ΤΗ ΚΖ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Συμεών, συγγενούς τού Κυρίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής γ' καί τού Αγίου γ'.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Ιερεύς Ιερώτατος, αθλητής εννομώτατος, συγγενής τού κτίσαντος, αληθέστατος, θαυματουργός υπερθαύμαστος, φωστήρ διαυγέστατος, πλανωμένων οδηγός, Συμεών αναδέδειξαι, στύλος άσειστος, τής σεπτής Εκκλησίας καί τής άνω, βασιλείας κληρονόμος, καί τών Αγέλλων ισότιμος.

Μετά πόνους τού σώματος, πολυτρόπους θαυμάσιε, μετά πάσαν βάσανον, πολυώδυνον, μετά μυρία παλαίσματα, Σταυρώ προσωμίλησας, εκμιμούμενος Χριστόν, σταυρωθέντα θελήματι, όθεν σήμερον, Συμεών σου τήν μνήμην τήν φωσφόρον, εκτελούντες τάς αισθήσεις, τάς ψυχικάς φωτιζόμεθα.

Εις ναόν επουρανιον, Ιερώς προσεχώρησας, Ιερώ σταζόμενος, μάκαρ αίματι, καί τή Τριάδι παρίστασαι, πλoυσίως λαμπόμενος, ταίς εκείθεν αστραπταίς, πηγαζούσαις πανόλβιε, όθεν χαίροντες, τήν αγίαν σου μνήμην εκτελούμεν, Συμεών ταίς σαίς πρεσβείαις, λύσιν πταισμάτων λαμβάνοντες.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής.

Απολυτίκιον Ήχος α'

Χριστού σε συγγενή, Συμεών Ιεράρχα, καί Μάρτυρα στερρόν, ιερώς ευφημούμεν, τήν πλάνην ολέσαντα, καί τήν πίστιν τηρήσαντα, όθεν σήμερον, τήν παναγίαν σου μνήμην, εορτάζοντες, αμαρτημάτων τήν λύσιν, ευχαίς σου λαμβάνομεν.

Καί τής Εορτής, καί Απόλυσις.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετα τήν συνήθη Στιχολογίαν, τά Καθίσματα τής Εορτής, καί οι Kανόνες τής Εορτής, καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Σίμων ο καί Συμεών υμνείσθω πόθω.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Άσομαί σοι, Κύριε ο Θεός μου

Σίμων Ιερώτατε τώ Δεσπότη, στεφηφορών παρεστηκώς, τοίς πόθω τήν μνήμην σου, τελούσι τήν πανίερον, πταισμάτων λύσιν αίτησαι.

Ιστίω πτερούμενος θεομάκαρ, τώ τού Σταυρού ως αληθώς, τού Πνεύματος αύραις, τόν κλύδωνα παρέδραμες, τής πλάνης Παμμακάριστε.

Μύρω θείω έχρισεν Ιερέα, σέ τού λαού ο εκ φυλής, Ιούδα βλαστήσας Χριστός, Συμεών Ιερώτατε, τών Αγγέλων συνόμιλε.

Θεοτοκίον

Ως ούσα τής κτίσεως ανωτέρα, πάσης τόν Κτίστην καί Θεόν, εν μήτρα συνέσχες, Παρθένε καί εκύησας, βροτών εις απολύτρωσιν.

Ωδή γ'

Τόξον δυνατών ησθένησε

Νεύσει πρός Θεόν θεούμενος, όλος Ιεράρχα, θεοειδής εχρημάτισας, μαρτυρίου περιαστράπτων, λαμπηδόσιν ιερώτατε.

Όρθρος τοίς εν σκότει έλαμψας, τής δικαιοσύνης, υποδεικνύων τόν Ήλιον, εκ νεφέλης Παρθένου Κόρης, τοίς ανθρώποις ανατείλαντα.

Κόσμου ηδονάς εμίσησας, καί, Αρχιερέων, κόσμος τερπνός εχρημάτισας, καί αθλήσας, υπερκοσμίου δόξης Πάτερ κατηξίωσαι.

Θεοτοκίον

Άπας εγκωμίων πάναγνε, νόμος νύν ηττάται, σέ ανυμνείν θεονύμφευτε, τόν γάρ Λόγον Θεού τεκούσα, τούς Αγγέλους υπερβέβηκας.

Ο Ειρμός

«Τόξον δυνατών ησθένησε, καί οι ασθενούντες, περιεζώσαντο δύναμιν, διά τούτο εστερεώθη, εν Κυρίω η καρδία μου».

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς

Ιεραρχίας ταίς στολαίς εκοσμήθης, καί μαρτυρίου καλλοναίς ωραιώθης, καί τώ Θεώ σύν δόξη παριστάμενος, λάμπεις αυγαζόμενος, τώ φωτί τής Τριάδος, όθεν δυσωπούμέν σε, Συμεών Ιεράρχα. Ως παρρησίαν έχων πρός Θεόν, υπέρ τών πίστει τιμώντων σε πρέσβευε.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Δι' αγάπησιν οικτίρμον

Ιερούργησας θυσίας τάς αναιμάκτους, τώ διά σέ τυθέντι, τυθείς ως αρνίον, καί τούτω προσήνεξαι, θεόφρον πανόλβιε.

Συνετρίβη πρό προσώπου σου Ιεράρχα, τής ασεβείας όρη, καί βουνοί τών δαιμόνων, πάντες κατετάκησαν, Χριστού δυναμούντός σε.

Υψηλότατον τόν βίον έχων Παμμάκαρ, εθελοντί υψώθης, επί ξύλου τό θείον, πάθος εκμιμούμενος, τού κόσμον υψώσαντος.

Θεοτοκίον

Μεμυημένος τόν τόκον σου ο Προφήτης, σέ Aββακούμ προγράφει, κατάσκιον όρος, Κόρη ο Θεός ημών, έξ ού επεδήμησεν.

Ωδή ε'

Τόν φωτισμόν σου Κύριε

Εθελοντί μακάριε, παρέδωκας σαυτόν, παθείν προθύμως, μιμούμενος Χριστόν, τόν υπέρ ημών σαρκί παθόντα, καί τά πάθη μειώσαντα.

Ως ιερείον άμωμον, εκδέδωκας σαυτόν, ολοκαυτούσθαι πυρί τών βασάνων, μάκαρ Συμεών, ευωδία μυστική συντηρούμενον.

Ναός τού θείου Πνεύματος, γενόμενος Σοφέ, ναούς ειδώλων κατέστρεψας μοχλώ, σού τών προσευχών, καί πλανωμένους, πρός το φώς καθωδήγησας.

Θεοτοκίον

Υπέρ ημών δυσώπησον, Χριστόν τόν εκ τών σών, αγνών αιμάτων, αγνή Θεοτόκε, σάρκα υλικήν ημφιεσμένον, καί βροτούς αναπλάσαντα.

Ωδή ς'

Εβόησε, προτυπών

Μεμύησαι, παραδόξων εκ θείων ελλάμψεων, τά πρός θείαν, οδηγούντα ζωήν σε πανόλβιε, καί αρρήτου δόξης, Ιεράρχα ανάπλεως γέγονας.

Ναμάπων σε, ζωηρύτων πλησθέντα τού Πνεύματος, ώσπερ άλλον, ποταμόν εξ Εδέμ πορευόμενον, Συμεών η θεία, Εκκλησία αγάλλεται έχουσα.

Εκάθισας, υψηλήν εις καθέδραν διάδοχος, Ιακώβου, καί τρόπων συμμέτοχος, τήν Ιεραρχίαν, μαρτυρίω λαμπρύνας Μακάριε.

Θεοτοκίον

Ιάτρευσον, τά ανίατα πάθη Θεόνυμφε, τής ψυχής μου, ιατρόν καί Σωτήρα κυήσασα, τών βροτών τά πάθη, τοίς αυτού θεραπεύοντα πάθεσιν.

Ο Ειρμός

«Εβόησε, προτυπών τήν ταφήν τήν τριήμερον, ο Προφήτης, Ιωνάς εν τώ κήτει δεόμενος, Εκ φθοράς με ρύσαι, Ιησού Βασιλεύ τών Δυνάμεων».

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Τής άνω Σιών, πολίτης γενόμενος, τής κάτω Σιών, τόν θρόνον εγκεχείρισαι, καί καλώς τό ποίμνιον, οδηγήσας πρός μάνδραν ουράνιον, εσταυρώθης Χριστώ Συμεών, τό θείον πάθος αυτού μιμησάμενος.

Ο Οίκος

Τόν εκ γένους Αβραάμ, καί εκ σειράς τής τού Δαυϊδ, τόν υιόν τού Ιωσήφ, καί συγγενή τού Ιησού, ευφημήσωμεν σήμερον Συμεών τόν τρισόλβιον, ως μεγάλως μέν τή αγχιστεία Χριστού κλεϊζόμενον, λαμπρώς δέ τώ θρόνω τής μητρός τών Εκκλησιών αγλαϊζόμενον, ευκλεώς δέ τώ αίματι τού μαρτυρίου καλλυνόμενον, καί γάρ ούτος, ως ο Δεσπότης, τώ σταυρώ προσεπάγη, τό θείον πάθος αυτού μιμησάμενος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΖ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Συμεών, Επισκόπου Ιεροσολύμων, συγγενούς τού Κυρίου.

Στίχοι

· Aδελφά πάσχεις, Συμεών, τώ Κυρίω,

· Ξύλω κρεμασθείς, ως αδελφός Κυρίου.

· Εν ξύλω εβδόμη Συμεών πάγη εικάδι μακρώ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Ιωάννου, Hγουμένου τής Μονής τών Καθαρών.

Στίχοι

· Παθών καθαρθείς, ώ Ιωάννη Μάκαρ,

· Μονής προέστης τών Καθαρών εικότως.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ποπλίωνος, μαχαίρα τελειωθέντος.

Στίχοι

· Σφαγείς Ποπλίων, αίμα σόν Χριστώ χέεις,

· Ός ηγοράσθης αίματι Χριστού πάλαι.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Ευλογίου τού ξενοδόχου, εν ειρήνη τελειωθέντος.

Στίχοι

· Τόν Ευλόγιον, τόν ξενιστήν τών ξένων,

· Θεού ξενιστής Αβραάμ ξενιζέτω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήιμη τού Αγίου Μάρτυρος Λολλίωνος τού Νέου, ός κατά γής συρόμενος τελειούται.

Στίχοι

· Κονίεται τό σώμα, Μάρτυς Λολλίων,

· Κόνιν φύρεσθαι τήν απ' αυτού δούς κόνιν.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Αβραμιαίοι ποτέ

Σώμα βασάνοις προδούς, υπέρ Χριστού προθύμως, ού παρετράπης ουκ ενέδωκας, κραυγάζων θεσπέσιε, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θείω Παμμάκαρ φίλτρω, αναφλεχθείς τάς φρένας, πυρός ενύλου δυνατώτερος, βοών εχρημάτισας, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ως ο Δεσπότης Χριστός, επί σταυρού υψώθης, τώ πάθει σεμνυνόμενος, καί μέλπεις γηθόμενος, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Παρθενομήτορ αγνή, τό τών δαιμόνων τραύμα, καί τών ανθρώπων τό διάσωσμα, Αγγέλων ευπρέπεια, τήν ταπεινήν μου ψυχήν, εχθρού τής πλάνης ρύσαι.

Ωδή η'

Τόν εν τώ Σταυρώ

Όλην τήν αυγήν, σοφέ τού Παρακλήτου, τή καθαρά σου Συμεών, δεξάμενος καρδία, σκότος τών δαιμόνων αφεγγές, εξηφάνισας πιστούς φωτίζων.

Θάλασσαν δεινής, Σοφέ κακοπιστίας, αποξηράνας ταίς ροαίς, τών θείων διδαχών σου, άπασαν κατήρδευσας ψυχήν, στάχυν πίστεως καρποφορούσαν.

Ώφθης ιερεύς, σεπτός εν τώ ιδίω, αίματι Μάρτυς εισελθών, ναόν εις θείον, ένθα πάντοτε οράς τόν διά σέ, ώσπερ άμωμον άμνον τυθέντα.

Θεοτοκίον

Ίνα σε φωναίς, Αγνή χαριστηρίοις, τήν χαριτώσασαν ημών, τό γένος ανυμνώμεν, σκέπε περιφρούρει τε ημάς, Θεονύμφευτε εκ πάσης βλάβης.

Ο Ειρμός

«Τόν εν τώ σταυρώ, σαρκί προσηλωθέντα, καί υποδείξαντα ημίν, όπλον εις σωτηρίαν, Παίδες υπερυψούτε Xριστόν, τόν Θεόν ημών εις τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Ο τόκος σου άφθορος

Ως στύλος πυρός μάκαρ ωράθης, λαού προηγούμενος τού νέου, εξ Αιγύπτου τής πλάνης, καί πρός γήν, επαγγελίας τήν θείαν Μάρτυς, τούτον εισάγων, ταίς σαίς όντως εισηγήσεσι.

Σίμων Συμεών διπλήν τήν κλήσιν, λαβών, τόν διπλούν τή φύσει Λόγον, εναντίον αθέων τόν αυτόν, Θεόν βροτόν τε ανακηρύττεις, όθεν σε πάντες, συνελθόντες μακαρίζομεν.

Η γή ηγιάσθη τή αθλήσει, σού Μάρτυς σταυρώ προσηλωθέντος, αι ψυχαί δέ δικαίων Συμεών, αγαλλιώνται τή σή ανόδω, όθεν καί πάντες, οι πιστοί σε μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον

Φωτί με καταύγασον τώ θείω, φωτός οικητήριον, Παρθένε, τών παθών μου τό σκότος τό πυκνόν, καί νύκτα όντως τήν βαθυτάτην, σαίς μεσιτείαις, Θεοκυήτορ απελαύνουσα.

Ο Ειρμός

«Ο τόκος σου άφθορος εδείχθη, Θεός εκ λαγόνων σου προήλθε, σαρκοφόρος ως ώφθη επί γής, καί τοίς ανθρώποις συνανεστράφη, σέ Θεοτόκε, διό πάντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον, τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά τής Εορτής. Η Α' Ώρα, καί Απόλυσις.