ΤΗ ΚΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Συκεώτου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, κυριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α'

Τών ουρανίων ταγμάτων

Ιερομύστης τού Λόγου Πάτερ γενόμενος, καί αρεταίς εκλάμψας, τή τού Πνεύματος αίγλη, Θεόδωρε τρισμάκαρ, παρέχεις ημίν, ιαμάτων χαρίσματα, τοίς εν τή μνήμη σου ταύτη τή Ιερά, προσιούσι καί τιμώσί σε.

Ταίς ουρανίαις ακτίσι περιλαμπόμενος, τή τού Χριστού δυνάμει, τάς ιάσεις παρέχεις, τοίς πίστει σε αιτούσι, καί ευσεβώς, εκτελούσι τήν μνήμην σου, θεομακάριστε Πάτερ θαυματουργέ, αξιάγαστε Θεόδωρε.

Τού αμπελωνος εργάτης, διά τής πράξεως, τών εντολών εδείχθης, τού Χριστού θεοφόρε, διό τής βασιλείας, τής άνω λαβών, μυστικώς τό δηνάριον, αδιαλείπτως πρεσβεύεις υπέρ ημών, τών τιμώντων σε Θεόδωρε.

Δόξα... Καί νύν... Θεοτοκίον

Θεομακάριστε Κόρη Θεοχαρίτωτε, η των αμαρτανόντων, κραταιά προστασία, τών καταπονουμένων η κραταιά, καί βεβαία αντίληψις, Θεοκυήτορ Παρθένε, πάντων πιστών, καταφύγιον πανύμνητε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν τώ Σταυρώ σε ορώσα, Χριστέ κρεμάμενον, η άμωμος Παρθένος, η ασπόρως τεκούσα, εβόα θρηνωδούσα, Υιέ καί Θεέ, τίς η θεία καί άφατος, οικονομία σου Λόγε, δι' ής βροτους, τής κατάρας ηλευθέρωσας!

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Οι Κανόνες τής ημέρας, καί τού Αγίου, ού η Ακροστιχίς.

Θείόν σε δώρον παμμάκαρ μέλπω, Πάτερ. Ο Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος δ'

Ο Ειρμός

«Τώ οδηγήσαντι πάλαι, τόν Ισραήλ φεύγοντα, εκ τής δουλείας τού Φαραώ, καί εν ερήμω θρέψαντι, άσωμεν ώς λυτρωτή ημών Θεώ, ότι δεδόξασται».

Θεοφεγγή σε αστέρα, ο νοητός Ήλιος, τω στερεώματι Σοφέ, τής Εκλησίας ανέδειξε, βολάς θαυμάτων εκπέμποντα πάντοτε, καί παθημάτων τήν αχλύν αφανίζοντα.

Εκ μητρικής σε νηδύος, Ο Ποιητής Όσιε, Ιερεμίαν ως τό πρίν, καθαγιάσας ειργάσατο, σκεύος τού Πνεύματος εύχρηστον, πνεύματα αποσοβούντα, πονηρά Πάτερ Θεόδωρε.

Ιδρώσι τής εγκρατείας, φλόγα παθών έσβεσας, καί επομβρία προσευχών, ρείθρα θαυμάτων έβλυσας, καύσωνα αρρωστημάτων σβεννύοντα, Πάτερ Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Ο αγεώργητος βότρυς, σού εκ γαστρός ήνθησε, Παρθενομήτορ γλυκασμόν, αναβλαστάνων αφέσεως, καί ευφροσύνης πανάχραντε, άπασι τοίς εκ τής μέθης, τών δεινών παραφρονήσασιν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός

«Ο στερεών βροντήν καί κτίζων πνεύμα, στερέωσόν με Κύριε, ίνα ύμνώ σε ειλικρινώς, καί ποιώ τό θέλημά σου, ότι ουκ έστιν Άγιος, ως σύ ο Θεός ημών».

Ως θαυμαστός ο βίος σου θεόφρον! ώς φοβερά τά θαύματα! ως υψηλή σου η πρός Θεόν, οικείωσις καί νεύσις, καί ακλινής ανάβασις! πανένδοξε Θεόδωρε.

Ρύμην παθών ανέστειλας παμμάκαρ, τών πόνων επιδόσεσι, καί τών δαιμόνων τάς δολεράς, εξηφάνισας ενέδρας, τού Παναγίου Πνεύματος, ισχύϊ Θεόδωρε.

Οι τή σεπτή προστρέχοντες σορώ σού, εκ ταύτης αρυόμεθα, τών ιαμάτων τούς θησαυρούς, καί θαυμάτων τά πελάγη, καί δωρεάν τήν άφθονον, υμνούντές σε Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Νόμοι εν σοί τής φύσεως Παρθένε, καινοτομούνται, τίκτεις γάρ, υπερφυώς τόν Δημιουργόν, υπέρ λόγον τόν Δεσπότην, όν εκτενώς ικέτευε, σωθήναι τούς δούλους σου.

Κάθισμα Ήχος δ'

Ο υψωθείς

Αγωνισάμενος καλώς Ιεράρχα, κατά πνευμάτων πονηρών εξουσίαν, παρά Κυρίου έλαβες Θεόδωρε, λύειν τά νοσήματα, καί ιάσθαι ποικίλα, πάντων αρρωστήματα, τών πιστώς προστρεχόντων, τή σή τιμία πάντοτε σορώ, ήν προσκυνούντες αεί ευφημούμέν σε.

Θεοτοκίον

Τών ακαθάρτων λογισμών μου τά πλήθη, καί τών ατόπων εννοιών τάς νιφάδας, τίς εξειπείν δυνήσεται Παρθένε αγνή, τάς επαναστάσεις δέ, τών ασάρκων εχθρών μου, τίς εκδιηγήσεται, καί τήν τούτων κακίαν, Αλλά τή σή, πρεσβεία αγαθή, τούτων μοι πάντων τήν λύτρωσιν δώρησαι.

Η Σταυροθεοτοκίον

Τόν εξ ανάρχου τού Πατρός γεννηθέντα, η επ' εσχάτων σε σαρκί τετοκυία, επί Σταυρού κρεμάμενον ορώσά σε Χριστέ, Οίμοι! ανεκραύγαζε, ποθεινότατον Τέκνον, τί, σοι ανταπέδωκε, τών Εβραίων ο δήμος; Αλλά ανάστηθι καί σώσον ως Θεός, τόν κόσμον πάντα, χειρός τού αλάστορος.

Ωδή δ' Ο Ειρμός

«Εισακήκοα ο Θεός, τήν ακοήν σου καί εφοβήθην, κατενόησα τά έργα σου, καί εξέστην Κύριε, ότι τής σής αινέσεως πλήρης η γή».

Ποταμός υπάρχεις σαφώς, πεπληρωμένος ναμάτων θείων, χαρισμάτων τε τού Πνεύματος, καταρδεύων άπασαν, τήν Εκκλησίαν Πάτερ Θεόδωρε.

Απηγχόνισας τόν εχθρόν, νευραίς τών πόνων τών σών παμμάκαρ, καί τά τούτου εξωλόθρευσας, πονηρά στρατεύματα, τών προσευχών σου ξίφει Θεόδωρε.

Μελετών τόν νόμον Θεού, εν διεξόδοις τής εγκρατείας, θείον ξύλον ανεβλάστησας, ευκαρπίαν πράξεων, τών εναρέτων φέρων Θεόδωρε.

Θεοτοκίον

Μακαρία εκ γενεών, πασών εδείχθης, Χριστόν τεκούσα, μακαρίους εργαζόμενον, τούς αυτώ

δουλεύοντας, Παρθενομήτορ άχραντε Δέσποινα.

Ωδή ε' Ο Ειρμός

«Ανάτειλόν μοι Κύριε, τό φώς τών προσταγμάτων σου, ότι πρός σέ Χριστέ τό πνεύμά μου, ορθρίζει καί υμνεί σε, σύ γάρ εί Θεός ημών, καί πρός σέ καταφεύγω, τής ειρήνης Βασιλεύ».

Ακοίμητον λαμπάδα σε, καί λύχνον μή σβεννύμενον, τό φώς τό άχρονον ανέδειξε, τοίς ζόφω κρατουμένοις, τών παθών Θεόδωρε, καί τή αμαυρότητι, τών πολλών αμαρτιών.

Καλώς παιδοτριβούντά σε, τόν Μάρτυρα Γεώργιον, εξ απαλών ονύχων έσχηκας, καί τούτου εμιμήσω, τό εν πάσι πρόθυμον, καί τήν πρός τόν Κύριον, Πάτερ Όσιε στοργήν.

Ανόθευτον εγκράτειαν, υπομονήν ασύγκριτον, πίστιν ελπίδα καί ταπείνωσιν, έσχες υπέρ άνθρωπον, όθεν υπερβάλλουσαν, χάριν εύρες εκ Θεού.

Θεοτοκίον

Ρανίσι τού ελέους σου, κατάρδευσον Πανάχραντε, τήν εκτακείσάν μου διάνοιαν, φλογμώ τής αμαρτίας, καί τόν εσβεσμένον μου, τής καρδίας άναψον, λύχνον πύλη τού φωτός.

Ωδή ς' Ο Ειρμός

«Ζάλη με λογισμών καταλαβούσα, εις βυθόν καθέλκει με, αμέτρων αμαρτημάτων αλλά σύ Κυβερνήτα αγαθέ, προφθάσας ανάγαγε, ως τόν Προφήτην καί σώσόν με».

Μέριμναν τών γηϊνων απεκρούσω, όλον δέ εκένωσας, τόν πόθον πρός τόν Δεσπότην, ενηδόμενος τούτου καλλοναίς, καί ταίς αναβλυζούσαις, Πάτερ εκείθεν ελλάμψεσιν.

Έλυσας παγετόν τής αμαρτίας, κρύει πιεζόμενος, κλωβού ιστάμενος μέσον, καί ως άσαρκος Πάτερ, προσβολάς, υπήνεγκας αέρων, θεία θαλπόμενος χάριτι.

Λάρνακι ιερά σου προσιόννες, οσμής θείας γνώσεως, πληρούμεθα Ιεράρχα, δυσωδίας λυτρούμενοι παθών, οι πόθω σε τιμώντες, θαυματουργέ Πάτερ Όσιε.

Θεοτοκίον

Παθών με τρικυμία συνταράσσει, βυθός απογνώσεως, χειμάζει μου τήν καρδίαν, κυβερνήτην κυήσασα Χριστόν, Παρθένε καί Σωτήρα, ρύσαι καί σώσόν με δέομαι.

Κοντάκιον Ήχος γ'

Η Παρθένος σήμερον

Ως πυρίνω άρματι, ταίς αρεταίς Θεοφόρε, επιβάς ανέδραμες, εις ουρανίους οικήσεις, Άγγελος μετά ανθρώπων συμβιοτεύων, άνθρωπος σύν τοίς Αγγέλοις περιχορεύων, διά τούτο ανεδείχθης, θαυμάτων θείον, δοχείον Θεόδωρε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Θεοδώρου τού Συκεώτου, Επισκόπου Aναστασιουπόλεως.

Στίχοι

· Καί Θεοδώρω, καί νεκρώ Θεοδώρου,

· Τό θαυματουργείν δώρον εκ Θεού μέγα.

· Εικάδι δευτερίη Συκεώτην τύμβος έκρυψεν.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Νέαρχος πυρί τελειούται.

Στίχοι

· Τού πρός σέ, Σώτερ, εμπύρου θείου πόθου,

· Νέαρχος είπεν, ουδέ πύρ με χωρίσει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Άποστόλου Ναθαναήλ, ός εστι Σίμων ο Ζηλωτής, ήτοι η ανάμνησις τής πρός τόν Χριστόν αυτού γνωρίσεως.

Στίχοι

Τόν Ναζαρηνόν γνούς Ναθαναήλ μέγαν, Τήν Ναζαρέτ σίγησον άχρηστον λέγειν.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός

«Τόν εν καμίνω τούς Παίδας, αφλέκτους τηρήσαντα, καί τό πύρ κατασβέσαντα, υμνήσωμεν λέγοντες, Ευλογητός εί κυριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, εις πάντας τούς αιώνας».

Ως αψευδής Ιεράρχης, θυσίαν αναίμακτον, προσήγαγες εν Πνεύματι, καί παθών νεκρότητι, θύμα ευώδες Παμμάκαρ, σεαυτόν τώ Δεσπότη, προσήνεγκας εν πίστει.

Πύρ ηδονών εγκρατείας, ιδρώσι κατέσβεσας, αυχμόν τε γής ανέστειλας, όμβρων επικλύσεσι θαυματουργέ, ως Ηλίας ουρανούς κεκλεισμένους, ευχαίς σου υπανοίγων.

Αγιασθείς από βρέφους, ευχής γενναιότητι στειρευούσας εποίησας, γαστέρας πολύπαιδας, τυφλοίς παρέσχες τό βλέπειν, καί χωλοίς ευδρομίαν, Θεόδωρε τρισμάκαρ.

Θεοτοκίον

Τήν καλλονήν Ιακώβ σε, Θεός εξελέξατο, καί εν σοί κατεσκήνωσε, καί σέ διετήρησε, καί μετά τόκον Παρθένον, ώσπερ ής πρό τού τόκου, Παρθένε Θεοτόκε.

Ωδή η' Ο Ειρμός

«Γή καί πάντα τά εν αυτή, καί θάλασσα, καί πάσαι αι πηγαί, οι ουρανοί τών ουρανών, φώς καί σκότος, ψύχος καί καύσων, υιοί τών ανθρώπων, lερείς ευλογείτε τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, αυτόν εις τούς αιώνας».

Επί πέτραν υπομονής, ερείσας σου τάς βάσεις τής ψυχής, ού παρετράπης προσβολαίς εναντίαις, ουκ εσαλεύθης, εχθρών επηρείαις, αλλά ύψος πρός θείον ανέδραμες, υπέρ τών πίστει τιμώντων σε πρεσβεύων.

Ρείθρον πρόεισιν εκ σορού, ιάσεων τής σής θαυματουργέ, καί αποπλύνει μολυσμούς παθημάτων, καί σηπεδόνας δεινών εκκαθαίρει, καί πιστών καταρδεύει Θεόδωρε, πάντων τάς καρδίας, τών πόθω σε τιμώντων.

Ο τών δώρων τών θεϊκών, επώνυμος, καί μύστης τού Χριστού, τών Ασκητών η καλλονή, Ιερέων ωραιότης, θαυμάτων η βρύσις, η σεπτή μυροθήκη τού Πνεύματος, νύν ανευφημείσθω, Θεόδωρος ο μέγας.

Θεοτοκίον

Ιεραί σεπτών Προφητών, κηρύττουσι φωναί συμβολικώς, πύλην καί όρος καί σκηνήν, καί αγίαν φωτός νεφέλην, εξ ής τοίς εν σκότει καί σκιά καθημένοις ανέτειλεν, Ήλιος Παρθένε, Χριστός ο φωτοδότης.

Ωδή θ' Ο Ειρμός

«Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό Όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού, εις γενεάν καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν».

Ως όρθρος, ως ημέρα διαυγής, η σή εορτή, επέφανε φωτίζουσα ημών, τάς καρδίας τών πιστώς ανευφημούντων, τούς σεπτούς πόνους σου Πάνσοφε.

Συνόμιλος, Αγγέλων, Αποστόλων καί Αθλητών, Οσίων καί Δικαίων γεγονώς, Πάτερ καί Iεραρχών, εν ουρανοίς υπέρ ημών, Χριστώ πρεσβεύεις αεί.

Ηθήκη τών αγίων σου, λειψάνων Πάτερ σοφέ, ως άλλη κολυμβήθρα Σιλωάμ, εγνωρίσθη τοίς πιστοίς, ή προσιόντες, τάς ψυχάς αγιαζόμεθα.

Θεοτοκίον

Φρικτή σου η λοχεία, Θεοτόκε Μήτηρ Θεού, διό σε μακαρίζομεν αεί, καί δοξάζομεν πιστώς, αι γενεαί τών γενεών, εις τούς αιώνας. Αμήν.

Καί η λοιπή Ακολουθία, ως σύνηθες, η Α' Ώρα καί Απόλυσις.