ΤΗ ΚΕ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Μάρκου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν τά διπλά Προσόμοια τού Αποστόλου, ει βούλει, ειδ' ού, ειπέ τρία τής Εορτής, καί τρία τού Αποστόλου.

Στιχηρά Προσόμοια τού Αποστόλου.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τών θεηγόρων λογίων, τόν συγγραφέα πιστοί, καί τής Αιγύπτου μέγαν, πολιούχον αξίως, υμνήσωμεν βοώντες, Μάρκε σοφέ, διδαχαίς καί πρεσβείαις σου, πρός τόν ακύμονα βίον πάντας ημάς, ως Απόστoλος οδήγησον.

Συνοδοιπόρος εγένου, τού Σκεύους τής εκλογής, καί σύν αυτώ διήλθες, όλην Μακεδονίαν, εν Ρώμη δέ φοιτήσας, τού Πέτρου ηδύς, ερμηνεύς αναδέδειξαι, καί ανεπαύσω αθλήσας θεοπρεπώς, εν Αιγύπτω Μάρκε πάνσοφε.

Τάς κεκαυμένας καί χέρσους, ψυχάς ελίπανας, ταίς φαειναίς νιφάσι, ταίς τού Ευαγγελίου, διό σου θείε Mάρκε, φαιδρώς σύν ημίν, Αλεξάνδρεια σήμερον, πανηγυρίζει τήν μνήμην καί ευφημεί, προσκυνούσά σου τά λείψανα.

Έτερα Προσόμοια Ήχος ο αυτός

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Μάρκε παμμακάριστε τρυφής, τόν χειμάρρουν έπιες, ως εξ Εδέμ δέ εξώρμησας, περιφανέστατος, ποταμός ειρήνης, περικλύζων νάμασι, τού Ευαγγελικού σου κηρύγματος, τής γής τό πρόσωπον, Εκκλησίας τά συστήματα, καταρδεύων, θεοπνεύστοις δόγμασι.

Μάρκε παναοίδιμε Μωσής, Αιγυπτίους πρώην μέν, εν τή θαλάσση εβύθισεν, αλλά σύ πάνσοφε, εκ θαλάσσης τούτους, τής πλάνης ανείλκυσας, δυνάμει τού αυτοίς μετά σώματος, επιδημήσαντος, καί τά τούτων χειροποίητα, καθελόντος, υψηλώ βραχίονι.

Ω Μάρκε πανίερε φωτί, ομιλών τού Πνεύματος, πνευματικός όλος γέγονας, καί νύν πανόλβιε, ταίς πρός τόν Δεσπότην, ανενδότοις νεύσεσι, καί μακαριωτάταις ελλάμψεσιν, θέσει θεούμενος, μυστηρίου τό κεφάλαιον, καί τό τέλος, εύρες τό πολύευκτον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Σού εξεχύθη χάρις εν χείλεσι, Μάρκε Απόστολε, καί γέγονας ποιμήν τής τού Χριστού Εκκλησίας, διδάσκων τά λογικά πρόβατα, πιστεύειν εις Τριάδα ομοούσιον, εν μιά θεότητι.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τού Αποστόλου.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Ω Μάρκε θεόσοφε σοφού, γραμματέως κάλαμος, καί οξυγράφου γεγένησαι, Χριστού τήν σάρκωσιν, θεοπνεύστως γράφων, καί τρανώς φθεγγόμενος, ζωής ατελευτήτου τά ρήματα, εν ή δυσώπησον, εγγραφήναι τούς υμνούντάς σε, καί τιμώντας, τήν ένδοξον μνήμην σου.

Στίχ. Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών.

Ω Μάρκε Πανεύφημε Χριστόν, ευαγγελιζόμενος, τήν οικουμένην διέδραμες, καθάπερ ήλιος, αφανίζων πάσαν, ταίς αυγαίς τής πίστεως, τήν τής πολυθεϊας σκοτόμαιναν, καί νύν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Στίχ. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα.

Ω Mάρκε Απόστολε εν οίς, τό πρίν επλεόνασε, τής ασεβείας η άνοια, αυτός εκήρυξας, Αιγυπτίων σκότος, φωτισμώ τών λόγων σου, διώκων θεοκήρυξ πανόλβιε, καί νύν ικέτευε, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Δεύτε τής ουρανίου μυσταγωγίας τόν κήρυκα, καί υποφήτην τού Ευαγγελίου, ψαλμοίς καί υμνωδίαις, Μάρκον πάντες ευφημήσωμεν, Ούτος γάρ ποταμός ανεδείχθη τού νοητού Παραδείσου, τάς ψυχικάς αρούρας, τοίς ουρανίοις όμβροις επάρδων, καί καρποφόρους δεικνύων Χριστώ τώ Θεώ, τώ παρέχοντι πάσι ταίς πρεσβείαις αυτού, ιλασμόν, καί τό μέγα έλεος.

Καί νύν... Τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος γ'

Απόστολε Άγιε, καί Ευαγγελιστά Μάρκε, πρέσβευε τώ ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταίς ψυχαίς ημών.

Δόξα... Καί νύν... τής Εορτής

Καί, Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής μετά τών Ειρμών εις η' καί τού Αγίου εις ς'.

Ο Κανών τού Αγίου.

Ωδή α' Ήχος α'

Σού η τροπαιούχος δεξιά

Μάρκον τόν θεόπτην ευφημών, επικαλούμαι τήν χάριν τού Πνεύματος, όπως μοι εμπνεύσασα, φωτιστικώς απελάση τήν άγνοιαν, καί τόν θείον πλούτον, τόν τής σοφίας δωρήσηται.

Σού τόν θεηγόρον φωτισμώ, καταλαμπρύνας Σωτήρ τώ τής χάριτος, κόσμω εξαπέστειλας, Λόγε Θεού τών αγαθών ως αίτιος, σού τήν παρουσίαν, ημίν ευαγγελιζόμενον.

Πέτρω τώ σοφώ μαθητευθείς, καί τήν εκείνου πλουτήσας υιότητα, Μάρκε παναοίδιμε, μυσταγωγός εδείχθης μυστηρίων Χριστού, καί συγκληρονόμος, αυτού τής δόξης γεγένησαι.

Θεοτοκίον

Ο τούς Αιγυπτίους εν βυθώ, καταποντίσας, νεφέλη καθήμενος, ούτος επεδήμησε, παρθενική, τοίς Αιγυπτίοις ύστερον, καί διά τού Μάρκου, αυτούς τής πλάνης ερρύσατο.

Ωδή γ'

Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών

Σέ τήν ενυπόστατον Χριστέ, σοφίαν ανεκήρυξε, μαρμαρυγαίς ταίς σαίς αυγαζόμενος, παντί τώ κόσμω φανείσαν Δέσποτα, καί ζωήν παρέχουσαν, καί βροτούς φωτίζουσαν, ο θεράπων σου Μάρκος φιλάνθρωπε.

Τό ρείθρον δεξάμενος Χριστέ, σοφίας τό αείρυτον, ως ποταμός ροιζών γής επέκλυσε, θεογνωσίας φωτί τά πέρατα, σού δεικνύς υπάρχουσαν, αληθή τήν πρόρρησιν, ο αυτόπτης σου Μάρκος φιλάνθρωπε.

Τώ Πέτρω επόμενος σοφέ, σοφώς τό Ευαγγέλιον, ως μαθητής αυτού διετύπωσας, θεολογίας τό φώς δρεψάμενος, παρ' αυτού Απόστολε, καί Θεού τήν ένσαρκον, παρουσίαν μηνύσας τρανότατα.

Θεοτοκίον

Αιγύπτου τό πρίν παρθενικαίς, αγκάλαις εποχούμενος, δαιμονικούς βωμούς σύ κατέσεισας, καί ταύτη πάλιν τόν Μάρκον έπεμψας, συνετίζειν άπαντας, τήν σήν ενανθρώπησιν, καί τό θείον Χριστέ μου μυστήριον.

Κοντάκιον τής Εορτής

Κάθισμα τού Αγίου Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Εις ύψος ανελθών, αρετών θείε Μάρκε, εβρόντησας ημίν, σωτηρίων δογμάτων, μεγάλα μυστήρια, θείος κήρυξ γενόμενος, όθεν πίστει σε, εκδυσωπούμεν Παμμάκαρ, πάσης θλίψεως, αμαρτιών καί κινδύνων, ημάς ελευθέρωσον

Δόξα... έτερον

Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον

Ως αστέρα μέγαν σε, η Εκκλησία, κεκτημένη ένδοξε, τών διδαγμάτων σου βολαίς, φαιδρυνομένη κραυγάζει σοι, Χαίροις Παμμάκαρ, Κυρίου Απόστολε.

Καί νύν... τής Εορτής

Ωδή δ'

Όρος σε τή χάριτι

Εις πάσαν ο φθόγγος σου, τήν γήν εξελήλυθε, καί εις τά πέρατα Σοφέ, τής οικουμένης σου τρανώς, ρημάτων η δύναμις, δαυϊτικώς διαπρυσίως κηρύττουσα, τήν σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Έφανε Σωτήρ, ως αστραπή ο Απόστολος, τή οικουμένη ο σοφός, τής αληθείας τήν χαράν, ευαγγελιζόμενος, θεολαμπεί φωτοχυσία πυρσούμενος, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Οι πόδες οι σοί προφητικώς ωραιώθησαν, τήν υπέρ λόγον γάρ ημίν, ευηγγελίσω προφανώς, ειρήνην θεόληπτε, διά σαρκός εμφανισθείσαν τοίς πέρασιν, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Θεοτοκίον

Νεφέλη ο Λόγος, παρθενική εποχούμενος, τών Αιγυπτίων τάς βουλάς, καί θεομάχους λογισμούς, μωράνας διέλυσε, ταίς διδαχαίς τού θείου Μάρκου ως εύσπλαγχνος, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Ωδή ε'

Ο φωτίσας τή ελλάμψει

Εστάλαξας γλυκασμόν, ευσεβείας τώ λόγω σου, θείον όρος πανταχόθεν ακτίσι λαμπόμενον, εκφανθείς τή χάριτι, σαφώς τού νοητού Ηλίου, Μάρκε παμμάκαρ θεόληπτε.

Εκ τού οίκου τού Κυρίου πηγή εξελήλυθας, καί ποτίζεις τάς χερσώδεις καρδίας τοίς ρεύμασι, δαψιλώς τού Πνεύματος, καρπόν αντί τής ακαρπίας, φέρειν διδάσκων, Απόστολε.

Σύ τού Πέτρου τού μεγάλου, υιός εχρημάτισας, καί ταίς τούτου διδαχαίς, φωτιζόμενος πάντοτε, τάς ψυχάς ελάμπρυνας, τών σοί θερμώς προσομιλούντων, Μάρκε Κυρίου Απόστολε.

Θεοτοκίον

Ως άνθρωπος εκ Παρθένου, τεχθείς Αιγυπτίοις Χριστέ, επεφάνης εκ Πατρός, ο εκλάμψας πρό κτίσεως, οίς τόν Μάρκον έχρισας, σοφώς αυτούς μυσταγωγούντα, θεογνωσίας μυστήρια.

Ωδή ς'

Εκύκλωσεν ημάς

Κατέβαλες οφρύν ανόμων Κύριε, καί ύβριν υπερήφανον, εταπείνωσας, Απόστολον τόν σόν, δείξας τροπαιούχον τή δυνάμει σου, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Τόν στέφανον τόν τής ελπίδος ένδοξε, δι' ού νύν στεφανούμεθα, εν τοίς λόγοις σου εκήρυξας σοφέ, τόν Δημιουργόν Μάρκε τής κτίσεως, τόν είς ημών δόξαν πλασθέντα, φύσει τού σώματος.

Ο Πέτρος σε, ο κορυφαίος Ένδοξε σαφώς εμυσταγώγησεν, Ευαγγέλιον συγγράψαι τό σεπτόν, δείξας υπηρέτην σε τής χάριτος, σύ γάρ ημίν θεογνωσίας, τό φώς εξήπλωσας.

Θεοτοκίον

Τήν Αίγυπτον, τήν πρίν εν σκότει Κύριε, Παρθένου Θεομήτορος, κατελάμπρυνας ώς βρέφος προελθών, ταύτης θριαμβεύσας τά σεβάσματα, ταίς διδαχαίς τού θεηγόρου, Μάρκου φιλάνθρωπε.

Κοντάκιον Ήχος β'

Τά άνω ζητών

Εξ ύψους λαβών, τήν χάριν τήν τού Πνεύματος, ρητόρων πλοκάς, διέλυσας Απόστολε, καί τά έθνη άπαντα, σαγηνεύσας, Μάρκε αοίδιμε, τώ Δεσπότη προσήγαγες, τό θείον κηρύξας Ευαγγέλιον.

Ο Οίκος

Τού Κορυφαίου τών Αποστόλων μαθητής χρηματίσας, καί σύν αυτώ τόν Χριστόν Υιόν Θεού κηρύξας, επί τήν πέτραν τής αληθείας εστερέωσας τούς πλάνη σαλευομένους, εν ή καμέ στερεώσας, ψυχής μου κατεύθυνον τά διαβήματα, όπως τού εχθρού τών παγίδων λυτρούμενος ανεμποδίστως δοξάζω σε, σύ γάρ πάντας εφώτισας, Μάρκε σοφέ, τό θείον κηρύξας Ευαγγέλιον.

Συναξάριον

Τή ΚΕ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου καί Ευαγγελιστού Μάρκου.

Στίχοι

· Σύροντες εις γήν Μάρκον οι μιαιφόνοι,

· Πρός ουρανούς πέμποντες αυτόν ηγνόουν.

· Eικάδι πέμπτη Μάρκον ενί χθονί άφρονες είλκον.

Τή αυτή ημέρα, η ανάμνησις τών Εγκαινίων τού σεπτού Αποστολείου τού Αγίου καί πανευφήμου Κορυφαίου τών Αποστόλων Πέτρου, τού συγκειμένου εν τή αγιωτάτη Μεγάλη Eκκλησία.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μακεδονίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Στίχοι

· Εκστάς, Μακεδόνιε, τού φθαρτού θρόνου,

· Υμνείς τό θείον σύν Σεραφίμ καί θρόνοις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Νίκης.

Στίχοι

· Νίκης βραβεία τή τετμημένη Νίκη,

· Νίκης βραβεύς δίδωσιν, ώς νικηφόρω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων οκτώ Οσιομαρτύρων καί Αναχωρητών.

Στίχοι

· Οκτώ συνεκκόπτουσιν ανδρών αυχένας,

· Υπό ζυγόν τόν σόν δαμασθέντων, Λόγε.

Ταίς τών αγίων σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησoν ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Σέ νοητήν, Θεοτόκε

Ταίς θεϊκαίς, αστραπαίς πυρούμενος, αντανακλάσεις μυστικώς, αντιπέμπεις αυγοειδείς, Μάρκε Παμμακάριστε, Λόγον γάρ εκήρυξας, σεσαρκωμένον τόν άσαρκον, τόν αινετόν τών Πατέρων, Θεόν καί υπερένδοξον.

Θεουργικαίς, Παντουργέ δυνάμεσι, τον θεηγόρον Μαθητήν, καθοπλίσας θαυματουργόν, τούτον απετέλεσας, νόσους γάρ απήλασε, καί μαλακίας ιάσατο, τόν αινετόν σε κηρύττων, Θεον καί υπερένδοξον.

Τών Mαθητων, τού χορού τόν έξαρχον, καθηγεμόνα εσχηκώς, θείον Πέτρον εκμιμητής, τούτου αναδέδειξαι, άπαν γάρ ερρύθμισας, τής Εκκλησίας τό πλήρωμα, τόν αινετόν τών Πατέρων, Θεόν κηρύττων Ένδοξε.

Θεοτοκίον

Στήλην αυτός, εν Αιγύπτω έστη σας, Ευαγγελίου σου γραφήν, τώ τεχθέντι άνευ σποράς, εκ τής θεομήτορος, ρήσεσιν επόμενος, τού Ησαϊου Πανεύφημε, τόν αινετόν καταγγέλλων, Θεόν τόν υπερένδοξον.

Ωδή η'

Εν καμίνω Παίδες

Τόν τεχθέντα Λόγον εκ Πατρός, πρό πάντων τών αιώνων, τήν φύσιν τήν τών ανθρώπων, ενδυσάμενον Χριστόν, εκήρυξας Ένδοξε, καί εβόας, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τόν διδόντα λύτρον εαυτόν, ημών τής αμαρτίας, καί πάθει τούς πεπτωκότας, αναστήσαντα Χριστόν, εδόξασας ένδοξε, καί εβόας, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τή τού Πέτρου Μάρκε πειθαρχών, σοφέ διδασκαλία, πανσόφως διά γραμμάτων, ανετύπωσας πιστοίς, σεπτόν Ευαγγέλιον, τοίς βοώσι, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Η Παρθένος τόν Εμμανουήλ, βαστάζουσα ως βρέφος, επέστη τοίς Αιγυπτίοις, οίς ως έκλαμπρος αστήρ, ο Μάρκος απέσταλται, ανακράζων, Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'

Τύπον τής αγνής λοχείας σου

Φθάσας τήν πηγήν τήν άφθαστον, τής τρισηλίου θεοφάντορ ελλάμψεως, καθαρώτερον, κατατρυφάς καί τρανότερον, τής θεώσεως της υπέρ έννοιαν, Αγγέλοις συγχορεύων, ακαταπαύστως Ιερώτατε.

Πέτρου κοινωνός γενόμενος, διδασκαλίας καί τού θείου κηρύγματος, τά ουράνια, περιπολεύεις σκηνώματα, σύν αυτώ θεορρήμον μακάριε, μεθ' ού καί συμπρεσβευεις, υπέρ ημών Μάρκε Απόστολε.

Φάος τό τρισσώς ενούμενον, μοναδικώς τε πάλιν ξένως τρισσούμενον, ανεκήρυξας, πανευσεβώς Μάρκε πάνσοφε, φωτιζόμενος αίγλη τής χάριτος, διό σε δυσωπούμεν, Υπέρ ημών αεί ικέτευε

Θεοτοκίον

Μάρκος ο σεπτός, Απόστολος, τοίς Αιγυπτίοις Ιεράρχης δεδώρηται, οίς ως νήπιος, σωματωθείς επεδήμησεν, εκ Παρθένου αγνής Θεομήτορος, ο Κύριος τής δόξης, όν ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον

Φώς αναλλοίωτον Λόγε

Σύ τήν υιότητα Πέτρου, τού Αποστόλου πλουτήσας, τοίς Αιγυπτίοις εντεύθεν, διατυποίς πρώτος πάντων, τό Ευαγγέλιον Μάρκε, δι' ού τόν κόσμον φωτίζεις.

Καί τής Εορτής

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αποστόλου γ' δευτερούντες τό α'.

Ήχος α'

Πανεύφημοι Μάρτυρες

Αιγύπτου φωστήρ ο φαεινός, Μάρκος ο πανάριστος, κήρυξ τού Λόγου ο πάνσοφος, Ευαγγελίου τε, συγγραφεύς ο θείος, ευφημείσθω άσμασι, καί θείοις παρ' ημών μελωδήμασι, Χριστώ πρεσβεύει γάρ, δωρηθήναι ταίς ψυχαίς ημών, τήν ειρήνην, καί τό μέγα έλεος. (Δις)

Δογμάτων τών θείων συγγραφεύς, τού Χριστού γενόμενος, πάσαν τήν γήν κατεφώτισας, αυτού τήν σάρκωσιν, καί τά θεία πάθη, τήν σεπτήν αναστασιν, καί τήν πρός τόν Πατέρα αναβασιν, κηρύξας πάνσοφε, καί τά έθνη πρός επίγνωσιν, αληθείας, ελκύσας Απόστολε.

Τού Πέτρου τού θείου οπαδός, ευπειθής γενόμενος, Μάρκε Κυρίου Απόστολε, ταίς τούτου πάνσοφε, διδαχαίς πειθήσας, τού Αγίου Πνεύματος, τή χάριτι λαούς Κατεφώτισας, τών Αιγυπτίων τε, Καταυγάσας τήν διάνοιαν, καί τήν πόλιν, αυτών κατεκόσμησας.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Σού εξεχύθη χάρις εν χείλεσι, Μάρκε Απόστολε, καί γέγονας ποιμήν τής τού Χριστού Εκκλησίας, διδάσκων τά λογικά πρόβατα, πιστεύειν εις Τριάδα ομοούσιον, εν μιά θεότητι.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τήν Λειτουργίαν

Κοινωνικόν

Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, καί εις τά πέρατα τής οικουμένης τά ρήματα αυτών. Αλληλούϊα.