξιάγαστοι, καί ξηραίνουσαι τήν πλάνην, αθεϊας εν χάριτι, διά τούτο υμάς μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Εκύησας Χριστόν, εξ αγνών σου αιμάτων, σαρκωθέντα υπέρ νούν, μορφήτή καθ' ημάς, Θεομήτορ πανάμωμε, όθεν πάσαι γενεαί σε, ευσεβώς μακαρίζομεν, τών αγίων Μαρτύρων τό καύχημα.

Ωδή γ'

Ουκ εν σοφία

Νεκροίς ξοάνοις, επιθύσαι μηδόλως θελήσαντες, τώ τυθέντι δι' ημάς, θυσία ζώσα προσήχθητε, παίδες ωραιότατοι, Άγιοι Μάρτυρες.

Νόμοις ενθέοις, δυναμούμενοι σθένει τού Πνεύματος, ανομούντων τάς βουλάς, καί τάς ενέδρας Καθείλετε, νομίμως δ' αθλήσαντες, δόξης ετύχετε.

Απoσκoπούντες, εις τήν μέλλουσαν εύκλειαν Μάρτυρες, τήν φθαρτήν καί γεηράν, Τιμήν εμφρόνως ελίπετε, καί δόξαν αθάνατον, όντως ελάβετε.

Θεοτοκίον

Ρομφαίαι πάσαι, τού εχθρού νύν εις τέλος εξέλιπον, σού τεκούσης τόν Χριστόν, τρωθέντα λόγχη Πανάμωμε, υπέρ ού οι Μάρτυρες, τρωθέντες ήθλησαν.

Ο Ειρμός

«Ουκ εν σοφία, καί δυνάμει καί πλούτω καυχώμεθα, αλλ' εν σοί τή τού Πατρός, ενυποστάτω σοφία Χριστέ, ου γάρ έστιν Άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Σοφισθέντες τή γνώσει τή θεϊκή, οπλισθέντες τοίς όπλοις τοίς νοητοίς, εχθρού κατεβάλετε, παρατάξεις εν Πνεύματι, καί βίω καί τρόπω, θανέντες μετέβητε, πρός ζωήν αγήρω, καί φώς τό ανέσπερον, όθεν καί ιάσεις, αναβλύζοντες πάσι, ιάσθε νοσήματα, καί διώκετε πνεύματα, Αθλοφόροι εννάριθμοι, Πρεσβεύσατε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω τήν αγίαν μνήμην υμών.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Ο καθήμενος εν δόξη

Ιερεία Άθλοφόροι, καί νεόθυτα σφάγια, θείαι προσφοραί τε, θύματα δεκτά προσηνέχθητε, τώ εκουσίως τυθέντι, καί τόν θάνατον, θανατώσαντι, όθεν υμάς μακαρίζομεν.

Θαύμα μέγιστον δεικνύντες, παρειμένας ιάσασθε, Αθλοφόροι χείρας, καί δυσεντερίας ερρύσασθε, τόν προσφυγόντα εκ πόθου τή σορώ υμών, περιβόητον άνδρα, ποτέ αξιάγαστοι.

Μίαν γνώμην διαφόροις, εν τοίς σώμασιν έχοντες, μαρτυρίου στέφος, άμα εκομίσασθε Μάρτυρες, εν ουρανοίς ούν Κυρίω παριστάμενοι, καί πληρούμενοι δόξης, ημάς εποπτεύετε.

Θεοτοκίον

Ο εν κόλποις τοίς πατρώοις, αχωρίστως καθήμενος, σού εν ταίς αγκάλαις, κάθηται Παρθένε ως νήπιος, ού τό μακάριον πάθος εικονίζοντες, οι καλλίνικοι Παίδες, αρίστως ενήθλησαν.

Ωδή ε'

Ασεβείς ουκ όψονται

Νοητοί ως άνθρακες, ανάψαντες Σοφοί, κατεφλέξατε αληθώς, φρυγανώδη άπασαν, πλάνην μακάριοι, καί πυράν εσβέσατε, τών ειδώλων δρόσω τού Πνεύματος.

Μερισμόν εν σώμασιν, ουκ έσχετε πολλοίς, αμερίστου υπεραθλείν, Αθληταί Τριάδος κατεπειγόμενοι, όθεν διελύσατε, διαβόλου πάσαν φάλαγγα.

Ανυμνείσθω σήμερον, θέογνις Αρτεμάς, Ρούφος Μάγνος τε ο κλεινός, ευκλεής Φιλήμων τε καί ο θεόδοτος, σύν τώ θαυμασίω τε, καί Αντίπατρος θεόστιχος.

Θεοτοκίον

Ρυομένη φάνηθι, ημάς τών δυσχερών, καί πταισμάτων φθοροποιών, καί παθών καί θλίψεων καί περιστάσεων, τούς πιστώς υμνούντάς σε, Θεοτόκε αειπάρθενε.

Ωδή ς'

Ήλθον εις τά βάθη

Τίμιος ο θάνατος εδείχθη, τών θείων Αθλοφόρων, σού Θεέ τών όλων εναντίον, ούς περ σαφώς, ιατρείον άμισθον, τοίς νοσούσιν εναπέδειξας.

Υψώσαντες χείρας καί καρδίας, υψηλοτάτη γνώμη, πρός τόν Ύψιστον ανδρειοφρόνως, τού πονηρού τάς επάρσεις Μάρτυρες, θεοφόροι κατερράξατε.

Ρείθροις τών σεπτών υμών αιμάτων, ειδωλικής απάτης, εξηράνατε θάλασσαν όντως, καί τήν Χριστού, Εκκλησίαν Μάρτυρες, κατηρδεύσατε θεόφρονες.

Θεοτοκίον

Ώσπερ θημονία η κοιλία, σού τής Αγνής ωράθη, σίτον φέρουσα αθανασίας, πάντων πιστών, τάς ψυχάς τόν τρέφοντα, καί τούς Μάρτυρας ευφραίνοντα.

Ο Ειρμός

«Ήλθον εις τά βάθη τής θαλάσσης, καί κατεπόντισέ με, καταιγίς πολλών αμαρτημάτων, αλλ' ο Θεός, εκ φθοράς ανάγαγε, τήν ζωήν μου ως φιλάνθρωπος».

Κοντάκιον τής Εορτής

Συναξάριον

Τή ΚΗ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων εννέα Μαρτύρων τών εν Κυζίκω, Θεόγνιδος, Ρούφου, Αντιπάτρου, Θεοστίχου, Αρτεμά, Μάγνου, Θεοδότου, Θαυμασίου καί Φιλήμονος.

Στίχοι

· Εικών αϋλων Ταγμάτων τών εννέα,

· Οι τάς κάρας τμηθέντες άνδρες εννέα.

· Εικάδι όγδοάτη βιότου λυγρού εννέ απήραν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Μέμνονος τού θαυματουργού.

Στίχοι

· Υπνοί τι μικρόν, αρπαγήν τήν εσχάτην,

· Τήν εις απαντήν τού Θεού, Μέμνων μένων.

Διήγησις περί τού γενομένου θαύματος εν Αφρική, εν τή πόλει Καρθαγένη.

Στίχοι

· Έκστηθι λάγνε, ώδε μοιχείας βλέπων,

· Τήν εκδίκησιν, καί μακράν ταύτης γίνου.

Τή αφάτω φιλανθρωπία σου, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Νέοι τρείς εν Βαβυλώνι

Νέοι έξ τρισί πρός άλλοις, μίαν γνώμην εν πολλοίς, κτησάμενοι σώμασι, κάμινον Κατέσβεσαν πλάνης, δρόσω θείου Πνεύματος, ευσεβώς δροσιζόμενοι.

Στάζουσιν υμών οι πόνοι, Μάρτυρες θείους κρουνούς, ιάσεων πάντοτε, νόσων ποταμούς εκμειούντες, καί ρύπον πάντα πλύνοντες, τών παθών αξιάγαστοι.

Έχαιρον οι Αθλοφόροι, εν τώ θλίβεσθαι αυτούς, χαράν ανεκλάλητον, έψαλλον τεμνόμενοι ξίφει, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Βάρη τά τών νοσημάτων, πάθη τά τών καρδιών, οδύνας τού σώματος, πάσάν τε συμβαίνουσαν θλίψιν, ημών κουφίσαι ένδοξοι, Αθληταί δυσωπήθητε.

Θεοτοκίον

Ώφθης πάντων τών Μαρτύρων, άχραντε Μήτερ Θεού, κραταίωμα μέγιστον, ώφθης τών ανθρώπων προστάτις, τών σέ υμνούντων πάντοτε, ιεροίς μελωδήμασιν.

Ωδή η'

Λυτρωτά τού παντός

Χαριστήριον αίνον προσάξωμεν, τώ μεγίστους ημίν αντιλήπτορας, τούς αθλοφόρους Μάρτυρας, παρασχόντι, βοώντες, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον.

Ανυμνείσθω ο μέγας Αντίπατρος, θαυμαζέσθω ο θείος Θαυμάσιος, Ρούφός τε καί Θεόστιχος, Μάγνος θέογνις άμα τώ Θεοδότω, Αρτεμά καί τώ θείω Φιλήμονι.

Ριζωθέντες εν πέτρα τής πίστεως, ευγενή ως στελέχη οι Μάρτυρες, καρπούς ημίν αθλήσεως, νύν προβάλλονται πίστει τοίς μελωδούσιν, Ευλογείτε τά έργα τόν Κύριον.

Ιατήρες παθών μεγαλώνυμοι, τής ψυχής μου τά πάθη ιάσασθε, καί τής γεέννης ρύσασθε, καί τού σκότους εκείνου τού εξωτέρου, δυσωπούντες Χριστόν τόν Θεόν ημών,

Θεοτοκίον

Νομοδότην Χριστόν απεκύησας, τόν νομίμως αθλήσαντας στέψαντα, τούς αθλοφόρους Μάρτυρας, όν δυσώπει, τώ νόμω τής άμαρτίας, τροπωθέντα με Κόρη ιάσασθαι.

Ο Ειρμός

«Λυτρωτά τού παντός Παντοδύναμε, τούς εν μέσω φλογός ευσεβήσαντας, συγκαταβάς εδρόσισας, καί εδίδαξας μέλπειν, Πάντα τά έργα, ευλογείτε υμνείτε τόν Κύριον».

Ωδή θ'

Εύα μέν τώ τής παρακοής

Ιδού, ηνεώχθησαν ημίν ουράνιοι, πυλεώνες εναθλήσασιν, έφη Χριστός τοίς Aθλoφόροις, εισέλθετε, κομίσασθε χαίροντες, τά έπαθλα τών πόνων επάξια, τοίς απ' αιώνος εναθλήσασιν.

Ως άνθη τερπνά τού νοητού Πανεύφημοι, Παραδείσου εγνωρίσθητε, κρίνα ως εύοσμα καί ρόδα, ημάς εγκατοσφραίνοντες χάριτι, καί πλάνης δυσωδίας εξαίροντες, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Στώμεν έν τώ οίκω τού Θεού γεραίροντες, Αντιπάτρου Θεοστίχου τε, Pούφου Φιλήμονος τούς άθλους, τού θείου Θαυμασίου τά θαύματα, τού Μάγνου Αρτεμά καί Θεόγνιδος, καί Θεοδότου τό αήττητον.

Ημέρα σωτήριος ημίν ανέτειλε, τών Αγίων η πανήγυρις, ήν εκτελούντες ετησίως, βοήσωμεν αυτοίς μετά πίστεως, Μαρτύρων φωταυγή ακροθίνια πάντων καρδίας καταυγάζετε.

Θεοτοκίον

Φορέσας εκ σού ο Βασιλεύς τού σώματος, τήν πορφύραν προελήλυθεν, όλος ωραίος εκ γαστρός σου, καί πάντας τούς εχθρούς ετροπώσατο, καί νίκην Αθλοφόροις εβράβευσεν, άχραντε μόνη Αειπάρθενε.

Ο Ειρμός

«Εύα μέν τώ τής παρακοής νοσήματι, τήν κατάραν εισωκίσατο, σύ δέ Παρθένε Θεοτόκε, τώ τής κυοφορίας βλαστήματι, τώ κόσμω τήν ευλογίαν εξήνθησας, όθεν σε πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, καί Απόλυσις.