ΤΗ ΚΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού τροπαιοφόρου.

Ει βούλεται ο Προεστώς ποιήσαι Αγρυπνίαν.

ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους δ' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Τής αληθείας τό έαρ, λαμπρώς εφέστηκε, καί νεουργεί τήν κτίσιν, ευσεβεί επιγνώσει, Χριστού τού ζωοδότου, όθεν σαφώς, φωτισθείς τήν διάνοιαν, ο αθλητής τού Κυρίου, τήν τών εχθρών, κατεπάτησεν απόνοιαν.

Τώ Βασιλεί τών αιώνων, σύ εστρατεύσω σοφέ, καί παρατάξεις πάσας, καθελών τών ανόμων, Γεώργιε τρισμάκαρ, στερρός αθλητής, ανεδείχθης τή χάριτι, τή εκ Θεού σοι δοθείση θαυματουργέ, διό πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Ρείθρα ιάσεων νέμεις, τοίς σοί προστρέχουσι, Γεώργιε τρισμάκαρ, καί ψυχών καί σωμάτων, αρωγός σύ υπάρχεις, τοίς πίστει θερμή, προσιούσι τή σκέπη σου, αξιοθαύμαστε Μάρτυς τού Ιησού, Αθλοφόρων εγκαλλώπισμα.

Δόξα... Ήχος α'

Τού μεγάλου Βασιλέως στρατιώτα Γεώργιε, χαίρε καί ευφραίνου, Θεώ γάρ ευηρέστησας, πάντων καταφρονήσας, ζωήν τήν αιώνιον εύρες εν ουρανοίς, τό γάρ σώμά σου πάσαν νόσον εξ ανθρώπων απελαύνει, Χριστός γάρ όν επόθησας, αυτός σε δοξάζει μακάριε.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Εύγε τής υπέρ νούν, χαράς ής ηξιώθης, Γεώργιε τρισμάκαρ, παρά Χριστού τού Κτίστου, ώς Μάρτυς απαράγραπτος.

Στίχ. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Χαίροις τών Αθλητών, ο μέγας ταξιάρχης, καί τών πιστών απάντων, προσφύγιον καί τείχος, καλλίνικε Γεώργιε.

Στίχ. Θαυμαστός ο Θεός εν τοίς Αγίοις αυτού.

Λύτρωσαι τών δεινών, τών νύν παρενοχλούντων, τήν ταπεινήν ψυχήν μου, ως άριστος προστάτης, Μάρτυς Χριστού Γεώργιε.

Δόξα... Ήχος δ' Aνατολίου

Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας, αλαλάξωμεν τώ Θεώ τώ Σωτήρι ημών, ότι εν ξύλω υψωθείς, καί εντάφω κατελθών, τόν Άδην εσκύλευσε, καί νεκρούς συνήγειρε, βοώντας αυτώ, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα Χριστώ τώ αναστάντι.

Καί νύν... Τής Εορτής

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ως τών αιχμαλώτων ελευθερωτής, καί τών πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί τής Εορτής, καί Απόλυσις

ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν, καί τήν α' Στάσιν τού Μακάριος ανήρ, εις τό Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου.

Ήχος δ' Αυτόμελον

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν, αθλοφόρε Γεώργιε, συνελθόντες σήμερον, ευφημούμέν σε, ότι τόν δρόμον τετέλεκας, τήν πίστιν τετήρηκας, καί εδέξω εκ Θεού, τόν τής νίκης σου στέφανον, όν ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, τούς εν πίστει εκτελούντας, τήν αεισέβαστον μνήμην σου.

Ρωμαλέω φρονήματι, πεποιθώς ηυτομόλησας, ώσπερ λέων ένδοξε, πρός τήν άθλησιν, υπερορών μέν τού σώματος, ως φθείρεσθαι μέλλοντος, τής αφθάρτου δέ ψυχής, σοφώς επιμελούμενος, καί κολάσεων, πολυτρόποις ιδέαις έπυρώθης, ως χρυσός κεκαθαρμένος, επταπλασίως Γεώργιε.

Τώ Σωτήρι συνέπαθες, καί θανάτω τόν θάνατον, εκουσίως ένδοξε μιμησάμενος, συμβασιλεύεις λαμπρότατα, πορφύραν έξ αίματος, ενδυσάμενος φαιδράν, καί τώ σκήπτρω τών άθλων σου, εγκοσμούμενος, καί στεφάνω τής νίκης διαπρέπων, απεράντους εις αιώνας, Μεγαλομάρτυς Γεώργιε.

Τώ τής πίστεως θώρακι, καί ασπίδι τής χάριτος, καί Σταυρού τώ δόρατι, συμφραξάμενος, τοίς εναντίοις ανάλωτος, εγένου Γεώργιε, καί ως θείος αριστεύς, τών δαιμόνων τάς φάλαγγας, τροπωσάμενος, σύν Αγγέλοις χορεύεις, τούς Πιστούς δέ, περιέπων αγιάζεις, καί διασώζεις καλούμενος.

Ως αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα, εν τώ στερεώματι, σέ γινώσκομεν, Ως μαργαρίτην πολύτιμον, ως λίθον αυγάζοντα, ως ημέρας σε υιόν, ως γενναίον εν Μάρτυσιν, ως υπέρμαχον, τών πιστών εν κινδύνoις ευφημούμεν, εκτελούντές σου τήν μνήμην, τροπαιοφόρε Γεώργιε.

Εν θαλάσση με πλέοντα, έν οδώ με βαδίζοντα, εν νυκτί καθεύδοντα, περιφρούρησον, επαγρυπνούντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε, καί αξίωσον ποιείν, τού Κυρίου τό θέλημα, όπως εύροιμι, εν ημέρα τής δίκης τών εν βίω, πεπραγμένων μοι τήν λύσιν, ο προσδραμών εν τή σκέπη σου.

Δόξα... Ήχος πλ. β'

Αξίως τού ονόματος, επολιτεύσω στρατιώτα Γεώργιε, τόν σταυρόν γάρ τού Χριστού, επ' ώμων αράμενος, τήν εκ διαβολικής πλάνης χερσωθείσαν γήν εκαλλιέργησας, καί τήν ακανθώδη θρησκείαν τών ειδώλων εκριζώσας, τής Ορθοδόξου Πίστεως κλήμα κατεφύτευσας, όθεν βλυστάνεις ιάματα, τοίς εν πάση τή οικουμένη πιστοίς, καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ανεδείχθης, Πρέσβευε δεόμεθα, υπέρ ειρήνης τού κόσμου, καί σωτηρίας τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Τής τυχούσης Εορτής

Είσοδος, τό, Φώς ιλαρόν, Τό Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Προφητείαις Ησαϊου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 43, 9-14)

Τάδε λέγει Κύριος, Πάντα τά έθνη συνήχθησαν άμα καί συναχθήσονται άρχοντες εξ αυτών, Τίς αναγγελεί ταύτα εν αυτοίς; ή τά εξ αρχής, τίς ακουστά ποιήσει ημίν, Αγαγέτωσαν τούς μάρτυρας αυτών, καί δικαιωθήτωσαν, Καί ειπάτωσαν αληθή, Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καί εγώ μάρτυς Κύριος ο Θεός, καί ο παίς, όν εξελεξάμην, ίνα γνώτε καί Πιστεύσητε, καί συνήτε, ότι εγώ ειμι, Εμπροσθέν μου ουκ εγένετο άλλος Θεός, καί μετ εμέ ουκ έσται, Εγώ ειμι ο Θεός, καί ουκ έστι πάρεξ εμού ο σώζων. Εγώ ανήγγειλα καί έσωσα, ωνείδισα, καί ουκ ήν εν ημίν αλλότριος. Υμείς εμοί μάρτυρες, καί εγώ Κύριος ο Θεός, ότι απ' αρχής εγώ ειμι, καί ουκ έστιν ο εκ τών χειρών μου εξαιρούμενος. Ποιήσω, καί τίς αποστρέψει αυτό. Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο λυτρούμενος ημάς, ο Άγιος Ισραήλ.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 3, 1-9)

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, καί ου μή άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι. Καί ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, καί η αφ' ημών πορεία σύντριμμα, οι δέ εισιν εν ειρήνη. Καί γάρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Καί ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, καί εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, καί ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Καί εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, καί ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, καί κρατήσουσι λαών καί βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τούς αιώνας, οι πεποιθότες επ' αυτόν, συνήσουσιν αλήθειαν, καί οι πιστοί έν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις καί έλεος εν τοίς οσίοις αυτού, καί επισκοπή εν τοίς εκλεκτοίς αυτού.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 5, 15-23 & 6, 1-3)

Δίκαιοι εις τόν αίωνα ζώσι, καί εν Κυρίω ο μισθός αυτών, καί η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται τό βασίλειον τής ευπρεπείας, καί τό διάδημα τού κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τή δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς, καί τώ βραχίονι υπερασπιεί αυτών. Λήψεται πανοπλίαν, τόν ζήλον αυτού, καί οπλοποιήσει τήν κτίσιν εις άμυναν εχθρών. Ενδύσεται θώρακα, δικαιοσύνην, καί περιθήσεται κόρυθα, κρίσιν ανυπόκριτον. Λήψεται ασπίδα ακαταμάχητον, οσιότητα, οξυνεί δέ απότομον οργήν εις ρομφαίαν. Συνεκπολεμήσει αυτώ ο κόσμος επί τούς παράφρονας, πορεύσονται εύστοχοι βολίδες αστραπών, καί ως από ευκύκλου τόξου τών νεφών, επί σκοπόν αλούνται, καί εκ πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι. Αγανακτήσει κατ' αυτών ύδωρ θαλάσσης, ποταμοί δέ συγκλύσουσιν αποτόμως. Αντιστήσεται αυτοίς πνευμαδυνάμεως, καί ως λαίλαψ εκλικμήσει αυτούς, καί ερημώσει πάσαν τήν γήν ανομία, καί η κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστών. Ακούσατε ούν, Βασιλείς, καί σύνετε, μάθετε, δικασταί περάτων γής, ενωτίσασθε οι κρατούντες πλήθους, καί γεγαυρωμένοι επί όχλοις εθνών, ότι εδόθη παρά Κυρίου η κράτησις υμίν, καί η δυναστεία παρά Υψίστου.

Εις τήν Λιτήν, Στιχηρά Ιδιόμελα.

Ήχος α' Ανατολίου

Ο λαμπρός αριστεύς Γεώργιος, εν τή ενδόξω αθλήσει αυτού, τάς άνω Δυνάμεις ευφραίνει, καί σύν αυταίς αγαλλόμενος νύν, επίγειον τοίς πιστοίς πανήγυριν ήγειρε, καί συνεορτάζειν ημίν τοίς δι' αυτόν ήθροισμένοις, ως Χριστού δούλος παραγέγονε, Διόπερ αυτόν αξίως τιμήσωμεν, απαύστως πρεσβεύοντα τώ τών όλων Θεώ, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Ο αυτός

Αριστείαις άθλων γεωργών τά κρείττονα, τούς πόνους τών καρπών σου, τώ Χριστώ προσήνεγκας, παμμακάριστε Μάρτυς Γεώργιε, πίστει πόθον ενστησάμενος, ελπίδι φόβον απωσάμενος, αγάπη εκτήσω τά ουράνια πανεύφημε, Παρρησίαν ούν έχων, ευπροσδέκτοις δεήσεσιν, αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών τήν ειρήνην, ιλασμόν τε αμαρτιών, καί τό μέγα έλεος.

Ο αυτός

Τού μεγάλου Βασιλέως στρατιώτα Γεώργιε, χαίρε καί ευφραίνου, Θεώ γάρ ευηρέστησας, πάντων καταφρονήσας, ζωήν τήν αιώνιον εύρες εν ουρανοίς, τό γάρ σώμά σου πάσαν νόσον εξ ανθρώπων απελαύνει, Χριστός γάρ όν επόθησας, αυτός σε δοξάζει μακάριε.

Ήχος δ'

Δεύτε φιλομάρτυρες, ασματικήν υμνωδίαν, τώ αναστάντι εκ τάφου Χριστώ προσάξωμεν, Σήμερον γάρ έαρ νοητόν ανέτειλεν ημίν, περκάζον άνθη τά λογικά, η παγκόσμιος μνήμη Γεωργίου τού σοφού Μεγαλομάρτυρος, ού τινος τά στίγματα ανανεούντες, κομιζόμεθα ιαμάτων πηγάς, Αυτόν καί νύν ικετεύσωμεν, τού πρεσβεύειν απαύστως τώ Σωτήρι Χριστώ, ειρήνην τή οικουμένη δωρήσασθαι, καί ταίς ψυχαίς ημών τό μέγα έλεος.

Ο αυτός Ανατολίου

Πάντα τά έθνη κροτήσατε χείρας, αλαλάξωμεν τώ Θεώ τώ Σωτήρι ημών, ότι εν ξύλω υψωθείς, καί εν τάφω κατελθών, τόν Άδην εσκύλευσε, καί νεκρούς συνήγειρε, βοώντας αυτώ, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα Χριστώ τώ αναστάντι.

Ο αυτός

Στέφανον δόξης επί κεφαλής σου ανεδήσω, στεφανηφόρε Γεώργιε, τόν γάρ αόρατον εχθρόν, ως ο Παύλος εκβοά, ορών εκαρτέρησας, νικητής γενόμενος τής πλάνης αυτού, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα Χριστώ τώ αναστάντι.

Ο αυτός

Άσμα ασμάτων χορεύοντες άμα, προσενέγκωμεν τώ Χριστώ φιλομάρτυρες, ότι τόν τύραννον εχθρόν, ο γενναίος Αθλητής, πτερνίσας κατέβαλε, διό πάντες άσωμεν απαύστοις φωναίς Δόξα Σώτερ τή φρικτή σου αναστάσει, δι' ής έσωσας τόν κόσμον.

Δόξα... Ήχος β'

Ιωάννου Μοναχού

Νευέτω δίκαια, έφησεν ο Σολομών, τοίς βροτοίς τά βλέφαρα, ελεηθήσεται γάρ παρά Χριστού τού Θεού ο βλέπων λεία, προηγόρευσεν, Ευμαρώς δέ ταύτα ενωτισθείς, ώ πολύτλα Γεώργιε, τού Δεσπότου ταίς διδαχαίς ηκολούθησας, καί ανόμοις εκδοθείς εκαρτέρησας, τής πλάνης τά όργια καταπτύσας ώς βέβηλα, τό σώμα γάρ ο παρέδωκας, υπέρ αγάπης τού πλάσαντος, όλον μελνδόν κατετέμνετο, καί ο Βελίαρ μάλλον, όλος αισχυνθείς ετιτρώσκετο, στεφηφόρον σε Ορών ακμαιότατον, Όθεν εν αυλαίς οικών τού Κυρίου σου, σύν ταίς άνω Δυνάμεσι, πρέσβευε αθλοφόρε Χριστώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Τής Εορτής

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ' Ο εξ υψίστου κληθείς

Ανευφημούσι λαοί ψαλμοίς καί ύμνοις, σού τήν παναοίδιμον, μνήμην Γεώργιε, ως ευπρεπής γάρ εξέλαμψε, καί φωτοφόρος, πεποικιλμένη δόξη καί χάριτι, όθεν καί σκιρτώσι νύν, Αγγέλων τάγματα, επικροτούσι δέ Μάρτυρες, σύν Αποστόλοις, τών σών αγώνων Μάρτυς τά έπαθλα, καί ανυμνούσι, τόν δοξάσαντα, σέ Σωτήρα Χριστόν τόν Θεόν ημών, όν ικέτευε σώσαι, Καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Ενδεδυμένος Χριστού τήν πανοπλίαν, ευρέθης Γεώργιε, τοίς μή ζητούσί σε, υπέρ Χριστού πυρπολούμενος, καί μυκτηρίζων, θεών ματαίων πλάνην ψυχόλεθρον, τότε καί, Στρατεύομαι, τώ Βασιλεί μου Χριστώ, τοίς παρανόμοις εκραύγαζες, ουδέ γάρ θήρες, ουδέ τροχοί, ου πύρ, ουδέ μάχαιρα, εμέ χωρίσαι κατισχύσουσι, τής αγάπης Χριστού τού Θεού ημών, όν ικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Στίχ. Τοίς Αγίοις τοίς εν τή γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Καταφρονήσας οργάνων πολυμόρφων, ποικίλων βασάνων τε, καί καταπέλτου φρικτού, στεφανηφόρε Γεώργιε, τής ευσεβείας, μαρτυρικώς τόν δρόμον τετέλεκας, όθεν τήν υπέρλαμπρον, μνήμην σου άνθεσιν, ασματικοίς περιστέφομεν, καί τά σεπτά σου, περιπτυσσόμεθα πίστει λείψανα, αλλ' ως τώ θρόνω παριστάμενος, λαμπροφόρος Χριστού τού Θεού ημών, καθικέτευε σώσαι, καί φωτίσαι τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Ήχος δ'

Τού Στουδίτου

Τόν νοερόν αδάμαντα, τής καρτερίας αδελφοί, πνευματικώς ευφημήσωμεν, Γεώργιον τόν αοίδιμον Μάρτυρα, όν υπέρ Χριστού πυρούμενον, εχάλκευσαν κίνδυνοι, καί εστόμωσαν βάσανοι, καί ποικίλαι κολάσεις ανήλωσαν, σώμα τό φύσει φθειρόμενον, ενίκα γάρ ο πόθος τήν φύσιν, διά θανάτου πείθων τόν εραστήν, διαβήναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών.

Καί νύν... Τής εορτής

Απολυτίκιον Ήχος δ'

Ως τών αιχμαλώτων ελευθερωτής, καί τών πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί τής Εορτής

Εις τήν ευλόγησιν τών άρτων, τό Θεοτόκε Παρθένε.

ΕΙΣ ΤΟΝ OPΘPΟΝ

Μετά την α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Ανέτειλεν ιδού, τό τής χάριτος έαρ, επέλαμψε Χριστού, η Ανάστασις πάσι, καί ταύτη συνεκλάμπει νύν, Γεωργίου τού Μάρτυρος, η πανέορτος, καί φωτοφόρος ημέρα, δεύτε άπαντες, λαμπροφορούντες ενθέως, φαιδρώς εορτάσωμεν.

Καί τής Εορτής

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος γ'

Θείας πίστεως

Πόθω ζέοντι, τώ τού Δεσπότου, πυρπολούμενος, ανδρειοφρόνως, τά τής πλάνης ταμεία κατέβαλες, καί εν σταδίω Xριστόν ωμολόγησας, τροπαιοφόρε παμμάκαρ Γεώργιε, Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τό μέγα έλεος.

Καί τής Εορτής

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Γεωργήσας εμμελώς, σπόρον τών θείων εντολών, διεσκόρπισας πτωχοίς, πάντα τόν πλούτον ευσεβώς, αντικτησάμενος ένδοξε Χριστού τήν δόξαν, όθεν πεποιθώς, πρός αγώνας χωρείς, καί πόνους τούς μακρούς, Μάρτυς Γεώργιε, καί κοινωνός γενόμενος τού πάθους, τού απαθούς καί εγέρσεως, τής βασιλείας, αυτού μετέσχες, υπέρ ημών νύν δεόμενος.

Καί τής Εορτής

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'

· Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

· Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον Ήχος δ'

Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει καί ωσεί κέδρος η εν τώ Λιβάνω πληθυνθήσεται.

Στίχ. Πεφυτευμένος εν τώ οίκω Κυρίου.

Τό, Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον εκ τού κατά Μάρκον

Είπεν ο Κύριος. Βλέπετε εαυτούς...

Τέλος:

Ο δέ υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.

Τό Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι

Ο Ν'

Δόξα... Ταίς τού Αθλοφόρου...

Καί νύν... Ταίς τής Θεοτόκου...

Στιχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου...

Ήχος πλ. β'

Σήμερον η οικουμένη πάσα, ταίς τού Αθλοφόρου αυγάζεται ακτίσι, καί η τού Χριστού Εκκλησία, τοίς άνθεσιν ωραϊζομένη, Γεώργιε βοά σοι, θεράπον Χριστού, καί προστάτα θερμότατε, μή ελλίπης πρεσβεύειν υπέρ ημών πρός Κύριον.

Οι κανόνες του Πάσχα, καί του Αγίου οι δύο.

Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Υμνώ σε Γεώργιε Δαυϊδ εκ πόθου, δεί γάρ δή.

Ωδή α' Ήχος α'

Αναστάσεως ημέρα

Υπέρ ήλιον εξήστραψεν η μνήμη σου νύν, Μάρτυς Χριστού οπλίτα, τάς γάρ ακτίνας παμφαείς, τών θαυμάτων τάς αυγάς, εις πάσαν τήν γήν, λαμπρώς εξεδίσκευσε, φωτοφόρε Γεώργιε.

Μονομάχε μυριόνικε Χριστού Αθλητά, δός μοι τούς άθλους μέλψαι, καί αγωνίσματα τά σά, άπερ έτλης ανδρικώς, τώ πόθω Χριστού, σοφέ εκπυρούμενος, ώ καί έζης γηθόμενος.

Νέος ώφθης εν πολέμοις ικανός τή χειρί, άλλος Δαυϊδ ανδρείος, ώς γάρ αυτός τόν Γολιάθ, τόν αντίπαλον καί σύ, νικάς καθελών, βολαίς ταίς τών λόγων σου, στεφανίτα Γεώργιε.

Θεοτοκίον

Ως ανέκφραστος ηραίος, φρικαλαίος ο σός, ξένος ο τόκος Κόρη, ως υπομάζιον καί γάρ, τόν παντέλειον Θεόν, θηλάζεις σαρκί, παράδοξον άκουσμα, βρεφοτρόφε Μητράνανδρε.

Έτερος Κανών τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Θερμός πέφυκας Μάρτυς όντως προστάτης.

Ποίημα Θεοφάνους.

Ωδή α' Ήχος β'

Εν βυθώ κατέστρωσε

Θερμοτάτη πίστει καί στοργή, τούς προσκαλουμένους σε, Μάρτυς Χριστού στεφηφόρε Γεώργιε, παρεστως ολόφωτος, σεπτώ βήματι, τού τών όλων δεσπόζοντος, σού ταίς ικεσίαις, καί ταίς προστασίαις διαφύλαξον.

Ευγενές γεώργιον Θεού, γέγονας Γεώργιε, μαρτυρικαίς γεωργούμενον πράξεσι, καί ως πλούτον έμψυχον, ουρανίοις σε, θησαυροίς εναπέθετο, ο αγωνοθέτης, ως διαφερόντως αριστεύσαντα.

Ρωμαλέως καί καρτερικώς, ώρμησας αυτόκλητος, πρός τούς αγώνας παμμάκαρ Γεώργιε, καί καταστρεψάμενος, τήν ατίθασον τών τυράννων παράταξιν, πρέσβυς υπέρ πάντων, τών προσκαλουμένων σε γεγένησαι.

Μακαρίας ένδοξε ζωής, νύν επιλαβόμενος, τής εν Χριστώ κρυπτομένης Γεώργιε, υπέρ ής ηγώνισαι, μέχρις αίματος, τούς εν πίστει υμνούντάς σε, αίτησαι σωθήναι, πάσης αθλοφόρε περιστάσεως.

Θεοτοκίον

Ουρανός εγένου λογικός, Λόγον τόν ουράνιον, τή σή γαστρί Θεομήτορ χωρήσασα, δι' ού πάντα γέγονεν, ουρανός τε καί γή, καί τά τούτων επέκεινα, όθεν πα ορησία, πρέσβευε σωθήναι τούς υμνούντάς σε.

Καταβασία

Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, εκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί εκ γής πρός ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.

Ωδή γ'

Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν

Σύνδρομος εξέλαμψεν ημίν, η πανένδοξος μνήμη η τού θεράποντος, τή Αναστάσει Χριστού, εν ή συνελθόντες οι πιστοί, φαιδρώς εορτάσωμεν.

Ευφράνθητε γή καί ουρανοί, τά τε όρη καί πάντες βουνοί σκιρτήσατε, ρείθρα θαυμάτων καί γάρ, υψόθεν ημίν ομβροβλυτεί, ο Μάρτυς Γεώργιος.

Γή πάσα καί βρότειος φυλή, ουρανός τε συγχαίρει, στρατός Αγγέλων τε, ο πρωτοστράτηγος γάρ, Χριστού νύν Γεώργιος εκ γής, βαίνει πρός ουράνια.

Θεοτοκίον

Ευφράνθητι, τέρπνου Μαριάμ, ει καί χθές ως ρομφαία γάρ τήν καρδίαν σου, ο τού Υιού σου Σταυρός διήλθεν, αλλ' ούν ως εκ παστού, τού τάφου ανέτειλεν.

Έτερος

Εξήνθησεν η έρημος

Στεφάνω τής αθλήσεως, διαλάμπων Ένδοξε, τούς ευσεβώς καλούντάς σε, λιτανεύων τώ λυτρωτή καί Θεώ, από πάσης ανάγκης μάκαρ λύτρωσαι.

Πλουσίαις φωτιζόμενος, λαμπηδόσι Πάνσοφε, τήν ζοφεράν απέλασον, αθυμίαν καί τήν αχλύν τών παθών, αφ' ημών τών εν πίστει ευφημούντων σε.

Ελπίδι στηριζόμενος, καί αγάπη πίστει τε, περιφραχθείς Γεώργιε, καί δυνάμει Χριστού ρωννύμενος, τών ειδώλων τήν πλάνην καταβέβληκας.

Θεοτοκίον

Φωτίζοντα τά πέρατα, Παναγία τέτοκας, μετά σαρκός τόν άσαρκον, καί πρό πάντων Πατρί συνάναρχον, Θεοτόκον διό σε πίστει σέβομεν.

Καταβασία

Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν, ουκ εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον, αλλ' αφθαρσίας πηγήν, εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού, εν ώ στερεούμεθα.

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ευσεβείας τοίς τρόποις ανδραγαθών, ασεβείας τήν πλάνην καταβαλών, Μάρτυς κατεπάτησας, τού εχθρού τά φρυάγματα, τώ γάρ θείω ζήλω, τόν νούν πυρπολούμενος, τών τυράννων έσβεσας, τό άθεον φρύαγμα, όθεν επαξίως, αμοιβήν τών βασάνων, εδέξω τόν στέφανον, καί παρέχεις ιάματα, αθλοφόρε Γεώργιε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Δόξα...

Τόν επίγειον πλούτον τόν επί γής, διανέμων τοίς πάσι Μάρτυς σοφέ, πλούτον τόν ουράνιον, εκληρώσω τοίς πόνοις σου, τόν γάρ Σταυρόν τόν, Άχραντον, εν σοί τεθωράκισαι, καί εν τούτω ήσχυνας, τυράννων τό φρύαγμα, όθεν τή πρεσβεία, τοίς αιτούσί σε νέμεις, τά θεία δωρήματα, ιαμάτων χαρίσματα, αθλοφόρε Γεώργιε, Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήν αγίαν μνήμην σου.

Καί νύν... Τής Εορτής

Ωδή δ'

Επί τής θείας φuλακής

Ως υπερήλασε τήν πρίν, Νότου βασίλισσαν σοφέ, νύν η βασιλίς, Αλεξάνδρα, εις τήν σήν γάρ σύνεσιν, εκθαμβηθείσα έδραμεν, όθεν σοι συμπαρίστασαι Μάρτυς, εκ δεξιών τού Θεού ώσπερ βασίλισσα.

Ρημάτων σου ουκ ενεγκών, τούς ελεγμούς ο δυσσεβής, τύπτεσθαι κελεύει τό στόμα, φεύ! τό σόν Γεώργιε, τό δέ καίτοι κρουόμενον, κύμβαλον ώς αντήχει, κραυγάζον, Μόνος Θεός αψευδής, ο Χριστός εστιν.

Γνήσιε φίλε τού Χριστού, πρωταθλητάρχα τε αυτού, πάμφωτε λαμπτήρ οικουμένης, αστήρ φαεινότατε, λυχνία τιμαλφέστατε, άγρυπνε τών τιμώντων σε φύλαξ, φύλαττε ημάς, Μάρτυς Γεώργιε.

Θεοτοκίον

Ιδού καί τέτοκας Αγνή, καί παρθενεύεις εν ταυτώ, θαύμα πολυθαύμαστον όντως, φοβερόν ξενήκουστον! Θεόν γάρ τόν παντάνακτα, φέρουσα σαίς αγκάλαις θηλάζεις, τόν τροφοδότην Χριστόν Κόρη νήπιον.

Έτερος

Ελήλυθας εκ Παρθένου

Υμνούμέν σου, τούς άγώνας Παμμάκαρ Γεώργιε, δι' ών καταβέβληκας, τά τών ειδώλων σεβάσματα, πάσαν δέ κατήργησας, την τών δαιμόνων απάτην παναοίδιμε.

Κατεύνασον, πειρασμών καί κινδύνων τόν τάραχον, καί πάσαν επήρειαν, τήν τών δαιμόνων απέλασον, από τών υμνούντων σε, ως τού Χριστού στρατιώτης Αξιάγαστε.

Ανέτειλας, ως αστήρ εωσφόρος Γεώργιε, ψυχής γενναιότητι, καί στηριγμώ τώ τής πίστεως, πλάνης τήν σκοτόμαιναν, αποδιώκων καί σώζων τούς υμνούντάς σε.

Θεοτοκίον

Σωτηρίαν, ουσιώδη Παρθένε γεγέννηκας, πλουσία χρηστότητι, καί φυσική αγαθότητι, σώζουσαν τόν άνθρωπον, καί τήν φθαρείσαν, εικόνα αναπλάττουσαν.

Καταβασία

Επί τής θείας φυλακής, ο θεηγόρος Αββακούμ, στήτω μεθ' ημών καί δεικνύτω, φαεσφόρον Άγγελον, διαπρυσίως λέγοντα, Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος.

Ωδή ε'

Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος

Εόρτιον κρότει σκιρτώσα η Εκκλησία, τήν σεπτήν Ανάστασιν τού Σωτήρος, καί τήν νύν μετάθεσιν τού Αθλοφόρου ψάλλουσα, δύο τά καλά γάρ συνέδραμον.

Δοξάζει σου τέρας τό ξένον θαυματοβρύτα, ο καλός Γλυκέριος, τόν βούν ού περ θαυμαστώς εζώωσας, αυτόν δέ τώ Κυρίω σου, ζώσανθυσίαν προσήνεγκας.

Αινέσεως όπως τήν δόξαν τήν σήν υμνήσω, πλήρωσον τό στόμα μου χαριτώσας, καί τόν νούν Γεώργιε, καί γάρ αγαλλιάσεται, όταν σοι ψάλλη τό πνεύμά μου.

Θεοτοκίον

Υπέραγνε, πώς υπέρ λόγον γαλακτοτρόφος, καί Παρθένος πέφυκας; απορώ σου, τό φρικτόν μυστήριον! Τιμών λοιπόν τόν τόκον σου, σέ προσκυνώ Παναγία μου.

Έτερος

Ο φωτισμός

Μαρτυρικήν, παρρησίαν ως έχων πρός τόν Δεσπότην, αίτησαι προθύμως τήν σωτηρίαν, τοίς σέ υμνούσι, ψυχικών νοσημάτων, απαλλάττων ταίς σαίς δεήσεσι, Μάρτυς αθλοφόρε, παμμάκαρ Γεώργιε.

Αγγελικαίς, συγχορεύων ως Μάρτυς χοροστασίαις, καί τής αθανάτου καί μακαρίας, Στεφανηφόρε, εμφορούμενος δόξης, τούς τή σκέπη τή σή προστρέχοντας, πάσης τρικυμίας, καί ζάλης εξάρπασον.

Ρύσαι ημάς, από πάσης ανάγκης ως ελεήμων, τόν τής αμαρτίας καί τών κινδύνων, εξαφανίζων, πολυποίκιλον κλόνον, Γεωργίου τού σού θεράποντος, τάς ικετηρίας, Χριστέ προσδεχόμενος.

Θεοτοκίον

Τήν οφειλήν, τής προμήτορος Εύας σύ Θεομήτορ, απέτισας σάρκα ή μφιεσμένον, εκ σού τεκούσα, τόν Σωτήρα τού κόσμου, όθεν πάντες σε μακαρίζομεν, κεχαριτωμένη Παρθένε πανάμωμε.

Kαταβασία

Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος, καί αντί μύρου τόν ύμνον προσοίσωμεν τώ Δεσπότη , καί Χριστόν οψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα.

Ωδή ς'

Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις

Ιδού σοι καί μία τερπνή χελιδών, θεοσύλλεκτε λαέ, τήν τού έαρος χάριν, αναπληροί θαυμαστώς, ο Γεώργιος, καί συγχάρητε λοιπόν, τή χαρά τούτου πάντες.

Δριμείας βασάνους δεινών ενεγκών, ως τρυφάς ταύτας ηγού, υπομένων Κυρίω, καί ψάλλων Ένδοξε, η φωνή δέ σου, τής βροντής εν τώ τροχώ, τών ευχών εξηχείτο.

Ευφραίνου καί σκίρτα χορός Αθλητών, πανηγύρεως τής νύν, ευρηκότες εξάρχοντα τόν Γεώργιον, καί αγάλλεσθε, σύν αυτώ Δαυϊτικώς, ημέρα γάρ Κυρίου.

Θεοτοκίον

Καί τίκτεις, καί πάλιν αγνεύεις ώς πρίν, φοβερός ο τοκετός, μητρανύμφευτε Κόρη, καί ανεκλάλητος, τόν υπέρχρονον, βρεφωθέντα καθ' ημάς, υπέρ έννοιαν τίκτεις.

Έτερος

Εν αβύσσω πταισμάτων

Υπέρ φύσιν καί λόγον καί έννοιαν, τά τής αριστείας σου ανδραγαθήματα, διηνεκώς αδόμενα, παμμακάριστε Μάρτυς Γεώργιε.

Στρατιάς ουρανίου συνόμιλος, μάκαρ γεγονώς, καί τήν θείαν εμφάνειαν, ως εφικτόν θεώμενος, τούς τιμώντάς σε πίστει διάσωσον.

Ο λοτρόπως Θεώ ανακείμενος, καί τάς αστραπάς τών θαυμάτων δεχόμενος, τάς δωρεάς τοίς χρήζουσι, διανέμεις παμμάκαρ Γεώργιε.

Θεοτοκίον

Νύν πρός σέ καταφεύγω Πανάχραντε, Σώσόν με πρεσβείαις σου, καί διαφύλαξον, όσα γάρ θέλεις δύνασαι, οία Μήτηρ τού πάντα ισχύοντος.

Καταβασία

Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις τής γής, καί συνέτριψας μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων Χριστέ, καί τριήμερος, ως εκ κήτους Ιωνάς, εξανέστης τού τάφου.

Κοντάκιον Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Γεωργηθείς υπό Θεού ανεδείχθης, τής ευσεβείας γεωργός Τιμιώτατος, τών αρετών τά δράγματα συλλέξας σεαυτώ, σπείρας γάρ ενδάκρυσιν, ευφροσύνη θερίζεις, αθλήσας δέ δι' αίματος, τόν Χριστόν εκομίσω, καί ταίς πρεσβείαις Άγιε ταίς σαίς, πάσι παρέχεις πταισμάτων συγχώρησιν.

Ο Οίκος

Τόν υπέρ κόσμου τής ζωής τήν ψυχήν αυτού θέντα, Χριστόν τόν Βασιλέα, ποθών ο στρατιώτης, ο μέγας Γεώργιος, σπεύδει θανείν υπέρ αυτού, ζήλον γάρ θείον εν καρδία εσχηκώς, αυτός εαυτόν προσήγαγε. Τούτον ούν καί ημείς ανυμνήσωμεν πίστει, ως θερμόν προστάτην ημών, ως ένδοξον όντα Χριστού δούλον, μιμούμενον σαφώς τόν ίδιον Δεσπότην, καί αιτούντα αυτόν, πάσι παρέχειν πταισμάτων συγχώρησιν.

Συναξάριον

Τή ΚΓ τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου καί ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου.

Στίχοι

· Εχθρούς ο τέμνων Γεώργιος εν μάχαις,

· Εκών παρ' εχθρών τέμνεται διά ξίφους.

· Ήρε Γεωργίου τρίτη εικάδι αυχένα χαλκός.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ουαλερίου.

Στίχοι

· Θείαν κεφαλήν ήρεν Ουαλερίου

· Κακή κεφαλή δήμιος διά ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ανατολίου καί Πρωτολέοντος, Στρατηλατών.

Στίχοι

· Δύσας Ανατόλιος εκτομή κάρας,

· Εώον είδε φώς νοητόν Κυρίου.

· Ο χριστομάρτυς τέμνεται Πρωτολέων,

· Χριστώ πεποιθώς, ώσπερ αλκαία λέων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αθανασίου τού από Μάγων.

Στίχοι

· Αθανάσιος φαρμακός Τομήν κάρας

· Ψυχής νοσούσης εύρε φάρμακον ξένον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Γλυκερίου τού γεωργού.

Στίχοι

· Λαιμόν σόν ως γήν, ως ύννιν δέ τήν σπάθην.

· Γεωργέ Γλυκέριε, προσφόρως κρίνω.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Δονάτος καί Θερινός ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

· Ξίφει, Θερινέ, συνθερισθείς Δονάτω,

· Άμφω Θεού γίνεσθε δράγματα ξένα.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'

Ο παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος

Ποθώ σου εξυμνείν τά θαυμάσια, καί πάλιν σιστέλλομαι, όταν γάρ αυτά εξαριθμήσαι βουληθώ, υπέρ άμμoν ευρίσκονται πληθυνόμενα, καί δέξαι μου τό λοιπόν Αθλητά, τό βραχύ τούτο εφύμνιον.

Ουκ έστιν ουδέ γή ουδέ θάλασσα, ου πόλις ουκ έρημος, ένθα αληθώς, τών σών θαυμάτων οι κρουνοί, πελαγίζοντες Μάρτυς ουχ υπερβλύζουσι, τό σόν γάρ θαυμαστόν, εν πάση τή γή άδεται όνομα.

Θαμβείταί σου στρατάρχα τήν άθλησιν, Αγγέλων τό στράτευμα, σέ δ' ο τών Αγγέλων Βασιλεύς καταπλαγείς, επεθύμησε Μάρτυς τού κάλλους σου, διό περ καί σύν αυτώ βασιλεύειν αεί σε κατηξίωσε.

Θεοτοκίον

Ολόφωτε σκηνή θεοδόμητε, λυχνία κατάχρυσε, στάμνε κιβωτέ, θεοκατοίκητε ναέ, ξενοβλάστητε ράβδε, Μητράναδρε, τούς σούς ικέτας ημάς, πολυώνυμε Κόρη διαφυλαττε.

Έτερος

Αντίθεον πρόσταγμα

Τόν σόν εκμιμούμενος Μάρτυς Δεσπότην, εκών ηυτομόλησας, πρός τούς αγώνας Ένδοξε, καί νίκην αράμενος, τής Εκκλησίας Χριστού, φύλαξ εχρημάτισας, αυτήν, αεί φυλάττων ταίς προστασίαις σου.

Ως Μάρτυς αήττητος, ως αθλοφόρος, ως ακαταγώνιστος τής πίστεως υπέρμαχος, νύν πύργος ακράδαντος, τοίς ευφημούσίσε, πάνσοφε Γεώργιε γενού, περιτειχίζων ταίς ικεσίαις σου.

Σοφώς εγεώργησας τόν θείον σπόρον, καί τούτον επλήθυνας, αιμάτων σου τοίς ρεύμασιν, αρδεύων μακάριε, καί τή τών πόνων σπουδή, καί τοίς επαλλήλοις αικισμοίς, δι' ών τυράννων τό θράσος έσβεσας.

Θεοτοκίον

Παρθένος διέμεινας καί μετά τόκον, Θεόν γάρ εγέννησας, τόν πάντας διατρέφοντα δι' άφαντον έλεος, καί ευσπλαγχνίαν πολλήν, άνθρωπον γενόμενον Αγνή, όν νύν δυσώπει σωθήναι πάντας ημάς.

Καταβασία

Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, καί διά πάθους τό θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Ωδή η' Αύτη η κλητή

Ύμνους ως ευώδη, συλλέξαντες άνθη, άλλου Παραδείσου, τού θεοπνεύστου Ψαλτήρος, δεύτε στέφος λαμπρόν, ασματόπλοκον, τώ Μάρτυρι πλέξωμεν, ηρίστευσε γάρ, καθελών Σατάν τό κράτος.

Δεύρο Μελουργέ, προφητόπρωτε φράσον, ο δίκαιος εκείνος, ο εξανθήσας ως φοίνιξ, τίς καί ποίος εστίν, ο μεγάλαυχος υπάρχει Γεώργιος, γλυκύκαρπον όντως, φυτόν καρδιοτρόφον.

Έρχου επιφάνηθι, τάχυνον φθάσον, ημάς τήν νοσσιάν σου, ως αετός χρυσοπτέρυξ, περιθάλπων αεί καθυπόδεξαι, διείς τάς πτέρυγάς σου, σκιάν υπό σήν γάρ, καλόν αναπεπαύθαι.

Θεοτοκίον

Ίδε ήν προέφης, Προφήτα Παρθένον, συνέλαβεν ασπόρως, η Βασιλίς καί Κυρία, καί ως Μήτηρ γεννά, τόν Παντάνακτα, πανάφθορος μείνασα, Μυστήριον ξένον, ο τοκετός σου Κόρη!

Έτερος

Κάμινος ποτέ πυρός

Ρύμην τών δεινών, παθών τε καί κινδύνων, καί ταραχώδους περιστάσεως, καί νόσων συμπτώματα, καί δαιμόνων μηχανήματα, καί δυσμενών ορμήματα, παύσον ταίς σαίς πρεσβείαις, στεφανηφόρε Γεώργιε.

Όλω τώ φωτί, παμμάκαρ τής Τριάδος, ειλικρινώς Καταλαμπόμενος, ως Μάρτυς αήττητος, ευσεβείας ως υπέρμαχος, ως νικητής θεόστεπτος, σώσον Ουρανοφοίτα, τούς σέ Τιμώντας πρεσβείαις σου.

Στέφει νοητώ, ποικίλως διαπρέπων, καί βασιλείας διαδήματι, καί σκήπτρω κοσμούμενος, καί πορφύραν περιθέμενος, σώ φοινιχθείσαν αίματι, μάκαρ συμβασιλεύεις, τώ βασιλεί τών Δυνάμεων.

Θεοτοκίον

Τόν εκ τού Πατρός, αχρόνως γεννηθέντα, καί πρό αιώνων αναλάμψαντα, τόν πάντα ποιήσαντα, ορατά τε καί αόρατα, Παρθενομήτορ τέτοκας, όθεν σε Θεοτόκον, πάντα τά έθνη δοξάζομεν.

Καταβασία

Αύτη η κλητή καί αγία ημέρα, η μία τών Σαββάτων, η βασιλίς καί κυρία, εορτών εορτή, καί πανήγυρις εστί πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ωδή θ' Φωτίζου, φωτίζου

Γλυκύτατον δρόσον, όρη σταλάξατε, καί σύ, κατ' εξαίρετον σκίρτα, τό όρος τό Άγιον, χόρευε νύν, καί αγάλλου φαιδρώς, εύρες καί γάρ, κράτιστον τόν μέγαν, Γεώργιον οροφύλακα.

Αινούσι αι σύμπασαι, νύν πατριαί τών εθνών, ευλογούσιν υμνούσι, καί συμφώνως κράζουσι, Χαίρε Σωτήρ, τών πιστών η χαρά, χαίροις καί σύ, εύχος, Αθλοφόρων, Γεώργιε υπερθαύμαστε.

Ραβδίσματα, ξέσεις, καί τών βουνεύρων τούς δαρμούς, τάς κρηπιδας, τόν λάκκον τής ασβέστου σέβομαι, τάλλά τε όσα υπέστης αθλών, Μάρτυς Χριστού, πάντα μακαρίζω, καί τόν τροχόν κατασπάζομαι.

Δημήτριε Μάρτυς, σύν Γεωργίω τώ κλεινώ, αγαθοί γάρ οι δύο, μηδαμώς ελλίπητε, τόνδε τόν χώρον φρουρούντες αεί, καί πειρασμών, όλας μυριάδας, μετακινούντες αμφότεροι.

Θεοτοκίον

Η δόξα τό κάλλος, η ωραιότης τών πιστών, η τρυφή τών Αγγέλων, κόσμου τό διάσωσμα, πάναγνε Μήτηρ Χριστού τού Θεού, τούς εις τήν σήν, σκέπην προσδραμόντας, συντήρησον Παναγία μου.

Έτερος

Ανάρχου Γεννήτορος

Απαύστως τόν Κύριον, υπέρ ημών δυσώπησον, τών υμνούντων σε μάκαρ, ως Χριστομάρτυρα, ως νενικηκότα τυράννους, ως πονηρών, πνευμάτων διώκτην, ως άγρυπνον φύλακα, ως προστάτην ακαταίσχυντον.

Τών άθλων τά έπαθλα, πλουσίως σοι δεδώρηται, ο τών όλων Δεσπότης, ώ παριστάμενoς, μετά παρρησίας Τρισμάκαρ, μαρτυρικής, καί μετ' ευφροσύνης, τούς προσκαλουμένους σε, περιέπων διαφύλαττε.

Η γή σε κατέκρυψε, καί ουρανός εδέξατο, καί ηνοίγη σοι Πύλη, τού Παραδείσου σαφώς, όν περιχαρώς Αθλοφόρε, χοροβατών, καί περιπολεύων, τούς πίστει υμνούντάς σε, σαίς πρεσβείαις περιφρούρησον.

Θεοτοκίον

Σκηνή προετύπου σε, τού Μαρτυρίου Πάναγνε, ενή πλάκες καί στάμνος, καί η χρυσή κιβωτός, ώσπερ γάρ εκείνη εκείνα, ούτω καί σύ, τόν άναρχον Λόγον, εν γαστρί εχώρησας, Θεοτόκε σωματούμενον.

Καταβασία

Φωτίζου, φωτίζου η νέα Iερουσαλήμ, η γάρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νύν καί αγάλλου, Σιών, σύ δέ, αγνή, τέρπου, Θεοτόκε, εν τή εγέρσει τού τόκου σου.

Εξαποστειλάριον Ήχος β'

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν

Έαρ ημίν εξέλαμψεν, η λαμπρά τού Δεσπότου, καί θεία εξανάστασις, πρός ουράνιον Πάσχα, εκ γής ημάς παραπέμπον, ταύτη δέ συνεκλάμπει, τού πανενδόξου Μάρτυρος, Γεωργίου η μνήμη, η φωταυγής, ήν φαιδρώς τελέσωμεν, ίνα θείας, αξιωθώμεν χάριτος, πρός Χριστού τού Σωτήρος.

Καί τής Εορτής

Εις τούς Αίνους, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Δεύτε, τήν πανέορτον φαιδράν, ένδοξον Ανάστασιν πάντες, πανηγυρίσαντες, πάλιν εορτάσωμεν, φαιδράν πανήγυριν, Γεωργίου τού Μάρτυρος, καί στέψωμεν τούτον, εαρινοίς άνθεσιν, όντα αήττητον, όπως ταίς αυτού ικεσίαις, λάβωμεν τών θλίψεων άμα, καί πλημμελημάτων απολύτρωσιν.

Όλον, προσενήνοχας σαυτόν, τώ σοί δεδωκότι παμμάκαρ, ζωήν ολόκληρον, ώσπερ ολοκάρπωσιν, ζώσαν καί έμψυχον, καί θυσίαν ευπρόσδεκτον, καί καθαρωτάτην, όθεν εχρημάτισας, πρέσβυς θερμότατος, ζάλης εξαιρούμενος πάντας, πίστει τούς υμνούντάς σε Μάρτυς, καί προσκαλουμένους σε Γεώργιε.

Σπόρον, γεωργήσας εμμελώς, τόν καταβληθέντα τού λόγου, τή καθαρά σου ψυχή, τούτον επλεόνασας, πόνοις αθλήσεως, καί σοφώς αποθέμενος, εν επουρανίαις, θήκαις τήν ακήρατον, εύρες απόλαυσιν, ής νύν, εμφορούμενος Μάκαρ, ταίς πρός τόν Θεόν σου πρεσβείαις, τούς πιστώς υμνούντάς σε περίσωζε.

Μάρτυς, αθλοφόρε τού Χριστού, τούς έν διαφόροις ανάγκαις, σώζε πρεσβείαις σου, πάσης περιστάσεως, απολυτρούμενος, καί διώκων ψυχόλεθρον, δεινήν αθυμίαν, χάριν δέ καί έλεος, ημίν αιτούμενος, όπως, ταίς λιταίς σου σωθέντες, χαίροντες γεραίρωμεν πάντες, τούς σεπτούς αγώνάς σου Γεώργιε.

Δόξα... Ήχος πλ. α'

Θεοφάνους

Ανέτειλε τό έαρ, δεύτε ευωχηθώμεν, εξέλαμψεν η Ανάστασις Χριστού, δεύτε ευφρανθώμεν η τού Αθλοφόρου μνήμη, τούς πιστούς φαιδρύνουσα ανεδείχθη, διό φιλέορτοι, δεύτε μυστικώς αυτήν πανηγυρίσωμεν, ούτος γάρ ως καλός στρατιώτης, ηνδρίσατο κατά τών τυράννων, καί τούτους κατήσχυνε, μιμητής γενόμενος τού πάθους τού Σωτήρος Χριστού, ουκ ηλέησε τό σκεύος τό πήλινον τό εαυτού, αλλά γυμνόν ανεχάλκευσεν, εν βασάνοις αυτό προσαμειβόμενος, αυτώ βοήσωμεν, Αθλοφόρε ικέτευε, εις τό σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν...

Αναστάσεως ημέρα, καί λαμπρυνθώμεν τή πανηγύρει, καί αλλήλους περιπτυξώμεθα. Είπωμεν αδελφοί, καί τοίς μισούσιν ημάς, Συγχωρήσωμεν πάντα τή Αναστάσει, καί ούτω βοήσωμεν, Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, καί εν τοίς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Δοξολογία μεγάλη καί Απόλυσις.

Δίδοται δέ καί Άγιον έλαιον εκ τής κανδύλας τού Αγίου.

Εις τήν Λειτουργίαν

Τυπικά, καί οι Μακαρισμοί, κατά τήν προλαβούσαν διατύπωσιν.