ΤΗ ΚΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής Οσίας Μητρός ημών Ελισάβετ, τής θαυματουργού.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά τής Εορτής γ' καί τής Αγίας γ'.

Ήχος πλ. δ'

Οι Μάρτυρές σου Κύριε

Τοίς πόνοις τοίς ασκήσεως, εγκαρτερήσασα, εδέξω χάριν, ψυχών νοσήματα καί τών σωμάτων, Μήτερ σεμνή αποσοβείν, πνεύματα διώκειν θείω Πνεύματι, πάντων τών εν θλίψεσι προϊστασθαι, Διό ταίς, σαίς πρεσβείαις, αίτησαι πάσι ρώσιν, καί μέγα έλεος.

Η κόνις τών λειψάνων σου, τυφλοίς ανάβλεψιν αναπηγάζει, καί πάσιν ίασιν τοίς ασθενούσι, καί προσπελάζουσι πιστώς, καί εξαιτουμένοις σε βοήθειαν, Μήτερ Ελισάβετ αξιάγαστε, Διό ταίς σαίς πρεσβείαις, αίτησαι πάσι ρώσιν, καί μέγα έλεος.

Συμπάθειαν εξήσκησας, Πίστιν Ορθόδοξον καί τήν αγάπην, τήν πρός τόν Κύριον καί τόν πλησίον, θεομακάριστε σεμνή, όθεν θεία χάρις σοι τού Πνεύματος, Μήτερ Ελισάβετ ανεπαύσατο, Διό ταίς σαίς πρεσβείαις, δίδου ημίν ειρήνην, ρώσιν καί έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, τής Εορτής.

Δόξα... Καί νύν... Τής Εορτής.

Απολυτίκιον

Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη τό κατ' εικόνα, λαβούσα γάρ τόν Σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ, καί πράττουσα εδίδασκες, υπεροράν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό καί μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Οσία Ελισάβετ τό Πνεύμά σου.

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής Εορτής, καί τής Αγίας.

Ποίημα Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'

Αρματηλάτην Φαραώ

Ταίς τών παθών με τρικυμίαις πάντοθεν, περικυκλούμενον, καί λογισμών σάλω, τήν ψυχήν δονούμενον, επί λιμένα εύδιον, τών Χριστού θελημάτων, ταίς προσευχαίς σου κυβέρνησον, όπως Ελισάβετ υμνήσω σε.

Παρθενικαίς ηγλαϊσμένη χάρισι, θεομακάριστε, τώ καθαρώ Λόγω, ενυμφεύθης ένδοξε, εκ βρέφους δι' ασκήσεως, καί αυτού ζωηφόροις, επηκολούθησας ίχνεσι, νέκρωσιν παθών περιφέρουσα.

Απορραγείσα τής τού κόσμου σχέσεως, καί κολληθείσα σεμνή, τώ τού Χριστού πόθω, τής σαρκός τό φρόνημα, διά νηστείας έτηξας, αρεταίς δέ καί πόνοις, καί προσευχαίς καρτερήσασα, θαύματα τελείν κατηξίωσαι.

Θεοτοκίον

Σέ τήν τεκούσαν υπέρ νούν Πανάμωμε, τόν αδιαίρετον, Θεού Πατρός Λόγον, διαπύρω έρωτι, ποθούσα η αοίδιμος, Ελισάβετ δοχείον, Αγίου Πνεύματος γέγονε, θείαις αρεταίς διαλάμπουσα.

Ωδή γ'

Ουρανίας αψίδος

Ουρανίους θαλάμους, φωτοειδείς ώκησας, νύμφη εκλεκτή γενομένη τού Παντοκράτορος, καί τών ιάσεων, τούς ποταμούς διεκβλύζεις, παθημάτων ρεύματα, αποξηραίνοντας.

Τόν Ηλίαν ζηλούσα, καί Μωϋσήν Πάνσεμνε, μήκει ημερών, ως εκείνοι, νηστείαν ήνυσας, άρτον ουράνιον, θεωριών σοφωτάτων, δεχομένη Xάριτι, τού θείου Πνεύματος.

Αποκάλυψις θεία, τή σή μητρί δέδοται, πρό τής σής συλλήψεως κόρη, τής εσομένης σοι, τώ θείω Πνεύματι, δι' αρετής πολιτείας, Ελισάβετ ένδοξε, καί τής λαμπρότητος.

Θεοτοκίον

Παρθενίας σε μόνη, τό καθαρόν τέμενος, η πανευκλεής Ελισάβετ, πίστει ποθήσασα, χαίρει Πανάμωμε, τώ σώ Υιώ προσαχθείσα, ευσεβώς οπίσω σου ακολουθήσασα.

Ο Ειρμός

«Ουρανίας αψίδος, οροφoυργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάτη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Πόνους ήνεγκας, τής εγκρατείας, χάριν είληφας, τής απαθείας, καί ιαμάτων Ελισάβετ θεόπνευστε, τού θεραπεύειν παντοία νοσήματα, καί απελαύνειν δαιμόνων ενέργειαν Αξιάγαστε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί τής εορτής

Ωδή δ'

Σύ μου ισχύς, Κύριε

Όφιν δεινόν, δράκοντα σύ εθανάτωσας, προσευχή σου, πρότερον συντρίψασα, τού πονηρού, πάσας μηχανάς, θεία δυναστεία, καί τούτον εις βρώσιν δέδωκας, θηρίων Eλισάβετ, καί παντοίων ορνέων, τόν τών όλων Δεσπότην δοξάζουσα.

Θείων ανδρών, τρόπους ζηλούσα διήνυσας θείω σθένει, τεσσαρακονθήμερον, Μήτερ σεμνή, βρώσεως τινός, μή μεταλαβούσα, αλλ' άσιτος διαρκέσασα, σαρκός επαναστάσεις, θανατούσα πανσόφως, καί ζωούσα τό πνεύμα θεόπνευστε.

Θεοτοκίον

Μόνη Θεόν, φέρεις εν μήτρα σαρκούμενoν, τόν τό είναι πάσι παρεχόμενον, όν επεπόθησεν εκ ψυχής, τούτω μνηστευθείσα, η Ελισάβετ εν Πνεύματι, Παρθένε Θεοτόκε, τών Αγγέλων τό θαύμα, καί δαιμόνων τό τραύμα πανθαύμαστε.

Ωδή ε'

Ίνα τί με απώσω

Απεξήρανας ρείθρα, τά τής αμαρτίας δακρύων προσχύσεσι, καί αιμάτων ρύσιν, πολυχρόνιον έστησας χάριτι, ευλαβών γυναίων, προσελθουσών σοι διαφόρως, Ελισάβετ Οσία πανεύφημε.

Επί πλείονας χρόνους, άρτου τήν μετάληψιν ηρνήσω ένδοξε, εγκρατείας πόνοις, τήν ψυχήν ευσεβώς εκκαθαίρουσα, καί τήν ασαρκίαν τών Ασωμάτων προσκτωμένη, Ελισάβετ Οσίων τό καύχημα.

Ολοτρόπως Κυρίω, πάσαν τήν διάνοιαν αναθεμένη σου, οφθαλμούς νοός μέν, καί καρδίας αυτώ ενητένιζες, εν τρισί δέ χρόνοις, τόν ουρανόν ουκ εθεάσω, αλλά γήν ώς εκ γής θεοδόξαστε.

Θεοτοκίον

Υπερτέρα τών άνω, πέφυκας Δυνάμεων, Λόγον κυήσασα, τού Πατρός Παρθένε, τόν συνάναρχον καί συναϊδιον, ού ταίς φρυκτωρίαις, η θεοφόρος αυγασθείσα, τών παθών τήν ομίχλην διέλυσεν.

Ωδή ς'

lλάσθητί μοι Σωτήρ

Τόν έλεον τού Θεού, ασκητικώς επισπάσασθαι, επιποθούσα σεμνή, ελαίου μετάληψιν, εκ βρέφους εξέκλινας, ιλαρυνομένη, ταίς τών πόνων επιδόσεσιν.

Ο βίος σου φωταυγής, ταίς αρεταίς κεκαλλώπισται, η κοίμησις ιερώς, τοίς θαύμασιν ήστραψε, διώκουσα δαίμονας, καί παθών χειμώνα, θεία χάριτι σκεδάζουσα.

Τώ κρύει καί παγετώ, σαρκός γυμνώσει πυκτεύουσα, ηλίου καύσιν στερρώς, υπέφερες στέργουσα, Ελισάβετ ένδοξε, πρός τήν άνω θάλψιν, τάς ελπίδας επερείδουσα.

Θεοτοκίον

Συνέλαβες εν γαστρί, τόν Προαιώνιον άχραντε, καί τέτοκας εν σαρκί, τόν φύσει ασώματον, καί γάλακτι έθρεψας, τόν τροφέα πάντων, Θεομήτορ απειρόγαμε.

Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Τό Κοντάκιον τής Εορτής

Συναξάριον

Tή ΚΔ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Οσίας Ελισάβετ, τής θαυματουργού.

Στίχοι

· Ελισάβετ, λιπούσα γήν, Θεού Λόγε,

· Καλή καλόν βλέπει σε νύμφη νυμφίον.

· Εικάδι καί γε τετάρτη απήρε πόλονδε Ελισαβέτεια.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Σάββα τού Στρατηλάτου.

Στίχοι

· Έπνιξε δεινά πνεύματα πλάνης Σάββας,

· Ποταμόπνικτος Μάρτυς οφθείς Κυρίου.

Tή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτυρων τών διά τού Αγίου Σάββα πιστευσάντων εβδομήκοντα στρατιωτών, ξίφει τελειωθέντων.

Στίχοι

· Κάρας αριθμών τώ ξίφει τετμημένας,

· Εύροις πεσόντας άνδρας επτάκις δέκα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Πασικράτους καί Βαλεντίωνος.

Στίχοι

· Ο Πασικράτης ήρατο τμηθείς κράτος,

· Βαλεντίωνος εκβαλών φόβον ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ευσεβίου, Νέωνος, Λεοντίου, Λογγίνου καί ετέρων τεσσάρων.

Στίχοι

· Αριθμόν ισάμιλλον οκτώ Μαρτύρων,

· Τόν ισάκις τέμνουσιν ίσον ισάκις.

Ταίς τών σών Αγίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Παίδες Εβραίων

Γνώμην φιλόθεον εκτήσω, μετ' Αγγέλων γάρ Αγνή εβιοτεύσω, αγρυπνούσα θερμώς, καί ψάλλουσα προθυμως, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός εις τούς αιώνας.

Χείρα προτείνεις συμπαθείας, καί παρέλεις τήν υγείαν τώ λειψάνω, τοίς προστρέχουσι σώ, καί πίστει προσιούσι, μοναζουσών τό στήριγμα, Ελισάβετ θεοφόρε.

Θαύματα μέγιστα τελούσα, καί θεράπαινα δειχθείσα τού Κυρίου, Ελισάβετ σεμνή, πρός τούτον νύν μετέστης, σύν τοίς Οσίοις ψάλλουσα, ο Θεός ευλογητός εί.

Θεοτοκίον

Ίδε τήν θλίψίν μου Παρθένε, ήν επήγαγε τό πλήθος τών κακών μου, καί γεέννης πυρός, εξάρπασον βοώντα, Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής σής κοιλίας.

Ωδή η'

Επταπλασίως κάμινον

Οι τή σορώ πελάζοντες, τών λειψάνων σου πάντοτε, πάσας τάς αιτήσεις, ευσεβώς λαμβάνουσι, Θεού σε δοξάζοντος, αεί καί μεγαλύνοντος, τού προσδεξαμένου, τούς σεπτούς σου αγώνας, πρός όν βοάς απαύστως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τά τής καρδίας όμματα, φωτισθείσα εν Πνεύματι, πίστει τώ τήν σήν, καταλαβόντι θείαν σορόν, τό βλέπειν δεδώρησαι, παρά Χριστού πλουτήσασα, τήν τών ιαμάτων, δαψιλή χορηγίαν, πρός όν Οσία κράζεις, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Φωτοφανής ώς ήλιος, επί γής ανατέταλκας, θείαις αρεταίς, λαμπρυνομένη πάνσεμνε, βολίδας δέ πέμπουσα, τών Ιερών θαυμάτων σου, ών οι μετασχόντες, Ελισάβετ βοώσιν, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Σωματοφόρον τέτοκας, καί αγκάλαις εβάστασας, άχραντε Παρθένε, Ιησούν τόν Κύριον, τόν πάντα βαστάζοντα, παντοδυνάμω νεύματι, όθεν ώς Θεού σε, ανυμνούμεν Μητέρα, βοώντες, εν αινέσει, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν Δημιουργόν, καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευ λογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ'

Έφριξε πάσα ακοή

Ιδέσθαι κάλλος νοητόν, τού Νυμφίου καθαρώς επεπόθησας, καί, πού κοιτάζεις; αυτώ, πού δέ ποιμαίνεις; θερμώς εκραύγαζες, επαναπαύσομαι εν σοί, καί σού ταίς τερπνότησι, κατατερφθήσομαι, μεγαλύνουσα τήν σήν αγαθότητα.

Ω θαύμα! πώς μετά ταφήν, καί χρονίαν εν μνηιμείω κατάθεσιν, αδιαλώβητον, το σόν οράται λείψανον κείμενον, χαριτωθέν καί λαμπρυνθέν, σημείοις καί τέρασι, καί ιαμάτων κρουνούς, καθ' εκάστην τοίς πιστοίς παρεχόμενον!

Σύνεσιν έσχες εν ψυχή, καί ταπείνωσιν καί θείαν πραότητα, πίστιν ανόθευτον, καί σύν ελπίδι αγάπην ένθεον, εν ολονύκτοις προσευχαίς, Θεώ προσεδρεύουσα, καί ταίς εκείθεν αυγαίς, Ελισάβετ λαμπομένη φαιδρότατα.

Θεοτοκίον

Φείσαί μου Σώτερ ο τεχθείς, καί φυλάξας τήν τεκούσάν σε άφθορον, μετά τήν κύησιν, όταν καθίσης κρίναι τά έργα μου, τάς ανομίας παρορών, καί τάς αμαρτίας μου, ως υπεράγαθος, ελεήμον αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Ο Ειρμός

«Έφριξε πάσα ακοή, τήν απόρρητον Θεού συγκατάβασιν, όπως ο Ύψιστος εκών, κατήλθε μέχρι καί σώματος, Παρθενικής από γαστρός, γενόμενος άνθρωπος, διό τήν άχραντον, Θεοτόκον οι πιστοί μεγαλύνομεν».

Τό Εξαποστειλάριον τής Εορτής. Εις τόν Στίχον Στιχηρά τής Εορτής, η Α' Ώρα καί Απόλυσις.