ΤΗ ΚΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλέως, Επισκόπου Aμασείας.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά τής Εορτής γ' καί τού Αγίου Προσόμοια γ'.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Κατά πάντων Μακάριε, τών παθών εβασίλευσας, νόμω θείω μέγιστε, κρατυνόμενος, καί λογισμόν αυτοκράτορα, σαφώς ποιησάμενος, καί γενόμενος Θεού, παραστάτης επάξιος, χρίσμα άγιον, υπεδέξω, καί ποίμνης προηγήσω, λογικής Αρχιερέων, καί Αθλητών εγκαλλώπισμα.

Ως κριόν εκ ποιμνίου σε, Βασιλεύ παμμακάριστε, βασιλεύς παράνομος διεχώρισε, καί Βασιλέα κηρύττοντα, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν τυθέντα ως αμνόν, καί βροτούς διασώσαντα, θεασάμενος, κατασφάττει αδίκως προξενών σοι, ουρανών τήν βασιλείαν, καί αιωνίζουσαν εύκλειαν.

Εφ' υδάτων τάς τρίβους σου, παραδόξως πεποίησαι, Βασιλεύ αοίδιμε, μετά τέλος γάρ, απορριφείς, ως προέφησας, συντόνως υπέπλευσας, καί τή πόλει σου σαυτόν, Αμασεία απέδωκας, φόρτον τίμιον, ακαταίσχυντον πρέσβυν ιαμάτων, ποταμόν καί νοσημάτων, παντοδαπών καθαρτήριον.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον τής Εορτής

Καί Απολυτίκιον τής αυτής

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Τά Καθίσματα τής Εορτής. Οι Κανόνες τής εορτής καί τού Αγίου.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος β'

Δεύτε λαοί άσωμεν

Τώ Βασιλεί, τών ουρανίων Δονάμεων, στεφηφορών παρίστασαι, πάσιν αιτούμενος, Βασιλεύ θεοφόρε, τοίς πόθω σε τιμώσι, χάριν καί έλεος.

Κατά παθών, τών τής σαρκός εβασίλευσας, καί βασιλέα άθεον, εγκελευόμενον, τόν ουράνιον Μάκαρ, αρνείσθαι Βασιλέα, σύ κατεπάτησας.

Βασιλικών, φύλακα θείων προστάξεων, βασιλικώς σε χρίσματι, θείω επέχρισε, Βασιλεύς ο τής δόξης, καί στέφει μαρτυρίου, Μάκαρ εκόσμησε.

Θεοτοκίον

Η τών πιστών, καταφυγή Αειπάρθενε, η κραταιά βοήθεια, τών προστρεχόντων σοι, από πάσης ανάγκης, καί βλάβης εναντίας, ημάς διάσωσον.

Ωδή γ'

Εν πέτρα με τής πίστεως

Αγέλαις ηριθμήθης τών πρωτοτόκων, θεούμενος μεθέξεσι θειοτάταις, καί βλέπων καθαρώτερον τού Δεσπότου, τήν ωραιότητα, Μάρτυς αήττητε, Βασιλεύ θεόσοφε, καί μακάριε.

Αιρέσεων διέλυσας τόν χειμώνα, τή θέρμη τών πανσόφων σου διδαγμάτων, ειδώλων διεσκέδασας τήν ομίχλην, φωτί τών άθλων σου, διό με φώτισον, Βασιλεύ μακάριε, τόν τιμώντά σε.

Ψυχόλεθρον Γλαφύρα φυγούσα βόθρον, λιμένα σωτηρίας σε Πάτερ εύρε, διό καί νυμφευθείσα Χριστώ τώ Κτίστη, χαίρει κραυγάζουσα, Σύ εί Θεός ημών, καί ουκ έστιν Άγιος, πλήν σου Κύριε.

Θεοτοκίον

Εκύησας τόν άναρχον Βασιλέα, εκ σού Παρθενομήτορ αρχήν λαβόντα, αυτόν ούν ως φιλάνθρωπον εκδυσώπει, σώσαι τούς δούλους σου, πάσης εκ θλίψεως, καί εχθρών αλώσεως, παναμώμητε.

Ο Ειρμός

«Εν πέτρα με τής πίστεως στερεώσας, επλάτυνας τό στόμα μου επ' εχθρούς μου, ηυφράνθη γάρ τό πνεύμά μου εν τώ ψάλλειν, Ουκ έστιν Άγιος, ως ο Θεός ημών, καί ουκ έστι δίκαιος, πλήν σου Κύριε».

Kάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Ζάλην άθεον, ειδώλων πλάνης, εκφευξάμενος, Ιερομύστα, διά δέ ξίφους θαλάσση ποντούμενος, πρός τόν ακύμαντον όρμον κατήντησας, καί αιωνίως εν τούτω γηθόμενος, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί τής Εορτής

Ωδή δ'

Ελήλυθας, εκ Παρθένου

Ιέρευσας, σεαυτόν ως αρνίον πανάμωμον, τυθείς Παμμακάριστε, καί ταίς ροαίς τών αιμάτων σου, θάλασσαν εξήρανας, τής πονηράς αθεϊας θεία χάριτι.

Βασίλειον, επιχρώσας εσθήτα τοίς αίμασι, καί νίκης διάδημα, τή κεφαλή περιθέμενος, χαίρων προσεχώρησας, εις τά βασίλεια Πάτερ τά ουράνια.

Οσίως σου, καί δικαίως ποιμάνας τό ποίμνιον, εις μάνδραν εισήλασας, τήν επουράνιον Όσιε, ένθα τής αθλήσεως, περικοσμούμενος στέφει προσεχώρησας.

Θεοτοκίον

Πανύμνητε, τών ανθρώπων ετοίμη βοήθεια, τά άγρια κύματα, τών πειρασμών καταπράϋνον, σώζουσα τούς δούλους σου, τής τών εχθρών επηρείας προστασίαις σου.

Ωδή ε'

Ο φωτισμός τών εν σκότει

Τώ φωτισμώ, τής του Πνεύματος αίγλης λελαμπρυσμένος, σκότος απεμείωσας αθεϊας, ιερομύστα, καί πολλούς συσχεθέντας, τή ομίχλη τής ματαιότητος, πρός τάς ουρανίους, μονάς καθωδήγησας.

Φύλαξ Θεού, προσταγμάτων υπάρχων εν φυλακή τε, ένδον καθειργμένος υπό αθέων, οράς τό μέλλον, επί σοί θείον τέλος, δι' Αγγέλου εκδιδασκόμενος, Ιερομαρτύρων, κρηπίς καί εδραίωμα.

Θαύμα φρικτόν, εν τή σή τελειώσει πάσιν ωράθη, ξίφει γάρ η κάρα σου εκτμηθείσα, Ιερομάρτυς, καί θαλάσση βληθείσα, συνηρμόσθη τώ θείω σκήνει σου, δώρον τοίς ποθούσι, δοθείσα θεόσδοτον.

Θεοτοκίον

Πόλις Θεού, περί ής ελαλήθη δεδοξασμένα, ταύτην σου τήν πόλιν καί πάσαν χώραν, από κινδύνων, καί λιμού καί βαρβάρων, Θεοτόκε Παρθένε λύτρωσαι, μόνη προστασία, πιστών ακαταίσχυντε.

Ωδη ς'

Εν αβύσσω πταισμάτων

Εφ' υδάτων πορείας πεποίησαι, ύδατα τής πλάνης ξηράνας τοίς ρεύμασι, τών Ιερών αιμάτων σου, καί πρός όρμον κατήντησας άκλυστον.

Ζωηφόρος νεκρός εχρημάτισας, Πάτερ την υγράν Βασιλεύ διερχόμενος, καί μαθηταίς διδόμενος, διά θείων σαφώς εισηγήσεων.

Τήν αγίαν στολήν κατεποίκιλας, αίμασι σεπτοίς ώσπερ βύσσον βασίλειον, ήν Βασιλεύ ενδέδυσαι, στεφηφόρος Χριστώ παριστάμενος.

Θεοτοκίον

Παναγία Παρθένε Θεόνυμφε, η μετά Θεόν προστασία τών δούλων σου, βαρβαρικής αλώσεως, καί κινδύνων ημάς απολύτρωσαι.

Ο Ειρμός

«Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον, εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε».

Το Κοντάκιον τής Εορτής

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλέως, Επισκόπου Αμασείας.

Στίχοι

· Τμηθείς, Βασιλεύ, βασιλεύς πόλου γίνη,

· Εξ αιμάτων σών βάμμα κόκκινον φέρων.

· Εικάδα αμφ' έκτην Βασιλεύς ξίφει αυχένα κάρθη.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Γλαφύρα εν ειρήνη τελειoύται.

Στίχοι

· Θεόν Γλαφύρα ψυχικών δι' ομμάτων,

· Ου γλαφυρώς νύν, αλλά τηλαυγώς βλέπει

Τή αυτή ημέρα, η Οσία Ιούστα εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Τρόπον σελήνης πλησιφαούς, Ιούσταν,

· Λάμψασαν έργοις, μνήματος κρύπτει νέφος.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Νέστωρ, τούς γονείς καταλιπών καί μονάσας, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

· Τούς ουρανούς ιδρώσι Νέστωρ επρίω,

· Δι' ούς φύσιν τύραννον ηρνήσω θέσει.

Ταίς τών σών Αγίων πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Αιμάτων βαφαίς, επιχρώσας σεαυτώ πορφύραν Μάρτυς, καί ταύτην χαίρων αμπεχόμενος, καί τή χειρί τό σωτήριον, όπλον τού Σταυρού περιφέρων, Βασιλεύ παναοίδιμε, τώ αθανάτω Βασιλεί, συμβασιλεύεις αεί.

Τή ποίμνη τή σή, απεδόθη τό καλώς αθλήσαν σώμά σου, εκ θαλαττίων κόλπων πέλαγος, άμα πηγάζον ιάσεων, καί τών παθημάτων ξηραίνον, διεκχύσεις τή χάριτι, Ιερομάρτυς Βασιλεύ, τού θείου Πνεύματος.

Νυμφίω Χριστώ, νύμφην όλην αρεταίς ηγλαϊσμένην, καί παρθενία διαλάμπουσαν, Γλαφύραν Πάτερ προσήγαγες, ταύτην διδαχαίς ωραϊσας, καί νυμφώνος ηξίωσας, ή καί συγχαίρεις Βασιλεύ, εν ουρανίοις σκηναίς.

Θεοτοκίον

Η μόνη ελπίς, καί βοήθεια πιστών Θεογεννήτορ, σπεύσον βοήθει τοίς ικέταις σου, βυθιζομένοις ταίς θλίψεσι, καί ηπορημένοις Παρθένε, καί εν οδύνη υπάρχουσι, καί καταφεύγουσιν εις σέ, εν πεποιθήσει ψυχής.

Ωδή η'

Τόν εν καμίνω τού πυρός

Τή βακτηρία τών σοφών, διδαγμάτων πρός νομάς σωτηριώδεις, σού τά θρέμματα νέμων, τούς πονηρούς καί βαρείς εκ μέσου Πάτερ λύκους ήλασας, καί εσφαγιάσθης, ώσπερ αρνίον θέλων.

Εκ θαλαττίων σε βυθών, μαργαρίτην ως τερπνόν αναδοθέντα, συγκομίζουσι πίστει, οι Ιεροί μαθηταί, θαυμάτων αϊγλην αποπέμποντα, Ιερομαρτύρων, κανών καί μέγα κλέος.

Όλος εκ βρέφους τώ Θεώ αναθέμενος σαυτόν χρίσματι θείω, Ιερώς ηγιάσθης, καί ιερεύσας σαυτόν, προσήχθης Ιερεύς καί σφάγιον, εν τή άθανάτω, καί μυστική τραπέζη.

Θεοτοκίον

Καταφυγή Χριστιανών, βοηθέ τών εν δεινοίς συνεχομένων, Παναγία Παρθένε, μή υπερίδης ημάς, κινδύνοις κλονουμένους πάντοθεν, καί πολλαίς εφόδοις, τών πονηρών βαρβάρων.

Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τού πυρός, τών Εβραίων τοίς Παισί συγκαταβάντα, καί τήν φλόγα εις δρόσον, μεταβαλόντα Θεόν, υμνείτε τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Τόν εκ Θεού Θεόν Λόγον

Ιερωσύνης παμμάκαρ, καί σεπτής μαρτυρίας, ταίς θείαις απαστράπτων καλλοναίς, νύν κατοικείς τά ουράνια, καί παρίστασαι χαίρων, Τριάδι τή Αγία Βασιλεύ, μετά πάντων Μαρτύρων, υπέρ ημών δεόμενος.

Ως φωταυγής σου η μνήμη, απαστράπτουσα αίγλην, ενθέων χαρισμάτων τοίς πιστοίς, ως Ιερόν σου τό τέμενος, ένθα κείμενος βρύεις, ιάματα καί σώζεις Βασιλεύ, χαλεπών εκ κινδύνων, τούς πόθωσε γεραίροντας.

Η τών λειψάνων σου θήκη, ως πηγή καθοράται, ιάσεων εκβλύζουσα κρουνούς, καί θεραπεύουσα άπαντα, τά νοσήματα Πάτερ, ψυχών καί τών σωμάτων Βασιλεύ, διά τούτο πιστώς σου, τελούμεν τό μνημόσυνον.

Θεοτοκίον

Φωτοκυήτορ Παρθένε, μετά τών ασωμάτων, Αγγέλων Αποστόλων Προφητών, Ιεραρχών Αθλοφόρων τε, καί Οσίων απάντων, τόν μόνον υπεράγαθον Θεόν, εκδυσώπει ρυσθήναι, κινδύνων τάς ψυχάς ημών.

Ο Ειρμός

«Tόν εκ Θεού Θεόν Λόγον, τόν αρρήτω σοφία, ήκοντα καινουργήσαι τόν Αδάμ, βρώσει φθορά πεπτωκότα δεινώς, εξ αγίας Παρθένου, αφράστως σαρκωθέντα δι' ημάς, οι Πιστοί ομοφρόνως, εν ύμνοις μεγαλύνωμεν».

Τό Εξαποστειλάριον τής Εορτής

Καί η λοιπή Ακολουθία, η Α' Ώρα, καί Απόλυσις.